«Το πρώτο πρόγραμμα (σ.σ. κοινωφελούς εργασίας στο Δήμο Περάματος) αφορούσε 237 ανέργους, με ένα από τα αντικείμενα εργασίας την επισκευή δημόσιων υποδομών», αναφέρει η «Αυγή», και συνεχίζει: «Εκεί διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι ότι δούλευαν κάποιοι από τους ανέργους που είχαν ενταχθεί στο πρόγραμμα από το πόστο της φύλαξης...». Οσο για την πρόσληψη εργαζομένων για τη λειτουργία του κολυμβητηρίου; Πάλι «κοινωφελή προγράμματα» και ούτε λόγος για μόνιμο προσωπικό, λες και δεν είναι μόνιμη ανάγκη η λειτουργία της υποδομής για το λαό της περιοχής... Μάλιστα, ο υφ. Αθλητισμού, Γ. Βασιλειάδης, αναφέρει ότι αυτός ο τρόπος διαχείρισης υποδομών θα λειτουργήσει πιλοτικά για την υπόλοιπη χώρα. Ενώ η Ρ. Αντωνοπούλου, αναπλ. υπουργός για την καταπολέμηση της ανεργίας, ανέφερε ότι τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας επέτρεψαν σε ανθρώπους να «επιστρέψουν σε μια προσωρινή κανονικότητα (!)» και να συμβάλουν «σε αυτό που λέμε παραγωγική ανασυγκρότηση...». Οσο περνάει ο καιρός γίνεται και πιο σαφές, λοιπόν, τι σημαίνει «παραγωγή ανασυγκρότηση»: Μισοδουλειά, μισοανεργία, μισοζωή...

Η κυβερνητική απόφαση για τον ΟΑΣΘ «πάτησε» στα υπαρκτά προβλήματα με τη λειτουργία του για να «σερβίρει» στο λαό της πόλης και στους εργαζόμενους το «παραμύθι» της κρατικοποίησης, τάχα με γνώμονα τα συμφέροντά τους. Σε χτεσινή του ανακοίνωση ο ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή δημοσίευμα της «Αυγής» για το «σκάνδαλο του ΟΑΣΘ», αφού αναπαράγει πλευρές του δημοσιεύματος προσθέτει: «Τα στοιχεία είναι εξαιρετικά διαφωτιστικά για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το δημόσιο συμφέρον. Την ίδια στιγμή που κήρυτταν το δόγμα της λιτότητας, έβρισκαν τον τρόπο να ταΐζουν τη διαπλοκή με δημόσιο χρήμα. Η ανοχή και η στήριξη που επέδειξαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις στις διοικήσεις του ΟΑΣΘ τις καθιστά συνένοχες και συνυπεύθυνες. Η υπαγωγή σε δημόσιο έλεγχο του Οργανισμού είναι, προφανώς, κίνηση αυτονόητη και επιβεβλημένη για την προστασία των συμφερόντων των πολιτών».

Καταλαβαίνουμε την ανάγκη για άλλοθι αλλά το να εμφανίζονται ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση με τη «ρομφαία» της κάθαρσης και με το «λάβαρο» των συμφερόντων του λαού πάει πολύ. Κι αυτό γιατί η απόφαση για τον ΟΑΣΘ «καθαρίζει το έδαφος» στο πλαίσιο της ευρωενωσιακής οδηγίας για την απελευθέρωση των συγκοινωνιών, τη λειτουργία με κριτήρια κερδοφορίας και την ενίσχυση της δράσης των επιχειρήσεων σε αυτόν τον τομέα. Ας αφήσουν, λοιπόν, αυτό το τροπάρι γιατί το έργο είναι παλιό και χιλιοπαιγμένο και δεν κόβει εισιτήρια πια.

1814 Ο Βρετανός μηχανικός και εφευρέτης George Stephenson (Γεώργιος Στέφενσων) πατεντάρει την ατμομηχανή.

1822 Τα ξημερώματα της 25ης Ιούλη, η πρώτη τουρκική φάλαγγα, καθώς έφτανε στα Δερβενάκια, αιφνιδιάζεται και διαλύεται από τους Ελληνες επαναστάτες.

1893 Εγκαινιάζεται η Διώρυγα της Κορίνθου.

1929 Με τη θετική ψήφο της συντριπτικής πλειοψηφίας των βουλευτών και των δύο αστικών κομμάτων, του Λαϊκού και του Κόμματος των Φιλελευθέρων, το βενιζελικό «Ιδιώνυμο» γίνεται νόμος του κράτους (Ν. 4229/1929).

1934 Ναζιστικό πραξικόπημα υποκινούμενο από τη Γερμανία εκδηλώνεται στην Αυστρία. Δολοφονείται ο «αυστροφασίστας» δικτάτορας καγκελάριος Ντόλφους, που εναντιωνόταν στην ένωση της χώρας με τη Γερμανία.

1935 Στη Μόσχα συνέρχεται το 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, με τη συμμετοχή αντιπροσωπειών από Κομμουνιστικά Κόμματα 65 χωρών. Το 7ο Συνέδριο έθεσε ως κεντρικό καθήκον όλων των ΚΚ την πάλη ενάντια στην απειλή του φασισμού και του πολέμου και την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ. Στο επίπεδο της στρατηγικής, το Συνέδριο επανέφερε τη λογική των σταδίων, προσαρμόζοντας ανάλογα και την πολιτική των συμμαχιών των ΚΚ (με την πρόταξη των Λαϊκών Μετώπων και τη συμμαχία με τους σοσιαλδημοκράτες). Η ιστορική πείρα έδειξε ότι η προβολή ενδιάμεσων σταδίων (μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού) ήταν καταστροφική για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας και η πάλη κατά του φασισμού που ακολούθησε στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, δεν οδήγησαν (με εξαίρεση τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπου βάρυνε η παρουσία του Κόκκινου Στρατού) στην κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, παρά το τεράστιο κύρος και τη δύναμη που απέκτησαν τα ΚΚ την εν λόγω περίοδο.

1943 Ολοκαύτωμα στη Μουσιωτίτσα της Ηπείρου. Οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής δολοφονούν και τους 154 κατοίκους του χωριού.

1943 Στις Σέρρες, στο βουλγαρικό στρατοδικείο δικάζεται ομάδα κομμουνιστών, από τους οποίους οι Κ. Πορτάλης, Σ. Ζαργάλης, Γ. Παύλος, Σ. Ροδόπουλος, Ι. Κωνσταντινίδης, Ν. Βοζακίδης καταδικάζονται σε θάνατο.

1947 Αγρια σφαγή από χωροφύλακες 30 γυναικών στη Νιγρίτα. Σφάζουν ακόμη και βρέφη 6 μηνών.

1947 Δύο τάγματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας μπαίνουν στα Γρεβενά.

1952 Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στηριζόμενο - σε μεγάλο βαθμό - σε πληροφορίες στελεχών από την Ελλάδα, καθώς και στην πρωτοβουλία του Πλουμπίδη να δημοσιοποιήσει επιστολή με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, ενώ υπεύθυνος ήταν ο Μπελογιάννης, βγάζει απόφαση «Για τον Νίκο Πλουμπίδη (Μπάρμπα)», με την οποία τον διαγράφει, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα σκληρούς, άδικους και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς (του προδότη, του χαφιέ κ.λπ.).

Ο Πλουμπίδης, απομονωμένος και χαρακτηρισμένος από την ηγεσία του Κόμματος ως πράκτορας, όχι μόνο δεν το αποκήρυξε, αλλά και το υπεράσπισε μέχρι την τελευταία του πνοή. 4 χρόνια μετά, από την 9η Ολομέλεια του Κόμματος το 1958, ο Πλουμπίδης αποκαταστάθηκε.

1967 Πεθαίνει ο ζωγράφος Κωνσταντίνος Παρθένης.

1974 Επιστρέφουν οι πολιτικοί κρατούμενοι από τη Γυάρο. Στο Πόρτο Ράφτη όπου αποβιβάζονται, γίνονται δεκτοί με θερμές εκδηλώσεις από χιλιάδες συγκεντρωμένου λαού.