Επιτέλους, το πρώτο παροπλισμένο «έφυγε» από τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη! Οι εργαζόμενοι πήραν τα οξυγόνα, έκοψαν τους κάβους και άδειασαν την πρώτη θέση! Η αισχρή κατάσταση των παροπλισμένων έχει γίνει πλέον καθεστώς, με αποτέλεσμα πλοία να φεύγουν για άλλα ναυπηγεία, προκειμένου να επισκευαστούν, όταν στη Ζώνη η ανεργία αγγίζει το 80%! Το πρόβλημα αυτό, βέβαια, δεν είναι ξεκομμένο από τη γενικότερη πολιτική σ' ό,τι αφορά τη Ζώνη. Το αντίθετο, αποτελεί ένα βασικό στοιχείο της κυβερνητικής πολιτικής συρρίκνωσης και, τελικά, διάλυσης της Ζώνης. Πώς εξηγείται, άλλωστε, το γεγονός ότι η δεξαμενή του Περάματος είναι αδικαιολόγητα κλειστή για πάνω από τρεις μήνες; Οπως και να 'χει, οι εργαζόμενοι πήραν τις αποφάσεις τους και προχωρούν. Το μήνυμα το έστειλαν: η κινητοποίηση που έγινε αποτελούσε μόνο την αρχή και το εννοούν!

Δεν ξέρουμε αν πρόκειται για καλαμπούρι, άλλα στο οικονομικό Τμήμα του «Ρ» έφτασε επιστολή με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, με την οποία κάποιος «αετονύχης» μάς προτείνει να αξιοποιήσουμε τα στοιχεία που έχει στην κατοχή του ώστε -όπως λέει- «κάποιοι να χάσουν τον ύπνο τους». Τα στοιχεία αφορούν το ξέπλυμα χρήματος από επιχειρηματίες, ενώ η σχετική έρευνα φέρεται να έχει γίνει στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο «πληροφοριοδότης» λέει ότι διαθέτει «σημεία και τέρατα και ακράδαντες αποδείξεις για το τι γίνεται στη χώρα μας σήμερα με την ανοχή των κυβερνήσεων», ενώ η δημοσίευση των στοιχείων αυτών «θα δημιουργούσε θόρυβο αρκετό για να ταράξει τα νερά».

Ο επιστολογράφος όμως δε μένει μόνο σ' αυτά. Μας εξηγεί ότι για τα στοιχεία αυτά έχει ενδιαφερθεί «μεγάλη εφημερίδα», ενώ «μεγάλη τηλεοπτική δημοσιογράφος τηλεφωνεί καθημερινά για να τα αποκτήσει». Εκείνος, όμως, επειδή πιστεύει ότι η μεν εφημερίδα επιδιώκει να «κάψει το θέμα», η δε δημοσιογράφος «τα θέλει για να εκβιάσει πρόσωπα και καταστάσεις» δεν τους τα δίνει. Και η επιστολή συνεχίζει: «Εδώ λοιπόν έρχεστε εσείς με το ήθος σας, μια εφημερίδα που προσωπικά εκτιμώ για την εγκυρότητα της, και σας προτείνω να πάρετε εσείς αυτά τα στοιχεία». Αυτά μας λέει και μας... σκλαβώνει, αλλά...

Η υπόθεση έχει και «κερασάκι», το οποίο, βέβαια, δεν είναι όλα όσα γράφτηκαν παραπάνω. Ο... «μάγκας» δηλώνει πρόθεση όχι να μας δώσει, αλλά να μας πουλήσει τα εν λόγω στοιχεία, έναντι 2.000.000 δραχμών, «στο ίδιο ποσό - όπως λέει - που πρόσφεραν και οι άλλοι δύο, αλλά σαφώς με μεγάλη διαφορά στο ήθος και το σκοπό που θα χρησιμοποιηθούν».

Εκεί έφτασαν οι διάφοροι τύποι της κοινωνίας της «ελεύθερης αγοράς». Να αγοράζουν και να πουλάνε τα πάντα και ταυτόχρονα να έχουν το θράσος να λένε πως διαλέγουν αγοραστές με διαφορά... ήθους. Και να πιστεύουν - οι αθλιούτσικοι - ότι τα «στοιχεία» που αυτοί δημοπρατούν έναντι 2 εκατομμυρίων, θα δημιουργήσουν θόρυβο και θα ταράξουν τα νερά, επειδή ενδέχεται ακόμα και να αποδεικνύουν ότι γίνεται ξέπλυμα χρήματος. Σιγά την τρικυμία...

«Ζητεί δηλαδή τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εν ονόματι του συντονισμού της οικονομικής πολιτικής, από τις εθνικές κυβερνήσεις να θέτουν υπό την έγκριση ενός άτυπου διευθυντηρίου (που θα το αποτελεί η Νομισματική Επιτροπή) όλα τα μέτρα που σκέπτονται να πάρουν, προειδοποιώντας ότι "η άσκηση της οικονομικής πολιτικής δεν αποτελεί πλέον εθνική υπόθεση κανενός!"... Η Ελλάδα, μια περιφερειακή χώρα της Ευρώπης με μεγάλα άλυτα προβλήματα στον κοινωνικό τομέα, δεν μπορεί να εκχωρήσει την οικονομική της πολιτική σε υπερεθνικά κέντρα, που τουλάχιστον αυτή την περίοδο κυριαρχούνται από συντηρητικές νοοτροπίες...». Ποιος τα λέει αυτά; Ο κ. Νίκος Νικολάου, αρθρογράφος του «Βήματος» και θερμός οπαδός της ΕΕ, του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού», κλπ., κλπ.

Και μετά, κάποιοι κατηγορούν το ΚΚΕ, για «ξύλινη γλώσσα»...

Τώρα βέβαια, αν είσαι δήμαρχος και εν εξελίξει αρχηγός κόμματος, είναι βολικό πράγμα μια αστυνομία όπως και να το κάνουμε. Και τους διορισμούς σου κάνεις, και τη χρησιμοποιείς για να δείξεις το ένα ή το άλλο πρόσωπο και ό,τι θέλεις κάνεις γενικώς.

Επίσης, ο δήμαρχος μάς παρουσίασε και τα επιτεύγματά του στη συλλογή εγκαταλειμμένων αυτοκινήτων. Μάζεψε λέει 2.500 αυτοκίνητα. Χειροκροτήστε παρακαλώ μη μείνει παραπονεμένος! Μόλις φτάσει τα 10.000 παρακαλώ να μας ειδοποιήσει.

Εντάξει, γι' αυτό δεν μπορούμε να του προσάψουμε κάτι. Αλλοι συλλέγουν γραμματόσημα, άλλοι κουτιά από σπίρτα, άλλοι βιβλία. Γούστα είναι αυτά.

ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ αυτή η δήλωση Παπουτσή και οφείλουμε να την επαναλάβουμε: Η «απελευθέρωση» της ακτοπλοΐας λέει, δε σημαίνει και ασυδοσία. Σωστά... Ασυδοσία είχαμε και χωρίς το θεσμικό καθεστώς της «απελευθέρωσης». Φανταστείτε τώρα τι έχει να γίνει!

Μήπως θέλει ο υπουργός να μπούμε στον κόπο να του θυμίσουμε πόσα δείγματα εφοπλιστικής ασυδοσίας είχαμε μόνο τη χρονιά που πέρασε; Δε νομίζουμε ότι θα ήθελε κάτι τέτοιο. Η πολιτική του υπουργείου του δεν αντέχει καθόλου μα καθόλου σε κριτική.

Πάντως, εμείς θα του συνιστούσαμε να κάνει λιγότερες δηλώσεις, ει δυνατόν και καθόλου, γιατί δε νομίζουμε σε αυτή την κυβέρνηση να υπάρχει πιο εκτεθειμένος υπουργός. Αλλωστε, μετά το «Σάμινα» πολλοί είναι και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που θεωρούν ότι θα έπρεπε από καιρό να έχει παραιτηθεί.

Οι όποιες εσωτερικές αντιθέσεις του ή οι αλλαγές τακτικής δεν αλλάζουν τίποτα από την αρχική φύση του, που σε οποιαδήποτε περίπτωση τον οδηγεί «ενστικτώδικα» στην αρπαγή εδαφών και την καταστροφή λαών.

Το όραμα της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας» δε φούντωσε στα καλά καθούμενα μια ωραία πρωία. Μπορεί να ήταν στο μυαλό κάποιων γραφικών μέσα στην ίδια την Αλβανία, αλλά μόνο όταν χρειάστηκε ο ιμπεριαλισμός «λάδι» για να κινηθούν οι μηχανές της αναστάτωσης και του πολέμου στην περιοχή πήρε το όραμα τα πάνω του...

Ποιοι τους έντυσαν; Ποιοι τους εξόπλισαν; Ποιοι τους εκπαίδευσαν; Ποιοι επέβαλαν μια τέτοια «συμφωνία ειρήνης» -πολέμου που να επιτρέπει την απρόσκοπτη ανάπτυξή τους; Ποιοι τώρα στήνουν πάλι παράσταση τύπου «Ραμπουγιέ» πλασάροντας με κάθε τρόπο συνομιλητές τους οπλαρχηγούς της συμμοριτικής οργάνωσης;

Στο εσωτερικό πάλι της Γιουγκοσλαβίας, ποιος είναι αυτός που σφίγγει όλο και περισσότερο τη θηλιά για να ταπεινώσει τις μνήμες του λαού από την αντίσταση στην ιμπεριαλιστική επέμβαση; Το γεγονός ότι μεθοδεύουν πρώτα «εσωτερικό ξεκαθάρισμα» (βλέπε σχετικό νομοσχέδιο και σύλληψη του διευθυντή της τηλεόρασης) μπορεί να αντανακλά κάποιες διαφορές που καταντούν διαφορές μόνο στους χειρισμούς, αλλά κανέναν δεν ξεγελούν πως όλη η μεθόδευση αποβλέπει στο να γίνει το ιμπεριαλιστικό χατίρι.

Τα αληθινά λαϊκά συμφέροντα δεν επιβάλλουν μόνο ανησυχία για τις εξελίξεις. Χρειάζεται ενεργή συμμετοχή στους μαζικούς αγώνες αντίστασης. Ακόμα και η απλή «τρικλοποδιά», η μικρή καθυστέρηση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, είναι χρήσιμη. Τα άλλα είναι συνενοχή...

Απλά είναι τα ερωτήματα και ας διαλέξει ο κ. Ευθυμίου, όποια απάντηση του ταιριάζει περισσότερο, αλλά πρέπει να θυμίσουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά, που «αγνοεί» είτε τις θέσεις του ΚΚΕ, είτε αιτήματα των φοιτητών ή άλλων φορέων της Παιδείας και τις διαστρεβλώνει, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα.

Ο, μέχρι πρότινος, «δαιμονοποιημένος» κίνδυνος του ισλαμισμού στη διεθνή ρητορική των ΗΠΑ αρχίζει να εξιλεώνεται με τη χρησιμοποίηση του όρου «σημαντικός παράγοντας στην περιοχή του Κόλπου» και άλλων προσεκτικών χαρακτηρισμών. Ο λόγος για το Ιράν και το καθεστώς του. Η αρχή έγινε, ήδη, από την, προ τετραετίας, ανάδειξη του Μοχάμαντ Χαταμί στην προεδρία της χώρας. Ολη η Δύση, προεξαρχουσών των ΗΠΑ, «χαιρέτισε» την επικράτηση του «μετριοπαθούς» ισλαμιστή κληρικού, ως «ελπίδα εκδημοκρατισμού».

Τι κι αν στα χρόνια που μεσολάβησαν το προσωπείο των «μεταρρυθμίσεων» έγινε θρύψαλα στα πρόσωπα των νεκρών, των εξαφανισμένων, των τραυματιών, των συλληφθέντων, με κομβικό το σημείο της φοιτητικής - λαϊκής εξέγερσης του Ιουλίου του 1999; Τι και αν επί «μεταρρυθμιστή» Προέδρου εντείνεται ο αυταρχισμός, η παραβίαση των ατομικών ελευθεριών, η καταπάτηση κάθε έννοιας σεβασμού; Ολ' αυτά δεν έχουν πλέον την παραμικρή αξία και σημασία, για την ηγεσία των ΗΠΑ, αλλά και τα μεγάλα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, όπως και τα αμερικανικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Οι ΗΠΑ με τη νέα τους προεδρία χαράσσουν νέα πολιτική στην περιοχή του Κόλπου. Χωρίς τίποτε ακόμη να είναι σαφώς δηλωμένο, έχει γίνει φανερό ότι το αμερικανικό ενδιαφέρον μετατοπίζεται από τη Μέση Ανατολή προς το κέντρο του Κόλπου με «βλέψεις» προς βορρά. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι δεν παραμένει ενεργό στις «φλέγουσες» περιοχές. Αν κάτι, όμως, είναι ηλείου φαεινότερο είναι η απάλειψη από τη γλώσσα της αμερικανικής διπλωματίας (αλλά και αυτήν της ΕΕ) των «σκληρών» χαρακτηρισμών και απειλών για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν. Ολα αυτά, πια, δεν ταιριάζουν στο λεξιλόγιο χωρών που βρίσκονται σε ρυθμό προσέγγισης και σύσφιγξης συνεργασίας. Αλλωστε, εντείνεται η φημολογία για άμεση άρση του πολλάκις καταπατημένου αμερικανικού εμπάργκο, σε βάρος του Ιράν.

Τώρα, αν το καθεστώς του Ιράν παραμένει το ίδιο απάνθρωπο, ανελεύθερο και αυταρχικό, δεν άπτεται πλέον της έννοιας των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» που συχνά ευαγγελίζονται οι αυτοαποκαλούμενοι υπερασπιστές τους. Πώς αλλάζουν οι έννοιες ανάλογα με τα στρατηγικά συμφέροντα...

«Συνετιστείτε», διαμηνύει ο κ. Μπίστης στην κυβέρνηση, με αφορμή το προτεινόμενο Προεδρικό Διάταγμα για την ημέρα μνήμης της Μικρασιατικής καταστροφής. Δεν είναι δυνατόν - συνεχίζει - να μιλάτε για «γενοκτονία» σ' αυτή την ευαίσθητη χρονική στιγμή για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να προβαίνετε σε ενέργειες που δημιουργούν φορτίσεις και μπορεί να προκαλέσουν αρνητικές συνέπειες, πόσο μάλλον, που, με ευθύνη σας, δεν έχουν επικυρωθεί ακόμα οι ελληνοτουρκικές συμφωνίες συνεργασίας.

Αυτά λέει η σχετική ανακοίνωση της ΑΕΚΑ, η οποία καταλήγει ως εξής: «Το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι η έξαψη εθνικιστικών παθών, αλλά μέσα από την ιστορική αυτογνωσία η προσέγγιση των δύο λαών, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον τα τραγικά γεγονότα του παρελθόντος».

Το ζητούμενο, βέβαια, δεν έχει να κάνει με αυτά που ισχυρίζεται ο κ. Μπίστης, αλλά με το ρόλο του ιμπεριαλισμού και το ρόλο των κομμάτων που τον υπηρετούσαν τότε και αυτών που τον υπηρετούν σήμερα, πίσω από τα οποία στοιχίζεται και ο κ. Μπίστης, μαζί με την κίνησή του. Αλλωστε, τόσο η έξαψη εθνικιστικών παθών, όσο και η «διπλωματία των σεισμών», αποτελούν ουσιαστικά τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Στο μέλλον,

λέγεται, θα ζω

απ' εκατό και πάνω,

μ' αν κυβερνήτες

άθλιους

στη ράχη μου

έχω πάνω,

τα χρόνια

τα περσότερα

πέστε τι να τα κάνω;

* * *

Τι να την κάνω

τη ζωή να είναι

πιο μεγάλη,

αν στη μιζέρια

κολυμπώ,

αν μ' έχουν

σαν χαμάλη

κι αν με πατούν

τ' αφεντικά, μόνιμα,

στο κεφάλι;

* * *

Να ζω, το θέλω,

πιο πολύ,

ναι, δόκτορές μου

μπράβο,

να ζω όμως

σαν άνθρωπος

και όχι

σαν το σκλάβο!