«Δε θεωρώ ασήμαντο το να μετατοπιστεί η κυρίαρχη πολιτική και οικονομική ελίτ της Ευρώπης -που σήμερα βρίσκεται υπό γερμανική ηγεμονία- από τη βασική νεοφιλελεύθερη θεωρία της αυτορύθμισης των αγορών και της οικονομίας. Δε θεωρώ ασήμαντο το να απαντηθεί με σχέδιο απλό, ρεαλιστικό, βιώσιμο και συγκροτημένο, το στρατηγικό δίλημμα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη, ως συνέπεια της γενικευμένης, νεοφιλελεύθερης λιτότητας: Αποπληθωρισμός ή βιώσιμη ανάπτυξη». (Αλ. Τσίπρας στην παρουσίαση του βιβλίου «ΜΙΑ ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ»).

«"Αν ο πληθωρισμός παραμείνει πεισματικά χαμηλός, η ΕΚΤ θα πρέπει να εξετάσει την υιοθέτηση προγράμματος μαζικών αγορών περιουσιακών στοιχείων, κυρίως κρατικών ομολόγων, ανάλογα με το ποσοστό κεφαλαίου που κατέχει κάθε χώρα στην ΕΚΤ", αναφέρεται στο προσχέδιο της ετήσιας έκθεσης του ΔΝΤ. Βασική ανησυχία του Ταμείου είναι ότι το πολύ χαμηλό επίπεδο του πληθωρισμού περιορίζει τη ζήτηση και την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη». («Καθημερινή», 19/6/2014).

Αλήθεια, το ΔΝΤ χαράζει πολιτική στον ΣΥΡΙΖΑ ή ο ΣΥΡΙΖΑ στο ΔΝΤ;

«Η Ευρώπη για εμάς χρειάζεται νέες συνθήκες που να κλειδώνουν την προοπτική της κοινωνικής συνοχής και όχι τη μέγγενη της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Γιατί η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα σε βαθύ στρατηγικό αδιέξοδο. Η στρατηγική της ακραίας λιτότητας, που εμείς αποκαλούμε Μερκελισμό, αποδιαρθρώνει την κοινωνική συνοχή, υψώνει ένα "νέο τείχος χρήματος" ανάμεσα στους πιστωτές του Βορρά και τους χρεώστες του Νότου. Είναι μια στρατηγική που διαιρεί την Ευρώπη. Που πυροδοτεί τον ευρωσκεπτικισμό και τον αντιευρωπαϊσμό στους λαούς». (Αλ. Τσίπρας στην παρουσίαση του βιβλίου «ΜΙΑ ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ»).

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά αλλαγή στις συνθήκες της ΕΕ, αλλά όχι από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Θέλει κοινωνική συνοχή, δηλαδή υποταγή των λαών στα μονοπώλια, θέλει τους λαούς «φιλοευρωπαίους», δηλαδή υποστηρικτές της ΕΕ, μέσα στο λάκκο των λεόντων του κεφαλαίου. Θέλει αυτό που αναζητούν τώρα Ρέντσι και Ολάντ, κάποιοι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες της ΕΕ και τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα (π.χ. ΣΕΒ)!

Σε άρθρο του με τίτλο «Ποιος φοβάται τις αλλαγές;», στην «Καθημερινή» 18/6/2014, ο υπουργός Μεταφορών Μ. Χρυσοχοΐδης βγήκε να υπερασπίσει τις λεγόμενες μειώσεις των εισιτηρίων, επειδή, όπως γράφει, «με την ανακοίνωση των αλλαγών, μέρος σημαντικό της δημοσιότητας εστιάσθηκε στη μείωση τιμών, που αρκετοί χαρακτήρισαν πλαστή και επικοινωνιακό τέχνασμα». Μα αν δεν είναι έτσι, γιατί να βγει ο ίδιος και να απαντήσει με άρθρο; Στο οποίο, επίσης, στην τεκμηριωμένη κριτική ότι πρόκειται για αυξήσεις, απαντά «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε». Γράφει: «Απομονώνεται ένα 10% έως 15%, περίπου, των επιβατών, οι οποίοι δεν εξυπηρετούνται από το Μετρό και χρησιμοποιούν κυρίως κάρτα λεωφορείων, η οποία καταργείται και θα επιβαρυνθεί με 10 ευρώ το μήνα. Καμιά αναφορά δε γίνεται στο υπόλοιπο 85 έως 90% των επιβατών που επωφελούνται στο διπλάσιο σχεδόν μηνιαίο ποσό». Ελα όμως που δεν επωφελούνται... Μέχρι σήμερα, ένα ενιαίο εισιτήριο ίσχυε για 90 λεπτά μεταφοράς και κόστιζε 1,40 ευρώ, ποσό ήδη μεγάλο. Το 1,20 ευρώ για 70 λεπτά μεταφοράς σημαίνει στην πράξη διπλασιασμό του εισιτηρίου, δηλαδή 2,40 ευρώ για 90 λεπτά μεταφοράς, αφού θα χρειάζεται και δεύτερο εισιτήριο!

1824 Ο οθωμανικός στόλος επιτίθεται στα Ψαρά - μια από τις σημαντικότερες ναυτικές βάσεις των επαναστατημένων Ελλήνων - και τα καταστρέφει ολοσχερώς.

1870 Πεθαίνει ο Γάλλος συγγραφέας Ζιλ Ντε Γκονκούρ, από τον οποίο (και τον αδερφό του) πήρε το όνομά του το κορυφαίο λογοτεχνικό βραβείο της Γαλλίας.

1933 Πεθαίνει η Γερμανίδα κομμουνίστρια Κλάρα Τσέτκιν, ηγετική μορφή του διεθνούς γυναικείου και επαναστατικού κινήματος. Μεταξύ άλλων, υπήρξε επικεφαλής του προλεταριακού κινήματος των γυναικών της Γερμανίας και δούλεψε στις διεθνείς σοσιαλιστικές οργανώσεις των γυναικών, ενώ από το 1921 ήταν μέλος του προεδρείου της Εκτελεστικής Επιτροπής της Γ' Κομμουνιστικής Διεθνούς και επικεφαλής της Διεθνούς Γραμματείας Γυναικών της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Με δική της πρόταση, στη Β' Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, στην Κοπεγχάγη το 1910, καθιερώθηκε η 8η του Μάρτη ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας.

Η ίδια είχε γράψει για τη σημασία της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία το 1917: «Το σοβιετικό καθεστώς ξανάδωσε στις καταπιεσμένες και απελπισμένες γυναίκες όλων των χωρών την πίστη στο σοσιαλισμό, που είχε κλονίσει τόσο βαθιά η προδοσία της Δεύτερης Διεθνούς, την εμπιστοσύνη στην αναδημιουργική δύναμη του προλεταριάτου. Η ελπίδα της απελευθέρωσης γεννήθηκε πάλι στην καρδιά τους κι εκδηλώθηκε με την απόφαση της συμμετοχής τους στον επαναστατικό αγώνα. Η ρωσική επανάσταση ξύπνησε σ' όλες τις καπιταλιστικές χώρες της Δύσης τη συνείδηση των γυναικών, θυμίζοντάς τους πως είναι κι αυτές άνθρωποι, πως έχουν κι αυτές ανθρώπινα δικαιώματα. Κι έτσι σ' όλες τις μη σοβιετικές χώρες ένας στρατός από εκατομμύρια εργαζόμενων γυναικών, μέσα από τη θύελλα και τις φλόγες της προλεταριακής επανάστασης της Ρωσίας, άκουσε τη φωνή του Λένιν και στον Λένιν χρωστάει την αναγέννηση της ελπίδας και την ενίσχυση του θάρρους του. Χρωστάει το ξεκαθάρισμα του δρόμου και των μέσων του αγώνα για την κατάρριψη του καπιταλισμού...».

1944 Τμήματα του ΕΛΑΣ Εύβοιας χτυπούν σώμα από 280 ταγματασφαλίτες που ήταν οχυρωμένο στο χωριό Σέτι. Απώλειες του εχθρού: 70 νεκροί και 75 τραυματίες.

1963 Η Σοβιετική Ενωση απειλεί το Ιράκ με διακοπή της οικονομικής βοήθειας για τις συνεχιζόμενες διώξεις Κούρδων αγωνιστών και κομμουνιστών.

1975 Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας, υποστηριζόμενος από τη Νέα Δημοκρατία.

1977 Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας κάνει δεκτή την προσφυγή χωροφύλακα κατά της απόφασης για την απόταξή του, επειδή διάβαζε τον «Ριζοσπάστη».

1978 Ισχυρή έκρηξη βόμβας στον αθηναϊκό κινηματογράφο «Ρεξ» με 14 τραυματίες. Την ευθύνη για την τοποθέτηση της βόμβας αναλαμβάνει ακροδεξιά οργάνωση. Στον κινηματογράφο προβαλλόταν η σοβιετική ταινία «Πόλεμος σε όλα τα μέτωπα».

1983 Ο πρόεδρος της Βουλής Γιάννης Αλευράς ανακοινώνει την αναβολή του ανοίγματος του «Φακέλου της Κύπρου». Ηταν, ουσιαστικά, ο ενταφιασμός κάθε απόπειρας για τη διαλεύκανση του χουντικού πραξικοπήματος στην Κύπρο τον Ιούλη του 1974 και τα όσα επακολούθησαν («Αττίλας» Α' και Β'). Πολλοί από τους εκπροσώπους της εγχώριας αστικής πολιτικής τάξης και κυρίως οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί μπορούσαν να είναι ήσυχοι.