«Οι Ελληνες που δουλεύουν σκληρά, παράγουν, δεν φοροδιαφεύγουν και υπερφορολογούνται. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει!... Είτε θα έχουμε υπερφορολόγηση, άδικη και καταστροφική για τον παραγωγικό ιστό της χώρας, είτε θα κόψουμε ακόμη περισσότερο το σπάταλο και διεφθαρμένο κράτος. Στην πρώτη περίπτωση θα αδικηθούν όλοι οι Ελληνες, στη δεύτερη οι πελάτες του κομματικού κράτους». Το θέμα ξανά στην «Καθημερινή της Κυριακής». Εμμονή με τους φόρους έχουν οι αστοί. Και βγάζουν μπροστά τους εργαζόμενους που δουλεύουν και υπερφορολογούνται, όχι επειδή τους λυπούνται. Τους χρησιμοποιούν (άλλωστε, τα προγράμματα σωτηρίας του κεφαλαίου, γι' αυτά η υπερφορολόγηση, τα στηρίζουν), προκειμένου να καταφέρουν πιο γοργά τη μείωση της φορολογίας κεφαλαίου. Γι' αυτό και λένε ότι η υπερφορολόγηση είναι καταστροφική για τον παραγωγικό ιστό. Οσο για το διεφθαρμένο κράτος, δικό τους είναι, με τη διαφθορά τις δικές τους δουλειές έκανε, άσε που τους χρηματοδοτεί και τις επενδύσεις. Ο λαός να το πάρει αλλιώς. Στην αντεπίθεση κόντρα στους αστούς.

Βούιξαν τα αστικά ΜΜΕ με την τοποθέτηση της «Αριστερής Πλατφόρμας» στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε λίγο ούτε πολύ λένε ότι «εμμένει στην έξοδο από το ευρώ η Αριστερή Πλατφόρμα με το χωριστό κείμενο που κατέθεσε και με στοιχεία διαμετρικών αντιθέσεων σε σχέση με το κείμενο που προτείνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ». Κι όμως, ο Π. Λαφαζάνης, χτες, στον ΑΝΤ1, αποσαφήνισε ότι έπεσαν έξω. Γιατί, όπως δήλωσε, αυτό που εννοεί δεν είναι η έξοδος από το ευρώ. Να τι είπε: «Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ακολουθήσει αντιμνημονιακή προοδευτική πολιτική εντός Ευρωζώνης, ωστόσο εάν δεχθεί εκβιασμούς, πάνω από όλα θα είναι η εφαρμογή του προγράμματός του». Μα αυτό λέει και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Και τη βολεύει να εμφανίζεται δημόσια μια δήθεν «αριστερή» αντιπολίτευση στο εσωτερικό του, αφού του δίνει άλλοθι, συμβάλλοντας στον εγκλωβισμό και στη χειραγώγηση λαϊκών δυνάμεων στην αστική διαχείριση.

Στην τελευταία έκθεσή του για την παγκόσμια οικονομία, το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ θεωρεί ότι η λιτότητα στραγγαλίζει την ανάπτυξη στις αδύναμες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και επιμένει κατά της γερμανικής λιτότητας. Και η κόντρα αυτή καλά κρατεί, αποκαλύπτοντας την προσπάθεια των ΗΠΑ να υποσκάψουν τη Γερμανία, στρέφοντας «συμμάχους της» στην Ευρωζώνη ενάντιά της, επιδιώκοντας να τους προσεταιριστούν. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται τόσο για την αύξηση των εξαγωγών τους, σε εμπορεύματα και κεφάλαιο στην Ευρωζώνη, όσο και για την τύχη των κεφαλαίων τους στην Ευρώπη. Μια είδηση στην «Καθημερινή» είναι ενδεικτική ως προς αυτό. Γράφει ότι «με σύνοδο κορυφής ξένων ιδιωτικών κεφαλαίων για την Ελλάδα τείνει να μοιάσει το επενδυτικό forum στη Νέα Υόρκη, που είναι προγραμματισμένο για την επόμενη εβδομάδα και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον μεγάλου αριθμού επενδυτικών κεφαλαίων που έχουν τοποθετηθεί ήδη στη χώρα και εξετάζουν την προοπτική αύξησής τους». Αν αυτό γίνεται για την Ελλάδα σκεφτείτε για την υπόλοιπη Ευρώπη... Κανένα όφελος για τους λαούς απ' όλ' αυτά.

«...ουδείς έχει συμφέρον από τη διατήρηση των εκκρεμοτήτων και την παράταση της εμπλοκής με τους εταίρους (...) Προέχει η ενδυνάμωση της θέσης της χώρας, μέσω της ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων και της επαναρρύθμισης των χρεών. Το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι εξουσίας είναι δευτερεύον. Μπορεί να περιμένει...». Αυτά γράφει το «Βήμα της Κυριακής». Ετσι, μετά από τις προτροπές για αντιστάσεις στην τρόικα από τον αστικό Τύπο, μετά από την οξύτατη προπαγάνδα για την τρόικα που έχει καταδικάσει την οικονομία στην ύφεση με τις «παράλογες απαιτήσεις της», έρχονται οι νουθεσίες. Που λένε ότι η τακτική των λεγόμενων κόκκινων γραμμών ήταν στοχοπροσηλωμένη στις ερχόμενες ευρωεκλογές και τοπικές εκλογές που διαμορφώνουν συσχετισμό, επομένως συμβάλλουν στο «εσωτερικό παιχνίδι εξουσίας». Οι αστοί είναι στοχοπροσηλωμένοι, απαιτούν ενίσχυσή τους για να έλθει ανάκαμψη. Αυτό σημαίνει «ενδυνάμωση της θέσης της χώρας». Λένε, λοιπόν, αφήστε στην άκρη το πολιτικό κόστος, προχωρήστε στις αντιλαϊκές επιλογές κλείνοντας συμφωνία με την τρόικα. Και απευθύνονται και στον ΣΥΡΙΖΑ ως προς το «παιχνίδι εξουσίας». Ο λαός να τους γυρίσει την πλάτη οργανώνοντας αντεπίθεση.

1790 Γεννιέται ο Αυστριακός περιηγητής και ιστορικός Γιάκομπ Φαλμεράιερ.

1830 Γεννιέται η Αμερικανίδα ποιήτρια Εμιλι Ντίκινσον.

1893 Ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης δηλώνει από το βήμα της Βουλής το περιβόητο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν».

1896 Πεθαίνει ο Σουηδός επιχειρηματίας και εφευρέτης Αλφρεντ Μπέρνχαρντ Νόμπελ, από τον οποίο πήραν το όνομά τους τα ομώνυμα βραβεία.

1904 Ο Ρώσος φυσιολόγος Ιβάν Παβλόφ τιμάται με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής.

1920 Στην Τσεχοσλοβακία κηρύσσεται γενική απεργία, στην οποία παίρνουν μέρος πάνω από 1.000.000 εργάτες. Η απεργία εξελίσσεται σε ένοπλη σύγκρουση με το στρατό. Οι εργάτες ηττώνται.

1928 Ξεκινά τις εργασίες του το 4ο Συνέδριο του ΚΚΕ (10 - 15/12/1928).

1941 Η Κίνα κηρύσσει τον πόλεμο στην Ιαπωνία, στη Γερμανία και την Ιταλία.

1944 Ο ΕΛΑΣ σφίγγει τον κλοιό γύρω από τη Σχολή Ευελπίδων, ενώ στην Καισαριανή ξαναπαίρνει από τους Βρετανούς τους λόφους του Νοσοκομείου Συγγρού. Στους στρατώνες του Μακρυγιάννη, το πυροβολικό του ΕΛΑΣ ανοίγει ρήγματα, απ' όπου εφορμούν οι ΕΛΑΣίτες. Στον Πειραιά ο ΕΛΑΣ καταλαμβάνει τη Σχολή Δοκίμων (Δεκέμβρης 1944).

1951 Το εκλογοδικείο ακυρώνει την εκλογή 10 φυλακισμένων και εξόριστων βουλευτών της ΕΔΑ.

1959 Με κεντρικό σύνθημα «Να σπουδάσουν κι οι φτωχοί» πραγματοποιείται φοιτητική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας.

1963 Απονέμεται στον Γεώργιο Σεφέρη το Νόμπελ Λογοτεχνίας, το πρώτο Νόμπελ που κερδίζει Ελληνας.

1991 Στο Συμβούλιο Κορυφής στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας υιοθετείται το κείμενο για την ένωση της Ευρώπης. Είναι η περιβόητη Συνθήκη του Μάαστριχτ που δημιούργησε την ΕΕ στη θέση της ΕΟΚ. Υιοθετείται, επίσης, το κείμενο για την Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ). Την ίδια μέρα, η Ελλάδα γίνεται μέλος της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ).

Το ΚΚΕ τάχθηκε εξαρχής κατά της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Στην απόφαση της ευρείας Συνόδου της ΚΕ του ΚΚΕ (16 - 17 Μάη 1992) αναφέρεται: «Το Κόμμα μας δεν μπορεί να συμφωνήσει με την αντίληψη του "μονόδρομου" και όταν μάλιστα είναι δεδομένη η 11χρονη αρνητική εμπειρία της χώρας από την ένταξη στην ΕΟΚ. Πρόκειται για αντίληψη, που ταυτίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων και της χώρας με τα συμφέροντα και τις επιλογές του μεγάλου ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Αντίληψη που καταδικάζει την Ελλάδα στο περιθώριο των πολιτικών που χαράσσουν οι ισχυροί της ΕΟΚ. Το όραμα της "Ενωμένης Ευρώπης", της Ευρώπης των μονοπωλίων, που συνενώνει και εμπνέει βιομηχάνους, εφοπλιστές, μεγαλέμπορους, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, "ΣΥΝ" και ο συγκεκριμένος στόχος "να μπούμε στο σκληρό πυρήνα της ΕΟΚ" δεν έχει καμιά σχέση με τα οράματα και τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των εργαζομένων».