ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ανθυγιεινός αυταρχισμός

Γρηγοριάδης Κώστας

Για την «αυταρχική και απαξιωτική αντίληψη του υπουργού Αλ. Παπαδόπουλου, όπως αυτή εκφράστηκε με τη μέχρι σήμερα στάση του έναντι των απεργών» υπαλλήλων του υπουργείου Υγείας, που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις από τις 28.11.2000 για αιτήματά τους, διαμαρτύρεται, με ανακοίνωσή του, ο Σύλλογος Διπλωματούχων Μηχανικών του υπουργείου Υγείας - Πρόνοιας. Σημειώνουν ακόμα ότι όλες οι «προσπάθειες των απεργών του υπουργείου Υγείας να δώσουν δημοσιότητα στα αιτήματά τους προσέκρουσαν σε μια αξιοπερίεργη "προστασία", που φαίνεται ότι παρέχουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στον κ. Αλ. Παπαδόπουλο».

Προφανώς, οι υπάλληλοι του υπουργείου Υγείας έμαθαν από πρώτο χέρι τι σημαίνει «διάλογος», που - πέρα από πρόσχημα - χρησιμοποιείται και ως μεταμφίεση απ' την κυβέρνηση για να περάσει τα αντιλαϊκά της μέτρα - όπως είναι και το ανθυγιεινό νομοσχέδιο. Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, έμαθαν και κάτι ακόμη: Τι σημαίνει «φιλτραρισμένη ενημέρωση» ή, αλλιώς, χειραγώγηση των συνειδήσεων από τα δήθεν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Κάτι, που δεν ισχύει, βέβαια, μόνο για τον κ. Παπαδόπουλο, αλλά για την κυβέρνηση ολόκληρη και την αντιλαϊκή πολιτική της.

Υ.Γ. Δε θέλουμε να ευλογήσουμε τα γένια μας, αλλά πρέπει να σημειώσουμε ότι ο «Ρ» δημοσίευσε ρεπορτάζ, για τη συγκεκριμένη κινητοποίηση και, μάλιστα, και με φωτογραφία, από την 1η του Δεκέμβρη.

Το ένστικτο του Μανωλάκου

Μεταξύ αυτών που ενθουσιάστηκαν από το νέο κόμμα Αβραμόπουλου είναι και ο γνωστός χουντοβασιλικός Μ. Μανωλάκος, ο οποίος σε συνέντευξή του στη χτεσινή «Εξουσία» δηλώνει ότι αυτό που τον συνδέει με τον δήμαρχο είναι «είμαστε και οι δύο παιδιά χωροφυλάκων. Τα σώματα ασφαλείας κατά κάποιο τρόπο μας ενώνουν»! Πολλά μπορεί κανείς να καταλογίσει στον Μ. Μανωλάκο, αλλά κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι δε διαθέτει πολιτικό ένστικτο...

Σπανο-σωθήκαμε!

Ψυχραιμία, δε χάθηκαν όλα, επειδή δε βγήκε ο Αλ. Γκορ! Υπάρχουν ελπίδες, γιατί, όπως μας πληροφορεί το χτεσινό πρωτοσέλιδο του «Βήματος», στο στρατόπεδο του Τζ. Μπους βρέθηκε ένας επιχειρηματίας Ελληνοαμερικάνος! Ο Αλεξ Σπάνος - γι' αυτόν πρόκειται - διαφημίζει ότι πρόσφερε ένα εκατομμύριο δολάρια για τον προεκλογικό αγώνα του νυν Προέδρου των ΗΠΑ και προφανώς εξαιτίας αυτού του λόγου θα υπάρξει ευνοϊκή αντιμετώπιση των «εθνικών θεμάτων» (Κυπριακό, Ελληνοτουρκικά) από το νέο ένοικο του Λευκού Οίκου. Και καλά αυτός τα λέει, οι άλλοι όμως γιατί τον προβάλλουν;

Φουστανέλες ... ενός εκατομμυρίου δολαρίων

Πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε πως η παραδοσιακή καλλιέργεια νέων και πάντα κάλπικων ελπίδων και προσδοκιών, με την ευκαιρία της εκλογής νέου Προέδρου στις ΗΠΑ, γίνεται με ...διακριτικό τρόπο τη φορά αυτή. Στον Τζ. Κάρτερ είχαν φορέσει φουστανέλα... Τώρα, ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος του «Βήματος» τόνιζε: «Γιατί έδωσα ένα εκατομμύριο δολάρια στον Τζορτζ Μπους!», ενώ ο υπότιτλος εξηγούσε: «Πόσο θα επηρεάσει τα ελληνικά συμφέροντα η εκλογή του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου και γιατί ο νέος Πρόεδρος θα ασχοληθεί προσωπικώς με Ελληνοτουρκικά - Κυπριακό».

Να υποθέσουμε, δηλαδή, ότι για το γελοίο ποσόν του ενός εκατομμυρίου δολαρίων «σέρνεται» και «βαλτώνει» δυόμισι δεκαετίες τώρα το Κυπριακό; Πάντως, αν αληθεύουν όσα λέει ο συμπατριώτης μας, χορηγός του Τζ. Μπους, και ο τελευταίος, πράγματι, ασχοληθεί προσωπικώς με τα ανοιχτά ζητήματα της περιοχής μας, ξέρετε πλέον από ποιον να ζητήσετε μετά ευθύνες: Από τον Αλεξ Σπάνος...

Δεν πειράζει παιδιά, αν δεν κάνει καμιά δήλωση σήμερα ο Δ. Αβραμόπουλος, ξαναδείξτε κάποια παλιότερη. Ετσι κι αλλιώς, δε λέει και τίποτε διαφορετικό και, κυρίως, ουσιαστικό, χρόνια τώρα. Εσείς, πάντως, πρέπει να κάνετε το... καθήκον σας. Τα δελτία... ειδήσεων πρέπει να ξεκινούν και να τελειώνουν με τον Αβραμόπουλο και το ανύπαρκτο ακόμη κόμμα του...

Οι συμβιβασμένοι...

«Στάχτη στα μάτια» των εργαζομένων επιχειρούν να ρίξουν οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στις Ομοσπονδίες Σωματείων Πολιτικής Αεροπορίας και Συλλόγων Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, προκειμένου να τους παραπλανήσουν και να περάσουν χωρίς αντιδράσεις τα καταστροφικά κυβερνητικά σχέδια για την «Ολυμπιακή Αεροπορία» (ξεπούλημα) και για την ΥΠΑ (διάλυση και ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων τομέων).

Η πλειοψηφία στην ηγεσία της ΟΣΠΑ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ), ενώ γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει το ξεπούλημα της ΟΑ για τους εργαζόμενους (απολύσεις, σαρωτικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις κλπ.) εξαντλεί όλη της τη δράση στην εξασφάλιση εγγυήσεων από την κυβέρνηση για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας! Δε γνωρίζουν, άραγε, οι εν λόγω συνδικαλιστές ότι κανείς ιδιώτης δε δίνει δεκάρα για τις θέσεις εργασίας, παρά μόνο για το κέρδος;

Η πλειοψηφία της ΟΣΥΠΑ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ) ζητά να συνεχίσει τη λειτουργία του ο κρατικός αερολιμένας Αθηνών, δήθεν για να διατηρηθούν οι 1.000 θέσεις εργασίας. Αραγε, δε γνωρίζουν ότι αν το Ελληνικό συνεχίσει να λειτουργεί και μετά τη λειτουργία του νέου αεροδρομίου Σπάτων, δεν πρόκειται να απασχολεί περισσότερους από 10 - 20 εργαζόμενους; Και βέβαια το ξέρουν. Οπως ξέρουν, επίσης, ότι διέξοδο από τα προβλήματα μπορεί να δώσει μόνο ο αγώνας των εργαζομένων. Αλλά, αυτό ακριβώς είναι που θέλουν να αποφύγουν...

Τα... αβραμοπουλικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΑΛΙ καλά που η Νέα Δημοκρατία δήλωνε μέχρι τώρα ότι θα αντιμετωπίσει το (εκκολαπτόμενο) κόμμα με πολιτικά επιχειρήματα, χωρίς κατηγορίες και χαρακτηρισμούς! Μάλλον όμως δεν το... είχε υπόψιν του αυτό ο πρόεδρος του κόμματος, ο Κώστας Καραμανλης, οπότε χτες έβγαλε το άχτι του.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, δήλωσε ότι αλλιώς του τα έλεγε ο δήμαρχος τότε που είχαν συναντηθεί στο Διόνυσο - ότι θα πάνε μαζί και τέτοια - και μετά του τα γύρισε, κάνοντας δικό του κόμμα. Εξ ου και τα περί θέματος «ηθικής συνέπειας».

Ο,τι κριτική κάνει χρόνια τώρα η Ντόρα Μπακογιάννη για τον Αντώνη Σαμαρά. Ακριβώς το ίδιο πράγμα λέει τώρα ο Καραμανλης για τον Αβραμόπουλο.

Και μια και είπαμε για την Ντόρα, ούτε κι αυτή τη γλίτωσε από τις δηλώσεις Καραμανλή, μια και συνέδριο έρχεται και πρέπει όσο να 'ναι να μπουν κάποιες διαχωριστικές γραμμές. Για «εμπόριο διαφωνιών» λοιπόν την κατηγόρησε και της είπε πως αν θέσει θέμα ηγεσίας θα εφαρμόσει το καταστατικό.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ο Αβραμόπουλος εμφανίζεται στις τηλεοράσεις σε συναντήσεις και συζητήσεις με παιδάκια των πρώτων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου. Δε λέμε, καλή η πρόβα για το νέο κόμμα, πλην όμως να τον πληροφορήσουμε ότι στην ηλικία των 8 ετών οι Ελληνες δεν έχουν δικαίωμα ψήφου.

Οπότε αν θέλει να πιάσει κάποτε το 13% που θεωρούν απαραίτητο για την επιβίωση του σχηματισμού του οι εκλογολόγοι, θα πρέπει να πείσει και ορισμένες μεγαλύτερες ηλικίες, άρα και να προσαρμόσει τον πολιτικό του λόγο σε αυτές.

Γιατί είναι αλήθεια πως μέχρι τώρα με το στιλ που μας προκύπτει, μόνο παιδάκια του Δημοτικού μπορεί να πείσει. Και αυτά, μόνο αν τους δώσει και δώρα...

Ισως βέβαια να εντάσσεται στα παραπάνω και η χτεσινή δήλωση του Μάνου Μανωλάκου, πρώην στελέχους της ΝΔ, που μας υπενθύμισε ότι με τον Αβραμόπουλο τον συνδέει το γεγονός ότι είναι παιδιά χωροφυλάκων.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αν αρχίσει με τέτοιους υποστηρικτές, μάλλον έχει πολλούς λόγους να ανησυχεί για το μέλλον του.

Αλήθειες για τον προϋπολογισμό

Από την περασμένη Δευτέρα, στη Βουλή συζητιέται η ουσία και το περιεχόμενο της οικονομικής πολιτικής του 2001, όπως αυτή έχει αποτυπωθεί στις σελίδες του κρατικού προϋπολογισμού. Οι πολιτικές που έχουν ενσωματωθεί στο νέο προϋπολογισμό (εισοδηματική, φορολογική, κλπ.) - με την έγκριση του πρωθυπουργού και όλων των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου - είναι δεδομένες, για το ΠΑΣΟΚ και όλους εκείνους που υπερψήφισαν και υπερασπίζονται τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τα Σύμφωνα Σταθερότητας και, γενικά, τα πλαίσια των μέτρων και πολιτικών με πρόσχημα την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ ή την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας. Παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς των κυβερνώντων, και ο νέος, ο 17ος προϋπολογισμός, που φέρει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ, έχει έντονα ταξικό χαρακτήρα. Στην ουσία, κινείται στον αστερισμό της λογικής του «παίρνω τα πολλά από τους φτωχούς και οικονομικά αδύνατους και τα λίγα από τους πλούσιους και οικονομικά ισχυρούς για να τα αναδιανείμω με τη μορφή ελεημοσύνης στα πλατιά λαϊκά στρώματα και πλουσιοπάροχων μποναμάδων στους μεγαλοεπιχειρηματίες και γενικά τους μεγαλοέχοντες-μεγαλοκατέχοντες».

Αδιάψευστο μάρτυρα αποτελεί και το γεγονός ότι: α) Τα φορολογικά έσοδα - που η παράδοση θέλει τη μερίδα του λέοντος να την πληρώνουν οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα - αυξάνονται και το 2001, με ρυθμό πάνω από 8%, δηλαδή περίπου τριπλάσιο του πληθωρισμού. β) Τα όποια έσοδα εισπράξει το δημόσιο από τις ιδιωτικοποιήσεις, θα αξιοποιηθούν για την ενίσχυση των προνομίων που απολαμβάνει η μεγάλη ιδιωτική πρωτοβουλία, σαν κίνητρο... για να κάνει επενδύσεις, να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων και να μειώσει υποτίθεται την ανεργία. γ) Από τις κρατικές δαπάνες ύψους 16,4 τρισεκατομμυρίων δραχμών του 2001, τη μερίδα του λέοντος θα την καρπωθούν οι τραπεζίτες και άλλα «τρωκτικά του δημοσίου», καθώς πάνω από 9 τρισεκατομμύρια δραχμές θα πάνε στα ταμεία των τραπεζών (για την αποπληρωμή παλιών χρεών του δημοσίου) και για στρατιωτικές δαπάνες ΝΑΤΟικού προσανατολισμού, με συνέπεια να περιορίζονται σε ακόμη χαμηλότερα επίπεδα τα περιθώρια για άσκηση κοινωνικής πολιτικής. δ) Υπό το μηδέν κινείται και η εισοδηματική πολιτική στο δημόσιο τομέα, αφού ο αρμόδιος υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, εξαντλώντας τη... «δημοκρατική» και «κοινωνική ευαισθησία» της κυβέρνησης Σημίτη, ανακοίνωσε - σε στιλ «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» - ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων για τους εργαζόμενους στο δημόσιο μόλις 2,2%, ενώ ο πληθωρισμός «τρέχει» ήδη με ρυθμό πάνω από 4%.

Και τίθεται επί τάπητος - με πιο έντονο τρόπο - το ερώτημα: Προς τι η συζήτηση; Καθώς ο κρατικός προϋπολογισμός αποτελεί - υποτίθεται - το «εθνικό πρόγραμμα της οικονομικής πολιτικής του 2001», μήπως η όλη διαδικασία είναι περιττή; Κακά τα ψέματα. Από το 1992 και μετά - που υπερψηφίστηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ - η διαδικασία κατάρτισης του προϋπολογισμού έχει καταντήσει μια τυπική διαδικασία και η συζήτησή του στη Βουλή θυμίζει «θέατρο του παραλόγου». Κι αυτό, γιατί δεν προβλέπεται καμιά αλλαγή στα μεγέθη του, όχι μόνο επειδή τα έχει εγκρίνει η ελληνική κυβέρνηση αλλά και - κυρίως - επειδή τα μέτρα και οι πολιτικές που κρύβονται πίσω από τα μεγέθη του, υπαγορεύονται από τις διαδικασίες των αναδιαρθρώσεων, που έχουν αναλάβει να φέρουν σε πέρας όσοι κινούνται στον περί της ΟΝΕ μονόδρομο. Το ΚΚΕ κατάγγειλε σαν βαθιά ταξικό και αντιλαϊκό τον προϋπολογισμό. Αν, λοιπόν, υπάρχει ελπίδα ανατροπής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής που προωθούν από κοινού κυβέρνηση και Διευθυντήριο των Βρυξελλών, η ελπίδα αυτή βρίσκεται στους εργαζόμενους και στο Λαϊκό Μέτωπο πάλης όλων των κοινωνικών στρωμάτων, που είναι τα μεγάλα θύματα της συγκεκριμένης πολιτικής.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Ικανοποιημένος...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόνο ...«κατενθουσιαμένος» (!) δε δήλωσε ο πρωθυπουργός, μετά τις χτεσινές του επισκέψεις σε υποκαταστήματα του ΙΚΑ, του ΟΑΕΔ και σε βρεφονηπιακό σταθμό. Σύμφωνα με τα όσα είπε αργότερα στους δημοσιογράφους, η εικόνα που αποκόμισε ήταν «καλή»...

Καθόλου περίεργο. Αλλωστε, ο κ. Σημίτης επικεφαλής της κυβέρνησης είναι και, ως εκ τούτου, γιατί - παρά τα βαρύγδουπα περί «εκσυγχρονισμού» - να μην του αρέσει η εικόνα της δημόσιας διοίκησης; Τώρα, το τι τραβάνε οι πολίτες στις δημόσιες υπηρεσίες είναι μια άλλη υπόθεση, απόλυτα σύμφυτη με την έλλειψη προσωπικού, τα ανύπαρκτα κονδύλια, την κακή οργάνωση και διοίκηση, κλπ. (πράγμα που θα συνεχιστεί, όπως το εγγυάται και ο νέος προϋπολογισμός και η πολιτική της κυβέρνησης).

Ομως, η εικόνα αυτή του αρέσει του κ. Σημίτη. Και γιατί όχι; Η ολιγαρχία του πλούτου, ούτε στο ΙΚΑ πηγαίνει, ούτε ψάχνει δουλιά μέσω του ΟΑΕΔ...

Πόση ώρα έκανε;

Αλήθεια, χτες κατά τις επιτόπιες έρευνες που έκανε ο κ. πρωθυπουργός σε δημόσιες υπηρεσίες, πόση ώρα έκανε για να μετακινηθεί από το Μέγαρο Μαξίμου στο Περιστέρι κι από εκεί στον Κορυδαλλό;...

Ρωτάμε, γιατί εμείς από το Σύνταγμα μέχρι την Ομόνοια κάναμε τρία τέταρτα! Αλλά σε μας, και φυσικά σε όλους τους πολίτες της Αθήνας (πόλη για την εικόνα της οποίας ερίζουν ο κ. Αβραμόπουλος ως δήμαρχος και ο κ. Λαλιώτης ως υπουργός ΠΕΧΩΔΕ) δεν προηγούνται υπηρεσιακά αυτοκίνητα για να μας ανοίγουν το δρόμο...

Αλλα λένε οι πολίτες

«Ολα καλά» τα βρήκε χτες ο πρωθυπουργός στις περιοδείες του σε δημόσιες υπηρεσίες. Βέβαια, όπως λέει μια άλλη κυβερνητική υπηρεσία (το Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών), το 50% των πολιτών καταγγέλλουν ότι «τρελαίνονται» περιμένοντας στην ουρά. Βεβαίως, ο πρωθυπουργός (πρωθυπουργός ων) δεν είχε πρόβλημα με την ουρά, επομένως γιατί να μην τα βρει «όλα καλά». Ούτε με τη συμπεριφορά που αντιμετωπίζουν οι πολίτες (56% των παραπόνων), ούτε με τη γραφειοκρατία (25% των παραπόνων) είχε πρόβλημα ο πρωθυπουργός. Αρα, να ένας ακόμα λόγος για να τα βρει «όλα καλά». Ακόμα και στο ΙΚΑ. Την υπηρεσία, δηλαδή, που οι πολίτες τη θεωρούν μαζί με την εφορία από τις πλέον καταδυναστεύουσες. Είπαμε, όμως, για έναν πρωθυπουργό είναι αλλιώς...

Συμβολικό... το ποσό

Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκαν τα νέα προγράμματα του Οργανισμού Εργατικής Εστίας για το 2001. Το περίεργο βεβαίως δεν είναι αυτό. Περίεργη είναι η αντίληψη του υφυπουργού Εργασίας Χρ. Πρωτόπαππα, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ θεώρησε θετική την κατάργηση του γαμήλιου επιδόματος που μέχρι τώρα χορηγούσε σε νέα ζευγάρια ο Οργανισμός. Ο υφυπουργός επισήμανε ότι τα χρήματα που δίνονταν για το επίδομα αυτό, θα δίνονται πια στους βρεφονηπιακούς σταθμούς του Οργανισμού, για τους οποίους δε θα χρειάζεται να πληρώνουν τα νέα ζευγάρια που απέκτησαν παιδί. Πονηρή η επιχειρηματολογία του υφυπουργού, καθώς αβέβαιο είναι το μέλλον των βρεφονηπιακών σταθμών της Εργατικής Εστίας, άρα και το μέλλον της... νέας - αν το πιστέψουμε - παροχής.

Βέβαια, κάπως... διαφορετικά επιχειρηματολογούσε στην αρχή ο υφυπουργός. Το γαμήλιο επίδομα καταργείται (όπως και αυτό των αριστούχων φοιτητών), επειδή είναι συμβολικού χαρακτήρα, καθώς κυμαίνεται μεταξύ 130 - 150 χιλ. δραχμών, έλεγε. Φαίνεται ότι τότε δεν είχαν σκεφτεί αυτά τα περί παιδικών σταθμών για να δικαιολογήσουν τις περικοπές...

Οσο για το «συμβολικό» του ποσού, ένα θα πούμε: Για ανθρώπους, που μόνο τα παπούτσια τους στοιχίζουν 150 χιλ. δραχμές (ναι, υπάρχουν και τέτοια παπούτσια που κυκλοφορούν ανάμεσά μας) το ποσό μπορεί να είναι συμβολικό. Για ανθρώπους που το μηνιάτικό τους είναι μικρότερο και από 150 χιλ. δραχμές είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο...

Οι υποσχέσεις...

Associated Press

Για τρεις και περισσότερες ώρες παρέλυσε, προχτές, το κέντρο της Βαρσοβίας, από τη διαδήλωση χιλιάδων νοσοκόμων, που διαμαρτύρονταν για τους χαμηλούς μισθούς και τις κακές συνθήκες δουλιάς. Εξήντα τέσσερις χιλιάδες δραχμές το μήνα είναι ο μισθός μιας Πολωνέζας νοσοκόμας, το ένα τέταρτο του μέσου μισθού στην Πολωνία. Παρά το δίκαιο περιεχόμενο των αιτημάτων, όμως, και την αλληλεγγύη που έδειξαν οι παριστάμενοι πολίτες, η μόνη απάντηση που πήραν οι νοσοκόμες από την πολωνική κυβέρνηση ήταν η βίαιη διάλυσή τους από τις δυνάμεις καταστολής. Δυο νοσοκόμες τραυματίστηκαν και αρκετές συνελήφθησαν.

Πόσες, άραγε, να σκέφτονταν την ώρα των συγκρούσεων τις υποσχέσεις, που κάποτε τους έδινε ο Λεχ Βαλέσα και η «Αλληλεγγύη»;

Πολιτική που εξοντώνει

Δεν πέρασε ούτε ένας μήνας από τότε που ο κ. Ρέππας, απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους, δήλωσε: «Η λέξη "ακρίβεια" είναι πλέον άγνωστη σε αυτή τη χώρα λόγω της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση»! Βεβαίως, η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης είχε ήδη διπλασιαστεί, ενώ το κόστος για τα στοιχειώδη στο φετινό χριστουγεννιάτικο τραπέζι είναι κατά 50% (!) αυξημένο συγκριτικά με πέρσι... Παρ' όλα αυτά η κ. Μιλένα Αποστολάκη, η υφυπουργός Ανάπτυξης, μετά από τη μαζί με τις τηλεοπτικές κάμερες «επιδρομή» της... στην αγορά της Αθήνας, δήλωσε προχτές: Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να συγκρατήσουμε τις τιμές! Φαντάσου να μην έκαναν και «ό,τι μπορούν» δηλαδή...

Χτες ήταν η σειρά του πρωθυπουργού να κάνει... «επιδρομές». Αρχικά πήγε σε ένα κατάστημα του ΟΑΕΔ. Αργότερα, μεταφέροντας τις εντυπώσεις που αποκόμισε, δήλωσε ότι έφυγε «ικανοποιημένος» από την εικόνα που είδε στην υπηρεσία... Στο μεταξύ, βέβαια, η υπηρεσία που άφησε «ικανοποιημένο» τον πρωθυπουργό, έχει έλλειψη προσωπικού! Ο συγκεκριμένος οργανισμός, δε, αφορά σε παροχή υπηρεσιών στους ανέργους. Και στην Ελλάδα, τη χώρα των ήδη 600.000 επισήμως καταγεγραμμένων ανέργων, οι ρυθμοί αύξησης της ανεργίας είναι διπλάσιοι από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ...

Η άλλη στάση του κ. Σημίτη ήταν σε ένα υποκατάστημα του ΙΚΑ. Και κει «καλά» τα είδε τα πράγματα ο κ. πρωθυπουργός. Βέβαια, το ΙΚΑ πάσχει σε ελλείψεις προσωπικού - όπως ο ίδιος ομολόγησε - αλλά αυτό είναι «άλλο θέμα»... Το ΙΚΑ, επίσης, τίθεται πρώτο στον κατάλογο της εξόντωσης μέσω των αντιασφαλιστικών επιδρομών που ετοιμάζει η κυβέρνηση, αλλά κι αυτό ανήκει στη χορεία των «άλλων θεμάτων»... Οσο για τη μέρα που επέλεξε να επισκεφτεί το ΙΚΑ ο κ. Σημίτης ήταν μέρα απεργίας. Χτες που ο πρωθυπουργός τα είδε «όλα καλά» στο ΙΚΑ, το διοικητικό προσωπικό του ιδρύματος απεργούσε, επειδή, ακριβώς, το ΙΚΑ έχει τα χάλια του!

Η τελευταία επίσκεψη του κ. Σημίτη ήταν σε έναν βρεφονηπιακό σταθμό. Και κει του άρεσε του πρωθυπουργού. Βέβαια - όπως ομολόγησε - οι θέσεις είναι λίγες και δεν μπορούν όλες οι οικογένειες των εργαζομένων να βρουν λύση στο πρόβλημα της φύλαξης των παιδιών τους. Αλλά - και πάλι - αυτό, σύμφωνα με την κυβέρνηση και τον επικεφαλής της, είναι «άλλο θέμα»...

Ολοι όμως αντιλαμβάνονται ότι αυτό που η κυβέρνηση επιδιώκει να εξοστρακίσει στη σφαίρα του «άλλου», είναι το πραγματικό, είναι το ουσιαστικό θέμα. Και το θέμα, τελικά, είναι ότι πίσω από την υποκρισία και τους θεατρινισμούς, πίσω από τις κούφιες διακηρύξεις για την «αναβάθμιση της ποιότητας ζωής και της καθημερινότητας του πολίτη», κρύβεται μια πολιτική που εξοντώνει τον πολίτη και τον εξοντώνει καθημερινά: Με την αέναη μονόπλευρη λιτότητα για το λαό που φέρνει φτώχεια, με τη συνεχιζόμενη άνοδο της ανεργίας. Με τα συνεχώς αυξανόμενα κέρδη για το κεφάλαιο. Με την ιδιωτικοποίηση της υγείας, της πρόνοιας, της εκπαίδευσης και την ένταση των ταξικών φραγμών σ' αυτήν. Με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης. Τον εξοντώνει στις βιτρίνες των καταστημάτων με τις απρόσιτες τιμές για τα 2,5 εκατομμύρια φτωχών τούτης της χώρας, χρονιάρες μέρες.

Αλλά, όλα τούτα, ο κ. Σημίτης και οι υφιστάμενοί του τα θεωρούν «άλλο θέμα»... Και θα συνεχίσουν. Εως ότου ο λαός επιβάλλει την άλλη, τη ριζικά διαφορετική πολιτική. Μια πολιτική που δε θα «καταδιώκει» τον εργαζόμενο σε κάθε του βήμα, όπως η σημερινή. Μια πολιτική που θα υπηρετεί τις δικές του ανάγκες και όχι τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Οι τρεις μάγοι...

Ιδού κι οι μάγοι

έφτασαν

επάνω στις καμήλες,

μα λάθος δρόμο

πήρανε και πάνε

προς τις... βίλες

και βλέπω

να προσφέρουνε

τα δώρα τους

- ω πλάνη -

στον Λάτση