Mε αυξημένη κερδοφορία έκλεισε τη χρήση 2012 η βρετανικών κεφαλαίων ελληνική εισαγωγική - εμπορική εταιρεία φαρμάκων «GlaxoSmithKline», η οποία συμπεριλαμβάνεται στις μεγαλύτερες του τομέα στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τον ισολογισμό που δημοσιεύουν οι οικονομικές εφημερίδες, τα έσοδα της εταιρείας τον περασμένο χρόνο μειώθηκαν κατά 7% (στα 208,55 εκατ. ευρώ, από τα 224,15 εκατ. ευρώ το 2011), λόγω κυρίως της μείωσης του όγκου των πωλήσεων και των τιμών σειράς φαρμάκων. Ταυτόχρονα όμως,η εταιρεία «συμπίεσε τις δαπάνες της εμπορικής λειτουργίας της» και κατέγραψε κέρδη 22,89 εκατ. ευρώ, από 22,52 εκατ. ευρώ ένα χρόνο πριν. Συνυπολογίζοντας και τα άλλα οικονομικά δεδομένα της επιχείρησης, προκύπτουν καθαρά κέρδη αυξημένα κατά 56,6% (24,40 εκατ. ευρώ το 2012 έναντι 15,58 εκατ. ευρώ το 2011).

Ορισμένες παρατηρήσεις: Οι «αναδιαρθρώσεις» στην Υγεία και στο Φάρμακο, για τις οποίες η κυβέρνηση έλεγε ότι θα βοηθήσουν στον περιορισμό της σπατάλης, τσάκισαν εκατομμύρια ασφαλισμένους και συνταξιούχους, αφού αυξήθηκε μέχρι και στο 100% η συμμετοχή τους στο κόστος αγοράς των φαρμάκων. Είχε όμως ελάχιστη αντανάκλαση στην κερδοφορία των πολυεθνικών του φαρμάκου, που συνεχίζουν να κάνουν χρυσές μπίζνες, έστω και με μείωση του όγκου των πωλήσεων. Δεύτερο, η επιχείρηση λέει ότι στην αύξηση της κερδοφορίας της συνέτεινε η «συμπίεση» των λειτουργικών δαπανών. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων, αυτό μεταφράζεται σε αντεργατικές ανατροπές όλων των ειδών (απολύσεις, μειώσεις μισθών, παραπέρα ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων και πάει λέγοντας...). Και τρίτο, σε εποχές βαθιάς οικονομικής κρίσης, επιβεβαιώνεται ότι υπάρχουν μονοπώλια που καταγράφουν υψηλή κερδοφορία, αξιοποιώντας και τους νόμους που φτιάχνει το πολιτικό τους προσωπικό για να τις σώσει από την κρίση, βυθίζοντας το λαό στη φτώχεια.

Συμπέρασμα: Οταν όλο το σύστημα λειτουργεί για τα μονοπώλια, ο λαός δεν μπορεί να προσδοκά σωτηρία με άλλο τρόπο, πέρα από το να παλέψει για την κοινωνικοποίησή τους. Εκεί βρίσκεται η πραγματική διέξοδος. Και στο συγκεκριμένο παράδειγμα, εκεί πρέπει να τον κατευθύνει η ανάγκη για δωρεάν φάρμακο σε όποιον το χρειάζεται.

Καλοκαίρι μέσα στις σχολικές αίθουσες καλούνται να περάσουν το καλοκαίρι τα παιδιά ακόμα περισσότερων λαϊκών οικογενειών, οι οποίες τσακίζονται κάτω από το βάρος της καπιταλιστικής κρίσης που καλούνται να πληρώσουν. Στην ανάγκη τους για διακοπές έρχονται να «απαντήσουν» διάφορα προγράμματα που εφαρμόστηκαν κατά καιρούς σε διάφορους δήμους. Με τη συμμετοχή ΜΚΟ ή επιχειρήσεων που συνεργάζονται με τους Δήμους για την υλοποίηση τέτοιων προγραμμάτων με οικονομική μάλιστα συμμετοχή των γονιών, γεννώντας μια σειρά ερωτήματα γύρω από το περιεχόμενο, την ασφάλεια, τις υποδομές που τα συνοδεύουν.

Σήμερα που ολοένα πληθαίνουν εκείνοι που θα μείνουν στα αστικά κέντρα καθώς δεν μπορούν να πληρώσουν για διακοπές, είναι ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη να υπάρχει με ευθύνη της πολιτείας πρόβλεψη για δωρεάν κατασκηνώσεις για όλα τα παιδιά, δωρεάν καλά προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης, με επαρκές και κατάλληλο προσωπικό το οποίο θα έχει εργασιακά δικαιώματα. Για δημιουργία κατάλληλων χώρων άθλησης, παιχνιδιού και ψυχαγωγίας σε κάθε δήμο και γειτονιά, ώστε το παιδί να περνά δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο του.

-- Αυτό που βλέπουμε σήμερα σαν ΠΔ της συγκυβέρνησης είναι η πρόταση που έχουν κάνει εδώ και μερικά χρόνια ο ΣΕΒ, το ΕΒΕΑ, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλέμποροι και ο δήμαρχος Αθήνας. Πρόταση που στρέφεται ευθέως κατά του δικαιώματος του οργανωμένου εργατικού λαϊκού κινήματος να παλεύει ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική συγκυβέρνησης - Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενάντια στους μεγαλοεπιχειρηματίες που τους τσακίζουν τα εργασιακά δικαιώματα, την ίδια τη ζωή τους, αυξάνοντας συνεχώς την εκμετάλλευση. Αυτό εννοούν εμπόδια στην «κοινωνικοοικονομική ζωή της πόλης».

-- Το 2009 ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς εξέδωσε εγκύκλιο σύμφωνα με την οποία θεωρούσε τελεσθέν έγκλημα τις κινητοποιήσεις που γίνονταν εκείνη την περίοδο από τους εργάτες για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, με το επιχείρημα ότι «παρεμποδίζεται η οικονομική δραστηριότητα του επιχειρηματία».

-- Τον Απρίλη του 2012 ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ι. Τέντες εξέδωσε εγκύκλιο που προτρέπει στην άσκηση διώξεων ακόμη και στην εφαρμογή του αυτόφωρου εναντίον όσων συμμετέχουν σε καταλήψεις κτιρίων που στεγάζονται δημόσιες υπηρεσίες.

«Ενώ υποτίθεται ότι υπάρχει νόμος που ορίζει τα ζητήματα της παρουσίας αστυνομικών δυνάμεων σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, αυτό στην πράξη δεν εφαρμόστηκε ποτέ». Τα λόγια αφορούν στην παρουσία Αστυνομίας στα Πανεπιστήμια και ανήκουν στον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Παναγιώτη Ηλιόπουλο σε συζήτηση στη Βουλή με αφορμή την πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ για την Ανώτατη Εκπαίδευση.

Ο χρυσαυγίτης βουλευτής στην παρέμβασή του κατονόμασε τον «ένοχο» για την κατάσταση της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Και τι δεν είπε στην παρέμβασή του: Για «βία της αριστεράς στα πανεπιστήμια», για «στημένες Γενικές Συνελεύσεις», για «μυαλά επιστημονικά» που «στερήθηκε η πατρίδα μας από σταλινικές πρακτικές που δεν προσέφεραν τίποτα στην ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα», για «τα ΚΝΑΤ και τους τραμπουκισμούς του ΚΚΕ και τη σταλινική ΚΝΕ», για «ανελεύθερες πρακτικές που δεκαετίες τώρα το μαρξιστικό κατεστημένο, που έκανε κουμάντο μέσα στα ΑΕΙ, εφάρμοζε»...

Η Χρυσή Αυγή αποδεικνύει, για μία ακόμα φορά, ότι όχι μόνο δεν είναι «αντισυστημική» αλλά ευθυγραμμίζεται απόλυτα με όσους θέλουν σιωπή ιχθύος στα ανώτατα ιδρύματα, όσους απεχθάνονται την πρωτοπόρα αγωνιστική δράση για σπουδές με βάση τις λαϊκές ανάγκες, για τη δυνατότητα των παιδιών των φτωχών λαϊκών οικογενειών να σπουδάσουν, και φτιάχνουν το νομικό οπλοστάσιο για να την καταστείλουν. Τους προτρέπει μάλιστα ανοιχτά να προχωρήσουν τα σχέδιά τους. Σίγουρα με μεγάλη ικανοποίηση θα άκουσε ο ίδιος και οι υπόλοιποι χρυσαυγίτες ότι στο Πανεπιστήμιο Κρήτης επιβλήθηκαν ποινές σε φοιτητές που ζητούσαν να οριστεί ημερομηνία για την εξεταστική τους. Οτι από τα πανεπιστήμια δεν λείπει ο αυταρχισμός και ότι θα εντείνεται όσο το πανεπιστήμιο γίνεται επιχείρηση.

«Εναλλακτική πολιτική με κέντρο βάρους την ανάπτυξη», «ανάληψη συντονισμένων δράσεων, εθνικών πρωτοβουλιών και ενίσχυσης των ενεργών πολιτικών απασχόλησης», «ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας», «διαμόρφωση ενός υγιούς επιχειρηματικού περιβάλλοντος»: Ολα τα παραπάνω θα μπορούσαν να αποτελούν μέρος μιας από τις καθημερινές πλέον κυβερνητικές διακηρύξεις για την επικείμενη «ανάπτυξη», θα μπορούσαν να έχουν αντληθεί από μια ομιλία κάποιου υπουργού για τις «επενδύσεις» και την «ανάκαμψη» της οικονομίας. Ομως, αποτελούν τους βασικούς άξονες των προτάσεων για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων που κατέθεσε η Γραμματεία Νέων της ΓΣΕΕ στη Βουλή και στην Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Βέβαια, δεν είναι μόνο στις συγκεκριμένες προτάσεις που κυβέρνηση, ΕΕ και ΓΣΕΕ μιλάνε την ίδια γλώσσα. Αξίζει να σημειώσουμε πως στη βάση της ανησυχίας της ΓΣΕΕ βρίσκεται η εκτίμηση πως η ανεργία των νέων «προκαλεί μεγάλες οικονομικές απώλειες», οι οποίες, «σύμφωνα με τις πλέον συντηρητικές προβλέψεις, προσεγγίζουν το 2% του ΑΕΠ». Η σύμπτωση των απόψεων προδίδει την κοινή αφετηρία και οπτική: Οι άνεργοι αντιμετωπίζονται ως «διαφυγόντα κέρδη» για το κεφάλαιο, το μόνο «δικαίωμα» των εργαζομένων είναι να αποφέρουν κέρδος στον εκμεταλλευτή τους.

Δίπλα στην ανάγκη να οργανωθούν στα σωματεία, στις Λαϊκές Επιτροπές, στις Επιτροπές Ανέργων και να διεκδικήσουν μέτρα προστασίας για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, οι νέοι άνεργοι πρέπει να προβληματιστούν: Οσο η εργατική τους δύναμη θα αποτελεί εμπόρευμα, τότε συχνά θα έχει και την τύχη κάθε εμπορεύματος, θα μένει δηλαδή κατά καιρούς και απούλητη. Οσο το δικαίωμά τους στην εργασία θα εξαρτάται από τα συμφέροντα των καπιταλιστών, τότε θα υπάρχουν και περίοδοι που όσο και να ψάχνουν δε θα βρίσκουν πια κανέναν να τους εκμεταλλευτεί. Οσο το καπιταλιστικό σύστημα σαπίζει, οι κρίσεις του και η έκρηξη της ανεργίας που αυτές συνεπάγονται θα γίνονται συχνότερες, ενώ η ένταση της εκμετάλλευσης θα γίνεται το θεμέλιο για την «ανάπτυξη» που θα τις διαδέχεται.

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι το καπιταλιστικό σύστημα, η κυριαρχία των μονοπωλίων και η οικονομία που λειτουργεί μόνο χάριν του κέρδους, δε στερεί από τη νέα γενιά μόνο το παρόν της, ναρκοθετεί ολόκληρη τη ζωή της, εκκολάπτει τον κοινωνικό Καιάδα που θα βρει μπροστά της τις επόμενες δεκαετίες, αν σήμερα δεν μπούνε εμπόδια σε αυτή την καταστροφική πορεία. Αλλά, όλα τούτα δεν αφορούν μόνο το μέλλον. Ηδη σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι που είναι άνεργοι, δεν στερούνται μόνο το μεροκάματο, αλλά πολλοί απ' αυτούς και στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το γεγονός ότι σαν νέοι, είναι και πιο υγιείς συγκριτικά με τις μεγαλύτερες ηλικίες, δεν κάνει λιγότερο επώδυνο το μεγάλο αυτό πρόβλημα. Πρόβλημα, στο οποίο, τα συνδικάτα και οι οργανώσεις της νεολαίας, οι επιτροπές ανέργων, οι επιτροπές αγώνα, πρέπει να εστιάσουν ακόμα περισσότερο την προσοχή τους και κυρίως τη δράση τους.