ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θα παίρνουν τα ψίχουλα αλλά... γρήγορα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για νομοσχέδιο με το οποίο θα «μειωθούν οι ατέλειωτες λίστες αναμονής» για την απονομή των συντάξεων στο Δημόσιο επέλεξε να πανηγυρίζει (και μάλιστα από το πρωτοσέλιδο θέμα) την περασμένη Παρασκευή, γνωστή απογευματινή εφημερίδα. Διαβάζοντας κανείς τον τίτλο στο περίπτερο, το καφενείο ή οπουδήποτε αλλού έβρισκε την εφημερίδα, δε θα ήταν δύσκολο να σκεφτεί ότι έρχεται επιτέλους μια θετική παρέμβαση της κυβέρνησης για τους συνταξιούχους.

Στόχος του ν/σ (σύμφωνα με το δημοσίευμα) είναι να σταματήσει η καταβολή της σύνταξης με την τεράστια αναμονή που, μέχρι τώρα, σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνούσε και τον ένα χρόνο. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι κάτι τέτοιο είναι αρνητικό. Ωστόσο, το πιο σημαντικό για το συνταξιούχο είναι τι σύνταξη θα παίρνει, αν αυτή θα ανταποκρίνεται στην κάλυψη στοιχειωδών αναγκών του ή αν θα αναγκάζεται να βγαίνει στη ζητιανιά για να ζήσει την οικογένειά του.

Και το λέμε αυτό, γιατί, με τα επίπεδα στα οποία έχουν κατρακυλήσει οι συντάξεις (δημόσιου και ιδιωτικού τομέα) σήμερα, η επίσπευση της καταβολής της θα επισπεύσει απλά τη διαπίστωση της πολιτικής που τσακίζει (και) τους συνταξιούχους. Παλιότερα, έλεγαν οι εργάτες «άντε να βγω στη σύνταξη να χαρώ λίγο τα παιδιά και τα εγγόνια μου». Τώρα, όταν βγαίνουν στη σύνταξη, ψάχνουν να δουν αν περισσεύει τίποτα απ' τα παιδιά και τα εγγόνια τους για να τους ζήσουν κι αυτούς. Αν βέβαια κι αυτά έχουν δουλειά και δεν ανήκουν στα εκατομμύρια των ανέργων και των υποαπασχολούμενων...

Εξετάσεις στην αστική τάξη παραπλάνηση στο λαό

Ο σκοπός του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να αγιάζει τα μέσα. Ετσι, έπειτα από μακρά περίοδο κατά την οποία έδωσε με το παραπάνω τις εξετάσεις του στην αστική τάξη για το τι θα κάνει αν του ανατεθεί η διαχείριση της εξουσίας της, έπειτα από αμέτρητες διαβεβαιώσεις ότι θα πορευτεί έτσι όπως προστάζουν τα συμφέροντά της και δε θα παρεκκλίνει χιλιοστό από την πορεία αυτή, «θυμήθηκε» ότι για να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη» κάποιοι πρέπει να ψηφίσουν. Οτι δεν αρκεί το πράσινο φως των αστών, πρέπει να χειραγωγηθεί και ο λαός και να ρίξει στην κάλπη το ψηφοδέλτιό του.

Στις νεότερες λοιπόν παρεμβάσεις των ηγετικών του στελεχών, του προέδρου του μηδέ εξαιρουμένου, ανασύρθηκε από τη ναφθαλίνη όπου την έχουν καταχώσει η αντιμνημονιακή ρητορεία, επιστρατεύτηκε εκ νέου το κίβδηλο δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο», ανασύρθηκαν και οι εκκλήσεις ενότητας προς πάσα αντιμνημονιακή κατεύθυνση... Οπως είπε και ο Παπαδημούλης χτες για να φτιάξουν την κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» θα απευθυνθούν «και αριστερά και δεξιά»! Λεπτομέρεια στην οποία δεν υπεισέρχονται οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η σωτηρία δεν μπορεί να είναι κοινή για όλο το «έθνος», και για τους εκμεταλλευτές και για τους εκμεταλλευόμενους...

Δεν παρέλειψαν μέσα σ' όλα αυτά να εγκαλέσουν και το ΚΚΕ γιατί αρνήθηκε τη σύμπραξη μαζί τους μια φορά και επειδή δε δείχνει σημάδια «μεταμέλειας»... Τους πονάει και τους τσούζει η στάση του ΚΚΕ. Αν μη τι άλλο ξέρουν καλά ότι η πορεία τους προς τη «δόξα» της αστικής διαχείρισης δεν θα είναι ανέφελη όσο υπάρχει το ΚΚΕ να αποκαλύπτει το ρόλο των επίδοξων διαχειριστών στο λαό.

Τα σύγχρονα εργασιακά κολαστήρια

Ολοι γνωρίζουν την εταιρεία «Amazon». Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες παράδοσης προϊόντων. Η εταιρεία μέσα σε μια μέρα στέλνει 2,7 εκατομμύρια προϊόντα μόνο στη Γερμανία. Εκτός, λοιπόν, από τους 7.700 μόνιμους εργάτες της έχει και χιλιάδες άλλους μετακινούμενους εργαζόμενους. Σύμφωνα, δε, με ρεπορτάζ της BILD, η εταιρεία «υπόσχεται καλά μεροκάματα, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας»...

Πίσω από τη βιτρίνα, όμως, κρύβεται το απάνθρωπο πρόσωπο ενός καπιταλιστικού κολοσσού. Σύμφωνα με καταγγελίες, που δημοσίευσε η ίδια εφημερίδα, τα συμβόλαια που υπογράφουν οι εργάτες είναι στα γερμανικά, ωστόσο, πολλοί απ' αυτούς είναι αλλοδαποί, με συνέπεια να μη γνωρίζουν τι υπογράφουν. Επιπρόσθετα, αντί των όρων που υπόσχονται στις αγγελίες αναζήτησης προσωπικού δίνεται μικρότερο μεροκάματο.

Την ώρα της δουλειάς μια εταιρεία security, ελέγχει συνεχώς τους εργάτες. Τους απειλεί με εκφοβισμούς, ενώ διαρκώς προχωρά σε ελέγχους στα δωμάτιά τους - καθώς οι προσωρινοί εργάτες στεγάζονται σε ένα πάρκο στην περιοχή της Εσσης. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, υπάρχει διασύνδεση της εταιρείας security με ακροδεξιές οργανώσεις...

Η νοθεία εργαλείο της πολιτικής τους

Το πλήθος κρουσμάτων νοθείας και αλλοίωσης των πραγματικών συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα που κατήγγειλαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στη ΓΣΕΕ, ενόψει και του 35ου Συνεδρίου δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Για χρόνια μέσα στα συνδικάτα οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι δυνάμεις που συναπαρτίζουν την πλειοψηφία στη Συνομοσπονδία, διακρίθηκαν σε αυτό το «άθλημα». Νοθεία, διπλοψηφίες, οργανώσεις που χωρίς την παραμικρή δράση εμφανίζουν χιλιάδες ψηφίσαντες σε εκλογές παρωδία και σε χρόνο ρεκόρ, σωματεία φαντάσματα που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά και «δικαιώνουν» το ρόλο τους μόνο στις εκλογές και την ανάδειξη αντιπροσώπων. Μια κατάσταση που προκαλεί αποστροφή, δυσφημίζει την ίδια την έννοια του συνδικαλισμού και της συνδικαλιστικής δράσης.

Ορισμένοι αποδίδουν αυτά τα φαινόμενα, αποκλειστικά σε προσωπικές φιλοδοξίες, σε «μάχη για τα κουκιά», σε αναμετρήσεις για «τις καρέκλες»... Βολικές και επιφανειακές εξηγήσεις. Οι αιτίες όμως αυτών των φαινομένων είναι βαθύτερες. Και επειδή το φαινόμενο αυτό είναι διαχρονικό και όχι τυχαίο, αξίζει μιας σοβαρότερης αντιμετώπισης. Οι εργάτες δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι η διαπάλη μέσα στα συνδικάτα, ήταν και είναι εξόχως ταξικό ζήτημα. Ηταν και είναι διαπάλη για τη γραμμή των συνδικάτων. Ηταν και είναι αναμέτρηση για το αν τα συνδικάτα θα είναι όργανα των πραγματικών συμφερόντων της εργατικής τάξης ή υποχείρια της πολιτικής της άρχουσας τάξης. Η επέμβαση μάλιστα του ίδιου του αστικού κράτους για να ελέγξει τη ΓΣΕΕ εκδηλώνεται από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας της. Κράτος, κυβερνήσεις και εργοδότες κάνουν τα πάντα για να ποδηγετήσουν συνδικάτα και ΓΣΕΕ, να τα κρατήσουν υπό την κηδεμονία τους. Χρηματοδοτήσεις, συλλήψεις και διώξεις συνδικαλιστών που αντιστέκονται σε εργοδοσία και κράτος, πραξικοπήματα, παντός τύπου στο εσωτερικό λειτουργίας της ΓΣΕΕ, απαγορεύσεις, ήταν τα όπλα του κεφαλαίου προκειμένου να χτυπηθεί ο ταξικός προσανατολισμός του συνδικαλιστικού κινήματος.

Καρποί αυτής της πρακτικής είναι και τα σημερινά φαινόμενα νοθείας και αλλοίωσης των συσχετισμών που σταθερά καταγράφονται τα τελευταία χρόνια. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, οι παρατάξεις που συναπαρτίζουν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν τις δυνάμεις τους, καθώς η καπιταλιστική κρίση και η στάση που τηρούν, τους αφαιρεί στηρίγματα και ένα μέρος της αποδοχής που είχαν μέχρι πρόσφατα από τους εργάτες. Κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν τους συσχετισμούς, για να κρατήσουν σε ισχύ την πολιτική τους.

Η πρακτική αυτή εντάσσεται στην προσπάθεια να υπηρετηθεί με κάθε μέσο η γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της «ταξικής ειρήνης» που πρεσβεύει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Κράτος, κεφάλαιο και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δε θέλουν να αλλάξει η στρατηγική που υπηρετεί η πλειοψηφία της και οι πλειοψηφίες στις μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις γι' αυτό χρησιμοποιούν τις νοθείες, για να εμποδίσουν την αλλαγή των συσχετισμών. Γι' αυτό πολεμούν τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, γι' αυτό σε όλες τις συνδικαλιστικές λειτουργίες από το πρωτοβάθμιο σωματείο μέχρι το επίπεδο Συνομοσπονδίας έχουν μέτωπο με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, εναντιώνονται σθεναρά και με κάθε μέσο - θεμιτό ή αθέμιτο - σε αυτά που με τη δράση τους, το παράδειγμά τους και τη στρατηγική τους εκπροσωπούν και εκφράζουν οι ταξικές δυνάμεις. Από εδώ και η ανάγκη να ανατραπούν αυτοί οι συσχετισμοί. Γιατί η ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ σημαίνει ισχυροποίηση της ίδιας της εργατικής τάξης και των αγώνων της.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Πλασιέ μονοπωλίων

Γρηγοριάδης Κώστας

Ψοφάει να ξεπουλήσει τον ορυκτό πλούτο του τόπου σε ξένα μονοπώλια η νεοναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Πειθήνιο όργανο μεγάλων συμφερόντων προπαγανδίζει στην ιστοσελίδα της αντίστοιχες κινήσεις που κάνει η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της Κύπρου: «Σε άμεση διαδικασία τιτλοποίησης των κοιτασμάτων οδεύει η Κύπρος (...) η Λευκωσία φαίνεται ότι προχωρά στην τρίτη επιβεβαιωτική γεώτρηση των κοιτασμάτων μέσα στο επόμενο άμεσο χρονικό διάστημα. Φυσικά η γεώτρηση θα γίνει από την εταιρεία Noble (σ.σ. οι τάχα πατριώτες νεοναζί διαφημίζουν ανερυθρίαστα την αμερικανική πολυεθνική που διατηρεί γραφεία ακριβώς απέναντι από την αμερικανική πρεσβεία στη Λευκωσία...) Χρειάζονται τρεις γεωτρήσεις για να προσδιοριστεί το εύρος ενός κοιτάσματος και να καταστεί δυνατή η τιτλοποίησή του δηλαδή η έκδοση ομολόγων με αντικείμενο το περιουσιακό στοιχείο του κράτους (...) Η τρίτη γεώτρηση και η έναρξη τιτλοποίησης των κοιτασμάτων έπρεπε να είχε γίνει εδώ και αρκετό καιρό. Από τη στιγμή που υπάρχει επιβεβαίωση και πιστοποιηθούν τα κοιτάσματα μπορούν να ανακηρυχθούν εμπορεύσιμα και θα έχουν μια συγκεκριμένη αξία. Τα ίδια φυσικά, ισχύουν και για την Ελλάδα».

Δίχως τσίπα, οι εν Ελλάδι νεοναζί πίσω από περίτεχνους όρους («τιτλοποίηση», «ομόλογα», «εμπορεύσιμα»), αβαντάροντας ανοιχτά πολυεθνικές, ζητούν καθαρά το ξεπούλημα του πλούτου που έχει ο τόπος κι ο λαός σε ξένα μονοπώλια, όποιον μεγαλοκαρχαρία έχει ρευστό να τον αγοράσει για ίδιον όφελος. Οπως ζητούν νέα μέτρα υπέρ εφοπλιστών, φαρμακοβιομηχάνων και μεγαλοξενοδόχων, όπως ψάχνουν πάμφθηνους εργάτες για τη μεγαλοεργοδοσία, δίχως ένσημο κι ασφάλιση. Γι' αυτόν τον βαθιά αντεργατικό και αντιλαϊκό ρόλο τους πρέπει να αποκαλύπτονται διαρκώς και να απομονώνονται πάραυτα από το ταξικό εργατικό κίνημα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Να πληρώσει ο λαός» λέει η Χρυσή Αυγή

Γρηγοριάδης Κώστας

Πλάτη στην κυβέρνηση, στην ΕΕ και στην τρόικα στο άγριο και κάθε είδους χαράτσωμα που επιβάλλουν στον ελληνικό λαό κάνει η νεοναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Σε ανακοίνωσή της μεταξύ άλλων αναφέρει: «Να διευκολυνθούν άμεσα όλοι οι μικροοφειλέτες του Δημοσίου. Η Χρυσή Αυγή απαιτεί ελαστικούς διακανονισμούς για κάθε περίπτωση χρέους, από τη ΔΕΗ μέχρι την εφορία, για όλους τους Ελληνες πολίτες που έχουν πληγεί από την αντιλαϊκή μνημονιακή πολιτική».

Επομένως, το πρόβλημα για τα φασιστοειδή δεν είναι ότι ο λαός δεν έχει να πληρώσει μια σειρά άγρια αντιλαϊκά μέτρα που του επιβάλλονται όλως αδίκως. Η μόνη αντιπρότασή τους στην εξαθλίωση του λαού είναι η κυβέρνηση να συνεχίσει μεν να του επιβάλλει χαράτσια, αλλά να τα εισπράττει με ...δόσεις και σε κάθε περίπτωση ο λαός να τα πληρώσει!

Αυτή είναι η αντισυστημικότητα και η αντιπολίτευση που τάχα κάνουν οι εν Ελλάδι νεοναζί. Οι ίδιοι που επιβεβαιώνοντας ότι αποτελούν μακρύ χέρι του συστήματος ζητούν διαρκώς φοροαπαλλαγές κι επιδοτήσεις για το μεγάλο κεφάλαιο.

Τα μονοπώλια του χρυσού...

Διαφημιστικό φυλλάδιο σε κυριακάτικες εφημερίδες, έδωσαν οι εταιρείες «Ελληνικός Χρυσός» - «Eldorado Gold», «Χρυσωρυχεία Θράκης», προβάλλοντας τη «συγκέντρωση» που έγινε στις 2 Μάρτη. Την αντισυγκέντρωση που διοργανώθηκε με στόχο τη στήριξη της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός», όπου συμμετείχαν οι εργαζόμενοι της εταιρείας και κάποιοι κάτοικοι από τα γύρω χωριά. Και έγινε σε αντιπαράθεση με τον αγώνα των κατοίκων της περιοχής που παλεύουν για την προστασία των ίδιων και του τόπου τους από τους κινδύνους που προκύπτουν από τη λειτουργία των ορυχείων και την επεξεργασία του χρυσού, και ιδιαίτερα από τη χρήση υδροκυανίου κατά την επεξεργασία του μεταλλεύματος. Κυρίως όμως για την παράδοση στα μονοπώλια, του πλούτου που πρέπει να ανήκει στο λαό. Η αντισυγκέντρωση στηρίχτηκε και από την κυβέρνηση και μάλιστα με την παρουσία του βουλευτή της ΝΔ Αδωνη Γεωργιάδη, όπως διαλαλούν με... περηφάνια στο διαφημιστικό τους φυλλάδιο οι εταιρείες.

Οσοι εργαζόμενοι της εταιρείας (σ.σ. δεν αναφερόμαστε στα στελέχη) και όσοι κάτοικοι πήραν μέρος σε διαδήλωση υπέρ των μονοπωλίων του χρυσού, στην πραγματικότητα κινητοποιήθηκαν ενάντια στα συμφέροντα τα δικά τους και των οικογενειών τους. Τους βάζουν το δίλημμα «δουλειά ή προστασία του περιβάλλοντος;»... Για να κάνουν τους εργάτες στα μεταλλεία να βλέπουν σαν εχθρούς τους άλλους εργάτες που παλεύουν για την προστασία τους από τους κινδύνους της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης του χρυσού.

Το πραγματικό δίλημμα που μπαίνει αντικειμενικά και σε αυτή την περίπτωση είναι: «Ο ορυκτός και φυσικός πλούτος της χώρας θα ανήκει στο λαό ή στους κεφαλαιοκράτες;»... Τέτοια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ο αγώνας των κατοίκων στις Σκουριές. Γιατί μόνο εάν αυτός ο πλούτος ανήκει στο λαό, μπορεί να υπάρχει και δουλειά και προστασία του περιβάλλοντος και υποδομές για κάλυψη των λαϊκών αναγκών σε αναψυχή και τουρισμό.

... και η πρόταση σε όφελος του λαού

Ο πλούτος αυτός της Χαλκιδικής και όλης της χώρας, πρέπει να γίνει κοινωνική ιδιοκτησία, να ανήκει στο λαό. Σε συνθήκες λαϊκής οικονομίας. Σε τέτοιες συνθήκες, με τον κεντρικό σχεδιασμό, η ανάπτυξη δε θα γίνεται με κριτήριο το κέρδος των μονοπωλιακών ομίλων αλλά όλης της κοινωνίας, δηλαδή των εργαζομένων, αφού δεν θα υπάρχουν καπιταλιστές. Ετσι βεβαίως οι κίνδυνοι από την επεξεργασία χρυσού μπορούν να εκλείψουν, γιατί η τεχνολογία και η επιστήμη μπορούν να τους αντιμετωπίσουν. Για μια κοινωνικοποιημένη οικονομία, που αναπτύσσεται για την κάλυψη των αναγκών του εργαζόμενου, αυτό δε θεωρείται κόστος. Ταυτόχρονα επειδή έτσι θα έχουν τα πράγματα θα προστατεύεται και το περιβάλλον, ενώ και ο φυσικός πλούτος θα ανήκει στο λαό και όχι στους μεγαλοεπιχειρηματίες του τουρισμού. Οσο για τους κινδύνους των χωριών της περιοχής (στην Ολυμπιάδα κινδύνευαν και τα σπίτια), αν χρειαστεί, η λαϊκή οικονομία θα φροντίζει για τη μεταφορά τους σε ασφαλείς χώρους με σύγχρονες λαϊκές κατοικίες που θα πληρούν όλες τις προϋποθέσεις να ζουν οι λαϊκοί άνθρωποι έχοντας εξασφαλίσει όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους, σε όλους τους τομείς - Υγεία, Παιδεία, Περιβάλλον κλπ.

Το κόλπο των διαφωνιών

Τις τελευταίες μέρες πυκνώνει η ...αντιτροϊκανή ρητορεία από παράγοντες της συγκυβέρνησης, οι οποίοι εκφράζουν την αντίθεσή τους, λέει, στη λήψη νέων μέτρων, κατηγορούν τους εκπροσώπους των δανειστών ότι «με αυτά που ζητούν βρίσκονται εκτός ελληνικής πραγματικότητας» και καταλήγουν ότι αυτό που χρειάζεται ο τόπος σήμερα είναι ανάπτυξη... Πρόκειται για τις ίδιες υποκριτικές διακηρύξεις που ακούγονται κάθε φορά που επισκέπτεται τη χώρα μας η τρόικα και λίγο πριν οι υπουργοί βάλουν φαρδιά - πλατιά την υπογραφή τους κάτω από τα κείμενα των μέτρων που έχουν ήδη συναποφασίσει. Οσο για την ανάπτυξη που επιδιώκουν, αυτή αφορά έτσι κι αλλιώς μόνο στα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, που ακριβώς για να τα εξασφαλίσουν συναποφασίζουν με την τρόικα τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα.

Μήπως δεν είναι γνωστό ότι η συγκυβέρνηση έχει βάλει την υπογραφή της στην απόλυση 150.000 δημοσίων υπαλλήλων έως το 2015 και ότι θα πρέπει να υποβάλλει ανά τρίμηνο σχεδιαγράμματα απολύσεων στο δημόσιο τομέα; Η δεν είναι γνωστό ότι σε περίπτωση μη επίτευξης των στόχων του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, θα πρέπει να λαμβάνονται ισόποσα μέτρα τόσο στο σκέλος των εσόδων (νέοι φόροι), όσο και στο σκέλος των δαπανών (περικοπές μισθών και συντάξεων); Η, ακόμα, δεν έχουν βάλει την υπογραφή τους κάτω από την απόφαση για τις δύο νέες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ το 2013 και την πλήρη «απελευθέρωσή» τους μέσα στο καλοκαίρι;

Ποιον κοροϊδεύουν, όταν κατηγορούν την τρόικα για στενή δημοσιονομική και ...λογιστική προσέγγιση των προβλημάτων; Στο διαχρονικό έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος του ελληνικού λαού είναι συνυπεύθυνοι οι πάντες, και οι διεθνείς δανειστές της χώρας (ιμπεριαλιστικά κέντρα) και η εγχώρια αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό.

Η συγκυβέρνηση καμώνεται πως δυσανασχετεί επειδή το κλιμάκιο της τρόικας εμφανίζεται άκαμπτο σε μια σειρά διαχειριστικού χαρακτήρα θέματα, όπως το ύψος των δόσεων για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων χρεών στο Δημόσιο, η ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων κ.λπ. Και επιχειρούν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι «εμείς» θέλουμε να προωθήσουμε αυτά τα μέτρα, αλλά οι «κακοί» της τρόικας δε μας αφήνουν.

Πόσο υποκριτική είναι, όμως, η «αντίθεσή» τους στα διαχειριστικής φύσης θέματα αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι, ανεξάρτητα από την τρόικα και τα μνημόνια, παράγοντες της συγκυβέρνησης ανοίγουν συνεχώς και νέα θέματα. Ο μεν διοικητής του ΙΚΑ επανέφερε το θέμα της χορήγησης «εθνικής σύνταξης» 250 - 300 ευρώ, παράλληλα με την επέκταση της λειτουργίας των Επαγγελματικών Ταμείων, τα οποία θα χορηγούν συντάξεις ανάλογα με το ύψος των εισφορών (ιδιωτικοποίηση ασφαλιστικού συστήματος). Από την πλευρά της η υφυπουργός Υγείας (της ΔΗΜΑΡ αυτή) πρότεινε οι εργαζόμενες στο Δημόσιο, μετά τον τοκετό να λαμβάνουν τρίχρονη άδεια με το 50% του μισθού τους (εφεδρεία), ενώ ο υπουργός Εσωτερικών «εισηγήθηκε» την είσοδο των ιδιωτών στα δημόσια πανεπιστήμια, τα οποία, στα πρότυπα των πρώην ΔΕΚΟ, θα λειτουργούν ως μετοχικές εταιρείες...

Η πολιτική αυτή εκπέμπει αντιλαϊκές αναθυμιάσεις, από όποια πλευρά και να την εξετάσεις. Ως ώριμο αίτημα των καιρών προβάλλει η αναγκαιότητα της ανατροπής της, μέσα από τη δημιουργία ενός ρωμαλέου λαϊκού κινήματος, με στόχους πάλης που θα διεκδικούν τη συνολική ανατροπή αυτής της πολιτικής και θα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια άλλου τύπου ανάπτυξη, από μια λαϊκή εξουσία, προς όφελος όλου του λαού.