«Δίκιο έχετε, αλλά κι εμείς θέλουμε να κάνουμε τη δουλειά μας». Κάπως έτσι μπορεί να «μεταφράσει» κανείς, τη χτεσινή... έκκληση του προέδρου της ΕΣΕΕ, Β. Κορκίδη, προς την ΠΝΟ να αναστείλει προσωρινά τις κινητοποιήσεις της, «παρά τα δίκαια αιτήματά της».
Εκκληση έκανε όμως και προς τον υπουργό Ναυτιλίας, Κ. Μουσουρούλη, ο Πειραιώτης έμπορος, ώστε να μην προχωρήσει στο μέτρο της επίταξης. Ωστόσο, ισορροπίες δεν κατόρθωσε να κρατήσει ο συνδικαλιστής, που αποτελεί σημαντικό μέρος του μετώπου της αγωνιστικής αδράνειας και της στήριξης της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, στην ΕΣΕΕ.
Και δεν κατάφερε να πείσει ότι πραγματικά ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο πέρα από το τι θα γίνει με το εμπόρευμα στα φορτηγά - αφού πρόσθεσε, ότι «η ΕΣΕΕ ζητά από την ΠΝΟ να κατανοήσει ότι το δίκαιο του ενός δεν μπορεί να είναι η καταστροφή του αλλού».
Συγκέντρωση στις σιδηροδρομικές μεταφορές...
Το δικαίωμα αποκλειστικής έκδοσης αδειών λειτουργίας στις σιδηροδρομικές εταιρείες σε ολόκληρη την Ευρώπη στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Σιδηροδρόμων επιθυμεί να παράσχει από το 2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σύμφωνα με τις νέες προτάσεις που ενέκρινε σχετικά με τη λεγόμενη «τέταρτη δέσμη μέτρων» για τους σιδηρόδρομους. Οπως αναφέρεται στο σχετικό κείμενο, σκοπός του παραπάνω μέτρου είναι η μείωση του διοικητικού κόστους και από την εφαρμογή του υπολογίζεται ότι θα εξοικονομηθούν 500 εκατ. ευρώ για τις επιχειρήσεις του κλάδου έως το 2025. Προτείνει ακόμη το πλήρες άνοιγμα της σιδηροδρομικής αγοράς από το 2019 σε εταιρείες οι οποίες θα μπορούν να προσφέρουν εσωτερικές επιβατικές σιδηροδρομικές μεταφορές σε ολόκληρη την ΕΕ, οι οποίες θα αναλαμβάνουν και συμβάσεις παροχής δημόσιων σιδηροδρομικών υπηρεσιών. Παράλληλα προβλέπει, η διαχείριση των υποδομών και δικτύων να εκτελείται αποκλειστικά από «ανεξάρτητους» διαχειριστές, οι οποίοι θα ελέγχουν όλες τις κεντρικές λειτουργίες του σιδηροδρομικού δικτύου - συμπεριλαμβανομένου του σχεδιασμού επενδύσεων σε έργα υποδομής, της καθημερινής λειτουργίας και της συντήρησης.
... αλλά με «υγιή ανταγωνισμό»
Τέλος, «διαβεβαιώνει» ότι θα ληφθούν όλα τα απαραίτητα νομικά μέτρα ώστε να διασφαλιστεί στην πράξη ο διαχωρισμός μεταξύ διαχειριστών υποδομής και παρόχων σιδηροδρομικών μεταφορών όσο και συνολικότερα ο «υγιής ανταγωνισμός» στο σύνολο της εσωτερικής αγοράς. Κατ' αρχήν να σημειώσουμε ότι τα παραπάνω μέτρα έχουν ήδη υιοθετηθεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις των τριών τελευταίων χρόνων μέσω των σχετικών νόμων που ρυθμίζουν τα ζητήματα ιδιωτικοποίησης του εγχώριου σιδηροδρόμου. Αρα και σ' αυτόν τον τομέα το ντόπιο πολιτικό προσωπικό σπεύδει να εφαρμόσει μέτρα της ΕΕ πριν αυτά καλά - καλά κοινοποιηθούν δημόσια. Αλλωστε έχει συναποφασίσει γι' αυτά, συμφωνεί μ' αυτά, ακριβώς επειδή είναι μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου. Οι προτάσεις της Επιτροπής έρχονται να ενισχύσουν την τάση συγκεντροποίησης των σιδηροδρομικών μεταφορών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και να ενισχύσουν την κερδοφορία των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων που λειτουργούν στον κλάδο. Οσο για τις δήθεν νομικές «δικλείδες ασφαλείας», που υποτίθεται ότι θα τεθούν με σκοπό τη διασφάλιση λειτουργίας του «υγιούς ανταγωνισμού», μέσω του ανταγωνισμού ενισχύεται επίσης το κεφάλαιο.
ΟΧΙ στο σχέδιο «Αθηνά»
Πολλές είναι οι αντιδράσεις για το σχέδιο «Αθηνά», δηλαδή το σχέδιο συγχωνεύσεων και καταργήσεων τμημάτων σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Θυμίζουμε ότι, σύμφωνα με το σχέδιο, που είναι υπό «διαβούλευση» προβλέπεται μείωση των τμημάτων από 480 σε 386. Συνολικά 94 «απορροφώνται» και από αυτά πάνω από 50 μετακινούνται σε άλλη πόλη. Από αυτή τη διαδικασία προκύπτουν μια σειρά προβλήματα, ενώ - και πάλι - το λογαριασμό θα τον πληρώσει η λαϊκή οικογένεια.
Οι εμπνευστές του σχεδίου δηλώνουν ότι θέλουν χτυπήσουν τις «παθογένειες» της μεγάλης διασποράς τμημάτων, όμως είναι οι ίδιοι που δημιούργησαν αυτές τις παθογένειες, υλοποιώντας την πολιτική «κάθε χωριό και ΤΕΙ, κάθε πόλη και πανεπιστήμιο». Στην πραγματικότητα, με το σχέδιο «Αθηνά» θέλουν να διαμορφώσουν το νέο χάρτη για ιδρύματα - επιχειρήσεις, που επιβάλλονται με το νόμο πλαίσιο. Επιδιώκουν, με λίγα λόγια, να διαμορφώσουν το «χάρτη» του Πανεπιστημίου ΑΕ, να κατασκευάσουν τμήματα που εξυπηρετούν τις απαιτήσεις του κεφαλαίου και της «αγοράς».
Πέρα, όμως, από τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό υπάρχουν και τα άμεσα προβλήματα. Οπως αναφέραμε, το λογαριασμό θα τον πληρώσει η λαϊκή οικογένεια, αφού οι γενικόλογες υποσχέσεις του υπουργείου για επιδότηση των σπουδαστών και των φοιτητών που θα μετακινηθούν σε άλλη πόλη δεν εξασφαλίζουν τίποτα. Το «συμμάζεμα» που, υποτίθεται πως, γίνεται, θα έχει ως αποτέλεσμα πολλοί σπουδαστές ν' αναγκαστούν να σταματήσουν τις σπουδές τους. Ιδιαίτερα, δε, στα ΤΕΙ - όπου μεγάλο μέρος των σπουδαστών δεν ολοκληρώνει τις σπουδές του, λόγω οικονομικών προβλημάτων - πρόκειται για τη χαριστική βολή.
Επιπλέον, εκτός από το κόστος της μετακίνησης τα «λουκέτα» και οι συγχωνεύσεις τμημάτων οδηγούν σε αλλαγή αντικειμένου, στη μέση των σπουδών, πολλούς φοιτητές. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Τμήματος Μηχανικών Οικονομίας και Διοίκησης (ΤΜΟΔ) του Πανεπιστημίου Αιγαίου, το οποίο συγχωνεύεται με το Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΤΔΕ) της Σχολής Επιστημών της Διοίκησης του ίδιου πανεπιστημίου! Πρόκειται για συγχώνευση ενός τμήματος πολυτεχνικού (πενταετούς φοίτησης) και ενός τμήματος τετραετούς φοίτησης), με διαφορετικά προγράμματα σπουδών.
Οι φοιτητές και οι σπουδαστές που αντιδρούν δεν υπερασπίζονται τα προβλήματα που δημιούργησε η πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων, αναγκάζοντάς τους να σπουδάζουν για πτυχία χωρίς αξία και χωρίς επαγγελματική κατοχύρωση. Αντιδρούν συνολικά ενάντια στα ιδρύματα - επιχειρήσεις που φτιάχνουν βήμα βήμα, με το νόμο πλαίσιο και τώρα με το σχέδιο «Αθηνά». Είναι φανερό πως η μια αναδιάρθρωση είναι συνέχεια της άλλης. Φοιτητές, σπουδαστές, πανεπιστημιακοί και εργαζόμενοι στα ιδρύματα μπορούν και πρέπει να σηκώσουν ένα κίνημα αντίστασης ενάντια στις αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευσης, απαιτώντας, μεταξύ άλλων, να μην πεταχτεί κανείς σπουδαστής εκτός σπουδών, να τελειώσουν όλοι απρόσκοπτα τις σπουδές τους. Σε μια περίοδο που τσακίζονται τα δικαιώματα και το μέλλον τους μπορούν και πρέπει ν' απαντήσουν με μαζικό αγώνα, διεκδικώντας να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες για μόρφωση και δουλειά. Προϋπόθεση για αυτά είναι η ριζική εναντίωση στο νόμο πλαίσιο και το σχέδιο «Αθηνά».
Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ
«Μετράνε» και... τα νεκρά ζώα!
Παπαγεωργίου Βασίλης
Τα κονδύλια για την περισυλλογή νεκρών και αδέσποτων ζώων άρχισε να διαλαλεί η τρικομματική κυβέρνηση ως μέτρα για τη στήριξη των αγροτών! Χτες, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ανακοίνωσε ότι υπέγραψε απόφαση: Για τη χρηματοδότηση του προγράμματος περισυλλογής και διαχείρισης νεκρών βοοειδών, αιγών και προβάτων λόγω ασθενειών ύψους 1,8 εκατ. ευρώ και για τη χρηματοδότηση του προγράμματος της ίδρυσης και λειτουργίας καταφυγίων αδέσποτων ζώων συντροφιάς ύψους 1,5 εκατ. ευρώ. Κι από κοντά πρόσθεσε τις αποζημιώσεις ΠΣΕΑ (Πολιτικής Σχεδιασμού Εκτάκτων Αναγκών) ύψους 33 εκατ. ευρώ, χωρίς καν να διευκρινίζεται για ποια χρόνια και ποιες ζημιές και επίσης και άλλες 374.000 ευρώ που θα δοθούν στο Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο. Και όλα αυτά ο Αθ. Τσαυτάρης τα πρόσθεσε μαζί, για να ανακοινώσει ότι θα διατεθούν 36.694.000 ευρώ για τη στήριξη των αγροτών... Εκτός αυτών σε άλλο δελτίο Τύπου ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ανακοίνωσε, χτες, ότι θα δοθούν και 10 εκατ. ευρώ για τη δάσωση αγροτικών γαιών, δηλαδή για την απόσυρση των χωραφιών από την αγροτική παραγωγή!.. Με τέτοια φτηνά επικοινωνιακά κόλπα δεν μπορεί να ριχτεί στάχτη στα μάτια των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων και των λαϊκών στρωμάτων, που πλήττονται ανελέητα από τη βάρβαρη πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης, της ΕΕ και των μονοπωλίων. Η απάντηση στην πολιτική βαρβαρότητα και κοροϊδία είναι η μαζικοποίηση και κλιμάκωση του αγώνα της αγροτιάς με τα αιτήματα και τη σημαία της ΠΑΣΥ.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Τα «συνήθη» ψέματα των εφοπλιστών
Παπαγεωργίου Βασίλης
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από αυτό που λένε οι ακτοπλόοι εφοπλιστές και τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια τους, ότι δηλαδή «το κόστος μετάβασης» στα νησιά θα μειωθεί όταν θα μειωθεί το μισθολογικό κόστος στα πλοία, μέσω της δραστικής μείωσης του αριθμού και μισθών των ναυτεργατών. Είναι ολοφάνερο ότι το ψέμα αυτό επιστρατεύεται για να οικοδομηθούν συμμαχίες με τους κατοίκους και τους επισκέπτες των νησιών και να χτυπηθεί ο αγώνας των ναυτεργατών για τα εναπομείναντα δικαιώματά τους. Το ίδιο ψέμα όμως έλεγαν όταν ξεκίνησε η «απελευθέρωση» της ακτοπλοΐας. Ολοι θυμούνται το τότε πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας και τα αστικά ΜΜΕ να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους και να ορκίζονται ότι η απελευθέρωση της ακτοπλοΐας θα φέρει φτηνά εισιτήρια για τους επιβάτες και τα οχήματα εξαιτίας τάχα του ανταγωνισμού. Ομως, στα χρόνια της απελευθέρωσης τα εισιτήρια ανέβηκαν 300-400%, παρά το γεγονός ότι την ίδια στιγμή οι ακτοπλόοι «ενθυλάκωναν» εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο από κρατικές επιδοτήσεις. Το ίδιο θα συμβεί και τώρα παρά τη δραστική μείωση του «κόστους επάνδρωσης» που επιχειρούν να πετύχουν μέσα από την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και τη μεγάλη μείωση των πληρωμάτων. «Η εφαρμογή των μέτρων ελαστικοποίησης των επανδρώσεων εκτιμάται ότι είναι δυνατόν να εξοικονομήσουν από 33-55%(!) της μηνιαίας μισθολογικής επιβάρυνσης του ακτοπλοϊκού πλοίου - ανάλογα με τον τύπο πλοίου για δαπάνες επάνδρωσης», αναφέρεται χαρακτηριστικά στη μελέτη του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΝΕΕ), γνωστού παραμάγαζου των εφοπλιστών. Ομως, αυτή την «εξοικονόμηση κόστους» οι εφοπλιστές δεν πρόκειται να τη μοιραστούν με τους κατοίκους των νησιών προσφέροντας πιο φτηνά εισιτήρια, όπως διατείνεται αυθαίρετα και ξεδιάντροπα η μελέτη, αλλά θα τη μετατρέψουν σε κερδοφορία που θα γεμίσει τους ήδη παραγεμισμένους τραπεζικούς λογαριασμούς των εφοπλιστών. Η αλήθεια είναι ότι τα συμφέροντα των κατοίκων των νησιών ταυτίζονται με αυτά των ναυτεργατών και μπορούν να υλοποιηθούν μόνο από μια πανίσχυρη λαϊκή συμμαχία που θα αποκρούσει τα μέτρα που εξαθλιώνουν το λαό και θα ανατρέψει την εξουσία των αστών.
Με καπιταλιστική διαχείριση θύμα πάντα θα είναι ο λαός
Η εκτελεστική επιτροπή του ΔΝΤ καταδίκασε την περασμένη Παρασκευή την Αργεντινή για τον τρόπο που η κυβέρνηση υπολογίζει τον πληθωρισμό και το ΑΕΠ. Εκρινε δε μη επαρκή τα διορθωτικά μέτρα που κατά απαίτησή του έλαβε η χώρα ώστε να ευθυγραμμιστούν οι δείκτες της με τις διεθνείς στατιστικές αντιλήψεις και τις κατευθυντήριες γραμμές που εξασφαλίζουν τον ακριβή υπολογισμό.
Η επί της ουσίας πρόταση μομφής από το ΔΝΤ θα μπορούσε να επηρεάσει την «οικονομική αξιοπιστία» της χώρας, που ήδη αμφισβητείται απ' τις «αγορές» μετά τη χρεοκοπία του 2001. Το θέμα θα εξεταστεί εκ νέου μέχρι το Νοέμβρη, προθεσμία εντός της οποίας η Κ. Λαγκάρντ πρέπει να υποβάλει σχετική έκθεση στο ΔΣ του ΔΝΤ, που μπορεί να αποφασίσει μέχρι και την αποβολή της Αργεντινής απ' τους κόλπους του.
Η κυβέρνηση της Αργεντινής υπολογίζει τον πληθωρισμό στο 10% - νούμερο ήδη υψηλό για τα ισχνά λαϊκά εισοδήματα, πόσο μάλλον αν ευσταθούν οι εκτιμήσεις ανεξάρτητων αρχών και κομμάτων της αντιπολίτευσης που τον ανεβάζουν στο 25%. Το «μαγείρεμα» που χρεώνουν στην κυβέρνηση αιτιολογείται απ' τους επικριτές της απ' το γεγονός ότι «έτσι πληρώνει χαμηλότερο επιτόκιο στους πιστωτές, που αγόραζαν χρέος προσαρμοσμένο στις διακυμάνσεις του πληθωρισμού».
Φαίνεται πως η δημιουργική λογιστική είναι διαδεδομένη μέθοδος μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών. Σε κάθε περίπτωση, τα «τραβήγματα» της Αργεντινής δέκα και περισσότερα χρόνια μετά τη χρεοκοπία, επιβεβαιώνουν πως κάθε άλλο παρά καλώς καμωμένα είναι όλα στη συγκεκριμένη χώρα, το παράδειγμα της οποίας εκθειάζουν πολιτικές δυνάμεις στη χώρα μας και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ.
Επιβεβαιώνουν πως όποιο απ' τα εργαλεία που διαθέτουν κι αν επιλέξουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων για τη διαχείριση της κρίσης, είτε δηλαδή στάση πληρωμών, είτε περιοριστικά, είτε επεκτατικά μέτρα, τα σπασμένα τα πληρώνουν οι λαοί. Αυτοί είναι που πληρώνουν το τίμημα σε κάθε περίπτωση, ανεξαρτήτως των χειρισμών, όσο κυριαρχούν τα μονοπώλια ο παραγόμενος απ' τους λαούς πλούτος θα καταλήγει στα χέρια τους και δε θα περισσεύει ούτε ψίχουλο για να χορτάσει η φτωχολογιά την πείνα της.
Να οργανώσουμε την απεργία
Ολο και πιο εκρηκτική γίνεται η κατάσταση για την εργατική τάξη, μέρα με τη μέρα που περνάει. Η εργοδοτική επίθεση παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις: Οι ναυτεργάτες, που κλείνονται μέρες και μήνες ολόκληρους μες στα μηχανοστάσια και τ' αμπάρια, αναγκάζονται να δουλεύουν χωρίς συμβάσεις, απλήρωτοι για μήνες, πληρώνοντας τους ανταγωνισμούς των εφοπλιστών για την κυριαρχία στον κλάδο. Οι χαλυβουργοί καλούνται να δουλεύουν με 500 και 600 ευρώ ή πετιούνται μαζικά στο δρόμο σακατεμένοι από τα χρόνια δουλειάς μες στη φωτιά και στο σίδερο, πληρώνοντας τις επενδυτικές επιλογές των μεγαλοβιομηχάνων που ψάχνουν κλάδο και χώρα για γρηγορότερο κέρδος. Οι οικοδόμοι, οι μεταλλεργάτες, που κάνουν πέντε και δέκα μεροκάματα το χρόνο, καταδικάζονται σε σκληρή δουλειά μέχρι να πεθάνουν αφού τα χρόνια ασφάλισης για τη συνταξιοδότησή τους αυξάνονται συνέχεια. Η ανεργία σαρώνει.
Δεν υπάρχει κλάδος, δεν υπάρχει οικογένεια που να μη βιώνει τις τραγικές συνέπειες από τη συρρίκνωση του λαϊκού εισοδήματος που εντείνεται διαρκώς, όπως βεβαιώνουν οι ίδιες οι εξελίξεις: Το επόμενο διάστημα οι Συλλογικές Συμβάσεις λήγουν σε μια σειρά κλάδους. Τα πενιχρά μεροκάματα εξανεμίζονται από τα χαράτσια που εξοντώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά, από την ακρίβεια, από το εμπόριο στην Υγεία και στην Παιδεία. Η ανεργία που αυξάνεται συνέχεια συμπληρώνει το δράμα των λαϊκών στρωμάτων, σφίγγει ασφυκτικά τη θηλιά στο λαιμό του λαού, πολλαπλασιάζει τους υποσιτιζόμενους μαθητές, τα ανεμβολίαστα παιδιά, τους εγκαταλειμμένους γερόντους, τις εξαντλημένες μανάδες.
Ηδη, σε εξέλιξη βρίσκονται αγώνες σε μια σειρά χώρους. Αγώνες που βγάζουν στο προσκήνιο τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού και - κυρίως - την ανάγκη να τις υπερασπιστεί οργανώνοντας την πάλη του ενάντια στην πολιτική που τις τσακίζει για να μπορέσουν μια χούφτα μονοπώλια να μπουκώνουν απ' τα κέρδη. Αγώνες που πρέπει να οργανωθούν όπως αρμόζει στην υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων: Σφυρηλατώντας την ταξική ενότητα των εργατών, ενισχύοντας τη συμμαχία όλων των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στον κοινό τους αντίπαλο.
Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, η οργάνωση και επιτυχία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 20 Φλεβάρη αποτελεί καθήκον για κάθε εργάτη, αλλά και κάθε λαϊκή οικογένεια. Δεν είναι μια ακόμα κινητοποίηση. Είναι μια απεργία που πρέπει να έχει το χαρακτήρα και το περιεχόμενο που απαιτεί η αναχαίτιση της εργοδοτικής επιθετικότητας. Πρέπει να αποτελέσει αφετηρία για τη συσπείρωση νέων δυνάμεων, για την ισχυροποίηση των συνδικάτων, την ένταση και σταθεροποίηση της διαφωτιστικής δουλειάς που θα αποκαλύπτει πως η υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων προϋποθέτει σύγκρουση με την ανάπτυξη υπέρ των μονοπωλίων. Πρέπει να εξασφαλίσει την ενεργό συμμετοχή των ίδιων των εργατών. Να αποκαλύψει τον επιζήμιο ρόλο των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Να υψώσει σθεναρά την απόφαση χιλιάδων και χιλιάδων εργατών που θα απεργήσουν και θα διαδηλώσουν με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ ότι: Αρνούμαστε να ζήσουμε χωρίς Συμβάσεις σα σκλάβοι, να στερούμε το φαΐ απ' τα παιδιά μας για να πληρώνουμε φόρους στα ταμεία των καπιταλιστών, εγκαταλείποντας στην εξαθλίωση τους ανέργους, σκύβοντας το κεφάλι στη βία και τον αυταρχισμό. Δε μπορεί οι άνεργοι να μένουν απροστάτευτοι. Οχι, δε θα το δεχτούμε!
Feeds
