ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Αναλογιστικές»... παγίδες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε κοινή συνέντευξη Τύπου προχώρησαν οι πρόεδροι μιας σειράς κλαδικών Ομοσπονδιών που υπάγονται στο Ταμείο Πρόνοιας Ιδιωτικού Τομέα (ΤΑΠΙΤ). Κοινή, όπως εκφράστηκε από τις τοποθετήσεις, θέση είναι η αντίθεσή τους στη μείωση του εφάπαξ. Μέχρι εδώ μπορούμε να πούμε καλά. Ομως, η θέση αυτή συνοδεύτηκε από το αίτημα για εκπόνηση αναλογιστικών μελετών προτού η κυβέρνηση προβεί σε περικοπές.

Οι αναλογιστικές μελέτες που εκπονήθηκαν στο παρελθόν αξιοποιήθηκαν από τις κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, για να νομιμοποιήσουν τις άγριες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις σε βάρος των ασφαλισμένων. Οι ασφαλισμένοι, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν και δεν πρέπει να εγκλωβίζονται σε διλήμματα περί «βιωσιμότητας» ή μη των Ταμείων, περί «εύρωστων Ταμείων» ή μη, γιατί κάθε φορά που αυτό συμβαίνει επωμίζονται νέο βάρος στις πλάτες τους. Για παράδειγμα, όπως ειπώθηκε και στη συνέντευξη Τύπου, για τον Τομέα Πρόνοιας του Μετάλλου, έχει διαπιστωθεί ότι στον κλάδο υπάρχουν 136.000 επιχειρήσεις που είτε είναι μεταλλουργικές είτε απασχολούν προσωπικό που ασφαλίζεται στον Τομέα. Από αυτές είναι απογεγραμμένες και ασφαλίζονται 25.000. Από αυτές μόνο οι 8.500 πληρώνουν εισφορές. Αν δηλαδή, γίνουν μελέτες που θα διαπιστώσουν (αναμενόμενα) ελλείμματα, σημαίνει ότι φταίνε οι εργαζόμενοι γι' αυτό; Οτι πρέπει να ανεχτούν ή να συναινέσουν σε περικοπές; Σε καμία περίπτωση. Τα Ταμεία έχουν πληγεί από την πολιτική που οδήγησε στην εισφοροδιαφυγή, το τζογάρισμα των αποθεματικών, το «κούρεμα», την υποχρηματοδότηση, την ανεργία. Οι εργαζόμενοι πρέπει να στραφούν ενάντια σ' αυτήν την πολιτική, να μη δεχτούν να φορτωθούν εκείνοι τα ελλείμματα. Να μη νομιμοποιήσουν καμιά ανατροπή και να μην πέσουν σε «αναλογιστικές»... παγίδες.

«Ελεύθερη πρόσβαση» δε γίνεται ...

Ανακοίνωση με τίτλο «Απάντηση σε σχόλιο» εξέδωσε χτες ο ΙΣΑ, προσπαθώντας να κρύψει το αντιλαϊκό περιεχόμενο των προτάσεων που καταλήχθηκαν στο «Πανελλαδικό Μέτωπο για την Υγεία» (συγκροτήθηκε μετά από σύσκεψη με πρωτοβουλία του ΙΣΑ). Στην ανακοίνωση αναφέρει ότι ο «ΙΣΑ τάσσεται ενάντια όχι μόνο στις οριζόντιες περικοπές στην Υγεία, αλλά και στις οριζόντιες χρεώσεις». Υποστηρίζει την «ελεύθερη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας για όλους αλλά χρέωση με βάση τις οικονομικές δυνατότητες». Το δικαίωμα στην Υγεία -παρότι τυπικά κατοχυρωμένο και συνταγματικά για όλους ανεξαρτήτως της εργασιακής και οικονομικής κατάστασης - έχει υποταχθεί στις απαιτήσεις της αγοράς καθώς πρόκειται για έναν απ' τους πιο προσοδοφόρους τομείς για την επιχειρηματική δραστηριότητα. Και στη λογική αυτή μπαίνει και η πλειοψηφία του ΔΣ του ΙΣΑ. Δηλαδή, αφού το κράτος δεν πληρώνει και δεν φτάνουν οι εισφορές των Ταμείων, ας μπει χαράτσι σε εκείνους που έχουν να πληρώσουν και για εκείνους που δεν έχουν να πληρώσουν θα υπάρχουν μόνο τα κοινωνικά ιατρεία των δήμων ή της Εκκλησίας. Σ' αυτό το σημείο πρέπει να σημειώσουμε ότι ο ΙΣΑ έχει πρωτοστατήσει στη δημιουργία τέτοιων «κοινωνικών ιατρείων». Ετσι ενώ από τη μία μεριά εμφανίζεται να αναλαμβάνει δράση για την περίθαλψη ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, από την άλλη καταθέτει προτάσεις για το πώς θα αποκλείονται τα λαϊκά στρώματα από (όποιες έχουν απομείνει) τις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας.

... με χαράτσωμα και «κριτήρια»

«Η πρόταση, συνεχίζει η ανακοίνωση του ΙΣΑ, που επανειλημμένα διατυπώσαμε για συμμετοχή των ασφαλισμένων στη φαρμακευτική δαπάνη, καθώς και στη δαπάνη για εργαστηριακές εξετάσεις, με βάση εισοδηματικά κριτήρια (κι όχι οριζόντια, όπως γίνεται σήμερα με συμμετοχή όλων των ασφαλισμένων κατά 25% στη φαρμακευτική δαπάνη και 15% στις εξετάσεις, ανεξάρτητα από το εισόδημά τους) ένα στόχο υπηρετεί: Να διασφαλίσει ότι όλοι οι πολίτες θα έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και στο φάρμακο, αλλά και ότι ο καθένας θα συμμετέχει στις δαπάνες αυτές με δίκαιο τρόπο, με βάση τις οικονομικές του δυνατότητες. Είναι μια πρόταση που ανταποκρίνεται στη σημερινή δύσκολη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας και στη διαρκή μείωση των πόρων που διατίθενται από πλευράς κράτους για την Υγεία. Πρόταση που διασφαλίζει την οικονομική βιωσιμότητα του δημόσιου συστήματος Υγείας και την ελεύθερη πρόσβαση σε όλους τους πολίτες στις υπηρεσίες τους».

Αυτό κι αν είναι δικαιοσύνη, που την υποστηρίζουν κιόλας λειτουργοί της Υγείας: Ο εργαζόμενος, που έχει συμβάλει με 60% έμμεσους φόρους στα έσοδα του κράτους, που πληρώνει εισφορές Υγείας στα ταμεία του και συμμετοχή μέχρι και 25% στα φάρμακα, που πληρώνει εισιτήριο 5 ευρώ και μέχρι και 90 ευρώ στα απογευματινά ιδιωτικά ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων, να υποχρεωθεί τώρα και σε νέα διατίμηση των υπηρεσιών Υγείας με νέα χαράτσια. Είναι φανερό ότι με τα «εισοδηματικά κριτήρια» ο ΙΣΑ δεν εννοεί τους αστούς και τα μεσαία προς τα πάνω στρώματα, αυτοί έτσι κι αλλιώς πληρώνουν στα καλύτερα ιδιωτικά νοσοκομεία και ιατρεία. Αρα την υποχρέωση να υπάρχει περίθαλψη και φάρμακο στους ανέργους και χαμηλοσυνταξιούχους θα την πληρώνει η υπόλοιπη εργατική τάξη, που την έχει τσακίσει η αντιλαϊκή πολιτική. Γιατί δε βάζει ζήτημα η πλειοψηφία του ΙΣΑ να φορολογηθεί το κεφάλαιο και να δίνονται δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες Υγείας και φάρμακα σε όλους; Μήπως γιατί στηρίζει και την επιχειρηματική δράση; Βεβαίως ο ΙΣΑ έχει δηλώσει ότι ενδιαφέρεται να συμβάλει στον «εξορθολογισμό των δαπανών για την Υγεία», δηλαδή αυτό που επιδιώκει η κυβέρνηση σε βάρος του λαού.

Να τους γίνει μπούμερανγκ

Διακόσια παιδιά με νοητική υστέρηση θα πρέπει να μείνουν κλειδωμένα σπίτια τους, μετά την αναστολή λειτουργίας του «Σικιαριδείου» Ιδρύματος. Οσα είχαν μάθει, όπως π.χ. το να αυτοεξυπηρετούνται, σταδιακά θα ξεχαστούν ενώ η πορεία της υγείας τους θα κάνει βήματα προς τα πίσω. Οι γονείς τους θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους προκειμένου να τα προσέχουν, καθώς είναι αδύνατο να αφήσεις παιδιά με νοητική υστέρηση μόνα τους. Η Διοίκηση του Ιδρύματος ανακοίνωσε την αναστολή του το καλοκαίρι για οικονομικούς λόγους, αφού κόπηκε η κρατική χρηματοδότηση, ενώ στον ίδιο χώρο στεγάζονται και δύο ειδικά σχολεία του Δήμου Αμαρουσίου, με 100 μαθητές - άτομα με ειδικές ανάγκες, των οποίων η σίτιση και η μεταφορά από και προς το σχολείο παρέχονταν από το «Σικιαρίδειο».

Η εξέλιξη στο «Σικιαρίδειο» που είναι σαφώς αρνητική, απάνθρωπη, είναι αποτέλεσμα της ταξικής υπέρ του κεφαλαίου πολιτικής. Και δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα. Με μαθηματική ακρίβεια στο λουκέτο οδηγούνται δεκάδες ιδρύματα, δημόσια σχολεία, κάθε δομή που σχετίζεται με την Ειδική Αγωγή. Την ίδια στιγμή σε αυτές τις δομές, μόνο στην Αττική, τουλάχιστον 3.000 εργαζόμενοι έμειναν πέρυσι απλήρωτοι μέχρι και 10 μήνες, καταθέτοντας κάθε ψυχικό απόθεμα και χάρη σ' αυτούς οι δομές επιβίωσαν μέχρι σήμερα. Οι εργοδότες τους - «φιλάνθρωποι», «ευεργέτες», χορηγοί - έκαναν χρήση κάθε όπλου που έχουν προσφέρει οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια: Μειώσεις στους μισθούς, απολύσεις, μπλοκάκι, ελαστικές σχέσεις εργασίας, ατομικές συμβάσεις, τρομοκρατία. Η μεταφορά των μαθητών από και προς τα ειδικά σχολεία -αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας- έχει δοθεί στους δήμους, χωρίς τα απαραίτητα κονδύλια. Ηδη τα περισσότερα ειδικά σχολεία άνοιξαν μόνο για τον αγιασμό, τα κενά σε εκπαιδευτικούς είναι τεράστια, η μεταφορά των μαθητών στον αέρα. Το κράτος κόβει τη χρηματοδότηση ακόμη και απ' αυτόν τον τομέα στο όνομα της αντιμετώπισης του χρέους, δηλαδή για να αντιμετωπίσει την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου.

Την ίδια στιγμή, τουλάχιστον 200.000 παιδιά με ειδικές ανάγκες παραμένουν εκτός κάθε εκπαιδευτικής διαδικασίας. Τα παραπάνω διαμορφώνουν τις πιο απάνθρωπες συνθήκες για χιλιάδες οικογένειες, καθιστώντας τη βαρβαρότητα τρόπο ζωής. Η βαρβαρότητα να τους γίνει μπούμερανγκ. Ο αγώνας γονιών και εργαζομένων δεν πρέπει να είναι μεμονωμένος σε κάθε δομή, αλλά ενιαίος και συλλογικός για όλο τον κλάδο, για όλο το λαό. Κανένας μόνος του δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Είναι σημαντικό να μην κλείσει καμία δομή, κανένα σχολείο ειδικής αγωγής. Ομως η τελεία δεν πρέπει να μπει στο «να μη χάσουμε ό,τι απέμεινε», δηλαδή στην υπεράσπιση σχολείων και δομών που ήδη έχουν μετατραπεί σε παιδοφυλακτήρια χωρίς το απαραίτητο επιστημονικό προσωπικό και υλικό.

Γονείς και εργαζόμενοι να διεκδικήσουν την άμεση καταβολή όλων των δεδουλευμένων. Την άμεση κάλυψη των αναγκών όλων των δομών από τον κρατικό προϋπολογισμό στην προοπτική ένταξής τους στο Δημόσιο. Αίτημα πρώτης γραμμής αποτελεί η διεκδίκηση δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών πρόνοιας και ειδικής αγωγής, κεντρικά σχεδιασμένες που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία ή/και ψυχική ασθένεια και των οικογενειών τους και θα τις καλύπτουν με βάση τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα. Ειδική Αγωγή μακριά από κάθε επιχειρηματική δράση, με εκπαιδευτικούς που θα έχουν αξιοπρεπείς μισθούς και εργασιακές συνθήκες και δε θα δουλεύουν με μπλοκάκι και ωράριο «λάστιχο».

Ελένη ΤΖΙΒΡΑ

Ακόμα πιο αντιδραστικά τα ευρωκόμματα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κατά καιρούς, ο «Ριζοσπάστης» έχει δημοσιεύσει άρθρα για το ρόλο και την αποστολή των ευρωπαϊκών κομμάτων. Ενα από αυτά είναι το «Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (ΚΕΑ), όπου μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ κατέχει την αντιπροεδρία. Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για κόμματα σιτιζόμενα απ' την ΕΕ, που για την ίδρυσή τους οφείλουν να ορκιστούν πίστη και υπακοή σ' αυτήν και στις Συνθήκες που αποτυπώνουν κάθε φορά τη φιλομονοπωλιακή της στρατηγική. Οπως διαφαίνεται τώρα, τα ευρωκόμματα γίνονται και το όχημα για άλλου τύπου παρεμβάσεις στο εσωτερικό των κομμάτων που τα απαρτίζουν.

Προχτές, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε ρύθμιση για τη χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων. Συνοψίζοντας την ουσία της ρύθμισης, ο επικεφαλής της ομάδας των σοσιαλιστών του ευρωκοινοβουλίου Χ. Σβόμποντα δεν έκρυψε τη χαρά του, δηλώνοντας ότι ο ρόλος των κομμάτων αυτών είναι «ζωτικής σημασίας» και πως η εν λόγω ρύθμιση «ενισχύει το ρόλο τους», αλλά «το πιο σημαντικό, αυτοί οι νέοι κανόνες θα επιτρέψουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να ελέγχει διεξοδικά την εσωτερική δημοκρατία και το σεβασμό των αξιών της ΕΕ από τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα, καθώς και από τα εθνικά μέλη τους». Είναι προφανές ότι θέλουν οι ευρωενωσιακοί μηχανισμοί πλήρη έλεγχο όλων των πολιτικών κομμάτων. Δεν έχουν, βεβαίως, καμιά αμφιβολία ότι τα αστικά κόμματα και τα λεγόμενα «αριστερά» του ευρωμονόδρομου επεξεργάζονται, προβάλλουν και εφαρμόζουν την πολιτική των μονοπωλίων και της ΕΕ. Αλλά προχωράνε ένα βήμα παραπέρα στην επιδίωξη απόλυτης ταύτισης με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου χωρίς καμιά παρέκκλιση. Στόχος τους είναι να φιμώσουν κάθε πολιτική δύναμη που αντιπαλεύει την ΕΕ και το κεφάλαιο σε όφελος των λαών όπως τα Κομμουνιστικά Κόμματα. Είναι, επίσης, βέβαιο ότι με κάτι τέτοιες αποφάσεις ανοίγουν επικίνδυνοι δρόμοι. Αυτό που σήμερα φαίνεται να αφορά μόνο στα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα και τα μέλη τους, είναι πολύ πιθανό αύριο να γενικευτεί για όλα τα κόμματα που υπάρχουν στο έδαφος των κρατών - μελών της ΕΕ. Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι η αντιλαϊκή πολιτική πάει χέρι χέρι με την αντίδραση, τον αυταρχισμό, την προσπάθεια να καταπνιγεί κάθε τι που την απειλεί. Οι λαοί έχουν το λόγο, να εναντιωθούν και σε τέτοιες επικίνδυνες εξελίξεις.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πόλεμος στον πόλεμο της πλουτοκρατίας

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η τρόικα είναι διατεθειμένη να δεχθεί δικά μας, λιγότερο σκληρά μέτρα, υπό την προϋπόθεση τα δύο τρίτα του συνολικού πακέτου να προέρχονται από μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα». Οσο πλησιάζει η στιγμή που θα «κλειδώσει» το πακέτο των 11,5 δισ. ευρώ, πυκνώνουν οι δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, όπως η παραπάνω που δημοσιεύτηκε χτες στην «Καθημερινή», που προετοιμάζουν το έδαφος για το βάθος και την έκταση της επερχόμενης σφαγής σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, δαπάνες σε Υγεία, Φάρμακο, Πρόνοια, Παιδεία. Το μήνυμα που θέλουν να περάσουν είναι ότι η σφαγή σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα κ.λπ. θα φτάσει μέχρι εκεί που θα δημιουργήσει συνθήκες τεράστιας κερδοφορίας, ώστε να γίνουν επενδύσεις, δηλαδή στην εξαθλίωση όπως έχει ήδη δηλώσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Αλλωστε, το ίδιο κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος προδικάζει επίσης την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67, εκβιάζοντας ότι «το πακέτο δεν κλείνει διαφορετικά». Ταυτόχρονα, θα προχωρήσουν με ταχείς ρυθμούς και οι νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις. Οπως αναφέρει η χθεσινή «Ημερησία», η τρόικα (σ.σ. προφανώς σε συνεννόηση με την κυβέρνηση) βάζει στο τραπέζι την αποδέσμευση των ωρών λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων και των τραπεζών από το ωράριο εργασίας των εργαζομένων. Το ευέλικτο ωράριο λειτουργίας «θα μπορούσε να γίνει πράξη μέσω επιχειρησιακών ή και ατομικών συμβάσεων (μετά τη λήξη της μετενέργειας για τις τελευταίες)», αναφέρει η εφημερίδα, η οποία επισημαίνει ακόμα ότι «οι επιχειρήσεις θα έχουν χαμηλότερο κόστος, αφού δεν θα καλούνται να καταβάλουν πρόσθετη αμοιβή υπερεργασίας, υπερωρίας και τα ωράρια θα είναι εξατομικευμένα ανά εργαζόμενο ή ομάδες εργαζομένων»... Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: Μόνο όταν αποφασίσει ο λαός να απαντήσει με πόλεμο στον πόλεμο που του έχουν κηρύξει κυβέρνηση και ΕΕ, για να σώσουν το κεφάλαιο και την κερδοφορία του, θα μπορεί να ελπίζει ότι θα αποφύγει την απόλυτη φτώχεια, την πείνα και την εξαθλίωση. Αλλοι, επίδοξοι σωτήρες και σενάρια πιο ανθρώπινης διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης δεν υπάρχουν.

Ρήξη με το ενιαίο μέτωπο κυβέρνησης - ΕΕ

«Γίνεται πρόοδος στην Ελλάδα. Μένουν εκκρεμότητες και στο δημοσιονομικό και στο διαρθρωτικό κομμάτι. Θα προχωρήσουμε γρήγορα όμως» (Λαγκάρντ - ΔΝΤ). «Η Ελλάδα δεν θα φύγει από το ευρώ. Το επιβεβαιώνω. Στην καλύτερη περίπτωση, στις αρχές Οκτωβρίου η έκθεση της τρόικας. Ελπίζω πριν τον Νοέμβριο». (Γιούνκερ - Eurogroup). «Πολύ δαπανηρό μονοπάτι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ» (Ασμουσεν - μέλος Εκτελεστικού Συμβουλίου ΕΚΤ). «"Οχι" σε απομείωση του ελληνικού χρέους από την ΕΚΤ» (Ντράγκι - επικεφαλής ΕΚΤ). «Ναι στην επιμήκυνση για την Ελλάδα, όχι περισσότερα χρήματα» (Τζαν Γιάχερ, υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας, Μ. Φέκτερ υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας). «Υπομονή μέχρι την έκθεση της τρόικας» (Σόιμπλε). Ο χθεσινός ορυμαγδός δηλώσεων εκπροσώπων των κυβερνήσεων της ΕΕ και αξιωματούχων των διεθνών οργανισμών που υπηρετούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, αναδεικνύει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι δεν πρόκειται να πάρει καμία «ανάσα» ο λαός το επόμενο διάστημα, αντίθετα θα κλιμακωθεί στο έπακρο η ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση για να επιτευχθούν οι στόχοι του μνημονίου, ο εξής ένας, να σφαγιαστούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα επιδόματα και να ισοπεδωθούν τα εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα για να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου. Δεύτερον, οι εκπρόσωποι των εταίρων και δανειστών στηρίζουν σταθερά την κυβέρνηση να περάσει τα νέα βάρβαρα μέτρα, κλιμακώνοντας τις πιέσεις, τα εκβιαστικά διλήμματα και την ιδεολογική τρομοκρατία. Επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά ότι το μέτωπο κυβέρνησης -ΕΕ κατά του λαού είναι ενιαίο και αδιαίρετο. Δεν μπορεί λοιπόν να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση αν ο λαός δεν αποτινάξει το ζυγό της ΕΕ και του κεφαλαίου, μέσω της αποδέσμευσης από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, από μια λαϊκή εξουσία.

Γαλλική συμμετοχή στο «μεγάλο φαγοπότι»

Αποκαλυπτικός ήταν, για τον πραγματικό λόγο που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Ελλάδα ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε. Απαντώντας, συγκεκριμένα, σε ερώτηση δημοσιογράφων δήλωσε τα εξής: «Οι γαλλικές επιχειρήσεις θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα και να μετάσχουν στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, αξιοποιώντας ευκαιρίες που δημιουργούνται με τις αναδιαρθρώσεις στην ελληνική αγορά».

Να, λοιπόν, γιατί θέλουν τόσο πολύ η Γαλλία, η Γερμανία και γενικότερα τα μονοπώλια που εξυπηρετεί με την πολιτική της η ΕΕ να επιταχυνθούν οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, δηλαδή οι ιδιωτικοποιήσεις και οι καταστροφικές για τους εργαζόμενους αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις. Γιατί τα μονοπώλιά τους θέλουν να συμμετάσχουν στο «μεγάλο φαγοπότι».

Δεν είναι άλλωστε κρυφό ότι τα γαλλικά μονοπώλια ενδιαφέρονται να βάλλουν στο χέρι «αντί πινακίου φακής» μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις, όπως αυτές της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ και του ΟΣΕ. Και βέβαια, θέλουν στη συνέχεια να απομυζήσουν τεράστια κέρδη εκμεταλλευόμενοι τους εργαζόμενους σ' αυτές, ο οποίοι θα δουλεύουν σε καθεστώς γαλέρας, αλλά και ολόκληρο το λαό που θα υποχρεωθεί να πληρώνει πανάκριβα το νερό, την αποχέτευση και τις σιδηροδρομικές μετακινήσεις του.

Στη μάχη για την απεργία

Η απεργία στις 26 Σεπτέμβρη αποτελεί μια κρίσιμη μάχη για το σύνολο της εργατικής τάξης, για την εργατική και λαϊκή οικογένεια. Την ώρα που η επίθεση συγκυβέρνησης, εργοδοσίας και τρόικας παρασέρνει κάθε πτυχή της ζωής των εργαζομένων, αναδεικνύεται η ανάγκη για να οργανωθεί και να δυναμώσει ο αγώνας των εργαζομένων ενάντια στη διαχείριση της κρίσης με στόχο τη διάσωση του μεγάλου κεφαλαίου. Αλλωστε, κάθε μέρα που περνά, γίνεται ολοένα και πιο σαφές πως το ζήτημα δεν είναι μόνο το ένα ή το άλλο αντιλαϊκό μέτρο που προωθείται, αλλά το σύνολο της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής. Κι αυτό διότι τα μέτρα θα εντείνονται. Αλλωστε, ο πυρήνας των μέτρων είναι κοινός: Η ανάκαμψη και η προστασία της κερδοφορίας του κεφαλαίου επιβάλλουν αντιλαϊκά μέτρα χωρίς τελειωμό.

Το πλαίσιο με το οποίο προκήρυξαν απεργία οι δυνάμεις που είναι στην ηγεσία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, αφήνει στο απυρόβλητο την πλουτοκρατία, την ΕΕ, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Οι δυνάμεις αυτές αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους, φυγαδεύουν τους αντιπάλους του λαού, επιδιώκουν με κάθε τρόπο να ζυμώσουν στις εργατικές μάζες πως το πρόβλημα είναι μόνο η πολιτική της κυβέρνησης με την τρόικα και τα μέτρα που παίρνονται (δήθεν) υπό την «καθοδήγησή» της. Ομως τα νέα μέτρα, όπως και το σύνολο της πολιτικής που εδώ και χρόνια στηρίζουν όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου (όπως και όλα τα κόμματα που στηρίζουν την «ανταγωνιστικότητα») είναι καρπός της στρατηγικής που υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου: την ανάγκη να μειώνεται διαρκώς η τιμή της εργατικής δύναμης ώστε να δίνεται διέξοδος στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια και να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των μονοπωλίων. Συνεπώς, αν οι εργαζόμενοι στρέφονται μόνο ενάντια στην τρόικα και στα μνημόνια, κινδυνεύουν να βρεθούν μπροστά σε διαφορετικές αλλά το ίδιο οδυνηρές γι' αυτούς αντιλαϊκές συμμαχίες και ρυθμίσεις.

Γι' αυτό ακριβώς, η απεργιακή μάχη στις 26 Σεπτέμβρη πρέπει να δοθεί με στόχο να εκφραστεί η μαζική καταδίκη των εργαζομένων ενάντια στους καπιταλιστές, στην αντιλαϊκή πολιτική, στην ΕΕ και στα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Γιατί υπηρετούν το κεφάλαιο. Να γίνουν νέα βήματα στον απεγκλωβισμό λαϊκών μαζών από τους εκβιασμούς που χρησιμοποιεί η μεγαλοεργοδοσία για να αρπάξει τη συναίνεση στην επίθεση. Ετσι, θα προστατευτεί η εργατική τάξη και από «παγίδες» που στήνονται για να διαδηλώνουν υπέρ μιας λιγότερο ή περισσότερο «λάιτ» εκδοχής της ίδιας πολιτικής. Ομως δεν υπάρχει «λάιτ» επίθεση. Είναι μέγιστη η αυταπάτη που καλλιεργούν οι άλλες δυνάμεις στο κίνημα, ότι και η κρίση μπορεί να ξεπεραστεί προς όφελος των εργαζομένων και να μη χάσουν τα μονοπώλια.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ευθύνη των εργατών να δώσουν τη μάχη για να νεκρώσει κάθε τόπος δουλειάς είναι τεράστια. Να οργανωθεί αποφασιστικά η συζήτηση και διαφώτιση στους κλάδους, στα εργοστάσια, στα γραφεία, στα πολυκαταστήματα. Με Γενικές Συνελεύσεις, συζητήσεις εργάτη τον εργάτη, συσκέψεις, πλατιά μαζική δουλειά, να αναδειχθεί ο ταξικός χαρακτήρας των μέτρων. Να αποκαλυφθούν οι αιτίες της ασκούμενης πολιτικής, ότι τα μέτρα δεν αφορούν τη μείωση του ελλείμματος αλλά επωάστηκαν την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Να αναδειχθεί η ανάγκη η εργατική τάξη να στρατευθεί στην πάλη για μια ριζικά διαφορετική πολιτική που με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής και εργατική εξουσία θα αναπτύσσει τις παραγωγικές δυνάμεις προς όφελος του εργαζόμενου λαού.