Πάει πολύ να διαστρεβλώνουν την ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και να καταγγέλλουν το ΚΚΕ οι εκπρόσωποι του Μάνεση στο Εργατικό Κέντρο Βόλου. Οι εν λόγω εργατοπατέρες, οι ίδιοι που καλούσαν τους χαλυβουργούς στο εργοστάσιο του Βόλου σε απεργοσπασία και αποκαλούσαν τους απεργούς χαλυβουργούς «μισθοφόρους διαδηλωτές», έβγαλαν ανακοίνωση για την παύση λειτουργίας της τηλεόρασης του «902», στην οποία καταγγέλλουν ότι δήθεν το ΚΚΕ «ανακοίνωσε» πως «οι εργαζόμενοι που εργάζονταν στο κανάλι, θα παρέχουν την εργασία τους ...εθελοντικά, σε νέο ενημερωτικό πόρταλ! (...) Η συγκεκριμένη πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, για αντικατάσταση της έμμισθης εργασίας, από τη δωρεάν (εθελοντική) εργασία, θυμίζει κάτι από το φριχτό παρελθόν της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας, όπου εκατομμύρια άνθρωποι εθελοντικά κλήθηκαν να ...προσφέρουν την εργασία τους ή και τη ζωή τους ακόμη για άλλα ...ανατριχιαστικά ιδεώδη». Ακόμα και ο Γκαίμπελς θα ζήλευε τη διαστρέβλωση και τη λάσπη ενάντια στο ΚΚΕ.
`Η δεν ξέρουν να διαβάζουν ή στην πρεμούρα τους να παρέχουν υπηρεσίες στα αφεντικά τους (με μισθό ή εθελοντικά αλήθεια;), χτυπώντας το ΚΚΕ, δεν κατάλαβαν την ανακοίνωση που λέει επί λέξει: «Η παύση της λειτουργίας της τηλεόρασης αντικειμενικά δημιουργεί ένα σοβαρό κενό και δυσκολία στο χώρο της τηλεοπτικής προπαγάνδας. Αυτό το κενό θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε με τη δημιουργία ειδησεογραφικού πόρταλ που λειτουργεί στο διαδίκτυο, αξιοποιώντας αυτή τη μορφή ενημέρωσης και προπαγάνδας με εθελοντική δουλειά μελών του Κόμματος».
Δε θα δώσουν αναφορά τα μέλη του ΚΚΕ, για την προσφορά στο Κόμμα τους η οποία είναι εθελοντική. Το ΚΚΕ δεν πρότεινε στους εργαζόμενους να δουλεύουν δωρεάν, όπως υποστηρίζει το ΕΚ Βόλου. Την τσάμπα και μισοτσάμπα δουλειά την επιβάλλουν οι εργοδότες που υπερασπίζεται η ηγεσία του ΕΚ Βόλου, η οποία στέκεται στο πλευρό του Μάνεση και των άλλων επιχειρηματιών, που θέλουν τους εργάτες σκλάβους.
Οι εργατοπατέρες, που σκάβουν το λάκκο των εργατικών δικαιωμάτων στο όνομα δήθεν της υπεράσπισης των εργαζομένων, που προσκυνούν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, που αντιπαλεύουν το ταξικό κίνημα και βάζουν πλάτες για να ευνουχιστεί το εργατικό λαϊκό κίνημα, είναι αυτοί που πρέπει να λογοδοτήσουν στους εργαζόμενους.
Δική τους είναι η «Χρυσή Αυγή»...
«Από εκεί και πέρα, βέβαια, η ύπαρξη της Χρυσής Αυγής είναι αποτέλεσμα και της απουσίας ενός νόμου περί πολιτικών κομμάτων. Γιατί, δηλαδή, μας σοκάρει ότι ο Ν. Μιχαλολιάκος χλευάζει το δημοκρατικό πολίτευμα από τις Θερμοπύλες, όταν η Αλέκα Παπαρήγα δηλώνει από το βήμα της Βουλής ότι το κόμμα της δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα; Ειλικρινά, δεν βλέπω σε τι διαφέρει, επί της ουσίας, ένα φασιστικό κόμμα που αναλαμβάνει αυθαιρέτως αστυνομικά καθήκοντα στα πανηγύρια από ένα λενινιστικό που εμποδίζει την είσοδο της τρόικας στο υπουργείο Εργασίας - και τα δύο περιφρονούν εξίσου τη νομιμότητα. Αν μας ενοχλούν παρόμοια φαινόμενα, είναι ίσως καιρός να σκεφθούμε μήπως πρέπει να θεσπισθεί νόμος περί κομμάτων, στο πρότυπο του γερμανικού, που θα θέτει τον σεβασμό του δημοκρατικού καθεστώτος (του χειρότερου, αν εξαιρέσει κανείς όλα τα υπόλοιπα, για να θυμηθούμε τον Τσόρτσιλ) ως προϋπόθεση για τη νόμιμη λειτουργία οιουδήποτε κόμματος. Εκτός αν προτιμάμε να περάσουμε πρώτα από τη φάση της Βαϊμάρης». Αυτά γράφει ο Κασιμάτης στη χτεσινή «Καθημερινή».
Ο γνωστός για τον αντικομμουνισμό του αρθρογράφος, δεν διεκδικεί βέβαια την πατρότητα του αντιδραστικού ιδεολογήματος περί ταύτισης του ναζισμού με τον κομμουνισμό. Απλά το αναπαράγει, θέλοντας να πετύχει μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Από τη μια να κουκουλώσει το γεγονός ότι η «Χρυσή Αυγή» είναι γέννημα - θρέμμα του αστικού συστήματος, το οποίο και ο ίδιος υπηρετεί και θέλει να θωρακίσει. Από την άλλη, να συκοφαντήσει το ΚΚΕ, το οποίο τους κάθεται στο στομάχι επειδή είναι το μόνο κόμμα που οργανώνει με ταξικούς όρους την άμυνα των εργαζομένων στα βάρβαρα μέτρα και λέει ότι για να δει χαΐρι ο λαός πρέπει να κατευθύνει τη μαζική πολιτική πάλη του στην ανατροπή της αστικής εξουσίας.
... είναι σιαμαίοι
Ο Κασιμάτης και η «Καθημερινή» δε λένε ότι για τη δράση τους οι Χρυσαυγίτες επικαλούνται τους αστικούς νόμους και το Σύνταγμα, την ίδια την αστική νομιμότητα, καταγγέλλοντας το επίσημο κράτος ότι δεν μπορεί να την επιβάλει. Στη βάση αυτή προσπαθούν να παρουσιάσουν απαξιωμένο το σημερινό αστικό πολιτικό σύστημα (εξ ου και οι φανφάρες του Μιχαλολιάκου για το κοινοβούλιο από τις Θερμοπύλες), για να στρέψουν την προσοχή του λαού μακριά από τις αιτίες των δεινών του και για να νομιμοποιήσουν την αντιδραστική θωράκισή του, με ένταση της καταστολής, χτύπημα του κινήματος κ.ά.
Το ΚΚΕ αντιπαλεύει αυτή τη «νομιμότητα», επειδή κάνει κόλαση τη ζωή του λαού και τον καλεί με όρους κινήματος να την ανατρέψει. Γι' αυτό έχει απέναντί του όλο το αστικό πολιτικό σύστημα και τους Χρυσαυγίτες, οι οποίοι είναι τα καλύτερα σκυλάκια του. Οχι μόνο επειδή συγκροτούν δύναμη κρούσης σε βάρος των εργαζομένων και του λαού, στο όνομα τάχα της επιβολής της «νομιμότητας», αλλά και επειδή δίνουν το άλλοθι στους κάθε είδους Κασιμάτηδες να χυδαιολογούν σε βάρος του ΚΚΕ και με ύπουλο τρόπο να ζητάνε μέτρα περιορισμού της δράσης του. Να γιατί οι Χρυσαυγίτες είναι σάρκα από τη σάρκα του συστήματος, για τη σωτηρία και τη διάσωση του οποίου πασχίζει ο κάθε Κασιμάτης.
Η «κυβερνώσα αριστερά»
Αποκαλυπτική για τον αντιλαϊκό ρόλο της «κυβερνώσας αριστεράς», όποιο όνομα κι αν πάρει στα πλαίσια της αστικής διαχείρισης, είναι η αναβάθμιση της ΔΗΜΑΡ σε κυβερνητικό εταίρο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ανάγοντας σε υπέρτατο στόχο τη στρατηγική επιλογή της ντόπιας πλουτοκρατίας για παραμονή στην ΕΕ και στο ευρώ, η ΔΗΜΑΡ αναδεικνύεται σε ένθερμο υποστηριχτή των αντιλαϊκών μέτρων που προωθεί η συγκυβέρνηση. Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο της κατανομής ρόλων για να περάσουν τα μέτρα, έχει αναλάβει εργολαβικά την καλλιέργεια αυταπατών ότι το αντιλαϊκό πακέτο μπορεί να γίνει λιγότερο επώδυνο για το λαό, αν υιοθετηθούν τα «ισοδύναμα» που προτείνει και αν στην ΕΕ γενικευτεί ο «αέρας της αλλαγής» - όπως λέει - ο οποίος, όμως, είναι δύσοσμος και δηλητηριώδης για τα λαϊκά δικαιώματα.
Η ΔΗΜΑΡ ενισχύθηκε εκλογικά τάζοντας «σταδιακή απαγκίστρωση απ' το μνημόνιο και παραμονή της χώρας στην ΕΕ και το ευρώ». Τα ίδια πάνω κάτω έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ, προτείνοντας επί της ουσίας ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, στο πλαίσιο της ΕΕ και της αστικής εξουσίας, την οποία και οι δυο δεν αμφισβητούν. Στη βάση της φιλο-ευρωενωσιακής στρατηγικής τους, ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ διαλαλούσαν προεκλογικά την πρόθεσή τους να συνεργαστούν σε μια «κυβέρνηση της αριστεράς», καλώντας επίμονα το ΚΚΕ να συμμετάσχει στο εγχείρημα, για να ανακοπεί τάχα η βάρβαρη επίθεση, να έρθει ανάπτυξη και να αντιστραφεί η πορεία για το λαό. Το ΚΚΕ προειδοποίησε το λαό ότι καμιά «αριστερή κυβέρνηση» δεν πρόκειται να του δώσει ανάσα, στο βαθμό που θέτει για στόχο, την παραμονή στο ευρώ και δεν έχει στρατηγική σύγκρουσης με τα μονοπώλια.
Το έργο έχει ξαναπαιχτεί. Για παράδειγμα, οι λαοί σε Γαλλία και Ιταλία έχουν πικρή εμπειρία απ' τις περιβόητες κεντροαριστερές κυβερνήσεις. Αντιθέτως οι αστικές τάξεις των χωρών αυτών έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση, βλέποντας τις ανάγκες τους να ικανοποιούνται χωρίς ψεγάδι και το λαό σε παράλυση, εξαιτίας της επένδυσης χωρίς αντίκρισμα που είχε κάνει στην «κεντροαριστερά», έχοντας χειραγωγηθεί απ' αυτήν. Αυτό το ρόλο αναθέτει διαχρονικά το σύστημα στην «κυβερνώσα αριστερά», ανεξάρτητα ποιο κόμμα την ενσαρκώνει κάθε φορά: Της άμβλυνσης με αυταπάτες και ψέματα της λαϊκής δυσαρέσκειας, με στόχο την ενσωμάτωσή της. Το ΚΚΕ επιβεβαιώνεται: Οποια κυβέρνηση κι αν αναδειχτεί στο έδαφος της καπιταλιστικής οικονομίας, είναι δεδομένο ότι θα πορευτεί σύμφωνα με τους νόμους της διαχείρισης για τα μονοπώλια και τα κέρδη τους.
Προϋπόθεση για αυτά, είναι το τσάκισμα των εργασιακών λαϊκών δικαιωμάτων. Ακόμα και μια «κυβέρνηση της αριστεράς», ανεξάρτητα από παραλλαγές και τους χειρισμούς στα επιμέρους, θα ακολουθούσε το ίδιο μονοπάτι με τις αστικές κυβερνήσεις, σε ό,τι αφορά τα μέτρα που ορίζουν οι αντιλαϊκές κατευθύνσεις της ΕΕ για το συμφέρον των μονοπωλίων. Σωτήρες για το λαό δεν υπάρχουν, μόνος του οφείλει να σωθεί. Να γίνει μια γροθιά, να οργανώσει την πάλη του διεκδικώντας άμεσα μέτρα ανακούφισής του, κρατώντας σταθερά το τιμόνι σε ρότα ρήξης και ανατροπής με την εξουσία των μονοπωλίων. Η κοινωνικοποίησή τους, η αποδέσμευση απ' την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία, είναι σήμερα η μόνη φιλολαϊκή προοπτική, απολύτως αναγκαία και ρεαλιστική.
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Φούμαρα και εμπαιγμός διαρκείας
Γρηγοριάδης Κώστας
Φούμαρα και άγριο δούλεμα πουλάνε εδώ και πολλά χρόνια οι κυβερνώντες στο λαό για την ακρίβεια, επειδή ακριβώς δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση των τιμών σε μια «ελεύθερη αγορά». Το ίδιο ακριβώς κάνει και η τωρινή τρικομματική κυβέρνηση, που αναμασάει τα ίδια χρεοκοπημένα και φαιδρά επιχειρήματα για να δικαιολογήσει το «παράδοξο» φαινόμενο - σύμφωνα με τη λογική της ελεύθερης αγοράς - οι τιμές διαρκώς να ανεβαίνουν ενώ το λεγόμενο «μισθολογικό κόστος» έχει μειωθεί κατά 40% τα τελευταία τρία χρόνια. «Φταίνε τα 200 εκατομμύρια της αστικής τάξης των Κινέζων που αυξάνουν τη ζήτηση(!) και η ξηρασία στην αμερικανική ήπειρο» αποφάνθηκε με κάθε σοβαρότητα ο υφυπουργός Ανάπτυξης Θ. Σκορδάς (μιλώντας χτες στον «Real fm»), επιμένοντας ότι «αυτή είναι η βασική αιτία για την ακαμψία στις τιμές των τροφίμων»(!). Το μόνο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι «να δημιουργήσει συνθήκες υγιούς και πλήρους ανταγωνισμού», παραπέμποντας στη δράση της Επιτροπής Ανταγωνισμού κατά των καρτέλ. Μα, ακριβώς χάρη σε αυτές «τις συνθήκες υγιούς και πλήρους ανταγωνισμού», που επικρατούν εδώ και πολλά χρόνια, γιγαντώθηκαν τα καρτέλ, τα πάσης φύσεως ολιγοπώλια και μονοπώλια, τα οποία φυσικά δεν μπορούν να ελέγξουν οι εκάστοτε κυβερνώντες επειδή ενσωματώνουν στις τιμές το κέρδος που επιθυμούν. Γι' αυτό άλλωστε και δεν προβλέπεται κανένα μέτρο στο μνημόνιο που έχουν φτιάξει από κοινού με την τρόικα για την ακρίβεια. Αντίθετα, αξιοποιούν το ζήτημα της ακρίβειας για να άρουν όποια «εμπόδια» έχουν απομείνει στην επέλαση και την πλήρη κυριαρχία των μονοπωλίων σε όλους τους κλάδους της οικονομίας. Ας σταματήσουν, λοιπόν, τα παπαγαλάκια το παραμύθι ότι τάχα η τρόικα νοιάζεται για την καταπολέμηση της ακρίβειας. «Δεν μας "μάλωσε" η τρόικα γιατί οι τιμές είναι στα αδικαιολόγητα επίπεδα που είναι», ομολόγησε το παραπάνω κυβερνητικό στέλεχος...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Πρότειναν να δώσουν νησί στο Ισραήλ;
Παπαγεωργίου Βασίλης
Σύμφωνα με δημοσίευμα της ισραηλινής ηλεκτρονικής εφημερίδας «Ηaaretz», η Ελλάδα εξέφρασε την «προθυμία» της να νοικιάσει στο Ισραήλ ένα νησί, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως πεδίο εκπαίδευσης του ισραηλινού ναυτικού, μέσω μιας συμφωνίας μακροχρόνιας μίσθωσης (leasing). Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η προσφορά από ελληνικής πλευράς κατατέθηκε σε υπουργό του Ισραήλ που επισκέφτηκε την Ελλάδα και ο οποίος το διαβίβασε αρμοδίως στην ισραηλινή κυβέρνηση. Είχε προηγηθεί αίτημα του Ισραηλινού υπουργού Αμυνας προς τις Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας του να εξετάσουν την αγορά ή την ενοικίαση ενός νησιού για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Το σχέδιο όμως απορρίφθηκε, λόγω αμφιβολιών για την οικονομική του βιωσιμότητα, όπως σημειώνει η «Ηaaretz». Η είδηση δε διαψεύστηκε από την ισραηλινή κυβέρνηση. Ανεξάρτητα από την αλήθεια που περιέχεται στο δημοσίευμα, αυτό που προκύπτει είναι το παρασκήνιο των συνεννοήσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Ισραήλ για το βάθεμα της μεταξύ τους συμμαχίας στο στρατιωτικό τομέα, η οποία γεννά ολοένα και περισσότερους κινδύνους για το λαό. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι το σενάριο της «ενοικίασης» ενός νησιού «πατάει» στις διευκολύνσεις που ούτως ή άλλως απολαμβάνει η πολεμική μηχανή του Ισραήλ από την Ελλάδα, καθώς είναι συχνότατες οι εκπαιδευτικές ασκήσεις επί ελληνικού εδάφους, θάλασσας και αέρα, με σενάρια που προσομοιώνουν επιθέσεις στο Ιράν. Αποκαλύπτεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι ο λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει από τις ιμπεριαλιστικές κολεγιές της εκάστοτε κυβέρνησης, αφού το μόνο που καταφέρνουν είναι να χώνουν τη χώρα βαθύτερα στους ανταγωνισμούς και πολεμικές διενέξεις. Πόσο μάλλον όταν συζητιέται (;) η ενδεχόμενη εγκαθίδρυση ισραηλινής στρατιωτικής δύναμης σε ένα νησί της Ελλάδας, σε περίοδο όξυνσης των ανταγωνισμών στην περιοχή και ενόψει επικίνδυνων εξελίξεων.
Μουχλιασμένη προπαγάνδα...
Τα ΜΜΕ των καπιταλιστών κόπτονται για τον «902»! Η ειρωνεία είναι καταφανής, γιατί καταφανής είναι και η προσπάθεια ορισμένων δημοσιογράφων και αστικών ΜΜΕ να παραστήσουν ότι δήθεν «στενοχωριούνται» για την παύση λειτουργίας του τηλεοπτικού «902», αξιοποιώντας ταυτόχρονα αυτό το γεγονός, που από μόνο του δυσχεραίνει την προπαγανδιστική δυνατότητα του ΚΚΕ, για να χτυπήσουν το ίδιο το Κόμμα.
Οπως ο ΣΚΑΪ προχτές, έτσι χτες το ηλεκτρονικό «Βήμα» και ο Γιώργος Μαλούχος αναρωτιούνται: «Αν αύριο η κυβέρνηση επιχειρήσει μια αντίστοιχη κίνηση λ.χ. σε κάποιο από τα κρατικά κανάλια ή τα ραδιόφωνα, ή σε άλλους φορείς του δημοσίου, το ΚΚΕ θα θυμηθεί ότι ήταν ο πρώτος διδάξας ή "θα μπει μπροστά";».
Αν ο Γ. Μαλούχος ανησυχεί, μπορούμε να τον διαβεβαιώσουμε ότι το ΚΚΕ παραμένει μπροστάρης των δίκαιων αγώνων των εργαζομένων και των ανέργων και είναι το μόνο Κόμμα που παλεύει για την εξάλειψη της ανεργίας με την εξάλειψη του καπιταλισμού, που όσο υπάρχει θα τη θρέφει. Και ταυτόχρονα έχει πολλές φορές εκφράσει τη θέση του για την αναγκαιότητα ύπαρξης και λειτουργίας των κρατικών ΜΜΕ, που τα ανταγωνίζονται τα αστικά ιδιωτικά ΜΜΕ, υπηρέτης των οποίων είναι ο Γ. Μαλούχος. Το ΚΚΕ παλεύει γενικά κατά της αντιλαϊκής πολιτικής που ο Γ. Μαλούχος και το «Βήμα» στηρίζουν με νύχια και με δόντια. Εχει επαναληφθεί η λαθροχειρία και από άλλους. Μόνο που ο «902» δεν είναι επιχείρηση, δεν ανήκει σε κάποιον επιχειρηματικό όμιλο, όπως είναι ο ΔΟΛ, αλλά αποτελεί προπαγανδιστικό μέσο του ΚΚΕ. Και ως τέτοιο δε θα μπορούσε να έχει, όπως τα άλλα κανάλια, έσοδα από τις «άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες» των ιδιοκτητών του. Το μοναδικό κέρδος του ΚΚΕ από τη λειτουργία της τηλεόρασης του «902» είναι η τηλεοπτική προβολή των θέσεών του, που τα αστικά ΜΜΕ θάβουν, διαστρεβλώνουν ή συκοφαντούν. Κι όμως, ο Γ. Μαλούχος βάζει στο ίδιο τσουβάλι τις απολύσεις που επιφέρει η παύση λειτουργίας του σταθμού με τις απολύσεις και τις δραματικές περικοπές μισθών που γίνονται χάριν της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρηματικών ομίλων, για να μεγαλώσει το κέρδος του επιχειρηματία. Δεν είδαμε να λέει λέξη για τους απολυμένους από το συγκρότημα Λαμπράκη...
... και συκοφαντίες κατά του ΚΚΕ
Αντίστοιχα, στη χτεσινή εφημερίδα «Ελλάδα αύριο», ο Γιώργος Πενταράκης, ο οποίος για μερικά χρόνια τρεφόταν από τον «902», χρεώνει στο ΚΚΕ ότι πήγαινε τον τηλεοπτικό «902» για «κλείσιμο» από την ίδρυσή του! Και αυτό γιατί ο «902», που ως τηλεόραση του ΚΚΕ προπαγάνδιζε τις θέσεις του και πρόβαλλε τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, όταν τα άλλα ΜΜΕ τα συκοφαντούσαν, κατά τον συντάκτη ήταν «κομματικός μονόλογος, αποκλεισμός κάθε διαφορετικής άποψης και μια ομάδα πολυάριθμων κομισάριων που ήλεγχε τα κείμενα, για να μην αλλοιωθεί η "κομματική γραμμή"»!
Ο Γ. Πενταράκης επιδίδεται σε μια επιχείρηση διαχωρισμού βάσης - καθοδήγησης, αναφερόμενος στον «902» ως «μέσο προπαγάνδας» όχι του ΚΚΕ αλλά... «της ηγετικής του ομάδας» και τις αναγκαστικές περικοπές στον «902» ως «εκκαθαρίσεις» της «ηγετικής ομάδας του ΚΚΕ». Και για κερασάκι, ο συντάκτης δηλώνει «σεβασμό» στον «κόσμο του ΚΚΕ», αλλά «για την ηγετική ομάδα δεν αξίζουν, ωστόσο, δάκρυα»...
Γνωστά και σάπια τερτίπια μιας δημοσιογραφίας που βρίσκεται στην υπηρεσία της συκοφάντησης του ΚΚΕ και των προπαγανδιστικών του μέσων, της υπονόμευσης της διεξόδου που προτείνει το ΚΚΕ, ενώ εκείνοι προπαγανδίζουν ότι μπορεί στον καπιταλισμό να μηδενιστεί η ανεργία, όπως κάνουν, π.χ., το «Εθνος» και η «Ελλάδα αύριο», που χλευάζουν τη θέση του ΚΚΕ και κάνουν γαργάρα τα αναγκαία μέτρα προστασίας των ανέργων που μόνο το ΚΚΕ προτείνει. Παριστάνουν τους υπερασπιστές των ανέργων εκείνοι που βάζουν πλάτη στην εφαρμογή της πολιτικής που προκαλεί στρατιές ανέργων και μισοεργαζομένων. Να χαίρονται τα έργα τους.
Φονικός Κρατικός Προϋπολογισμός
Από τη φύση τους οι Κρατικοί Προϋπολογισμοί, στις συνθήκες του καπιταλισμού, αποτελούν εργαλεία αναδιανομής των εισοδημάτων, υπέρ της κυρίαρχης τάξης. Η βασική λειτουργία που επιτελούν, αναλύεται στη συγκέντρωση εσόδων, κύρια από τη φορολογία των λαϊκών στρωμάτων, τα οποία και διοχετεύουν, υπό τη μορφή δαπάνης, σε διάφορους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, όπως στη λειτουργία του καπιταλιστικού κράτους και των κατασταλτικών του μηχανισμών, στην ενίσχυση συγκεκριμένων μερίδων του κεφαλαίου, μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και στο βαθμό που ο συσχετισμός δυνάμεων είναι ευνοϊκός για το λαϊκό κίνημα, στη χρηματοδότηση διαφόρων αναγκών κοινωνικού χαρακτήρα (Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση). Αν λάβουμε υπόψη ότι τα έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού, μαζί με τα έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων ξεπερνούν το 40% του ΑΕΠ της χώρας, τότε γίνεται κατανοητός ο ρόλος του Κρατικού Προϋπολογισμού ως μηχανισμού αναδιανομής εισοδημάτων, υπό το πρίσμα πάντα των αναγκών της αναπαραγωγής του συνολικού κεφαλαίου.
Στις συνθήκες της παρατεταμένης οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα, οι Κρατικοί Προϋπολογισμοί γίνονται κυριολεκτικά φονικά όπλα στα χέρια της αστικής τάξης και των κυβερνήσεών της, τα οποία στρέφουν ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, στην εναγώνια προσπάθεια του συστήματος καπιταλιστικής εκμετάλλευσης να ξεπεράσει την οικονομική κρίση. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στους Κρατικούς Προϋπολογισμούς των ετών 2010 - 2011 - 2012, έχουν ενσωματωθεί το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων, που πήραν διαδοχικά οι κυβερνήσεις της περιόδου αυτής, και εμφανίστηκαν στο πρώτο και στο δεύτερο μνημόνιο. Από την άποψη αυτή, οι τρεις τελευταίοι προϋπολογισμοί, δεν είναι απλώς μηχανισμοί αναδιανομής εισοδήματος υπέρ της αστικής τάξης, αλλά δηλητηριώδεις, δολοφονικές μηχανές, οι οποίες στραγγαλίζουν και ισοπεδώνουν λαϊκά εισοδήματα και κατακτήσεις και πιέζουν το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων στα επίπεδα της δεκαετίας του '50...
Είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία εκτέλεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού του οκτάμηνου Γενάρη - Αυγούστου του 2012. Τον Αύγουστο σημειώθηκε εντυπωσιακή αύξηση εσόδων, καθώς η φορολογία εισοδήματος των φυσικών προσώπων αυξήθηκε κατά 26%! Πίσω από το ποσοστό αυτό, βρίσκεται η μείωση του αφορολόγητου στα 5.000 ευρώ, ο δραστικός περιορισμός των δαπανών που εκπίπτουν από το εισόδημα, η θέσπιση των εξοντωτικών τεκμηρίων, ο φόρος «αλληλεγγύης», ενώ το Σεπτέμβρη έρχονται οι φόροι στην ακίνητη περιουσία. Ενδεικτικό της ληστρικής αντιλαϊκής φορολογικής πολιτικής είναι, ότι οι επιστροφές φόρων μειώθηκαν από 3,4 δισ. το 2011 σε 2,2 δισ. το 2012...
Κυριολεκτικά σφαγείο επικρατεί στις κοινωνικές δαπάνες με τις δαπάνες του Τακτικού Προϋπολογισμού να έχουν μειωθεί κατά 5,2 δισ. σε σχέση με το 2011, ή κατά 10,7%. Πίσω από την τεράστια αυτή μείωση, βρίσκεται ο σφαγιασμός των μισθών, των συντάξεων, των κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων, των επιχορηγήσεων σε κοινωνικούς φορείς. Τα αποτελέσματα της πολιτικής αυτής είναι ορατά. Οι καρκινοπαθείς δεν έχουν φάρμακα, τα σχολικά κτίρια δεν επισκευάστηκαν και οι σχολικές επιτροπές δεν έχουν χρήματα για θέρμανση, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές καλούνται να επιβιώσουν με μισθούς πείνας, η κοινωνία διαλύεται και αποσυντίθεται.
Λένε ότι αυτές οι θυσίες πρέπει να γίνουν για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Δεν πρόκειται για θυσίες, αλλά για εν ψυχρώ δολοφονίες. Ο δρόμος για το λαό περνάει από την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.
Feeds
