«Τόσο ακριβό που είναι το πετρέλαιο, δε θα μπορέσουμε ν' αγοράσουμε ούτε λίγο για κάνουμε καμιά εντριβή κι όχι πολύ για να ζεσταθούμε», είπε ο Γ. Μπακλαβάς, πρόεδρος του Συλλόγου Συνταξιούχων ΙΚΑ Λάρισας, στη διάρκεια συνάντησης που είχε με το νομάρχη αντιπροσωπεία συνταξιούχων, που έφτασαν με πορεία στη Νομαρχία, μετά από πανθεσσαλική σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας. «Οι συντάξεις πείνας, σε συνδυασμό με τη μεγάλη αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, επιδεινώνουν τη διαβίωση των συνταξιούχων και μας βάζουν μπροστά στο δίλημμα φαγητό ή θέρμανση», τόνισε ο Χρ. Τριάντης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΤΕΒΕ, ο οποίος συμμετείχε στην αντιπροσωπεία.
Δεν πρόκειται για «παραπονιάρικες γεροντικές φωνές», αλλά για επισήμανση της οξύτητας του προβλήματος που δημιουργεί η αύξηση της τιμής του πετρελαίου στους απόμαχους της δουλιάς και ειδικά σ' αυτούς που παίρνουν τις εξευτελιστικές συντάξεις. Αλλωστε, οι συνταξιούχοι, πολλές φορές στο παρελθόν, απέδειξαν ότι προτιμούν το δύσκολο δρόμο του αξιοπρεπούς αγώνα κι όχι την «οδό της ζητιανιάς», για να διεκδικήσουν λύση στα προβλήματά τους. Το ίδιο θα κάνουν και τώρα και στο μέλλον. Το πώς θα οργανώσουν καλύτερα κι αποτελεσματικότερα την πάλη τους θα το συζητήσουν στην πανελλαδική σύσκεψη της Συντονιστικής Επιτροπής των συνταξιουχικών σωματείων, που θα πραγματοποιηθεί στις 7 Νοέμβρη στην Αθήνα...
Ο άνθρωπος είναι ή θέλει να εμφανίζεται αισιόδοξος, γιατί αισιόδοξη εμφανίστηκε και η κυβέρνηση, διά στόματος του πρωθυπουργού και του υπουργού Εθνικής Οικονομίας. Εχουμε υπόψη μας τον ισχυρισμό που πρόβαλε ο πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων Β. Ράπανος, σε συνέντευξή του στη χτεσινή οικονομική εφημερίδα «Ναυτεμπορική», σχετικά με τα προβλήματα που δημιουργεί στον προϋπολογισμό του 2001 η ανατίμηση του δολαρίου.
Επιχειρώντας να στηρίξει την αισιοδοξία της κυβέρνησης και του πολιτικού του προϊσταμένου Γ. Παπαντωνίου (ο εκάστοτε πρόεδρος του ΣΟΕ είναι «δεξί» χέρι του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών»), ο Β. Ράπανος υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι «και να υπάρξουν μεταβολές στην ισοτιμία δολαρίου - Ευρώ δεν επηρεάζουν σημαντικά πλέον την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους»..., καθώς το τμήμα του εξωτερικού χρέους σε δολάρια και γιεν αποτελεί, όπως είπε, μόνο το 10% του συνολικού δημόσιου χρέους.
Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δεν είναι, γιατί μόνο φέτος η υποτίμηση της δραχμής απέναντι στο δολάριο και το Ευρώ επιβάρυνε τον προϋπολογισμό με το αστρονομικό ποσό των 290 δισ. δραχμών. Εκτός κι αν οι κυβερνώντες δε θεωρούν «σημαντικό» το ποσό των 290 δισ. δραχμών, που είναι 93 δισ. μεγαλύτερο από τις επιχορηγήσεις που θα πήρε φέτος (207 δισ. δραχμές) το ΙΚΑ...
Πέρα από τις αυτονόητες και κοινότοπες διαπιστώσεις, του τύπου ότι «ο κόσμος πλήρωσε την ένταξη στην ΟΝΕ», ή τις χωρίς αντίκρισμα αυτοκριτικές πως «αφήσαμε ελεύθερη την αγορά και ισχυροποιήσαμε τους ισχυρούς του χρήματος», αυτό που στην πραγματικότητα ζητά είναι ότι πρέπει να προχωρήσουν εκτός από την ονομαστική και πραγματική σύγκλιση με την ΕΕ, οι διαρθρωτικές αλλαγές και ακόμα ότι χρειάζονται μερικά χρόνια θυσίες από τον ελληνικό λαό! Με άλλα λόγια είναι η ίδια περίπου κριτική που ασκεί ο πρόεδρος της ΝΔ, Κ. Καραμανλής, στην κυβέρνηση Σημίτη. Αλλωστε, πώς θα μπορούσε ο Α. Τσοχατζόπουλος να κάνει κριτική από «αριστερές» θέσεις όταν ο ίδιος βαρύνεται για όλες τις αντιλαϊκές και νεοφιλελεύθερες κυβερνητικές επιλογές και ταυτόχρονα να είναι και «ο καλύτερος φίλος» του Ν. Μπερνς...
Αυτή η κριτική καθόλου δεν ενοχλεί τον Κ. Σημίτη και τις κυβερνητικές επιλογές. Αν ο Κ. Σημίτης ενοχλείται και δυσφορεί για τις φιλοδοξίες ή τα παιχνίδια εξουσίας που βλέπει να δρομολογούνται, αυτό αφήνει παγερά αδιάφορους τους εργαζόμενους, οι οποίοι δε θέλουν να αλλάξουν «χαλίφη», αλλά πολιτική.
Πολλά θα ακούσατε αυτές τις μέρες για τις... αποστάσεις που πήρε ο Τσοχατζόπουλος από την κυβέρνηση και τον Κ. Σημίτη, με τη συνέντευξή του στο «Βήμα».
Μόνο που στην ίδια συνέντευξη λέει το εξής: «Οι σημερινοί αριστεροί ανήκουν στον ευρύτερο δικό μας χώρο. Αλλωστε υπήρξαμε οι μόνες κυβερνήσεις μεταπολιτευτικά που κυβερνήσαμε με γνώμονα την κοινωνική ευαισθησία»!
Συνεπώς, τι να υποθέσουμε; Οτι οι διάφοροι σχολιαστές διάβασαν τη μισή συνέντευξη; Οτι δεν κατάλαβαν καλά; `Η μήπως είναι τόσο δύσκολη η εποχή για το ΠΑΣΟΚ, που κάποιοι κάνουν τις μεταφράσεις που τους συμφέρει, ώστε να διατηρείται το παραμύθι που λέει ότι στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν και οι... «αριστεροί»;
Καμία έκπληξη για την παρουσία των Καραμανλή, Εβερτ, Ράλλη, Χριστόδουλου στα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Αλ. Παπάγου την Κυριακή το πρωί σε πλατεία του ομώνυμου δήμου. Ομως από πού αντλεί τη «νομιμοποίηση» της παρουσίας του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλος, σε μια τελετή εξόφθαλμα μισαλλόδοξη, σε μια γιορτή μίσους; Πολύ περισσότερο όταν εκ των προτέρων γνώριζε ότι στην άθλια αυτή σύναξη θα αποτίονταν φόρος τιμής στον «αρχιστράτηγο της νίκης κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών»; Ο Πρόεδρος διέπραξε βαρύτατο ολίσθημα και θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις.
Διαβάσαμε στο «Εθνος της Κυριακής» ότι: «...και άλλα στελέχη με αιρετικές κατά την ηγεσία απόψεις- όπως η Κατερίνα Πεχλιβανίδου (μέλος της ΚΟΒ ΟΤΕ, στην οποία μετέχει και ο Γ. Θεωνάς)- αποχωρούν αφήνοντας μάλιστα βαρύτατους υπαινιγμούς...» Για ενημέρωση των αναγνωστων μας, σημειώνουμε απλώς ότι η Κατερίνα Πεχλιβανίδου της ΚΟΒ του ΟΤΕ, τυγχάνει να είναι η σύζυγος του προσφάτως διαγραφέντος Σωκράτη Ματζουράνη...
Μάλιστα ο Ακης το προχώρησε πολύ το πράγμα και εξέφρασε ρηξικέλευθες απόψεις λέγοντας πως ακολουθείται οικονομική πολιτική με στοιχεία φιλελευθερισμού (τι λες; Σοβαρά; Δεν το είχαμε αντιληφθεί!). Φυσικά παραμένει στη φιλελεύθερη και μη σοσιαλιστική αυτή κυβέρνηση και μάλιστα ως ένας από τους κυριότερους υπουργούς της.
Να θεωρήσουμε άραγε ότι στον τομέα του επικρατεί πλήρες... σοσιαλιστικό πρόγραμμα; Δηλαδή διώχνει σιγά - σιγά τις αμερικανικές βάσεις, αντιτίθεται στα σχέδια του ΝΑΤΟ και πολεμάει με επιμονή τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό; Ετσι θα είναι, φαίνεται, απλά δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι.
Οσο για τους διαφωνούντες βουλευτές, τους σοσιαλιστές, οφείλουμε να τους υπενθυμίσουμε ότι σε ένα μήνα και κάτι έρχεται ο... φιλελεύθερος προϋπολογισμός του Παπαντωνίου στη Βουλή. Πεδίο δόξης λαμπρό για όσους προτίθενται να καταψηφίσουν! Διότι υποθέτουμε ότι πιστεύουν στην αρχή που λέει πως όταν έχουμε διάσταση... λόγων και έργων κάτι δεν πάει καλά.
ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ λένε τα δικαστήρια οι πλειστηριασμοί κατοικιών δανειοδοτημένων λόγω χρεών στα οποία συμπεριλαμβάνονται και τα περίφημα πανωτόκια. Αυτά που όλο τα καταργεί η κυβέρνηση... κι όλο εδώ είναι.
Με τη διαφορά ότι αν δε θέλουμε να μείνουμε στις αποφάσεις, χρειάζεται μια κυβέρνηση που να έχει τη βούληση να σταματήσει την καταλήστευση του κόσμου και μάλιστα... Εδώ και Τώρα (όπως θα έλεγε και ο σοσιαλιστής Τσοχατζόπουλος αν τον ρωτούσαμε!).
Από θεωρία και δικαστικές αποφάσεις λοιπόν, καλά πάμε. Καιρός τώρα να γίνει και κάτι για να σταματήσει να ξεσπιτώνεται ο κόσμος ο οποίος σε τίποτε δε φταίει.
O «Ριζοσπάστης» έχει σαν αρχή του να ενημερώνει πολύπλευρα τους αναγνώστες του για τα όσα πραγματικά συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία, μέσα στο λαϊκό κίνημα, στα άλλα πολιτικά κόμματα, στο Κόμμα μας. Αυτά που γράφει η εφημερίδα μας, η εφημερίδα του ΚΚΕ, τα άρθρα, τα ρεπορτάζ, οι ανακοινώσεις, τα στοιχεία, αφορούν την ουσία των ζητημάτων, αφορούν τις διάφορες ιδεολογικές, πολιτικές πλευρές τους, αφορούν τις αρχές λειτουργίας του Κόμματος, τις οποίες υποστηρίζουμε αταλάντευτα. Αλλες εφημερίδες έχουν κάνει ψωμοτύρι τους τη συκοφαντία, τη διαστρέβλωση, το ψέμα.
Ομως τα μέλη και οι οπαδοί του ΚΚΕ και κριτήριο έχουν και ανάλογη πείρα, αφού ανάλογα ζητήματα από την πλευρά ενός μέρους των αθηναϊκών εφημερίδων και τινών δημοσιογράφων, τα αντιμετωπίζουν συνέχεια εδώ και χρόνια, ιδιαίτερα παραμονές κάθε Συνεδρίου του Κόμματος. Οι όποιες ψευδολογίες και επιθέσεις κατά του Κόμματος δεν πρόκειται να αγγίξουν στο ελάχιστο τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Οσοι πιστεύουν το αντίθετο είναι μακριά νυχτωμένοι. Ο «Ριζοσπάστης» θα συνεχίσει να ενημερώνει μόνον υπεύθυνα και για όλα τα θέματα που αφορούν το λαό και τον τόπο, σε πείσμα των συγκεκριμένων εφημερίδων.
Δικαιολογημένα λοιπόν ο υπουργός Τύπου και ΜΜΕ Δ. Ρέππας, επικρότησε τον «υπεύθυνο ρόλο» και την «πολύ θετική στάση» των ΜΜΕ που «υποβοήθησαν το έργο» της αστυνομίας. Το κυρίαρχο όμως ζήτημα που ανέδειξε το περιστατικό με τον απαγωγέα, είναι η ειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης να αντιμετωπίζει αδιάκριτα τέτοιες περιπτώσεις με βάση το κριτήριο της «αποτελεσματικότητας», της εξουδετέρωσης δηλαδή και εξόντωσης του δράστη. Αυτή η τακτική, αντιγραφή των αντίστοιχων αμερικανικών γκανγκστερικών μεθόδων, είναι που βάζει σε κίνδυνο τις ζωές των ανθρώπων - ομήρων. Και αν αυτή τη φορά δε συνέβη η τραγωδία, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα συμβεί την επόμενη...
Πόσες φορές, άραγε, βγάζει το σακάκι του ο κάθε υποψήφιος κατά τη διάρκεια των προεκλογικών του εμφανίσεων; Είναι, άραγε, εγκληματίας ο Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, αφού συνελήφθη το 1976 να οδηγεί μεθυσμένος; Ποιος είναι ο καλύτερος υποψήφιος πρόεδρος που προτιμά για συντροφιά, μέσω της οθόνης, την επόμενη τετραετία ο «μέσος Αμερικανός», όταν κάθεται το βράδυ στο σπίτι, τρώγοντας πίτσα και φορώντας παντούφλες;
Αυτά τα βαθιά πολιτικά και υπαρξιακά ερωτήματα βρίθουν στα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ, όσον αφορά στις σημερινές αμερικανικές εκλογές... αποδίδοντας τρόπον τινά, την κύρια αιτία σε κάποια φαύλα χαρακτηριστικά, των υποψηφίων, των Αμερικανών, της σημαντικότητας αυτής της εκλογικής διαδικασίας. Διενεργείται, λοιπόν, μια αποκρουστική μείξη ανάμεσα στις ιδέες της ποταπότητας και της εξουσίας, της αναξιότητας και της ευτυχίας, της χρησιμότητας και της ατίμωσης.
Πώς θα μπορούσε να αποκρυβεί διαφορετικά, ο πραγματικός πόλεμος που διεξάγεται ανάμεσα στις πολυεθνικές και τα συμφέροντα που έχουν ποντάρει δισ. σε ένα εκ των δύο υποψηφίων; Πώς θα μπορούσε να αποκρυβεί η αλήθεια που ταλανίζει τον αμερικανό λαό, που νιώθει σταδιακά να χάνει ακόμη και αυτό το ψευδεπίγραφο «αμερικανικό όνειρο», χάνοντας και το τελευταίο άλλοθι που τον αποκοίμιζε για χρόνια; Πώς θα μπορούσε να αποκρυβεί η κρισιμότητα αυτών των εκλογών όχι μόνο για το μέλλον των ίδιων των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και κατ' επέκταση όλων των χωρών - υποκειμένων;
Η απόκρυψη μπορούσε να γίνει κατορθωτή μόνο με τη μετατροπή των εκλογών σε μία παντελώς «ανούσια μάχη», με βαρετούς ακόμη και «χαζούς» πρωταγωνιστές, με ένα τεχνηέντως αμφίρροπο αποτέλεσμα. Δηλαδή, ένας πραγματικός θρίαμβος της «δημοκρατίας»... όπως την εννοούν!
- Ελλειμμα
ή πλεόνασμα
τι έχουμε,
κυρ Γιάννο;
**
- Δεν ξέρω ίσια
να σας πω, γιατί
κι εγώ τα χάνω,
έτσι που τα μεγέθη
αυτά τα πάω
κάτω, πάνω,
για ν' αφαιμάζω
το λαό ή δωρεές
να κάνω
σε κάθε «ημέτερο»
πασά, βεζύρη
και σουλτάνο!
**
- Μας μπέρδεψες
μας ζάλισες
με όλ' αυτά λιγάκι,
πες μας, εντέλει,
έχουμε ή όχι
παραδάκι;
**
- Εντάξει ίσια
θα σας πω
τη μέθοδο φενάκη:
Είμαστε «πλην»
για το λαό
και «συν» για τον κοσμάκη!