Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αποπαίδι της αστικής πολιτικής

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Και σε ευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο, ο Συνασπισμός έχει καταθέσει υπεύθυνες προτάσεις, που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ λοιδορούσαν, όπως, π.χ., το ευρωομόλογο ή την αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ. Η καραμέλα περί μιας Αριστεράς που μιλά διαρκώς για ανεφάρμοστα πράγματα, αποδεικνύεται από την πραγματικότητα ξεπερασμένη. Αν είχαν ακολουθηθεί οι προτάσεις του ΚΕΑ και του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να μην είχαμε κατρακυλήσει τόσο πολύ». Αυτά λέει σε χτεσινή της συνέντευξη η Ρένα Δούρου, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ, διεκδικώντας ρόλο ισότιμου συνομιλητή με τα άλλα αστικά κόμματα στην κατάθεση προτάσεων για τη σωτηρία του καπιταλισμού και την επιστροφή του σε ρυθμούς ανάπτυξης. Γιατί αυτό λέει το στέλεχος του ΣΥΝ. Οτι οι προτάσεις του κόμματός της και του ΚΕΑ είναι τόσο ρεαλιστικές για το κεφάλαιο, ώστε σήμερα να επιβεβαιώνεται η αναγκαιότητά τους και να υιοθετούνται από τις κυρίαρχες πολιτικά δυνάμεις σε Ελλάδα και Ευρώπη. Και δεν έχει άδικο. Το ΚΚΕ, άλλωστε, από την πρώτη ώρα έλεγε πως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι η αναγκαία «τσόντα» στα αστικά κόμματα και στην πολιτική τους, στην προσπάθειά τους να διαχειριστούν την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου και να ρυμουλκήσουν το λαό σε αιτήματα που αντικειμενικά βοηθούν την πλουτοκρατία. Τέτοιες είναι οι προτάσεις για ευρωομόλογο και αναβάθμιση του ρόλου της καπιταλιστικής ΕΚΤ στη διαχείριση της κρίσης, για τις οποίες δικαίως παραπονιέται ο ΣΥΝ όταν εγκαλεί το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ότι τον λοιδορούσαν σαν αποπαίδι της πολιτικής τους...

Στο λαϊκό μέτωπο η ελπίδα

Η μάχη επιβίωσης που δίνει η μικρομεσαία αγροτιά, η οποία ξεκληρίζεται από την ΚΑΠ και, γενικότερα, από την αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, αφορά όλο τον ελληνικό λαό. Γιατί όλος ο λαός χρειάζεται να έχει φτηνά, ποιοτικά και υγιεινά τρόφιμα κι αυτά μόνον οι μικρομεσαίοι αγρότες μπορούν να τα εξασφαλίσουν. Και στις εποχές του μνημονίου η αναγκαιότητα αυτή γίνεται επιτακτική. Οσο υπάρχουν οι μικρομεσαίοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι, θα υπάρχει παραγωγή, θα υπάρχει ζωή στα χωριά και δε θα «νεκρώσει» η ύπαιθρος. Αν οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι οδηγηθούν στο ξεκλήρισμα και την ανεργία, θα μεγαλώσουν οι ουρές των ανέργων στις πόλεις και χαμένοι θα είναι και οι εργάτες και οι αυτοαπασχολούμενοι. Γι' αυτό ο αγώνας της φτωχομεσαίας αγροτιάς, της εργατιάς, των αυτοαπασχολούμενων πρέπει να είναι κοινός. Κι εδώ προβάλλει η ανάγκη συγκρότησης ενός πανίσχυρου, κοινού, λαϊκού μετώπου, που θα σταθεί απέναντι από το «μέτωπο» των μονοπωλίων και θα συγκρουστεί μαζί του. Αυτό προϋποθέτει το δυνάμωμα του λαϊκού μετώπου και να επιτευχθεί η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών για τη δημιουργία των προϋποθέσεων εφαρμογής μιας άλλης πολιτικής που θα προωθεί μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη, που συμφέρει το λαό και όχι τα μονοπώλια. Mια αγροτική ανάπτυξη, που θα υλοποιείται στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, θα στηρίζεται στον παραγωγικό συνεταιρισμό και στις κρατικές καθετοποιημένες αγροτικές μονάδες, θα εξασφαλίζει σταθερή δουλειά και καλό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και θα αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες της χώρας για την παραγωγή επαρκών, φτηνών και υγιεινών τροφίμων για τη διατροφή του ελληνικού λαού και πρώτων υλών για τη μεταποιητική βιομηχανία. Σ' αυτήν την κατεύθυνση βρίσκεται η προοπτική και η ελπίδα του λαού για μια καλύτερη ζωή.

Πείνα και προσευχή

Η είδηση είναι σοκαριστική: Πάνω από 45 εκατ. Αμερικανοί, το 15% στις ΗΠΑ, ζουν χάρη σε κουπόνια που λαμβάνουν από την αγορά τροφίμων. Ο αριθμός αυτός ξεπερνάει κάθε προηγούμενο και κάθε φαντασία, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε για την «ισχυρότερη οικονομία του κόσμου». Αυτό όμως δε σημαίνει τίποτα για το λαό των ΗΠΑ, που, παρά την τεράστια ανάπτυξη της χώρας, τις αστείρευτες πλουτοπαραγωγικές πηγές της, τον διαρκώς αυξανόμενο πλούτο, δεν έχει ούτε καν ένα πιάτο φαγητό.

Ακόμα πιο σοκαριστική είναι αυτή η είδηση - και η φωτογραφία που τη συνοδεύει σε σχετικό δημοσίευμα: Χιλιάδες άνθρωποι με τα χέρια ψηλά, άλλοι κρατώντας το κεφάλι τους απελπισμένοι, άλλοι φέρνοντας τα χέρια τους στο στήθος, εκλιπαρώντας το θεό, ζητούν τη σωτηρία. Στο Τέξας συγκεντρώθηκαν χιλιάδες κάτοικοι στο στάδιο του «Χιούστον» μετά από πρόσκληση του κυβερνήτη. Εδωσαν το «παρών» στην «Απάντηση», ένα κάλεσμα σε προσευχή για την έξοδο των ΗΠΑ από την κρίση! Στο μεταξύ, το Τέξας είναι πρώτο ανάμεσα στις Πολιτείες με τα περισσότερα επιδόματα, με 3,9 εκατ. ανθρώπους να ζουν με κουπόνια φαγητού. Ακολουθεί η Καλιφόρνια με 3,7 εκατ., η Φλόριντα και η Νέα Υόρκη με 3 εκατ. και η Αλαμπάμα με 1,7 εκατ.

Οι έμποροι της Υγείας

Με τις αυξήσεις - φωτιά έως και 30% στα νοσήλια, η κυβέρνηση φορτώνει ένα ακόμη δυσβάσταχτο βάρος στους εργαζόμενους, στις λαϊκές οικογένειες, τόσο στους ασφαλισμένους όσο και στους ανασφάλιστους. Η νέα απόφαση της κυβέρνησης αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στη μεγάλη αλυσίδα της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών Υγείας. Η κυβέρνηση οριστικοποιεί την εφαρμογή των «Ομοιογενών Διαγνωστικών Κατηγοριών» (DRGs), που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μηχανισμός κοστολόγησης των ιατρικών πράξεων σύμφωνα με τους επιχειρηματικούς κανόνες. Στα DRGs κατατάχθηκαν περισσότερες από 700 ιατρικές κατηγορίες που κοστολογήθηκαν από 136 ευρώ (αιμοκάθαρση) και φτάνουν μέχρι και 94.009 ευρώ (εμφύτευση συσκευών κοιλιακής υποβοήθησης). Για παράδειγμα, για έναν ασθενή που έκανε επέμβαση αμφιβληστροειδούς, το Ταμείο του θα πληρώσει 837 ευρώ για μια μόνο μέρα. Αν χρειαστεί παραπάνω νοσηλεία, τότε το Ταμείο θα πληρώσει επιπλέον ανάλογα με τη θέση και τον τομέα που νοσηλεύεται. Αν, π.χ., είναι στη Γ' θέση του Χειρουργικού Τομέα θα πληρώσει επιπλέον 80 ευρώ τη μέρα.

Στην πραγματικότητα, όλο το βάρος της επιβάρυνσης πέφτει στα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή κυρίως στους ίδιους τους ασφαλισμένους, αφού τα Ταμεία ήδη αιμορραγούν, λόγω της ανεργίας, της μερικής απασχόλησης, της καταλήστευσης από εργοδότες και κράτος, των εισφοροαπαλλαγών των εργοδοτών κ.ά. Η κρατική χρηματοδότηση για τη δημόσια Υγεία έχει μειωθεί δραστικά, ώστε μεγαλύτερο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού να δίνεται στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Και με την αύξηση των νοσηλίων τα Ταμεία καλούνται να καλύψουν μεγαλύτερες δαπάνες, με αποτέλεσμα είτε να επιβάλουν μεγαλύτερες εισφορές στους εργαζόμενους, είτε να προβούν σε περικοπές ιατρικών παροχών, ή και τα δύο μαζί. Το κάθε δημόσιο νοσοκομείο - που η κυβέρνηση το έχει αναγορεύσει σε «αυτόνομη οικονομική μονάδα» - θα αναγκάζεται να λειτουργήσει σαν επιχείρηση, να βρει έσοδα πουλώντας υπηρεσίες Υγείας. Μπορεί, για παράδειγμα, να ζητά από τους ασθενείς να πληρώνουν για γάζες, αναλώσιμα κ.ά., όπως γίνεται και στις ιδιωτικές κλινικές.

Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης, που επιτρέπει και ενισχύει την επιχειρηματική δραστηριότητα και στην Υγεία, έχει τραγικές επιπτώσεις στην πλειοψηφία του λαού. Εχει σαν συνέπεια τα δημόσια νοσοκομεία να λειτουργούν σαν επιχειρήσεις και καθιστά την υγεία ατομική υπόθεση, ανάλογα με το «πορτοφόλι» του καθένα. Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης ρίχνει το δημόσιο σύστημα Υγείας στην αρένα της επιχειρηματικότητας γιατί δεν θεωρεί την υγεία, την περίθαλψη, το φάρμακο κοινωνικά αγαθά, αλλά εμπορεύματα που επιφέρουν τεράστια κέρδη στους επιχειρηματικούς ομίλους. Δεν μπορεί να συνυπάρξουν οι δωρεάν αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας για όλους μαζί με την επιχειρηματικότητα. Τα νοσοκομεία, για παράδειγμα, προμηθεύονται αναλώσιμα υλικά από τα μονοπώλια. Αυτά καθορίζουν τις τιμές. Το δημόσιο νοσοκομείο για να μπορέσει να ανταποκριθεί θα πρέπει να λειτουργήσει και το ίδιο ως «έμπορος» υπηρεσιών, και, μάλιστα, με τιμές που θα του εξασφαλίζουν τη λειτουργία του, με τιμές που όλο και πιο πολύ θα προσαρμόζονται στις απαιτήσεις των μονοπωλίων. Ενας άλλος δρόμος ανάπτυξης με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας σε υγεία και φάρμακο είναι αναγκαίος για τα λαϊκά στρώματα που τα αντιμετωπίζουν ως «πελάτες» οι «έμποροι ζωής και θανάτου»...


Ελένη ΜΑΪΛΗ

Με συνέπεια στους ΝΑΤΟικούς προσανατολισμούς...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΤΟΝΑ ...πατριωτικές δηλώσεις ακούμε τελευταία από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Δεν είναι δυνατόν, λένε, να έχουμε αμιγώς επαγγελματικό στρατό για λόγους εθνικού συμφέροντος. Ετσι, λοιπόν - καταλήγουν - πρέπει να αυξηθεί η στρατιωτική θητεία.

Βεβαια, στη συνέχεια, ομολογούν και την ουσία του πράγματος. Δηλαδή, ότι θα αυξήσουν τη θητεία αν δεν τους «βγει» το πρόγραμμα περικοπών που προσπαθούν να εφαρμόσουν ελέω «μεσοπρόθεσμου προγράμματος».

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι με τέτοια κριτήρια έχει στηθεί η ιστορία περί «επαγγελματικού» στρατού και στρατού εφέδρων. Δηλαδή, ένα καθαρόαιμο ψευτοδίλημμα.

Γιατί το πραγματικό δίλημμα είναι το αν θα έχουμε ή όχι ένα ...ΝΑΤΟικό στρατό, όπως δηλαδή τον έχουν καταντήσει. Με στοχεύσεις και δομή άσχετες από τις αμυντικές ανάγκες της χώρας.

Ενα στρατό έτοιμο να εμπλακεί σε οποιαδήποτε περιπέτεια θελήσει να ανοίξει το ΝΑΤΟ, προκειμένου να υπερασπίσει τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Στη Λιβύη, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στο Ιράν, στην Αίγυπτο ή τη Συρία.

Προσθέστε στα παραπάνω ότι ο Μπ. Ομπάμα είναι ελαφρώς στριμωγμένος οικονομικά και πολύ θα ήθελε να δει το κόστος των επιχειρήσεων αυτών να μοιράζεται ακόμη περισσότερο στους λεγόμενους «συμμάχους» και «προθύμους» και έχετε πλήρη την εικόνα.

ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ το παρατηρήσατε, άρχισε ξανά η κινδυνολογία για την περίφημη 6η δόση, ή πρώτη δόση της νέας συμφωνίας μεταξύ κυβέρνησης - ΕΕ και ΔΝΤ.

Για «σύννεφα στον ορίζοντα» γράφουν οι εφημερίδες, για στόχους που δεν πιάνονται, μας λένε τα απογευματινά δελτία ειδήσεων. Οσο περνούν οι μέρες αυτά θα διογκώνονται, προκειμένου να ξαναδούμε, για μια ακόμη φορά, το ...θρίλερ.

Μετά η κυβέρνηση θα αρχίσει τις διαρροές για μέτρα τα οποία θα φουσκώσει λίγο παραπάνω, για να πάρει τελικά μερικές ακόμη αντιλαϊκές αποφάσεις.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόνο που αν η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης, τότε με τόσες επαναλήψεις του ίδιου πράγματος ο κόσμος μπορεί να βγάλει μια και καλή τα συμπεράσματά του.

Πλακάκια με τους οίκους

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπορεί δημόσια, τα διάφορα κυβερνητικά στελέχη να ρίχνουν το ανάθεμα στους λεγόμενους οίκους αξιολόγησης, οι οποίοι υποτίθεται ότι έχουν βάλει στο στόχαστρο τη χώρα και επιδιώκουν τη χρεοκοπία της, ωστόσο στο παρασκήνιο, η κυβέρνηση όχι μόνο συνεργάζεται με τους οίκους αυτούς, αλλά τους προσλαμβάνει ως συμβούλους και τους χρυσοπληρώνει για να της δίνουν συμβουλές, γύρω από διάφορες κινήσεις που κάνει.

Για να είναι μάλιστα οι σχετικές κινήσεις της πιο αποτελεσματικές, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν προσλαμβάνει έναν οίκο ως σύμβουλο, ούτε δύο, αλλά και τους τρεις μαζί!!!

Ενα παράδειγμα: Στο πλαίσιο της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και με στόχο να γίνει το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων πιο ελκυστικό για τους υποψήφιους μνηστήρες, η κυβέρνηση αποφάσισε να τιτλοποιήσει μέρος των στεγαστικών του δανείων. Ε, λοιπόν, την ώρα που οι τρεις οίκοι αξιολόγησης χαρακτήριζαν «σκουπίδια» τα ελληνικά ομόλογα και έριχναν τις βαθμολογίες των ελληνικών τραπεζών, η κυβέρνηση και η διορισμένη από αυτή διοίκηση του Ταμείου προσέλαβαν ως συμβούλους για τη διαδικασία της τιτλοποίησης και τους τρεις, τιμολογώντας τις υπηρεσίες τους 155.000 ευρώ για τη «Moody's», 125.000 ευρώ για τη «Fitch» και 118.000 ευρώ για τη «Standard & Poor's».

Αργία μόνο την Κυριακή!

Για όσους επιμένουν να δηλητηριάζουν τις λαϊκές συνειδήσεις με την αυταπάτη ότι τα βάρβαρα μέτρα στοχεύουν στο συμμάζεμα του χρέους των καπιταλιστικών κρατών, αρκεί μια ματιά στο πακέτο που ετοιμάζεται να ανακοινώσει η ιταλική κυβέρνηση την επόμενη βδομάδα. Μεταξύ των μέτρων που μελετάει το υπουργείο Οικονομικών είναι και η συγκέντρωση των θρησκευτικών γιορτών τις Κυριακές, «για να αυξηθεί η παραγωγικότητα», όπως ομολόγησε ο αρμόδιος υπουργός! Δηλαδή, για να μην υπάρχει ούτε μια εργάσιμη μέρα το χρόνο, κατά την οποία οι εργαζόμενοι θα πληρώνονται χωρίς το αφεντικό τους να απομυζά υπεραξία. Μέχρι εκεί φτάνει η δίψα του καπιταλιστή να κερδίσει μέχρι και το τελευταίο σεντ από την εκμετάλλευση του εργαζόμενου, για να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα, δηλαδή την κερδοφορία του. Αυτή είναι η ουσία όλων των μέτρων που παίρνονται στο όνομα του χρέους, σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, και έχουν στο σύνολό τους άμεση επίδραση στο παραπέρα φτήνεμα της εργατικής δύναμης. Ο καπιταλισμός είναι σάπιος μέχρι το μεδούλι, ιστορικά ξεπερασμένος και πρέπει να ανατραπεί. Κάθε απόφαση των αστικών κυβερνήσεων επιβεβαιώνει αυτήν την αναγκαιότητα.

Ας βρουν και τους επιχειρηματίες που εισφοροδιαφεύγουν

Ενα ακόμη επικοινωνιακό πυροτέχνημα έριξε χτες η διοίκηση του ΙΚΑ - ΕΤΑΜ με αφορμή τις «συντάξεις πεθαμένων». Σύμφωνα με σχετικό δελτίο Τύπου, «εντοπίσθηκαν 1.473 περιπτώσεις συνταξιούχων, που, ενώ είχαν αποβιώσει, συνεχιζόταν η καταβολή συντάξεων. Οι παράνομες καταβολές ανέρχονται στο ποσό του 1.882.282,17 ευρώ».

«Φως φανάρι», η κυβέρνηση δε θέλει μόνο να αθωώσει τους πραγματικούς υπαίτιους και την πολιτική που καταλήστευσε και εξακολουθεί να ληστεύει τα ασφαλιστικά ταμεία - ενώ ταυτόχρονα δίνει συντάξεις πείνας - αλλά, συγχρόνως, αποπροσανατολίζει από το πραγματικό μακελειό που συντελείται αυτήν την περίοδο με το πετσόκομμα των συντάξεων, την επέλαση στα ΒΑΕ, την ένταση της αντιασφαλιστικής επίθεσης, με τις περικοπές των επικουρικών συντάξεων και τη μείωση των εφάπαξ.

Και ενώ, λοιπόν, η κυβέρνηση ψάχνει για τις «συντάξεις των πεθαμένων», οι βεβαιωμένες ανείσπραχτες οφειλές προς το ΙΚΑ των επιχειρήσεων φτάνουν τα ...6 δισ. ευρώ. Ταυτόχρονα, το κράτος χρωστά 11 δισ. ευρώ, ενώ η εισφοροδιαφυγή παραμένει σταθερά στο 25%. Ετησίως δηλαδή το ΙΚΑ, μόνο στον κλάδο σύνταξης, καταγράφει απώλειες περί τα 4 δισ. ευρώ. Με μια κουβέντα, το ΙΚΑ, δηλαδή οι εργαζόμενοι, έχουν γίνει οι χρηματοδότες της υπερκερδοφορίας και της οικονομικής ευρωστίας χιλιάδων επιχειρήσεων, οι οποίες παρακρατούν για λογαριασμό τους τις εργατικές εισφορές, που έπρεπε να κατευθύνονται στα ταμεία του ΙΚΑ. Μέσα, λοιπόν, σε αυτό το πλαίσιο, θα ήταν προτιμότερο να βρουν τους πραγματικούς κλέφτες των Ταμείων: Την πλουτοκρατία και τις κυβερνήσεις της...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ

Το ΚΚΕ επαληθεύτηκε σε ό,τι αφορά τις προβλέψεις και τις εκτιμήσεις του για την κρίση. Πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί ο σχολιασμός του Κόμματος για τις αποφάσεις της Συνόδου στις 21 του Ιούλη, τις οποίες τα αστικά επιτελεία και οι γραφίδες τους υποδέχτηκαν σαν «σωτηρία» και «ανάσα» για την Ελλάδα και την ΕΕ. Το ΚΚΕ έκανε τότε λόγο για πρόσκαιρο και συγκυριακό συμβιβασμό ανάμεσα στις καπιταλιστικές χώρες και τα μονοπώλια, τα οποία στο παρασκήνιο σκοτώνονται για το ποιος θα ζημιωθεί περισσότερο ή λιγότερο από την αναπόφευκτη καταστροφή κεφαλαίου. Λίγες μέρες μετά, υπό το βάρος των ραγδαίων εξελίξεων που νομοτελειακά προκαλεί η βαθιά καπιταλιστική κρίση, οι κυβερνήσεις της ΕΕ αναζητούν νέους ενδοϊμπεριαλιστικούς συμβιβασμούς.

Την ίδια ώρα, τα σαρωτικά αντιλαϊκά μέτρα που οξύνονται σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο, επιβεβαιώνουν την ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου και του πολιτικού του προσωπικού σε ό,τι αφορά το ξεθεμελίωμα των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων, για να γίνει φθηνότερη η εργατική δύναμη. Καπιταλιστικές χώρες που βρίσκονται στο ψηλότερο σκαλί της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας προωθούν μέτρα και περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες ταυτόσημες με αυτές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα, κάνοντας φύλλο και φτερό την προπαγάνδα με την οποία η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της επιχείρησαν να νομιμοποιήσουν την αντιλαϊκή επίθεση. Επιβεβαιώνεται ότι κίνητρο και αιτία για τα μέτρα δεν είναι οι «παθογένειες» της ελληνικής οικονομίας, όπως έλεγαν κυβέρνηση, τρόικα, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., αλλά, αντίθετα, οι ανατροπές αποτελούν στρατηγική επιλογή και ανάγκη της πλουτοκρατίας παγκόσμια, για να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της.

Το ΚΚΕ επιβεβαιώνεται όχι μόνο στην κριτική και την πολεμική του στα αστικά κόμματα, αλλά και σε ό,τι αφορά τις αναλύσεις του για το ρόλο των οπορτουνιστικών δυνάμεων στην Ελλάδα και πανευρωπαϊκά. Οσο βαθαίνει η κρίση και στενεύουν τα περιθώρια των ελιγμών για τους αστούς και τις παραφυάδες τους, τόσο επιβεβαιώνεται η επιζήμια δράση των οπορτουνιστών στο κίνημα. Το παράδειγμα της ταύτισης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τον ΛΑ.Ο.Σ. στο ζήτημα του ευρωομόλογου είναι χαρακτηριστικό. Το ΚΚΕ έλεγε από την αρχή της κρίσης ότι οι προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι συμπληρωματικές σε αυτές των αστικών κομμάτων για τη διαχείριση της κρίσης. Τώρα που τα πράγματα σφίγγουν ακόμα περισσότερο, η σύμπλευσή τους γίνεται εξόφθαλμη. Αλλωστε, συμφωνούν όλοι μεταξύ τους ότι η κρίση είναι κρίση χρέους και όχι κρίση του καπιταλισμού.

Ο καπιταλισμός έχει σαπίσει και είναι αγιάτρευτος. Η στρατηγική διαφορά του ΚΚΕ με όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις είναι ότι παλεύει για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και όχι για τη διάσωση ή τον εξωραϊσμό του. Οσο το αστικό σύστημα παραμένει όρθιο, τόσο θα γεννά μέτρα και ανατροπές που θα μετατρέπουν σε κόλαση τη ζωή του λαού. Η πάλη για την αναχαίτιση της επίθεσης περνάει αναπόφευκτα μέσα από τη συγκέντρωση δυνάμεων για την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Αλλαγή των συσχετισμών παντού, ισχυρό ΚΚΕ και λαϊκή συμμαχία για να φέρει ο λαός τούμπα τα πράγματα προς όφελός του, να πάρει στα χέρια του τα γκέμια της εξουσίας, να οργανώσει την οικονομία στη βάση των δικών του σύγχρονων αναγκών.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ