Τρίτη 12 Ιούλη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πιστός στο ρόλο του

Γρηγοριάδης Κώστας

Καταγέλαστοι γίνονται εκεί στον ΛΑ.Ο.Σ. κάθε φορά που προσπαθούν εναγωνίως να εντοπίσουν ορισμένα σημεία στα οποία να μπορούν να αντιπολιτευτούν σε μια πολιτική με την οποία κατά βάση συμφωνούν. Χτες, για παράδειγμα, ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Κ. Αϊβαλιώτης, σχολιάζοντας τις προτάσεις Παπακωνσταντίνου σχετικά με το fast track σε παραλίες, δήλωσε: «Και ο πλέον άπειρος έμπορος γνωρίζει ότι πρώτα σπρώχνεις τον "κατιμά" και μετά τα "Bon Filett"...».

Δηλαδή, ο «έμπειρος» στο ξεπούλημα ΛΑ.Ο.Σ. μέμφεται την κυβέρνηση όχι βεβαίως γιατί ξεπουλά αλλά γιατί δεν «σπρώχνει» πρώτα τον ...«κατιμά» και μετά τα «φιλέτα»! Ισως θα πρέπει να μεταλαμπαδεύσει την εμπειρία του στην κυβέρνηση. Να της διδάξει ενδεχομένως πώς γίνεται να πουλήσεις στους ενδιαφερόμενους τον «κατιμά» για «φιλέτο», γιατί απ' την εμπειρία του θα έπρεπε να γνωρίζει ότι τα «φιλέτα» ενδιαφέρουν τους αγοραστές.

Σε κάθε περίπτωση και πέρα απ' τις αστειότητες, ο ΛΑ.Ο.Σ. επιχειρεί και μ' αυτό το σύντομο σχόλιο να πείσει το λαό ότι το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, γης κλπ. είναι μοιραίο και ότι το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να διασωθούν σε πρώτη φάση τα φιλέτα και αν χρειαστεί να βγουν κι αυτά στο σφυρί αλλά σε δεύτερη φάση. Το ίδιο δηλαδή για το οποίο προσπαθεί να πείσει για το σύνολο της αντιδραστικής αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται. Οτι είναι μονόδρομος, ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Μόνο που οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται για να ενισχύεται το κεφάλαιο και όχι για να μη χρεοκοπήσει η χώρα. Και οι ιδιωτικοποιήσεις είναι σε βάρος του λαού αφού συνοδεύονται από μέτρα τσακίσματος του λαϊκού εισοδήματος, των εργασιακών σχέσεων και της έντασης της εκμετάλλευσης. Για το λαό υπάρχει άλλος δρόμος. Που μπορεί να τον επιβάλλει με την πάλη του καταργώντας την καπιταλιστική ιδιοκτησία. Γυρνώντας καταρχήν την πλάτη, εγκαταλείποντας τις πολιτικές δυνάμεις του συστήματος που προσπαθούν να τον πείσουν για το αντίθετο. Μπαίνοντας στην οργανωμένη ταξική πάλη, συμπορευόμενος με το ΚΚΕ.

Καταρρέουν τα προσχήματα

Μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη στο 15%. Αυτή είναι εδώ και καιρό η σημαία της «εναλλακτικής πρότασης» της ΝΔ και βασική δήθεν διαφωνία της με την εφαρμοζόμενη πολιτική. Φυσικά, δεν υπήρχε καμία διαφωνία ουσίας, αφού τόσο η κυβέρνηση όσο και η τρόικα επιδιώκουν σταθερά την απαλλαγή του κεφαλαίου από πάσης φύσεως «κρατικά βάρη», αλλά ταυτόχρονα ήθελαν να ικανοποιήσουν και τους «δανειστές». Τώρα όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και η κυβέρνηση προαναγγέλλει ότι με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο το Σεπτέμβρη, εκτός των άλλων, θα μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές για τα κέρδη στο 15% από 20% που είναι σήμερα. Η υιοθέτηση όμως αυτής της πρότασης αφαιρεί από την ηγεσία της ΝΔ κάθε πρόσχημα ψευδοαντιπολίτευσης και καταδεικνύει ταυτόχρονα την πλήρη σύμπλευση και στήριξη στα βάρβαρα μέτρα που προωθούνται από κυβέρνηση και τρόικα. Αποδεικνύεται επιπλέον ότι η συναίνεση δεν είναι μόνο στην πράξη και επί της ουσίας, αλλά και σε επίπεδο διακηρύξεων και ρητορικής, πράγμα που εδώ και καιρό επιδιώκουν η πλουτοκρατία και οι ξένοι σύμμαχοι, προκειμένου να αυξηθεί η «δύναμη πυρός» των αστικών κομμάτων για να περάσουν τα φρικτά μέτρα. Είναι καιρός, λοιπόν, ο λαός να χειραφετηθεί από τα κόμματα και την εξουσία του κεφαλαίου και να βάλει πλώρη για τη δική του εξουσία, που μοναδικό γνώμονα θα έχει την ικανοποίηση των αναγκών του.

Γερουλάνος, παραλίες, ασυδοσία

Μας πήραν χαμπάρι! Είναι ξεκάθαρο, τουλάχιστον για τους ξένους δημοσιογράφους, ότι το μεγάλο κεφάλαιο που θα δραστηριοποιηθεί σε έναν τόπο χωρίς περιορισμούς, με ένα ασύδοτο πλέγμα νόμων και ρυθμίσεων, σαν αυτό που σχεδιάζει και προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είναι, εν δυνάμει, επικίνδυνο γι' αυτό τον τόπο.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Π. Γερουλάνος στη γερμανική εφημερίδα «SUDDEUTSCHE ZEITUNG», ρωτήθηκε: «Η Ελλάδα θέλει έναντι 50 δισ. ευρώ να ιδιωτικοποιήσει κρατική περιουσία. Ορισμένοι φοβούνται ότι κερδοσκόποι μπορεί να διαπράξουν ασχήμιες στις ακτές».

Και η απάντηση του υπουργού, ήταν: «Οι ακτές της Ελλάδας δεν πρέπει ποτέ να φαίνονται όπως της Ισπανίας, για το σκοπό αυτό ετοιμάζουμε νομοσχέδια».

Σοβαρά; Τι νομοσχέδια ετοιμάζουν; Μήπως το χωροταξικό, που στοχεύει στην ανάπτυξη της τουριστικής κατοικίας σε συνδυασμό με ξενοδοχειακά μεγαθήρια, με ένα επενδυτικό νομοθετικό πλαίσιο που καθημερινά εξελίσσεται ώστε οι ενδιαφερόμενοι επιχειρηματίες να απαλλάσσονται από έξοδα, άδειες, περιβαλλοντικούς περιορισμούς, πολεοδομικούς κανόνες και ό,τι άλλο μπορεί να τους «κακοφανεί» για να επενδύουν και να βγάζουν τεράστια κέρδη πολλαπλά σε βάρος των εργαζομένων που ούτε δυνατότητα χρήσης των ακτών μπορούν να έχουν ενώ θα δουλεύουν με μισθούς πείνας στους τουριστικοεπιχειρηματίες;

Με την κυβέρνηση να βαφτίζει αυθαίρετα κάθε είδους προϋπόθεση επιχειρηματικής δραστηριότητας «γραφειοκρατικό εμπόδιο», να το ταυτίζει σκόπιμα με «υπερβολές» που τάχα εμποδίζουν τις επενδύσεις και την ανάπτυξη (την καπιταλιστική), και να το καταργεί μέσα σε μια νύχτα;

Με το «Μεσοπρόθεσμο», που προβλέπει ακόμη και την αποκλειστική χρήση σε ακτές, παραλίες, αιγιαλούς, απο το κεφάλαιο;

Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει. Αυτό που έγινε στην Ισπανία, ακριβώς αυτό θα γίνει και στην Ελλάδα. Απλά, πιο εύκολα. Και με τελικό θύμα, πάντα το λαό, τους εργαζόμενους που θα αποκλειστούν και από τις παραλίες, που θα καλούνται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να έχουν πρόσβαση σε αυτό που τους ανήκει...

Κάλπικες αντιπαραθέσεις

Σε μια περίοδο που εντείνεται η επίθεση της πλουτοκρατίας σε όλους τους εργαζόμενους με το Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο και την σειρά των κεφαλικών φόρων που έρχονται, προσπαθούν να θολώσουν τα νέρα μιλώντας για τον δημόσιο τομέα που «πρέπει να εξορθολογιστεί», «να μειωθεί το κόστος που πληρώνουν όλοι οι φορολογούμενοι», «να φύγουν οι υπεράριθμοι». Με αυτή την προπαγάνδα «βομβαρδίζουν» τα ΜΜΕ που ανήκουν στους καπιταλιστές και επηρρεάζουν είναι αλήθεια και λαϊκά στρώματα.

Ετσι επιχειρείται να φύγει από την προσοχή ότι ο κρατικός μηχανισμός στην Ελλάδα πάντα εξασφάλιζε τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών. Μεταπολεμικά ο δημόσιος τομέας οικοδομήθηκε έτσι ώστε η αστική τάξη να εδραιώσει την εξουσία της, που κινδύνεψε να χάσει, να φτιαχτούν οι υποδομές που είχε ανάγκη το κεφάλαιο. Επομένως οι αστοί μέσω του κράτους δημιουργούσαν συμμαχίες με τμήμα του λαού που χρησιμοποιήθηκε για να προχωρήσουν τα γενικότερα συμφέροντά τους. Με τη μεταπολίτευση, είτε με ΝΔ είτε με ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, το ρουσφέτι, η εξαγορά συνειδήσεων και η λειτουργία του δημόσιου τομέα ως μηχανισμού εξασφάλισης της πολιτικής πελατείας και υποταγής τμημάτων των εργαζομένων στην αστική πολιτική, συνέχισαν στην ίδια ρότα, στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (πρώην ΔΕΚΟ). Αλλά στις συνθήκες της 10ετίας του '90 με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις απελευθερώσεις, η συνεχής ιδιωτικοποίηση κρατικών τομέων της οικονομίας απαιτεί και δραστική μείωση των κρατικών υπαλλήλων. Την ίδια βέβαια στιγμή δημόσιοι τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Πρόνοια έχουν τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, αλλά αυτό δεν αλλάζει τα δεδομένα.

Ολο αυτό το οικοδόμημα που στήριξε ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός, έρχονται τώρα να το χρεώσουν στο λαό κατακρεουργώντας ό,τι δικαιώματα του έχουν απομείνει. Οι δημόσιοι υπάλληλοι μόνιμοι και ...όμηροι συμβασιούχοι χάνουν μεγάλο τμήμα του εισοδήματός τους, επιδόματα και παροχές. Ετσι τους διαμορφώνουν εργασιακές συνθήκες Κίνας, ενώ ταυτόχρονα αφ' ενός τους συκοφαντούν, ότι π.χ. είναι «άχρηστοι», αφ' ετέρου τους ωθούν στην ανεργία.

Είναι ψευτοδίλημμα η αντιπαράθεση των εργαζομένων, μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Οι εργαζόμενοι σε όποιον κλάδο και τομέα και να βρίσκονται, οι μικρομεσαίοι έμποροι και βιοτέχνες, οι φτωχομεσαίοι αγρότες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι απέναντί τους έχουν τα μονοπώλια και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους. Με βάση την πείρα τους να απορρίψουν τις δήθεν «λύσεις» για πιο «λειτουργικό κράτος» ή για άλλο «μείγμα διαχείρισης» ή για εξανθρωπισμό του καπιταλισμού. Φιλολαϊκή λύση της κρίσης στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρξει, απλά γιατί δεν μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων - αυτό σημαίνει κρίση - και είναι ανίατη ασθένειά του, γραμμένη στο DNA του συστήματος. Ο δρόμος που έχουν τα λαϊκά στρώματα δεν είναι ούτε η πάλη για να διατηρηθεί το σημερινό δημόσιο σύστημα, που έτσι και αλλιώς δεν καλύπτει τις ανάγκες τους. Εχουν την δική τους λύση και επιλογή. Να παλέψουν για άλλο δρόμο ανάπτυξης, για τη δική τους λαϊκή συμμαχία και εξουσία σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, όπου κουμάντο μπορεί και θα κάνει ο λαός, με τον εργατικό έλεγχο παντού, με κοινωνικοποιημένα τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και τον πανεθνικό σχεδιασμό της οικονομίας και της κοινωνίας, ώστε να ικανοποιούνται οι σύγχρονες, ολοένα και αυξανόμενες, λαϊκές ανάγκες.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Δεν πάει άλλο...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΔΕΝ ΑΓΧΩΝΕΤΑΙ - σύμφωνα με όσα διαρρέουν- το υπουργείο Οικονομίας, για την υστέρηση που παρουσιάζουν τα έσοδα κατά το πρώτο εξάμηνο του 2011! Ολα θα πάνε καλά, δηλώνουν.

Φυσικά, «καλά» ...γι' αυτούς και τους περίφημους «πιστωτές», πράγμα που σημαίνει, αυτομάτως, «άσχημα» για κάθε μισθωτό, ή συνταξιούχο, ή μικροεπαγγελματία.

Και γιατί δεν αγχώνονται στο υπουργείο Οικονομίας; Μα, γιατί ξέρουν πολύ καλά τι έχουν ψηφίσει με βάση το δόγμα «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά».

Στο τέλος του χρόνου, βλέπετε, περιμένουν να εισπράξουν «έκτακτες εισφορές», «τέλη επιτηδεύματος», «αναδρομικά αφορολόγητα» και όλα όσα σκέφτηκαν για να κάνουν μία ακόμη φοροεπιδρομή στην τσέπη του λαού.

Αν δεν φτάσουν πάλι ούτε αυτά, δεν τους πολυπειράζει. Εχουν μπόλικες ακόμη προτάσεις αφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων.

Μόνο που ο κόσμος έχει φτάσει στο ...«δεν πάει άλλο» και τα «ραβασάκια» που ετοιμάζουν πυρετωδώς οι Εφορίες για τους επόμενους μήνες κάθε άλλο παρά θα ...φτιάξουν το κέφι σε οποιονδήποτε.

Οπότε εκεί στο υπουργείο Οικονομίας, αλλά και στου Μαξίμου, καλύτερα να αρχίσουν να αγχώνονται. Οχι για τα έσοδα, αλλά για την ...έξοδο.

«ΝΑ ΚΑΤΕΥΝΑΣΤΟΥΝ τα πνεύματα στις ευρωπαϊκές χρηματαγορές», ζήτησε η Α. Μέρκελ από τον Σ. Μπερλουσκόνι, γι' αυτό, λέει, πρέπει άμεσα να κατατεθεί ένα πρόγραμμα λιτότητας για την Ιταλία!

Μάλλον εκεί που νομίζαμε ότι η Ευρώπη έχει φτάσει σε ένα νέο μεσαίωνα, τελικά κάναμε λάθος. Εχει πάει ακόμη παραπίσω, σε εποχές πανάρχαιες και βάρβαρες.

Τότε που πίστευαν σε πνεύματα και για τον ...«κατευνασμό» τους έκαναν ανθρωποθυσίες. Γιατί ακριβώς αυτό σημαίνουν τα προγράμματα λιτότητας, που όσο περνάει ο καιρός θα γίνονται ολοένα και χειρότερα.


Γρηγοριάδης Κώστας

Προαποφασισμένος στόχος

Γρηγοριάδης Κώστας

«Εμείς κάναμε το καθήκον μας, πήραμε όλα τα μέτρα που είχαμε από κοινού συμφωνήσει με το μεσοπρόθεσμο και τον εφαρμοστικό νόμο, τώρα είναι σειρά σας να κάνετε το δικό σας όσον αφορά τη διαχείριση του χρέους». Αυτή είναι σε ελεύθερη μετάφραση η στάση της κυβέρνησης μπροστά στη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ και των άλλων κοινοτικών οργάνων για το «ελληνικό χρέος», που δείχνει ταυτόχρονα και τα όρια της «διαπραγμάτευσης» που κάνει με τους ξένους συμμάχους της. Στην ουσία, αυτό που λέει η κυβέρνηση, όπως προκύπτει αβίαστα από τη χτεσινή δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, είναι πως η ίδια θα συνεχίσει να υλοποιεί όλα τα βάρβαρα μέτρα και τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που έχουν συμφωνηθεί από κοινού με την τρόικα, αλλά θέλει παραπάνω χρόνο, μόνο όμως για να διασώσει ό,τι μπορεί από την καταστροφή του κεφαλαίου. «Η Ελλάδα θα κάνει το καθήκον της και θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της», διαβεβαιώνει ο Η. Μόσιαλος, επικαλούμενος την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και τη συγκρότηση του ταμείου αποκρατικοποιήσεων, καθώς και το «ευρύτατο πρόγραμμα αλλαγών στα ΑΕΙ, τα νοσοκομεία, τους εισπρακτικούς μηχανισμούς και την προώθηση μεγάλων έργων» ως αδιαμφισβήτητα τεκμήρια της αποφασιστικότητας της κυβέρνησης για την επίτευξη αυτού του στόχου. Τι επιζητεί ως «αντάλλαγμα» από τους εταίρους; Οτι η ΕΕ «θα αναπτύξει στέρεους μηχανισμούς ουσιαστικής διαχείρισης του δημόσιου χρέους των χωρών - μελών της». Ο λαός όμως γνωρίζει ότι όποιο σχέδιο διαχείρισης του χρέους και αν επιλεγεί, έχει ένα και μοναδικό προαποφασισμένο στόχο: Τη χρεοκοπία του λαού, προκειμένου να διασωθεί η πλουτοκρατία και να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των μονοπωλίων.

Το χρέος ή η κρίση;

Το πρόβλημα της κοινωνίας, λένε οι κομμουνιστές, είναι η οικονομική καπιταλιστική κρίση και όχι το δημόσιο χρέος, που οι κυβερνώντες το παρουσιάζουν ως τον μπαμπούλα στο όνομα του οποίου παίρνονται τα αντιλαϊκά μέτρα.

Η αλήθεια, όμως, είναι εντελώς διαφορετική και αυτό αποδεικνύεται ακόμα και με τους αριθμούς. Τι λένε αυτοί;

Πρώτον, τα 330 δισ. ευρώ χρέους της Ελλάδας, είναι σταγόνα στον ωκεανό των 42,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων που είναι το παγκόσμιο κρατικό χρέος.

Δεύτερον, όλα, μηδενός εξαιρουμένου, τα μεγάλα καπιταλιστικά κράτη, έχουν χρέος που το κουβαλάνε δεκαετίες και με αυτό χρηματοδοτούν τις διάφορες ομάδες των κεφαλαιοκρατών τους. Για παράδειγμα, πάνω από 10 τρισ. δολάρια είναι το χρέος που έχουν ξεχωριστά οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία, περί τα 2 τρισ. έχουν χώρες όπως η Γερμανία, η Ιταλία και η Μ. Βρετανία, ακόμα 1,6 τρισ. έχει η Γαλλία και πάει λέγοντας.

Τρίτον, το χρέος που δημιούργησαν στη δική μας χώρα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, από το 1993 μέχρι και το 2008, για μια ολόκληρη δεκαπενταετία, δηλαδή, κινούνταν σε επίπεδα γύρω από το 110-115% του ΑΕΠ.

Στο ερώτημα, γιατί αφού τόσα χρόνια, τόσο οι κυβερνήσεις του δικομματισμού όσο και οι εταίροι τους στους διάφορους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς πορεύονταν με τέτοιο χρέος, ξαφνικά τώρα σήκωσαν τέτοιο θόρυβο, που το ζήτημα έγινε παγκοσμίου ενδιαφέροντος, η απάντηση είναι μία και μοναδική: Το χρέος από 111% το 2008, εκτοξεύθηκε στο 142% του ΑΕΠ το 2010 και συνεχίζει αυξανόμενο. Μόνο που αυτό δε συνέβη επειδή άρχισε αίφνης να καλπάζει το χρέος, αλλά επειδή ξέσπασε η οικονομική κρίση, που οδήγησε σε απόλυτη μείωση το ΑΕΠ της χώρας.

Αρα, και με αυτή την έννοια επιβεβαιώνεται ότι το πρόβλημα δεν είναι το χρέος, αλλά η κρίση.

Πλήρης φορο-απαλλαγή κεφαλαίου

Από την ίδια την πείρα του ο λαός γνωρίζει πολύ καλά ότι όταν ακούει τους κυβερνώντες να μιλάνε για «πάταξη της φοροδιαφυγής» και «κυνήγι φοροφυγάδων» η καμπάνα κτυπά για τον ίδιο. Είναι απολύτως σίγουρο ότι ξεκινά νέα άγρια φοροεπιδρομή για τα λαϊκά νοικοκυριά, που «συνοδεύεται» με νέες φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και τώρα. Η νέα ρύθμιση για τα ληξιπρόθεσμα χρέη, για παράδειγμα, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα περιλαμβάνει νέες ευνοϊκές (διάβαζε χαριστικές) ρυθμίσεις για μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου. Η βούληση άλλωστε της κυβέρνησης έχει φανεί με ξεκάθαρο τρόπο με την κατάθεση τροπολογίας από τον προηγούμενο υπουργό Οικονομικών, με την οποία επιχειρούνταν η παραγραφή ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο ύψους 24 δισ. ευρώ. Ομως στο όνομα της είσπραξης αυτών των χρεών η κυβέρνηση θα «νομιμοποιήσει» την ιδιωτικοποίηση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών και το λουκέτο σε 200 εφορίες, όπως προβλέπεται στο «μεσοπρόθεσμο». Πραγματικός στόχος της κυβέρνησης, όπως και των προκατόχων της, είναι να απαλλάξει πλήρως το κεφάλαιο από φορολογικά «βάρη», βάζοντας ταυτόχρονα πιο βαθιά το χέρι στις τσέπες των γνωστών υποζυγίων, των μισθωτών και των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων. Αποκορύφωμα της πολιτικής αυτής είναι η μείωση των συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη στο 15% από 20% σήμερα, όπως εδώ και καιρό «φωνάζει» η ηγεσία της ΝΔ και βέβαια οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Αν ο λαός δεν αποφασίσει να τους αντιμετωπίσει στα ίσα, βάζοντας δηλαδή θέμα εξουσίας, η αντιλαϊκή λαίλαπα δεν πρόκειται να αναχαιτιστεί.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Να σπάσουμε το φαύλο κύκλο

Το «μεσοπρόθεσμο» και ο εφαρμοστικός που το συνοδεύει, οδηγούν πιο βαθιά στη φτώχεια εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά, που το επόμενο διάστημα θα αντιμετωπίσουν σοβαρές δυσκολίες να αντεπεξέλθουν ακόμα και στα αυτονόητα για τη συντήρησή τους. Τα μέτρα που μειώνουν ακόμα περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης, με πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, με το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, συνοδεύονται με αφαίμαξη μέσω της αύξησης στην άμεση και έμμεση φορολογία, που έχει εκτινάξει στα ύψη τις τιμές προϊόντων μαζικής λαϊκής κατανάλωσης και επιβάλλει φορολογικά χαράτσια, είναι μερικά μόνο απ' όσα μετατρέπουν σε κόλαση τη ζωή της λαϊκής οικογένειας, στο όνομα του να μειωθεί δήθεν το χρέος.

Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο θα κάνει τα πράγματα χειρότερα για το λαό. Στο όνομα του να προσελκύσει επενδύσεις, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να μειώσει κι άλλο τη φορολογία για το κεφάλαιο. Ταυτόχρονα, επειδή ακριβώς αναζητά ζεστό χρήμα για να κλείσει τρύπες στον προϋπολογισμό, είναι βέβαιο ότι με διάφορους τρόπους θα επιδιώξει να αυξήσει τη φορολογία για τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Αυτός είναι μηχανισμός της αναδιανομής του πλούτου στον καπιταλισμό. Το κεφάλαιο κλέβει τον εργάτη στην παραγωγή. Στη συνέχεια, αναλαμβάνει το αστικό κράτος, το οποίο αφαιμάζει το λαό, για να γεμίσει τον κρατικό κορβανά με κονδύλια που θα γίνουν πάλι επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και προνόμια για το κεφάλαιο.

Μόνιμα υποζύγια στον καπιταλισμό είναι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Οι μικροί ΕΒΕ, που χτυπιούνται από τα μονοπώλια και τους νόμους που φτιάχνουν οι κυβερνήσεις για να διευκολύνουν την κυριαρχία τους στην αγορά. Οι φτωχοί αγρότες, που ξεκληρίζονται μεθοδικά, για να μονοπωληθεί ο αγροτικός τομέας και η παραγωγή - διακίνηση των τροφίμων. Ολοι αυτοί θα βρεθούν σε ακόμα χειρότερη μοίρα, όσο προχωρούν τα μέτρα του «μεσοπρόθεσμου». Θα χτυπιούνται αλύπητα με κάθε επόμενο κύμα μέτρων που θα συνοδεύει τις δανειακές συμφωνίες ανάμεσα στην εκάστοτε μελλοντική κυβέρνηση και τους δανειστές της. Τα μέτρα δεν παίρνονται για το χρέος. Παίρνονται για την ανταγωνιστικότητα, δηλαδή την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Αυτό το φαύλο κύκλο, μόνο ο λαός μπορεί να τον σπάσει. Οργανωμένα και ταξικά. Οι λαϊκοί άνθρωποι που τους έχουν χρεοκοπήσει δεν μπορεί να τιμωρηθούν επειδή δε θα έχουν να πληρώσουν. Το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, η ΟΓΕ και το ΜΑΣ, τα φύτρα της λαϊκής συμμαχίας, έχουν δώσει εξετάσεις στον τρόπο που μπαίνουν μπροστά για να προστατέψουν τις λαϊκές οικογένειες από το σάρωμα της κρίσης. Επέβαλαν επανασυνδέσεις στο ρεύμα για φτωχές οικογένειες, ακύρωση του χαρατσιού στα νοσοκομεία, ιατρικές παροχές σε ανθρώπους που δεν είχαν να πληρώσουν. Πρωτοστατούν στην οργάνωση των εργαζομένων και του λαού στο σωματείο, στο μαζικό φορέα, σε ριζοσπαστικές συσπειρώσεις. Δίνουν καθημερινά μάχες εκεί που χτυπάει η καρδιά της ταξικής πάλης, στους τόπους δουλειάς για όλες τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας και για να μην πληρώσουν. Είναι ασπίδα για τα χειρότερα που έρχονται και όπλο για την αντεπίθεση. Η πάλη για λαϊκή εξουσία και οικονομία είναι αυτή που της δίνει διάρκεια και αντοχή, συνέπεια και δύναμη. Είναι η εγγύηση ότι οι εργαζόμενοι θα βγουν νικητές από τον πόλεμο που τους κήρυξε το κεφάλαιο και τα κόμματά του.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ