Παπαγεωργίου Βασίλης

Με δυο λόγια, ο συγκεκριμένος ...μαέστρος αυτό που κατάλαβε, από το κίνημα αντίστασης του λαού και από την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων του οργανωμένου ταξικού κινήματος, είναι ότι οι εργαζόμενοι της χώρας πασχίζουν τόσο καιρό να επιτευχθεί συνεργασία - συγκυβέρνηση των δύο μεγάλων κομμάτων (ενδεχόμενα και άλλων), ώστε πιο αποφασιστικά και απαρέγκλιτα να εφαρμοστεί το αντιλαϊκό «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο», πιο δυναμικά και με άλλοθι τη συμφωνία των δύο κομμάτων να επιβληθεί η ολοκληρωτική χρεοκοπία του λαού.

Ο Γ. Μανώλης, όπως και οι άλλοι χειροκροτητές των πρωτοβουλιών για συνεργασία των αστικών κομμάτων, με στόχο να εξασφαλιστεί η πολιτική στήριξης της πλουτοκρατίας σε βάρος του λαού, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις και τα μαζικά συλλαλητήρια του λαού, το κίνημα αντίστασης και ρήξης έχουν στόχους διαμετρικά αντίθετους.

Αυτό που ζητούν τα θύματα της αντιλαϊκής πολιτικής και του μνημονίου είναι να απαλλαγούν από την πολιτική λιτότητας, την ανεργία, τη φτώχεια και την ανέχεια, την πολιτική λεηλασίας των εισοδημάτων τους για να την βγάλουν καθαρή οι τραπεζίτες και οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Αυτό το οποίο διεκδικούν είναι αξιοπρεπής εργασία με ανθρώπινους μισθούς, δωρεάν δημόσια Υγεία και Παιδεία, μέτρα για τη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου, πολιτικές που θα βελτιώνουν αντί να υπονομεύουν το βιοτικό τους επίπεδο.

Τα μαγειρέματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, υπό την καθοδήγηση της ΕΕ, έχουν άλλους στόχους. Να κάνουν το αστικό σύστημα πιο ικανό να ικανοποιεί τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας. Αρα, ακόμα πιο αντιδραστικό, ακόμα πιο ζοφερό, ακόμα πιο εφιαλτικό για το λαό.

Η λεγόμενη δημόσια τηλεόραση της ΝΕΤ, στο πλαίσιο του «μαραθώνιου ενημέρωσης», με αφορμή τις χθεσινές εξελίξεις και τα σενάρια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού με τις κινήσεις του πρωθυπουργού, έδωσε εκτεταμένα βήμα σε δημοσιογράφους και δημοσιολογούντες. Με ένα και βασικό στόχο: τα εκβιαστικά διλήμματα περί «σωτηρίας της πατρίδας», των αστών, να καρφωθούν στο κεφάλι των εργαζομένων ως δήθεν δικιά τους έγνοια.

Οχι μοναδική, αλλά χαρακτηριστική περίπτωση των ...δημοσιολογούντων, ήταν αυτή του Σ. Φυντανίδη, που αφού αναπαρήγαγε διάφορα κοινότοπα περί «αγανάκτησης του κόσμου γιατί κανείς πολιτικός δεν πήγε ...μέσα», έφτασε στο διά ταύτα και είπε: «Ζούμε σε καπιταλιστικό κόσμο. Τι να κάνουμε δηλαδή; Ποιος θα πάει να τα βάλει με την τρόικα;». Δηλαδή δεδομένο το σύστημα εκμετάλλευσης και οι εργαζόμενοι «να κάτσουν στα αυγά τους» και να βολευτούν με ό,τι υπάρχει. Τέτοιοι είναι οι ...δημοσιολόγοι της ενημέρωσης και θέλουν να στείλουν στο «πυρ το εξώτερον» κάθε σκέψη των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων, ότι υπάρχει και άλλος δρόμος ανάπτυξης σε ρήξη με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Τη συμπόρευση του λαού με τη μοναδική δύναμη ανατροπής, το ΚΚΕ, φοβούνται όπως ο «διάολος το λιβάνι» και θέλουν να αποτρέψουν. Γι' αυτό ο λαός πρέπει να κάνει τα κουμάντα του, να ενημερώνεται από τη δική του φωνή, το «Ριζοσπάστη» και τον «902» και να οργανώσει τον αγώνα του για τη δική του εξουσία, ακυρώνοντας τις παγίδες που του ετοιμάζει το αστικό πολιτικό σύστημα.

Χτες, στις 12.15 μ.μ. - 45 λεπτά - πριν τη συνάντηση του Γ. Παπανδρέου με τον Κ. Παπούλια, την είσοδο του Μέγαρου Μαξίμου πέρασε ο Κ. Μπίκας, διοικητής της ΕΥΠ. Τυπικά, ο Κ. Μπίκας διατηρεί θεσμικά ρόλο συμβούλου του Γ. Παπανδρέου, όπως τον έχρισε ο πρωθυπουργός. Κατά συνέπεια, μπορεί να ισχυριστεί κανείς, ότι η μεταξύ τους συνάντηση είναι στο πλαίσιο της τακτικής συνεργασίας τους. Προκύπτουν ωστόσο ορισμένα ερωτήματα: Γιατί η συγκεκριμένη συνάντηση δεν ήταν στην επίσημη ατζέντα του πρωθυπουργού για το χτεσινό του πρόγραμμα; Υπάρχει κάποια σχέση της συνάντησης με τις ραγδαίες εξελίξεις που ακολούθησαν στο πολιτικό σκηνικό τις αμέσως επόμενες ώρες; Και τέλος, έχει σχέση η συγκεκριμένη συνάντηση με τις προβοκάτσιες που ακολούθησαν μια ακριβώς ώρα μετά στο Σύνταγμα και ενώ το κέντρο της Αθήνας ήταν στην κυριολεξία βουλιαγμένο από χιλιάδες απεργούς και άλλους διαδηλωτές, με μαζικότερο όλων το απεργιακό μπλοκ του ΠΑΜΕ; Ισως να είναι συμπτώσεις. Αλλά είναι πολλές μαζί...

Γρηγοριάδης Κώστας

Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αποδεχθούμε ως «πατριωτικό», «επιβεβλημένο» και «αναπόφευκτο» το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, μέχρι να μας φέρουν το επόμενο. (Που θα είναι πριν το 2015, να είστε βέβαιοι).

Ελα, όμως, που όλοι αυτοί οι «κακοί», ή αλλιώς «αγορές», ή αλλιώς «συμφέροντα», ή όπως αλλιώς θέλετε, ευνοούνται από κάθε απόφαση που παίρνεται στο όνομα του να αντιμετωπιστούν - υποτίθεται - οι «πιέσεις» τους.

Τα δικά τους κέρδη διασφαλίζονται, οι πιθανότητες για χασούρα μειώνονται όσο το δυνατόν περισσότερο και όταν δεν μειώνονται απλά ...μοιράζονται σε κάποιους άλλους. Δηλαδή, στους λαούς.

Κι επειδή όλα σ' αυτήν τη ζωή έχουν κόστος, ο τελικός λογαριασμός έρχεται στους μισθωτούς, στους συνταξιούχους, στους νέους, στους αγρότες και τους μικροεπαγγελματίες.

Εξ ου και οι νέες περικοπές, οι νέοι φόροι, ή καινούριες «εισφορές» και, φυσικά, η περαιτέρω μείωση των εργασιακών δικαιωμάτων.

Το αστείο στην όλη υπόθεση είναι πως όλα τα παραπάνω μας τα παρουσιάζουν ως ...θυσίες «αλληλεγγύης»! Πρέπει να είμαστε «αλληλέγγυοι» στις τράπεζες και τις πολυεθνικές που ...έχουν την ανάγκη μας.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γρηγοριάδης Κώστας

Η πλουτοκρατία, έτσι κι αλλιώς, επιθυμεί τη συγκέντρωση της μέγιστης «δύναμης πυρός» του αστικού πολιτικού συστήματος για να πετύχουν τους παραπάνω στόχους.

Από την άλλη πάντως - και ανεξάρτητα από την έκβαση της όλης ιστορίας - παρόμοιες κινήσεις έρχονται να καταδείξουν και τα όρια του υπάρχοντος αστικού πολιτικού συστήματος στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης.

Για την ιστορία, να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος της ΝΔ, που τώρα κατηγορεί τον Γ. Παπανδρέου ότι υπονόμευσε το σενάριο της συνεργασίας, μέχρι τώρα επέμενε πεισματικά να απορρίπτει το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης, επικαλούμενος ότι δεν ήθελε να ταυτιστεί με το σημερινό αδιέξοδο, ακριβώς για να μπορέσει να πάρει στη συνέχεια τη σκυτάλη, διασώζοντας ταυτόχρονα το αστικό σύστημα. Φαίνεται όμως ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοιες «πολυτέλειες» και κομματικά παιχνίδια και επιστρατεύονται οι πάντες για τη διάσωση της πλουτοκρατίας, που περνάει βέβαια από τη χρεοκοπία του λαού.

Η επιλογή λοιπόν για όποια συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου επιβεβαιώνει μάλλον την αδυναμία παρά τη δύναμη ή την παντοδυναμία του συστήματος. Είναι ώρα ο λαός να πάρει τις τύχες στα χέρια του, να αποκρούσει τη βάρβαρη επίθεση, να εμπιστευτεί και συμπορευτεί με το ΚΚΕ και να βάλει πλώρη για τη δική του εξουσία.

Τίποτα το φιλολαϊκό δεν περιέχει η «επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου» που επαγγέλλεται εδώ και καιρό η ηγεσία της ΝΔ ως δήθεν εναλλακτική λύση στην εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Αντίθετα είναι απολύτως βέβαιο ότι τυχόν υιοθέτηση του περιεχομένου της παραπάνω πρότασης θα σημάνει κλιμάκωση του πολέμου της πλουτοκρατίας κατά του λαού. Η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, που ζητά η ΝΔ, θεωρεί δεδομένα και αναπόφευκτα τα νέα μέτρα του μεσοπρόθεσμου και προτείνει να εμπλουτιστούν με πιο τολμηρά μέτρα ενίσχυσης των μεγάλων επιχειρήσεων, είτε με τη μείωση των φορολογικών συντελεστών στο 15% (από 20%) για τα επιχειρηματικά κέρδη ή απαλλαγή ουσιαστικά των επιχειρήσεων από τις εργοδοτικές εισφορές, αλλά και η τόνωση της ρευστότητας εννοείται με ζεστό κρατικό χρήμα ή «εγγυήσεις». Σχηματικά δηλαδή, επαναδιαπραγμάτευση σημαίνει μεσοπρόθεσμο συν νέες φοροαπαλλαγές και προνόμια στα μονοπώλια. Πρόκειται, δηλαδή, για συναίνεση σε πιο επιθετική αντιλαϊκή βάση και αυτό ακριβώς είχε παραδεχθεί ο ίδιος ο Α. Σαμαράς στη δήλωση που είχε κάνει με την πρόσφατη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, δηλώνοντας ότι «προτείναμε την πιο ισχυρή βάση για συναίνεση: τη συναίνεση για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου με έμφαση στη μείωση των φορολογικών συντελεστών και τα υπόλοιπα μέτρα τόνωσης της οικονομίας». Ο ίδιος επίσης έχει, έμμεσα πλην σαφώς, παραδεχθεί ότι το νέο μνημόνιο που θα προκύψει μετά την επαναδιαπραγμάτευση δε θα διαφέρει πουθενά από αυτά που ισχύουν σε Πορτογαλία και Ιρλανδία. «Δεν ζητάμε τίποτα διαφορετικό απ' ό,τι συμφώνησε ήδη η τρόικα με τους Ιρλανδούς και τους Πορτογάλους», είχε δηλώσει πρόσφατα.

«Στο μεσοπρόθεσμο ουσιαστικά ναι, διαφωνώ εκεί που διαφωνεί και η ΝΔ, μόνο που εγώ έχω το θάρρος να πω ότι οι περικοπές που γίνανε στο δημόσιο και στο μεσοπρόθεσμο είναι λιγότερες από αυτές που πρέπει να γίνουν». Πέρα από τα άλλα, η παραπάνω δήλωση της Ντ. Μπακογιάννη επιβεβαιώνει την προσχηματική και υποκριτική διαφωνία της ηγεσίας της ΝΔ στα καταστροφικά για το λαό μέτρα του μεσοπρόθεσμου, όπως ακριβώς είχε γίνει με το μνημόνιο. Η μόνη διαφωνία που έχουν εκφράσει τόσο η ΝΔ όσο και η ΔΗΣΥ για το μεσοπρόθεσμο είναι ότι δε μειώνει αρκετά και εδώ και τώρα τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές για τις επιχειρήσεις και δε διασφαλίζεται ότι ένα μέρος από τα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων και της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας θα εισρεύσει στα ταμεία των εγχώριων μονοπωλίων. Ομως, δεν είναι αλήθεια ότι η ΝΔ δε στηρίζει ανοιχτά τις «περικοπές στο δημόσιο». Αντίθετα, σε κάθε ευκαιρία ο πρόεδρος της ΝΔ δηλώνει ότι «το δικό μας σχέδιο προβλέπει εκτενείς περικοπές από τη σπατάλη του δημοσίου», πλειοδοτώντας σε καταργήσεις και συγχωνεύσεις φορέων του δημοσίου, σε δραστική μείωση του «μισθολογικού κόστους», κ.ο.κ. Δική της ιδέα είναι επίσης η εφαρμογή του αντεργατικού θεσμού της «εργασιακής εφεδρείας», δηλαδή των καμουφλαρισμένων απολύσεων εργαζομένων στο δημόσιο. Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να κατηγορήσει την ηγεσία της ΝΔ ότι δεν έβαζε πλάτες για να στηρίξει την αντιλαϊκή επιδρομή. Φαίνεται όμως ότι αυτό δεν αρκεί και γι' αυτό υποχρεώθηκε να ρίξει τις «αντιμνημονιακές» και «αντιπολιτευτικές» μάσκες και να συμμετέχει σε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ.