Γρηγοριάδης Κώστας

Η πραγματικότητα είναι ότι ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ δεν ενδιαφέρεται ούτε για την αύξηση του χρέους, το οποίο άλλωστε δημιουργείται από τις παχυλές παροχές στο μεγάλο κεφάλαιο, ούτε, φυσικά, για τα βάρη στις πλάτες της λαϊκής οικογένειας. Εκείνο που αναζητεί είναι τρόπους για να ξεφύγει το κεφάλαιο από τα αδιέξοδα, να δοθεί «ρευστό» στα μονοπώλια, καθώς η «στρόφιγγα» από τις τράπεζες είναι μειωμένη αφού δε διακρίνουν μεγάλα περιθώρια κερδοφορίας από την επένδυση σε νέα έργα. Απάντηση σε αυτό το αδιέξοδο επιχειρεί να δώσει ο Γιούνκερ, γεμίζοντας με κοινοτικό χρήμα - δηλαδή με χρήμα από τα πορτοφόλια των λαϊκών οικογενειών όλης της ΕΕ - τις τσέπες των μονοπωλίων. Δε θέλει να απαλύνει το βάρος της λαϊκής οικογένειας, αλλά να ανοίξει νέους δρόμους για επενδύσεις στο κεφάλαιο προκειμένου να επανέλθει ταχύτερα στην τροχιά της κερδοφορίας.

Χτες, τη μέρα που αναρτήθηκαν στα σχολεία οι βαθμολογίες των υποψηφίων στις πανελλαδικές εξετάσεις, η υπουργός Παιδείας είπε ότι τώρα ακολουθεί για τους υποψηφίους η πιο σημαντική διαδικασία του διαγωνισμού των εξετάσεων: «Η συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου. Μία επιλογή με γνώμονα τις προσωπικές προτιμήσεις, αλλά και τις εθνικές ανάγκες, καθώς κριτήριο πλέον οφείλει να είναι και η επαγγελματική αποκατάσταση μέσα στις νέες αναπτυξιακές προοπτικές που θα πρέπει να δημιουργήσει η χώρα», δήλωσε κατά λέξη.

Δηλαδή, φορτώνει τους νέους που συμπληρώνουν μηχανογραφικό, όχι μόνο με το βάρος της επιλογής σπουδών και επαγγέλματος, αλλά και με το βάρος ...των αναπτυξιακών προοπτικών που θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Λες και oι αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας κρίνονται από τα μηχανογραφικά των 18χρονων (!) και όχι από τις επιλογές του κεφαλαίου, από τις πολιτικές που ακολουθούνται και από τις σχέσεις και τις δεσμεύσεις που έχει η χώρα στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού συστήματος...

Γνωρίζει πολύ καλά η υπουργός από πού καθορίζονται οι αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας. Αλλά, λέγοντας τα παραπάνω, θέλει να προετοιμάσει ουσιαστικά τους νέους για την εργασιακή ζούγκλα που θα συναντήσουν μετά τις σπουδές, να τους φορτώσει με την ευθύνη ότι αυτή η ζούγκλα είναι και δική τους ευθύνη, οφείλεται και στις δικές τους - λαθεμένες, ίσως - επιλογές. Ντροπή.

«Η κρίση είναι ευρωπαϊκή και όλο και περισσότεροι - κυρίως η Αριστερά στην Ευρώπη αντιλαμβάνεται - αντιλαμβάνονται ότι το πρόβλημα δε λύνεται με νέο δανεισμό, ιδίως όταν απαιτείται τα χρήματα αυτά να πηγαίνουν μονάχα στις τράπεζες και στην πληρωμή προηγούμενων τόκων. Εάν δεν υπάρξει τώρα μια δίκαιη ρύθμιση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο ώστε η χώρα μας να μπορέσει να ανασάνει και να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη, την παραγωγική δραστηριότητα και να χρηματοδοτήσει τους χαμηλούς μισθούς και τις συντάξεις, τότε λύση στο πρόβλημα δεν πρόκειται να βρεθεί».

Τι μας είπε δηλαδή ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας; Οτι το πρόβλημα δε λύνεται με δανεισμό, αλλά με ...δανεισμό αφού έχει προηγηθεί η ρύθμιση του χρέους ώστε τα νέα δάνεια να μοιράζονται σε τράπεζες και στα άλλα μέρη του κεφαλαίου στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης! Ισχυρίζεται μάλιστα ότι η χρηματοδότηση αυτής της ανάπτυξης θα είναι συγχρόνως χρηματοδότηση και των χαμηλών μισθών και συντάξεων! Ισχυρισμός που δεν πατάει πουθενά, μετεωρίζεται στους αιθέρες της ακατάσχετης αποπροσανατολιστικής ρητορείας του οπορτουνισμού.

Η πρόταση που καταθέτει παραπάνω ο Αλ. Τσίπρας δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια έκκληση ρύθμισης του χρέους που προκάλεσε η πλουτοκρατία και η πολιτική που ακολούθησαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις προς όφελός της. Που την ονομάζει δίκαιη, εκτιμώντας ότι αυτή που κάνει η κυβέρνηση είναι άδικη. Λες και στη δίκαιη δε θα πληρώσει ο λαός. Να πώς σπέρνει αυταπάτες ότι η «δίκαιη» τάχα θα δώσει ανάσες. Εκκληση βοήθειας λοιπόν ώστε να ξαναπάρει μπροστά η «μηχανή» της καπιταλιστικής οικονομίας, και θα έρθει η ανάπτυξη. Που θα είναι όμως του κεφαλαίου. Τα δε δίκαια δάνεια θα έχουν ακριβώς την ίδια κατάληξη, τις τσέπες των πλουτοκρατών, θα τροφοδοτήσουν ξανά το χρέος, το οποίο ξανά θα μετακυληθεί στις πλάτες του λαού. Εν ολίγοις, είναι μια πρόταση που σε τίποτα δεν ωφελεί το λαό, αντιθέτως ωφελεί και με το παραπάνω τα παράσιτα που του ρουφάνε το αίμα.

Παράδειγμα Α: Το 1985-'87, με το λεγόμενο σταθεροποιητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, απαγορεύτηκαν με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου οι αυξήσεις σε μισθούς για δύο χρόνια. Κι όμως, ενώ το κρατικό χρέος το 1984 ήταν 5,5% του ΑΕΠ, το 1988 εκτοξεύθηκε στο 15,8% του ΑΕΠ.

Παράδειγμα Β: Το 1992 το κρατικό χρέος είχε φτάσει τα 45,7 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, επικαλούμενη τα δημοσιονομικά, επέβαλε τη γνωστή πολιτική του «0+0=14%» παγώνοντας τους μισθούς και τις συντάξεις για ολόκληρο το 1993. Κι όμως, το 1994, το δημόσιο χρέος είχε ήδη φτάσει τα 82,4 δισ. ευρώ.

Παρόμοια ήταν και η εικόνα που υπήρξε με το πάγωμα των μισθών της ΝΔ, το 2009, όταν το κρατικό χρέος από 260 δισ. την προηγούμενη χρονιά, ξεπέρασε τα 300 δισ. ευρώ

Παράδειγμα Α: Οι χρονιές 2000-2008 αποτέλεσαν την περίοδο της μεγαλύτερης κερδοφορίας που έχουν παρουσιάσει ιστορικά ελληνικές επιχειρήσεις, με τα επίσημα κέρδη να πολλαπλασιάζονται κατά δεκάδες φορές. Την ίδια στιγμή όμως, τα ελλείμματα αυξήθηκαν χάρη στην πολιτική φοροαπαλλαγών των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αφού οι φόροι που πλήρωσαν οι κεφαλαιοκράτες το 1999 ήταν της τάξης των 4,3 δισ. ευρώ, ενώ το 2008 διαμορφώθηκαν σε μόλις... 5,4 δισ. ευρώ.

Παράδειγμα Β: Ακόμα κι αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι η συνεχής μείωση των κρατικών εσόδων οφείλεται στο γεγονός ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες δεν πληρώνουν φόρους, τα ελλείμματα του Δημοσίου διευρύνονται εξαιτίας της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, για την οποία πληρώνουμε αστρονομικά ποσά για τόκους και χρεολύσια. Χωρίς τόκους και χρεολύσια σχεδόν ΟΛΟΙ οι κρατικοί προϋπολογισμοί, μέχρι και το 2008, ήταν πλεονασματικοί.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το ερώτημα, φυσικά, προέκυπτε αβίαστα: Πού ακριβώς την είδε τη θέληση αυτή; Στις διαδηλώσεις; Στις απεργίες; Στα γκάλοπ (μέχρι και αυτά δεν μπορούν να τους στηρίξουν) ή στην οργή του κόσμου όπου σταθεί κι όπου βρεθεί;

Εκτός αν θεωρεί δεδομένο πως από τότε που ανέλαβε αυτός υπουργός Οικονομίας, ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να ...παραδώσει τα πάντα (μισθούς, συντάξεις, διακαιώματα) στη διάθεσή του.

Σε αυτήν την περίπτωση οφείλουμε να τον προειδοποιήσουμε και τον ίδιο, όσο και την κυβέρνησή του ότι πλανώνται πλάνην οικτρά και θα το διαπιστώσουν πολύ - πολύ σύντομα.

ΚΑΘΕ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ να ...παρουσιαστεί στην Τράπεζά του απαιτεί τώρα το ΙΚΑ. Κάτι σαν στρατιωτικό προσκλητήριο, προκειμένου - λέει - να καταπολεμηθούν οι παράνομες εισπράξεις συντάξεων.

Το πρόβλημα, όμως, με αυτήν την κυβέρνηση είναι ότι πολεμά τις ...νόμιμες εισπράξεις. Γιατί μόνον ως πόλεμος μπορεί να νοηθεί η μείωση τόσο των ίδιων των συντάξεων, όσο και της αγοραστικής τους αξίας.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενώ δηλαδή είναι πεντακάθαρο ότι η αντιλαϊκή επίθεση είναι προσχεδιασμένη εδώ και χρόνια, θα είναι ανελέητη, χωρίς ημερομηνία λήξης και χωρίς να εξαιρεί κανέναν κλάδο, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ενίστανται επειδή το έγκλημα γίνεται χωρίς προετοιμασία και χωρίς διάλογο. Αυτός είναι ο καημός τους και μάλιστα το ομολογούν ευθαρσώς παραμονές πανεργατικής πανελλαδικής 48ωρης απεργίας! Σα να λένε στους εργάτες «παλέψτε για να σας δεχτούν στο τραπέζι που ετοιμάζουν τη δολοφονία σας». Γι' αυτό και με κάθε ευκαιρία η καραμέλα που πιπιλάνε είναι «ο κίνδυνος για την κοινωνική συνοχή είναι εμφανής».

Την ώρα που, βασικός όρος για την αποτελεσματικότητα, τη συνέχεια και την προοπτική των αγώνων των εργαζομένων είναι ακριβώς να δυναμώσουν την πάλη τους σε γραμμή σύγκρουσης με τη μεγαλοεργοδοσία, οι εργατοπατέρες πασχίζουν με κάθε τρόπο να κρατήσουν την εργατιά εγκλωβισμένη σε επικίνδυνες αυταπάτες. Κι αυτό είναι τρανή απόδειξη του υπονομευτικού τους ρόλου, αλλά και της στάσης - δράσης που θα αναπτύξουν και μπροστά στην κρίσιμη 48ωρη απεργία. Οι εργάτες πρέπει να τους ξεμπροστιάσουν και αποδυναμώσουν, τώρα, ολόπλευρα, μια για πάντα. Συσπείρωση στο ΠΑΜΕ για δυνατούς ταξικούς αγώνες κόντρα στο κεφάλαιο και τα κόμματά του, την ΕΕ.

Πέρα από τον απόλυτο συντονισμό μεταξύ κυβέρνησης και οργάνων της ΕΕ για να περάσουν τα νέα άγρια αντιλαϊκά μέτρα, αυτό που κατέδειξε η προχτεσινή απόφαση του Γιούρογκρουπ είναι η «ευελιξία» με την οποία κινούνται, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες που δημιουργούνται κάθε στιγμή εντός και εκτός της χώρας. Από αυτή τη σκοπιά πρέπει να ερμηνευτούν οι διαρκώς «αλληλοαναιρούμενες» δηλώσεις των Κοινοτικών αξιωματούχων και οργάνων για την 5η δόση του δανείου. Στην αρχή, από κοινού πάντα με την κυβέρνηση, έβαζαν το πιστόλι στον κρόταφο του λαού, δηλώνοντας σε όλους τους τόνους ότι προϋπόθεση για την εκταμίευση της 5ης δόσης αποτελεί η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Ομως την περασμένη βδομάδα και συγκεκριμένα την Πέμπτη, «άλλαξαν τροπάρι» και διαβεβαίωναν ότι το Γιούρογκρουπ, που θα συνεδρίαζε την (περασμένη) Κυριακή, θα λάβει σίγουρα την απόφαση για εκταμίευση για την 5η δόση δίχως άλλες προϋποθέσεις. Τι είχε μεσολαβήσει; Το ναυάγιο της κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, δηλαδή της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αλλά και ο κίνδυνος «αποσταθεροποίησης» της κυβέρνησης ενόψει της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου. Μόλις, λοιπόν, εκτίμησαν ότι αποκαταστάθηκαν οι ισορροπίες στο πολιτικό σύστημα και αποσοβήθηκαν προς το παρόν οι παραπάνω κίνδυνοι, από κοινού κυβέρνηση και ΕΕ επανήλθαν δριμύτεροι, εκβιάζοντας πιο άγρια το λαό, θέτοντας εκ νέου και πιο αποφασιστικά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και την «εθνική ενότητα» των αστικών κομμάτων ως προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για την 5η δόση. Είναι σαφές ότι οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία θα είναι συνεχείς και κλιμακούμενοι, γιατί στόχος τους είναι η χρεοκοπία του λαού.

«Εμείς θα βάλουμε πλάτη, όπως βάζουμε μέχρι τώρα πλάτη σε αυτά που συμφωνούμε από τη θεσμική θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γιατί δεν αρέσει αυτό το πράγμα; Γιατί δηλαδή κάποιοι επιθυμούν οπωσδήποτε να εξαφανιστεί το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης και να αφεθεί η αντιπολίτευση στη χώρα στην Αριστερά;». Ολη την αλήθεια για τη στάση του κόμματός του συνόψισε σε μια φράση χτες (στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ) ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Κ. Μαρκόπουλος, επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά ότι το ναυάγιο της κυβέρνησης σωτηρίας ήταν μια «πρόβα» και πως η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ είναι στρατηγική επιλογή και ως εκ τούτου είναι θέμα χρόνου η υλοποίησή της. Τι ψάχνουν άραγε; Πώς θα γίνει ώστε να υπάρχει και αντιπολίτευση που δε θα αντιστρατεύεται την κυρίαρχη πολιτική. Ανιχνεύουν τρόπους και συναινετικών διαδικασιών και δημιουργίας ψευτοαντιπολίτευσης στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος. Μέχρι τότε η ηγεσία της ΝΔ θα επιδιώκει σταθερά να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, φορώντας τις μάσκες της «αντιπολίτευσης». Αυτό το σκοπό υπηρετεί «το όχι επί της αρχής» στο μεσοπρόθεσμο και οι βερμπαλισμοί ότι «δεν δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση» του προέδρου της ΝΔ. Την ίδια στιγμή όμως, όπως καυχήθηκε ο ίδιος από το βήμα της Βουλής, «έχουμε ψηφίσει την συντριπτική πλειονότητα των νόμων» που έφερε η κυβέρνηση, ενώ ποτέ δεν εμπόδισε οποιοδήποτε αντιλαϊκό και βάρβαρο μέτρο και ποτέ δεν ενθάρρυνε - το αντίθετο - λαϊκές κινητοποιήσεις. Επίσης επιδιώκει την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου ακριβώς για να επιτευχθούν οι στόχοι του μνημονίου με τους οποίους συμφωνεί πλήρως, όπως διαλαλεί. Σε κάθε περίπτωση, το σίγουρο είναι ότι η ηγεσία της ΝΔ δεν ξεγελάει κανέναν και ο λαός συνειδητοποιεί πλέον ότι τα κόμματα του κεφαλαίου δεν αλλάζουν, αντίθετα γίνονται διαρκώς πιο επικίνδυνα.