Γρηγοριάδης Κώστας

Και μπορεί, βέβαια, οι υπουργοί Εργασίας της Κοινότητας, να αποφάσισαν την καθιέρωση μιας Πανευρωπαϊκής Ημέρας κατά της Φτώχειας (!), αλλά μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, ότι ακόμη και τα επίσημα στοιχεία, θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Η συνεχώς αυξανόμενη φτώχεια, όπως και οι πολύμορφες συνέπειες και παρενέργειές της, δεν αντιμετωπίζονται με επετείους. Πολύ περισσότερο, όταν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που εφαρμόζονται, οι «νόμοι της αγοράς» και οι κάθε λογής φιλομονοπωλιακοί «μονόδρομοι» φροντίζουν για την καθημερινή αναπαραγωγή και διεύρυνσή της.

Την ημέρα που οι κάτοικοι του Θριάσιου αγωνίζονταν με πάνδημο συλλαλητήριο για το δικαίωμα στη ζωή, για καθαρό αέρα στα παιδιά τους, ενάντια στην ασυδοσία των ρυπογόνων βιομηχανιών, αυτή τη μέρα διάλεξε ο Κ. Λαλιώτης να δείξει με ποιον είναι. Μιλώντας χτες στον «Σκάι», ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ αναμάσησε ουσιαστικά τα σαθρά και προκλητικά επιχειρήματα της «Πετρόλα» και άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι θα δοθεί η άδεια για την επέκταση και τον «εκσυγχρονισμό» της. Ο Κ. Λαλιώτης υποτίθεται ότι είναι ο θεματοφύλακας του περιβάλλοντος και της προστασίας της υγείας των κατοίκων, αλλά αποδεικνύεται ότι πάνω από όλα βάζει τα συμφέροντα τού Λάτση και της προστασίας των κερδών των μεγαλοβιομηχάνων. Αν αυτό - εκτός των άλλων - δεν είναι και σκαστό σκάνδαλο «διαπλοκής», τότε τι είναι;

Πολύ συγκινητικό το ενδιαφέρον του Θ. Τσουκάτου για τα λαϊκά προβλήματα και μάλιστα για την ανεργία. Ο «στρατηγός» των επιθέσεων κατά των λαϊκών αγώνων, με άρθρο του, τις προάλλες, στα «Νέα», κόπτεται και ολοφύρεται για τους 500.000 ανέργους και επιχειρεί να πείσει για το «κυβερνητικό ενδιαφέρον»... Αλήθεια, πού συνάντησε τους άνεργους; Μήπως στα «κότερα»;

Associated Press

Και τούτο γιατί μπορεί - όπως μεταδίδουν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία - η βρετανική Αστυνομία να μην αποκλείει το ενδεχόμενο της τρομοκρατικής ενέργειας, ως αιτίας του δυστυχήματος, αλλά πολλοί στη Μεγάλη Βρετανία έχουν διαφορετική γνώμη, θεωρώντας ότι ο μεγάλος ένοχος βρίσκεται στην άσχημη κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου και των συρμών και σε τελευταία ανάλυση είναι συνέπεια της ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών. Και δικαιώθηκαν, γιατί αποκαλύφθηκε ότι το πρόβλημα βρισκόταν στις χαλασμένες και σάπιες ράγες, γεγονός που προκάλεσε την παραίτηση του γενικού διευθυντή της ιδιωτικής εταιρίας, που έχει αναλάβει την υποδομή των βρετανικών σιδηροδρόμων.

Θυμίζουμε πως μόλις πριν ένα χρόνο είχε συμβεί κι άλλο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στη Μεγάλη Βρετανία, το οποίο αποτέλεσε την αφορμή για το άνοιγμα μιας μεγάλης και έντονης συζήτησης για τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης των βρετανικών σιδηροδρόμων. Σιδηρόδρομοι, οι οποίοι παρουσιάζουν σοβαρότατα προβλήματα υποδομής και πάσχουν από συνεχείς καθυστερήσεις και ακυρώσεις, ενώ η έλλειψη πόρων δεν αφήνει περιθώρια για ουσιαστικές βελτιώσεις.

Βλέπετε, είτε για την ελληνική ακτοπλοΐα πρόκειται, είτε για τους βρετανικούς σιδηροδρόμους, το κυνήγι του κέρδους και η απελευθέρωση της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου δε συμβιβάζονται με ασφαλείς και ικανοποιητικές συνθήκες μετακίνησης των ανθρώπων.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οσο για το περίφημο επίδομα στους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους, για το οποίο θα αποφασίσει η κυβέρνηση στις επόμενες δύο βδομάδες, δε φανταζόμαστε να θέλουν να μας πείσουν ότι ...λύνει το πρόβλημα.

Γιατί, βέβαια, είναι πρόδηλο ότι η αύξηση των καυσίμων δε συνίσταται μόνο στην αύξηση των κοινοχρήστων των πολυκατοικιών, λόγω πετρελαίου θέρμανσης, αλλά, ταυτόχρονα, και σε όλα τα καταναλωτικά προϊόντα, μια και το κόστος τις αύξησης είναι βέβαιο ότι δε θα το πληρώσουν οι βιομηχανίες παραγωγής.

Ασε, που οι προαναφερόμενες αυξήσεις δε «χτυπούν» μόνον όσους η κυβέρνηση θα «φιλοδωρήσει» με τα ψίχουλα του επιδόματος...

ΤΩΡΑ, ΟΣΟΝ αφορά την υπόσχεση Σημίτη (αυτή που μας είπε χτες), ότι θα πάρει όλα τα κατάλληλα μέτρα προστασίας στα πλαίσια του προϋπολογισμού, μάλλον ...σαν ανέκδοτο ακούγεται.

Γιατί, βέβαια, τους γνωρίζουμε πολύ καλά τους προϋπολογισμούς των εκσυγχρονιστών. Ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Πόσο μάλλον, που αυτός που αναμένουμε είναι προϋπολογισμός κομμένος και ραμμένος για την ΟΝΕ περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ «Ολυμπιακοί Αγώνες», τι να πει κανείς; Τη μια μέρα μας λένε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και την επομένη, ανάμεσα σε Γιάννα Αγγελοπούλου, Λαλιώτη και πρόεδρο ΤΕΕ, γίνεται χαμός!

Κι όλα αυτά δεν είναι τίποτε, μπροστά σε όσα έχουμε να ακούσουμε από εδώ και πέρα, μια και οι καταστάσεις είναι ανάλογες των μεγεθών. Μεγάλη πίτα, μεγάλα έργα, άρα πολλοί μνηστήρες και κατ' επέκταση πολλοί καυγάδες.

Γρηγοριάδης Κώστας

Τώρα όμως, η εφαρμογή αυτής της πολιτικής επιταχύνεται, τα μέτωπα διευρύνονται, το χτύπημα που θέλει να δώσει η κυβέρνηση θα έχει συνολικότερο χαρακτήρα. Το κεφάλαιο είναι ανυπόμονο και απαιτητικό και η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει καταλήξει τα σχέδιά της και στις λεπτομέρειες. Μονάχα ένα εμπόδιο υπάρχει μπροστά τους: Ολα τα υποψήφια θύματα των επιδιώξεών τους και ο αγώνας τους.

Αυτή η απαίτηση δεν είναι ούτε αδύναμη, ούτε αόριστη. Οι ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ ξέρουν ότι έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την απαίτηση των εργαζομένων, όταν επιλέγουν την καθυστέρηση και τη μη κλιμάκωση του αγώνα. Από τα πράγματα, ο ρόλος του ΠΑΜΕ αποκτά επίσης μεγαλύτερη σημασία για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, το συντονισμό με άλλα στρώματα που πλήττονται από την πολιτική κυβέρνησης και πλουτοκρατών.

Η υπόθεση είναι στα χέρια των εργαζομένων. Είναι αυτοί που μπορούν όχι μόνο να ζητήσουν αλλά και να επιβάλουν νέες κινητοποιήσεις. Είναι αυτοί που μπορούν να κάνουν νέους αγώνες και να δώσουν το ένα ή το άλλο περιεχόμενο σε αυτούς τους αγώνες. Το πλαίσιο έχει δοθεί. Από τη μια αιτήματα γενικά και αόριστα, που φροντίζουν να μη θίξουν την πολιτική της κυβέρνησης. Από την άλλη, ταξικές διεκδικήσεις που χτυπούν στον πυρήνα αυτής της πολιτικής, όχι μόνο ως μέσο αντίστασης, αλλά στην προοπτική της ανατροπής της.

Γνώριζε πολύ καλά ο Αντ. Σαμαράς τι έκανε όταν πρότεινε ως μάρτυρα υπεράσπισης τον Ε. Γιαννόπουλο στη μήνυση που κατέθεσε κατά του Κ. Μητσοτάκη. Ο Ε. Γιαννόπουλος φρόντισε, λοιπόν, να ανταποδώσει και να κάνει επίδειξη της αμερόληπτης και αντικειμενικής κρίσης και μαρτυρίας του. Χτες, μιλώντας στον «Πλάνετ», εξήγησε τους τρεις λόγους για τους οποίους προσφέρθηκε ως μάρτυρας «της τιμής και της υπόληψης του κ. Σαμαρά». «Ο κ. Σαμαράς - είπε - πέρα από το γεγονός ότι σε δύο φάσεις του δημοσίου βίου πήρε καλή θέση, μια που ψήφισε τον Στεφανόπουλο και άλλη μια που έριξε από την εξουσία τον κ. Μητσοτάκη(!) (σ.σ. δηλαδή, ό,τι είπε ο επίτιμος...) έχω και μια πολιτική εκτίμηση στο πρόσωπό του. Και η τρίτη είναι γιατί έχω μια πολιτική αντιπάθεια προς τον κ. Μητσοτάκη όταν ο ίδιος πήρε το μέρος των συκοφαντών μου της τελευταίας λασπολογίας των 3 ετών, το μέρος του "Ριζοσπάστη", το μέρος του Κεδίκογλου...».

Με τέτοιους μάρτυρες, πραγματικά, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί ο Κ. Μητσοτάκης...

Αρκετές φορές στο παρελθόν, η ηγεσία του ΣΥΝ έχει κατηγορήσει το ΚΚΕ, για την άρνηση του τελευταίου να συμπορευτεί και να συμπαραταχτεί μαζί του. Κι αυτό, παρ' ότι την ίδια στιγμή, γνώριζε και γνωρίζει πολύ καλά, ότι οι μεταξύ των δύο κομμάτων πολιτικές διαφορές ήταν και είναι πολλές και σοβαρές και, πάντως, καθιστούσαν και καθιστούν αδύνατη την οποιαδήποτε ευρύτερη συνεργασία. Προφανώς, οι προαναφερόμενες κατηγορίες είχαν δημαγωγικό χαρακτήρα και εξυπηρετούσαν μικροκομματικές σκοπιμότητες της ηγεσίας του ΣΥΝ, κυρίως, την καλλιέργεια σύγχυσης και αποπροσανατολισμού λαϊκών δυνάμεων, με αριστερό και προοδευτικό προσανατολισμό, που βρίσκονται στην επιρροή του κόμματος αυτού.

Σημειώνουμε τα παραπάνω, επειδή στην τελευταία Πολιτική Απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ, που δημοσιεύεται στη χτεσινή «Αυγή», συμπεριλαμβάνονται και τα εξής: «Η ανάκαμψη της Αριστεράς και ενίσχυση του ρόλου της στην πολιτική ζωή της χώρας, συνδέεται άρρηκτα και με την απόκρουση της αναχρονιστικής και δογματικής πολιτικής του ΚΚΕ. Η πολιτική αυτή με χαρακτηριστικές εκφράσεις το τελευταίο διάστημα στα θέματα της εκκλησίας, του συνδικαλιστικού κινήματος, τις εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία, οδηγεί στην περιθωριοποίηση σημαντικές λαϊκές δυνάμεις και αναδεικνύει την ανάγκη για μια ουσιαστική και σε βάθος αντιπαράθεση και αντιμετώπισή της...».

Και το μεν ΚΚΕ, βέβαια, δεν είχε ποτέ αυταπάτες, για τον προσανατολισμό και το περιεχόμενο της πολιτικής της ηγεσίας του ΣΥΝ. Οσοι είχαν, όμως, ας διαβάσουν με προσοχή το προαναφερόμενο απόσπασμα και ας πράξουν ανάλογα...

Την... αγροτική οικονομία του Αγίου Ορους φιλοδοξεί να στηρίξει η διοίκηση της ΑΤΕ. Δεν... εξηγείται αλλιώς το γεγονός πως ο διοικητής της ΑΤΕ Π. Λάμπρου, εγκαινίασε τις προάλλες, στις Καρυές, ένα νέο υποκατάστημα της Τράπεζας, υπό το βλέμμα της Ιεράς Επιστασίας και των αρχών του Αγίου Ορους. Αραγε, ήταν και ο κ. Ψυχάρης εκεί..;

Πάντως, όπως ανακοινώθηκε, η πρωτοβουλία της ΑΤΕ να ιδρύσει το μοναδικό υποκατάστημα τράπεζας στις Καρυές, θα εξυπηρετεί εκτός των άλλων και τη φύλαξη των αξιών των Ιερών Μονών. Μιλάμε για μεγάλο τζίρο, δηλαδή, αν πάρουμε υπόψη τα πάμπολλα και ανεκτίμητης αξίας κειμήλια των Μονών. Με τις ευλογίες των «θεανθρώπων»... πάντα!

Συγκλονιστικά, λοιπόν, τα στοιχεία για την ανεργία και τη φτώχεια που δόθηκαν στη δημοσιότητα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας: Από το σύνολο του εργαζόμενου πληθυσμού, που υπολογίζεται σε τρία δισ. άτομα, 140 εκατομμύρια εργάτες είναι άνεργοι και το 1/4, ίσως και το 1/3 υποαπασχολούνται.

Πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο ζουν με εισόδημα λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα, ανάμεσά τους και 600 εκατομμύρια παιδιά, ενώ 11 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από ασθένειες που θα μπορούσε να είχαν προληφθεί, αν δίνονταν τα ανάλογα κονδύλια. Και, βεβαίως, η φτώχεια δεν είναι «προνόμιο» μόνο των υποανάπτυκτων χωρών, όπως καυχιούνται οι ηγήτορες της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Απόδειξη τα στοιχεία της «Γιούνισεφ», που μιλούν για «παιδική φτώχεια στις πλούσιες χώρες», αφού περισσότερα από 47 εκατομμύρια παιδιά ζουν κάτω από το όριο φτώχειας στο βιομηχανικό κόσμο.

Την πρώτη θλιβερή θέση κατέχει το Μεξικό, όπου το 26,2% των παιδιών της χώρας μεγαλώνει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Ακολουθούν οι ΗΠΑ με 22,4%, η Ιταλία με 20,5%, η Μεγάλη Βρετανία με 19,8%, η Τουρκία με 19,7%, η Ιρλανδία με 16,8% και ο Καναδάς με 15,5%. Η Ελλάδα βρίσκεται στη δέκατη θέση με 12,3%.

Πολιτική

σαν μπακαράς,

σαν πόκα

και σαν ζάρι,

όπου η μίζα

κι η αρπαχτή

παίζουν μαζί

ζευγάρι

και ο καθένας

μασκαράς

κοιτάζει

τι θα πάρει.

* * *

Πολιτική

της διαπλοκής,

«δώσε μου,

να σου δίνω»,

τζόγος τρανός

για καθετί

κι η χώρα

ένα καζίνο

κι εγώ που βλέπω

όλ' αυτά

όλους τους παίχτες

φτύνω!