Αν οι ναυτεργάτες έκαναν κάποια απεργιακή κινητοποίηση για να υπερασπίσουν τα εναπομείναντα στοιχειώδη δικαιώματά τους, θα είχαν ξεσηκωθεί θεοί και δαίμονες για να τους κατασπαράξουν, επειδή τάχα βάζουν σε κίνδυνο τον τουρισμό, αμαυρώνουν τη διεθνή εικόνα της χώρας, ότι αποκόπτουν τα νησιά, πλήττουν την οικονομία τους και άλλα παρόμοια. Τώρα όμως, που οι ακτοπλόοι εφοπλιστές απειλούν και εκβιάζουν ότι θα αποσύρουν τα πλοία «τους» από άγονες γραμμές ή γραμμές με «χαμηλή πληρότητα» και θα αφήσουν στην τύχη τους ολόκληρα νησιά, ή ότι θα αυξήσουν μέχρι και 50% τα ναύλα για επιβάτες και αυτοκίνητα, όλοι αυτοί οι θεματοφύλακες του τουρισμού έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους. Προφανώς, η απρόσκοπτη κερδοφορία των εφοπλιστών είναι ιερό και πάνω απ' όλα. «Νομιμοποιούνται» λοιπόν να κάνουν ό,τι θέλουν αν πρόκειται για το κέρδος τους. «Αδιάφορο» αν κάθε χρόνο από τότε που ξεκίνησε η απελευθέρωση (2002) αυξάνονται διαρκώς οι κρατικές ενισχύσεις και φτάνουν πλέον στα 100 εκατομμύρια το χρόνο! Οι εφοπλιστές επικαλούνται την αύξηση των καυσίμων προκειμένου να δικαιολογήσουν αυξήσεις στα ναύλα κ.ο.κ. Ομως ποτέ δεν έριξαν τα ναύλα όταν είχαν πέσει οι διεθνείς τιμές πετρελαίου... Η αλήθεια είναι ότι αέρα στα πανιά των εφοπλιστών βάζει η πολιτική της κυβέρνησης, με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. και είναι ένας ακόμα λόγος για να ανατραπεί.
Ποιους νομίζει πως κοροϊδεύει;
«Οσο ο κ. Παπακωνσταντίνου ανακαλύπτει "μαύρες τρύπες", εμείς θα πρέπει να ρίχνουμε μέσα σ' αυτές τις "τρύπες" δικαιώματα, δουλειά και κατακτήσεις δεκαετιών. Κάποια στιγμή, αυτό το κακόγουστο ανέκδοτο, με όλο και νέες "μαύρες τρύπες" πρέπει να τελειώσει», δήλωσε χτες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. Κ. Αϊβαλιώτης, που είτε περνιέται για πολύ έξυπνος ή περνά το λαό για μεγάλο κουτορνίθι. Το «κακόγουστο ανέκδοτο», στο οποίο αναφέρεται, το πληρώνουν βαριά χιλιάδες εργατικές λαϊκές οικογένειες, χάρη και στη συμβολή του Κόμματός του. Ηταν ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. αυτός που δήλωνε ότι οι Ελληνες ξέχασαν να δουλεύουν, ότι επί σειρά ετών ζούσαν «χαλαρά και χύμα» και άρα τώρα πρέπει να πληρώνουν και να επωμιστούν τα βάρη χωρίς πολλές πολλές διαμαρτυρίες. Ασε που ψήφισαν και το μνημόνιο και στηρίζουν απρόσκοπτα όλα τα αντιλαϊκά μέτρα.
Ε, όχι, λοιπόν και να βγαίνει τώρα ο ΛΑ.Ο.Σ. ότι δήθεν νοιάζεται για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού. Για το μόνο που νοιάζεται το μόρφωμα αυτό είναι για την πλουτοκρατία, τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητά της. Και όλα τα άλλα ...γαία πυρί μειχθήτω. Ας αφήσει λοιπόν τις εξυπνάδες ο κ. Αϊβαλιώτης και ο ΛΑ.Ο.Σ. στο σύνολό του. Ο λαός δεν τρώει κουτόχορτο. Ξέρει ποιοι ευθύνονται για όσα τραβάει και ανάμεσά τους είναι και ο ΛΑ.Ο.Σ.
Για άλλη αγροτική ανάπτυξη
Για τα όσα αρνητικά συμβαίνουν στη γεωργία και την κτηνοτροφία, αλλά και για τα σημερινά αδιέξοδα των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων, τεράστιες και διαχρονικές είναι οι ευθύνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τεράστιες είναι, επίσης, και οι ευθύνες και των υπόλοιπων κομμάτων του ευρωμονόδρομου, που δημιούργησαν συγχύσεις, έσπειραν αυταπάτες, ότι, δήθεν, με καλύτερη διαχείριση της ΚΑΠ θα μπορούσε να υπάρχουν καλύτερα αποτελέσματα. Μεγάλες, επίσης, είναι και οι ευθύνες των τριτοβάθμιων οργανώσεων, της ΠΑΣΕΓΕΣ, της ΓΕΣΑΣΕ, της ΣΥΔΑΣΕ, που ήταν ο «Δούρειος Ιππος», για να περάσουν οι ακολουθούμενες αντιλαϊκές και αντιαγροτικές πολιτικές. Σήμερα, οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι μπορούν και πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα. Δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες για το μέλλον που τους επιφυλάσσουν η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Αν δε δημιουργηθεί μέτωπο αντίστασης, ανυπακοής, ανατροπής αυτής της πολιτικής, η χρεοκοπία και το ξεκλήρισμα των φτωχών και μεσαίων κτηνοτρόφων είναι αναπόφευκτα. Γι' αυτό, το ΚΚΕ καλεί τη μικρομεσαία αγροτιά σε αγώνα ανατροπής αυτών των αντιλαϊκών πολιτικών, σε αγώνα επιβίωσης για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας. Καλεί τη μικρομεσαία αγροτιά να προχωρήσει στη δημιουργία κοινωνικού μετώπου με τους εργάτες, τους μικρομαγαζάτορες, το γυναικείο κίνημα και να αρνηθούν να πληρώσουν το χρέος που δημιούργησε η πλουτοκρατία. Να διεκδικηθεί ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης, όπου οι πόροι, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, ιδιαίτερα στην ενέργεια, στην άρδευση, στις τηλεπικοινωνίες, στις μαζικές μεταφορές, στα μηχανήματα, στα λιπάσματα, στα εφόδια, στα φυτοφάρμακα, θα είναι λαϊκή περιουσία. Οπου στη θέση του καπιταλιστή αγρότη θα δημιουργηθούν οι καθετοποιημένες κρατικές παραγωγικές μονάδες, που, μαζί με τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς των μικρομεσαίων αγροτών, θα εξασφαλίζουν επαρκή και ασφαλή προϊόντα για τη διατροφή του λαού και την πρώτη ύλη για τις κρατικές μεταποιητικές μονάδες, αξιοποιώντας όλες τις αναπτυξιακές δυνατότητες κάθε περιοχής, μέσα από κεντρικό και περιφερειακό σχεδιασμό της οικονομίας και με λαϊκό έλεγχο.
Αποφασιστική δράση για την Παιδεία
Το ότι είναι υπόθεση της εργατικής τάξης η Παιδεία είναι μια διαπίστωση που την κάνουμε συχνά και που τουλάχιστον οι ταξικές δυνάμεις έχουν κάνει προσπάθειες να της δώσουν «σάρκα και οστά» μέσα από συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Το ΠΑΜΕ αλλά και ταξικά σωματεία που συσπειρώνονται σε αυτό έχουν μπει μπροστά σε μεγάλες κινητοποιήσεις για την Παιδεία τα προηγούμενα χρόνια, έχουν πάρει πρωτοβουλίες κοινής δράσης και ανάδειξης εκπαιδευτικών θεμάτων μαζί με τα όργανα και τις συσπειρώσεις του μαθητικού και του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος. Σ' αυτό το δρόμο, η εργατική τάξη με τους συμμάχους της πρέπει να βαδίσουν πιο αποφασιστικά. Αυτό γίνεται και τώρα με τις πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ Αθήνας, διαφόρων συνδικάτων, που συζητούν με φορείς εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών, για την κοινή οργάνωση της πάλης ενάντια στις συγχωνεύσεις σχολείων.
Μέσα στους χώρους δουλειάς, μέσα στα σωματεία μπορεί και πρέπει πιο έντονα να ανοίξει η συζήτηση για τη μόρφωση των παιδιών του λαού. Αλλωστε, ήταν ένα από τα θέματα της προχτεσινής Μέρας Πανελλαδικής Δράσης του ΠΑΜΕ. Οι αναδιαρθρώσεις που φέρνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από το δημοτικό σχολείο μέχρι το πανεπιστήμιο, που συνεχίζουν κι επεκτείνουν την πολιτική που ακολούθησε και σε αυτό τον τομέα η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ, θα έχουν ως γενικές συνέπειες να πληρώνει ακόμα περισσότερο η λαϊκή οικογένεια για τη μόρφωση των παιδιών της, θα ρίξουν κι άλλο το επίπεδο της εκπαίδευσης για τη μεγάλη μάζα των παιδιών, θα εισαγάγουν νέους ταξικούς φραγμούς μεταξύ αλλά και εντός των διαφόρων βαθμίδων της εκπαίδευσης. Επιπλέον, η άγρια επίθεση που δέχονται τα λαϊκά στρώματα στην παρούσα φάση, που η πολιτική του κεφαλαίου τους φορτώνει τα βάρη της οικονομικής κρίσης, διογκώνει τις επιπτώσεις της ήδη υπάρχουσας εμπορευματοποίησης υπηρεσιών εκπαίδευσης. Αν, π.χ., πριν μερικά χρόνια ο γονιός έσφιγγε όσο μπορούσε το ζωνάρι προκειμένου να πληρώσει κι ένα παραπάνω φροντιστήριο ή μια εξωσχολική δραστηριότητα, τώρα δεν το μπορεί. Τώρα του γίνονται βραχνάς ακόμα και μικροέξοδα του τύπου «δώστε κάτι για μια εκδρομή του σχολείου» που παλιότερα ίσως δεν τα λογάριαζε.
Η αποκάλυψη της εκπαιδευτικής πολιτικής και των συνεπειών της από τις ταξικές δυνάμεις πλατιά στο λαό είναι «ένα το κρατούμενο». Από κει και πέρα είναι πλήθος οι πρωτοβουλίες, οι ενέργειες, η μαζική δράση που μπορεί να ξεδιπλωθεί από τους εργάτες για τα ζητήματα της εκπαίδευσης. Είναι, παράλληλα, τα ζητήματα της εκπαίδευσης και ένας πρόσφορος κρίκος για την υπόθεση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Τα προβλήματα των σχολείων, των ανύπαρκτων επαγγελματικών σχολών, των πανεπιστημίων, τα βιώνουν με τον ίδιο τρόπο οι οικογένειες των εργατών, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών αγροτών, τα βιώνουν πολλές φορές πιο έντονα οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών και φυσικά τα παιδιά τους που βρίσκονται στα θρανία. Και, επιπλέον, γίνεται όλο και πιο έντονα φανερό ότι η λύση και σ' αυτά τα προβλήματα δεν μπορεί να έρθει παρά σε μια εκπαίδευση εκ βάθρων διαφορετική, που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες σε ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα που επίσης θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Τώρα είναι η ώρα για πιο αποφασιστική δράση παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά.
Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ
Πρόκληση του μεγάλου κεφαλαίου...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΩΣΤΕ ΣΤΑΜΑΤΑ η κατασκευή 5 τουλάχιστον αυτοκινητόδρομων επειδή οι τράπεζες σταμάτησαν να χρηματοδοτούν τα έργα και οι κατασκευαστικές εταιρείες δεν έχουν ρευστότητα...
Και τολμάνε να ανακοινώνουν κάτι τέτοιο! Κανονικά - με βάση όσα έχουν βγάλει από τον ελληνικό λαό οι συμπράξεις τραπεζών και κατασκευαστών - έπρεπε να φτιάχνουν δρόμους στην Ελλάδα για τα επόμενα 50 χρόνια, και μάλιστα δωρεάν.
`Η μήπως νομίζουν πως έχουμε ξεχάσει τις σκανδαλώδεις συμβάσεις με χιλιάδες προνόμια, τις καθυστερήσεις, τις υπερβάσεις και τα δεκάδες πανωπροίκια που πληρώνονταν για κάθε έργο που έφτιαχναν;
Αφήνουμε που πληρώνει αδρά ο κοσμάκης αφού για να κινηθεί κανείς μέσα στην ίδια του τη χώρα χρειάζεται 50 με 100 ευρώ, που πάνε κατευθείαν στις τσέπες όλων αυτών.
Ομως, με την κυβέρνηση που διαθέτουμε μην έχετε καμία αμφιβολία ότι θα ...βρει και λύση και λεφτά. Γι' αυτούς, ξέρετε, ισχύει η προεκλογική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ περί του ότι «λεφτά υπάρχουν».
Αλλωστε, όπως μαθαίνουμε, στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο τουλάχιστον 3 υπουργοί έθεσαν θέμα ενίσχυσης των τραπεζικών ομίλων (πάντα για το καλό της εθνικής οικονομίας).
«Η ΕΥΡΩΠΗ οφείλει να δει, με όσα δραματικά συμβαίνουν γύρω μας, το πόσο απαραίτητη είναι η Ελλάδα για την ασφάλεια της ευρύτερης περιοχής», διαμηνύει ο Αντ. Σαμαράς περιοδεύοντας στην Ευρώπη (Ο,τι, δηλαδή, είπε προχτές στη Βουλή ο Παπανδρέου).
Παπαγεωργίου Βασίλης
Αν θεωρούν τη χώρα ένα... ακίνητο αεροπλανοφόρο του ιμπεριαλισμού καλά θα κάνουν να το πούνε ευθέως και να αφήσουν τα παχιά λόγια. Και κυρίως τα λογύδρια περί πατριωτισμού και εθνικής κυριαρχίας.
Γιατί από αυτά θα ακούσουμε μπόλικα ενόψει της 25ης Μαρτίου...
Υποκρισία ιμπεριαλιστών
Γρηγοριάδης Κώστας
Η υποκρισία των ιμπεριαλιστών σε όλο της το μεγαλείο. Πρώτα βομβαρδίζουν τη Λιβύη στο όνομα της «προστασίας των αμάχων» και μετά μιλάνε για κύμα μεταναστών που πρέπει να αναχαιτιστεί! Σε αυτή τη λογική κινήθηκε ο πρωθυπουργός προχθές στη Βουλή που μάλιστα καυχήθηκε ότι αν δεν παίρνονταν μέτρα από την ΕΕ και την διεθνή κοινότητα «πολύ πιθανόν σήμερα, να είχαμε πολύ μεγάλα προσφυγικά ρεύματα από τη Λιβύη, όχι μόνο Λίβυους, αλλά και πολλούς άλλους που ζουν και δουλεύουν εκεί». Ποια μέτρα όμως πήρε η «διεθνής κοινότητα» για την αντιμετώπιση των προσφύγων; Πρώτον φρόντισε να τους φυλακίσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στα σύνορα, ενώ ακόμα χειρότερη μοίρα επιφυλάσσουν σε όσους ξεφεύγουν και προσπαθούν να μπουν στο «φρούριο της ΕΕ»: αν δεν τους αφήσουν να πνιγούν στη θάλασσα, τους συλλαμβάνουν και τους «επαναπροωθούν»... Οσο δηλαδή οι κυβερνήσεις των ιμπεριαλιστικών κρατών υπολογίζουν τη ζωή των «αμάχων» όταν τους βομβαρδίζουν, άλλο τόσο τη λογαριάζουν και στη συνέχεια, όταν τους κυνηγάνε διαρκώς κάνοντας τη ζωή τους κόλαση. Οι «άμαχοι» λοιπόν για τους οποίους χύνουν ψεύτικα δάκρυα μόλις μετατραπούν σε «μετανάστες» γίνονται απειλή που πρέπει να αντιμετωπιστεί με κάθε μέσο. Στην πραγματικότητα και πριν και μετά, δεκάρα δεν δίνουν οι ιμπεριαλιστές για τα θύματα των πολέμων τους και της άγριας εκμετάλλευσης. Πάνω απ' όλα βάζουν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μονοπωλίων και τη μοιρασιά των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Διαμάχη για τη μοιρασιά
Το χρήμα, δηλαδή οι «επενδύσεις» των τουρκικών εταιρειών, βρίσκεται πίσω από την «επιφυλακτική» στάση που τηρεί η κυβέρνηση Ερντογάν για τους βομβαρδισμούς στη Λιβύη. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά η βελγική εφημερίδα «De Standaard» σε δημοσίευμά της υπό τον τίτλο «Για την Τουρκία, Λιβύη σημαίνει χρήματα», τα οικονομικά συμφέροντα που έχει η Τουρκία στη Λιβύη αποτιμώνται σε 30 δισ. δολάρια. Αναφέρει ότι οι τουρκικές εξαγωγές προς τη Λιβύη έφτασαν πέρυσι τα 2 δισ. ευρώ ενώ στη χώρα δραστηριοποιούνται 200 τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες, των οποίων τα μηχανήματα και ο εξοπλισμός έχουν λεηλατηθεί τις τελευταίες βδομάδες, οδηγώντας τις στα πρόθυρα της οικονομικής καταστροφής. Παράλληλα, όπως σημειώνει η εφημερίδα, 30.000 Τούρκοι που εργάζονταν στη Λιβύη έχουν αναγκαστεί τώρα να επιστρέψουν στην Τουρκία εξαιτίας του πολέμου. Η «βεβιασμένη» έναρξη των βομβαρδισμών με πρωτοβουλία της Γαλλίας έχει προκαλέσει την οργή της τουρκικής κυβέρνησης γιατί φοβάται ότι «στη μετά Καντάφι εποχή» οι τουρκικές εταιρείες θα χάσουν το μερίδιο που είχαν στην «αγορά» της Λιβύης. Αυτό ακριβώς εννοούσε ο Τούρκος Πρόεδρος, Α. Γκιουλ, που επέκρινε για «οπορτουνισμό» ορισμένες χώρες που μετέχουν στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, προειδοποιώντας ταυτόχρονα να μην εφαρμόσουν οποιουδήποτε είδους «κρυφή ατζέντα». Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, για πολλοστή φορά ότι οι διαφωνίες μεταξύ των ιμπεριαλιστών για τα ηνία των στρατιωτικών επιχειρήσεων γίνονται με το βλέμμα στη μοιρασιά της λείας του πολέμου και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Λιβύης και της ευρύτερης περιοχής.
Αμείλικτο δίλημμα
«Η υστέρηση δημοσίων εσόδων ύψους 860 εκατ. το α' δίμηνο φέρνει έκτακτα μέτρα ύψους 1,8 δισ. ευρώ για το 2011». Ως αναπόφευκτη και επιβαλλόμενη «διόρθωση σφαλμάτων» παρουσιάζουν, με τους δήθεν ουδέτερους και τεχνοκρατικούς όρους, κυβέρνηση και αστικά ΜΜΕ τη λήψη νέων βάρβαρων μέτρων, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του μνημονίου. Ο στόχος, βέβαια, είναι να αποδεχτεί ο λαός να πληρώσει αγόγγυστα τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, αν και δεν έχει την παραμικρή ευθύνη όπως αποδεικνύεται διαρκώς και σε κάθε περίπτωση. Παρά τις άγριες περικοπές μισθών και συντάξεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, παρά την κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, παρά τις άγριες φοροεπιδρομές στα λαϊκά νοικοκυριά μέσω σημαντικής αύξησης των έμμεσων φόρων, παρά τις άγριες περικοπές και τα χαράτσια σε Υγεία και Παιδεία, παρά τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις συμβασιούχων, παρά λοιπόν τα σαρωτικά αντιλαϊκά μέτρα που παίρνουν εδώ και ένα χρόνο, εν τούτοις τα δημόσια έσοδα «υστερούν»! Κυβέρνηση, ΝΔ και άλλα αστικά κόμματα αποφεύγουν να δώσουν οποιαδήποτε σοβαρή εξήγηση και προχωρούν στο επόμενο προκαθορισμένο βήμα. Ενεργοποιείται αυτόματα η ρήτρα του μνημονίου που προβλέπει νέα «έκτακτα» μέτρα για την επίτευξη των στόχων. Το ίδιο θα κάνουν και μετά από τρεις μήνες, ακριβώς γιατί μένει ανέπαφη και κλιμακώνεται η πολιτική που αδειάζει τα κρατικά ταμεία και δημιουργεί διαρκώς τα κρατικά ελλείμματα και το χρέος: Οι συνεχείς φοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων, τα κίνητρα, οι επιδοτήσεις, τα πακέτα στήριξης, οι ιδιωτικοποιήσεις, κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, ξανά και ξανά επανέρχεται το αμείλικτο δίλημμα: `Η θα χρεοκοπήσει η πλουτοκρατία ή ο λαός.
Ωμοί και κυνικοί
Αποκαλυπτική της ωμότητας και του κυνισμού, με την οποία τα κόμματα του κεφαλαίου πασχίζουν να υπηρετήσουν τα συμφέροντά του, ήταν η προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή για τις εξελίξεις στη Λιβύη. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ υπερασπίστηκαν την ιμπεριαλιστική επέμβαση και συναγωνίστηκαν μεταξύ τους σε όρκους πίστης στο διεθνές ιμπεριαλιστικό δίκαιο, όπως αυτό εκφράζεται μέσα από τις αποφάσεις πολιτικοστρατιωτικών οργανισμών του κεφαλαίου, όπως ο ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ. Ο πρωθυπουργός αναπαρήγαγε το φαιδρό επιχείρημα ότι η χώρα δε συμμετέχει στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, όταν η κυβέρνηση, όπως και στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ και του Αφγανιστάν, συνδράμει την ιμπεριαλιστική συμμαχία με τον αέρα, τη γη και τη θάλασσα της χώρας, απ' όπου εφορμούν τα πολεμικά αεροσκάφη και πλοία για να μακελέψουν το λαό της Λιβύης.
Η προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι εκπληρώνει «συμβατικές υποχρεώσεις» προς τους «συμμάχους» της, στο πλαίσιο της εφαρμογής του διεθνούς δικαίου, πρέπει να απαντηθεί οργισμένα από το λαό. Ο πόλεμος στη Λιβύη γίνεται για τα πετρέλαια και τις άλλες ενεργειακές πηγές. Το μονοπωλιακό κέρδος είναι αυτό που επιβάλλει αλλαγή φρουράς στην καπιταλιστική διαχείριση της Λιβύης και γι' αυτό οι παλιοί σύμμαχοι του Καντάφι γίνονται τώρα λυσσασμένοι διώκτες του. Δεν καίγονται για το λαό, ο οποίος είναι και ο μόνος υπεύθυνος με την πάλη του να διαμορφώσει τους αναγκαίους συσχετισμούς στο εσωτερικό της χώρας και να καθορίσει ο ίδιος την τύχη του.
Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, και στην περίπτωση της Λιβύης, αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει: Το μίσος των καπιταλιστών για το δικαίωμα ενός λαού να διαμορφώνει το μέλλον του, είτε με τα όπλα, είτε με οποιαδήποτε άλλη μορφή αυτός επιλέξει. Αυτός είναι ο θεμέλιος λίθος του «δίκαιου» που υπερασπίζεται η κυβέρνηση, η οποία, με δοσμένη την υποδεέστερη θέση της στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, συμμετέχει στον πόλεμο για να πάρει κομμάτι από την πίτα για λογαριασμό της ντόπιας πλουτοκρατίας. Το ίδιο επιδίωκε και σε καιρό ειρήνης, όταν έκανε συμφωνίες εκατομμυρίων ευρώ με το καθεστώς Καντάφι. Πιο κυνική ως προς αυτό είναι η ΝΔ, ο αντιπρόεδρος της οποίας είπε στη Βουλή ότι η συμμετοχή της χώρας στη σφαγή του λιβυκού λαού είναι επιβεβλημένη και πρέπει να εξαργυρωθεί προς όφελος της ντόπιας αστικής τάξης, όταν έρθει η ώρα να μοιραστεί η λεία.
Συμπληρωματική στην προπαγάνδα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ είναι και η θέση του ΛΑ.Ο.Σ., ο οποίος ρητορεύει ψεύτικα εναντίον των ΗΠΑ, για να κρύψει ότι υπηρετεί και αυτός τα μονοπώλια. Το κόμμα του είναι αυτό που καλούσε την κυβέρνηση να διαπραγματευτεί ισχυρότερα ανταλλάγματα για τη συμμετοχή της στον πόλεμο. Οι εξελίξεις αποτελούν κόλαφο και για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος λιβανίζει το ρόλο της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και προσπαθεί να την παρουσιάσει σαν το «αντίπαλο δέος» στην επιθετικότητα των ΗΠΑ. Μπροστά στο συντελούμενο έγκλημα, ο λαός πρέπει να γίνει ακόμα πιο αυστηρός κριτής κάθε πολιτικής δύναμης, να καθίσει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Το δυνάμωμα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, η ενίσχυση του ΚΚΕ, είναι όρος αναγκαίος για να πληρώσουν τα κόμματα του κεφαλαίου τη συμμετοχή τους στον άδικο πόλεμο και τη συμμαχία για το τσάκισμα του λαού με αλλεπάλληλα μέτρα που έχει ανάγκη η πλουτοκρατία.
Feeds
