ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι ανάπηροι να τους γυρίσουν την πλάτη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αγωνιστικό προσωπείο επιχειρεί να φορέσει η ηγεσία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμΕΑ) ενόψει της σημερινής 3ης Δεκέμβρη, Παγκόσμιας Μέρας των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες. Η ΕΣΑμΕΑ που λειτούργησε όλα αυτά τα χρόνια ως χείρα βοηθείας των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για να περάσουν τα πλέον αντιδραστικά μέτρα απέναντι και στους ανάπηρους, που «γιόρταζε» την Παγκόσμια Μέρα διοργανώνοντας δεξιώσεις με τα κυβερνητικά στελέχη, εμφανίζεται τώρα να διοργανώνει συλλαλητήριο για τα δικαιώματα των ΑμΕΑ.

Η ΕΣΑμΕΑ δεν άλλαξε. Αλλαξε η τακτική που χρησιμοποιεί προκειμένου να μην απομονωθεί απ' τους ανάπηρους και τις οικογένειές τους, που οδηγούνται στην ανέχεια και την εξαθλίωση. Χαρακτηριστική είναι η ανοιχτή επιστολή που έστειλε στον πρωθυπουργό. Σε αυτήν ...θυμίζει στον πρωθυπουργό τις υποσχέσεις που είχε δώσει πέρσι ανήμερα της 3ης Δεκέμβρη σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου για τη στήριξη των ΑμΕΑ και ...απαιτεί: «Τώρα πια οι δεσμεύσεις του παρελθόντος από μέρους σας να γίνουν σαφείς και διακριτές πράξεις». «Τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους συναισθάνονται ότι η σωτηρία της χώρας είναι εθνικός σκοπός και είναι οι πρώτοι που έχουν αναγνωρίσει τις μεγάλες δυσκολίες που έχετε συναντήσει μέχρι σήμερα», αναφέρει και κατά τα άλλα ζητάει να υπάρξει «δίχτυ οικονομικής και κοινωνικής προστασίας» για τα ΑμΕΑ και τις οικογένειές τους!

Συνειδητά εξαπατούν τους ανάπηρους και τις οικογένειές τους. Και μέσα από δήθεν αγωνιστικές κινητοποιήσεις που εξαγγέλλει η ΕΣΑμΕΑ θέλει να υπηρετήσει το σύστημα που τόσο έχει στηρίξει και υπηρετήσει όλα αυτά τα χρόνια. Και μέσα από την ...κινητοποίηση προσπαθεί πάλι να δώσει χέρι βοηθείας στην κυβέρνηση, εμφανίζοντας την κρίση σαν μια αρρώστια που ήρθε απ' το πουθενά και δεν έχει να κάνει με το ίδιο το σύστημα και το χαρακτήρα της πολιτικής της κυβέρνησης. Καλλιεργώντας αυταπάτες, προβάλλοντας κάποια μέτρα εξαίρεσης των αναπήρων απ' τα γενικότερα μέτρα της κυβέρνησης για να πείσει ότι μπορούν να βγουν οι ανάπηροι αλώβητοι απ' την κρίση.

Διέξοδος απ' την κρίση και με προστασία της κερδοφορίας του κεφαλαίου και των δικαιωμάτων των αναπήρων δεν μπορεί να υπάρξει. Οι ανάπηροι απ' τα φτωχά λαϊκά στρώματα και οι οικογένειές τους έχουν ήδη γευτεί τη βαρβαρότητα αυτής της πολιτικής, γι' αυτό και πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη. Να συστρατευτούν με το αγωνιστικό αναπηρικό κίνημα και να διεκδικήσουν όλα όσα τους ανήκουν, μέσα από έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης. Με πρώτο σταθμό το συλλαλητήριο της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων σήμερα στις 9.30 π.μ. στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Δείκτης υποκρισίας

Τα παρατηρητήρια τιμών... ξαναπαρουσιάζει η κυβέρνηση και το υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, που τελευταία οι κυβερνώντες τα επιστρατεύουν όταν θέλουν να εντείνουν τα πακέτα αποπροσανατολισμού, κοροϊδίας και εμπαιγμού των εργαζομένων. Κύρια σε περιόδους που φουσκώνει η αγανάκτηση από το βάρος των αδιεξόδων, φουντώνει η οργή από τη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων και οξύνεται το πρόβλημα της ακρίβειας στην αγορά.

Ο «δείκτης φτήνιας», όπως είχε το θράσος να το χαρακτηρίσει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, αποτελείται από το τρίπτυχο: Παρατηρητήριο για τις τιμές των καυσίμων, παρατηρητήριο για τις τιμές 1.500 προϊόντων σε 1.200 σούπερ μάρκετ, παρατηρητήριο για τις τιμές ιδιωτικών σχολείων, παιδικών σταθμών, φροντιστηρίων και ΙΕΚ.

Σε εποχές που τα λαϊκά εισοδήματα δεν επαρκούν για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών, που έχουν ανατραπεί εντελώς οι όροι μιας στοιχειωδώς αξιοπρεπούς διαβίωσης και διογκώνονται οι στρατιές των ανέργων και των οικογενειών που περνούν στο φάσμα της φτώχειας, η κυβέρνηση προκαλεί και κοροϊδεύει.

Προτείνει να αναζητάμε στο ...ίντερνετ, πού θα βρούμε τη φθηνότερη βενζίνη και να γυρνάμε όλη την πόλη πηγαίνοντας σε 3 - 4 διαφορετικά σούπερ μάρκετ για να βρούμε τα φθηνότερα προϊόντα μεταξύ έτσι κι αλλιώς ακριβών και κερδοσκοπικών τιμών.

Αυτός είναι δείκτης θράσους και υποκρισίας...

Στην ποδιά της διαχείρισης

«Ο ΣΕΒ πρέπει να πάρει υπόψη του τη δύσκολη οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας. Να εναρμονιστεί με το αίσθημα της κοινής γνώμης, το οποίο εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Οι προτάσεις του, σε συνδυασμό με τις πιέσεις της τρόικας, οδηγούν σε διάλυση της κοινωνικής συνοχής (...) Καλούμε την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της. Να μην διευκολύνει με την πολιτική της την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής προστασίας. Καλούμε, επίσης, την κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες συμμαχιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο για το συντονισμό των χωρών του Νότου, καθώς και για την προώθηση της πρότασης για έκδοση ευρωομολόγου που ήδη κερδίζει έδαφος, προκειμένου να αλλάξει στοιχειωδώς η γκρίζα εικόνα της ευρωπαϊκής πραγματικότητας»!

Αυτά όλα κι όλα βρήκε να πει η «Δημοκρατική Αριστερά». Τη στιγμή που η μεγαλοεργοδοσία, με τις πλάτες της κυβέρνησης και πατώντας στα όσα αυτή συνομολόγησε με την τρόικα, απαιτεί την κεφαλή της εργατικής τάξης επί πίνακι. Αυτή τη στιγμή επιλέγει η «Δημοκρατική Αριστερά» να παρακαλέσει τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση, ευγενικά πάντα, να μην τσακίσουν τελείως τους εργάτες γιατί κινδυνεύει η κοινωνική συνοχή! Δηλαδή, φοβάται την αμφισβήτηση του συστήματος από το λαό, φοβάται τις διεκδικήσεις ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών που τσακίζει η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης με την οποία συναγελάζεται. Τρανό παράδειγμα οι συνεργασίες στις εκλογές για τα τοπικά κρατικά όργανα. Και καλεί την κυβέρνηση να διασκεδάσει τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια και να καθησυχάσει το λαό με φρούδες προσδοκίες, με κινήσεις για το θεαθήναι, όπως η διεκδίκηση έκδοσης ευρωομολόγου, λες και πρόκειται κάτι τέτοιο να έχει οποιοδήποτε θετικό αντίκρισμα στη ζωή των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Την ώρα που ηχεί συναγερμός στην εργατική τάξη και το λαό, αυτοί προσφέρονται για συμβολή στην εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, ενώ «τρίβονται» στα πόδια του συστήματος.

Να φύγουν από τη μέση τα παράσιτα

Τα στοιχεία είναι αμείλικτα και δείχνουν το μέγεθος του εγκλήματος που το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό διαπράττουν καθημερινά σε βάρος της εργατικής τάξης. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν προχτές, οι επιχειρήσεις ανά τον κόσμο έχουν συγκεντρώσει συνολική ρευστότητα περίπου 4,3 τρισ. δολαρίων. Τα ποσά αφορούν σε επιχειρήσεις εκτός χρηματοοικονομικού τομέα και αναφέρονται μόνο στο ρευστό που έχουν στα σεντούκια τους οι μεγαλοκαπιταλιστές, χωρίς να υπολογίζονται τα υπόλοιπα κεφάλαια και τα περιουσιακά στοιχεία των επιχειρήσεών τους. Το σκηνικό συμπληρώνει ένα ακόμα δυσθεώρητο νούμερο: Από τον Οκτώβρη του 2008, συνολικά 4,589 τρισ. ευρώ έχουν διατεθεί στον ευρωπαϊκό χρηματοοικονομικό τομέα από τα ταμεία των χωρών της ΕΕ, δηλαδή από τις τσέπες του λαού, για να έχουν οι τράπεζες ρευστότητα. Αλλα 3,9 τρισ. δολάρια έχει μεταγγίσει στα χρηματοκιβώτια των τραπεζών η αμερικανική κυβέρνηση.

Με τέτοια και άλλα μέτρα για τη στήριξη του κεφαλαίου, τα δημοσιονομικά ελλείμματα των καπιταλιστικών κρατών σκαρφάλωσαν στα ύψη. Τώρα, οι κυβερνήσεις αξιοποιούν σαν φόβητρο τη χρεοκοπία για να περάσουν το σύνολο των μέτρων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για να επανέλθει σε τροχιά μεγέθυνσης των κερδών του. Πού βρέθηκαν όλα αυτά τα λεφτά; Μήπως τα δούλεψαν οι μεγαλοβιομήχανοι, οι εφοπλιστές και τα άλλα παράσιτα; Οχι βέβαια. Πρόκειται για ένα μόνο μέρος της υπεραξίας που κλέβει καθημερινά το κεφάλαιο από τον εργαζόμενο στη διαδικασία της παραγωγής. Τα τρισ. ευρώ και δολάρια που έχει αποθηκεύσει στα σεντούκια του το κεφάλαιο, είναι κλεμμένος ιδρώτας του λαού.

Αλλά και τα τεράστια ποσά που κατευθύνονται στις τράπεζες και στις άλλες μερίδες του κεφαλαίου από τους κρατικούς προϋπολογισμούς, είναι και αυτά κλεμμένα από τους εργαζόμενους και το λαό. Με άλλα λόγια, πλούτος υπάρχει και μάλιστα ασύλληπτος. Αυτός ο πλούτος παράγεται από τους πολλούς, την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Καταλήγει όμως στα χρηματοκιβώτια των λίγων, μιας δράκας καπιταλιστών, που κατέχει τα μέσα παραγωγής. Αυτό είναι το κλειδί σε κάθε κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Το ποιος δηλαδή κατέχει τα μέσα παραγωγής. Αν ο λαός είχε την εξουσία, τότε τα εργοστάσια, τα καράβια, συνολικά τα μέσα παραγωγής, θα ήταν κάτω από τη δική του διεύθυνση, το δικό του έλεγχο. Αρα, όλα αυτά τα τεράστια ποσά, που αντανακλούν τον παραγόμενο πλούτο, θα ήταν δικά του. Θα κάλυπταν τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας που τσακίζει το σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα.

Με αυτά θα μπορούσε να διευρύνει ακόμα περισσότερο την παραγωγή και τον παραγόμενο πλούτο και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει δωρεάν Υγεία, Παιδεία για όλους, αξιοπρεπείς συντάξεις και επίπεδο ζωής αντίστοιχο της προόδου της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ορος απαράβατος είναι να φύγει από τη μέση η εξουσία των καπιταλιστών και να τους αφαιρεθούν τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, να περάσουν αυτά κάτω από εργατικό - κοινωνικό έλεγχο. Οι αντικειμενικές συνθήκες για μια τέτοια εξέλιξη είναι υπερώριμες. Οσο ο λαός αναμετράται αποτελεσματικά με εκβιασμούς του τύπου «δεν υπάρχουν λεφτά», «χρεοκοπούμε» και άλλα παρόμοια, όσο απαξιώνει πολιτικά αυτούς που του σερβίρουν τέτοιες και άλλες απειλές, όσο οργανώνεται και παλεύει μαζί με το ΚΚΕ στην προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης, τόσο πιο κοντά έρχεται η μέρα που θα φέρει τα πάνω κάτω προς το δικό του συμφέρον.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Στη χρεοκοπία του λαού ο μονόδρομός τους...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΩΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΜΩΣ ο Γ. Παπακωνσταντίνου. Ο δρόμος - δήλωσε - που ακολουθούμε «είναι δύσκολος, αλλά ο μόνος που θα μας οδηγήσει κάπου»...

Καμιά αντίρρηση. Το θέμα είναι ...«πού;». Γιατί προφανώς 150 χρόνια πίσω μας οδηγεί ο «δρόμος τους», που είναι - όπως λένε - και μονόδρομος.

Τότε που δεν υπήρχαν δικαιώματα, ασφάλιση και όσα έχουν κατακτήσει με αγώνες οι εργαζόμενοι σε ολόκληρο τον κόσμο.

Κι επειδή οι κυβερνώντες θεωρούν - όπως φαίνεται - πως είναι «μπροστά» από τον ελληνικό λαό, πρέπει να τους πληροφορήσουμε ότι υπάρχουν δύο τρόποι για να προπορεύεται κανείς...

Είτε όταν ηγείται, είτε όταν ...τον κυνηγάνε...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ο ένοχος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας. Κουράστηκαν μεν, αλλά τον εντόπισαν με αφορμή την Αγροτική Τράπεζα...

Ποιος είναι; Μα, ποιος άλλος από τους ...τραπεζοϋπάλληλους! Και γι' αυτό τώρα πρέπει να μειωθούν οι μισθοί τους κατά 10% (τουλάχιστον).

Εννοείται ότι αυτός είναι και ο κανόνας για όλα τα τραπεζικά ιδρύματα της χώρας, είτε έχουν συμμετοχή του κράτους είτε όχι.

Ετσι, λοιπόν, μετά τους δημόσιους υπάλληλους (γνωστοί υπονομευτές της ελληνικής οικονομίας) τώρα πρέπει να παταχθούν και οι υπάλληλοι των τραπεζών.

Οι κυβερνήσεις που διορίζουν διοικήσεις και κάνουν ό,τι μπορούν για να θησαυρίζουν οι πολυεθνικές σε βάρος όλων των οργανισμών, να τους αφήνουν τα χρέη και αυτοί να αποθηκεύουν τα κέρδη, φυσικά δεν έχουν καμιά ευθύνη. Αλίμονο τώρα...

Οσο για τις ιδιωτικές τράπεζες, δεν το συζητάμε. Αντί για ...αιματορουφήχτρες του κοσμάκη που είναι, έχουν αναγορευθεί σε «αιμοδότες» της οικονομίας. Και να οι εγγυήσεις, να οι ενισχύσεις με οποιονδήποτε τρόπο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μαθήματα ιδεολογικής τρομοκρατίας

Γρηγοριάδης Κώστας

Μαθήματα προπαγάνδας για το πώς θα περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα τους επόμενους μήνες με τις μικρότερες κοινωνικές αντιδράσεις και το μικρότερο πολιτικό κόστος παραδίδει το ΔΝΤ σε κυβέρνηση, επιχειρηματίες και δημοσιογραφικά παπαγαλάκια. Οπως αναφέρει το χθεσινό «Ποντίκι», «με την αναχώρηση της τρόικας από την Ελλάδα και την ανεπίσημη ενημέρωση προς το Μαξίμου ότι το πρόγραμμα κρέμεται από μια κλωστή, άρχισαν και τα ιδιαίτερα μαθήματα των ιθυνόντων του ΔΝΤ προς συγκεκριμένα κυβερνητικά στελέχη, think tanks, δημοσιογράφους, στελέχη τραπεζών και επιχειρήσεων, εργοδοτικών και επιχειρηματικών ενώσεων για το πώς θα χειριστούν επικοινωνιακά τη χιονοστιβάδα των εξελίξεων που έρχονται». Η πρώτη οδηγία που δόθηκε, σύμφωνα με την εφημερίδα, είναι να βομβαρδιστεί η κοινή γνώμη με την κινδυνολογία πως οι επόμενες 60 μέρες είναι «πολύ κρίσιμες» και από αυτές θα εξαρτηθεί η τέταρτη δόση του δανείου. Δεύτερη οδηγία φέρει την κωδική ονομασία «ξαφνικός θάνατος» και αφορά τον επικοινωνιακό χειρισμό των βάρβαρων διαρθρωτικών αλλαγών, όπως το κλείσιμο ΔΕΚΟ, τις απολύσεις στο δημόσιο, τις ιδιωτικοποιήσεις, κ.ο.κ. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά «οι επικοινωνιολόγοι και συμβουλάτορες που πλαισιώνουν το Μαξίμου έχουν συστήσει - και η κυβέρνηση, όπως αναμενόταν, έχει συμφωνήσει - πως οτιδήποτε αποφασίζεται (κλείσιμο ΔΕΚΟ, απολύσεις, κλπ.) θα ανακοινώνεται και θα εφαρμόζεται μέσα σε 24 ώρες. Μπαμ και κάτω». Ετσι πιστεύουν ότι «δεν θα δίνεται περιθώριο αντίδρασης από πλευράς κοινωνίας αλλά και δεν θα ανοίγει πολιτική συζήτηση, η οποία μπορεί να αποδυναμώσει την κυβέρνηση»... Είναι μακριά νυχτωμένοι αν νομίζουν με τέτοια επικοινωνιακά κόλπα ότι θα τρομοκρατήσουν το λαό και θα τον κάνουν να σκύψει το κεφάλι...

Βεβαρημένο αντεργατικό παρελθόν

Κανέναν δεν πείθουν οι δήθεν κατηγορηματικές διαψεύσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ ότι τάχα δεν είχε μυστική συνάντηση με την ηγεσία του ΣΕΒ για τον τρόπο εφαρμογής του μνημονίου όσον αφορά την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων. Τον «κάρφωσε» άλλωστε ο ίδιος ο συνεταίρος του, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, δηλώνοντας χτες ότι η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «ήταν παρούσα στα γραφεία του ΣΕΒ και διαπραγματευόταν ο ίδιος μαζί της επί έξι ώρες»(!). Το πλέον σημαντικό όμως είναι ότι οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ έχουν αποδείξει στην πράξη ότι είναι πρόθυμοι εταίροι του κεφαλαίου και πρωτοστατούν για να πληρώσουν τα βάρη της κρίσης οι ίδιοι οι εργαζόμενοι! Το παρελθόν της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ είναι εξαιρετικά βεβαρημένο και δεν αφήνει κανένα περιθώριο στους εργαζόμενους να τους δείξουν την παραμικρή εμπιστοσύνη και ανοχή. Για να σταθούμε μόνο στο συγκεκριμένο, πρέπει να επισημανθεί ότι από την αρχή η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δήλωνε ότι είναι έτοιμη να αποδεχθεί μείωση μισθών για να μη γίνουν τάχα απολύσεις, «ευλογούσε» τη σύναψη επιχειρησιακών συμβάσεων στο όνομα της διάσωσης της επιχείρησης, ενώ γενικότερα γνώμονας των αποφάσεών της ήταν και παραμένει η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Το επιβεβαίωσε, άλλωστε, πανηγυρικά ο Γ. Παναγόπουλος, δηλώνοντας χτες σε ραδιοφωνική συνέντευξή του ότι είναι έτοιμος να προσυπογράψει «έναν οδικό χάρτη για τις υποχρεώσεις όλων των συμμετεχόντων σε μια επιχείρηση ώστε να σωθεί μια επιχείρηση που κινδυνεύει»...

Εχθροί των λαϊκών συμφερόντων

Την κατεδάφιση των συλλογικών συμβάσεων σιγοντάρει όπως μπορεί η ηγεσία της ΝΔ, η οποία άλλωστε έχει ταχθεί από την πρώτη στιγμή με σαφήνεια υπέρ της ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις στο όνομα της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Το επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά ο Ν. Μηταράκης, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι το κόμμα του ευνοεί τις επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις. Η φραστική υποστήριξη στην εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας είναι υποκριτική γιατί το κυρίαρχο στη θέση της ΝΔ είναι η υποστήριξη των επιχειρησιακών συμβάσεων. «Εμείς πιστεύουμε ότι γενικότερα για τα εργασιακά η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας πρέπει να είναι το μίνιμουμ, το οποίο θα διέπει τις εργασιακές σχέσεις. Και από εκεί και πέρα σε επίπεδο επιχειρησιακών συμβάσεων και σε σχέση με τις κλαδικές συμβάσεις πλέον πιστεύουμε στην ικανότητα της ελεύθερης διαπραγμάτευσης εργαζομένων εργοδοτών στο να καθορίσουν τις λεπτομέρειες», είναι η θέση της ΝΔ με τα λόγια του αναπληρωτή τομεάρχη οικονομικών χτες στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ. Επιπλέον, το στέλεχος της ΝΔ απέφυγε να σχολιάσει τις θρασύτατες προτάσεις του ΣΕΒ με τις οποίες θέλει να κανονίζουν «ελεύθερα» οι εργοδότες το χρόνο εργασίας και το μισθό πείνας που θα δίνουν στους εργαζόμενους. Δεν πρόκειται βέβαια για τυχαία παράλειψη, καθώς καμία ανακοίνωση δεν έχει βγει επίσημα από τη ΝΔ, ακριβώς γιατί συμφωνούν πλήρως και στηρίζουν τις αξιώσεις των μεγαλοβιομηχάνων. Αποτελούν άλλωστε αναπόσπαστο μέρος των «αναπτυξιακών μέτρων» που προτείνουν τόσο η ΝΔ όσο και η κυβέρνηση.

Τόλμη απέναντι στο θράσος

Η θρασύτατη παρέμβαση των μεγαλοβιομηχάνων που αξιώνουν απαλλαγή από 250 «εμπόδια στην επιχειρηματικότητα» στοχεύει στην εξασφάλιση συνθηκών ασύδοτης δράσης τους. Θέλουν να σαρώσουν συλλογικές συμβάσεις και εργατικές αμοιβές, επιδιώκουν να καταργήσουν το πενθήμερο και την κυριακάτικη αργία, αξιώνουν διεύρυνση της λεγόμενης διευθέτησης του χρόνου εργασίας, ώστε να μην πληρώνουν την υπερωριακή απασχόληση, απαιτούν να απασχολούν τον εργάτη χωρίς χρονικούς περιορισμούς και άλλα πολλά. Παρότι το εύρος του αντιδραστικού τους πονήματος είναι εξαιρετικά μεγάλο, παραπέμποντας σε πολύ περισσότερες παρεμβάσεις από τις 250 - μόνο η κατάργηση των χρεώσεων υπέρ τρίτων ξεπερνά τις 30 διαφορετικές περιπτώσεις - η συνδυαστική του δυναμική είναι επικίνδυνα πολλαπλασιαστική και οι συνέπειες ανυπολόγιστες. Κάθε πρόταση του ΣΕΒ έχει πολλές «ουρές» και «ψιλά γράμματα», που οδηγούν σε μια πλήρη αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου για την επιχειρηματική δραστηριότητα, με τέτοιον τρόπο, ώστε όχι μόνο να απαλλάσσει τις μεγάλες επιχειρήσεις από οικονομικά, φορολογικά, χρηματοδοτικά και διοικητικά βάρη, αλλά να τα μεταφέρει επίσης στους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, την αγροτιά, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ένα βαθιά αντιδραστικό και οπισθοδρομικό εργασιακό καθεστώς.

Αν και οι μεγαλοεπιχειρηματίες προσεγγίζουν «τεχνοκρατικά» τις προκλητικές απαιτήσεις τους, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ουσιαστικά είναι μια πρόταση για την αντιμετώπιση της κρίσης σε βάρος των εργαζομένων και βεβαίως για την επόμενη μέρα της κρίσης, που με μόνιμα πλέον μέτρα υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων θα διασφαλίσουν την απρόσκοπτη κερδοφορία τους με τις μεγάλες «μεταρρυθμίσεις» του μνημονίου και της φιλομονοπωλιακής κυβερνητικής πολιτικής. Εξάλλου, η θρασύτητά τους έχει άμεση σχέση με τη στάση της κυβέρνησης, αλλά και της ΝΔ και των κομμάτων του κεφαλαίου. Τροφοδοτήθηκε όλους τους προηγούμενους μήνες από την αντιλαϊκή πολιτική και τις διακηρύξεις υπέρ της «ανταγωνιστικότητας» και της «ανάπτυξης», από τα μέτρα υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και σε βάρος της εργατικής τάξης. Πυροδοτήθηκε εκ νέου από τις τελευταίες τοποθετήσεις του Γ. Παπανδρέου και των υπουργών του. Επικυρώθηκε από τα συγχαρητήρια του Μ. Χρυσοχοΐδη που ενθουσιάστηκε από τη συμβολή τους στο νέο «εθνικό σύμφωνο για την ανάπτυξη».

Μεταξύ τους τα σκέφτονται και τα συμφωνούν. Ενωμένοι στον ίδιο στόχο. Προκλητικοί, άδικοι, αδίστακτοι και υποκριτές, ασκούν κριτική στο παρελθόν που οι ίδιοι διαμόρφωσαν, σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, για να δημιουργήσουν μια κατάσταση που τους εξυπηρετεί ακόμη καλύτερα σε αυτήν τη φάση του καπιταλισμού. Το θράσος των μεγαλοβιομηχάνων μπορεί να απαντηθεί μόνο μέσω της τόλμης των εργατοϋπαλλήλων και των συμμάχων τους. Τα 250 «εμπόδια» στην επιχειρηματικότητα που παρουσίασε ο ΣΕΒ, πρέπει να μετεξελιχθούν σε εκατομμύρια «εμπόδια» για την εφαρμογή τους. Τα εκατομμύρια των εργατών, των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, των φτωχομεσαίων αγροτών, των νέων ανθρώπων, των συνταξιούχων, του λαού θα τα ορθώσουν διεκδικώντας να ζουν ανθρώπινα τη ζωή τους. Και θα καταφέρουν όχι μόνο να αμυνθούν, όχι μόνο να καθυστερήσουν τις οδυνηρές επιπτώσεις της πολιτικής ΕΕ - κυβέρνησης - μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και να αποτελέσουν ένα μόνιμο, αξεπέραστο εμπόδιο στο μεγάλο κεφάλαιο και στις πολιτικές που ασκεί εναντίον της εργατικής τάξης. Που διεκδικώντας ικανοποίηση όλων των αναγκών των οικογενειών τους θα βάζουν ρότα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.