Γρηγοριάδης Κώστας

Ετσι, για παράδειγμα, στη χτεσινή ειδησεογραφία σχετικά με τις εξελίξεις για τη Γιουγκοσλαβία, προκύπτουν ταυτόχρονα «αλλά όλως τυχαίως» δύο τέτοια σενάρια. Το ένα αφορά τον ειδικό εισηγητή του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Γιουγκοσλαβία Γ. Ντίνστμπιρ, που δήλωσε με πολύ κυνισμό ότι μία καλή ιδέα θα ήταν να δοθεί στον απερχόμενο Πρόεδρο της Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ασυλία, με αντάλλαγμα την αποχώρησή του από την εξουσία.

Δε φτάνει, δηλαδή, που «Γιάννη τον θέλανε, Γιάννη τον ονομάσανε» και με το «έτσι θέλω» τον κρίνουν ένοχο για πράξεις που μόνο αυτοί οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές είναι ένοχοι, αλλά πάνω σ' αυτήν την κατασκευή τους υποτίθεται πως διαπραγματεύονται, ενώ ουσιαστικά φτιάχνουν κλίμα...

Ανάλογο είναι και το παράδειγμα με τη συνέντευξη του υπουργού Εξωτερικών του Μαυροβουνίου Μ. Λούκοβατς, που με θράσος ομολογεί πως αν ανακηρυχτεί Πρόεδρος ο Κοστούνιτσα, δε θα έχουν απαίτηση ανεξαρτησίας του Μαυροβουνίου. Δηλαδή, με άλλα λόγια, «βαλτοί είμαστε και, αν πετύχουμε το σκοπό που μας έχουν αναθέσει, τα περί ανεξαρτησίας που παραμυθιάζουμε πάνε περίπατο...».

Συνάντηση των: Πολυζωγόπουλου της ΓΣΕΕ, Παπαϊωάννου (πρώην Εργασίας) και Πρωτόπαππα (νυν Εργασίας) πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες μέρες σε παραλιακή ταβέρνα, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Παρόν», που δε διαψεύστηκε. Τι συζητούσαν οι τρεις δρυοκολάπτες του «εκσυγχρονισμού», λίγες μέρες πριν από την πανελλαδική απεργία; Δεν ήμασταν εκεί, δεν είχαμε στήσει αυτί, αλλά από τον πρότερο μη έντιμο βίο, των καρεκλοκένταυρων της ΓΣΕΕ, εκτιμούμε ότι θα κατάστρωσαν τα νέα σχέδια για τη συνέχιση της χειραγώγησης του εργατικού κινήματος στο άρμα της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Και οι όποιοι αφελείς ενθουσιάστηκαν, επειδή ο Πολυζωγόπουλος κήρυξε πανελλαδική απεργία - ξεχνώντας το μέχρι σήμερα πολύτιμο για την κυβέρνηση αντεργατικό του ρόλο - μάλλον θα πρέπει να επανεξετάσουν τη στάση τους για να μη βρεθούν και πάλι προ εκπλήξεων.

Ενδιαφέρουσες, αν μη τι άλλο, οι απόψεις που διατυπώνει ο καθηγητής στο Τμήμα Ναυπηγών του ΕΜΠ Απ. Παπανικολάου, ο οποίος είναι και προϊστάμενος του Εργαστηρίου Μελέτης Πλοίου. Κατ' αρχήν, θεωρεί ότι τα πλοία που ναυπηγήθηκαν στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 έχουν λιγότερες προδιαγραφές ασφαλείας και είναι πιο ευπαθή σε περίπτωση ατυχήματος, σε σχέση με τα σκάφη της νεότερης γενιάς. Αξιοσημείωτες είναι οι παρατηρήσεις που κάνει για το ναυάγιο του «Εξπρές Σαμίνα». Οπως δήλωσε σε εφημερίδα: «Ακουσα τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας να αναφέρει τον αριθμό των σωστικών μέσων που είχε το συγκεκριμένο πλοίο. Δε μας είπε τίποτα, όμως, για το θέμα της ποιότητας αυτών των σωστικών μέσων που διέθετε το εν λόγω πλοίο». Μάλιστα, επικαλείται και τα στοιχεία που αναφέρει στην πληρωμένη καταχώρισή της η πλοιοκτήτρια εταιρία, σύμφωνα με τα οποία «για την αναβάθμιση του ξενοδοχειακού εξοπλισμού του πλοίου δαπανήθηκαν περίπου 600 εκατ., ενώ για τα σωσίβια δαπανήθηκαν 3 εκατ. δρχ. Με αυτά τα λεφτά δεν μπορεί να γίνει ανανέωση στα σωσίβια και προφανώς έμειναν τα παλιά», επισημαίνει ο καθηγητής.

Σχόλιο. Η κυβέρνηση, αν ήθελε να ανακαλύψει την αλήθεια και τους πραγματικούς υπαίτιους του ναυτικού εγκλήματος, έχει πολλά μέσα στη διάθεσή της να το κάνει. Αλλά επιδίωξή της είναι ακριβώς το αντίθετο: Η συγκάλυψη και το κουκούλωμα.

Αν αναζητούσαν την αλήθεια, θα έπρεπε, ήδη, να είχαν σημάνει συναγερμό, μετά τις αποκαλύψεις - καταγγελίες του προέδρου του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά Ιορδάνη Πουντίδη, ο οποίος, αναφερόμενος στις εργασίες επισκευής που έγιναν στο πλοίο, είπε ότι «δεν έγινε καμία εργασία που να αφορά την ασφάλεια του πλοίου. Δε δόθηκε δραχμή, για παράδειγμα, για το μπροστινό μέρος πρόσκρουσης (φορ μπικ), για ενισχυτικά, για τα στεγανά. Τα ελάσματα σε κρίσιμα σημεία δεν τα άγγιξε συνεργείο, αν και ήταν φθαρμένα. Αν τα στεγανά του ήταν εντάξει, δε θα βούλιαζε μέσα σε λίγα λεπτά και ίσως να μη θρηνούσαμε σήμερα εκατοντάδες θύματα». Αλλά, ας μην αυταπατώνται ότι θα «ξεμπερδέψουν» πολύ εύκολα με τον άδικο χαμό δεκάδων ανθρώπων.

• Ο επιθετικός, πολεμικός χαρακτήρας και ο ρόλος, ως χωροφύλακα του ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, του ισραηλινού κράτους δεν άλλαξε και καμία πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του δεν ενδιαφέρεται πραγματικά και δεν παίρνει ουσιαστικά μέτρα για την εμπέδωση μιας ειρήνης στην περιοχή, που θα αναγνωρίζει και τα παλαιστινιακά δικαιώματα.
• Οι ΗΠΑ και η ΕΕ, όπως πάντα έτσι και τώρα, τάσσονται αναφανδόν υπέρ του αδικοπραγούντος και μονίμως εν αδίκω τελούντος Ισραήλ, διότι αυτό εξυπηρετεί και τα δικά τους ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στη Μέση Ανατολή. Μάλιστα, οι «κεντροαριστεροί» ηγέτες της ΕΕ εκφράζουν τη «συντροφική» αλληλεγγύη τους προς τον ομοϊδεάτη τους Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπάρακ - το νέο «χασάπη» της Μέσης Ανατολής - ενώ την ίδια ώρα ζητούν «την κεφαλή επί πίνακι» του Μιλόσεβιτς.
• Ο παλαιστινιακός λαός, που - ανεξαρτήτως τι κάνει η πολιτική ηγεσία του - δεν αποδέχτηκε και δε θα αποδεχτεί ποτέ μια «ειρήνη» ετεροβαρή σε βάρος του, είναι αποφασισμένος να αγωνιστεί μέχρις εσχάτων για να αποκτήσει την πατρίδα του, στην οποία θα μπορεί να ζει και να κυκλοφορεί ελεύθερος.
• Ο αραβικός κόσμος, παρά τη φιλοϊμπεριαλιστική πολιτική πολλών από τις κυβερνήσεις του, συμπαρατάσσεται στον αγώνα με τους αδελφούς του Παλαιστίνιους, όπως δείχνουν και οι διαδηλώσεις που πραγματοποιούνται, αυτό το διάστημα, στις αραβικές χώρες.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αν δεν το ακούσατε, παραλλήλισε το μπλοκάρισμα στον Πειραιά και στη Ραφήνα 55 πλοίων, με αυτοκίνητα που είναι ασφαλή, αλλά γίνονται πιο ασφαλή αν τους βάλει κανείς αερόσακους. Πάλι καλά, που δε μας είπε να βάλουμε αερόσακους στις βραχονησίδες, για να μην χτυπάνε πάνω τα πλοία, δηλαδή...

Οσο για το ποιος φταίει, ο πρωθυπουργός ήταν σαφής: Φταίει το Λιμενικό, φταίει η εταιρία, φταίει το πλήρωμα, ...φταίνε μέχρι και οι γλάροι, αλλά όχι η κυβέρνηση! Οχι πως περιμέναμε τίποτε καλύτερο δηλαδή, μα λίγο μικρότερο θράσος δε θα έβλαπτε.

Τώρα, αναφορικά με την κατάσταση που επικρατεί στην ακτοπλοΐα, εμείς σας παραθέτουμε αυτούσιο το απόσπασμα της ομιλίας του και το αφήνουμε σε σας: «Η κυβέρνηση διαμορφώνει ρυθμίσεις που εξασφαλίζουν την εξυπηρέτηση του πολίτη και την ασφαλή σύνδεση των νησιών»!

ΒΕΒΑΙΑ,ΟΤΑΝ ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μιλάει έτσι, τι να περιμένει κανείς από τα στελέχη του κινήματος, όπου εν χορώ κατηγορούν οποιονδήποτε μιλήσει για κυβερνητικές ευθύνες ότι ...καπηλεύεται το ναυάγιο του «Σαμίνα»;

Ισως γιατί δε γνωρίζουν την παροιμία, που λέει ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί», αφού, βέβαια, τη δική τους καπηλεία τόσο καιρό στο χώρο της Εμπορικής Ναυτιλίας πληρώνουμε τώρα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σίγουρα, πάντως, δε ζητάς τη συμβουλή κάποιου που δεν εμπιστεύεσαι, ιδίως όταν διακυβεύονται σημαντικά οικονομικά συμφέροντά σου. Ετσι δεν είναι;

Παχιά και ψεύτικα λόγια και κοινότοπες διαπιστώσεις χρησιμοποίησε χτες ο Κ. Σημίτης για το πάντα επίκαιρο θέμα της διαπλοκής οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Φάνηκε όμως καθαρά ότι σε καμία περίπτωση δεν έχει βούληση - ούτε θα μπορούσε - να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Ετσι, πρώτον μετέθεσε τις ευθύνες «σε όλα τα κόμματα»(!), τα οποία, όπως είπε, έχουν υποχρέωση να συμβάλουν υπεύθυνα στην αντιμετώπισή του. Λες και τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι αυτά που μοιράζουν την πίτα των μεγάλων έργων, του Γ` ΚΠΣ, των εξοπλιστικών προγραμμάτων κλπ.- άλλο θέμα πόσο ορισμένα από αυτά εμπλέκονται στο «παιχνίδι». Λες και τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι αυτά που μοιράζουν τις άδειες στα ΜΜΕ, λες και δεν είναι τα στελέχη της κυβέρνησης που συναγελάζονται στα «κότερα» με τα μεγάλα αφεντικά, λες... Ο μόνος λόγος που ο Κ. Σημίτης έθεσε το ζήτημα της διαπλοκής ήταν για να θέσει το θέμα των οικονομικών των κομμάτων. Με άλλα λόγια, το μόνο μέτρο που θα πάρει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της διαπλοκής είναι η νομιμοποίησή της μέσω της απόλυτης εξάρτησης των κομμάτων από το κεφάλαιο! Δοξάστε τους!

Το περιστατικό με το πλοίο «Ιαλυσσός», το οποίο ήταν έτοιμο να αποπλεύσει από το λιμάνι του Πειραιά με χαλασμένη τη μία μηχανή του, είναι εξόχως αποκαλυπτικό για τον έλεγχο που γίνεται στα σαπιοκάραβα της ακτοπλοΐας. Δηλαδή, αν δεν προηγούνταν το ανώνυμο τηλεφώνημα και αν δεν είχε προηγηθεί το ναυτικό έγκλημα στην Πάρο και η λαϊκή κατακραυγή, το πλοίο θα ταξίδευε ανενόχλητο, συνοδευόμενο με όλα τα χαρτιά αξιοπλοΐας. Το περιστατικό αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει με κατηγορηματικό τρόπο το καθεστώς ασυδοσίας και ασυλίας που επικρατεί στην ακτοπλοΐα, φυσικά με την ανοχή και τις πλάτες της κυβέρνησης. Και, βέβαια, δεν πρόκειται να αλλάξει με τη θυσία ορισμένων εξιλαστήριων θυμάτων της αρμόδιας επιτροπής του ΥΕΝ, ούτε, πολύ περισσότερο, με την απελευθέρωση και την άρση του καμποτάζ. Αντίθετα, η κατάσταση αυτή θα διαιωνιστεί και, μάλιστα, θα επιδεινωθεί. Μόνο αν επιβληθεί ο Εθνικός Οργανισμός Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών, που θα συνοδεύεται με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, μπορεί να δοθεί λύση προς όφελος των επιβατών και των εργαζομένων.

Η προχτεσινή συνάντηση του υπουργού Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλου, με τον τομεάρχη της Υγείας, Ν. Κακλαμάνη, «αν δεν οδήγησε το διάλογο που υποτίθεται ότι επιζητά ο κ. υπουργός σε οριστικό ναυάγιο, σίγουρα τον ανέστειλε μέχρι την παρουσίαση εκ μέρους του υπουργείου του νομοσχεδίου με τις αλλαγές στο χώρο της υγείας», αναφέρει σε χτεσινή ανακοίνωσή του ο Ν. Κακλαμάνης. Ο υπουργός, σύμφωνα με το Ν. Κακλαμάνη, επέμεινε στις αρχικές θέσεις και αρνήθηκε να δεχτεί τις προτάσεις της ΝΔ.

Πάντως είτε η μια - η νεοφιλελεύθερη της ΝΔ κατά τον Ν. Κακλαμάνη - είτε η άλλη - η ΠΑΣΟΚεκσυγχρονιστικά φιλελεύθερη - εκδοχή των προτάσεων, θα οδηγήσουν την ήδη παραπαίουσα δημόσια υγεία σε ναυάγιο.

Μια περίεργη εξήγηση έσπευσε να δώσει τις προάλλες η επίτροπος Αννα Διαμαντοπούλου για την άρνηση των Δανών να συμμετέχουν στη ζώνη του Ευρώ. Σε δήλωση - παρέμβασή της η επίτροπος ισχυρίζεται ότι οι Δανοί δε θέλουν την ένταξη στο Ευρώ γιατί «η Δανία είναι μία χώρα χωρίς ελλείμματα, αλλά με πλεονάσματα στον δημόσιο τομέα, με κατά κεφαλήν εισόδημα πολύ υψηλότερο του μέσου κοινοτικού όρου, με υψηλές κοινωνικές παροχές, με σταθερό νόμισμα και με... εύκολους γείτονες. Με άλλα λόγια μία χώρα με επιδόσεις που όλοι θα θέλαμε να μιμηθούμε».

Με άλλα λόγια η επίτροπος παραδέχεται ότι η ένταξη στην Ευρωζώνη και στον «σκληρό πυρήνα» σημαίνει λιγότερες κοινωνικές παροχές, μικρότερο κατά κεφαλήν εισόδημα κ.ο.κ.! Οσο για το επιχείρημα που υπαινίσσεται ότι η ΕΕ διασφαλίζει τα σύνορα, αυτό έχει ήδη καταρριφθεί παταγωδώς (βλέπε Ιμια). Κατά τα λοιπά, δε θα είχαμε καμία αντίρρηση να μιμηθούμε τους Δανούς, αρκεί η κυβέρνηση Σημίτη να τολμούσε να κάνει δημοψήφισμα...

Το 1990, ο νόμος περί μετανάστευσης που ίσχυε στις ΗΠΑ έλεγε ότι, ετησίως, 65.000 ξένοι, «οι καλύτεροι και οι λαμπρότεροι», μπορούσαν να λάβουν την περίφημη βίζα Η-1Β, εξαετούς διάρκειας, για να εργαστούν στον τομέα υψηλής τεχνολογίας της χώρας. Το 1998, όταν η βιομηχανία παραπονέθηκε ότι της λείπουν χέρια, η κυβέρνηση ανέβασε τον αριθμό - «οροφή» των μεταναστών στους 115.000. Τα εξέχοντα στελέχη της βιομηχανίας της υψηλής τεχνολογίας υποσχέθηκαν ότι επρόκειτο για «λύση». Φέτος αμφότεροι, Μπους και Γκορ, υπόσχονται στη βιομηχανία ότι ο αριθμός των μεταναστών, που θα μπορούν να αποτελούν το φτηνό εργατικό δυναμικό των Αμερικανών, θα αυξηθεί στις 200.000. Γιατί; Διότι οι εταιρίες υψηλής τεχνολογίας γενναιόδωρα συνέβαλαν κάπου 72 εκατομμύρια δολάρια επίσημα στις ομοσπονδιακές καμπάνιες των δύο υποψηφίων για το θώκο του «πλανητάρχη», λένε οι ...κακές γλώσσες. Η άντληση των καλύτερων εγκεφάλων από χώρες όπου δεν αμείβονται με επάρκεια, το λεγόμενο brain drain, συνεχίζεται. Ποιος είπε ότι η ...αποικιοκρατία τελείωσε;