Τρίτη 28 Σεπτέμβρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο μονόδρομος

Γρηγοριάδης Κώστας

Οπως στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος, έτσι και το τουριστικό κεφάλαιο προβάλλει, πάνω από την πτώση της παραγωγής στη μεταποίηση λόγω κρίσης και στη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής που καταστρέφει τη φτωχή αγροτιά - έργο της ΕΕ, των κυβερνήσεων του δικομματισμού και του αδηφάγου μεγάλου κεφαλαίου - τον τουρισμό ως «σωτηρία» της οικονομίας!

Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Τουρισμού, που γιορτάστηκε χτες, ο ΣΕΤΕ (ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις), όχι μόνο ζήτησε να γίνει ο τουρισμός κυβερνητική προτεραιότητα, αλλά και βασικό εργαλείο ...σχεδιασμού της οικονομικής πολιτικής!

Οι τουριστικοί πράκτορες (HATTA) από την πλευρά τους, συνέπλευσαν ισχυριζόμενοι ότι ο τουρισμός έχει μόνο μία ιδεολογία (προφανώς τα επιχειρηματικά κέρδη), που είναι ανεξάρτητη από κυβερνήσεις, κόμματα κλπ.

Ο αρμόδιος υφυπουργός Γ. Νικητιάδης εξέφρασε τη συμπόρευση της κυβέρνησης με αυτές τις αντιλήψεις, σημειώνοντας ότι όλοι οφείλουμε να στρατευθούμε στη διαμόρφωση ενός ενιαίου εθνικού πλαισίου για τον τουρισμό!

Γι' αυτό και δημιουργούν εργαζόμενους του κλάδου χωρις δικαιώματα και χωρίς μόνιμη δουλειά, αυτά έχουν ήδη υπονομευτεί από τις επιταγές του μνημονίου και του μεγάλου κεφαλαίου.

Και σιγά οι καπιταλιστές του τουρισμού και η κυβέρνησή τους μην έλεγαν έστω και μία αράδα για τον εργαζόμενο, τις οικογένειες που στερούνται το δικαίωμα στις διακοπές, που στερούνται πλέον σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς σωστή στέγη, διατροφή, μόρφωση, υγεία.

Κάποιοι βλέπουν το μέλλον τους σαν μια ακριβή ξαπλώστρα σε χρυσή αμμουδιά. Κάποιοι άλλοι, αναρωτιούνται αν θα έχουν μέλλον οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Κανένα κοινό συμφέρον δεν έχουν αυτοί οι δύο.

Ο αγώνας της εργατικής τάξης για να σπάσει τα δεσμά της είναι μονόδρομος.

Η ΔΑΚΕ λέει «τέρμα οι κινητοποιήσεις»

Τη στιγμή που γίνεται ένας χαμός στα σχολεία, με χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών, με μετακινούμενους εκπαιδευτικούς από σχολείο σε σχολείο, αλλά ακόμα και μετακινούμενους μαθητές από τη μια στην άλλη σχολική μονάδα (ειδικά στην τεχνική εκπαίδευση)... η παράταξη της ΔΑΚΕ, σε ένα μνημείο υποταγής κατέθεσε εγγράφως στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά την πρότασή της για να μη γίνονται κινητοποιήσεις!

Συγκεκριμένα, λένε: «Τα μέλη της ΔΑΚΕ του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά δηλώνουν ότι: σταθερή και πάγια θέση της παράταξής μας είναι η μη συμμετοχή μας σε κάθε μορφή μαζικής παράστασης προς τη Διοίκηση, θεωρώντας τον ως αναποτελεσματικό τρόπο πάλης και επίλυσης προβλημάτων του κλάδου».

Ποια είναι άραγε η Διοίκηση της εκπαίδευσης, απέναντι στην οποία η ΔΑΚΕ θεωρεί «αναποτελεσματικές» τις κινητοποιήσεις; Δεν είναι η Διοίκηση αυτή π.χ. που έχει πάρει την εντολή από το υπουργείο να στοιβάξει 30 μαθητές ανά τμήμα και το υλοποιεί; Δεν είναι η διοίκηση που πιέζει και εξαναγκάζει τους εκπαιδευτικούς σε μετακινήσεις από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην πρωτοβάθμια και από περιοχή σε περιοχή; Σε τελική ανάλυση η διοίκηση της εκπαίδευσης είναι αυτή που υλοποιεί το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής για την Παιδεία. Οταν λες «όχι» στις κινητοποιήσεις στη διοίκηση είναι σα να λες «όχι» στις κινητοποιήσεις ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Αυτό λέει η ΔΑΚΕ με την επιστολή της: Τα κεφάλια μέσα - υποταγή στην κυβερνητική πολιτική!

Η ... αντικειμενική τηλεόραση

Με το που ανακοινώθηκε τις προάλλες η υποψηφιότητα του Κ. Βελόπουλου για την Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας εκ μέρους του ΛΑ.Ο.Σ., το «Μέγκα» έσπευσε αυθημερόν να τους εξασφαλίσει μια δεκάλεπτη ζωντανή παρουσίαση στο κεντρικό του δελτίο. Το ίδιο έκανε το «Μέγκα» και τη μέρα που ανακοινώθηκε ο Αδ. Γεωργιάδης, επίσης του ΛΑ.Ο.Σ., σαν υποψήφιος για την Περιφέρεια Αττικής. Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. δίνει κατά μέσο όρο δυο τουλάχιστον συνεντεύξεις καθημερινά σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και εφημερίδες, ενώ υπάρχουν και Μέσα που του κρατάνε μόνιμα στασίδι. Αν όλα αυτά συνδυαστούν με το γεγονός ότι ο νέος εκλογικός νόμος θέτει απαράδεκτους περιορισμούς για τις εμφανίσεις των υποψηφίων στα ΜΜΕ, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι μεγαλοεργολάβοι και οι μεγαλοεφοπλιστές των συγκροτημάτων της ενημέρωσης, έχουν τους εκλεκτούς τους και δεν το κρύβουν. Γι' αυτό οι του ΛΑ.Ο.Σ. βρίσκουν βήμα και με το παραπάνω στα κανάλια και τις εφημερίδες τους, όταν το ΚΚΕ και η πλούσια δράση των υποψηφίων του είτε αποσιωπάται εντελώς, είτε παρουσιάζεται αποσπασματικά και διαστρεβλώνεται.

Θα ασκήσουν αντιλαϊκή πολιτική

Λογής λογής διεκδικητές της ψήφου για περιφέρειες και δήμους, δηλαδή λαϊκής έγκρισης για να ασκήσουν πολιτική σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, υποστηρίζουν πως η δική τους παρουσία στο τιμόνι της «τοπικής» εξουσίας θα έχει θετικό αποτέλεσμα για το λαό. Αυτό ειδικά το ισχυρίζονται υποψήφιοι περιφερειάρχες, καθώς είναι γεγονός ότι οι Περιφέρειες αναδεικνύονται σε μικρές κυβερνήσεις, όπως είπε και η κυβέρνηση. Ουδέν ψευδέστερον από το να υποστηρίζουν ότι με δεδομένη την αντιλαϊκή κεντρική πολιτική, με την οποία δε διαφωνούν, θα την ασκήσουν περιφερειακά έτσι που αυτή να είναι φιλολαϊκή. Ο ίδιος ο σχεδιασμός για την κρατική μεταρρύθμιση δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Ειδικά για την Περιφέρεια ισχύει απόλυτα πως καλείται να «συμβάλει με υπευθυνότητα και διοικητική ικανότητα στην προώθηση των εθνικών στρατηγικών στόχων», δηλαδή να είναι ένα αποτελεσματικότερο τμήμα της κρατικής μηχανής.

Γι' αυτό και το ερώτημα που αποφεύγουν να απαντήσουν όσοι ισχυρίζονται πως η παρουσία τους θα κάνει φιλολαϊκή αυτή την κρατική διοίκηση είναι συγκεκριμένα, «ποια πολιτική θα εφαρμόσουν;». Αυτή η πολιτική είναι ήδη προσδιορισμένη: Περιλαμβάνει αποφάσεις όπως: Μείωση εισοδημάτων των δημοσίων υπαλλήλων, ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα, περικοπή στις κοινωνικού χαρακτήρα κρατικές δαπάνες, μέτρα για νέα προνόμια - φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο έτσι που να πέφτει κι άλλο η τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης. Οι περιφερειάρχες, δηλαδή, με το «καλημέρα» θα πρέπει καταρχήν να υλοποιήσουν αυτή την πολιτική. Ακόμα και η πλέον σύντομη αναφορά σε ορισμένους τομείς όπου θα ασκεί εξουσία η Περιφέρεια έχει να προαναγγείλει αντιλαϊκό αποτέλεσμα: Π.χ. στην Υγεία: Η κατεύθυνση είναι τα δημόσια νοσοκομεία να «αποκεντρωθούν» στις Περιφέρειες και να λειτουργούν ως «αυτόνομες οικονομικές μονάδες» με δικούς τους πόρους, σε κοινό πλαίσιο με τον ιδιωτικό τομέα. Δηλαδή, με ιδιωτικοοικονομικά και ανταγωνιστικά κριτήρια. Αυτό όμως οδηγεί στην ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της Υγείας, στην όξυνση της ανισομετρίας μέσα και ανάμεσα στις περιοχές της χώρας. Ανάλογη είναι και η κατεύθυνση στο χώρο της Παιδείας, όπου μέσα από την αποκεντρωμένη λειτουργία επιχειρείται να σπάσει ο όποιος ενιαίος χαρακτήρας της εκπαίδευσης (οι προχτεσινές εξαγγελίες της κυβέρνησης ενισχύουν αυτήν την κατεύθυνση).

Οσο βέβαιο είναι ότι υποψήφιοι που ασπάζονται την κεντρικά εξαγγελμένη αντιλαϊκή πολιτική (όποια παραλλαγή της κι αν αποδέχονται ως προς τη διαχείριση) είναι υποχρεωμένοι να συμβάλουν ειδικά από τη θέση του περιφερειάρχη στο παραπέρα ξεζούμισμα των λαϊκών στρωμάτων, άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι οι μόνοι που μπορούν να αξιοποιήσουν και την περιφερειακή διοίκηση σε όφελος του λαού είναι μόνο αυτοί που ανοιχτά, καθαρά και ξάστερα αντιπαλεύουν από σήμερα αυτή την πολιτική. Μοιάζει οξύμωρο, έχει όμως αποδειχτεί ξανά και ξανά: Σε όποια θέση κι αν βρίσκεται ο αιρετός το κρίσιμο είναι ποια πολιτική θέλει να εφαρμόσει. Οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» έχουν κάνει εξαρχής καθαρό ότι και το εκλογικό αποτέλεσμα πρέπει να είναι τέτοιο που να δυσκολεύει την εφαρμογή της σημερινής πολιτικής, να οδηγεί στην ανατροπή της. Οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» έχουν κάνει καθαρό ότι ζητάνε την ψήφο του λαού για να μην εφαρμόζουν την κρατική αντιλαϊκή πολιτική, να μπαίνουν μπροστά στην οργάνωση και στη στήριξη των λαϊκών αγώνων, για να εμποδιστεί στην εφαρμογή της αποκαλύπτοντάς την και βάζοντας όσο γίνεται φραγμούς, να συμπορεύονται με το λαϊκό κίνημα.


Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Παιδεία στα μέτρα του κεφαλαίου...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ε, ΒΕΒΑΙΑ από τους Δελφούς θα ανακοίνωνε ο Γ. Παπανδρέου την εκπαιδευτική πολιτική του. Ταιριαστό, ως σύγχρονη Πυθία...

Μόνο που οι χρησμοί του Μαντείου ήταν απλά διφορούμενοι έτσι ώστε πάντα να «πέφτουν μέσα». Εδώ μιλάμε για ξεκάθαρα ψέματα προκειμένου να «πέσει μέσα» στη ...λακκούβα ο κόσμος της εκπαίδευσης.

Γιατί μόνο προς αναβάθμιση του επιπέδου σπουδών δεν το πάει η κυβέρνηση, άλλο τι μας λέει και τις μεγαλοστομίες των «χρησμών».

Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι δε θέλουν να δίνουν λεφτά στην Παιδεία (εξ ου και οι συγχωνεύσεις και ο «Καλλικράτης») ή ακόμη καλύτερα η «παιδεία» να βγάζει τα ...έξοδά της μόνη της.

Κι όταν μιλάμε για Παιδεία στην «ελεύθερη αγορά», ένας τρόπος υπάρχει γι' αυτό: Να γίνει ένα καλό προϊόν που θα απευθύνεται σε όσους μπορούν να πληρώσουν και θα τους παίρνει κατά το δυνατόν περισσότερα.

Επειδή όμως όλα τα καλά προϊόντα θέλουν ...στήριξη και καλό «μάνατζμεντ», εδώ είναι οι επιχειρηματίες που θα μπλέξουν στην υπόθεση όσο περισσότερο μπορούν. Aλλωστε υπάρχει «ψωμί» για όλους τους στο χώρο.

Οσο για την περίφημη «συμβουλευτική επιτροπή» που αποτελείται από Αμερικανούς, Καναδούς, Ολλανδούς, Ελβετούς, Αυστραλούς κλπ. και μόνο από την ...εθνική σύνθεση μας δίνει να καταλάβουμε σε τι είδους συστήματα προσανατολίζεται.

Το ότι σε αυτή συμπεριλαμβάνεται και ο πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Μάαστριχτ να το θεωρήσουμε ίσως ..συμβολικό;

Μια και από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ οδηγηθήκαμε στη Στρατηγική της Λισαβόνας της οποίας οι οδηγίες αποτελούν και την καρδιά της πολιτικής που θα εφαρμοσθεί.

Πάντως, για να αντιληφθείτε και την ...ελληνική κουτοπονηριά της υπόθεσης, που πάντα έχει το ρόλο της, θυμηθείτε και την αναφορά σε «ηλεκτρονικά συγγράμματα», υποτίθεται για λόγους νεωτερισμού.


Γρηγοριάδης Κώστας

Προφανώς, το μόνο κίνητρό τους είναι ότι τους έρχονται κάπως πιο φθηνά...

Δείχνουν τι πραγματικά πρεσβεύουν

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μια αντίθεση καθ' όλα αποκαλυπτική για την πολιτική αντίληψη του χώρου όπου ανήκει πολιτικά, κάνει ο διευθυντής του ΠΡΙΝ, εφημερίδας του ΝΑΡ, στη σελίδα που διατηρεί στο Εθνος. Δίπλα σε μια φωτογραφία, που παρουσιάζει την εικόνα του Τσε ζωγραφισμένη σε τοίχο πόλης της Κούβας, ο αρθρογράφος παρατηρεί ότι «μισόν αιώνα τώρα η Κούβα, θρύλος και ελπίδα όλων των καταπιεσμένων στα πέρατα της οικουμένης, δείχνει να κουράστηκε και να ετοιμάζεται να γυρίσει στο προεπαναστατικό παρελθόν». Το σχόλιο απευθύνεται βέβαια στην ανακατανομή του εργατικού δυναμικού που αποφάσισε η κυβέρνηση και το ΚΚ Κούβας. Ο διευθυντής του ΠΡΙΝ αναπαράγει με δυο λέξεις όσα λένε οι αστικές εφημερίδες και οι αναλύσεις τους τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τις εξαγγελίες της κουβανικής κυβέρνησης. Οτι, δηλαδή, ο σοσιαλισμός τελείωσε στην Κούβα, ο καπιταλισμός κυριάρχησε και πως αυτό είναι το μέλλον για κάθε λαό, άρα δεν υπάρχει ελπίδα. Δηλαδή, υποταγή στον ιμπεριαλισμό. Για να συμπληρώσει μάλιστα την προπαγάνδα, δυο γραμμές πιο κάτω, ο Δελαστίκ επιλέγει να αφιερώσει ένα μονόστηλο - ελεγεία στο νέο αρχηγό του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, παρατηρώντας με ευχαρίστηση ότι ο νεοεκλεγείς είναι της θέσης ότι «εκτός από τα ελλείμματα, υπάρχουν και οι άνθρωποι». Με άλλα λόγια, ο σοσιαλισμός δεν έχει μέλλον, αλλά υπάρχουν κάτι καλοί σοσιαλδημοκράτες που μπορούν να δώσουν λύση στα σημερινά οξυμένα λαϊκά προβλήματα και να συμβιβάσουν το κεφάλαιο και τους εργαζόμενους. Αυτά λέει ο διευθυντής του ΠΡΙΝ και καλό είναι τα γραπτά του να αξιοποιούνται για πολιτικά συμπεράσματα.

Βαθιά αντίδραση οι «μεγάλες αλλαγές»

«Επαναλαμβάνω κάτι που είπα και στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο, πριν από λίγες μέρες, στη Θεσσαλονίκη: μην ταυτίζετε εσείς τον εαυτό σας με το υπουργείο σας. Οταν κάνει κάποιος κριτική στο υπουργείο, συνήθως μιλάει για τα χρόνια προβλήματα, τα οποία έχουμε παραλάβει, έχουμε κληρονομήσει, χρόνια προβλήματα στη Διοίκηση, στη λειτουργία των υπουργείων. Αυτά δεν μπορούμε να τα υπερασπισθούμε, αυτά είναι που θέλουμε να αλλάξουμε». Δεν είναι καθόλου τυχαίο που επιμένει στην παραπάνω οδηγία ο Γ. Παπανδρέου απευθυνόμενος στους υπουργούς, όπως έκανε ξανά στο χτεσινό υπουργικό συμβούλιο. Ο πρωθυπουργός θέλει να περάσει προς τα έξω την εικόνα ότι η κυβέρνησή του είναι η κυβέρνηση των «μεγάλων αλλαγών» και γι' αυτό οι υπουργοί δεν πρέπει να ταυτίζονται με την υπάρχουσα κατάσταση στα υπουργεία τους. Πρέπει, δηλαδή, να εμφανίζονται ως φορείς «ριζοσπαστικών» και «ανατρεπτικών» ιδεών, ως «αντιεξουσιαστές στην εξουσία», όπως από την πρώτη στιγμή είπε ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου. Αυτή ακριβώς η τακτική είναι απαραίτητη για να αποκρύψει ότι οι «μεγάλες αλλαγές» που προωθεί η κυβέρνηση είναι αντιδραστικές αλλαγές, είναι ανατροπές σε βάρος του λαού και τον γυρίζουν πολύ πίσω. Πρόκειται ακριβώς για την ίδια προπαγανδιστική τακτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις των Ρίγκαν και Θάτσερ, εμφανίζοντας την αντιλαϊκή λαίλαπα ως «ριζοσπαστικές ιδέες»...

Προαναγγελία απολύσεων δημόσιων υπαλλήλων

Ούτε λίγα εικοσιτετράωρα δεν πέρασαν από την αηδιαστική ομολογία του Θ. Πάγκαλου πως «όλοι μαζί τα φάγαμε, με διορισμούς» και αποκαλύφθηκε ο πραγματικός λόγος που οδήγησε τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης στην εκτόξευση της προμελετημένης «βόμβας»: η προετοιμασία εδάφους για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων! Το είπε καθαρά το Σάββατο το πρωί στο «Μέγκα», όταν χαρακτήρισε άχρηστους δύο στους τρεις δημόσιους υπαλλήλους. «Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έπρεπε να είναι λιγότεροι από 200.000 και είναι 1 εκατομμύριο», έσπευσε να συμπληρώσει σε απόλυτους αριθμούς για να μην αφήνει περιθώρια αμφιβολιών για το πού το πάει η κυβέρνηση και η τρόικα. Επίσης, ζήτησε την κατάργηση της «μονιμότητας», ενώ χρησιμοποίησε την «αντίθεση» εργαζόμενοι στο δημόσιο - εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα για να διαιρέσει τους εργαζόμενους πυροδοτώντας τη μέθοδο του κοινωνικού αυτοματισμού. Για ακόμα μια φορά λοιπόν, επιβεβαιώνεται ότι ο Θ. Πάγκαλος δεν είναι ούτε παρορμητικός ούτε αυθόρμητος ούτε γραφικός και ανεκδιήγητος, αλλά λειτουργεί πάντα βάσει σχεδίου, αναλαμβάνοντας τη «βρώμικη δουλειά». Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτή τη φορά, λόγω αρμοδιότητας, έχει μπει μπροστά για να γίνουν απολύσεις στο δημόσιο μέσω της συγχώνευσης ή κατάργησης δημοσίων υπηρεσιών, οι οποίες προαναγγέλλονται και στο μνημόνιο με την τρόικα. Θα ακολουθήσουν στους ΟΤΑ και έπεται συνέχεια...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Να πιάσει τόπο

Είναι πολλοί αυτοί που διεκδικούν την ψήφο των εργαζομένων και των ανθρώπων απ' τα φτωχά λαϊκά στρώματα μπροστά στις εκλογές για τα νέα όργανα της τοπικής διοίκησης. Υποψήφιοι που έχουν πάρει το χρίσμα απ' το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα, άλλοι που εμφανίζονται σαν «αντάρτες» ή «ανεξάρτητοι», εκείνοι που δηλώνουν ότι εκπροσωπούν τις «τοπικές κοινωνίες».

Η εκλογική μάχη της 7ης Νοέμβρη είναι σημαντική, η έκβασή της μπορεί να δώσει δυναμική ώθηση στην αντίσταση του λαού σε μια πολιτική που τον γονατίζει. Και θα τη δώσει όσο μεγαλύτερη ώθηση δώσει ο ίδιος ο λαός με την ψήφο του στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ. Η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι έχοντας πλήρη αντίληψη του μεγέθους της λαϊκής οργής και δυσαρέσκειας, στήνουν «κυματοθραύστες» ώστε αυτή να εκτραπεί σε ανώδυνα για τους ίδιους «κανάλια», στην αποχή ή σε ψήφο σε συνδυασμούς και υποψηφίους που δε θίγουν ούτε κατ' ελάχιστο τον πυρήνα της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Είναι προφανές ότι οι υποψήφιοι που στηρίζονται ευθέως απ' τα δύο μεγάλα κόμματα και τις παραφυάδες τους, είναι αυτοί που έχουν την ικανότητα και τη διάθεση να εφαρμόσουν κατά γράμμα την αντιλαϊκή αντεργατική πολιτική. Πρέπει να είναι όμως εξίσου καθαρό ότι και όσοι προσδιορίζονται σαν δήθεν «αντάρτες» ή «ανεξάρτητοι», όσοι υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, π.χ. μια ελεύθερη, πράσινη Αττική, μια Περιφέρεια που θα εφαρμόζει φιλολαϊκή πολιτική, που θα κλείνει την πόρτα στην τρόικα κλπ., όχι μόνο δεν αποτελούν κίνδυνο γι' αυτή την πολιτική, αντίθετα της είναι χρήσιμοι και της προσφέρουν υπηρεσίες. Την επόμενη μέρα των εκλογών τα όποια ποσοστά συγκεντρώσουν θα πιστωθούν υπέρ της. Κάθε ψήφος σ' αυτούς τους συνδυασμούς θα καταγραφεί σαν ψήφος ανοχής αν όχι επιδοκιμασίας της εφαρμοζόμενης πολιτικής που σπρώχνει στην εξαθλίωση την εργατική λαϊκή οικογένεια.

Ολοι όσοι ξιφουλκούν κατά του μνημονίου, αποκρύπτουν ότι πίσω απ' αυτό υπάρχει η εξουσία μιας τάξης, τα συμφέροντά της που υπαγορεύουν την αντιλαϊκή στρατηγική που αποτυπώνει στις σελίδες του. Αποκρύπτουν ότι στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξουν «ελεύθερες ζώνες» που θα αναπτύσσονται προς όφελος των κατοίκων τους. Πολύ περισσότερο όταν η στρατηγική διέξοδος που προτείνουν είναι μια μορφή διαχείρισης του συστήματος, ανάλογη πολιτική θα εφαρμόσουν και ως εκλεγμένοι στα τοπικά κρατικά όργανα εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής. Βοηθούν έτσι να βγαίνει λάδι το σύστημα της εκμετάλλευσης, αποπροσανατολίζουν το λαό απ' την ανάγκη της οργάνωσης και ανάπτυξης της πάλης του εναντίον της αιτίας του προβλήματος, επιδιώκουν να υφαρπάξουν την ψήφο του με κίβδηλες υποσχέσεις, άρα συμβάλουν στο να χάσει μια σημαντική μάχη.

Ο λαός δεν πρέπει να παρασυρθεί. Ναι, υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος. Ναι, υπάρχει δρόμος ανάπτυξης υπέρ των δικών του συμφερόντων. Αλλά πρέπει να συμπορευτεί ο ίδιος με τη δύναμη αυτή που παλεύει για το δικό του δρόμο, με το ΚΚΕ και να το εκφράσει ψηφίζοντας στις εκλογές τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Αυτά πρέπει να ρίξει μαζικά στην κάλπη, αυτά πιάνουν τόπο για τα συμφέροντά του, γυρνώντας την πλάτη σε υποψηφίους που βάζουν πλάτη σε μια πολιτική προς όφελος των μονοπωλίων. Να μη δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σ' αυτή την πολιτική. Να της δώσει με την ψήφο του ένα ισχυρό πλήγμα.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ