Σάββατο 19 Ιούνη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κολλημένος στην προβοκάτσια

Δε χάνει ευκαιρία να αναμοχλεύει τη λάσπη και την προβοκάτσια σε βάρος του ΚΚΕ ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης. Στο πλαίσιο συνέντευξής του στην εφημερίδα «Παρασκήνιο», του δίνεται η εξής «πάσα» - ερώτηση (το περιεχόμενο της οποίας αφήνουμε ασχολίαστο): «Πρέπει η κυβέρνηση να σκληρύνει τη στάση της απέναντι στα 20 άτομα που πηγαίνουν και κλείνουν τα καράβια και δεν επιτρέπουν να μπουν 5.000 τουρίστες μέσα;». Εχει ενδιαφέρον τι απαντά ο Γ. Καρατζαφέρης: «Πρέπει ο νόμος να λειτουργήσει. Και δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί η κ. Παπαρήγα να λέει ότι δεν δέχομαι έλεγχο στο κόμμα, εγώ κάθε φορά τους καλοδέχομαι. Ψάχνουν τα πάντα, απ' την πρώτη χρονιά που χρηματοδοτήθηκα (...) Πρέπει να ψάξουν, θα βρούμε θησαυρούς εκεί μέσα. Για να πάψει το ΚΚΕ να προκαλεί και να σοβαρευτεί κάποια στιγμή και η κυβέρνηση αποφασίζοντας έλεγχο». Τι κάνεις Γιάννη; - Κουκιά σπέρνω... Αλλο ρωτήθηκε, γι' αυτό που ήθελε να προβοκάρει απάντησε. Αγεται και φέρεται απ' τις διδαχές του Γκαίμπελς ο κ. Καρατζαφέρης προκειμένου να προβοκάρει το ΚΚΕ, άλλωστε τέτοια αποστολή έχει χρεωθεί από ιμπεριαλιστικά επιτελεία εντός και εκτός των τειχών. Και ο ίδιος, μέρος ανάλογου σιναφιού, δεν έχει κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιεί αθέμιτα και ανέντιμα μέσα για να ανταποκριθεί στο ρόλο του αντικομμουνιστή.

Πάνω από όλα το «μνημόνιο»

Η κατάπτυστη συμφωνία - μνημόνιο με την ΕΕ και το ΔΝΤ είναι για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο υπέρτατος νόμος του κράτους. Είναι πάνω και από το Σύνταγμα, που οι ίδιοι έχουν καταντήσει λάστιχο, είναι πάνω και από οποιαδήποτε άλλη νομοθετική ρύθμιση. Πάνω από όλα βάζουν τα συμφέροντα των μεγαλοδανειστών τους. Αδιάψευστος μάρτυρας για τα παραπάνω είναι και η «δανειακή σύμβαση», η συμφωνία με τους όρους χορήγησης των δανείων, που για το θεαθήναι και μόνο έφεραν για «κύρωση» στη Βουλή.

Αποκαλυπτική είναι και ειδική ρήτρα της συμφωνίας, όπου συμφωνούν ότι «ο δανειολήπτης (σ.σ. το ελληνικό κράτος) αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή που πρόκειται να αποκτήσει το ίδιο ή τα περιουσιακά στοιχεία» κλπ. κλπ. Με απλά λόγια συμφώνησαν την «αμετάκλητη και άνευ όρων» παράδοση της δημόσιας περιουσίας και οτιδήποτε άλλου μπορεί να φανεί χρήσιμο στη λυκοσυμμαχία ΕΕ-ΔΝΤ. Η ίδια η δανειακή σύμβαση προβλέπει την πιστή και κατά γράμμα εφαρμογή του μνημονίου.

Το μεγάλο ενέχυρο που έβαλε η κυβέρνηση είναι η ισοπέδωση, το σάρωμα εργατικών δικαιωμάτων. Κι ύστερα οι πλουτοκράτες και οι διάφοροι κολαούζοι τους έχουν και το θράσος να κόπτονται δήθεν για την εφαρμογή των νόμων τους...

Δείξε μου τον «σύμβουλο»...

Ο χτεσινός διορισμός του Ν. Μηταράκη ως αναπληρωτή υπεύθυνου τομεάρχη Οικονομίας της ΝΔ από τον πρόεδρο της ΝΔ έχει συμβολική αλλά κατ' εξοχήν πολιτική σημασία. Πρώτα απ' όλα γιατί ο Ν. Μηταράκης είναι πρώην πρόεδρος και νυν αντιπρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Τραπεζιτών Μεγάλης Βρετανίας, αναλυτής σε «διεθνή επενδυτικό οίκο», κ.ο.κ. Προφανώς τέτοιες αναλύσεις και συμβουλές χρειάζεται ο πρόεδρος της ΝΔ. Δεν είναι τυχαίο ότι στην πρώτη δήλωσή του έδωσε με σαφήνεια το στίγμα των πεποιθήσεών του: «Η σημερινή κατάσταση απαιτεί ταυτόχρονα δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά και αναπτυξιακή στρατηγική», τόνισε, συμπίπτοντας πλήρως με την εφαρμοζόμενη στρατηγική. Δεύτερον, έρχεται το εν λόγω τραπεζικό στέλεχος να προστεθεί στον κύκλο των υπαρχόντων συμβούλων του προέδρου της ΝΔ που προέρχονται επίσης από τους «φορείς της αγοράς» ή καθηγητές πανεπιστημίου που εκφράζουν αυθεντικά την κυρίαρχη πολιτική. Οπως είναι γνωστό, στους στενούς συνεργάτες του προέδρου της ΝΔ περιλαμβάνονται ο μεγαλοεπιχειρηματίας Θ. Βάρδας και ο καθηγητής Οικονομικών Επιστημών Γ. Μουρμούρας. Η ειρωνεία είναι ότι ο πρόεδρος της ΝΔ εξακολουθεί τις αστειότητες ότι η ΝΔ είναι κόμμα λαϊκό και να πουλάει ψεύτικες ελπίδες στο λαό.

Κρίσιμη μάχη

Αξιοποιώντας τη γόνιμη πείρα που εδώ και μήνες καταγράφεται με την αγωνιστική δράση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, η εργατική τάξη μπορεί να δώσει την κρίσιμη απεργιακή μάχη της Τετάρτης και με θάρρος και με αισιοδοξία. Να μετρήσει αλλά και να μεγαλώσει τη δύναμή της.

Τη δύναμη της εργατικής τάξης μπορεί να πολλαπλασιάσει το πλατύ άνοιγμα που επιδιώκουν τα ταξικά συνδικάτα, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, οι ταξικές δυνάμεις σε κάθε κλάδο και περιοχή, με στόχο να συζητήσουν οργανωμένα οι εργάτες για τον ταξικό χαρακτήρα και τις αιτίες της επίθεσης. Η προσπάθεια να οργανωθεί η αντίσταση στην αντεργατική λαίλαπα «από τα κάτω», συλλογικά, με συσπείρωση και δράση μέσα από τα πρωτοβάθμια συνδικάτα, να σταθεροποιηθεί η δράση Επιτροπών Αγώνα μες στους τόπους δουλειάς, να στηθούν νέες, για την καθημερινή οργάνωση ενάντια στην εργοδοσία. Γιατί η απόκρουση της επίθεσης του κεφαλαίου δεν είναι ζήτημα μόνο μιας απεργίας ή μιας κινητοποίησης. Είναι, πάνω απ' όλα, ζήτημα καθημερινής κλιμάκωσης της πάλης, ενίσχυσης της ταξικής συσπείρωσης και οργάνωσης, χειραφέτησης ακόμα περισσότερων εργατών από τα ψευτοδιλήμματα και τους εκβιασμούς της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της.

Αντίστοιχα, όμως, μεγαλώνει και η ευθύνη. Η ευθύνη των εργατών που συνειδητοποιούν την κρισιμότητα της κατάστασης, που θέλουν να εμποδίσουν τη λαίλαπα. Η ευθύνη να δράσουν πρωτοπόρα για την επιτυχία της απεργίας, να εντείνουν την αντιπαράθεση με τη λογική του «μικρότερου κακού» και την αναμονή - το συμβιβασμό που καλλιεργούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Να αποδείξουν με επιχειρήματα, ακούραστα, ότι μόνο σε γραμμή ρήξης με την πολιτική ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ μπορούν οι εργάτες να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους. Κάθε άλλη επιλογή, κάθε «διάλογος», κάθε «παζάρι», το μόνο που κάνει είναι να θρέφει την αγριότητα του κεφαλαίου.

Είναι ξεχωριστή η ευθύνη που αφορά στην αποκάλυψη του ρόλου και των επιλογών των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Η ευθύνη των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, που με κάθε τρόπο υπονομεύουν την αγωνιστική κλιμάκωση και ταξική ενότητα των εργαζομένων. Οπως έκαναν και τώρα, απορρίπτοντας το κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων για 24ωρη απεργία στις 23 του Ιούνη. Καμία έκπληξη όμως. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που «αντιδρώντας» στο ΠΔ με το οποίο καταργούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις, απελευθερώνονται οι απολύσεις, οι νέοι εξανδραποδίζονται και χάνουν κάθε δικαίωμα, έβγαλαν ανακοίνωση για να πουν ότι τα μέτρα αυτά δε θα είναι αποτελεσματικά για την ... «ανταγωνιστικότητα» (δηλαδή, για την αύξηση των κερδών των πολυεθνικών)! Και μια μέρα μετά έβγαλαν ανακοίνωση για να πουν ότι δικαιώθηκαν για την αναποτελεσματικότητα «των αυστηρότατων και άδικων μέτρων που επιβλήθηκαν μονομερώς». Μόνο που αυτά τα μέτρα είναι και αποτελεσματικά και δίκαια, αλλά από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου. Τέτοια θα ήταν, με ή χωρίς έγκριση από τους «κοινωνικούς εταίρους», γιατί αυτές είναι οι στρατηγικές επιλογές των συντακτών τους.

Είναι καθαρό, περισσότερο από ποτέ, ότι αποτελεί προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα των εργατικών αγώνων η απομόνωση, η ολόπλευρη αποδυνάμωση αυτών των συνδικαλιστικών δυνάμεων. Να χρεοκοπήσει η γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της ηττοπάθειας με την οποία δηλητηριάζουν το κίνημα. Ετσι θα δυναμώσει και η πάλη για να χρεοκοπήσουν και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι.


Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ

Η «ευθύνη» της αντιλαϊκής πολιτικής...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Α, ΤΟ ΧΑΤΙΡΙ του υπουργού Εργασίας θα του το κάνουμε! Ζήτησε χτες - μετά την επίσκεψή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας - να καταταγεί ανάμεσα στους «πολιτικούς που αναλαμβάνουν ευθύνες»!

Ε, λοιπόν ...κατατάσσεται! Του επιρρίπτουμε με σαφήνεια τις ευθύνες της υλοποίησης μιας άκρως αντεργατικής επίθεσης στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων της χώρας.

Εννοείται, φυσικά, πως δεν ξεχνάμε ότι είναι μέλος μιας μεγάλης παρέας, που ξεκινάει από τις Βρυξέλλες και καταλήγει στον ...Καρατζαφέρη, περιέχοντας όλους όσοι στηρίζουν με τον τρόπο τους το περίφημο «Μνημόνιο»!

Μόνο που δε συνάδει όλη αυτή η ...παλικαριά, την οποία θέλει να μας επιδείξει, με τη σαφή επικοινωνιακή προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει ως «εθνική ανάγκη» τα μέτρα που παίρνει.

Αν όντως πιστεύουν αυτό που κάνουν, ας βγουν και ας πουν ευθέως το πού έχουν ταχθεί και ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Ας ομολογήσουν, δηλαδή, αυτό που έχει καταλάβει και ο τελευταίος Ελληνας.

Τότε θα μπορέσουμε να τους δώσουμε τουλάχιστον τα εύσημα της ειλικρίνειας. Αλλά πότε το ΠΑΣΟΚ είχε καλή (ή έστω κάποια) σχέση με την ειλικρίνεια; Είναι ...ιστορική ασυμβατότητα.

ΟΤΑΝ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, λέει ότι ο ΣΕΒ «δεν επιχαίρει για το νέο εργασιακό πλαίσιο», είναι βέβαιος ότι εκφράζει αυτούς που εκπροσωπεί; `Η μας δουλεύει κοινώς; Γιατί εμείς άλλα βλέπουμε...

Οχι απλά επιχαίρουν οι βιομήχανοι και τα συναφή είδη για μέτρα, αλλά τρίβουν τα χέρια τους και παίρνουν φόρα.

Εμείς, πάντως, τους θυμίζουμε ότι παρ' όλη τη χαρά τους για τα τελευταία Προεδρικά Διατάγματα, είναι άλλο πράγμα να ψηφίζεται ένας νόμος και άλλο πράγμα να εφαρμόζεται. Κι αν δεν καταλαβαίνουν τι εννοούμε, θα το δουν στην πράξη...


Καμία εμπιστοσύνη στα κόμματα του κεφαλαίου

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι για την κρίση», διερρήγνυε τα ιμάτιά του ο Γ. Παπανδρέου ακόμα και μετά τις εκλογές. Και αμέσως μετά ήρθε το πρώτο πακέτο μέτρων, που μείωνε σημαντικά τους μισθούς και τις συντάξεις στο δημόσιο, ενώ ταυτόχρονα ξεκινούσε μια νέα άγρια φοροεπιδρομή στα λαϊκά νοικοκυριά με τις αλλεπάλληλες αυξήσεις των έμμεσων φόρων (καύσιμα, ποτά, τσιγάρα, ΦΠΑ, κ.ο.κ.)... «Δεν μπορεί η ανταγωνιστικότητα να στηρίζεται στη φτηνή εργασία και τη διάλυση του κοινωνικού κράτους», δήλωνε δήθεν οργισμένος λίγο αργότερα ο πρωθυπουργός. Και αμέσως μετά ακολούθησε η υπογραφή του μνημονίου με την τρόικα (ΔΝΤ - ΕΕ - ΕΚΤ), με τη σφαγή των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ακριβώς για να γίνει πιο φτηνή η εργατική δύναμη και να διασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Τι δείχνουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά παραδείγματα; Οτι οι εργαζόμενοι, γενικότερα ο λαός, δεν πρέπει να δείχνουν καμία εμπιστοσύνη στα κόμματα του κεφαλαίου. Ακριβώς γιατί μοναδική επιδίωξή τους είναι να πληρώσει τα βάρη της κρίσης ο εργαζόμενος λαός, προκειμένου να διασφαλιστούν τα υψηλά κέρδη και η εξουσία των μονοπωλίων. Η μόνη έγνοια των εργαζομένων πρέπει να είναι πώς θα οργανώσουν το κοινό μέτωπο πάλης που θα εμποδίσει και θα ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική και θα ανοίξει το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία και άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα ικανοποιεί τις ανάγκες του λαού.

Νίβουν ο ένας το χέρι του άλλου

Αλλοτε με στοχευμένες διαρροές και άλλοτε με διαψεύσεις, η ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί από τη μια να συντηρήσει τη συζήτηση για τις σχέσεις με την ΠΓΔΜ στο επίπεδο της ονοματολογίας και από την άλλη να δείξει προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ότι παλεύει για την επιθυμητή λύση της ενσωμάτωσης της γειτονικής χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Ο Γ. Παπανδρέου είχε συνάντηση με τον Πρόεδρο της ΠΓΔΜ, προχτές, στις Βρυξέλλες και οι στενοί συνεργάτες τους μιλούσαν για την πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να επιταχύνει τη διαδικασία διευθέτησης του ονόματος. Η συνάντηση έγινε στο φόντο διαρροών ότι προωθείται η λύση της ονομασίας «Μακεδονία του Βαρδάρη» για τη γείτονα. Το συγκεκριμένο όνομα διέρρευσε πρόσφατα μάλλον για να σφυγμομετρηθούν αντιδράσεις. Χτες, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, απαντώντας σε σχετική Ερώτηση στη Βουλή, είπε ότι η δημόσια συζήτηση για συγκεκριμένα ονόματα δεν έχει νόημα σε αυτή τη φάση και ότι «η άλλη πλευρά δεν έχει επιδείξει ακόμα την απαραίτητη διάθεση να διαπραγματευθεί σοβαρά». Η απάντησή του έδωσε την ευκαιρία στον Καρατζαφέρη να συνθηματολογήσει δημαγωγικά, λέγοντας πως για το όνομα που διέρρευσε «χοροστάτησαν οι Αμερικανοί με ανάδοχο το ΝΑΤΟ». Ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει στην αποπροσανατολιστική προπαγάνδα. Η κυβέρνηση εγκλωβίζει τη συζήτηση στην ονοματολογία, κρύβοντας την ουσία, που δεν είναι άλλη από την ιμπεριαλιστική ολοκλήρωση που επιδιώκεται στην περιοχή, με ανεξέλεγκτες συνέπειες για τους λαούς. Από την άλλη, ο Καρατζαφέρης υψώνει αντιΝΑΤΟικές κορόνες χωρίς περιεχόμενο, αφού η γκρίνια του αφορά στο όνομα και όχι στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή με τους οποίους συμφωνεί και τους στηρίζει. Κάπως έτσι τα πολιτικά συνεταιράκια νίβουν ο ένας το χέρι του άλλου και οι δυο το πρόσωπο του ιμπεριαλισμού που από κοινού υπηρετούν.

Για την ... αισθητική της επίθεσης

Δε γνωρίζαμε ότι η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και η πρωτοφανής επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα έχει και ...αισθητική πλευρά, η οποία μάλιστα έχει ανάγκη «αριστερής» κριτικής.

Ευτυχώς, φρόντισε να καλύψει την άγνοιά μας ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας. Χτες στη Βουλή ασχολήθηκε ιδιαιτέρως με το «φαίνεσθαι» της κυβέρνησης και των υπουργών της, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «έχουμε αυτόν τον απίστευτο υπουργό Εργασίας να έχει πιάσει στασίδι στα κανάλια από τον Αυτιά στον Καμπουράκη και από την Τρέμη στον Χατζηνικολάου και πότε να κλαψουρίζει και πότε να λεονταρίζει! Αυτή δεν είναι εικόνα υπουργού κυβέρνησης!». Πρόσθεσε, μάλιστα, πως ο Α. Λοβέρδος ίσως «θέλει να γίνει υποψήφιος σε τηλεοπτικό σόου, στο "ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙΣ ΤΑΛΕΝΤΟ"». Φυσικά, έθεσε και εμμέσως το αίτημα για συζήτηση των περίφημων Προεδρικών Διαταγμάτων στη Βουλή.

Ξέρουμε για την ευαισθησία του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου στα «αισθητικά» θέματα, έχει, όμως, τη σημασία του το χρονικό σημείο («τάιμινγκ» ευρωπαϊστί) που επιλέγει για να τα προτάξει. Ιδίως τώρα, που η πολιτική ουσία των πραγμάτων, δηλαδή ο ρόλος και οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τις οποίες συντάσσονται πλήρως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είναι απαραίτητο να αποκαλυφθούν χωρίς αποπροσανατολισμούς και αυταπάτες...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Καθήκον όλων ο ξεσηκωμός

Σ' έναν ασύλληπτης έκτασης σφαγιασμό όσων εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων είχαν «διασωθεί» από προηγούμενες επελάσεις, προχωρά η κυβέρνηση με το Προεδρικό Διάταγμα που αφορά στις εργασιακές σχέσεις και το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό. Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα οφείλουν να συνειδητοποιήσουν το βάθος και την αγριότητα της ταξικής επίθεσης που εξαπολύεται σε βάρος τους και σε βάρος των παιδιών τους, ως το πρώτο αναγκαίο βήμα στην κατεύθυνση οργάνωσης και ανάπτυξης της ανειρήνευτης ταξικής πάλης για την απόκρουση των μέτρων και το αντιπάλεμα της εξουσίας που τα επιβάλλει.

Η κυβέρνηση, με την ένθερμη υποστήριξη του ΛΑ.Ο.Σ., έχοντας εξασφαλίσει τη συναίνεση της ΝΔ, αλλά και την ευνοϊκή για τους σχεδιασμούς της στάση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, προχωρά στην κατεύθυνση που ορίζουν τα συμφέροντα και οι ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Το ΚΚΕ είχε έγκαιρα προβλέψει και προειδοποιήσει πως το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι θα επιδιώξουν την έξοδο από την καπιταλιστική κρίση με ολομέτωπη σαρωτική επίθεση στις εναπομείνασες κατακτήσεις των εργαζομένων. Για να δοθεί ανάσα σε ένα σύστημα που μαστίζεται απ' την αγιάτρευτη πληγή του, την κρίση, ένα σύστημα γερασμένο, ξεπερασμένο, σάπιο και παρασιτικό. Για να βρεθεί, την επομένη της κρίσης, «απαλλαγμένο» από δικαιώματα κατακτημένα με σκληρούς αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος, που ήταν σαν καρφί στα πλευρά του. Αρα, σε ευνοϊκότερες για το ίδιο συνθήκες για νέο κύκλο συσσώρευσης και κερδοφορίας.

Το ΚΚΕ είχε έγκαιρα μιλήσει στο λαό για ένα σύστημα που όσο σαπίζει τόσο πιο αντιδραστικό και επιθετικό γίνεται. Που όσο έρχεται αντιμέτωπο με τις εγγενείς του αντιφάσεις, αδυνατώντας να τις ξεπεράσει, τόσο περισσότερο θα δείχνει τα κοφτερά του δόντια στην εργατική τάξη, στους αυτοαπασχολούμενους, στους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, σε κάθε εργατική και λαϊκή οικογένεια. Η επιθετικότητά του δεν πρέπει να φοβίσει το λαό. Πρέπει να τον οπλίσει με αποφασιστικότητα και πίστη στη δύναμή του να το τσακίσει, να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων. Η υπόθεση αυτή πρέπει να γίνει προσωπική υπόθεση κάθε ανθρώπου του μόχθου και όλων μαζί, σε ένα ενιαίο μέτωπο πάλης που θα παλεύει για να μπουν εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα, στην προοπτική να ηττηθεί η πηγή τους, η πολιτική που τα επιβάλλει. Να κερδηθεί ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι την ακόρεστη δίψα της πλουτοκρατίας για κέρδη και νέα κέρδη.

Τούτη την ώρα, πρέπει να γίνει καθαρό στον καθένα ότι αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος, για να απολαύσει ο λαός όσα του αξίζουν, όλα όσα παράγει με τον ιδρώτα του. Το κάλεσμα του ΚΚΕ αφορά τους πάντες και όλοι έχουν χρέος απέναντι στη ζωή τους και στη ζωή των παιδιών τους να ανταποκριθούν σ' αυτό, παίρνοντας τη θέση τους στον ενιαίο αποφασιστικό αγώνα. Σήμερα, τώρα, για να αποτρέψουμε την επίθεση, να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική και τους φορείς της και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ένα αύριο απαλλαγμένο από παράσιτα που απομυζούν το αίμα του λαού, το αύριο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ