ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συνειδητή καλλιέργεια αυταπατών

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Το ΕΣΥ εγκαταλείπεται και απαξιώνεται χωρίς πόρους, χωρίς επαρκείς υποδομές και εξοπλισμό, με δραματικές ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό». Τη διαπίστωση αυτή κάνει σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Τμήμα Υγείας - Πρόνοιας του ΣΥΝ με αφορμή τις εφημερίες και τις κινητοποιήσεις των νοσοκομειακών γιατρών. Ακόμα, κάνει λόγο για «επικείμενη κατάρρευση του εφημεριακού καθεστώτος λόγω της δηλωμένης άρνησης των γιατρών να εφημερεύσουν πάνω από 4 φορές το μήνα» και λόγω των επισχέσεων εργασίας που έχουν ξεκινήσει οι γιατροί σε πολλά νοσοκομεία της χώρας.

«Μόνη υπεύθυνη η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας και η κυβέρνηση», αναφέρει σε άλλο σημείο της ανακοίνωσης, ενώ δηλώνει και την αντίθεσή του στο Σταθεροποιητικό Πρόγραμμα της κυβέρνησης, αποφεύγοντας όπως ο διάολος το λιβάνι ακόμα και ν' αγγίξει τη «μήτρα» που γεννάει τα προβλήματα: Την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της εμπορευματοποίησης της Υγείας, την πολιτική που γιγαντώνει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις Υγείας και υποβαθμίζει συνειδητά το δημόσιο σύστημα Υγείας. Ούτε λέξη για την ανάγκη κατάργησης κάθε επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, που είναι συνυφασμένη με τη λειτουργία της αγοράς και την αποκόμιση κερδών την ώρα της ανάγκης. Πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού ο ΣΥΝ στηρίζει και καλλιεργεί τις αυταπάτες για αρμονική συνύπαρξη του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Ολα αυτά συσκοτίζουν την ξεκάθαρη θέση, τη μόνη που ικανοποιεί το δικαίωμα των λαϊκών στρωμάτων, για αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας με υψηλού επιπέδου υπηρεσίες για όλο το λαό, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης, με χρηματοδότηση αποκλειστικά από το κράτος και τους εργοδότες και την κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων στον κλάδο Υγείας.

Ακονίζουν τα νύχια τους

Εισαγωγή «τεχνογνωσίας»... Οπως πληροφορούμαστε από ειδησεογραφικά πρακτορεία, «ο πρώην πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, Γκάρετ Φιτζέραλντ, θα είναι ο κύριος ομιλητής σε επιχειρηματικό γεύμα σήμερα Παρασκευή, 19 Μαρτίου, στην Αθήνα. Ο βετεράνος πολιτικός και αρθρογράφος αναμένεται να μιλήσει για την οικονομική κρίση που επηρεάζει αρνητικά σήμερα την Ελλάδα αλλά και την Ιρλανδία, μιας και διετέλεσε πρωθυπουργός στο Δουβλίνο για έξι χρόνια (1982-1987). Ως ηγέτης της κυβέρνησης συνασπισμού είχε να αντιμετωπίσει τη βαθιά οικονομική κρίση στην Ιρλανδία με αποτέλεσμα να ακολουθήσει μια πορεία οικονομικής αυστηρότητας για να μειώσει το υψηλό εθνικό χρέος της χώρας και να ελέγξει τις δημόσιες δαπάνες. Συγχρόνως, συνεργάστηκε στενά με την τότε Βρετανίδα Πρωθυπουργό Μάργκαρετ Θάτσερ. Διετέλεσε επίσης και υπουργός Εξωτερικών από το 1973 έως το 1977. Την εκδήλωση, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, συνδιοργανώνουν ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) και η Ελληνο-Ιρλανδική Επιχειρηματική Ενωση (HIBA)».

Ο ΣΕΒ θα γίνει «κοινωνός» της εμπειρίας του πρώην πρωθυπουργού της Ιρλανδίας ως προς το πώς τσακίστηκαν δικαιώματα ενός λαού για να ξεπεράσει η πλουτοκρατία την κρίση. Ο ΣΕΒ, που ακονίζει ήδη τα μαχαιροπίρουνά του για φαγοπότι ορέγεται όσα δικαιώματα απέμειναν. Δεν του φτάνει ο παραγόμενος απ' το λαό πλούτος που τσεπώνει, θέλει κι άλλα. Στην κρίση βλέπει την ιδανική ευκαιρία για να τα αρπάξει. Και σπεύδει να διδαχτεί απ' όσους προηγήθηκαν.

Ιλουστρασιόν... επιλογές

Στην έκθεση «εκπαίδευση 2010» που ξεκινά σήμερα στις 19 Μάρτη υπό την αιγίδα του, στέλνει για ενημέρωση το υπουργείο Παιδείας μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Στην έκθεση παρουσιάζονται πανεπιστήμια, ΤΕΙ, ΙΕΚ, κολέγια, κέντρα ξένων γλωσσών, σπουδές στο εξωτερικό κλπ. μεταφέροντας αντίστοιχα στις συνειδήσεις των μαθητών την «αρμονική» συνύπαρξη ιδιωτικής και δημόσιας εκπαίδευσης και του συνονθυλεύματος σπουδών και τίτλων. Ετσι υποκαθίσταται η αναγκαία αλλά ανύπαρκτη σήμερα σωστή καθοδήγηση για μία επιλογή ζωής, όπως είναι η εκπαίδευση μετά το λύκειο, με μία στοίβα από ιλουστρασιόν φυλλάδια που μοιράζονται σε μία ακόμα εμπορική έκθεση.

Μάλιστα, αυτή τη φιέστα, το υπουργείο Παιδείας έχει ενημερώσει τα σχολεία δυο μήνες πριν(!), ενώ η διοργανώτρια εταιρεία της έκθεσης, ενημερώνει ότι διαθέτει δικά της πούλμαν για την οργανωμένη επίσκεψη μαθητών Λυκείων.

«Μαθήματα» αντικομμουνισμού

«Είναι λογικός, καθένας τον καταλαβαίνει. Είν' εύκολος./ Μια και δεν είσαι εκμεταλλευτής, μπορείς να τον συλλάβεις./ Είναι καλός για σένα, μάθαινε γι' αυτόν./ Οι ηλίθιοι ηλίθιο τον αποκαλούνε, και οι βρωμεροί τον λένε βρωμερό./ Αυτός είναι ενάντια στη βρωμιά και την ηλιθιότητα./ Οι εκμεταλλευτές έγκλημα τον ονοματίζουν./ Αλλά εμείς ξέρουμε:/ Είναι το τέλος κάθε εγκλήματος. Δεν είναι η παραφροσύνη, μα/ Το τέλος της παραφροσύνης./ Δεν είναι το χάος / Μα η τάξη./ Είναι το απλό /Που είναι δύσκολο να γίνει». Στους στίχους αυτούς ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, στο ποίημά του «Εγκώμιο στον κομμουνισμό» μιλά και για τους αντικομμουνιστές. Μιλά, όχι μόνο για τους εκμεταλλευτές, που έχουν συμφέρον απ' τον αντικομμουνισμό, αλλά και για εκείνους που τον «διδάσκουν». Οταν μιλάμε για αντικομμουνισμό, δεν αναφερόμαστε στην ιδεολογική και πολιτική κριτική στη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία, αλλά στις επιθέσεις που τη διαστρεβλώνουν, «μοιράζοντας» ψέματα, ανακρίβειες και χυδαιότητες. Τα τελευταία χρόνια τα όρια έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, κάτι που οφείλεται σε κεντρική επιλογή των μηχανισμών του συστήματος, η οποία εκφράζεται έντονα και σε χώρους εκπαίδευσης.

Τα παραδείγματα αντικομμουνισμού, σε σχολεία και πανεπιστήμια, είναι πάρα πολλά. Μπορεί να είναι χυδαία και να μη βασίζεται πουθενά: «Ο Μαρξ είπε ότι οι γυναίκες στον κομμουνισμό θα εκδίδονται», «δίδαξε» ένας καθηγητής Φιλοσοφίας (!) στην Κρήτη! Μπορεί να εμφανίζεται «προσεκτικός», αλλά να χτυπά κατευθείαν «στο ψαχνό»: Η «πάλη των τάξεων τελείωσε», «η κομμουνιστική θεωρία είναι καλή, αλλά δεν εφαρμόζεται», ακούγεται όλο και περισσότερο στα αμφιθέατρα και τα σχολεία. Μπορεί να είναι «ιστορικός» με στόχο να απαξιωθεί οτιδήποτε θυμίζει ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα που ζούμε μπορεί ν' αλλάξει. Η Οχτωβριανή Επανάσταση χαρακτηρίζεται «πραξικόπημα» σε «επιστημονικά» βιβλία που διδάσκονται στις σχολές, ενώ ο σοσιαλισμός που γνώρισε η ανθρωπότητα στον 20ό αιώνα παρουσιάζεται ως η άλλη πλευρά του φασισμού, διαγράφοντας τις κατακτήσεις του, αλλά και τα εκατομμύρια νεκρούς του σοβιετικού λαού στον αντιφασιστικό αγώνα.

Το θέμα είναι πως όλα τα παραπάνω - κι άλλα χειρότερα - διδάσκονται σε μαθητές και φοιτητές. Διδάσκονται από την έδρα του καθηγητή, σε αδιαμόρφωτες νεανικές συνειδήσεις. Την ίδια ώρα, όμως, κι ενώ ασχολούνται τόσο πολύ με την κομμουνιστική ιδεολογία, δηλώνουν ότι «ξόφλησε». Τότε γιατί ασχολούνται για κάτι που ξόφλησε; Δεν πρόκειται για αντίφαση, αλλά για την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος. Ο στόχος, άλλωστε, πάει πολύ πιο μακριά από ένα ιστορικό ψέμα ή μια «επιστημονική» χυδαιότητα, ενώ το θέμα δεν είναι «προσωπικό». Το σχολείο και το πανεπιστήμιο είναι ιδεολογικοί μηχανισμοί του συστήματος και αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία και όσο το σύστημα οξύνει τον αντικομμουνισμό του, αυτό εκφράζεται όλο και περισσότερο στην εκπαίδευση.

Αραγε τι φοβούνται από μια τάχα «ξοφλημένη» ιδεολογία; Η κυρίαρχη τάξη και οι πολιτικοί και ιδεολογικοί εκφραστές της γνωρίζουν πολύ καλά ότι το σύστημα που ζούμε είναι εκμεταλλευτικό, γνωρίζουν, επίσης, ότι εξαθλιώνουν, μέρα με τη μέρα, τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Αυτό που φοβούνται είναι ότι οι εργαζόμενοι θα συνειδητοποιήσουν πως παράγουν τον πλούτο και θα αντιδράσουν, θα περάσει απ' το μυαλό τους «το απλό /Που είναι δύσκολο να γίνει».

Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ

Μοναδικό κίνητρο το κέρδος...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ που συνεδριάζει και αυτό το υπουργικό συμβούλιο και ξέρουμε πού βρισκόμαστε και ποιο είναι το θέμα των ημερών...

Σύμφωνα λοιπόν με την ενημέρωση που παρείχε ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, στους υπουργούς του, το θέμα είναι - λέει - να «θέσουμε τις αγορές και πάλι στην υπηρεσία της κοινωνίας»...

Εμείς μια απλή ερωτησούλα να κάνουμε: Πότε ήταν «οι αγορές στην υπηρεσία της κοινωνίας» και δεν το είχαμε καταλάβει;

Κι επειδή όταν ακούμε αγορές, όλως τυχαίως το μυαλό μας πάει στις επιχειρήσεις, από πότε έχουν ...φαγούρα να μπουν στην υπηρεσία των πολιτών; Εχετε δει εσείς κανέναν επιχειρηματία να επενδύει για ...το καλό της κοινωνίας;

Ούτε στις διαφημίσεις των προϊόντων τους δε λένε τέτοια πράγματα!

ΤΕΛΙΚΑ ΩΡΕΣ - ΩΡΕΣ είναι πραγματικά εκτός τόπου και χρόνου αυτή η κυβέρνηση. Φαίνεται λέγε - λέγε το πίστεψαν και οι ίδιοι το «πατριωτικό» παραμύθι που μας πουλάνε για την οικονομία.

Αλλιώς πώς να εξηγήσουμε τις απόψεις του υπουργού Οικονομίας Γιώργου Παπακωνσταντίνου που δήλωσε ότι διαπιστώνει να υπάρχει «θετική ανταπόκριση» των πολιτών στο φορολογικό του νομοσχέδιο;

Γνωρίζετε εσείς καμία χώρα στον κόσμο που οι κάτοικοί της να ...χαίρονται όταν αυξάνει η κυβέρνησή της τους φόρους; Πού «ανταποκρίνονται θετικά» όταν τους ζητάνε παραπάνω χρήματα;

Μάλιστα, ο Γ. Παπακωνσταντίνου έφθασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι η ...χαρά του κόσμου θα εκφραστεί και αριθμητικά, σε έσοδα, μέσω των δηλώσεων ΦΠΑ, που αναμένει να είναι ενθουσιώδεις!

Εμείς τι να πούμε πια; Αν είναι αλήθεια έστω και κατ' ελάχιστο αυτά που πιστεύει, τότε όταν θα έρθει η ώρα των δηλώσεων στις εφορίες δε θα έχουμε ουρές με ανθρώπους που σιχτιρίζουν, αλλά ...πάρτι!

Θα χορεύουν, θα ψήνουν αρνιά στις σούβλες, θα τσουγκρίζουν ποτήρια και γενικώς θα έχουμε ένα ακόμη Πάσχα ...μετά το Πάσχα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ε, αφού είναι τόσο αισιόδοξος ο υπουργός, εκείνη την περίοδο ας κάνει μια μίνι περιοδεία στις εφορίες. Για να συμμετάσχει στο γλέντι, βρε παιδί μου...

Η «χρεοκοπία» του φόβου

Γρηγοριάδης Κώστας

Ανάλογα κατά πώς βολεύει τις επιδιώξεις και τα σχέδια της κυβέρνησης χρησιμοποιεί ο Γ. Παπανδρέου την απειλή της «χρεοκοπίας» της χώρας. Την παραμονή της εξαγγελίας του πακέτου των άγριων αντιλαϊκών μέτρων το σκιάχτρο της χρεοκοπίας ήταν το πιο ισχυρό ιδεολογικό όπλο προκειμένου να τρομοκρατήσει το λαό και να παραλύσει τις διαθέσεις αντίστασης στην αντιλαϊκή επίθεση. Ιδού τι έλεγε για παράδειγμα στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ στις 2 Μάρτη, την προηγουμένη δηλαδή της ανακοίνωσης του πακέτου ύψους 4,8 δισ. ευρώ ο πρωθυπουργός: «Πρώτα από όλα θα παλέψουμε για να σώσουμε την πατρίδα μας. Να σώσουμε την Ελλάδα, τους πολίτες και τα παιδιά μας, από οτιδήποτε μπορεί να σημαίνει το εφιαλτικό ενδεχόμενο μιας χρεοκοπίας. Από τον όλεθρο που μπορεί να σημαίνει να μην καταφέρουμε να χρηματοδοτήσουμε συντάξεις και εισοδήματα».

Χτες όμως, μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο, το γύρισε το παραμύθι: «Εχουμε προβλήματα, αλλά δεν πρόκειται να χρεοκοπήσουμε. Θα επιλύσουμε αυτά τα προβλήματα και έχουμε ένα τεράστιο δυναμικό ως οικονομία, καθώς υπάρχουν τομείς ανάπτυξης. Ας μη φτιάξουμε μια εικόνα ότι είμαστε στο χείλος της αβύσσου». Ασφαλώς και μπορούμε να υποθέσουμε ορισμένους από τους λόγους για τους οποίους ο πρωθυπουργός αναδιπλώθηκε. Σημασία όμως έχει ο εργαζόμενος λαός να πάψει να τους πιστεύει, να κλείσει τα αυτιά του στο βομβαρδισμό των ψεμάτων, να πάψει να τους φοβάται και πάνω απ' όλα να πιστέψει στη δύναμή του.

Ευρω-κοροϊδία

Ο βαθύτατα προκλητικός τρόπος με τον οποίο εκφράζουν τη στήριξή τους στην κυβέρνηση οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών, καταφέρνει τελικά τα αντίθετα αποτελέσματα. «Τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση είναι για το καλό του ελληνικού λαού» ήταν το σλόγκαν που επαναλάμβαναν μονότονα οι συνομιλητές του Γ. Παπανδρέου κατά την επίσκεψή του στις Βρυξέλλες. «Πρέπει να πω στον ελληνικό λαό ότι οι προσπάθειες αυτές είναι απαραίτητες, όχι για να ικανοποιηθούν οι Βρυξέλλες ή οι Ευρωπαίοι εταίροι ή οι αγορές. Είναι απαραίτητες, κυρίως για το μέλλον των ελληνικών συντάξεων, των δημοσίων υπηρεσιών, για τη χρηματοδότηση σχολείων και νοσοκομείων, για την επένδυση σε νέες πηγές οικονομικής ανάπτυξης, για την ευημερία της Ελλάδας και του ελληνικού λαού», αποφάνθηκε ο πρόεδρος της Κομισιόν Μ. Μπαρόζο. Ακόμα πιο προκλητικός ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, με τον οποίο συναντήθηκε χτες ο Γ. Παπανδρέου: «Καλωσορίζω το πολύ φιλόδοξο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που προτείνει ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου. Είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση και η Ευρωπαϊκή Ενωση το στηρίζει. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές δεν είναι εύκολες, αλλά είναι απαραίτητες. Είναι επώδυνες τώρα, αλλά σε μερικά χρόνια ο ελληνικός λαός θα είναι υπερήφανος γι' αυτά που θα έχει καταφέρει». Προφανώς πιστεύουν, όπως και η ελληνική κυβέρνηση, ότι ο ελληνικός λαός καταναλώνει κουτόχορτο και δεν μπορεί να καταλάβει ότι τα μέτρα αυτά μόνο την ευημερία του κεφαλαίου εξασφαλίζουν, «πατώντας» πάνω στην ένταση της εκμετάλλευσης, τη φτώχεια και την ανεργία. Τους περιμένουν «δυσάρεστες» εκπλήξεις...

Καημός για τον «επεμβατικό ρόλο» της ΕΕ

Ο κ. Σαλαβράκος είναι ευρωβουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. και, σύμφωνα με δελτίο Τύπου που λάβαμε χτες, παρενέβη στη συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, στη συζήτηση για την εταιρική συμφωνία Ευρωπαϊκής Ενωσης - Μολδαβίας. Το περιεχόμενο της παρέμβασής του δίνει μια ακόμα απόδειξη για ποιον «δουλεύει» το κόμμα αυτό. Ανέφερε ανάμεσα σε άλλα: «Μετά την πτώση του Σοσιαλισμού στα τέως Ανατολικά κράτη και ιδιαίτερα των Βαλκανίων, η ασθενής παρουσία της Ευρώπης στο χώρο αυτό, είχε ως αποτέλεσμα την έντονη παρουσία και τον επεμβατικό ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, οι οποίες εντόπισαν "πρόσφορο" έδαφος και επενέβησαν. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν, η Ευρώπη να ανασυντάξει τις δυνάμεις της και να διαδραματίσει καθοριστικότερο ρόλο στη περιοχή των Βαλκανίων»! Αν αυτή δεν είναι η φωνή των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, τότε τίνος είναι; Αναρωτιόμαστε μόνο πόσο καθοριστικότερο ρόλο να παίξει η ΕΕ; Απ' τα αεροδρόμια των χωρών - μελών της απογειώνονταν μαχητικά για να βομβαρδίζουν στα Βαλκάνια, απ' τους δρόμους και τα εδάφη χωρών - μελών της πέρναγαν τα ΝΑΤΟικά άρματα μάχης... Μ' αυτά δεδομένα, όταν οι του ΛΑ.Ο.Σ. ζητούν μεγαλύτερο επεμβατικό ρόλο, καταλαβαίνουμε όλοι τι στην πραγματικότητα ζητούν.

ΟΧΙ στο τερατούργημα

Πάγια επιδίωξη του κεφαλαίου είναι να μειώσει τους μισθούς στο κατώτατο δυνατό επίπεδο. Με κάθε δυνατό τρόπο. Αμεσο ή έμμεσο. Αυτό επιδιώκεται και με την εργατοκτόνο Οδηγία Μπολκεστάιν, περί απελευθέρωσης των υπηρεσιών, την υιοθέτηση της οποίας προωθεί ήδη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Τι επιδιώκει να αξιοποιήσει προς όφελος του κεφαλαίου η συγκεκριμένη Οδηγία; Τα διαφορετικά επίπεδα μισθών που υπάρχουν σήμερα στα 27 κράτη της ΕΕ. Αναζητούν τη φόρμουλα η οποία θα οδηγήσει στη συμπίεση όλων συνολικά των μισθών στα κατώτατα δυνατά επίπεδα. Γενικότερα επιδιώκουν να δημιουργήσουν πολιορκητικούς κριούς, με τους οποίους θα επιχειρήσουν να κατεδαφίσουν εκ θεμελίων τα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των Ευρωπαίων εργαζομένων.

Το αρχικό κείμενο της Οδηγίας, με τον πλέον απροκάλυπτο τρόπο, προέβλεπε ότι στην περίπτωση διασυνοριακής παροχής υπηρεσιών, με απόσπαση εργαζομένων από τη μία χώρα στην άλλη, θα εφαρμόζεται το εργατικό δίκαιο της χώρας προέλευσης και όχι εκείνο της χώρας υποδοχής. Μια διάταξη που τινάζει στον αέρα συλλογικές συμβάσεις, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, καθώς έδινε τη δυνατότητα, εταιρείες υπηρεσιών με έδρα χώρες όπου τα εργασιακά δικαιώματα έχουν ισοπεδωθεί (π.χ., πρώην σοσιαλιστικές χώρες) όχι μόνο να παρέχουν υπηρεσίες σε άλλες χώρες, αλλά και να μεταφέρουν εργαζόμενους τους οποίους θα πληρώνουν με τους άθλιους μισθούς των χωρών προέλευσης των υπηρεσιών και όχι των χωρών υποδοχής.

Η Οδηγία προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό, γενικό ξεσηκωμό των εργαζομένων. Ηρθε νέο κείμενο, το οποίο όμως περιέχει μόνο φραστικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με το αρχικό. Ετσι ακόμα και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ομολογεί ότι μόνο «στο μέτρο του δυνατού, δεν θίγεται το ποινικό και εργατικό δίκαιο, ούτε τα θεμελιώδη συνδικαλιστικά δικαιώματα...». Είναι εμφανές ότι η φράση «στο μέτρο του δυνατού» δεν είναι παρά ο Δούρειος Ιππος, ώστε να εφαρμοστεί η Οδηγία στην πιο αντιδραστική της εκδοχή.

Αλλά και χωρίς τη συγκεκριμένη Οδηγία, οι Ευρωπαίοι εργοδότες έχουν και άλλους τρόπους να υπονομεύουν τα εργασιακά δικαιώματα στις χώρες εγκατάστασης, αξιοποιώντας τις αποφάσεις του ίδιου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, το οποίο έχει αποφανθεί ότι στα πλαίσια της ελευθερίας που έχουν οι επιχειρηματίες να χρησιμοποιούν εργαζόμενους από τις χώρες προέλευσης στις χώρες εγκατάστασης, μπορούν να ισχύουν οι όροι και οι αρχές που ισχύουν στη χώρα προέλευσης της επιχείρησης.

Φυσικά οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να συμβιβαστούν με τη νέα θρασύτατη πρόκληση της ευρωπαϊκής εργοδοσίας, της ΕΕ και των κυβερνήσεων. Η αντίδραση και η πάλη τους πρέπει να κλιμακωθούν. Να γίνουν ακόμα πιο αποφασιστικές. Να αποκτήσουν πολιτικά χαρακτηριστικά. Οι εργαζόμενοι μπορούν να σταθούν εμπόδιο και να χαλάσουν τα αντιδραστικά σχέδια που απεργάζεται ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός. Οι εργαζόμενοι μπορούν να βαδίσουν το δρόμο που οδηγεί στην κοινωνική τους απελευθέρωση. Το δρόμο της αμφισβήτησης και της ανατροπής της εξουσίας των κεφαλαιοκρατών, στην κατεύθυνση της λαϊκής εξουσίας και του σοσιαλισμού.