Γρηγοριάδης Κώστας

Το παιχνίδι στο οποίο η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους εργαζόμενους να μπουν είναι σικέ και με μαθηματική ακρίβεια τους περιμένει ήττα. Τούτη την ώρα, το ζήτημα που πρέπει να απασχολεί κάθε εργαζόμενο δεν είναι βεβαίως η παραπέρα ισχυροποίηση της καπιταλιστικής ΕΕ, δεν είναι η δημιουργία μηχανισμών στήριξης των καπιταλιστικών κρατών - μελών της, πολύ περισσότερο δεν πρέπει να είναι η χίμαιρα της «χαλιναγώγησης» των αγορών. Αυτά είναι ζητήματα που απασχολούν τους οπορτουνιστές, που αρέσκονται να παριστάνουν το χαμένο «καλό εαυτό» της σοσιαλδημοκρατίας (ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε ότι «αφού δεν διεκδικούν οι σοσιαλιστές» θα το κάνουμε εμείς). Για τους εργαζόμενους, το ζήτημα τώρα είναι ο συντονισμός και η οργάνωση της πάλης τους που θα είναι τόσο πιο αποτελεσματική όσο πιο αποφασιστικά στρέφεται κατά του καπιταλισμού και των διακρατικών του ενώσεων όπως η ΕΕ.

Με «πράξεις νομοθετικού περιεχομένου», δηλαδή με διατάγματα του τύπου «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» θα περάσει, σύμφωνα με τα όσα διαρρέει στις φιλικές της εφημερίδες, τα νέα μέτρα η κυβέρνηση. Προς δόξαν της «διαβούλευσης», των «ανοικτών υπουργικών συμβουλίων» και των «δημοκρατικών διαδικασιών» στο όνομα των οποίων ομνύει ο πρωθυπουργός... Το σκηνικό βέβαια έχει στηθεί εδώ και καιρό, με την κυβέρνηση να μιλάει για «έκτακτες συνθήκες», που απαιτούν τάχα «έκτακτα μέτρα», θέλοντας ακριβώς να αποκρύψει ότι πρόκειται για προαποφασισμένα μέτρα σε αγαστή συνεργασία με την ΕΕ. Η δική της συνεισφορά βρίσκεται στο ότι ανέλαβε να περάσει τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα αξιοποιώντας την τρομοκρατία των αγορών, την ασύστολη κινδυνολογία περί χρεοκοπίας της χώρας, κ.ο.κ. Προφανώς, στο κυβερνητικό επιτελείο πιστεύουν ότι έχει έλθει το πλήρωμα του χρόνου και έχουν ωριμάσει οι συνθήκες, για να περάσουν τα μέτρα ακόμα και με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δεν είναι η πρώτη φορά που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ καταφεύγουν στο «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»...

Το στήσιμο ενός ακόμη αγάλματος Αμερικανού Προέδρου (το πρώτο ήταν στον Μπιλ Κλίντον στο Κόσσοβο, για τα ανδραγαθήματά του στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας) προκαλεί διχασμό και έντονες αντιπαραθέσεις. Αυτή τη φορά, πρόκειται για το στήσιμο του αγάλματος του Μπάρακ Ομπάμα στην Τζακάρτα και μάλιστα σε ηλικία 10 χρόνων (προ Νόμπελ Ειρήνης!), ενόψει και της επίσκεψης του Προέδρου των ΗΠΑ στην Ινδονησία τον ερχόμενο μήνα.

Η αρχική επιλογή ήταν η τοποθέτηση του αγάλματος σε ένα μεγάλο πάρκο της πρωτεύουσας. Ωστόσο, πολλοί ήταν οι Ινδονήσιοι που αντέδρασαν αρνητικά, ρωτώντας τις αρμόδιες αρχές εάν τα τρία χρόνια που πέρασε ο Ομπάμα ως το 1971 φοιτώντας στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Μετένγκ είναι επαρκής λόγος για να αξίζει αυτή την τιμή...

Η λαϊκή πίεση πρέπει να ήταν τόση ώστε η αμερικανόφιλη ηγεσία της χώρας αναγκάστηκε σε υποχώρηση. Το μπρούντζινο άγαλμα του 10χρονου Ομπάμα με το χέρι προτεταμένο να αγγίζει μία πεταλούδα τοποθετήθηκε τελικά στον προαύλιο χώρο του 1ου Δημοτικού. Εκεί το καμαρώνουν ορισμένοι απ' τους μαθητές, ώσπου να φθαρεί εντελώς το παραμύθι του ευφυούς, «αυτοδημιούργητου» και «ενός από μας» Προέδρου...

Νέο μακελειό, υπό τη μορφή θανάσιμου «λάθους» των αμερικανο - ΝΑΤΟικών κατοχικών δυνάμεων την Κυριακή στην αφγανική επαρχία Ουρουζγκάν. Απολογισμός: 27 άμαχοι νεκροί, μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά. Το προηγούμενο ήταν μία βδομάδα πριν, στην επαρχία Χελμάντ, με 15 αμάχους νεκρούς. Αρχικά και αυτό χαρακτηρίστηκε «λάθος», για να αποδειχθεί στο τέλος της μέρας ότι ο στόχος εκτελέσθηκε κανονικά...

Ο επικεφαλής των κατοχικών δυνάμεων Αμερικανός στρατηγός Στάνλεϊ ΜακΚρίσταλ έχυσε για ακόμα μία φορά «κροκοδείλια δάκρυα», ζητώντας «συγγνώμη» για τις νέες «παράπλευρες απώλειες».

Σε αυτό το μήκος κύματος και η «καταδίκη της επίθεσης» από την εγκάθετη αφγανική κυβέρνηση, που ζήτησε σε «αυστηρό τόνο» ...οι σφαγές να είναι πιο προσεκτικές και πιο στοχευμένες.

Την ίδια στιγμή, αφγανική κυβέρνηση και κατοχικές αρχές προσπαθούν να προσεγγίσουν τον αφγανικό λαό, προκειμένου να μην ενισχύει τους Ταλιμπάν, απορώντας γιατί δεν πείθουν ότι «προσπαθούν για την ασφάλειά τους». Στα πρωτεύοντα στοιχεία της προπαγάνδας των ιμπεριαλιστών στο Αφγανιστάν παραμένει να ...πείσουν τον αφγανικό λαό ότι τον σφάζουν για το καλό του.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μιλάμε για το σενάριο, σύμφωνα με το οποίο οι Βρυξέλλες και οι διεθνείς οργανισμοί πιέζουν για σκληρά εξοντωτικά μέτρα και η κυβέρνηση επεξεργάζεται «καπάτσες» προτάσεις, ώστε να μας προστατεύσει από όλα αυτά τα φοβερά πράγματα.

Γιατί, σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, αυτοί που μας κυβερνούν δεν είναι απλώς «σοσιαλιστές», είναι «έξυπνοι σοσιαλιστές» και ξέρουν να «παίζουν» το διεθνές περιβάλλον στα 5 δάχτυλα.

Βέβαια, δεν μπορούν να τα κάνουν κι όλα. Οπότε σε οποιαδήποτε μέτρα καταλήξουν στο τέλος, οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι ήταν τα καλύτερα που μπορούν να υπάρξουν με βάση τις δεδομένες συνθήκες.

Ετσι λοιπόν ό,τι κι αν περικόψουν, ό,τι κι αν καταστρέψουν, ό,τι κι αν «αναδιαρθρώσουν», έχουμε υποχρέωση να τους ευχαριστήσουμε που μας έσωσαν από τα χειρότερα.

Σε καμία, δε, περίπτωση δεν έχουμε το ηθικό δικαίωμα να γκρινιάξουμε, να δυσαρεστηθούμε και πάνω από όλα να αντιδράσουμε. Ας είμαστε σοβαροί...

Ευφάνταστη η θεωρία τους, εντάξει. Ομως, η ιστορία με την καλύβα του Χότζα είναι γνωστή εδώ και πολλά πολλά χρόνια.

ΙΔΡΥΘΗΚΕ - όπως διαβάζουμε - και η 5η κατά σειρά κλινική στην Ευρωπαϊκή Ενωση, για δωρεάν διανομή ηρωίνης σε ασθενείς που δεν αρκούνται στη μεθαδόνη, αυτήν τη φορά στη Δανία.

Μόνο που για να κάνει κάποιος διανομή ηρωίνης πρέπει πιο πριν να την προμηθευτεί από κάπου ή αλλιώς να την παράγει. Από τον ουρανό δεν πέφτουν τέτοια πράγματα...

Να υποθέσουμε ότι (και ) αυτή η υπόθεση εντάσσεται στις ...«βασικές ελευθερίες» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως η ελεύθερη διακίνηση (νόμιμων πια) εμπορευμάτων;

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σ' αυτό το κατακρεουργημένο σώμα από τις συνεχείς επεμβάσεις, τα πραξικοπήματα εκ μέρους των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των επιβολών των «ευαγών ιδρυμάτων» όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα κ.ά. και καταπληγωμένο από το σεισμό, η παρέλαση των «ηγετών» έχει αρχίσει, όπως των Αμερικανών αξιωματούχων, του Καναδού πρωθυπουργού Στίβεν Χάρπερ, του Γάλλου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί. Ο καθείς κομίζει το «δικό του σχέδιο ανοικοδόμησης», δηλαδή προωθώντας την προάσπιση των συμφερόντων τους κατά μονάς, ή ακόμη και μέσα από αμοιβαίες υποχωρήσεις μέσω συμμαχιών με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και στο όνομα του «ανθρωπισμού». Ουδείς δίνει σημασία στους Αϊτινούς καθώς τους αντιμετωπίζουν ως «αντικείμενο» ή το μέσο. Είναι ορατοί μόνο ως ντεκόρ στις φωτογραφίες για τα διεθνή ΜΜΕ...

Ομως οι Αϊτινοί είναι παρόντες όσο και εάν τους «ενοχλεί». Παρά τον πόνο και το όλεθρο που βιώνουν διαδηλώνουν καθημερινά ενάντια στην εγκληματική πολιτική που ακολουθείται όσον αφορά τη διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας. Διαδήλωσαν και κατά της παρουσίας του Νικολά Σαρκοζί απαιτώντας τα 21 δισ. των αποζημιώσεων που οφείλει η Γαλλία στην Αϊτή και είχε απαιτήσει ο πρώην Πρόεδρος Ζαν Μπερτράντ Αριστίντ, ο οποίος όταν τόλμησε να απαιτήσει εκδιώχθηκε με την απειλή των όπλων, υπενθυμίζοντας ότι όσο και εάν καταστέλλουν και εγκληματούν οι ιμπεριαλιστές, οι λαοί ούτε ξεχνούν ούτε υποτάσσονται.

Η αγροτική παραγωγή όλο και συρρικνώνεται, ενώ οι τιμές των αγροτικών προϊόντων ρίχνονται σε όλο και πιο εξευτελιστικά επίπεδα εξαιτίας της ακολουθούμενης αντιαγροτικής πολιτικής και της ασυδοσίας των εμποροβιομηχάνων. Σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, από το 2004 ως το 2009 ο όγκος της παραγωγής μειώθηκε κατά 7% για τη φυτική και κατά 2% για τη ζωική. Παράλληλα, μεγάλη είναι και η μείωση των τιμών βασικών αγροτικών προϊόντων όπου, για παράδειγμα, η πτώση της τιμής ήταν για το ελαιόλαδο (-20%), στα φρούτων (μήλα: -48%, ροδάκινα: -43%), στα σταφύλια (-40%) και στο γάλα (-14%). Και το κακό δεν πρόκειται να σταματήσει, ούτε αν υπογραφούν «συμβόλαια» με τους εμποροβιομηχάνους, ούτε αν γίνει «παρατηρητήριο τιμών», όπως διαλαλεί η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Αν δεν υπάρξουν κατώτατες εγγυημένες τιμές και εγγυημένο εισόδημα, δε θα υπάρχει καμία εξασφάλιση για την αγροτιά. Η μικρομεσαία αγροτιά θα πλήττεται ανελέητα όσο εφαρμόζεται η αντιαγροτική πολιτική που επιβάλλουν η νέα ΚΑΠ, ο ΠΟΕ και τα μονοπώλια. Θα οδηγείται με ταχείς ρυθμούς στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα και τη γη της θα τη συγκεντρώσουν λίγοι μεγαλοεπιχειρηματίες αγρότες. Μπρος σ' αυτή την κατάσταση, δεν υπάρχει άλλη επιλογή για τη μικρομεσαία αγροτιά, παρά μόνο να εντείνει και να μαζικοποιήσει τον αγώνα, μαζί με την εργατιά και τα άλλα λαϊκά στρώματα για την ανατροπή της ακολουθούμενης αντιαγροτικής - αντιλαϊκής πολιτικής.

Πρότεινε να γίνει απεργία στις 16 ή στις 18 Δεκέμβρη αλλά σε κάθε περίπτωση όχι στις 17 Δεκέμβρη γιατί εκείνη τη μέρα θα έκανε το ΠΑΜΕ. Για την απεργία στις 10 Φλεβάρη εγκάλεσε το ΠΑΜΕ γιατί αρνήθηκε να συμφωνήσει σε «ένα στοιχειώδες πλαίσιο» με την ίδια και τη ΔΑΚΕ. Προχτές με ανακοίνωσή της, δύο μόλις μέρες πριν την απεργία, επιχειρεί να εμφανιστεί ως μπροστάρης και οργανωτής του αγώνα. Φθάνει να καλεί ακόμα και «στην περιφρούρηση της απεργίας» (σωστό ως κάλεσμα αλλά υποκριτικό από τη συγκεκριμένη δύναμη).

Ο λόγος για την «Αυτόνομη Παρέμβαση», το συνδικαλιστικό εκφραστή του δεξιού οπορτουνισμού, που δήθεν σήμερα καίγεται για την επιτυχία της απεργίας. Ομως ανήκει σε αυτές τις δυνάμεις που ποτέ δεν έχουν βγει μπροστά για να στηρίξουν τους σκληρούς αγώνες που δίνουν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς. Που κατέχουν την τέχνη να προτείνουν «λύσεις» βολικές για τους εργοδότες και να τις εμφανίζουν σαν να είναι σε όφελος των εργαζομένων (όπως έκαναν με το Λαναρά και τα «stage», όπου στη μεν πρώτη περίπτωση «αγωνίζονταν» για νέα επιδότηση του εργοδότη και στη δεύτερη δε στήριξαν το αίτημα των εργαζομένων για άμεση μονιμοποίηση όλων). Που προσπαθούν να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους σε λογικές διαχείρισης του καπιταλισμού, καλώντας σε αγώνες «για να γίνει πιο ανθρώπινος».

Αυτός είναι ο ρόλος της «Αυτόνομης Παρέμβασης» και γι' αυτό σήμερα θα βρεθεί εκεί που ανήκει. Στο Πεδίον του Αρεως, μαζί με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, «ενωμένη» με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ σε μια «ενότητα» επικίνδυνη για τους εργάτες και τα συμφέροντά τους.