Παρασκευή 16 Ιούνη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Προς ενίσχυση της «ευέλικτης» εργασίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και νέα μέτρα, στην κατεύθυνση της ακόμη περισσότερο ενίσχυσης της «ευελιξίας στην αγορά εργασίας», μελετά η κυβέρνηση. Το γεγονός αυτό προέκυψε από την προχτεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Βέβαια, όπως σημειώνουν τα σχετικά ρεπορτάζ, οι σχετικές εισηγήσεις του Γ. Παπαντωνίου συνάντησαν τις επιφυλάξεις του υπουργού Εργασίας, Τ. Γιαννίτση και του Μ. Παπαϊωάννου, οι οποίοι θεωρούν ικανοποιητική τη σημερινή κατάσταση, αφού - όπως σημείωσαν - μία στις τέσσερις θέσεις εργασίας, που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια, αφορούσε κάποια μορφή «ευέλικτης απασχόλησης». Κι έτσι, το θέμα έμεινε χωρίς τελικές αποφάσεις...

Για την ώρα, όμως. Είναι φανερό πως θα επανέλθει, αφού είναι γνωστές οι σχετικές απαιτήσεις του ΣΕΒ και οι κατευθύνσεις της ΕΕ, όπως και η προθυμία της κυβέρνησης να ικανοποιεί τις επιθυμίες της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Γι' αυτό, μην έχετε τον παραμικρό εφησυχασμό και επανάπαυση. Αλλωστε, ο βασικός τρόπος αντιμετώπισης - τρόπος του λέγειν δηλαδή - της ανεργίας, που έχει επιλέξει η κυβέρνηση, είναι το μοίρασμα μιας θέσης εργασίας σε περισσότερους από έναν εργαζόμενο, μέσω των πολιτικών προώθησης των «ευέλικτων» μορφών εργασίας...

Μεγαλώνει γρήγορα το έλλειμμα

Χαρές και πανηγύρια έχουμε αυτές τις μέρες από τους κυβερνώντες, λόγω της επικείμενης, επίσημης ένταξης της χώρας στη ζώνη ΕΥΡΩ της ΟΝΕ, αλλά οι αριθμοί είναι αριθμοί... Με καλπάζοντες ρυθμούς αυξάνεται το εμπορικό έλλειμμα της Ελλάδας, όπως αποκαλύπτει πρόσφατη έκθεση της Γιούροστατ, της επίσημης Στατιστικής Υπηρεσίας της Κομισιόν. Συγκεκριμένα, το πρώτο δίμηνο του 2000 το εμπορικό έλλειμμα της χώρας εκτοξεύτηκε στα 2,4 δισ. ΕΥΡΩ, έναντι 1,7 που ήταν το αντίστοιχο δίμηνο του 1999. Εχουμε, δηλαδή, μια αύξηση κατά 41,2%.

Οπως καταλαβαίνετε, αποδείχνεται για μια ακόμη φορά ότι μπορεί η Ελλάδα να μη... βρήκε ακόμη «την αγορά των 350 εκατομμυρίων» - για να θυμηθούμε κι ένα παλιό σύνθημα των οπαδών της τότε ΕΟΚ - αλλά οι ευρωπαϊκές και άλλες πολυεθνικές λυμαίνονται, με την άνεσή τους, την ελληνική αγορά και οικονομία...

Ανησυχητική ενίσχυση εξοπλισμών...

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία της τελευταίας έκθεσης του Ινστιτούτου Διεθνών Ερευνών για την Ειρήνη (SIPRI), που εδρεύει στη Στοκχόλμη. Η έκθεση δόθηκε στη δημοσιότητα προχτές και αφορά την παγκόσμια ασφάλεια.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, που παραθέτονται στην 770 σελίδων έκθεση, οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες παρουσίασαν το 1999 αύξηση κατά 2,1%. Αύξηση, που είναι αρκούντως ανησυχητική και έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού είναι η πρώτη, που ακολουθεί μια δεκαετία συνεχούς μείωσης των στρατιωτικών δαπανών και έρχεται να διαψεύσει τα όσα λέγονταν -μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών χωρών της Ευρώπης- και συνεχίζουν να λέγονται, για «το τέλος του Ψυχρού Πολέμου», κλπ., κλπ.

Ακόμη περισσότερο, γιατί -όπως προκύπτει από την έκθεση- η αύξηση δεν οφείλεται σε κάποιες χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, που σπαράσσονται από -υποκινούμενες ή όχι- εμφύλιες διαμάχες, αλλά στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τη Γερμανία, κλπ. Συγκεκριμένα, την πρώτη θέση, βέβαια, κατέχουν οι ΗΠΑ, με σύνολο δαπανών 269 δισεκατ. δολαρίων ή το 36% του συνόλου των παγκοσμίων δαπανών. Αμέσως, μετά έρχονται η Ιαπωνία και η Γερμανία, σημειώνοντας αύξηση δαπανών, κατά 7% και ακολουθούν η Βρετανία και η Ιταλία. Οι στρατιωτικές δαπάνες των χωρών - μελών της ΕΕ καλύπτουν το 22% των παγκόσμιων εξοπλιστικών δαπανών, ενώ τα στρατεύματά τους ξεπερνούν σε αριθμό έμψυχου δυναμικού και αυτά των ΗΠΑ.

Λέτε, για πλάκα, να προχωρούν σε αυτές τις τεράστιες δαπάνες..;

... και ορισμένες συγκρίσεις

Και για να έχετε μια όσο γίνεται περισσότερο ολοκληρωμένη εικόνα, να σημειώσουμε και τα παρακάτω, από την ίδια έκθεση: Η Ρωσία δαπάνησε το 1999, για στρατιωτικές δαπάνες, γύρω στα 22 δισ. δολάρια ή το ένα δωδέκατο των αντίστοιχων ποσών που ξόδεψαν οι ΗΠΑ, ενώ οι αμυντικές δαπάνες της Κίνας έφτασαν μόλις στο ένα δέκατο πέμπτο της αμερικανικής υπερδύναμης.

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαδραματίζουν σήμερα καθοριστικό ρόλο ως προς την παγκόσμια ασφάλεια, εξαιτίας της χωρίς προηγούμενο συγκέντρωσης δύναμης, γεγονός που αποτελεί ποιοτική αλλαγή στις διεθνείς υποθέσεις», σημειώνουν οι συντάκτες της έκθεσης.

Χρειάζεται, άραγε, να τονίσουμε εμείς την επιτακτική σήμερα ανάγκη της αντιιμπεριαλιστικής συσπείρωσης και πάλης των λαών, ως του μόνου ικανού παράγοντα υπεράσπισης της ειρήνης και της ασφάλειας όλου του κόσμου;

Γιατί καμάρωναν;

Αραγε, μπορούν να μας εξηγήσουν οι του προεδρείου της ΑΔΕΔΥ, πού οφείλονταν τα πλατιά και γεμάτα ικανοποίηση χαμόγελα, που φώτιζαν τα πρόσωπά τους, μετά τη συνάντησή τους με την υπουργό Εσωτερικών και τον υφυπουργό Οικονομικών; Γιατί χαίρονταν και καμάρωναν; Επειδή οι αυξήσεις που θα δοθούν στους δημόσιους υπάλληλους θα είναι στα πλαίσια της κυβερνητικής εισοδηματικής πολιτικής, δηλαδή στα όρια της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας; 'Η, επειδή συμφώνησαν στα όσα αντεργατικά σχεδιάζει η κυβέρνηση, για το δημόσιο τομέα;

«Ολέθρια λάθη Κράτους - Εκκλησίας απειλούν ρήξη πιστών - απίστων (!)» υπογραμμίζει η χτεσινή «Καθημερινή», από την πρώτη της σελίδα. Και το σημειώνουμε, γιατί δικαιώνει την εξαρχής εκτίμηση και θέση του ΚΚΕ, παρότι γνωρίζουμε, ότι είναι διαφορετική η αφετηρία και το σκεπτικό της «Καθημερινής».

Πολιτική απάντηση

Ηηγεσία της Εκκλησίας και η κυβέρνηση μπορούν τώρα να καταμετρήσουν την «προσφορά» τους. Η προχτεσινή εικόνα της Θεσσαλονίκης θα πρέπει να τους βοήθησε να δουν την αλήθεια. Βεβαίως, για μια ακόμα φορά θα τη δουν με τα δικά τους μάτια. Και με τον ίδιο τρόπο θα την αποδώσουν. Πλαστή και ανεστραμμένη. Αλλά η αλήθεια βοά: Εκκλησία και κυβέρνηση, αν κάτι «προσέφεραν» με την υπόθεση των ταυτοτήτων, ήταν μια υπαιθρίως, πλέον, καταγεγραμμένη επιχείρηση διαχωρισμού του λαού. Αυτός ο τεχνητός διχασμός, πίσω από τις πλαστικές, «ιερές» και «ανίερες» ταυτότητες, δεν κρύβει παρά την πρόθεση και των δυο κέντρων να υπερισχύσουν σε ένα παιχνίδι εξουσίας. Ενα παιχνίδι που οι πρωταγωνιστές του - και το κράτος και η Εκκλησία - στον ίδιο Θεό πιστεύουν, την ίδια ταξική φύση της κοινωνίας «ευλογούν».

Ηκυβέρνηση, μετά το προχτεσινό συλλαλητήριο, μιλά για «πολιτική κινητοποίηση». Η Εκκλησία, μετά το προχτεσινό συλλαλητήριο, μιλά για «απάντηση των πιστών». Μα η μεν πρώτη, η κυβέρνηση, δεν είναι αυτή που έχει διασφαλίσει - και διά του Συντάγματος και διά σειράς νόμων - αυτού του είδους τη λειτουργία της Εκκλησίας; Αν δεν υπήρχε η κρατικοδίαιτη σύμφυση θα μπορούσε ο δεσποτικός μηχανισμός να αναπαράγει το φανατισμό; Μα και η άλλη πλευρά, η Εκκλησία, αυτή δεν είναι που και με το χτεσινό της κήρυγμα απέδειξε ότι καπηλεύεται την πίστη των απλών ανθρώπων; Τι άλλο από μετατροπή αυτής της πίστης σε «πολιτικό όπλο», ήταν η χτεσινή «σύναξη»; Για την ακρίβεια, ήταν κάτι ακόμα: Αφ' ενός, επρόκειτο για κήρυγμα υπέρ της παγκοσμιοποίησης, της ΕΕ, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας (σ.σ.: λόγια του κ. Χριστόδουλου είναι αυτά), αρκεί βέβαια να μη θίγεται το εκκλησιαστικό κατεστημένο. Αφ' ετέρου, χτες ακούσαμε ένα κήρυγμα που πρέπει να προστεθεί στα πολλά που έχουν υπάρξει με στόχο το «ειδικό» γράψιμο της Ιστορίας. Διότι, βεβαίως, υπήρξε ο Παπαφλέσσας, τον οποίο μνημόνευσε ο κ. Χριστόδουλος. Υπήρξε, όμως, και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο οποίος φυλάκισε τον Παπαφλέσσα στο Μεγάλο Σπήλαιο, όταν εκείνος πήγε στην Πάτρα να μεταφέρει το μήνυμα της Επανάστασης. Οι απλοί άνθρωποι, όπου κι αν πιστεύουν, μπορούν να αντιληφθούν αν ο κ. Χριστόδουλος μοιάζει με τον Παπαφλέσσα ή με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό...

Ηπροχτεσινή εικόνα της Θεσσαλονίκης είναι δημιούργημα και της κυβέρνησης και της Εκκλησίας. Στον πολιτικό φαρισαϊσμό της πρώτης αντιστοιχεί τόση ευθύνη, όση αντιστοιχεί στον εκκλησιαστικό πολιτικαντισμό της δεύτερης. Γι' αυτό και η απάντηση στο πρόβλημα που έχουν δημιουργήσει και οι δυο πλευρές, πρέπει να είναι πολιτική. Πολιτική απάντηση που θα σέβεται τα πιστεύω όλων των ανθρώπων (και εκείνων που τάσσονται υπέρ και εκείνων που τάσσονται κατά της αναγραφής), αλλά με μία προϋπόθεση: θα είναι απάντηση που δε θα πέφτει στις παγίδες είτε των δήθεν «εκσυγχρονιστικών» δοξασιών είτε των θρησκόληπτων δοξασιών. Θα είναι απάντηση που θα υπηρετεί την αλήθεια, θα αντιτάσσει στην ιδεοληψία την ιδεολογία, θα εξηγεί τη διαφορά ανάμεσα στο δικαίωμα και στο καθήκον.

Για να επιτευχθεί αυτό, απαιτείται μια λαϊκή συσπείρωση στη βάση των πραγματικών προβλημάτων του τόπου και ενάντια στους «Θεούς» που θέλουν τη διαιώνισή τους. Απαιτείται μια συσπείρωση με την πολιτική που, πρώτον, δεν υποκλίνεται στο «μοιραίο» (και άρα μεταφυσικό) της αποδοχής του οποιουδήποτε «μονόδρομου», και, δεύτερον, δε χαρίζεται στο κήρυγμα εκείνο που προτείνει, συνήθως με προτεταμένο το δάκτυλο, σαν δήθεν «αντιστασιακή» πράξη την... ενατένιση του ουρανού.


Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Πρωτοτυπίες...

ΠΟΛΥΠΡΩΤΟΤΥΠΗ η παρουσία του πρωθυπουργού στη φιέστα του Ζαππείου για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Εντυπωσιαστήκαμε. Μαύρο κοστούμι, κόκκινη γραβάτα, η φάτσα του Σημίτη, μπλε φόντο και βάθρο με τα αστεράκια της Ευρωπαϊκής Ενωσης!

Μιλάμε για την πλήρη έλλειψη φαντασίας, αλλά, τέλος πάντων, του πρωθυπουργού φαίνεται να του αρέσει πολύ, όπως και το να βγάζει λόγους εκεί, λέγοντας τα ίδια και τα ίδια. Πόσο αναγκαία είναι η ΟΝΕ και πόσο τη χρειαζόμαστε. Εμείς του συνιστούμε να αποσπάσει στην υπηρεσία του 5 - 6 δημόσιους υπαλλήλους, δυο να του κρατάνε το βάθρο μπροστά, όπου πηγαίνει και τρεις από πίσω να του έχουν το φόντο. Να το ευχαριστιέται, αν μη τι άλλο.

Να φανταστείτε, πάντως, χτες ακόμα και οι υπουργοί του τον βαρέθηκαν. Ο Ευθυμίου κοίταγε γύρω - γύρω, ο Παπαντωνίου ήταν σκυφτός και αν τον πήρε ο ύπνος δε μάθαμε, ο Παπαϊωάννου τέντωνε μια το ένα πόδι και μια το άλλο...

Μόνο ο καημένος ο Στεφανόπουλος δεν μπορούσε να κάνει τίποτε. Τον βάζουν, βλέπετε, σ' αυτήν την πολυθρονάρα του Προέδρου της Δημοκρατίας και ξεχωρίζει. Από ύφος, πάντως, είχε καλό και αποφασιστικό. Φαίνεται ότι τώρα τελευταία, που συναντιέται συχνά με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες, τον έχουν πείσει ότι είναι ισότιμός τους και την έχει πάρει προσωπικά την πορεία της ΕΕ!

Αλλωστε, αυτό έλεγε και ξαναέλεγε. Οτι, δηλαδή, το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι και δικό μας και εμείς πρέπει να συναποφασίσουμε ποια θα είναι τα νέα της μέλη και άλλα τέτοια. Νομίζει ακόμα ότι οι Βρετανοί και οι Γαλλογερμανοί θα μας ρωτήσουν.

Εκανε, πάντως, και «μποναμά» στους μαθητές της Δευτέρας Λυκείου. Είπε ότι οι 450 που θα πρωτεύσουν στις εξετάσεις θα πάνε ταξίδια στην Ευρώπη. Μάλιστα... Οι υπόλοιποι, όμως, ιδίως αυτοί που θα κοπούν ...θα πάνε στην ανεργία.

Απ' το κεφάλι βρωμάει το ψάρι

«Οι δασικές υπηρεσίες δε γνωρίζουν ποιες είναι οι δασικές εκτάσεις. Υπάρχει αδυναμία έγκαιρου εντοπισμού των αυθαιρέτων κατασκευών και των καταπατήσεων δασικών εκτάσεων που οφείλεται στην πολυνομία και το διάσπαρτο της νομοθεσίας, την έλλειψη δασικού προσωπικού, τεχνολογικής υποδομής και δασολογίου. Ακόμη και όταν εντοπιστούν αυθαίρετες κατασκευές, πράγμα που γίνεται συνήθως μετά την ολοκλήρωση των εργασιών, αυτές κατά κανόνα δεν κατεδαφίζονται. Οι λόγοι είναι πολλοί (γραφειοκρατία, κλπ.), κυρίως όμως οφείλονται στην απροθυμία της πολιτείας να αναλάβει "το κοινωνικό κόστος" της κατεδάφισης. Λόγο για τον οποίο δεν εισπράττονται και τα επιβαλλόμενα πρόστιμα».

Το απόσπασμα είναι ένα ελαχιστότατο δείγμα από την ετήσια έκθεση του Σώματος Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, που παραδόθηκε προχτές στην υπουργό Εσωτερικών. Κι όπως διαβάσατε, είναι αρκούντως παραστατική και αντικειμενική. Και μπορεί να μην ονομάζει ευθέως τον μεγάλο ένοχο, αλλά γίνεται φανερό πως αυτός δεν είναι οι τεμπέληδες και χαραμοφάηδες δημόσιοι υπάλληλοι. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, λέει ο λαός μας και η παροιμία αυτή ταιριάζει γάντι και στην περίπτωση της δημόσιας διοίκησης.

Οι ψευτο-αντιθέσεις...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Η Αριστερά έμαθε να αναλύει τον κόσμο με βάση τις αντιθέσεις και ανάλογα να πράττει. Στον καπιταλισμό βασική αντίθεση ήταν, είναι και θα είναι η αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας. Στις μέρες μας μάλιστα ο βαθμός εκμετάλλευσης αυξάνεται, αφού το προϊόν της ανάπτυξης προστίθεται πολύ περισσότερο στην αμοιβή του κεφαλαίου απ' ό,τι στην αμοιβή της εργασίας». Αυτή είναι η εισαγωγή ενός άρθρου του Σπ. Καβουνίδη (μέχρι πρόσφατα μέλους της ΚΠΕ του ΣΥΝ), που δημοσιεύεται στο χτεσινό «Βήμα». Και, μέχρι εδώ, μπορείς να πεις καλά.

Από κει και κάτω, όμως, επιχειρεί να πείσει ότι η κυρίαρχη αντίθεση στη σημερινή ελληνική κοινωνία είναι αυτή μεταξύ του εκσυγχρονισμού και του αναχρονισμού. Ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος τις αρκετές αυθαιρεσίες, διαστρεβλώσεις και επιδερμικές αναλύσεις, που χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος, οι δύο αυτές έννοιες δεν έχουν σαφές πολιτικό και κοινωνικο - ταξικό περιεχόμενο και αναφορά. Αραγε, δε γνωρίζει, ότι υπάρχουν ένα σωρό τεχνολογικοί εκσυγχρονισμοί, που υλοποιούμενοι στον καπιταλισμό μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο την εκμετάλλευση και την καταλήστευση των εργαζομένων; Μήπως, δεν καταλαβαίνει, ότι καπιταλιστικοί εκσυγχρονισμοί, όπως οι προωθούμενες ιδιωτικοποιήσεις, οι αναδιαρθρώσεις, κλπ., ωφελούν αποκλειστικά και μόνο το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, υποβαθμίζουν παραπέρα τη διεθνή θέση της χώρας και κάνουν ακόμη μικρότερη την πίτα των λαϊκών εισοδημάτων; Από πού κι ως πού, έχουν προοδευτικό χαρακτήρα οι εκσυγχρονισμοί αυτοί;

Ας προσπαθήσει να το σκεφθεί λίγο βαθύτερα το ζήτημα...

... και η διέξοδος

Βέβαια, με όσα γράφουμε παραπάνω, δε σημαίνει, πως οι θέσεις του ΚΚΕ περιορίζονται αποκλειστικά και μόνο στην αντίσταση και το αντιπάλεμα των όποιων καπιταλιστικών και αντιλαϊκών «εκσυγχρονισμών» και αναδιαρθρώσεων προωθεί σήμερα η κυβέρνηση, η Ε.Ε., το ΝΑΤΟ, κλπ.

«Ομως αυτό δεν αρκεί, σημειώνει σε άρθρο της στα προχθεσινά «Νέα» η Αλέκα Παπαρήγα, αναφερόμενη στην αντίσταση αυτή και συνεχίζει: Είναι επιτακτική ανάγκη οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, η νεολαία να συνενώσουν τις δυνάμεις τους, για ν' ανοίξει ένας διαφορετικός δρόμος για τη χώρα μας, ο δρόμος της λαϊκής οικονομίας.

Πρόκειται για το μόνο ρεαλιστικό δρόμο που στηρίζεται στον κεντρικό σχεδιασμό, στην κρατική ιδιοκτησία των βασικών μέσων παραγωγής, στην προστασία της εγχώριας παραγωγής, στη συνεταιριστική παραγωγή, στο αποκλειστικά δημόσιο και ενιαίο σύστημα παιδείας, υγείας, ασφάλισης και πρόνοιας. Αυτός ο δρόμος που μπορεί να προωθήσει η λαϊκή εξουσία είναι η προοπτική για το λαό μας.»

Διαφορετικά, θα παγιδεύεται στις διάφορες ψευτο-αντιθέσεις και χωρίς να το καταλαβαίνει, θα γίνεται αντικείμενο όλο και μεγαλύτερης εκμετάλλευσης, χωρίς ποτέ να δει το φως στην άκρη του τούνελ.

Διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης

Associated Press

Μαζί με την αγελάδα του πήγε στη διαδήλωση ο Ιταλός - μάλλον αγρότης - της διπλανής φωτογραφίας, για να εκφράσει την αντίθεσή του ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και την τύχη που αυτή επιφυλάσσει στους εργαζομένους της πόλης και του χωριού. Η διαδήλωση έγινε προχτές στην Μπολόνια της Ιταλίας, με την ευκαιρία της εκεί συνεδρίασης του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και με θέμα το παρόν και το μέλλον των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Και μπορεί, στη συγκεκριμένη φωτογραφία, το συμπαθές τετράποδο να παρελαύνει καμαρωτό και αγέρωχο, μπροστά από τις δυνάμεις καταστολής, αλλά λίγο μετά οι τελευταίες επέμβηκαν πολύ περισσότερο δραστικά και επιχείρησαν να διαλύσουν τους διαδηλωτές, με γκλομπ και δακρυγόνα. Δεν ξέρουμε αν ήταν η πρώτη του σχετική εμπειρία, αλλά σίγουρα θα του μείνει αξέχαστη...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η «ευρωατλαντική» βαρβαρότητα

Με ταχύτατους ρυθμούς η Ευρωπαϊκή Ενωση ετοιμάζει το στρατό και την αστυνομία της. Τα θεμέλια τέθηκαν στη Σύνοδο του Ελσίνκι, το Δεκέμβρη του '99, τα «αρχιτεκτονικά» σχέδια θα οριστικοποιηθούν στη Σύνοδο του Πόρτο (19 και 20 Ιούνη) και το «χτίσιμο» θα αρχίσει το δεύτερο εξάμηνο του 2000, επί γαλλικής προεδρίας. Το 2003 προβλέπεται ότι θα είναι έτοιμο το Σώμα των 60.000 ανδρών, για να αναλάβει δράση ως δύναμη ταχείας επέμβασης, είτε για την καταστολή των λαϊκών κινημάτων μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είτε για επεμβάσεις σε χώρες εκτός της ΕΕ. Ετσι συμπληρώνεται το αποτρόπαιο πρόσωπο της ΟΝΕ, της ανεργίας, της λιτότητας, της φτώχειας, της καταστροφής του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, της κατάργησης των θεμελιακών εργασιακών δικαιωμάτων.

Προχτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παρουσιάστηκε η εισήγηση επί της οποίας έγινε συζήτηση για το θέμα αυτό. «Εκφράζω τον αποτροπιασμό μου», τόνισε χαρακτηριστικά ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας, κατά την παρέμβασή του στη συζήτηση. Μια δήλωση που αντανακλά το περιεχόμενο της εισήγησης. Ιδού ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

«Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητά ικανότητα διαχείρισης από την Ευρωπαϊκή Ενωση των κρίσεων με στρατιωτικά και μη μέσα, υπενθυμίζοντας ότι η συλλογική άμυνα ανήκει στη δικαιοδοσία του ΝΑΤΟ (...), ζητά ευχέρεια ταχείας αντίδρασης, η οποία θα συνοδεύεται από επαρκή δημοσιονομική προικοδότηση (...) κατάλληλα όργανα (...) τράπεζα δεδομένων για το δυναμικό των κρατών - μελών στον τομέα της δημόσιας ασφάλειας και της τήρησης της τάξης (...), δημιουργία ευρωπαϊκής δύναμης δημόσιας ασφάλειας, η οποία θα μπορεί να κινητοποιείται και να αναπτύσσεται αμέσως και η οποία θα είναι σε θέση να επεμβαίνει σε επιχειρήσεις διατήρησης της τάξης για τις οποίες οι στρατιωτικές μονάδες δεν είναι κατάλληλες».

Οι απόψεις αυτές εκφράζουν ένα πλατύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων και επομένως κατά τεκμήριο απηχούν τις θέσεις των ιθυνόντων της ΕΕ.

Μια πολιτική βαθιά ταξική όπως αυτή της Ευρωπαϊκής Ενωσης χρειάζεται και τους μηχανισμούς που θα εξασφαλίζουν την ταξική κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου στο εσωτερικό της ΕΕ και θα εξυπηρετούν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των επεμβάσεων, όπως στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο.

Ηπροοπτική, όπως διαγράφεται, είναι πραγματική εφιαλτική. Οι «αρχιτέκτονες» της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης μπορεί να αισθάνονται δυνατοί να επιβάλλουν ένα καθεστώς τρόμου μέσα και έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το ζήτημα είναι, αν οι εργαζόμενοι στα κράτη - μέλη, οι λαοί της ΕΕ. θα δεχτούν ένα τέτοιο καθεστώς. Αν θα επιτρέψουν αυτή την ολοκληρωτική επαναφορά στη βαρβαρότητα.

Αποδεικνύεται, ακόμη, πόσο μακριά απ' την πραγματικότητα βρίσκονται απόψεις περί δήθεν δυνατότητας αλλαγών στην ΕΕ με φιλολαϊκό και φιλεργατικό χαρακτήρα. Απόψεις που έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ψευδαισθήσεων για τον πραγματικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Χωρίς αυταπάτες οι Ελληνες εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα πρέπει να οργανώσουν και να συντονίσουν την αντίδρασή τους σ' ένα μέτωπο που θα φράζει το δρόμο σε τέτοιες πολιτικές, θα συγκεντρώνει κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, με στόχο την αντιμετώπιση της ευρωατλαντικής βαρβαρότητας με την προοπτική μιας λαϊκής εξουσίας.

Αλλοι αγώνες

Ε, λαέ μου,

με εικόνες

δεν ξεσφίγγουνε

οι «ζώνες»

και δεν πέφτει

η ανεργία

με καμία

Παναγία!

* * *

Ε, λαέ,

με αγιαστούρες,

δε θα λείψουνε

οι «κούρες»

και με ύμνους

προς τα πάνω

δε γλιτώνεις

απ' το Γιάννο!

* * *

Ε, λαέ,

με άγια χάρη,

δε θα φύγουνε

τα βάρη,

κι ο θεός

δε θα σε σώσει

η ΟΝΕ

σαν σε πλακώσει!

* * *

Ε, λαέ

άσ' τις εικόνες

κι άλλους

κίνησε αγώνες

με σταυρούς

και με «πατέρες»

δε σηκώνονται

παντιέρες!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ