Ψεύτης και υποκριτής, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Καρατζαφέρης, ξανασέρβιρε την προβοκάτσια (τη χαλκευμένη και στα μυστικοσυμβούλια του ΠΑΣΟΚ) περί δήθεν σχέσεων του ΚΚΕ με την εταιρεία «Γερμανός» στην εφημερίδα του «Α1», και στο «Βήμα της Κυριακής». «Αν ενοχλείται ο Περισσός κάθε φορά που αναφέρεται ο "Γερμανός", ας μας εξηγήσει γιατί ενοχλείται (...) Μου κάνει εντύπωση ότι, ενώ παντού φωνάζει το ΚΚΕ, στην περίπτωση του "Γερμανού" έκανε το Γερμανό...», ψέλλισε στο «Βήμα».
Μιλά αποθρασυμένος και από την (τουλάχιστον) ανοχή που επιδεικνύουν συγκροτήματα Τύπου - μεγαλοεπιχειρηματίες και υπάλληλοί τους, με επιδίωξη και συμφέρον να χτυπηθεί το κόμμα της εργατικής τάξης με γκαιμπελικές μεθόδους. Γιατί απάντηση έχουν πάρει κατ' επανάληψη. Γιατί έχουν προκληθεί και αδυνατούν να φέρουν στοιχεία στήριξης της προβοκάτσιας, αφού δεν υπάρχουν. Αν και έπεσαν θεοί και δαίμονες (από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ.) να βρουν την παραμικρή σκιά στη στάση του ΚΚΕ για το «Γερμανό», δεν επιβεβαίωσαν λέξη από τη συκοφαντία.
Αλλά, έτσι είναι ο αντικομμουνισμός. Ασύδοτος, επιμένει να πετά λάσπη. Και θεωρώντας πως διαμόρφωσε πραγματικότητα πάνω στο ψέμα του, το επαναλαμβάνει ως δεδομένο. Με πλήρη συνείδηση οι του ΛΑ.Ο.Σ. και όσοι τους στηρίζουν, αυτό πράττουν, ψευδόμενοι και συκοφάντες, εκπληρώνοντας τον άθλιο πολιτικό τους ρόλο. Είναι επικίνδυνοι και για την πολιτική ζωή. Αλλά αυτή είναι η δημοκρατία τους. Σάπια. Που κάνει πολιτική με το βούρκο απ' όπου αναβλύζουν και ανάλογα πολιτικά πρόσωπα και δυνάμεις. Με δοτούς βρώμικους ρόλους και από ιμπεριαλιστικά επιτελεία.
Σε αναζήτηση άλλοθι
Στην προσπάθειά του να απαντήσει στην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, και σε μια πρόσφατη αποστροφή του λόγου της για «ποντίκια που εγκατέλειψαν το σκάφος όταν βυθιζόταν», ο αρθρογράφος της κυριακάτικης «Αυγής» Γ. Κιμπουρόπουλος καταλήγει να θυμίζει την αλεπού που, αφού κατόρθωσε να κόψει την ουρά της, προσπαθούσε να πείσει και τις υπόλοιπες ότι είναι καλύτερα χωρίς ουρά. Ετσι, ουδεμία ευθύνη φέρουν όσοι εγκατέλειψαν το «σκάφος», αφού ασφυκτιούσαν στη «θανατηφόρο αγκαλιά» του ΚΚΕ, το οποίο με το «φόβο, την αλλαζονεία και την καχυποψία του» προκαλεί «αλλεπάλληλους μικρούς και μεγάλους πολιτικούς θανάτους στους κόλπους του»! Παρά ταύτα, αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι το ΚΚΕ «παραμένει ένας ζωτικός πόλος αντίστασης για τον κόσμο της εργασίας». Η ζωτικότητα βέβαια δε συμβιβάζεται με τους «θανάτους», αλλά η τρικυμία στο κρανίο οδηγεί πολλές φορές σε αντιφάσεις. Ο αρθρογράφος θυμάται και το '89 και τη συγκυβέρνηση, καλώντας το ΚΚΕ να απολογηθεί «τι ακριβώς προσέφερε με την επιλογή του στην υπόθεση της εργατικής τάξης». Γιατί δεν καταθέτει το ερώτημά του στο Συνασπισμό; Κορυφαία του στελέχη σήμερα κάθονταν τότε σε υπουργικούς θώκους. Ασε που, στη συνέχεια, άλλα στελέχη του ΣΥΝ πήγαν στο φυσικό χώρο τους, ορεγόμενοι εξουσία, στο ΠΑΣΟΚ. Γιατί καλεί το ΚΚΕ και τα μέλη του να αναρωτηθούν για εκείνους που απ' αυτό προερχόμενοι «τροφοδότησαν τη στρατιά των πολυτελώς ιδιωτευόντων "τέως" αλλά και το πολύχρωμο - μα καθόλου ελκυστικό για την κοινωνία - παζλ της ριζοσπαστικής αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής». Το ΚΚΕ και τα μέλη του γνωρίζουν καλά τους λόγους. Ας απευθυνθεί για απαντήσεις στους «τέως» και στο «πολύχρωμο παζλ της ριζοσπαστικής αριστεράς». Και σε κάθε περίπτωση, ας μην προβάλλει σαν αιτία, συγχρόνως και άλλοθι για τους ίδιους, την υποτιθέμενη «αναπηρία στον τρόπο που ασκεί την ιδεολογική του πειθώ στα μέλη και στα στελέχη του» το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ ξέρουν τι είναι. Αλλά όταν κάποιοι φωστήρες κάνουν πολιτική εκχυδαΐζοντας και την «αναπηρία», σαν να είναι κοινωνικό απόβλητο, επομένως και όσους συνανθρώπους μας είναι με αναπηρία, αυτό είναι κατάντια. Ούτε καν άλλοθι για να κρύψουν πομπές απεμπόλησης της ταξικής πάλης για να εξωραΐσουν το σύστημα. Ούτε καν φτηνές δικαιολογίες για να δικαιολογήσουν το ότι πέρασαν απέναντι.
Παροιμίες
«Πού είσαι νιότη που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος»! Η συνεισφορά μας στο «Αφιέρωμα στις παροιμίες» του Θ. Καρτερού στην κυριακάτικη «Αυγή», όπου ο εν λόγω κύριος κάνει επίδειξη γνώσεων με καμάρι στις λαϊκές ρήσεις που γνωρίζει. Στρέφοντας καμιά 20άδα από δαύτες εναντίον του ΚΚΕ, επειδή η Αλ. Παπαρήγα χρησιμοποίησε την παρομοίωση των ποντικιών που εγκαταλείπουν πρώτα το βυθιζόμενο καράβι, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το 1991. Πειράχτηκε ο Θ. Καρτερός. «Δεν είναι και τιμητική η παρομοίωση» γράφει και είναι «άχαρο κι ανούσιο να τρέχει κανείς στο 1991». Γιατί όμως; Δεν είναι έτσι; 'Η μήπως είναι ακόμα χειρότερα γιατί κάποια «ποντίκια» ήθελαν κατατρώγοντας το σκάφος να το βυθίσουν αύτανδρο; Δεν ξέρουμε τι τους πονάει περισσότερο. Η παρομοίωση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ; 'Η το ότι δεν το κατόρθωσαν και κάθε αναφορά τούς υπενθυμίζει την τότε αποτυχία; Μήπως πάλι τους πονάει ότι ακόμα προσπαθούν απέξω μ' άλλα μέσα τώρα και επειδή δεν τους βγαίνει το 'ριξαν στις παροιμίες; Αλλά τους το 'χουμε ξαναπεί. Εχουν γίνει πολύ προβλέψιμοι. Στην έκφραση του πόνου τους. Και ο Καρτερός τα ίδια είναι. Προβλέψιμος και αυτή τη φορά. Ακόμα και όταν γράφει πως η αντιΠΑΣΟΚ τακτική είναι άχτι. Και πώς να μην είναι, αφού πάσχιζε να αφήσει πίσω του τη ...σκουριά και τό'κανε... Προβλέψιμοι και στην αντιΚΚΕ τακτική και στην «ερωτοτροπία με το ΠΑΣΟΚ», οι αυτοαποκαλούμενοι ανανεωτικοί εκσυγχρονιστές «αριστεροί». Αλλά επειδή το τελευταίο δεν τους κάθεται, όπως αυτοί το θέλουν, κάπου χάνουν το μέτρο και την ψυχραιμία τους...
Επανιδρύσεις και ... πράσινα άλογα
Πριν πέντε χρόνια, ο Κ. Καραμανλής υποσχέθηκε «επανίδρυση του κράτους». Σήμερα ο Γ. Παπανδρέου τάζει ...«επανίδρυση του σοσιαλισμού». Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με άρθρο του στο «Βήμα», ισχυρίζεται ότι «πρέπει και να επανιδρυθεί»! Το ΠΑΣΟΚ μετά την απώλεια της κυβερνητικής εξουσίας και την αδυναμία του να αντιπαρατεθεί επί της ουσίας με την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική, απόρροια της στρατηγικής του σύγκλισης με τη ΝΔ, επιδιώκει να βρει ένα καινούργιο «περιτύλιγμα» ικανό να χειραγωγήσει εκ νέου τα λαϊκά στρώματα. Αξιοποιώντας, για το σκοπό αυτό, την ίδια την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, ενός συστήματος που με την πολιτική του υπέρ του κεφαλαίου υπηρετεί, το ΠΑΣΟΚ σπέρνει νέες αυταπάτες και κηρύσσει την επιστροφή του δήθεν στις ...«σοσιαλιστικές αξίες», αναζητώντας μάλιστα «νέους κανόνες» για την εφαρμογή τους.
Ποιες είναι, όμως, οι νέες βάσεις, πάνω στις οποίες το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου διακηρύττουν ότι θα «επανιδρύσουν το σοσιαλισμό»; Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ μια «καλύτερη σοσιαλιστική διακυβέρνηση» που θα είναι το «αντίδοτο στις υπερβολές της παγκοσμιοποίησης», θα προχωρήσει σε «ριζικές μεταρρυθμίσεις» στη λειτουργία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας και θα στηριχθεί πάνω «σε ένα πράσινο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης». Οι συγκεκριμένες προτάσεις του Γ. Παπανδρέου φαντάζουν εύηχες, αλλά έρχονται να υπηρετήσουν τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου και της αναπαραγωγής του. Μέσα στην κρίση του, το σύστημα αναζητά λύσεις, αφ' ενός για να διατηρήσει την κερδοφορία του και αφ' ετέρου για να χειραγωγήσει τις λαϊκές συνειδήσεις και να αποτρέψει την ταξική πάλη.
Η σοσιαλδημοκρατία ως έτερος πόλος διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, σε όλες τις σύγχρονες επιλογές στην παρούσα φάση, έρχεται να αναλάβει αυτό το «καθήκον». Μέσω της «πράσινης ανάπτυξης» προσφέρει καινούργια πεδία στους επιχειρηματικούς ομίλους, για να επενδύσουν τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους, ενώ συγχρόνως δεσμεύεται ότι θα τους παρέχει φτηνά εργατικά χέρια. Δεν είναι τυχαίο ότι, παρά τις υποσχέσεις του Γ. Παπανδρέου για ...«πράσινη ευημερία», δεν κρύβει ότι αυτή στηρίζεται στους επιχειρηματίες. Που είναι εχθροί των εργατών. Οσο για τις διακηρύξεις περί μιας «άλλης διακυβέρνησης» που θα θέσει «κανόνες» στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, αυτές έρχονται για να δημιουργήσουν την ψευδεπίγραφη αίσθηση στα λαϊκά στρώματα, προκειμένου να αποτρέψουν την αμφισβήτηση του συστήματος, ότι χωρίς να θιγούν οι σχέσεις εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου, μπορεί να επιτευχθεί μια «καλύτερη διαχείρισή» του.
Το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου έρχονται να καλλιεργήσουν στο λαό την κάλπικη ιδέα της ύπαρξης «δύο πόλων», της «προόδου» και της «συντήρησης», που δήθεν εκφράζεται μέσα από διαφορετικές αντιλήψεις για τη ζωή και την καθημερινότητα και μέσα σ' αυτήν την επιχείρηση εντάσσουν και την αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση για τη «διαφάνεια» και τη «διαφθορά», σε μια προσπάθεια να κρύψουν τις ταυτόσημες πολιτικές επιλογές με τη ΝΔ. Την ίδια τακτική το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε με συνέπεια και όλα τα προηγούμενα χρόνια, όταν τσάκισε κάθε εργατικό και λαϊκό δικαίωμα, με στόχο την ενίσχυση της κερδοφορίας της πλουτοκρατίας. Σ' αυτές τις πολιτικές και χρησιμοποιώντας τα ίδια ανακυκλώσιμα υλικά σήμερα το ΠΑΣΟΚ υπόσχεται την «επανίδρυση του σοσιαλισμού». Ο ελληνικός λαός οφείλει να επιστρατεύσει τη μνήμη και τις εμπειρίες του και να το καταδικάσει μαζί με τη ΝΔ.
Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Το μεγάλο σκάνδαλο είναι ο καπιταλισμός...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ, που, μέσα στον όλο χαμό, βρέθηκε κι ένας αδιάφθορος να σηκώσει τη χώρα στις πλάτες...
Ε, φυσικά, για τον Γιώργο Παπανδρέου μιλάμε. Ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι;
Εκανε, άλλωστε, και την πρόταση που φέρνει τα πάνω - κάτω. Να μαζευτούνε - λέει - όλα τα κόμματα για να λύσουν το πρόβλημα της μίζας στην Ελλάδα!
Ελα, όμως, που η «μίζα» πάει πακέτο με την επιχειρηματική δραστηριότητα! Γιατί αλλιώς ποιο νόημα έχει;
Αρα, μήπως (λέμε, μήπως) τα κόμματα που υποστηρίζουν την επιχειρηματική δραστηριότητα (είτε είναι «φιλελεύθερη», είτε «πράσινη», είτε «κοινωνική», είτε «εθνική») διαιωνίζουν και τη διαφθορά;
Πολύ λογικό συμπέρασμα, σε μια όμως παράλογη εποχή. Που, αν σκέφτεσαι με γνώμονα το συμφέρον του εργαζόμενου, σε θέλουν ...εκτός τόπου και χρόνου.
Σκεφθείτε μόνο πως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που και οι δύο μαζί πρέπει να έχουν επιδοτήσει τους εφοπλιστές (νόμιμα, παράτυπα ή όπως αλλιώς θέλετε) με ...τρεις προϋπολογισμούς του ελληνικού κράτους, μας μιλάνε για διαφάνεια!
Και ούτε ένα ευρώ από αυτά τα χρήματα να μην πήγε σε μίζα (λέμε τώρα και υποθέσεις εργασίας κάνουμε), πάλι είναι σκάνδαλο ολκής!
ΠΩΣ ΤΙΣ «ΠΕΤΑΕΙ» έτσι αυτές τις προβλέψεις η Κομισιόν! Θα έχουμε 8,5 εκατομμύρια άνεργους μέσα στην επόμενη χρονιά, μας δηλώνουν και δεν το έχουν σε τίποτε να τους αυξήσουν σε 10 εκατομμύρια ή 12 την επόμενη βδομάδα...
Οχι πως νοιάζονται έστω για έναν από αυτά τα εκατομμύρια. Ομως, ακόμα και τα δεινά που προξενούν στους λαούς προσπαθούν να τα ...γυρίσουν υπέρ τους. Θέλουν να φοβηθούμε και να αποδεχθούμε ως μόνη λύση την περικοπή δικαιωμάτων.
Ας έχουν υπόψιν τους, όμως, ότι πολλές φορές τα πράγματα δεν πάνε όπως τα λογαριάζουν. Και θα τους είναι ιδιαίτερα οδυνηρό να δουν αυτά τα εκατομμύρια έξω από τις επαύλεις τους...
Γρηγοριάδης Κώστας
Παλιά τους τέχνη κόσκινο
Γρηγοριάδης Κώστας
Για μια ακόμη φορά ο αστικός Τύπος και γενικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης «έθαψαν» στην κυριολεξία τις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις των εργαζομένων. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Δεν περιμέναμε άλλωστε και κάτι διαφορετικό από τους μεγαλοεργοδότες ιδιοκτήτες τους. Και είναι και αυτό ακόμα μια ένδειξη του φόβου που διακατέχει την άρχουσα τάξη μπροστά στους αγώνες των εργαζομένων και ειδικότερα μπροστά σε αυτό που σηματοδοτεί στη συνείδηση εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων η εργατική Πρωτομαγιά, πολύ περισσότερο όταν αυτή τιμάται αγωνιστικά με τη συμμετοχή χιλιάδων και χιλιάδων στα μπλοκ του ΠΑΜΕ. Μόνο που όσο και αν πασχίζουν, παρά τις αποσιωπήσεις και τις διαστρεβλώσεις, οι εργάτες δεν πρόκειται να σταματήσουν να παλεύουν, δε θα μετατρέψουν την Πρωτομαγιά σε «μουσείο». Η ταξική πάλη θα παραμείνει πάντα μέσα στην εκμεταλλευτική κοινωνία που πρεσβεύουν τα αστικά ΜΜΕ η κινητήρια δύναμη της ιστορικής εξέλιξης.
Βέβαια, δίπλα σε αυτούς που αποσιωπούν δεν έλειψαν και εκείνοι που ως συνήθως διαστρεβλώνουν. Ετσι η «Αυγή» του ΣΥΝ προσπάθησε να κρύψει την ένδεια που κυριαρχούσε στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ, στην οποία συμμετείχαν οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με τη γνωστή καραμέλα ότι «το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ επέλεξαν για άλλη μια φορά το δρόμο της απομόνωσης». Δε μας εξηγεί όμως η εφημερίδα, πώς γίνεται χιλιάδες εργάτες να διαλέγουν πάντα την «απομόνωση του ΠΑΜΕ», ενώ στην «ενωτική συγκέντρωση» της ΓΣΕΕ, στην οποία δίνει παρών ο ΣΥΝ μαζί με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και εκπροσώπους της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ., οι εργάτες να γυρίζουν την πλάτη; Ψιλά γράμματα - θα σκεφτεί κανείς - για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Δε χαμπαριάζουν από τέτοια οι οπορτουνιστές που είναι η πλέον δοκιμασμένη δύναμη και εφεδρεία στο πλευρό της συμβιβασμένης πλειοψηφίας και της στρατηγικής που αυτή υπηρετεί στο συνδικαλιστικό κίνημα.
«Λαγοί» στην αντιΚΚΕ «δημοσιογραφία»
Η εφημερίδα της «παράγκας» γράφει προβοκατόρικα για το ΚΚΕ με τη λογική του «κάνω το άσπρο - μαύρο», προσφέροντας δήθεν ενημέρωση. Κατάντια λέμε εμείς, αλλά έτσι είναι η δημοσιογραφία ορισμένων φυλλάδων που αυτοαποκαλούνται εφημερίδες. Αν δεν καταλάβατε, η εφημερίδα της «παράγκας» είναι η «Αποψη». Που δικαίωμά της είναι να έχει άποψη αλλά επί πραγματικών γεγονότων και όχι επ' αυτών που φτιάχνει η ίδια για να κάνει αντιΚΚΕ προπαγάνδα. Ετσι το περασμένο Σάββατο (2/5/2009), με ένα σχόλιο που τιτλοφορείται «Η Αλέκα και ο Βωβός» και φωτογραφία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ισχυρίζεται ότι το ΚΚΕ «ψήφισε για να γίνει εμπορικό (σ.σ. του Βωβού) κέντρο στο Βοτανικό». Και στη συνέχεια, λέει πως το ΚΚΕ ψήφισε για να ...«γίνει και το γήπεδο του Παναθηναϊκού». Ολα αυτά, ενταγμένα σ' ένα παραλήρημα που μπλέκει, την Λιάνα Κανέλλη, τον Μαρξ, τον Λένιν, τα ονόματα των μεγαλομετόχων, επιχειρηματιών της ΠΑΕ ΠΑΟ, τη στήριξη του ΚΚΕ προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα περί «σύμπραξης του "ταξικού" κόμματος με τους Ελληνες μεγαλοεπιχειρηματίες, όπως ο Βωβός».
Και πού τα βρήκε όλ' αυτά; Τα άκουσε από την ίδια την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, όπως λέει... Τι και αν πράγματι η Αλέκα Παπαρήγα είπε τα εντελώς αντίθετα σε ραδιοφωνική συνέντευξη. Οτι το ΚΚΕ καταψήφισε κάθε πρόταση για την κατασκευή γηπέδου της ΠΑΕ ΠΑΟ και των εμπορικών χρήσεων που τη συνοδεύουν - όπως το εμπορικό κέντρο του Βωβού. Και όχι μόνο καταψήφισε την πρόταση νόμου για τη λεγόμενη διπλή ανάπλαση, αλλά επιπλέον τα έχει καταγγείλει όλα αυτά, ουκ ολίγες φορές, ως ξεπούλημα ενός δημόσιου, δημοτικού χώρου σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Δεν άκουσαν καλά; Παράξενο. Το να μην άκουσαν καλά και να κάνουν δημοσιογραφία, φαίνεται σαν η εφημερίδα να είναι «της πλάκας». Αλλά επειδή έχουν ξανα-αποδείξει πως δεν παίζουν, αλλά κάνουν και «το λαγό» σε αντιΚΚΕ δημοσιολογία, τα πράγματα είναι σοβαρά. Μόνο που ο χαμαιλεοντισμός δεν είναι καθαρό πράγμα...
Το συνέδριο της «καρέκλας»
Η διπλανή φωτογραφία είναι από τις πρωινές εργασίες της περασμένης Τετάρτης, δεύτερη μέρα του Εκλογοαπολογιστικού Συνεδρίου της ΠΟΕ ΟΤΑ στα Χανιά, που χαρακτηρίστηκε από τους αποκλεισμούς των συμβασιούχων και τη νοθεία. Ανετα μπορεί να ανακηρυχθεί και σε «συνέδριο της καρέκλας». Οχι μόνο επειδή στο μεγαλύτερο μέρος των εργασιών συνεδρίαζαν μόνο οι (άδειες) καρέκλες. Αλλά και επειδή η πλειοψηφία, για ακόμη μια φορά, μακριά και ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων, έδωσε τη μάχη για την «καρέκλα».
Γι' αυτό οι αποκλεισμοί και η νοθεία. Γι' αυτό και η από κοινού μεθόδευση ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, με τις πλάτες του ΣΥΝ, να αποκλειστούν τα σωματεία που έδωσαν δικαίωμα εγγραφής και ψήφου στους συμβασιούχους εργαζόμενους, που αποτελούν το 40% περίπου του κλάδου. Ο εκφυλισμός, η αλλοίωση των συσχετισμών και η προσπάθεια να διασπαστούν οι εργαζόμενοι σε όλο τους το μεγαλείο, με τη σφραγίδα του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Αποπροσανατολισμός εν χορώ
Ενα όργιο αποπροσανατολισμού και σκανδαλολογίας βρίσκεται σε εξέλιξη αυτές τις μέρες. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, δηλαδή οι μεγαλοκατασκευαστές, εφοπλιστές και άλλοι μεγαλοεργοδότες που βρίσκονται από πίσω τους, έφτασαν σε σημείο να παρουσιάζουν τη χτεσινή ψηφοφορία για την παραπομπή ή όχι του Αριστοτέλη Παυλίδη σαν την κορωνίδα των πολιτικών εξελίξεων. Συνδέοντας το ενδεχόμενο της παραπομπής με το αδυνάτισμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας και την πιθανή προσφυγή στις κάλπες, επιχειρούν να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα σε μια ανούσια συζήτηση γύρω από τη δικομματική εναλλαγή και το χρόνο των εκλογών, κρύβοντας την πολιτική ουσία ακόμα και αυτού του υπαρκτού σκανδάλου για το οποίο υποτίθεται ότι κόπτονται. Οταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν είχε γίνει γνωστή η εξέλιξη στη Βουλή, αλλά ανεξάρτητα απ' αυτό:
Ας σκεφτούν οι εργαζόμενοι: Είναι ή δεν είναι σκάνδαλο το γεγονός ότι οι εφοπλιστές λυμαίνονται τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, απομυζώντας από τις τσέπες του λαού εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να δρομολογούν τα σαπάκια τους στις λεγόμενες άγονες γραμμές, αφήνοντας τα νησιά στο έλεος και τους ναυτεργάτες άνεργους και απλήρωτους; Ακόμα και αν ένας ή περισσότεροι πρώην υπουργοί παραπεμφθούν για την εμπλοκή τους σε σκάνδαλα, αυτό σημαίνει ότι καθαρίζει και ο κόπρος ενός συστήματος που σαν ακρογωνιαίο λίθο έχει τη σύμφυση της πολιτικής εξουσίας με το κεφάλαιο, τα συμφέροντα του οποίου υπηρετεί;
Ακόμα πιο πέρα: Τι κακό μπορεί να προκύψει για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα αν μια αντιλαϊκή κυβέρνηση υποχρεωθεί ακόμα, υπό το βάρος ενός σκανδάλου, να προκηρύξει εκλογές, όπως κινδυνολογούν αυτές τις μέρες οι κυρίαρχες δυνάμεις; Τι λόγο έχουν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και τα ΜΜΕ εν χορώ να επιλέγουν τη σκανδαλολογία σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση κάνει ολοένα και πιο αισθητή την παρουσία της, τσακίζοντας εργασιακά δικαιώματα, καταδικάζοντας ολοένα και περισσότερες οικογένειες στη φτώχεια; Εχουν ή δεν έχουν συμφέρον τα κόμματα του κεφαλαίου ακόμα και να στείλουν στο εδώλιο έναν από τους εκπροσώπους τους, στο όνομα του να παρουσιάσουν δήθεν σαν «αυτοκαθαριζόμενο» το σάπιο σύστημά τους;
Η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα μπορεί και πρέπει να αποκαλύψει αυτούς που στη βάση υπαρκτών σκανδάλων, για τα οποία ευθύνεται η πολιτική τους και μόνο, προσπαθούν να σύρουν τη συζήτηση μακριά από το κύριο. Που δεν είναι άλλο από το σύστημα εκείνο που παράγει και αναπαράγει τα σκάνδαλα, ακριβώς επειδή υπηρετεί το μεγαλύτερο σκάνδαλο απ' όλα: Την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την αύξηση της κερδοφορίας μιας χούφτας μεγαλοεργοδοτών από την κλοπή της εργατικής δύναμης. Οι εργαζόμενοι, ο λαός, πρέπει να απαιτήσουν την τιμωρία κάθε πολιτικού που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εμπλέκεται σε κάποιο σκάνδαλο και των κομμάτων που ανήκουν. Εχοντας καθαρό όμως ότι η όποια παραπομπή, ακόμα και τιμωρία, δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα. Ο λαός είναι αυτός που έχει τη δύναμη να επιβάλει την πραγματική κάθαρση. Καθίζοντας στον πάγκο την πολιτική εκείνη και τα κόμματα που δουλεύουν για το κεφάλαιο, υπηρετούν τα συμφέροντά του.
Feeds
