Τη δόξα της εργοδοσίας ζήλεψαν οι εκπρόσωποι των συνδικαλιστικών δυνάμεων της συναίνεσης, στην προσπάθειά τους να μην ακουστεί η φωνή του ΠΑΜΕ. Στην πρόσφατη εκλογοαπολογιστική Συνέλευση του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργών της Θεσσαλονίκης, όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και της ΠΑΣΚΕ, δεν άφησαν τον Σ. Ζαριανόπουλο, γραμματέα του ΕΚΘ και μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ, να μιλήσει. Οι ίδιες δυνάμεις απαγόρεψαν και σε μέλη του σωματείου που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ να ψηφίσουν.
Είναι προφανές, όπως σχολιάζει το ΠΑΜΕ, «πως τα συνδικαλιστικά στελέχη των ΣΥΡΙΖΑ/ΠΑΣΚΕ δε θέλουν να μάθουν οι εργαζόμενοι ότι έχουν μετατρέψει το κλαδικό συνδικάτο του ιματισμού σε γραφείο συναλλαγής με τους εργοδότες (ΑΚΚΑΣ, ΛΑΝΑΡΑΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ και άλλοι) και σε προθάλαμο δικηγορικών γραφείων. Οτι συμφώνησαν σε μαζικές απολύσεις σε ΑΚΚΑ, ΑΞΙΟΝ, ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ και χωρίς αποζημίωση. Οτι παρακαλάνε να δοθούν κι άλλα λεφτά στον ΛΑΝΑΡΑ για να προχωρήσει και σε άλλες απολύσεις και σε νέα κλεισίματα μονάδων. Δε θέλουν να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι ότι αυτή η παράταξη έχει βαλθεί να διασπάσει την Ομοσπονδία του κλάδου καλώντας σε απεργοσπασία σε κάθε κλαδική κινητοποίηση. Οτι πρωτοστατεί σε εκτεταμένες νοθείες στις εκλογές σωματείων». Με τέτοιο «μητρώο», δεν είναι να απορεί κανείς για το γεγονός ότι οι δυνάμεις της συναίνεσης φοβούνται, όπως ο διάολος το λιβάνι, τη θέση και πολύ περισσότερο τη δράση του ΠΑΜΕ στον κλάδο και γενικότερα.
Αποκατάσταση στα λόγια
Εξαιρετικά δύσκολο χειμώνα αναμένεται να περάσουν χιλιάδες κάτοικοι της Αχαΐας, της Ηλείας και της Αιτωλοακαρνανίας, που χτυπήθηκαν από το σεισμό των 6,5 Ρίχτερ που σημειώθηκε στις 8 του Ιούνη. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Περιφερειακού Τμήματος Δυτικής Ελλάδας του ΤΕΕ, κανένα σοβαρό πρόβλημά τους δεν έχει επιλυθεί, παρότι έχουν περάσει 3,5 μήνες από το σεισμό. Ειδικότερα στην περιοχή της Αχαΐας όπου 1.270 κτίρια χαρακτηρίστηκαν κατεδαφιστέα («κόκκινα») και 2.898 προσωρινά μη κατοικήσιμα «κίτρινα»:
Δεν έχουν διατεθεί στους αντίστοιχους κωδικούς οι πιστώσεις για καμία δαπάνη, όπως: Για την προκαταβολή των 2.000 ευρώ με την κατάθεση του φακέλου επισκευής. Για την προκαταβολή των 10.000 ευρώ με την κατάθεση φακέλου ανακατασκευής. Για το 50% της δαπάνης επισκευής και μόλις εκδοθεί η άδεια επισκευής. Δεν υπάρχουν, δηλαδή οι πιστώσεις για να δοθούν στους σεισμόπληκτους, ώστε να επισπεύσουν την επισκευή των σπιτιών τους...
Παρατηρείται σημαντική καθυστέρηση στο θέμα της κατεδάφισης ή της άρσης της επικινδυνότητας των ετοιμόρροπων εξαιτίας του σεισμού κτιρίων. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα πρωτόκολλα κατεδάφισης για τα μισά κατεδαφιστέα κτίρια (για τα 610 από τα 1.270) δεν έχουν ακόμη κοινοποιηθεί στους ιδιοκτήτες (ή στους δήμους), με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν τόσο αυτοί όσο και οι περίοικοι...
Εκείνο που έμεινε είναι μόνο τα «παχιά λόγια» των αρμοδίων περί «γρήγορης αποκατάστασης». Αλλά τι να περιμένει κανείς από μια κυβέρνηση, που γενικότερα, όπως ακριβώς και η προηγούμενη, έχει αφήσει στα αζήτητα το ζωτικό για την ασφάλεια του λαού ζήτημα της αντισεισμικής θωράκισης;
Η εικόνα της κρίσης σε ΗΠΑ και ΕΕ
Τέσσερις (4) ειδήσεις, που έκαναν το γύρο το κόσμου, σκιαγραφούν ανάγλυφα την κρίση που έχει αγκαλιάσει τα δύο μεγαλύτερα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ενωση) καθώς και ποιος πληρώνει τα «σπασμένα».
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.
Πρώτον, «οι πωλήσεις νέων κατοικιών στις ΗΠΑ φέτος τον Αύγουστο ήταν μειωμένες κατά 11,5% ή 460.000 κατοικίες συγκριτικά με τον προηγούμενο μήνα Ιούλη». Να θυμίσουμε, επίσης, ότι φέτος τον Αύγουστο, έχασαν τα σπίτια τους - επειδή δεν είχαν χρήματα να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους - πάνω από 350.000 αμερικανικά νοικοκυριά.
Δεύτερον, φέτος τον Αύγουστο, «βυθίστηκαν» και οι παραγγελίες των αμερικανικών νοικοκυριών για διαρκή αγαθά. Σύμφωνα με το αμερικανικό υπουργείο Εμπορίου, φέτος τον Αύγουστο, οι παραγγελίες διαρκών αγαθών στις ΗΠΑ (ηλεκτρικές συσκευές, έπιπλα, κομπιούτερ, αυτοκίνητα κλπ.) μειώθηκαν κατά 4,5%.
Τρίτον, σύμφωνα με το αμερικανικό υπουργείο Εργασίας «οι αιτήσεις για χορήγηση επιδόματος ανεργίας στις ΗΠΑ την περασμένη βδομάδα εκτινάχτηκαν στα υψηλότερα επίπεδα της τελευταίας επταετίας». Από τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου προκύπτει ότι τη βδομάδα από 13 μέχρι 20 Σεπτέμβρη κατατέθηκαν 32.000 περισσότερες αιτήσεις για επίδομα ανεργίας συγκριτικά με πέρσι.
Η τέταρτη είδηση, αναφέρεται στις... προσπάθειες που καταβάλλουν οι πολυεθνικές εταιρείες για τη διόγκωση της ανεργίας και στις χώρες - μέλη της ΕΕ. Σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία, η γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία «Renault» ετοιμάζεται να προχωρήσει σε περικοπή 2.000 θέσεων εργασίας, στις θυγατρικές της σε 19 ευρωπαϊκές χώρες, που θα προστεθούν στις 4.000 απολύσεις τις οποίες ανακοίνωσε η διοίκηση της εταιρείας στις αρχές Σεπτέμβρη. Από τις 2.000 θέσεις που θα περικοπούν, οι 900 αφορούν στη Γαλλία.
Με τα σύννεφα της κρίσης που μαστίζει ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες του πλανήτη, πώς να μην ανησυχούν οι κυβερνήτες των ιμπεριαλιστικών κέντρων και οι κάθε είδους υπηρέτες των κεφαλαιοκρατών, για τον κίνδυνο της απειλούμενης ύφεσης;
Τι συμβαίνει στην Αμερική;
Αυτό το έργο, που παίζεται τις δύο τελευταίες βδομάδες στις ΗΠΑ, το έχουμε ξαναδεί. Οι αλλεπάλληλες κρατικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης Μπους - αυτή τη φορά - με πρόσχημα τη «σωτηρία» του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και την αποτροπή της ύφεσης είναι πανομοιότυπες με αυτές που ζήσαμε και ζούμε στην Ελλάδα από το 1975 μέχρι σήμερα.
Σ' αυτό συνηγορούν και τα εξής: Πρώτον, οι 3 τελευταίες κρατικοποιήσεις, που αποφάσισε το τελευταίο 15ήμερο η κυβέρνηση Μπους (των 2 μεγαλύτερων στεγαστικών αμερικανικών τραπεζών «Freddie Mac» και «Fannie Mae» και της μεγαλύτερης ασφαλιστικής εταιρείας ΑΙG), δε διαφέρουν σε τίποτα από την κρατικοποίηση της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» (από τον Ωνάση) και του ομίλου επιχειρήσεων Ανδρεάδη (Εμπορική Τράπεζα, Διυλιστήρια Ασπροπύργου κλπ.), που είχε αποφασίσει το 1976 η κυβέρνηση της ΝΔ. Δεύτερον, η απόφαση της κυβέρνησης Μπους, για την ίδρυση ενός κρατικού οργανισμού που θα αναλάβει την «εξυγίανση» των αμερικανικών και άλλων τραπεζών με την ανάληψη χρεών τους (πάνω από 700 δισ. δολάρια) από το αμερικανικό Δημόσιο, δε διαφέρει σε τίποτα από τον κρατικό Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, που ίδρυσε στις αρχές της δεκαετίας του '80 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία κληρονόμησε (και φόρτωσε στο ελληνικό Δημόσιο) τα «θαλασσοδάνεια» εκατοντάδων δισ. δραχμών που είχαν βάλει στις μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις τα αφεντικά τους από τα «παλιά τζάκια» των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Τόσο στην πρώτη, όσο και στη δεύτερη περίπτωση, το αποτέλεσμα των αποφάσεων που πήραν - με 20 και 30 χρόνια διαφορά - οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και των ΗΠΑ είναι ίδιο. Πρόκειται για αποφάσεις κρατικομονοπωλιακού χαρακτήρα, με έναν και μοναδικό στόχο: Τη στήριξη των συμφερόντων των μονοπωλίων, των πολυεθνικών και της πλουτοκρατίας, με τη διαγραφή των ζημιών και άλλων «δανεικών και αγύριστων», που οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Ελλάδας τα φόρτωσαν στις πλάτες των εργαζομένων και των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων. Οι κεφαλαιοκράτες κερδίζουν, επειδή εισπράττουν από το κράτος πολλαπλάσια από την αξία της κρατικοποιούμενης επιχείρησης (το κράτος κληρονομεί και τα χρέη). Οι εργαζόμενοι χάνουν, επειδή θα κληθούν να πληρώσουν (με φόρους αλλά και περικοπές των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα), τόσο τις «κοινωνικοποιημένες» ζημιές από τα δανεικά και αγύριστα των μεγαλοεπιχειρηματιών, όσο και τον εκσυγχρονισμό αυτών των επιχειρήσεων, για να ξαναπουληθούν στη συνέχεια αντί πινακίου φακής.
Κακά τα ψέματα. Το καπιταλιστικό κράτος - ανεξάρτητα από τους επιμέρους ελιγμούς και τα ψίχουλα που μπορεί να δίνει μερικές φορές στους εργαζόμενους - λειτουργεί ως συλλογικός εκφραστής των συμφερόντων της τάξης των κεφαλαιοκρατών και εν γένει των εκμεταλλευτών. Ετσι εξηγείται και το ότι βλέπουμε, από τη μια, συντηρητικές κυβερνήσεις (όπως του Μπους στις ΗΠΑ και του ιδρυτή της ΝΔ, Κ. Καραμανλή, στην Ελλάδα) να εγκαταλείπουν τώρα τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές γιατί κινδυνεύει το κεφάλαιο και να προχωρούν σε κρατικοποιήσεις και κρατικές παρεμβάσεις και, από την άλλη, «αριστερές» και «σοσιαλιστικές» κυβερνήσεις (όπως του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα) που εγκατέλειψαν τις κεϋνσιανές πολιτικές που εφάρμοζαν στις 10ετίες του '60, του '70 και προχώρησαν στις ιδιωτικοποιήσεις, ενώ σ' αυτήν τη φάση (βλέπε Αγγλία) κάνουν πάλι κρατικοποιήσεις. Το τελικό συμπέρασμα είναι πως και με τις κρατικοποιήσεις, και με τις ιδιωτικοποιήσεις, οι κυβερνήσεις των καπιταλιστικών χωρών βάζουν «πλάτη» στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου σε λιγότερα χέρια και την ενίσχυση των μονοπωλιακών υπερκερδών.
Λάμπρος ΤΟΚΑΣ
Τα διόδια...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Το ΚΚΕ, στο πλαίσιο των προτάσεών του για τη διεκδίκηση άμεσων αιτημάτων από την πλευρά του εργατικού - λαϊκού κινήματος, έχει προβάλει και το αίτημα της κατάργησης όλων των διοδίων, τα οποία σήμερα έχουν ιδιωτικοποιηθεί και παραδοθεί στους μεγαλοκατασκευαστές. Εχουν μάλιστα αναρτηθεί πανό, στην εθνική οδό, με το συγκεκριμένο σύνθημα, ενώ στο παρελθόν Οργανώσεις του Κόμματος, στο πλαίσιο της μετουσίωσης των λόγων σε έργα, είχαν μπλοκάρει τα διόδια σε διάφορα κομβικά σημεία και προέτρεπαν τους οδηγούς να περνούν ελεύθερα... Ολες αυτές οι κινήσεις είχαν αποσιωπηθεί επιμελώς από τον αστικό Τύπο.
Τις τελευταίες μέρες, και με αφορμή τις νέες ληστρικές αυξήσεις των διοδίων στη διαδρομή - «λαιμητόμο» Κορίνθου - Πατρών, ορισμένα μέσα εμφανίζονται να ξυπνούν από το λήθαργο - δεν υπήρχαν ανάλογες αντιδράσεις στις αυξήσεις που επιβλήθηκαν το προηγούμενο καλοκαίρι - και να μιλούν για ληστρικά διόδια, ενώ υπήρξε εκτενής αναφορά στις δραστηριότητες του ΣΥΝ για το σχετικό θέμα.
Δε θα μιλήσουμε για τη λογική των δύο μέτρων και των δύο σταθμών που έχουν επιλέξει τα αστικά μέσα ενημέρωσης να παρουσιάζουν - να μην παρουσιάζουν για την ακρίβεια - τις δραστηριότητες του ΚΚΕ και των άλλων εντός συστήματος κομμάτων. Μας ικανοποιεί, άλλωστε, το γεγονός ότι αιτήματα που πρόβαλλε το ΚΚΕ, τα υιοθετούν, έστω και σιωπηρά και άλλοι... Αυτό, όμως, που προκαλεί αγανάκτηση, είναι η αστική υποκρισία. Στήριξαν και στηρίζουν με νύχια και με δόντια την ...ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Αποδέχονται την ενσωμάτωση της Ελλάδας στο πλέγμα των διεθνών ιμπεριαλιστικών σχέσεων και το διεθνή καταμερισμό εργασίας, και όταν έρχονται αντιμέτωποι με ορισμένες αρνητικές πλευρές των επιλογών αυτών (αθρόες ιδιωτικοποιήσεις) βγάζουν γοερές κραυγές ιερής αγανάκτησης, καταγγέλλοντας τον ...κακό υπουργό και την ...κακή κυβέρνηση.
Γρηγοριάδης Κώστας
Συμπέρασμα; Πάλη για ολική, ριζική ανατροπή του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, δε μεταρρυθμίζεται φιλολαϊκά. Ανατρέπεται. Ολα τα άλλα είναι λόγια του αέρα και παραμύθια της Χαλιμάς.
Εργατοπατέρες σε στεριά και θάλασσα
Παπαγεωργίου Βασίλης
Η τακτική του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι ίδια και απαράλλακτη σε στεριά και θάλασσα. Μπορεί η ΓΣΕΕ στη στεριά να υπογράφει συμβάσεις αίσχους, με αυξήσεις που δεν ξεπερνούν το ένα ευρώ, η ΠΝΟ όμως και οι φιλεφοπλιστικές δυνάμεις, που αποτελούν την πλειοψηφία της, δεν πάνε καθόλου πίσω. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Με εισήγηση του προέδρου της Ενωσης Θαλαμηπόλων, Φραγκουλίδη, η πλειοψηφία της ΠΝΟ αποφάσισε στη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που θα υπογραφεί με τους εφοπλιστές των μεσογειακών τουριστικών πλοίων, να μην προβλέπεται για τους καμαρότους διανυκτέρευση! Δηλαδή ούτε σπίτια τους θα μπορούν να πηγαίνουν, αλλά και ούτε να την πληρώνονται. Οσο για την αύξηση που έχει συμφωνηθεί, οι ναυτεργάτες αυτής της κατηγορίας δε θα δουν ούτε ένα ευρώ αύξηση την ημέρα. Αυτά είναι τα έργα και οι ημέρες των εργατοπατέρων εκπροσώπων των εφοπλιστών και των κομμάτων τους. Να, γιατί πρέπει να βρει πλατιά ανταπόκριση το κάλεσμα αγώνα που απευθύνουν οι κλαδικές της «Ναυτεργατικής Συνδικαλιστικής Κίνησης» όπως αυτές των γενικών υπηρεσιών (θαλαμηπόλοι, μάγειροι, οικονομικοί αξιωματικοί, τροφοδότες κλπ.), ο «Αγωνιστικός Συνδυασμός Ναυτών», μαζί με τις δυνάμεις της ΠΕΜΕΝ και του ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, με ανακοινώσεις και καθημερινές εξορμήσεις στα καράβια στο λιμάνι του Πειραιά, στα στέκια ναυτεργατών, παντού. Για να δοθεί αποφασιστική απάντηση στην επιθετικότητα της κυβέρνησης και των εφοπλιστών. Οχι μόνο από τους ναυτεργάτες, αλλά και από τους νησιώτες, που μπορούν και πρέπει να πλαισιώσουν τον αγώνα, με τη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα, για να απαιτήσουν σύγχρονα, ασφαλή πλοία, με φθηνά εισιτήρια, 365 μέρες το χρόνο.
Μόλις μπήκαν πρέπει να επιλέξουν βιβλία!
Το κύριο που προωθείται, με βάση το νέο τρόπο διανομής συγγραμμάτων στα ΑΕΙ, είναι η περικοπή της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων, καθώς και η διαφοροποίηση στις γνώσεις του ενός ή του άλλου φοιτητή ανάλογα με την επιλογή που έχει κάνει. Γι' αυτό και η διεκδίκηση των φοιτητών και των σπουδαστών πρέπει να συνεχίσει να ηχεί: Ολα τα απαραίτητα συγγράμματα να διανέμονται δωρεάν σε όλους τους φοιτητές.
Ομως, πέρα από το χτύπημα του δικαιώματος στα δωρεάν συγγράμματα, το σύστημα έχει και τραγελαφικά. Γιατί οι πρωτοετείς φοιτητές και σπουδαστές καλούνται την ίδια μέρα της εγγραφής τους (στα περισσότερα, αν όχι σε όλα τα τμήματα) να δηλώσουν και ποια μαθήματα θα παρακολουθήσουν αλλά και ποια βιβλία από τη λίστα συγγραμμάτων θα επιλέξουν! Δηλαδή, ο φοιτητής, που καλά καλά δεν πέρασε την πόρτα της σχολής, δεν ξέρει ούτε κατά πού πέφτει η... αίθουσα διδασκαλίας, δεν έχει ιδέα ποιος είναι ο καθηγητής και τι πραγματεύεται το κάθε μάθημα, καλείται να επιλέξει ποιο βιβλίο προτιμάει! Με ποια κριτήρια; Τον «ελκυστικό» τίτλο, τον αριθμό των τόμων που αποτελούν το σύγγραμμα ή τελικά... την τιμή του; Είναι αναβάθμιση της γνώσης αυτό;
Η «ενημέρωση» των ΚΕΠ
Ενημέρωση, λέει, θα παρέχουν τα ΚΕΠ και για θέματα που αφορούν τις γυναίκες. Συγκεκριμένα και ανάμεσα σε άλλα, θα ενημερώνουν για την απασχόληση. Δηλαδή, θα πληροφορούν τις γυναίκες για την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, την καταπάτηση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, τη σύνταξη που αν πάρουν θα «έρθει» καθυστερημένα έως και 15 χρόνια σε σχέση με την προηγούμενη γενιά; Θα ενημερώνουν επίσης, λέει, για τις κοινωνικές οικογενειακές παροχές. Δηλαδή, θα πουν στις γυναίκες ότι για να γράψουν τα παιδιά τους σε παιδικό σταθμό θα πρέπει πρώτα να είναι τυχερές και να βρουν κενές θέσεις και σε κάθε περίπτωση να πληρώσουν αδρά; Θα τους εξηγούν γιατί δεν προστατεύονται η μητρότητα, οι μονογονεϊκές οικογένειες, η ιατρική παρακολούθηση των παιδιών τους, κλπ.; Σπουδαία υπηρεσία προσφέρουν με την ενημέρωση... Οι εργαζόμενες, οι άνεργες δε θέλουν ενημέρωση αλλά λύση όλων αυτών των προβλημάτων για τα οποία ενημερώνονται.
Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, παραπλανώνται από τέτοιου είδους ενέργειες που δήθεν προωθούν την ισότητα των δύο φύλων και υπερασπίζονται τα δικαιώματα της γυναίκας. Ο αγώνας για τα δικαιώματα της γυναίκας είναι συνδεδεμένος με τον αγώνα της εργατικής τάξης για την ανατροπή της πολιτικής που γεννά και πολλαπλασιάζει τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων.
Ο λύκος στην αναμπουμπούλα...
Τις τελευταίες μέρες και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η απεργία των τελωνειακών, τα διυλιστήρια επέβαλαν ανατιμήσεις που θα τις πληρώσουν οι εργαζόμενοι άμεσα, πριν καλά καλά προλάβουν να διαπιστώσουν τις μειώσεις της προηγούμενης βδομάδας. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται...
Αντιμεταναστευτική πολιτική
Οι προχτεσινές αποφάσεις των υπουργών Εσωτερικών Υποθέσεων και Δικαιοσύνης των χωρών - μελών της ΕΕ για τη μετανάστευση και το άσυλο έδειξαν, για άλλη μια φορά, τη λογική του ιμπεριαλισμού με την οποία η ΕΕ αντιμετωπίζει τους μετανάστες και τις χώρες προέλευσής τους σχεδιάζοντας και υλοποιώντας την οικονομική της εισβολή. Ενας από τους βασικούς «πυλώνες» στήριξης αυτής της πολιτικής θα είναι η «ουσιαστική υποστήριξη της ανάπτυξης των χωρών καταγωγής και διέλευσης μεταναστών και η σφυρηλάτηση της συνεργασίας μαζί τους».
«
Σφυρηλάτηση» που γίνεται κατ' αρχήν με τη συμμετοχή της ΕΕ ή κρατών - μελών της στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη συνεχιζόμενη κατοχή κρατών ή μετατροπή τους σε προτεκτοράτα, στην υποδαύλιση ή ανοχή εμφύλιων συγκρούσεων. Μετά από αυτά ακολουθούν οι συμφωνίες οικονομικής εκμετάλλευσης αυτών των χωρών, όπως και το «κτίσιμο» των κρατικών και άλλων υποδομών που έχουν, στο μεταξύ, καταστραφεί. Αυτό συμβαίνει σε αφρικανικές χώρες, σε χώρες της Μ. Ανατολής και στα Βαλκάνια. Χαρακτηριστική είναι η οικονομική της διείσδυση στην Κεντρική και Νότια Αμερική, όπου έχει στόχο να «ανοίξει» τις οικονομίες αυτών των χωρών προκειμένου να τις εκμεταλλευτεί. Προσπαθεί να επιβάλει ανισότιμες συμφωνίες «ελεύθερου» εμπορίου, απαιτεί την ιδιωτικοποίηση κρατικών μονάδων παραγωγής και των φυσικών πόρων, ακόμα και του νερού. Ολα, φυσικά, προς όφελος του μονοπωλιακού κεφαλαίου.
Σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση σκοπός είναι να αξιοποιήσει και τους μετανάστες. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι εκατομμύρια μεταναστών - όσοι καταφέρουν να περάσουν ζωντανοί τα σύνορα διωγμένοι από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους - γίνονται αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης από τους εργοδότες, ότι δεν τους δίνεται άδεια παραμονής, ότι πολύ συχνά κακοποιούνται από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της άρχουσας τάξης. Η ΕΕ επιδιώκει να τους χρησιμοποιήσει για να εξυπηρετήσει τα ιμπεριαλιστικά της σχέδια. Εξάλλου, πολλές εμπορικές συμφωνίες με τρίτες χώρες περιλαμβάνουν αντιμεταναστευτικές ρήτρες, ενώ χρηματοδοτούνται και εκπαιδεύονται οι μηχανισμοί «αναστολής» του μεταναστευτικού κύματος. Καταρτίζονται και συμφωνίες για δημιουργία των λεγόμενων κέντρων υποδοχής όπου, κάτω από την καθοδήγηση αξιωματούχων της ΕΕ, γίνεται επαναπροώθηση των μη ...χρήσιμων μεταναστών.
Πέρα από τις ωραίες εκφράσεις και τις αναφορές στα ανθρώπινα δικαιώματα η ΕΕ προωθεί τη «χρήσιμη» μετανάστευση, που σημαίνει να κλείσουν τα σύνορα σε όσους μετανάστες δεν είναι απόλυτα απαραίτητοι για την υλοποίηση της στρατηγικής της Λισαβόνας και να είναι υποτακτικοί, πάνω από κάθε υποψία απειλής για τη λεγόμενη δημόσια τάξη και την ασφάλεια, όπως ορίζονται από την «αντιτρομοκρατική» στρατηγική της ΕΕ.
Η πολιτική αυτή πρέπει να βρει απέναντί της συντονισμένη, οργανωμένη την αντίδραση του μαζικού λαϊκού κινήματος στη χώρα μας αλλά και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στη χώρα μας το συνδικαλιστικό και ευρύτερα το μαζικό λαϊκό κίνημα πρέπει να εντάξουν στην ταξική πάλη τους αλλοδαπούς εργάτες. Να απαιτηθεί η νομιμοποίηση όσων μεταναστών ζουν και εργάζονται στη χώρα μας. Να απλοποιηθούν οι διαδικασίες χορήγησης και ανανέωσης των αδειών παραμονής και εργασίας, με την κατάργηση της γραφειοκρατίας και των οικονομικών επιβαρύνσεων. Να αγωνιστούν μαζί Ελληνες και ξένοι εργάτες ενάντια στην πολιτική που χτυπά με βαρβαρότητα τα δικαιώματά τους.