Μαθήματα δημοκρατίας... στους Ιταλούς ανέλαβε να δώσει ο Κ. Καραμανλής και επέλεξε ως το πλέον κατάλληλο θέμα τον εκλογικό νόμο! Ο εκλογικός μας νόμος, είπε στην εφημερίδα «Στάμπα», είναι σωστός γιατί εγγυάται τη σταθερότητα των κυβερνήσεων και την εκπροσώπηση των κομμάτων που ξεπερνούν το 3%. Αντίθετα, «το ιταλικό πρόβλημα είναι η αστάθεια. Τα κόμματα θα πρέπει να είναι έτοιμα να αποδεχτούν ένα νόμο που εγγυάται τη σταθερότητα, έστω και αν γι' αυτό θα υπάρξει κάποιο τίμημα, όπως ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα φαίνεται σαν άδικο». Η αλήθεια είναι ότι ο Κ. Καραμανλής ούτε μια στιγμή δε διανοήθηκε να βάλει το κομματικό πάνω από το ταξικό συμφέρον, αλλά και τη γενικότερη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος. Καμία σημασία δεν έχει ότι αυτή τη «θυσία» την έχει στοιχίσει πολύ ακριβά, με ισόβια «αντιπολίτευση»...

Συγκεκριμένα, έχουμε και λέμε:

Η επιχείρηση ΥΠΥΤ-ΣΠΕ ιδρύθηκε το 1986 και το κλείσιμό της αποφασίστηκε το 1990. Η καθαρή θέση της εταιρίας ήταν περίπου 50 εκατ. δρχ. Παρά την απόφαση για κλείσιμο, η επιχείρηση αντί να κλείσει κίνησε διαδικασίες μετατροπής της σε ΑΕ που δεν ολοκληρώθηκαν, με αποτέλεσμα να είναι προσωπική επιχείρηση του κ. Κωστή χωρίς δραστηριότητα. Ο κ. Κωστής συνέχισε την επιχειρηματική του δραστηριότητα κατά το 1991 και με άλλη δική του εταιρία την «Back up» με το ίδιο αντικείμενο. Ολόκληρο το ενεργητικό της ΥΠΥΤ αξιοποιήθηκε από την BACK UP (πελάτες, προγράμματα, τεχνογνωσία, προϊόντα). Ετσι εμφανίζεται η εταιρία σύμφωνα με επιστολή του Γ. Κωστή να έχει στις 31-3-1992 χρέη ύψους 75 εκατομμυρίων δρχ. Το ΚΚΕ χωρίς να έχει πάρει απολύτως τίποτε από το ενεργητικό της εταιρίας, κι επειδή δεν ήθελε να τους αφήσει εκτεθειμένους, παρά την προσωπική ευθύνη που είχαν τότε τα εν λόγω άτομα, κατέβαλε περίπου 30 εκατομμύρια (για τράπεζες, ενοίκια, τελωνείο, χρέη προς τρίτους, ασφάλειες κλπ.). Ο κ. Κωστής όχι μόνο δεν κατέβαλε τίποτε για τις παραπάνω υποχρεώσεις, αντίθετα πρόσθετε συνεχώς και καινούριες, ενώ δήλωνε ότι δε γνώριζε τι άλλες υποχρεώσεις υπάρχουν, προφανώς ακολουθώντας συγκεκριμένη τακτική, η οποία αποκαλύπτεται με τις σημερινές ενέργειές του. Ο ίδιος δεν έδειξε ούτε στιγμή ενδιαφέρον, ούτε για το τυπικό ούτε για το ουσιαστικό κλείσιμο της εταιρίας και τη ρύθμιση των υποχρεώσεων που του αναλογούν. Υπόψη ότι ο κ. Κωστής και η σύζυγός του έφυγαν από το ΚΚΕ στα μέσα του 1991, όπως έκαναν και άλλα στελέχη τότε του ΚΚΕ, για τους δικούς τους πολιτικούς ή άλλους λόγους και δεν έχουν κανένα δικαίωμα σήμερα, μετά από 10 περίπου χρόνια να εμφανίζονται ως «αδικημένα» στελέχη του ΚΚΕ, αφού σαν τέτοια δεν υπήρξαν για την περίοδο στην οποία αναφέρονται...

Μια μόνο λέξη τους πρέπει: ΝΤΡΟΠΗ!

Ομως, η παραπάνω θέση του Κ. Καραμανλή για τον εκλογικό νόμο δε σημαίνει ότι δε θέλει την τροποποίησή του, εννοείται προς το ληστρικότερο. Σε άλλη συνέντευξή του (στην «Απογευματινή της Κυριακής») ξεκαθαρίζει ότι είναι αντίθετος με την «καθιέρωση εκλογικού ορίου 2%» και ταυτόχρονα ότι επιζητεί διάλογο για ριζική αλλαγή του εκλογικού συστήματος, με στόχο «την ανάδειξη των καταλληλότερων και καταξιωμένων στις τοπικές κοινωνίες». Παρέπεμψε μάλιστα στις προτάσεις που είχε παρουσιάσει στο τελευταίο συνέδριο (εκλογή των μισών βουλευτών σε μονοεδρικές και των υπόλοιπων σε μείζονες περιφέρειες), οι οποίες δεν είναι τίποτα περισσότερο από αλλαγή του εκλογικού νόμου σε πιο αντιδημοκρατική και καλπονοθευτική κατεύθυνση. Αλλά είπαμε. Πάνω απ' όλα τα συμφέροντα της τάξης...

Η «παγκοσμιοποίηση», «νέα τάξη πραγμάτων», (πέστην, όπως, θέλεις) προσπαθεί να επιβληθεί σε κάθε τομέα της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής ζωής. Ολος ο κόσμος έχει νιώσει τι ακριβώς εννοούν οι όροι αυτοί, πού ταυτίζονται και πώς χρησιμοποιούνται. Πρόκειται για την προσπάθεια αντεπίθεσης του κεφαλαίου, σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, που για να την ολοκληρώσει πρέπει να «μπουκώνει» σε κάθε τομέα τη δυνατότητα να υπάρξει άλλος δρόμος.

Ακόμα και η σκέψη άλλης λύσης από αυτήν, που υπαγορεύει το κεφάλαιο, ή εξαφανίζεται ή εμφανίζεται σαν γραφική, μεμονωμένη, ή «υπόλειμμα» ενός κόσμου που χάνεται... Πόσο περισσότερο η δράση, που αποδείχνει πρακτικά πως δεν έχει επιβληθεί το όραμα του κεφαλαίου και ότι θα επιβληθεί μόνο αν τους πάρουμε στα σοβαρά, τους πιστέψουμε και «σταυρώσουμε τα χέρια».

Για παράδειγμα, οι ειδήσεις από τη μακρινή Νορβηγία μπορεί να βγαίνουν με το στανιό και «σταγόνα σταγόνα» από τους ανταποκριτές των ειδησεογραφικών πρακτορείων, αλλά όλοι «πιάσαμε το νόημα...». Η χώρα βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη μεταπολεμική εργατική σύγκρουση. Η γενική απεργία, που είναι σε εξέλιξη τις τελευταίες μέρες, ξεκίνησε την περασμένη Τετάρτη και συνεχίζεται επ' αόριστο. Καθημερινά ενώνονται όλο και περισσότερες Εργατικές Ενώσεις και το κύμα αντίστασης φουντώνει, όπως η φωτιά στα ξερά φύλλα...

Για άλλη μια φορά, επίσης, αποδείχνεται πως όποιος «νιώθει την πλάτη του ζεστή», έχοντας βάλει στο χέρι κάποιους τάχα εκπροσώπους των εργαζομένων και πιστεύει πως ανεμπόδιστα μπορεί να «σχεδιάζει», μάλλον έχει γελαστεί και καιρός είναι να αρχίσει «να βάζει κομπρέσες»... Ολο και κάποιο ρεύμα θα ένιωσε από τις μαζικές λαϊκές συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς την Κυριακή. Ωρα να ΠΑΜΕ ψηλότερα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παρά το γεγονός ότι ο «Ρ» έχει ασχοληθεί στο παρελθόν για επιχειρήσεις - και για τη συγκεκριμένη - τις οποίες διαχειρίζονταν και είχαν την ευθύνη τους στελέχη που έφυγαν από το Κόμμα κατά την περίοδο της κρίσης το 1991, δίνοντας τότε αναλυτικές και ξεκάθαρες απαντήσεις από το 1991 έως το 1993, εντούτοις θα επανέλθουμε σήμερα, αφού φαίνεται ότι ορισμένοι δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη «τσίπα» και συνεχίζουν να λασπολογούν σε βάρος του ΚΚΕ. Ετσι λοιπόν, για όσους δε θυμούνται τη συγκεκριμένη ιστορία, θα την υπενθυμίσουμε ξανά για άλλη μια φορά...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αν το καλοσκεφτούμε, αυτό που ήθελε να πει ο Γιωργάκης, ήταν ότι η ελληνική κυβέρνηση μάλλον έχει βρει... καλύτερους τρόπους για να επιτύχει τα «αποτελέσματα» που θέλουν στην ΕΕ. Δηλαδή τον πλήρη έλεγχο!

Είναι γνωστό πως η Τροία επί δέκα χρόνια δεν έπεφτε με τίποτε, μέχρι που χρησιμοποιήθηκε ο Δούρειος Ιππος, και... ποιος καλύτερος Δούρειος Ιππος από τη «φιλικά προσκείμενη» ελληνική κυβέρνηση, που μοιράζει Ευρω-κονδύλια δήθεν για την ανοικοδόμηση της χώρας;

Για την ιστορία, οι εν λόγω υπουργοί συνεδρίασαν στις εξωτικές Αζόρες. Σίγουρα μέσα σε μια πισίνα με κοκτέιλ και όλα τα σχετικά, είναι το... καλύτερο μέρος για να σκεφτείς το μέλλον των Γιουγκοσλάβων! Είναι σαφώς πολύ καλύτερα από το να κάθεσαι σε μια ουρά βενζινάδικου και να περιμένεις τη σειρά σου, αφού ως γνωστόν σε αυτή τη χώρα υπάρχει έλλειψη στα καύσιμα, όπως και σε πολλά αλλά πράγματα λόγω εμπάργκο.

ΑΛΛΑΞΑΝ φρουρά στη διοίκηση του ΟΤΕ και μας το ανακοίνωσαν με τις γνωστές «κορόνες» για πιο δυναμική πολιτική ανάπτυξης του Οργανισμού και τα σχετικά. Το πρόβλημα είναι ότι... δεν άλλαξαν μυαλά. Οχι, πως έχουμε καμιά αμφιβολία ότι... θα την αναπτύξουν την επιχείρηση.

Τώρα, εν αναμονή του περίφημου «στρατηγικού επενδυτή», σίγουρα τα κίνητρα για αύξηση των κερδών είναι περισσότερα. Δε θα ξεπουλήσουν έναν οποιονδήποτε οργανισμό. Μιλάμε για την πλέον κερδοφόρα δημόσια επιχείρηση. Πρέπει να είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενα μέτωπο, που συσπειρώνει συνδικάτα, πρωτοβάθμια σωματεία, ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα και ξεχωριστούς συνδικαλιστές, άσχετα από ιδεολογικές αντιλήψεις και κομματικές προτιμήσεις, που αποφάσισαν πως τα ταξικά συμφέροντα της εργατικής τάξης δε χωρούν στα όρια της πολιτικής και της τακτικής των ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ. Μιας πολιτικής και μιας τακτικής, που υποτάσσει τα ταξικά συμφέροντα των εργατών σ' αυτά των επιχειρηματιών. Που μετρά το «μπόι» των δικαιωμάτων και των διεκδικήσεων, με την προώθηση της πολιτικής της ΟΝΕ και της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Που φτάνει τη δράση τους, ως εκεί που δε θίγουν τα κέρδη του κεφαλαίου, στην ταξική συνεργασία.

Αυτό το πιο σημαντικό γεγονός των τελευταίων χρόνων οπλίζει την εργατική τάξη με τη δύναμη της ταξικής, αγωνιστικής ενότητας δράσης των συνδικαλιστικών της οργανώσεων, τον απεγκλωβισμό ολοένα και περισσότερων από την επιρροή των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, ώστε το συνδικαλιστικό κίνημα να μαζικοποιείται, να γίνεται πιο μαχητικό και, προπαντός, να στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα των μονοπωλίων. Αυτός είναι ο δρόμος του ΠΑΜΕ.

Στόχο λέει

έχει βάλει

μια Ελλάδα

μ' όψη άλλη,

μια Ελλάδα

αλά Ευρώπη,

«φάτε, πιείτε

κερδοσκόποι»!.

*

Στόχο μέγα

έχει τάξει

την Ελλάδα

να αλλάξει,

«έλα πάρτη

ιδιώτη

για να γίνει

χώρα πρώτη»!

*

Στόχο έχει

- χειροκρότα! -

μια Ελλάδα

σ' άλλη ρότα:

Ο λαός «ζώνη»,

μπομπότα

κι ο αγάς

«ζωή και κότα»!

Προς Φ. Παπούλια, «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ».

Πολύ φτωχό το... ρεπορτάζ σας για το ΚΚΕ. Τόσα λίγα ονειρευτήκατε ή μόνο τόσα επέτρεπε ο χώρος, που διέθεσε η εφημερίδα σας. Πάντως, ορισμένα σημεία αποτελούν... μνημεία έμπνευσης. Ειδικά, το περί αναβολής του συνεδρίου του Κόμματος, που επρόκειτο δήθεν να γίνει στα τέλη Μάη και ανεβλήθη για το φθινόπωρο... Κι ακόμη περισσότερο, τα ψηφίσματα των Επιτροπών Ειρήνης, που χαιρετίζουν την αγωνιστική τακτική του Κόμματος. Πάλι καλά, που τα αναφέρατε εσείς, γιατί εμείς τα είχαμε ξεχάσει...

Δεν είναι δα και πολλά τα χρόνια που πέρασαν από τότε που ο Κ. Λαλιώτης αποκαλούσε τον Πάγκαλο «συκοφάντη» και ο Πάγκαλος ανταπαντούσε στον Λαλιώτη, λέγοντας κάτι για «συκιές» (σ.σ.: δείγμα του ήθους και του ...πολιτισμού, που διαπνέει τις αντιπαραθέσεις του υπουργού Πολιτισμού).

Και θυμίζουμε αυτές τις «αβρότητες» μεταξύ Πάγκαλου - Λαλιώτη, γιατί, όπως αποδεικνύεται, μερικοί - μερικοί έχουν μετατρέψει σε καθημερινή πρακτική εκείνη τη ρήση του Κ. Μητσοτάκη που έλεγε: «Μετά από 5 - 10 χρόνια, ποιος θα θυμάται;»...

Ελα, όμως, που ο κόσμος θυμάται. Κι βγάζει και τα συμπεράσματά του, όταν ακούει τον κ. Πάγκαλο να ισχυρίζεται, όπως χτες, ότι «έχει πολύ καλές σχέσεις με τον κ. Λαλιώτη»... Πράγμα, που, αν ισχύει, μάλλον σημαίνει ότι αποδέχεται πως είναι «συκοφάντης», όπως τον είχε αποκαλέσει ο συνάδελφός του. Αυτό που ισχύει, όμως, είναι άλλο. Αυτό που ισχύει είναι ότι οι κύριοι αυτοί πάνω από τις καρέκλες τους και το νήμα της νομής της εξουσίας που τους ενώνει, δε βάζουν τίποτα. Ούτε καν την προσωπική τους αξιοπρέπεια...

Ο ύπατος εκπρόσωπος του ΟΗΕ στο Κόσσοβο Μπερνάρ Κουσνέρ έγραψε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε και στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Εξάντας». Τίτλος του βιβλίου είναι «Η δικτατορία των γιατρών» και πραγματεύεται το θέμα της «Κοινωνικής Ασφάλισης». «Επέλεξα αυτόν τον τίτλο για να σκανδαλίσω, αλλά και να προκαλέσω συζητήσεις» γράφει στον πρόλογο ο συγγραφέας, που έχει ξεσηκώσει τη διεθνή κατακραυγή για το ρόλο του στο Κόσσοβο.

Το βιβλίο φαίνεται ότι γράφτηκε πριν ο Μπερνάρ διοριστεί εκπρόσωπος του ΟΗΕ στο Κοσσυφοπέδιο, όπου απέδειξε... εμπράκτως ότι «η ιατρική δεν είναι μόνο επιστήμη, ούτε μόνο επιστήμη, ούτε μόνο τεχνική, είναι και ανθρωπισμός. Οι γιατροί οφείλουν να συμμετέχουν στα γενικότερα προβλήματα της κοινωνίας, ακόμα κι αν αυτό ονομάζεται πολιτική». Αλλά «όμοιος ομοίω αεί πελάζει» όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Δηλαδή ο άνθρωπος εθίστηκε τόσο στην - όπως την αποκαλεί ο ίδιος - επαγγελματική «δικτατορία των γιατρών» που ανέλαβε να υπηρετήσει και τη δικτατορία της «νέας τάξης».

Γρηγοριάδης Κώστας

Με άλλα λόγια, η υπόθεση της «επανίδρυσης» του ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε με τρόπο πολύ εύγλωττο και με πρώτο μέτρο την ίδρυση μερικών ακόμα ...«οφιτσίων».