ICON

* * *

Τι συμβαίνει, λοιπόν, και κάθε φορά είμαστε όλοι θεατές στο ίδιο έργο; Γιατί η χώρα μας παραμένει αθωράκιστη με τον πρώτο χιονιά; Ποια η αιτία, που κάθε φορά τα «σχέδια ετοιμότητας» αποδεικνύονται «χάρτινα» μόνο;

Το βασικό συμπέρασμα για όσα ζούμε κάθε φορά συμπυκνώνεται από την πρώτη κιόλας παράγραφο της ανακοίνωσης του γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, της περασμένης Τετάρτης: «Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν κινδυνεύουν από μια φυσιολογική κακοκαιρία, αλλά από τις συνέπειες της πολιτικής, που υπηρετεί την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών και την απελευθέρωση της δράσης του κεφαλαίου. Από την έλλειψη επαρκών υποδομών για την προστασία της ζωής και της ασφάλειας».

Ας δούμε, λοιπόν, ορισμένα παραδείγματα:

Η Εθνική Οδός έπαθε «έμφραγμα» στο ύψος της Κοιλάδας των Τεμπών, ένα τμήμα ανεπαρκέστατο, που έχει αποκληθεί «λαιμητόμος», εξαιτίας των πολύνεκρων δυστυχημάτων που προκαλεί με μεγάλη συχνότητα. Πρόκειται για ένα οδικό τμήμα, που, επί δεκαετίες, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αρνούνται να αναβαθμίσουν, πριμοδοτώντας τώρα την κατασκευή του με τη μέθοδο της «σύμβασης παραχώρησης». Μια μέθοδο, που θα επιφέρει την επιβολή πανάκριβων διοδίων για το λαό και παχυλή κερδοφορία στους μεγαλοεργολάβους και μεγαλοτραπεζίτες.

Οι δρόμοι - ακόμη και το εθνικό δίκτυο - κάθε φορά που χιονίζει ή βρέχει, καθίστανται αδιάβατοι και εξαιτίας ελλιπούς συντήρησης. Οπως είναι γνωστό, το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας (ΤΕΟ) με νόμο έχει μεταβληθεί σε Ανώνυμη Εταιρία και έχει εξελιχτεί σε έναν απόλυτο μηχανισμό είσπραξης διοδίων, ενώ ελάχιστα από τα έσοδά του πάνε για τη συντήρηση των δρόμων. Αλλωστε, όταν αρχίσουν να υπογράφονται οι «συμβάσεις παραχώρησης» για την κατασκευή τμημάτων των οδικών αξόνων, όλα αυτά τα λεφτά θα διατεθούν στους μεγαλοεργολάβους...

Μήπως, όμως, το κράτος διαθέτει στοιχειώδη εξοπλισμό για περιπτώσεις εκτάκτων καταστάσεων; Υπάρχει πλήρης αποψίλωση των αρμόδιων υπηρεσιών συντήρησης των οδικών αξόνων (ΔΕΚΕ) από κατάλληλα μηχανήματα, στο πλαίσιο της «γαλαζοπράσινης» πολιτικής του «λιγότερου κράτους». Ετσι, κάθε φορά, οι αποχιονισμοί κρέμονται από τις διαθέσεις των ιδιωτών εργολάβων, που διαθέτουν τα μηχανήματά τους - με το αζημίωτο, βέβαια...

Τα ερωτήματα σχετικά με τα προβλήματα ηλεκτροδότησης, που προκλήθηκαν σε διάφορες περιοχές της χώρας κατά τη διάρκεια της κακοκαιρίας, αλλά και την ανταπόκριση της ΔΕΗ, έχουν απαντηθεί, πριν ακόμη εκδηλωθούν οι συγκεκριμένες βλάβες. Το χαρακτηριστικό παράδειγμα της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης, όπου πράγματι τα καιρικά φαινόμενα ήταν σφοδρά, λειτουργεί μάλλον σε βάρος της ΔΕΗ και ειδικά στις εκάστοτε επιλογές για την ανάπτυξη και συντήρηση του δικτύου.

Είναι αναμφίβολο ότι, σε πολιτικό επίπεδο, η προετοιμασία του «εδάφους» για την έλευση των ιδιωτών παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας, σε συνδυασμό με την εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων για τη λειτουργία της ΔΕΗ, είναι οι κύριοι υπεύθυνοι του «αλαλούμ» που δημιουργήθηκε σε όλη τη χώρα. Η διαβόητη «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρισμού έκανε αισθητή την παρουσία της και, απ' ό,τι φαίνεται, τα χειρότερα είναι ακόμη μπροστά.

Οι καταγγελίες εργαζομένων, εδώ και χρόνια, για τη μη σωστή συντήρηση του δικτύου και τα προβλήματα στην τεχνική υποδομή επιβεβαιώθηκαν για άλλη μια φορά. Προηγουμένως, ανάλογες επιβεβαιώσεις ήταν το περίφημο μπλακ άουτ το καλοκαίρι του 2004, όπου το ίδιο το πόρισμα που ακολούθησε έκανε λόγο για έλλειψη συνεργείων και σε μια περίπτωση έλλειψη ανταλλακτικών για την αποκατάσταση ζημιών στην Αττική! Λίγο καιρό αργότερα, πολλές περιοχές της Νοτιοανατολικής Αττικής αντιμετώπισαν σημαντικό πρόβλημα, λόγω της ...«πρωτοφανούς υγρασίας» και των αλάτων στις γραμμές Μέσης Τάσης! Κι όλα αυτά, ενώ η ΔΕΗ κάνει λόγο για δαπάνες συντήρησης περί τα 170 εκατ. ευρώ, οι οποίες ειδικά το 2004, λόγω των επερχόμενων Ολυμπιακών Αγώνων, αυξήθηκαν στα 230 εκατ. ευρώ.

Τα νούμερα αυτά μικρή σημασία έχουν, χωρίς σημείο αναφοράς, για την ακριβή κατάσταση που επικρατεί και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Είναι δεδομένες, όμως, οι συνέπειες από την εκκρεμότητα, πάνω από δύο χρόνια, της πρόσληψης 1.250 τεχνικών στην Επιχείρηση, την ίδια ώρα που ένας αριθμός τεχνικών αποχωρεί λόγω συνταξιοδότησης, και από τη διαρκή «εργολαβοποίηση» στη λειτουργία της. Τα σημαντικά προβλήματα που υπάρχουν στο δίκτυο παραγωγής και διανομής και ο πολλαπλασιασμός των βλαβών είναι άμεση επίπτωση της απαξίωσης και της μείωσης προσωπικού.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις 12 τεχνικοί είχαν την ευθύνη συντήρησης του δικτύου και επιδιόρθωσης των βλαβών σε Κεφαλονιά και Ιθάκη. Και τη στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, οι εκπρόσωποι της ΔΕΗ, με την ανοχή της κυβέρνησης, έχουν το θράσος να ζητούν και νέες αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος!

Τα προβλήματα από την κακοκαιρία που πλήττει τη χώρα έρχονται να αναδείξουν, για μια ακόμη φορά, τις ευθύνες και των δημοτικών και νομαρχιακών αρχών. Η συνηθισμένη δικαιολογία που επικαλούνται οι αρχές, στην πλειοψηφία τους, ότι, δηλαδή, δεν αρκούν τα μέσα που διαθέτουν σε εξοπλισμό και προσωπικό, δεν μπορεί πια να αποτελεί άλλοθι. Ιδιαίτερα, όταν αυτή η δικαιολογία δε συνοδεύεται από μιαν αγωνιστική στάση διεκδίκησης αυτών ακριβώς των μέσων, που είναι απαραίτητα για να προφυλάξουν τους δημότες από πολλά προβλήματα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι νομαρχίες και οι δήμοι της χώρας, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, διαθέτουν ανεπαρκή μηχανήματα, που σημαίνει ότι σε περίπτωση πολλαπλών προβλημάτων δεν υπάρχει δυνατότητα διασποράς τους. Κάποιες περιοχές αναγκαστικά θα απομονωθούν, όπως έγινε και με την τωρινή χιονόπτωση, ενώ στην τύχη επαφίεται η αντιμετώπιση πιο σοβαρών προβλημάτων, όπως, για παράδειγμα, η μεταφορά κάποιου ασθενή σε νοσοκομείο. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλο το νομό Μαγνησίας - ένα νομό που αντιμετωπίζει κάθε χρόνο στις ορεινές του περιοχές σφοδρές χιονοπτώσεις - αναλογούν μόλις 70 εκχιονιστικά μηχανήματα. Ενώ πολλοί δήμοι και νομαρχίες χρησιμοποιούν τη μέθοδο των εργολαβιών για τη διάνοιξη των δρόμων.

Είναι προφανές ότι η έλλειψη σε προσωπικό και μέσα δεν επιτρέπει και την εκπόνηση ενός οργανωμένου σχεδιασμού επέμβασης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Για παράδειγμα, ένα σημαντικό πρόβλημα σε έναν κεντρικό δρόμο θα «απασχολήσει» όλα τα διαθέσιμα μέσα, με αποτέλεσμα οι τοπικοί δρόμοι να μείνουν ακάλυπτοι. Αυτός ήταν, άλλωστε, και ο βασικός λόγος, που και κατά την πρόσφατη κακοκαιρία έμειναν για μέρες αποκλεισμένα εκατοντάδες χωριά σε όλη την Ελλάδα.

Είναι επίσης προφανές ότι όσοι οι δήμοι αποδέχονται αυτό το καθεστώς, να λειτουργούν δηλαδή ευκαιριακά, και δε διεκδικούν χρήματα που θα αξιοποιήσουν για τον εξοπλισμό και σωστό σχεδιασμό τους σε όφελος του δημότη, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Και δεν είναι άσχετη αυτή η στάση με τη συνολικότερη - όπως εκφράζεται από την προσκείμενη σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ ηγεσία της ΚΕΔΚΕ - των αιρετών, που ψάχνουν να βρουν «λύσεις» μέσα από τη δυνατότητα των δήμων να μπορούν να επιβάλλουν και να διαχειρίζονται φόρους και όχι μέσα από τη διεκδίκηση επαρκών κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Τι να πω, όμως, για τον κ. Μητσό, των «Νέων», πώς να τον χαρακτηρίσω; Να τον πω βλαχοχωροφύλακα; Να τον πω ανόητο; Αυτός δε γράφει για ανθρώπους, αλλά για άρρωστες κότες. «Είναι καιρός να διαχωρίσουμε την κομμουνιστική ιδεολογία από τους εγκληματικούς τρόπους με τους οποίους εφαρμόστηκε», του δήλωσε, λέει, στον ύπνο του, τάχα μου, ένας εκσυγχρονιστής «κομμουνιστής» ευρωβουλευτής, και αμέσως ολόκληρο το Ευρωκοινοβούλιο όρθιο χειροκρότησε και όρθιο ενέκρινε το δικό του μνημόνιο! (Στον ύπνο του κ. Μητσού, όλα αυτά!) Και για να στεριώσει την παραπάνω γυφτιά του, προσθέτει, πάντα διά στόματος εκσυγχρονιστή «κομμουνιστή» ευρωβουλευτή: «Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε από μια τέτοια συζήτηση, μονάχα να κερδίσουμε (έχουμε)».

Κύριε Υποκατάστατο, κύριε Ιμιτασιόν, πριν έρθει στον ύπνο σου ο εκσυγχρονιστής «κομμουνιστής» ευρωβουλευτής πέρασε απ' όλα τα σαλόνια του αντικομμουνισμού. Τον είδαμε σαν «αντικαθεστωτικό», σαν «φυγάδα», σαν δειλό ριψάσπιδα, σαν πληρωμένο προδότη. Τον είδαμε να φεύγει από το κόμμα του, από το κόμμα της εργατικής τάξης, και να περνάει απέναντι. Να παραδίδει και να παραδίδεται!

Αυτά είναι γνωστά. Εκείνο που δεν είναι γνωστό - στον πολύ κόσμο -, είναι, γιατί να πληρώνουν εσένα να γράφεις τέτοιες γελοιότητες, αφού έχουνε τον αυθεντικό; Τι χρησιμότητα έχουν τα λόγια σου, αφού προηγήθηκαν μεγάλα ονόματα με πόστα και με «κύρος»; Προηγήθηκαν βιβλία, ταινίες, σεμινάρια, συνέδρια. Η μόνη αξία σου, καημένε, είναι να κρατάς τη φωτιά αναμμένη. Ξύλα κουβαλάς. Παιδί για θελήματα είσαι! Στη 41η σελίδα των «Νέων», της περασμένης Τετάρτης, υπήρχε ο αυθεντικός, ο κ. Λίντμπλαντ. Δύο σελίδες πιο πίσω, ο κολαούζος του. Εσύ! Εκείνος βάραγε στο ψαχνό και εσύ κράταγες ίσο.

Το δικό σου μνημόνιο, κ. Ιμιτασιόν, είναι για τα σκουπίδια. Είναι πολλές φορές, και πολλά χρόνια τώρα, δοκιμασμένο και αποτυχημένο. Του Λίντμπλαντ, είναι η λύση! Ο Λίντμπλαντ βαράει σειρήνες: «Ο κίνδυνος της ανάληψης της εξουσίας από τον κομμουνισμό στην τάδε ή στη δείνα χώρα είναι πολύ μεγάλος», δηλώνει. Κατάλαβες, μικρέ, δειλέ κονδυλοφόρε; Πολύ μεγάλος. Θέλει αποτελεσματικά μέτρα. Θέλει στρατιωτικούς νόμους και απαγορεύσεις! Κάτσε εσύ με τις φτήνιες σου. Δε θα υπάρξει προαγωγή, σε βεβαιώνω! Ουρά γεννήθηκες, ουρά και θα πεθάνεις, θα έλεγε ο Μακρυγιάννης!

Τριάντα χρόνια από την ίδρυση της Ομοσπονδίας Γυναικών ελλάδας και η ΟΓΕ πραγματοποίησε την περασμένη Κυριακή εκδήλωση με αφορμή την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας της, αφιερωμένη στην συγγραφέα Γαλάτεια Καζαντζάκη.

Πριν αρχίσει η «Ωδή στη Γαλάτεια Καζαντζάκη», όπως ήταν ο τίτλος της εκδήλωσης, μίλησε η Καλλιόπη Μπουντούρογλου, πρόεδρος της ΟΓΕ, μπροστά σε μια κατάμεστη αίθουσα, για την υποκουλτούρα που δηλητηριάζει τη σκέψη και τη συνείδησή μας και για τους λόγους που ώθησαν την Ομοσπονδία να τιμήσει την πρωτοπόρα λογοτέχνιδα:

«Σμίγουμε εδώ, είπε, για να ανοίξουμε τη σκέψη μας έξω και μακριά από τα μεγάλα μονοπώλια, από τη χυδαιότητα της μαζικής υποκουλτούρας και την κρατική πολιτιστική πρόταση της "Γιουροβίσιον". Δεν είναι τυχαίο που ο πολιτισμός αντιμετωπίζεται όχι μέσα από τη δημιουργική του διάσταση, όχι σαν καλλιτεχνικό πόνημα, αλλά σαν εμπορικό προϊόν για το οποίο πληρώνουμε την καλύτερη δυνατή συσκευασία, ώστε να καταστεί ανταγωνιστικότερο στην ελεύθερη αγορά, αλλά και αποτελεσματικότερο στη διάβρωση της κοινωνικής συνείδησης. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πολιτισμός έχει παραδοθεί στα χέρια των χορηγών και η καλλιτεχνική παιδεία υποβαθμίζεται σ' όλη την κλίμακα της εκπαίδευσης. Η κρατική πολιτιστική πολιτική εξαντλείται στα Μέγαρα, τα οποία τα έχει πληρώσει ο ελληνικός λαός, αλλά δε δύναται να τα επισκεφθεί και στις «πολιτιστικές πρωτεύουσες της Ευρώπης», ενώ μένουν στο περιθώριο οι εργάτες της τέχνης.

«Οταν διαβάσεις Γαλάτεια Καζαντζάκη, δεν μπορείς παρά να διακρίνεις όλο τον βούρκο της αστικής κοινωνίας, επισήμανε η ομιλήτρια - και όταν είσαι γυναίκα, όλη την ένταση της διπλής εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, να κατανοήσεις ακόμα πως η ταξική, άρα και ανδροκρατική κοινωνία αναγκάζει τη γυναίκα να γίνει πόρνη...».

Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας εκτιμά ότι οι γυναίκες, οι νέες γυναίκες είναι πρώτες στο στόχαστρο των αρχιτεκτόνων της χειραγώγησης της συνείδησης. «Χρέος του μαχητικού γυναικείου κινήματος, τόνισε η πρόεδρος της ΟΓΕ, να δημιουργήσουμε τα κατάλληλα αντισώματα για να μπορέσουμε να αντισταθούμε στην εισβολή της βαρβαρότητας, αποκαλύπτοντας τους στόχους της κυρίαρχης τάξης - μέσα από τις τέχνες, τα γράμματα, τον πολιτισμό. Να προωθήσουμε τη δική μας πολιτιστική πρόταση»!

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη είναι η πρώτη Ελληνίδα σοσιαλίστρια συγγραφέας με υψηλή λογοτεχνική ποιότητα. Ανέδειξε με την πένα της κοινωνικά προβλήματα, πίστεψε στα σοσιαλιστικά ιδανικά και τα υπηρέτησε πάνω από μισό αιώνα.

Η αναφορά της στη γυναίκα είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά της λογοτεχνικής της δημιουργίας. Ενέταξε τη γραφίδα της στον αγώνα για την αλλαγή αυτής της κοινωνίας της παρακμής. Εξέφρασε το θαυμασμό της προς τις νέες δυνάμεις, τους ανθρώπους του μόχθου, που κινούν τη ζωή προς τα μπρος. Θεωρούσε αποστολή του πνευματικού δημιουργού το χρέος για δημιουργικό έργο αλλά και τη δράση του στο λαό. Ξεχωριστή περίπτωση στα ελληνικά γράμματα, τόλμησε να πει και να κάνει πολλά σε καιρούς πολύ δύσκολους για τη γυναίκα.

Δε χρειάζεται να αναρωτηθούμε λοιπόν γιατί η κυρίαρχη τάξη κρατάει το έργο της στη σιωπή. Δε χρειάζεται άρα και να εξηγήσουμε γιατί η ΟΓΕ, κόντρα στη σκόπιμη σιωπή, φωτίζει με προβολείς σήμερα το έργο της Γαλάτειας Καζαντζάκη. Στο πρόσωπό της τιμά όλους και όλες εκείνες που με την πνευματική πρωτοβουλία τους μετέχουν στον αγώνα των ανθρώπων για λευτεριά και προκοπή...

Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους στην εκδήλωση η βουλευτής του ΚΚΕ Βέρα Νικολαΐδου, ο Δήμαρχος Νίκαιας Στέλιος Μπενετάτος, η καθηγήτρια του Παν/μίου Μακεδονίας Μαρία Νεγρεπόντη - Δελιβάνη, η επίκουρος καθηγήτρια Χριστίνα Αντωνοπούλου, η Αιμιλία Αγκαβανάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, η ζωγράφος Ζιζή Μακρή, εκπρόσωποι μεταναστριών. Δίπλα μας, η Ελευθερία Στασινού, εκπρόσωπος πεντακοσίων γυναικών της «Σεξ Φορμ» που κάνουν εδώ και πέντε μήνες επίσχεση εργασίας και κάποιες βδομάδες κατάληψη του εργοστασίου, ώστε να μπορέσουν να πάρουν κάποια χρήματα από την πώληση των μηχανών και των εμπορευμάτων. Οι εργαζόμενες φυλάνε με βάρδιες το εργοστάσιο σ' έναν αγώνα που δεν είναι διόλου εύκολος, διεκδικώντας τον ιδρώτα τους...

Την «Ωδή στην Γαλάτεια Καζαντζάκη» θα ερμηνεύσουν τώρα οι ηθοποιοί Εφη Θανοπούλου και Ελένη Λαζαράκη με συνοδεία μουσικής της Αννας Μουζάκη. Τα φώτα σβήνουν και στην οθόνη βλέπουμε τις ασπρόμαυρες καλλιτεχνικές φωτογραφίες της Αγγελικής Καστρινέλλη (φωτογραφίες από το Μουσείο Ελλης Αλεξίου που παραχώρησε η Ευγενία Ζήκου). Μαζί με τη μουσική η φωνή των ηθοποιών θα μας «σεργιανίσει» σε μια άλλη εποχή, την εποχή που γεννήθηκε και αγωνίστηκε η Γαλάτεια Αλεξίου (τότε). Σε μια εποχή που ήθελε τη γυναίκα υποτακτική. Η νεαρή κοπέλα θα επαναστατήσει και θα γίνει η πρώτη γυναίκα συγγραφέας της Κρήτης. Ενας θυελλώδης έρωτας θα τη συνδέσει με τον Νίκο Καζαντζάκη, που θα γράψει το περίφημο «Τη Γαλάτεια και μια καλύβη». Προκαλώντας σκάνδαλο στην τοπική κοινωνία, αυτή η «κόκκινη έκρηξη», όπως την περιγράφει ο Νίκος Καζαντζάκης θα τον ακολουθήσει στην Αθήνα, μοιραζόμενη μαζί του την ανέχεια - «βγάζοντας τη γλώσσα» σε μια εποχή που η γυναίκα ήταν άβουλη, μα βολεμένη σε μια φυλακή. Η Γαλάτεια θα τολμήσει να πάρει τη ζωή στα χέρια της, να διεκδικήσει το δικαίωμα στον έρωτα, στη δημιουργία, στην καλλιτεχνική αναζήτηση. Αρχίζοντας τη λογοτεχνική της δημιουργία από το 1906 θα μαστιγώσει την υποκρισία, την απανθρωπιά, την ανήθικη συναλλαγή και ο σαρκασμός της θα φτάσει συχνά σε καταλυτικούς χαρακτηρισμούς. «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»!

Μετέτρεψε την προσωπική της εμπειρία σε κοινό λόγο: Πρώτο μυθιστόρημά της το «Γέλα παλιάτσο», δημοσιευμένο το 1909 στο περιοδικό «Νουμάς»: Μια γυναικεία φωνή που ασφυκτιά σ' έναν κοινωνικό κλοιό και την εξορία της από την κοινωνική εξέλιξη και κίνηση «Πέρα από τα κάγκελα είδα πως υπάρχει μια ζωή πολυσύνθετη - η ζωή των άλλων...».

Η συγγραφέας θα χτυπήσει τις προκαταλήψεις της εποχής της. Δε φοβάται να έρθει σε σύγκρουση με μια κοινωνία που ακολουθεί βήμα - βήμα μια διαδρομή παρακμής και σήψης. Η Γαλάτεια τη γυναίκα δεν την αποκόβει από τον κοινωνικό της περίγυρο. Οπως και με όλους της τους ήρωες, την αφήνει να αναπνεύσει, να κινηθεί και να μιλήσει η ίδια μέσα από τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις της ίδιας της της ζωής. (Θα μιλήσει για το τέλος του έρωτα, την απατηλή εξιδανίκευση, τον ψυχικό χωρισμό που προηγείται του τυπικού. Για δυο διαμετρικά αντίθετες αντιλήψεις σχετικά με το γάμο και τις ανθρώπινες σχέσεις που συγκρούονται. Η μια δίνει έμφαση στην κοινωνική καταξίωση που αποκτά η γυναίκα μέσω του συζύγου της. Η άλλη δε δίνει καμιά αξία στην κοινωνική και οικονομική επιφάνεια του συζύγου, αλλά σε θέματα ουσιαστικής επικοινωνίας).

Το θεατρικό της έργο «Ενώ το πλοίο ταξιδεύει» που ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Φώτου Πολίτη θα προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, αλλά θα υποστηριχθεί από μεγάλους του θεάτρου, όπως η Μαρίκα Κοτοπούλη και η κυρία Κατερίνα...

«Η Γαλάτεια, μας πληροφορεί ο Μάρκος Αυγέρης, την ώρα που έγραψε τις ιστορίες της, τις ζούσε».

Μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα της: «Γυναίκες», «11 π.μ. - 11μ.μ.», «Αντρες», «Ανθρωποι και Υπεράνθρωποι».

Η Γαλάτεια «έφυγε» το 1962. Εγραψε: «Πιστεύω στη ζωή, την ολοένα ανανεούμενη και ολοένα ομορφότερη. Ο Θάνατος υπάρχει για τον εγωκεντρικό ανθρωπάκο σαν δε βγαίνει από το τρισάθλιο σαρκίο του. Σε όσους βλέπουν το άτομό τους όχι απομονωμένο, αλλά σα μέρος του συνόλου της ανθρωπότητας, θάνατος δεν υπάρχει»!

Πίσω στη ζωή λοιπόν, μετά την «Ωδή στην Γαλάτεια Καζαντζάκη», ακολουθεί το μουσικό πρόγραμμα που επιμελείται ο Τάσος Καρακατσάνης. Παίζει ο ίδιος πιάνο συνοδεύοντας την Σύλβια Καπερνάρου, την Αννα Μουζάκη και την Βασιλεία Παπαρήγα. Το τραγούδι τους ενθουσιάζει το κοινό.

Η εκδήλωση τελειώνει και η Ελευθερία δίπλα μας, ετοιμάζεται να φύγει. Μόλις προλαβαίνει να περάσει από το σπίτι της, γιατί μετά έχει νυχτερινή βάρδια στην κατάληψη του εργοστασίου της «Σεξ Φορμ». Η ζωή είναι αγώνας που συνεχίζεται...