ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το «εφεύρημα»

Ποια είναι αυτή η περιβόητη «κοινωνία των πολιτών», για την οποία γίνεται πολύς λόγος τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα από τους «δήθεν», που ενδύονται την «προβιά» του προοδευτικού και προβάρουν το «κοστούμι» του εκσυγχρονιστή; Είναι μια πραγματικότητα, που ανοίγει ελπιδοφόρες προοπτικές, ή αποτελεί ένα «εφεύρημα», που αιωρείται στο κενό, στοχεύει στον αποπροσανατολισμό του λαού κι αποσκοπεί στη χειραγώγηση των κοινωνικών αντιπαραθέσεων; Είναι μια κανούρια ανακάλυψη, που περιγράφει ένα διαφορετικό δρόμο κοινωνικής οργάνωσης και πολιτικής παρέμβασης, ή μια παραλλαγή παμπάλαιων θεωριών κι ένα αναμάσημα αναχρονιστικών ιδεολογημάτων του πολιτικού κατεστημένου της κυρίαρχης εξουσίας; Η κοινωνία συναποτελείται από πολίτες, που διαφέρουν μόνο ως προς την «κοινωνική ευαισθησία» και τα «πολιτικά αντανακλαστικά», ή χωρίζεται σε τάξεις που βρίσκονται η μια απέναντι από την άλλη και διαρκώς αντιμάχονται μεταξύ τους;

Κάτ' αρχάς να πούμε ότι η έννοια του πολίτη, ως μέλους της κοινωνίας, δεν είναι ενιαία κι επομένως δεν μπορεί ν' αποτελεί το συνεκτικό δεσμό και το συνδετικό κρίκο της κοινωνικής οργάνωσης. Αλλά κι αν η έννοια του πολίτη συνδεθεί αποκλειστικά με την αριστοτελική αντίληψη περί συμμετοχής και παρέμβασης «στα κοινά», πάλι δεν είναι ενιαία, καθώς «τα κοινά» δεν είναι «τα ίδια» για όλους και δεν υπάρχουν ούτε ίσιες ευκαιρίες συμμετοχής, ούτε ανάλογες δυνατότητες παρέμβασης. Πολίτης, π.χ., θεωρείται και ο βιομήχανος και ο εργάτης κι ο μικρομεσαίος αγρότης κι ο μεγαλέμπορος. Πώς, όμως, μπορούν να συνευρεθούν και να συνεργαστούν στην «κοινωνία των πολιτών», όταν τα συμφέροντά τους είναι διαμετρικά αντίθετα κι οι στόχοι τους εντελώς διαφορετικοί;

Οι «εφευρέτες» της «κοινωνίας των πολιτών» υποστηρίζουν ότι υπάρχουν ζητήματα, τα οποία αφορούν «οριζόντια» όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως ταξικής υπόστασης και μπορούν να τους συσπειρώσουν σε «κοινό σκοπό». Και αναφέρουν σαν «κοινά αιτήματα» αυτά που σχετίζονται με τον εκσυγχρονισμό των δομών, την οικονομική ανάπτυξη, την πολιτική σταθερότητα, τη διασφάλιση της τεχνολογίας, την εξασφάλιση της ειρήνης, την εμπέδωση της δημοκρατίας, την προστασία του περιβάλλοντος κ.ά. Ζητήματα που, όπως λένε, απαιτούν την ύπαρξη «ενεργών πολιτών», που θα συστρατευτούν στον «κοινό αγώνα». Ομως κι αυτές, όπως όλες οι κοινωνικές στοχεύσεις, έχουν ταξικό χαρακτήρα και περιεχόμενο, καθώς στην κοινωνία υπάρχουν και συγκρούονται διαφορετικά και αντίθετα ταξικά συμφέροντα.

Το περί «κοινωνίας των πολιτών», λοιπόν, είναι «εφεύρημα», που αποτελεί επαναφορά, από άλλο δρόμο, της παλιάς «σαχλαμάρας» περί «κατάργησης των τάξεων», η οποία, ιδιαίτερα σήμερα, δεν μπορεί να πείσει. Γιατί, ακόμα και οι «αόμματοι» βλέπουν πως οι κοινωνίες, στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο, είναι χωρισμένες σε αντιμαχόμενες τάξεις και οι αντιθέσεις βαθαίνουν και οξύνονται, καθώς, παντού, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Είναι, δε, φανερό ότι δεν μπορούν να συνυπάρχουν στο ίδιο «μετερίζι» οι εργάτες με το μεροκάματο των 26 ευρώ και οι τραπεζίτες που κάθε μέρα κερδίζουν εκατομμύρια. Κι όσο περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν, πολιτικά, την ταξική τους θέση και την αποστολή της τάξης τους, τόσο πιο αποτελεσματικός θα είναι ο αγώνας για την αλλαγή της κοινωνίας.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τηλέπαθους (μη ξυπνητούς) και τηλέπαθους (βολεμένους): Εσείς θέλετε και ΕΕ και ΝΑΤΟ και ειρήνη!! Θέλετε και βιομήχανους και ευημερία!! Απίθανο! Πιο εύκολο (και ρεαλιστικό) είναι να ...τετραγωνίσετε τον κύκλο!...

***

Είναι το ίδιο με το άλλο: Οτι το 90% τάσσεται κατά του πολέμου, αλλά και τη Σούδα να δώσει η κυβέρνηση (διότι, τι να κάνουμε;) κι η χώρα που χτυπιέται από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ- κ.ά. να μη χτυπήσει την Ελλάδα!!! Απίθανοι!...

***

Το είπε κι ο Τσιτουρίδης (ΝΔ): Η ευρωπαϊκή οικογένεια, είπε!!!

***

Αλλά κι η Ντόρα!!!

***

Ασε ο Ακης (ΠΑΣΟΚ)...

***

Τα σύνορα της Ελλάδας δεν είναι σύνορα και της ΕΕ; Απίστευτο!!!

***

Το δούλεμα πηγαίνει σύννεφο! Πώς ταιριάζει η τουρκική πολιτική με την ΕΕ;

***

Αν ταιριάζει; Τέλεια!...