«Πού 'ναι τα χρόνια...»: Με αυτόν τον τίτλο, δανεισμένο από το τραγούδι του Σταύρου Κουγιουμτζή, η ΚΝΕ μάς καλεί στη μεγάλη συναυλία, αφιερωμένη στο πλούσιο και πολυτραγουδισμένο έργο του συνθέτη, Σήμερα Πέμπτη στις 21.00 στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Πριν την έναρξη της συναυλίας - αφιέρωμα για τον Στ. Κουγιουμτζή, θα μιλήσει για τον συνθέτη ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Στη συναυλία θα ακουστούν τραγούδια - σταθμοί του Σταύρου Κουγιουμτζή, τραγούδια αγαπημένα, που έχουν περάσει στη συλλογική μας μνήμη. Ποιο να πρωτοαναφέρουμε; «Να 'τανε το '21», «Οι ελεύθεροι και ωραίοι», «Του κάτω κόσμου τα πουλιά», «Ενας κόμπος η χαρά μου» και τόσα άλλα...

Ερμηνεύει ο Γιώργος Νταλάρας, ο κατεξοχήν ερμηνευτής των έργων του Σταύρου Κουγιουμτζή. Στο πλευρό του Γιώργου Νταλάρα θα βρίσκονται και οι Δημήτρης Μπάσης, Βιολέτα Ικαρη, Ασπασία Στρατηγού, φιλοδοξώντας να μεταφέρουν το κοινό στο μουσικό σύμπαν του συνθέτη.

Το 51ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», η μεγάλη συνάντηση της νεολαίας με το ΚΚΕ και την ανατρεπτική πρότασή του είναι γεγονός, ζωντάνεψε πολύχρωμο και πολύβουο, με το αδιαχώρητο να επικρατεί σε κάθε γωνιά του από την πρώτη μέρα. Αντήχησε και θα αντηχεί αυτές τις μέρες το σύνθημά του: «Ανατρέπουμε το παλιό, ανοίγουμε τον δρόμο στο νέο. Σοσιαλισμός για να νικήσει το δίκιο», μέχρι τη μεγάλη κορύφωση, το βράδυ του Σαββάτου 27 Σεπτέμβρη, στη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση όπου θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, και θα χαιρετίσει ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θοδωρής Κωτσαντής.

Χιλιάδες συρρέουν από την πρώτη μέρα στο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης» στο Ιλιον, που έχει ντυθεί για άλλη μια φορά «τα καλά του».

«Καλώς ήρθατε, καλά να περάσετε και την Τετάρτη όλοι στην απεργία», το καλωσόρισμα από τους νέους στις πύλες. Γιατί δεν ανεχόμαστε η νέα γενιά και ο λαός να ζουν στο «μίνιμουμ» των αναγκών τους για να «τρέχουν» στο «μάξιμουμ» τα κέρδη των ομίλων. Το Φεστιβάλ εκπέμπει κάλεσμα παντού: Η πανεργατική απεργία της 1ης Οκτώβρη ενάντια στο νομοσχέδιο αποκτήνωσης των ανθρώπων, που φέρνει και τη 13ωρη εργασία, να αποτελέσει αγωνιστικό σταθμό για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών του λαού και της νεολαίας.

Ομως φέτος, το πιο δυνατό κομμάτι του σου σφίγγει την καρδιά και το στομάχι. Είναι το δωμάτιο που μεταφέρει τους επισκέπτες... μια στιγμή στη Γάζα, στα συντρίμμια και τη φρίκη. Γιατί το Φεστιβάλ μετατρέπεται σε μια μεγάλη διαδήλωση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, βροντοφωνάζει από σκηνής και απ' όλους τους «πόρους» του για τη λευτεριά της, συλλέγει σχολικά είδη για τα παιδιά της, απεικονίζει εικαστικά και με κάθε τρόπο την απαίτηση τώρα να σταματήσουν η γενοκτονία και η στήριξη της κυβέρνησης στο κράτος - δολοφόνο.

Εδώ, σταθερά, στη σωστή πλευρά της Ιστορίας: Με τους λαούς, με το ΚΚΕ στον αγώνα για να γίνει παρελθόν το σύστημα της εκμετάλλευσης και των πολέμων, να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμός των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, να κλείσουν οι βάσεις τους, να πάψουν οι αποστολές ενόπλων δυνάμεων εκτός συνόρων.

Οπως εύστοχα σημειώνεται εξάλλου στην Κεντρική Εκθεση του Φεστιβάλ: Ο καπιταλισμός γέννα εγκλήματα, οι ζωές μας μένουν πίσω από τις δυνατότητες της εποχής, ζούμε χειρότερα από τους γονείς μας, ενώ ολοένα μειώνεται το μερίδιό μας από τον πλούτο που παράγουμε.

Αυτό είναι το παλιό, το γερασμένο, το σάπιο, το σύστημα που πρέπει να γκρεμιστεί. Κάθε γωνιά του Φεστιβάλ το βροντοφωνάζει.

Από το έγκλημα στα Τέμπη που δεν ξεχνιέται, δεν συγχωρείται και δείχνει ότι «κράτος και κεφάλαιο πνίγουν τη ζωή, δικαίωση θα βρούμε στην πάλη για την ανατροπή»...

Από τη μορφή του Παύλου Φύσσα που πριν 12 χρόνια έγινε σύμβολο να μας φωνάζει «τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον!»...

Από το περιβάλλον και τις φωτιές που κατακαίνε κάθε χρόνο τη χώρα μέχρι τα πανεπιστήμια που πουλούν τώρα και πτυχία ως εμπόρευμα...

...όλα μαρτυρούν ότι ο δρόμος για το δίκιο ανοίγει μέσα από την ανατροπή αυτού του παλιού γερασμένου συστήματος!

Γι' αυτό το Φεστιβάλ καλεί: Μαθαίνουμε και διαδίδουμε την αλήθεια, δρούμε συλλογικά, κόντρα στο άδικο! Φωτίζει τη μορφή του Αλμπερτ Αϊνστάιν στο Φοιτητικό Στέκι να εξηγεί στο άρθρο του «Γιατί σοσιαλισμός» ότι «ο άνθρωπος μπορεί να βρει νόημα στη ζωή του μόνο αφιερώνοντας τον εαυτό του στην κοινωνία»!

Γι' αυτό το Φεστιβάλ γίνεται μια μεγάλη μαχητική νεανική γιορτή, μια ελπιδοφόρα συνάντηση με τις ανατρεπτικές ιδέες, την ανατρεπτική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, μεταφέροντας σε δεκάδες χιλιάδες το σύνθημα του 22ου Συνεδρίου του Κόμματος για «ΚΚΕ δυνατό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία, έτοιμο στο κάλεσμα της Ιστορίας για τον Σοσιαλισμό».

Γίνεται η φωνή της νέας γενιάς που δίνει το ραντεβού της σε αυτή την τετραήμερη μεγάλη γιορτή, της νέας γενιάς που δεν συμβιβάζεται με τα ψίχουλα, που υψώνει το κεφάλι και υπόσχεται: Γινόμαστε η σπίθα που θα κάνει τα σκοτάδια λάμψη με τη δύναμη των επαναστατικών μας ιδεών, για τον Σοσιαλισμό!

• ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Τη συναυλία θα ανοίξει με χαιρετισμό του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Συμμετέχουν: Δημήτρης Μπάσης, Βιολέτα Ικαρη, Ασπασία Στρατηγού

23.00 Νατάσσα Μποφίλιου

• ΣΚΗΝΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

19.30 Συζήτηση με θέμα «Είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανές - Δυναμώνουμε τον αγώνα μας για ζωή και δουλειά με δικαιώματα». Θα μιλήσουν: Γιάννης Γαλανόπουλος, πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ, Ντίνα Γκογκάκη, πρόεδρος της ΟΙΥΕ, Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του ΕΚ Πειραιά, Γιώργος Στεφανάκης, μέλος της ΕΕ του ΕΚΑ και του ΔΣ της ΠΟΕΕΤ, Νίκος Τσακλίδης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και εργαζόμενος στη «Hellenic Train».

21.00 Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης - «Τσολιάς εν δε Τσόλια Μπαντ»

22.00 «Καλογεράκια»

23.00 Νεφέλη Φασούλη

00.00 Βanda Entopica

• ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

20.00 Μαθητικά συγκροτήματα

21.00 Stand-up comedy: Σταμάτης Αθανασάκης, Χρύσα Κατσαρίνη, Παναγιώτης Κούδας, Κωσταντής Μπίτσης, Πάρις Ρούπος

22.30 Φοίβος Δεληβοριάς

• ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

21.00 Αφιέρωμα στον Κώστα Λειβαδά - «30 χρόνια τραγούδια». Συμμετέχουν: Ελένη Τσαλιγοπούλου, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Ερωφίλη, Βίκυ Καρατζόγλου

22.30 «Σε μια γιορτή δικιά μας...» - Ο Βορράς συναντά τον Νότο σε ένα μουσικό ταξίδι από τη Σμύρνη, το Αιγαίο και τη Θράκη. Μουσική επιμέλεια: Θεολόγος Μιχελλής. Συμμετέχουν: Μαρία Αναματερού (τραγούδι), Στέφανος Δορμπαράκης (κανονάκι), Κωνσταντίνος Καλατζής (κρουστά), Αλέξανδρος Καψοκαβάδης (κιθάρα, λαούτο), Θεολόγος Μιχελλής (βιολί), Γιάννης Πλαγιαννάκος (κοντραμπάσο)

00.00 Γιώργος Μαργαρίτης

• ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

19.30 Θεατρική παράσταση «Μίστερο Μπούφο» του Ντάριο Φο από τη Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ, σε σκηνοθεσία Ηρώς Ραζή - Αλεξανδράτου (βοηθός σκηνοθέτη: Χριστιάνα Κιόσια)

• ΔΙΕΘΝΟΥΠΟΛΗ

19.30 Συζήτηση με θέμα «Η Ιστορία έχει μια σωστή πλευρά: Με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά». Θα μιλήσει ο Γιάννης Γκιόκας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής. Θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις από τη Νεολαία του Κόμματος του Λαού της Παλαιστίνης, την Παλαιστινιακή Κομμουνιστική Ενωση Νεολαίας, την Ενωση Κομμουνιστικής Νεολαίας - Ισραήλ και την ερμηνεύτρια Νατάσσα Μποφίλιου.

• ΣΤΕΚΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

20.30 Επίδειξη του προγράμματος «Γυμναστική για όλους» από ομάδες της Ελληνικής Γυμναστικής Ομοσπονδίας

• ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ

19.00 «Γίνε ό,τι είσαι», εργαστήρι μουσικής δημιουργίας ακολουθώντας τα χνάρια του Μίκη Θεοδωράκη. Πόσες νότες χρειάζονται για να φτιάξουμε τη μελωδία που ακούγεται στη δική σου «Ομορφη πόλη»; Πόσες λέξεις χρειάζονται για να γράψουμε ένα τραγούδι για το παιδί (της Παλαιστίνης) που δεν μιλά;

• ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

18.00 Χειροτεχνίες - Ομαδική δραστηριότητα - Καλλιτεχνικό Εργαστήρι Κούκλας με την Ιρίνα Μπόικο

19.30«Ντενεκεδούπολη ξανά! Το μεγάλο ταξίδι του Μελένιου» της Ευγενίας Φακίνου, σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου, από τη θεατρική ομάδα «Μικρός Νότος» και σε σκηνοθεσία της Χρύσας Διαμαντοπούλου (για παιδιά από 4 ετών)

20.30 Παράσταση Καραγκιόζη από το θέατρο σκιών του Θανάση Λιούνη

Θα μιλήσουν ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Βαγγέλης Μαγνήσαλης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

Μπροστά στην εκδήλωση η ΚΝΕ καλεί τους νέους και τις νέες να στείλουν τις ερωτήσεις τους, με μήνυμα μέσω των social media του Φεστιβάλ ή στο kne@kne.gr.

Η πρόσβαση στο Πάρκο Τρίτση μπορεί να γίνει με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ως εξής:

• Με λεωφορείο από Αθήνα

- Για στάση «1η Πολυκατοικιών» (λεωφόρος Δημοκρατίας): Α10 Στ. Λαρίσης - Αχαρναί, Β10 Στ. Λαρίσης - Αχαρναί, 735 Σταθμός «Κάτω Πατήσια» - Ζεφύρι - Αχαρναί.

- Για στάση «6η Χασιάς» (λεωφόρος Φυλής): Β12 Μάρνη - Ανω Λιόσια, 711 Ζωφριά - Αττική.

- Για στάση «Τέρμα» (Εργατικές Πολυκατοικίες): 420 Πειραιάς - Αγιοι Ανάργυροι, 892 Αγία Βαρβάρα - Χαϊδάρι - Αγιοι Ανάργυροι.

• Οδικώς

Από Αττική Οδό, μέσω του κόμβου 7 που οδηγεί στη λεωφόρο Δημοκρατίας και του κόμβου 6 που οδηγεί στη λεωφόρο Χασιάς.

Από την Εθνική Οδό, στον κόμβο για Αγίους Αναργύρους - Ιλιον («Τρεις Γέφυρες»).

• Με τον Προαστιακό

Στη στάση Αγ. Αναργύρων και από εκεί με τα λεωφορεία Α10, Β10, 735, Β12, 711.

Λεωφορεία δρομολογούν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για το Πάρκο Τρίτση και τις εκδηλώσεις του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Αγιος Δημήτριος: Πέμπτη - Παρασκευή 5.45 μ.μ. και Σάββατο 5.30 μ.μ., από την πλατεία Αρη Βελουχιώτη.

Αγία Παρασκευή: Σάββατο 6 μ.μ., από την κεντρική πλατεία.

Αλιμος: Πέμπτη - Παρασκευή 6 μ.μ. από Δωδεκανήσου 57 και 6.05 μ.μ. από τη Λεωφόρο Καλαμακίου, στάση «Σκλαβενίτης».

Αργυρούπολη: Πέμπτη - Παρασκευή 6.15 μ.μ. και Σάββατο 5.45 μ.μ., από τη Λεωφόρο Κύπρου, έναντι του δημαρχείου.

Βριλήσσια: Σάββατο 5.40 μ.μ., από τον «Κωτσόβολο» (Λεωφόρος Πεντέλης).

Γλυφάδα: Πέμπτη - Παρασκευή 6 μ.μ. και Σάββατο 5.30 μ.μ., από την πλατεία Αγίου Τρύφωνα.

Ελληνικό: Πέμπτη - Παρασκευή 6 μ.μ. και Σάββατο 5.30 μ.μ., από την πλατεία Σουρμένων.

Ελευσίνα: Σάββατο 6 μ.μ., από την «Ελαιουργική».

Ζωγράφου: Πέμπτη - Παρασκευή 6.30 μ.μ. και Σάββατο 5.30 μ.μ., από Ούλωφ Πάλμε και Παπάγου.

Ηλιούπολη: Πέμπτη - Παρασκευή 6.30 μ.μ. και Σάββατο 6 μ.μ., από το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης.

Καισαριανή: Πέμπτη - Παρασκευή 6.30 μ.μ. και Σάββατο 5.30 μ.μ., από την πλατεία Παναγίτσας.

Καλλιθέα: Πέμπτη - Παρασκευή 6.30 μ.μ. και Σάββατο 5 μ.μ., από την πλατεία Δαβάκη.

Κερατσίνι: Σάββατο 6 μ.μ., από Φύσσα και Λ. Σαλαμίνος, πλατεία Λαού (Ταμπούρια), Ψαρρών («Lidl» Δραπετσώνας).

Κορυδαλλός: Σάββατο 6 μ.μ., από το Πνευματικό Κέντρο Κορυδαλλού (Πλειάδες), Λεωφόρος Λαμπράκη.

Μαρούσι: Σάββατο 5.30 μ.μ., από τη Σπύρου Λούη.

Μελίσσια: Σάββατο 5.30 μ.μ., από την εκκλησία Ζωοδόχου Πηγής (Λεωφόρος Δημοκρατίας).

Νίκαια: Σάββατο 6 μ.μ., από πλατεία Κουμπάκη (Σπάθα), πλατεία Χαλκηδόνας, Περιβολάκι, Κρατικό Νοσοκομείο.

Πειραιάς: Παρασκευή 7 μ.μ. και Σάββατο 6 μ.μ., από Αγιά Σοφιά (Βλαχάκου & Σαλαμίνος), με στάσεις «Δημοτικό Θέατρο» και «Πειραιώς» (ΧΡΩΠΕΙ).

Πέραμα: Σάββατο 6 μ.μ., από Λεωφόρο Ειρήνης 73 και στάση στο Τέρμα (καραβάκια).

Παλαιό Φάληρο: Πέμπτη - Παρασκευή 6.10 μ.μ., από την πλατεία Ντάβαρη.

Χαλάνδρι: Σάββατο 5.30 μ.μ., από «Cocomat».

Χολαργός: Σάββατο 6 μ.μ., από το δημαρχείο Χολαργού.

Ακόμα και χιλιόμετρα μακριά...

Δύο βιαστικοί νέοι τρέχουν να επιβιβαστούν από τον σταθμό του Μετρό «Αττική» στο λεωφορείο Β12. «Είσαι σίγουρος ότι αυτό πάει στο Τρίτση;», ρωτάει ο ένας αφού μπαίνουν μέσα, και ο φίλος του του απαντά: «Και να μη φτάνει ακριβώς, λογικά κάπου εκεί κοντά θα μας αφήσει». Μια γυναίκα δίπλα τους, που ακούει την κουβέντα, τους απευθύνει τον λόγο, «ναι, παιδιά, στο Τρίτση πάει αυτό», για να συνεχίσει ρωτώντας πρόσχαρα τα δύο αγόρια: «Στο Φεστιβάλ πάτε;». Οι δύο νέοι απαντούν καταφατικά και η γυναίκα δίπλα τους λέει πως εκείνη μόλις σχόλασε από τη δουλειά της, πάει σπίτι να πάρει και την υπόλοιπη οικογένεια για να έρθουν όλοι μαζί στο φετινό αντάμωμα της ΚΝΕ. «Εμείς της περιοχής δεν το χάνουμε με τίποτα, κάθε χρόνο στο Φεστιβάλ είμαστε». Και μετά λέει χαριτολογώντας στους δύο νέους, αφού έχει παρατηρήσει ότι ο ένας φοράει μια μπλούζα με το γαρύφαλλο στο πέτο: «Μονάχα μη μας το πάρετε από τη γειτονιά ποτέ το Φεστιβάλ!». Μετά συλλογίζεται για λίγο και σιγομουρμουριζει: «Μα και να αλλάξει ποτέ μέρος, εμείς πάλι θα βρίσκουμε τρόπο να φτάνουμε»...

***

Τι κι αν η Τετάρτη είναι μια μέρα εργάσιμη και η επόμενη επίσης εργάσιμη; Αυτό δεν εμπόδισε χιλιάδες λαού και νεολαίας να κατακλύσουν το Πάρκο Τρίτση από την πρώτη κιόλας μέρα του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

«Από το 1ο Φεστιβάλ στου Ζωγράφου δηλώνω παρών, μετά η κόρη μου και τώρα έχουμε τα εγγόνια», λέει περήφανος ο Σταύρος, που βρίσκεται με τους «μπόμπιρες» στον Παιδότοπο. Είναι πολλά τα μικρά παιδιά που μαζί με τους γονείς και τους παππούδες τους μαθαίνουν πώς στήνεται εδώ και 51 χρόνια αυτή η κόκκινη πολιτεία, με συντροφικότητα, αλληλεγγύη και ανιδιοτέλεια.

***

«Χάρηκα πολύ όταν είδα φέτος πως το Φεστιβάλ θα είναι 4 μέρες, όπως ήταν και παλιότερα. Φαίνεται ότι με την απίστευτη συμμετοχή που είχε πέρυσι, καθιερώθηκε. Η δυναμική του ανεβαίνει κάθε χρόνο, και πιάνω τον εαυτό μου κάθε φορά να μη θέλω να τελειώσει», λέει ο Πέτρος. Η Ζωή μάς δηλώνει ότι «ήρθα κατευθείαν από τη δουλειά, κι ας είμαι κουρασμένη, γιατί πέρυσι ήρθα πρώτη φορά, μία μέρα, και μου άρεσε τόσο που είπα πως την επόμενη χρονιά θα έρθω όλες, και έφερα και την παρέα μου».

***

Λίγο πιο πέρα από τη Φοιτητική Σκηνή, μια παρέα φοιτητών συζητάει ανάμεσα στις συναυλίες: «Πώς σας φαίνεται το Φεστιβάλ;». «Εγω έχω ένα παράπονο: Πέρυσι μου πήρε δυο μέρες να μάθω πού είναι τι. Για να τα δεις όλα θέλει περπάτημα! Και φέτος ήρθα και βρήκα εδώ τη σκηνή ακόμα πιο πέρα, κάθε χρόνο το Φεστιβάλ μεγαλώνει!». Οι φίλοι του γελούν και συμφωνούν. «Εμάς δεν μας χαλάει, χαιρόμαστε να βλέπουμε το Φεστιβάλ κάθε χρόνο και πιο μεγάλο, με περισσότερο κόσμο!».

Δεν λείπουν επίσης αυτοί που ταξίδεψαν από όλη την Ελλάδα για το Φεστιβάλ, ακόμα και από το εξωτερικό! Οπως η Ειρήνη, που ήρθε από τη Γαλλία. «Λείπω χρόνια, φέτος μπόρεσα να συνδυάσω την επίσκεψή μου στην Ελλάδα με το Φεστιβάλ. Νιώθω πολύ ωραία που είμαι πάλι εδώ», μας λέει συγκινημένη.

***

Σε κάθε Στέκι υπάρχουν συζητήσεις που ακουμπούν κάθε πτυχή της ζωής της νεολαίας: Για τα εργατικά δικαιώματα, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό, τα δικαιώματα των γυναικών, τα νέα ζευγάρια. Και, φυσικά, η κεντρική έκθεση του Φεστιβάλ, με τίτλο «Ανατρέπουμε το παλιό, ανοίγουμε τον δρόμο στο νέο. Σοσιαλισμός για να νικήσει το δίκιο». «Ερχομαι στο Φεστιβάλ εδώ και 3 χρόνια, και μου έκαναν εντύπωση από την πρώτη φορά οι εκθέσεις, καθώς είναι πράγματα που δεν διδασκόμαστε ούτε στη σχολή, ούτε πριν, στο σχολείο», μας είπε η Ελλη, φοιτήτρια στην ΑΣΟΕΕ.

Μπροστά στο βιβλιοπωλείο, και φέτος ...ο ίδιος προβληματισμός. «Ο μισθός τελειώνει το πολύ μέχρι 20 του μήνα, αλλά κάθε Σεπτέμβρη προσπαθώ να πάρω 2 - 3 βιβλία», λέει η Μαρία και συμπληρώνει χαμογελώντας: «Το πρόβλημα είναι πως όταν έρχομαι εδώ, δεν ξέρω τελικά ποιο να πρωτοπάρω».

***

Το 51ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» έχει μετατραπεί σε μια μεγάλη διαδήλωση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Το μαρτυρούν τα δεκάδες Στέκια που έχουν κρεμασμένη τη σημαία της Παλαιστίνης, οι ομιλίες που είναι αφιερωμένες στη γενοκτονία από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ. Υπάρχουν και κάποιες πράξεις, πιο μικρές, οι οποίες δείχνουν την αλληλεγγύη στον μαρτυρικό λαό της Παλαιστίνης. Παντού στο Πάρκο Τρίτση το μάτι θα πέσει πάνω σε ανθρώπους που με περηφάνια έχουν περάσει γύρω από τον λαιμό τους την «κεφίγια», το σύμβολο του ηρωικού παλαιστινιακού αγώνα. Μια πράξη που βροντοφωνάζει «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Σχεδόν στη μέση του Φεστιβάλ είναι στημένος ο χώρος αφιερωμένος στο 22ο Συνέδριο του ΚΚΕ. «Την άλλη βδομάδα κυκλοφορούν οι Θέσεις του Συνεδρίου στον "Ριζοσπάστη", θα σας φέρω να τον διαβάσετε και να μου πείτε μετά τη γνώμη σας», ακούγεται να λέει ένας νέος στην παρέα του, την ώρα που αυτοί περιεργάζονται ένα σημειωματάριο με το λογότυπο του Συνεδρίου. Τα βλέμματα όλων κλέβει η εντυπωσιακή κατασκευή με το λογότυπο που έχει στηθεί μπροστά στη λίμνη.

Κάπως έτσι, στην κόκκινη πολιτεία δημιουργούνται και εικόνες από το μέλλον, αυτό του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό...

Φέτος συμμετέχουν στη Διεθνούπολη πάνω από 30 Οργανώσεις Κομμουνιστικών και Εργατικών Νεολαιών από όλο τον κόσμο, επιβεβαιώνοντας το διεθνές κύρος της ΚΝΕ και του θεσμού του Φεστιβάλ. Σύντροφοι ταξίδεψαν από μακρινές χώρες, ορισμένοι από εμπόλεμες ζώνες, άλλοι παρά τις διώξεις που υφίστανται από το αστικό κράτος στην πατρίδα τους, για να βρεθούν με τους Ελληνες κομμουνιστές.

Για άλλη μια χρονιά το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο του Φεστιβάλ και της Διεθνούπολης, το σύνθημα «Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!», εκφράστηκε στην πράξη: Τα περίπτερα της Νεολαίας του Κόμματος του Λαού της Παλαιστίνης και της Ενωσης Κομμουνιστικής Νεολαίας Ισραήλ στήθηκαν δίπλα - δίπλα. Οι επισκέπτες κοντοστέκονται, συζητούν μαζί τους.

Η παρουσία της Παλαιστίνης είναι έκδηλη στον χώρο, με τη συμμετοχή της Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας αλλά και της Γενικής Ενωσης Παλαιστινίων Εργατών στην Ελλάδα.

Στη Διεθνούπολη διατίθεται, στο περίπτερο του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μπλουζάκι με το σήμα της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης.

Κόσμος συγκεντρώνεται και φέτος στο περίπτερο της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας (Μπολσεβίκοι) από τη Ρωσία, που τις προηγούμενες χρονιές ήταν δίπλα με την Οργάνωση από την Ουκρανία, καταδικάζοντας τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που εδώ και τριάμισι χρόνια ξεκληρίζει τους λαούς.

Ξεχωρίζουν και συγκινούν οι Οργανώσεις που έχουν έρθει από εμπόλεμες ζώνες, π.χ. από τον Λίβανο και τη Συρία, ενώ το «παρών» δίνουν και Νεολαίες που διώκονται από τα κράτη τους, όπως οι ΚΝ Βενεζουέλας, Πολωνίας και Τσεχίας.

Η καρδιά σφίγγεται στη «θέα» ενός γκρεμισμένου σπιτιού που έχει βομβαρδιστεί. Δεν είναι όμως μόνο οι γκρεμισμένοι τοίχοι και τα σπασμένα πλακάκια, είναι αισθητή η ανθρώπινη παρουσία, η ανθρώπινη τραγωδία.

Βρίσκεσαι μπροστά στη γενοκτονία ενός λαού, όπως έχει «κλειστεί» μέσα σε ένα σπίτι Παλαιστινίων. Ο αέρας σε πνίγει. Ακούγονται ανατριχιαστικοί ήχοι από τις δολοφονικές βόμβες του ισραηλινού στρατού, από παιδικές κραυγές, μοιρολόγια και προσευχές, μαζί με πυροβολισμούς και σειρήνες.

Μέσα στα ερείπια ξεχωρίζουν προσωπικά αντικείμενα, μια ολόκληρη ζωή που υπήρχε εκεί που τώρα είναι μόνο θάνατος: Οδοντόβουρτσες, ρούχα, μια σκούπα πεσμένη στο πάτωμα, ένα τηλεκοντρόλ. Ο δίσκος με ένα σπασμένο φλιτζάνι τσάι έχει απομείνει πάνω στο κρεβάτι. Πρέπει να ζούσε μια οικογένεια εκεί. Τα κουκλάκια και τα παιδικά παιχνίδια είναι «άψυχα» στο πάτωμα, ένα μπιμπερό και μια πιπίλα ανάμεσα στα συντρίμμια.

Στον χώρο, το μόνο «φωτεινό» σημείο που σπάει τη μονοτονία του νεκρικού γκριζοκίτρινου της φωτιάς και των ερειπίων, προέρχεται από τις οθόνες των τηλεοράσεων: «Το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», «οι στρατηγικές συμφωνίες» με τις ελληνικές κυβερνήσεις, οι «χειραψίες» με τον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα. Να θυμίζει ότι το έγκλημα έχει ενόχους.

Και στο τέλος η δική μας απάντηση, των εργατών του κόσμου που μπορούμε να μπούμε στη θέση των Παλαιστινίων και να μεταφερθούμε με τον νου και την καρδιά «μια στιγμή στη Γάζα»: «Το δίκιο χαραγμένο στων λαών τη μνήμη. Νίκη στον αγώνα που δίνει η Παλαιστίνη!».

Ακριβώς δίπλα συγκεντρώνονται σχολικά είδη για τα παιδιά της Παλαιστίνης. Τα λόγια του Γιάννη Ρίτσου μας υπογραμμίζουν το χρέος μας:

«Ορκιστείτε να 'χει το παιδί το ψωμί του και το βιβλίο του».

Συγκινητική είναι η ανταπόκριση των επισκεπτών στη συγκέντρωση των σχολικών ειδών. Ορισμένα πακέτα έχουν έρθει από μακριά, όπως αυτό της Ενωσης Γονέων Σχολείων Ικαρίας. Ενα άλλο είναι από βιβλιοπωλείο της Αίγινας.

Στον χώρο μοιράζονται καρτ ποστάλ με φωτογραφία από το πανό του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην Ακρόπολη, για να στείλουν οι επισκέπτες το δικό τους μήνυμα στα παιδιά της Παλαιστίνης:

Αυτή η κραυγή του παλαιστινιακού λαού φωτίζει τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης που ξεδιπλώνονται από τους λαούς όλου του κόσμου.

Αυτή η κραυγή καλεί και τον κόσμο της Τέχνης να πάρει θέση. Και είναι πολλοί οι καλλιτέχνες - δημιουργοί που στέκονται στο πλευρό του δίκιου, της ανθρωπιάς, που μαρτυρούν ότι στους «δύσκολους καιρούς» δεν θα σιωπήσουν.

Ετσι, και στις εκδηλώσεις του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» η καρδιά της αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό χτυπά δυνατά στη μεγάλη υπαίθρια εικαστική έκθεση που έχει στηθεί έξω από το Στέκι Πολιτισμού, στο θεατράκι.

123 δημιουργοί όλων των ηλικιών ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Επιτροπής Πολιτισμού του ΚΣ της ΚΝΕ και με το έργο τους έδωσαν σχήμα και μορφή στην Γκουέρνικα του 21ου αιώνα.

Μέσα από έργα ξεχωριστής τεχνοτροπίας και αισθητικής αντίληψης, οι δημιουργοί καταθέτουν τη δική τους ματιά στο τι συμβαίνει στη Γάζα, στην ανάγκη του παλαιστινιακού λαού να αποκτήσει πατρίδα.

Με πολλές μορφές και εφαρμογές των εικαστικών τεχνών (ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, κολάζ, γλυπτική), οι δημιουργοί προσπαθούν να αποτυπώσουν αυτό που δεν χωρά ο ανθρώπινος νους. Καταγράφουν μια βασανισμένη ζωή, που καθρεφτίζεται παντού, και κυρίως σε αυτές τις ανθρώπινες φιγούρες που κουβαλούν μέσα τους όλο τον πόνο, την κούραση και τον καημό. Αλλά και την αντοχή, την ακατάβλητη δύναμη του δίκαιου αγώνα ενός ολόκληρου λαού...

Μέσα από τα έργα τους οι δημιουργοί καταφέρνουν και εκφράζουν με ένταση την τιτάνια μάχη του παλαιστινιακού λαού απέναντι στο κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, όπως και απέναντι σε όλους όσοι το οπλίζουν.

Πρόκειται για μια έκθεση που αξίζει να επισκεφτεί κανείς. Πολλές φορές θα συγκινηθεί, αλλού θα οργιστεί, θα προβληματιστεί. Είναι πολλά τα έργα που μαγνητίζουν το βλέμμα μας και μας καλούν για να μας πουν την ιστορία τους...

Στο Στέκι Πολιτισμού υπάρχουν επίσης περίπτερα του Εργαστηρίου «Γιώργης Βαρλάμος», καθώς και όλων των Στεκιών Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ που υπάρχουν στην Αττική: Στο κέντρο της Αθήνας, στον Πειραιά, στην Καισαριανή, στο Μενίδι. Με τα υλικά τους, τα καλέσματα συμμετοχής για τη νέα χρονιά αποτελούν τόπο συνάντησης των εκατοντάδων που συμμετέχουν στα μαθήματα και στις πολιτιστικές ομάδες, δείχνοντας και στην πράξη ότι δίνουν ανάσα και ώθηση στη συλλογική και ατομική δημιουργία.

Εκεί ο Δ. Κουτσούμπας έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Σε αυτόν εδώ τον χώρο του Φεστιβάλ της ΚΝΕ που βρισκόμαστε αυτές τις τέσσερις μέρες, η ΚΝΕ συγκεντρώνει σχολικά είδη για τα παιδιά της Παλαιστίνης. Θα τα στείλει στη Δυτική Οχθη με την ελπίδα σύντομα να φτάσουν και στα χέρια των παιδιών της Γάζας. Ολες αυτές τις μέρες οι χώροι αυτοί εδώ του Φεστιβάλ στο Πάρκο Τρίτση, μαζί με διάφορες δράσεις και εκδηλώσεις, θα είναι μια μεγάλη διαδήλωση, ένα μεγάλο συλλαλητήριο αλληλεγγύης για λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Επόμενη στάση το περίπτερο της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, που δεσπόζει στην «καρδιά» του Φεστιβάλ και φέτος είναι αφιερωμένο στο 22ο Συνέδριο του Κόμματος.

Ακόμα ο Δ. Κουτσούμπας επισκέφτηκε το περίπτερο του Συλλόγου Πολιτισμού «Παύλος Killah P Φύσσας», που φιλοξενείται στον χώρο του Φεστιβάλ. Εκεί είχε θερμό χαιρετισμό και συνομιλία με την Μάγδα Φύσσα, η οποία ευχήθηκε καλή επιτυχία στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ.

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ διοργανώνονται:

• Συλλογή σχολικών ειδών για τα παιδιά της Παλαιστίνης. Συγκεντρώνουμε τετράδια, μολύβια, στιλό, τσάντες, γόμες, ξύστρες, κασετίνες, είδη ζωγραφικής για τα παιδιά της Δυτικής Οχθης, που συνεχίζουν να παλεύουν ενάντια στην κατοχική βία, στους εποικισμούς, στις καθημερινές εισβολές, στην αιχμαλωσία και τις δολοφονίες, κρατώντας ταυτόχρονα την ελπίδα ότι κάποια από αυτά τα υλικά θα φτάσουν και στη Γάζα. Σε μια Γάζα ελεύθερη, χωρίς κατοχικό στρατό, χωρίς πείνα, χωρίς βομβαρδισμούς (η συλλογή θα πραγματοποιηθεί σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο Πάρκο Τρίτση).
• Σήμερα Πέμπτη, στις 19.30 στη Διεθνούπολη πραγματοποιείται εκδήλωση - συζήτηση με θέμα «Η Ιστορία έχει μια σωστή πλευρά: Με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά». Ομιλητής: Γιάννης Γκιόκας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής. Θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις από Κομμουνιστικές Νεολαίες από την Παλαιστίνη και το Ισραήλ και από την Νατάσσα Μποφίλιου, ερμηνεύτρια.
• Η μεγαλύτερη εικαστική έκθεση αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης, με 123 εικαστικούς να ενώνουν τη φωνή τους απέναντι στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ στη Γάζα, την Γκουέρνικα της εποχής μας.
• Το Σάββατο 27 Σεπτέμβρη, στις 21.30 στην Κεντρική Σκηνή, μεγάλο αντιπολεμικό αφιέρωμα με τίτλο «Στρατηγέ, ο άνθρωπος έχει ένα ελάττωμα... ξέρει να σκέφτεται!». Μουσική επιμέλεια: Θύμιος Παπαδόπουλος. Συμμετέχουν: Κώστας Θωμαΐδης, «Κοινοί Θνητοί», Δημήτρης Μπάκουλης, Μίλτος Πασχαλίδης, Ηρώ Σαΐα, Αγγελική Τουμπανάκη, Διονύσης Τσακνής, Μαρία Φαραντούρη.

Δεκάδες και τα συνεργεία σε κάθε γωνιά του Φεστιβάλ: Οι Οργανώσεις Αττικής υποδέχονται τους εκατοντάδες νέους και νέες, εργαζόμενους προπαγανδίζοντας πλατιά το Συνέδριο και τη δημοσίευση των Θέσεων της Κεντρικής Επιτροπής με τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» 4-5 Οκτώβρη. Το μαχητικό στίγμα είναι ένα: «Φτάνουμε με τις Θέσεις παντού».

Ηδη αρκετοί επισκέπτες προσέρχονται και αξιοποιούν τη δυνατότητα να απευθυνθούν στα περίπτερα της ΚΟ Αττικής, εκδηλώνοντας το ενδιαφέρον τους για την προμήθεια των Θέσεων της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο μόλις κυκλοφορήσουν, μέσω ειδικής φόρμας που μπορούν να συμπληρώνουν επιτόπου (έντυπα ή ηλεκτρονικά).

Τα σταντ που υπάρχουν στο σημείο είναι συνεχώς γεμάτα με κόσμο που συζητά ζωηρά, παραθέτοντας σκέψεις και προβληματισμούς για μια σειρά φλέγοντα ζητήματα.

«Πότε έρχονται οι Θέσεις;», ακούγεται συχνά - πυκνά από επισκέπτες που κοντοστέκονται και ρωτάνε να μάθουν περισσότερα.

Στο αναμνηστικό περιέχονται κυρίως δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη» και ορισμένα ντοκουμέντα που αφορούν τα Συνέδρια του ΚΚΕ και «φωτογραφίζουν» την πορεία και ωρίμανσή του. Ενδεικτικά εμπεριέχονται φωτογραφίες από τα πρώτα Συνέδρια του ΣΕΚΕ, από εξώφυλλα του «Ριζοσπάστη» κατά τη διάρκεια εργασιών Συνεδρίων καθώς και υλικά από αυτά.

Η ΚΟ Αττικής προλογίζοντας το αναμνηστικό σημειώνει:

«Το ΚΚΕ από την ίδρυσή του (1918), στον απόηχο της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, έως σήμερα, παλεύει για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, αντιμετωπίζοντας την επίθεση της αστικής τάξης, του κράτους της, των διεθνών συμμάχων της. Ανδρώθηκε στη φωτιά της ταξικής πάλης, αντιπάλεψε την καπιταλιστική εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αποτέλεσε τον καθοδηγητή του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας τη δεκαετία του 1940. Παρά τις αντιφάσεις και ανεπάρκειες στη στρατηγική του, που αφορούσαν και το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, ποτέ δεν συνθηκολόγησε με την εξουσία του κεφαλαίου. Η υπερεκατοντάχρονη Ιστορία του αποτελεί τη "σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος".

Το ΚΚΕ δεν μεταλλάχτηκε, έμεινε όρθιο στη θύελλα της αντεπανάστασης. Συλλογικά διαμόρφωσε σύγχρονη επαναστατική στρατηγική, όπως αποτυπώνεται στο Πρόγραμμά του. Βαδίζουμε προς το 22ο Συνέδριο με την αποφασιστικότητα ότι χτίζουμε "ΚΚΕ δυνατό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία, έτοιμο στο κάλεσμα της Ιστορίας για τον Σοσιαλισμό"».

Πλήθος φοιτητών γέμισε από νωρίς το Στέκι και άλλοι συζητούσαν για τα προβλήματα των σχολών τους, άλλοι για τις ανασφάλειες που προκύπτουν σχετικά με την εργασιακή τους προοπτική, τα νέα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση για τα πανεπιστήμια και τις διαγραφές.

Λύση στους προβληματισμούς τους δίνει η έκθεση που δεσπόζει και αναδεικνύει την πρόταση της ΚΝΕ για τα πανεπιστήμια, δίνοντας εφόδια για τους νέους αγώνες που ετοιμάζονται στις σχολές, τους νέους αγώνες - απάντηση στην πολιτική που τσακίζει τη ζωή της νεολαίας. Αλλωστε, όπως και οι ίδιοι τονίζουν, συλλογικά και οργανωμένα έχουν στείλει μια σειρά νομοσχέδια κυβερνήσεων και μέτρα που αφορούν τις σχολές τους ...στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει προξενήσει επίσης το περίπτερο που φιλοξενεί τα «Fun Facts» για τα επιστημονικά αντικείμενα ανά σχολές, και όπου ο κάθε φοιτητής μπορεί να μάθει πλευρές της επιστήμης του, μέσα από το διαδραστικό παιχνίδι «Το επιστημονικό αντικείμενο αλλιώς». Ανάμεσα σε άλλα οι φοιτητές μαθαίνουν πώς θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στον σοσιαλισμό οι επιστήμες τους, τονίζοντας ότι όντως η ΚΝΕ είναι μεγάλο «σχολείο».

Αρκετούς νέους προσελκύει και η έκθεση με τις κινητοποιήσεις των φοιτητών και τις δράσεις τους ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στους πολέμους και στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, καθώς σε πολλές σχολές οι φοιτητές έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον Παλαιστινιακό λαό. Στη συνέχεια έχουν την ευκαιρία να μάθουν για τον Αϊνστάιν και τη στάση του απέναντι στον πόλεμο.

Αρκετοί προμηθεύονται από το περίπτερο του Στεκιού εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», και κυρίως τη νέα έκδοση της ΚΝΕ «Αλήθειες και Ψέματα για τον Σοσιαλισμό - 3. Για την Εκμετάλλευση».

Στον χώρο δεσπόζει επίσης το σύνθημα της «Πανσπουδαστικής Κίνησης Συνεργασίας» «Δυναμώνουμε το φοιτητικό κίνημα - Πτυχία με αξία, δωρεάν σπουδές».

Παράλληλα λειτουργεί στον χώρο Στέκι για τους πρωτοετείς φοιτητές, όπου μπορούν να γνωριστούν με τις Οργανώσεις της ΚΝΕ στα Πανεπιστήμιά τους. Ηδη από τις πρώτες ώρες που άνοιξε τις πύλες του το Φεστιβάλ έχουν περάσει από το Στέκι δεκάδες νέοι φοιτητές, που ξέρουν την ΚΝΕ μέσα από τα σχολεία τους. Αλλοι αναφέρουν ότι γνώρισαν την ΚΝΕ μέσα από τις κινητοποιήσεις και τις δράσεις της στους χώρους νεολαίας για την Παλαιστίνη, όπου πολλοί απ' αυτούς πήραν δύναμη για να συνεχίσουν να αγωνίζονται, να διεκδικούν, να παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο.

Μπλουζάκια για την Παλαιστίνη, για τα 80 χρόνια από τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, πάνινες τσάντες που έχουν πάνω τους διάφορα σχέδια, όπως η μορφή του Ν. Μπελογιάννη, αυτή του Ντ. Σοστακόβιτς, για την Παλαιστίνη κ.λπ.

Ακόμα, διατίθενται σετ με αναμνηστικές κάρτες από τα Φεστιβάλ, τετράδια και μαγνητάκι.

Τα αναμνηστικά διατίθενται για οικονομική ενίσχυση της ΚΝΕ και γίνονται ανάρπαστα, με πολλούς επισκέπτες να συρρέουν ώστε να τα προμηθευτούν.

Το στίγμα δίνουν οι αφιερωματικές εκθέσεις, όπου ξεχωρίζει το σύνθημα «Είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανές - Δυναμώνουμε τον αγώνα μας για ζωή και δουλειά με δικαιώματα».

Με το θέμα αυτό άλλωστε πραγματοποιείται σήμερα Πέμπτη στις 19.30 η εκδήλωση του Στεκιού, με ομιλητές τον Γιάννη Γαλανόπουλο, πρόεδρο της ΟΕΝΓΕ, την Ντίνα Γκογκάκη, πρόεδρο της ΟΙΥΕ, τον Μάρκο Μπεκρή, πρόεδρο του ΕΚ Πειραιά, τον Γιώργο Στεφανάκη, μέλος της ΕΕ του ΕΚΑ και του ΔΣ της ΠΟΕΕΤ, και τον Νίκο Τσακλίδη, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, εργαζόμενο στη «Hellenic Train».

Λίγες μέρες πριν τη μεγάλη πανελλαδική πανεργατική απεργία την 1η Οκτώβρη ενάντια στο νομοσχέδιο - έκτρωμα της κυβέρνησης της ΝΔ, δεν θα μπορούσαν να μην απασχολούν τις συζητήσεις η οργάνωση και η επιτυχία της, με τους νέους εργαζόμενους να έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τα συνδικάτα τους.

Ο εργάσιμος χρόνος είναι το θέμα που κυριαρχεί στα ταμπλό, όπου μέσα από μια καλαίσθητη ιστορική αναδρομή ο επισκέπτης μαθαίνει για τους αγώνες της εργατικής τάξης και το «ματωμένο Σικάγο» του 1892, τους αγώνες της εργατικής τάξης στην Ελλάδα για το 8ωρο.

Και αν κάτι βγαίνει ως συμπέρασμα είναι ότι σήμερα, την εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης και των επιστημονικών επιτευγμάτων, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουμε τα επιτεύγματα της εργασίας μας σε όλες τις πλευρές της ζωής μας, εμπόδιο όμως στέκεται η ίδια η οργάνωση της παραγωγής με κριτήριο το κέρδος, ο καπιταλισμός.

«Με μαζική ΚΝΕ, με ισχυρό και δυνατό ΚΚΕ, βαδίζουμε στον δρόμο της ανατροπής» είναι λοιπόν το μήνυμα που εκπέμπει το Στέκι.

Ολα αυτά μέσα από πλήθος φωτογραφικού υλικού και βίντεο, που συνδέονται με τεκμηρίωση μέσω στοιχείων που παρουσιάζονται από χάρτες και γραφήματα. Από τις πρώτες ώρες που άνοιξαν οι πύλες του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» η έκθεση αποτελεί πόλο έλξης για τους επισκέπτες, αφορμή για συζητήσεις και προβληματισμούς, ενώ οργανωμένες ξεναγήσεις έχουν προγραμματιστεί για όλες τις μέρες του Φεστιβάλ.

Βγαίνοντας από τον χώρο της έκθεσης, οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να προμηθευτούν τη νέα έκδοση που έχει επιμεληθεί η Ιδεολογική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ, «Για την εκμετάλλευση», στο πλαίσιο της σειράς «Αλήθειες και Ψέματα για τον Καπιταλισμό», που μόλις κυκλοφόρησε.

Η έκθεση χωρίζεται νοηματικά σε δύο μέρη, το καθένα με τις δικές του ενότητες.

Ξεκινά δίνοντας απαντήσεις στις αιτίες που κάνουν τον σημερινό κόσμο άδικο για τους λαούς, φωτίζοντας τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος και εξηγώντας πώς η εξουσία του κεφαλαίου βρίσκεται στον πυρήνα όλων των μεγάλων δεινών που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα.

Βήμα - βήμα ο επισκέπτης ανακαλύπτει πώς η υπεραξία αποτελεί απλήρωτο χρόνο εργασίας του εργαζόμενου, ο οποίος παράγει πολύ περισσότερα σε σχέση με αυτά που τελικά παίρνει με τον μισθό του. Αυτό οδηγεί τους εργαζόμενους σε ορισμένες περιόδους να ζουν χειρότερα και σε σχέση με το παρελθόν, να βλέπουν να υποχωρούν σε απόλυτο βαθμό οι όροι ζωής τους.

Στη συνέχεια σειρά έχει ο ρόλος του αστικού κράτους, που έρχεται να θωρακίσει την εκμετάλλευση ως μηχανισμός κυριαρχίας και καταπίεσης της εργατικής τάξης. Σε αυτό το πλαίσιο, παρουσιάζεται το πώς τα αστικά κόμματα υπηρετούν τις κατευθύνσεις του κεφαλαίου, που παρά τις αλλαγές στο τιμόνι της διακυβέρνησης ασκούν αντιλαϊκή πολιτική, όπως για παράδειγμα με την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και στον εργάσιμο χρόνο.

Ακολουθεί η ενότητα που καταπιάνεται με τον αντιδραστικό ρόλο των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, των διεθνών συμμαχιών της αστικής τάξης με στόχο την αναβάθμιση της θέσης της στο πεδίο των διεθνών καπιταλιστικών ανταγωνισμών, την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και τη θωράκιση της εξουσίας της. Εδώ παρουσιάζεται ο πρωταγωνιστικός ρόλος που έχει η συμμετοχή της ελληνικής αστικής τάξης στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, του οπλισμένου χεριού των αμερικανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Στο πλαίσιο της αναβάθμισης αυτής της θέσης εντάσσεται και η λεγόμενη στρατηγική συμμαχία με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.

Με χάρτες, γραφήματα και άλλα στοιχεία παρουσιάζεται η αντιπαράθεση των ιμπεριαλιστών σε όλη την υφήλιο, με πολέμους και επεμβάσεις από την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή μέχρι τους ανταγωνισμούς στον Ινδο-Ειρηνικό και στην Αρκτική.

Από την πρωτιά στον αντικομμουνισμό, στη λογοδοσία στα επιχειρηματικά λόμπι και στην αναβάθμισή της ως γερακιού του πολέμου σε διάφορα μέτωπα, από την Ουκρανία μέχρι το Σαχέλ της Αφρικής, ακολουθεί η αποκάλυψη του πραγματικού χαρακτήρα της ΕΕ. Το ότι δεν αποτελεί την Ευρώπη των λαών, της δημοκρατίας και της ειρήνης, όπως την παρουσιάζουν, αλλά μια ένωση ευρωπαϊκών αστικών κρατών που με όλα τα μέσα στρέφεται εναντίον των λαών.

Οι συζητήσεις μεταξύ των επισκεπτών, που σχολιάζουν τα πάνελ της έκθεσης και τα στοιχεία, δυναμώνουν στο δεύτερο μέρος, όπου δίνεται η απάντηση στο φυσιολογικό ερώτημα που ακολουθεί: «Τι μπορούν να κάνουν οι λαοί;».

Εδώ η απάντηση φωτίζεται μέσα από το Πρόγραμμα του Κόμματος: «Πίσω από τα αποπροσανατολιστικά διλήμματα όπως "εκσυγχρονισμός ή λαϊκισμός", "διαφθορά ή κάθαρση", "πρόοδος ή συντήρηση", το πραγματικό δίλημμα είναι επαναστατική ανατροπή ή συμβιβασμός με το σύστημα της εκμετάλλευσης. Ο λαός πρέπει να δυναμώσει τα αδιέξοδα του αστικού πολιτικού συστήματος, να μη στραφεί σε νέους αλλά και παλιούς επίδοξους σωτήρες, να πάει κόντρα στην αστική τάξη και στο κράτος της».

Η απάντηση πλαισιώνεται από στιγμιότυπα όπου οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι και η αγροτιά βγήκαν στο προσκήνιο, οργάνωσαν την πάλη τους απέναντι στην πολιτική των κυβερνήσεων, στην ΕΕ, στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Ταυτόχρονα ο επισκέπτης συναντιέται με τον καθοριστικό και αναγκαίο ρόλο της επαναστατικής πρωτοπορίας σε αυτόν τον αγώνα, του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Η παρουσίαση της πείρας της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα αποδεικνύει ότι οι λαοί έχουν τη δύναμη να γυρίσουν μπροστά τον τροχό της Ιστορίας. Να ολοκληρωθεί η ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, εξοπλισμένης με τη γνώση και τα συλλογικά συμπεράσματα από την πείρα του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε, με τις νέες δυνατότητες που γεννά η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Εδώ δεν παρουσιάζονται μόνο τα ιστορικά επιτεύγματα του σοσιαλισμού σε μια σειρά τομείς της ζωής του εργαζόμενου ανθρώπου, αλλά και η επεξεργασία του Κόμματος για τις αιτίες που οδήγησαν στην ανατροπή της σοσιαλιστικής εξουσίας.

Για ποια ελευθερία γίνεται λόγος, όταν μια νέα γυναίκα -εργαζόμενη - φοιτήτρια - υφίσταται την εκμετάλλευση, την ανισοτιμία, τα εκβιαστικά διλήμματα του συστήματος; Πώς διαμορφώνονται τα πρότυπα για τα νέα κορίτσια μέσα από τα social media και πώς αναπαράγονται οι κυρίαρχες αντιλήψεις για τις ανισότιμες σχέσεις των δύο φύλων, τη σεξουαλικότητα, τον κυρίαρχο αστικό τρόπο ζωής, όπως προωθούνται μέσα από όλους τους θεσμούς του αστικού κράτους και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς της καπιταλιστικής εξουσίας;

Μέσα από έξυπνα και ζωντανά ερωτηματολόγια που έχει επιμεληθεί η Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ για τις νέες γυναίκες και τα νέα ζευγάρια, η «Κόκκινη Γωνιά» φωτίζει αυτά και άλλα ερωτήματα, τη διαστρέβλωση, τα σάπια πρότυπα και στερεότυπα που αναπαράγονται για τη θέση της γυναίκας σήμερα, για τις διαπροσωπικές σχέσεις, προσελκύοντας το ενδιαφέρον εκατοντάδων νέων.

Το μεγάλο ενδιαφέρον αποτυπώνεται εξάλλου και στις ξεναγήσεις, στον ζωντανό διάλογο που αναπτύσσεται με νέες σπουδαστριες αλλά και σπουδαστές της κατάρτισης, φοιτήτριες και φοιτητές που ξεναγούνται στην έκθεση. «Πόση ελευθερία υπάρχει όταν πχ στις ΗΠΑ η άμβλωση είναι παράνομη» λέει μια νέα σπουδάστρια. «Δεν υπάρχει "σεξεργασια", σκλαβιά είναι, ειδικά για τις γυναίκες από άλλήη χώρα» λέει ένας νέος σπουδαστής, ενώ όλοι έχουν κάτι να πουν όταν φτάνει η ώρα να συμππληρωθούν τα ερωτηματολόγια για το περιεχόμενο και την επίδραση των Social media.

Η φετινή "σφήνα" δίνει απάντηση στα καλπικα διλήμματα που γέννα το σύστημα. Σφήνα στα σχέδια τους είναι να γίνει η νέα γυναίκα «μαχήτρια στον δρόμο της ανατροπής, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας και ισοτιμίας».

Το άνοιγμα της εκδήλωσης έκανε η Γωγώ Θεοδωροπούλου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και επικεφαλής της Επιτροπής του ΚΣ για τις νέες γυναίκες και τα νέα ζευγάρια. Οπως ανέφερε, με βάση το ενδιαφέρον μελών της ΚΝΕ να προμηθευτούν την έκδοση από την πρώτη κιόλας στιγμή κυκλοφορίας του στην Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ, η συζήτηση στοχεύει «να ενισχύσουμε τη θέληση και την αναγνωστική αντοχή καθώς πρόκειται για ένα απαιτητικό βιβλίο» ενός μαρξιστή επιστήμονα, αναδεικνύοντας πλευρές της συμβολής του στην επιστημονική σκέψη σε γενικά φιλοσοφικά ζητήματα, όπως και σε ζητήματα φυσικών επιστημών, βιολογίας, ψυχολογίας, ιατρικής.

Την κεντρική ομιλία έκανε η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που από την αρχή στάθηκε στην αξία του βιβλίου, αν και γράφτηκε πριν από 50 χρόνια «με έντονα τα στοιχεία της τότε τρέχουσας ιδεολογικής πάλης, με τις τότε θεωρίες περί σεξουαλικότητας, αλλά και με ορισμένες αδυναμίες σε ζητήματα της επαναστατικής στρατηγικής (σημειώνονται στον πρόλογο και σε υποσημειώσεις) αλλά και σε άλλα (...)

Στην ομιλία της ανέδειξε τον άξονα διαπραγμάτευσης της ανθρώπινης σεξουαλικής συμπεριφοράς του συγγραφέα: «Ο άξονας της διαπραγμάτευσης του Χόλιτσερ είναι ότι τα ενδιαφέροντα για το σεξ, τον έρωτα, τα συναισθήματα και τις αξίες που περιβάλλουν τις σεξουαλικές σχέσεις, την επιθυμία και πραγματοποίηση τεκνοποίησης δεν μπορούν να αποσπαστούν από το κεντρικό ζήτημα, που αποτελεί και στόχο της επανάστασης: "Σε ποια κοινωνία διαμορφώνονται, με ποιες βασικές οικονομικές - πολιτικές προϋποθέσεις". Δηλαδή με ποιες προϋποθέσεις ιδιοκτησίας των βασικών μέσων παραγωγής, σε ποιες συνθήκες παραγωγής και συνολικά οργάνωσης της κοινωνίας μπορούν να ανθίσουν οι προσωπικές σχέσεις, να ανθίσει ο ατομικός έρωτας, απαλλαγμένος από οικονομικούς παράγοντες και ξεπερασμένες κοινωνικές προκαταλήψεις, από ηθικές αντιλήψεις που αναπτύχθηκαν στη βάση της υποταγής της γυναίκας στον άνδρα, όταν εμφανίστηκε η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

Απ' αυτήν τη διαδικασία καθορίζεται και η εξέλιξη των κοινωνικών ρόλων των δύο φύλων, των μεταξύ τους σχέσεων, των ευθυνών τους απέναντι στους απογόνους τους, η εξέλιξη των μορφών κοινωνικής συμβίωσης, δηλαδή και η εξέλιξη της ίδιας της οικογένειας ως μιας μορφής κοινωνικής συμβίωσης, αλλά και της θεσμικής μορφής της, του γάμου. (...)

Παρουσιάζοντας τα 7 κεφάλαια της έκδοσης και την επικαιρότητα των συμπερασμάτων, η Ελ. Μπέλλου σημείωσε σχετικά με το πρώτο κεφάλαιο που τιτλοφορείται «"Κατάργηση των ταμπού" και εμπορευματοποίηση»:

«Ο Χόλιτσερ δίνει πολύ καλά τη σχέση του καπιταλιστικού συστήματος τόσο με τον μηχανισμό των σεξουαλικών ταμπού, της ψευτοηθικής, όσο και με τις θεωρίες και πρακτικές περί της σεξουαλικής απελευθέρωσης, ως όψεις του ίδιου νομίσματος. Αναφέρει ο Χόλιτσερ στο πρώτο κεφάλαιο: "Η απλή κατάργηση των σεξουαλικών ταμπού, η οποία αφήνει ανέγγιχτες τις δομές της κοινωνίας - κυρίως την οικονομική της βάση - δεν μπορεί να πετύχει τίποτα περισσότερο από το να αντικατασταθεί ο πουριτανός από τον εξαγριωμένο (δηλ. αποχαλινωμένο) συντηρητικό, που παραμένει "μοναχικός", "επιφανειακός", "άσεμνος" και εγωκεντρικός (...) προσδίδοντας στην παραμόρφωσή του το πρόσημο του "πρωτοποριακού".

Σήμερα, σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, επιδιώκουν να εμφανίσουν τη σεξουαλική ελευθεριότητα ως το Α και το Ω των ατομικών δικαιωμάτων, της ελευθερίας, της προοδευτικότητας. Θέλουν να τραβήξουν τους νέους και τις νέες στην αναζήτηση της προσωπικής τους ανάπτυξης - ολοκλήρωσης με κύριο και μοναδικό άξονα τη σεξουαλικότητα».

Στη συνέχεια της ομιλίας στάθηκε στο κεφάλαιο σχετικά με τη βιολογία της σεξουαλικότητας: «Ισως είναι από τα πιο δύσκολα κεφάλαια, παρόλο που ο Χόλιτσερ είχε σπουδάσει Βιολογία και εργάστηκε σε προγράμματα Εκπαίδευσης. Βέβαια, στα 50 χρόνια που μεσολάβησαν, έχει προχωρήσει η έρευνα, η γνώση όσον αφορά τις βιο- και νευροεπιστήμες, που δεν αναιρούν, αλλά τεκμηριώνουν καλύτερα τις γνώσεις που περιλαμβάνει το 2ο κεφάλαιο.

Συχνά νέοι και νέες δυσκολεύονται να κατανοήσουν τι σημαίνει δυαδικότητα του φύλου στην αναπαραγωγή του είδους και την μπερδεύουν με χαρακτηριστικά του ενός ή του άλλου φύλου που είναι αποτελέσματα - προϊόντα των διαφορετικών κοινωνικών τους ρόλων στο διάβα εκατοντάδων ή και χιλιάδων χρόνων».

Αξιοποιώντας απόσπασμα του ανατόμου Young, που περιλαμβάνεται στην έκδοση, η ομιλήτρια τόνισε: «Σε αυτή τη βάση εξηγεί πώς η τυπική ετερόφυλη σεξουαλική συμπεριφορά - από βιολογικής/ψυχολογικής πλευράς - ΔΕΝ είναι συντηρητισμός ή έλλειψη προοδευτικής σκέψης.

Αλλά και η ομοφυλόφιλη σεξουαλική συμπεριφορά, ενδεχομένως στο έδαφος κάποιας δυνητικής βιολογικής προδιάθεσης, μόνο κάτω από συγκεκριμένους κοινωνικούς παράγοντες εξελίσσεται ως τέτοια». Ενώ έκανε εκτενή αναφορά στα αποσπάσματα που σχετίζονται με «το πώς εξελίσσεται η βιολογική διαφοροποίηση του φύλου».

Επικεντρώνοντας στην ουσία του κεφαλαίου σημείωσε στην ομιλία της: «Ο διαχωρισμός των δύο φύλων είναι βιολογικός, σχετίζεται με τη θέση τους στη διαδικασία αναπαραγωγής του είδους. Aυτή η διαφοροποίηση έπαιξε ρόλο στην κοινωνική διαφοροποίηση των φύλων μόνο σε συνθήκες ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης ανθρώπου από άνθρωπο...

Συναισθήματα όπως "ζήλια", "αίσθημα ιδιοκτησίας του θηλυκού απ' το αρσενικό" αλλά και συναισθηματικής υποταγής - εξάρτησης της γυναίκας, συμπεριφορά σεξουαλικής βίας του άνδρα, δεν είναι ζωώδη ένστικτα αλλά επίκτητες κοινωνικές συμπεριφορές».

Αφού στάθηκε στην παρουσίαση των Κεφαλαίων 3 και 4 για την ιστορική εξέλιξη της σεξουαλικότητας, αλλά και της οικογένειας, στη βάση της εξέλιξης των μέσων παραγωγής και των αντίστοιχων σχέσεων ιδιοκτησίας τους, τόνισε στην ομιλία της:

«Ουσιαστικά βασίζεται στο εμβληματικό έργο του Ενγκελς "Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους", αξιοποιώντας και μεταγενέστερα ανθρωπολογικά ευρήματα.

Το Κόμμα μας έχει πλούσια βιβλιογραφία και αρθρογραφία ως προς το ζήτημα της προέλευσης της γυναικείας ανισοτιμίας για την εξέλιξή της στον καπιταλισμό, και ειδικότερα στη χώρα μας. Εχουμε αναδείξει ότι η νομική ισότητα των δύο φύλων, αποτέλεσμα της συμμετοχής της γυναίκας στην εργασία, δεν έφερε ταυτόχρονα και πραγματική ισοτιμία των δύο φύλων σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής. Κατάλοιπα παρωχημένων κοινωνικών αντιλήψεων και πρακτικών, όπως είναι η μικρότερη συμμετοχή γυναικών και της αστικής τάξης στα όργανα της εξουσίας της, αλλά και της εργατικής στα όργανα του κινήματος και του κόμματός της, κατάλοιπα ή καταπιεστική ή η υποτιμητική συμπεριφορά άνδρα προς γυναίκα δεν αφορούν εξουσία φύλου, τη λεγόμενη "πατριαρχία", αλλά έχουν τη ρίζα τους στην εμφάνιση ταξικού διαχωρισμού, θεμέλιό τους είναι η εξουσία τάξης προς άλλη ή άλλες τάξεις.

Εύστοχα ο Χόλιτσερ επισημαίνει στο κλείσιμο του κεφαλαίου ότι η πραγματική ισότητα της γυναίκας με τον άνδρα θα γίνει "στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, ως αποτέλεσμα της ταξικής πάλης, που καταργεί «την οικογένεια ως μέσο για τη διατήρηση και μεταβίβαση της περιουσίας και της κοινωνικής θέσης»"».

Παρουσιάζοντας το 5ο κεφάλαιο για την κοινωνική ψυχολογία της σεξουαλικότητας, τόνισε στην ομιλία της:

«Δεν είναι η ψυχολογία του ατόμου που καθορίζει την κοινωνική του δράση, τη συμπεριφορά του, αλλά οι κοινωνικές συνθήκες, όπως βέβαια τις βιώνει το κάθε άτομο και επενεργώντας σε αυτές.

Αυτό το κεφάλαιο μας βοηθά να δούμε τις καπιταλιστικές προθέσεις στις διάφορες καμπάνιες κατάρριψης ταμπού του παρελθόντος, που δεν είναι καινούργιο φαινόμενο.

Αναφέρει ο συγγραφέας: "Είναι προφανές ότι μια «ιδεολογία της ελευθερίας» που δεν στρέφεται κατά των οικονομικών βάσεων της καπιταλιστικής κοινωνίας και η οποία εστιάζει στην ελευθερία από τα «παραδοσιακά ταμπού», συμπεριλαμβάνοντας αυτά που αφορούν τη σεξουαλική ζωή, δεν φαίνεται να είναι σοβαρή απειλή για την αστική τάξη αυτής της κοινωνίας". (...)

Εύστοχα κάνει κριτική στον Βίλχελμ Ράιχ, που αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αποσπώντας την "ψυχική δομή" από την ιστορικότητά της, πρόβαλλε ολοένα και περισσότερο τη "σεξουαλική επανάσταση" στη θέση της κοινωνικής επανάστασης.

Ο Χόλιτσερ σωστά αναδεικνύει ότι τέτοιος αποπροσανατολισμός - να ανάγεται η σεξουαλικότητα σε στοιχείο επαναστατικότητας - αφορούσε και τη σεξουαλική απελευθέρωση της γυναίκας στις πρώτες μεταπολεμικές συνθήκες, όταν με τη μαζική είσοδό της στην κοινωνική εργασία, μαζικά έσπαγε την περιθωριοποίησή της στο σπίτι.

Κινήσεις όπως της "Sexpol" υπήρξαν οι προκάτοχοι άλλων κινήσεων περί σεξουαλικής ελευθεριότητας της δεκαετίας του 1970 ή σημερινών, των "ΛΟΑΤΚΙ+".

Οπως εύστοχα επισημαίνει: "...Η σεξουαλική αποξένωση είναι στην ουσία μια συνέπεια της κοινωνικοοικονομικής αποξένωσης"».

Ενώ σε άλλο σημείο της ομιλίας τονίστηκε: «Και σήμερα, η δήθεν άρνηση της αστικής ψευτοηθικής, ακίνδυνη για τον καπιταλισμό, προβάλλει την πορνεία ως προοδευτισμό, ως δήθεν "ελευθερία στην αυτοδιάθεση του σώματος" ή και επιλογή μιας μορφής εργασίας. Κρύβει ότι πρόκειται για ακραία και βάρβαρη μορφή εμπορευματοποίησης όχι απλά της εργατικής δύναμης, αλλά και βιολογικών λειτουργιών. Φυσικά υπάρχουν κι άλλες τέτοιες ακραίες και βάρβαρες μορφές, π.χ. το εμπόριο ανθρώπινων οργάνων, η εμπορευματοποιημένη παρένθετη κύηση».

Οπως αναφέρεται σε απόσπασμα του βιβλίου από το κεφάλαιο για το «σεξ στον σύγχρονο καπιταλισμό»: «Σε αυτήν την ιστορική διαδικασία, σε αυτήν την "πραγματική αφαίρεση", αναπτύσσεται κοινωνικά μόνο ό,τι είναι λειτουργικό για το κεφάλαιο. Η σεξουαλική ζωή διαχωρίζεται από την κοινωνική, αποκτά αυτοτέλεια και χάνει τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου ως κύριας παραγωγικής δύναμης, δηλαδή η σεξουαλική σχέση τίθεται ως κοινωνική σχέση μόνο στον βαθμό που εξυπηρετεί τη βιολογική αναπαραγωγή, τη δημιουργία νέων εργατικών δυνάμεων».

«Αυτό το κίνητρο - σημείωσε η Ελ. Μπέλλου - καθορίζει σήμερα την τάση αστικών δυνάμεων και καπιταλιστικών κρατών να προσανατολίζουν την έρευνα - τεχνολογία προς την κατεύθυνση να γενικευτεί η απόσπαση της τεκνοποίησης από τη φυσική διαδικασία. Δεν εννοούμε άρνηση της ιατρικής υποβοήθησης της γονιμότητας, αλλά τα περί τεχνητής κύησης. Εννοούμε επίσης όλη την παρέμβαση - προτροπή προς την αμφισβήτηση της αποδοχής και συνειδητοποίησης του βιολογικού φύλου, την προτροπή σε πρόχειρες και αλλεπάλληλες φυλομεταβάσεις.

Ολα αυτά σχετίζονται με μεγάλη συσσώρευση κεφαλαίου σε φαρμακοβιομηχανίες, βιομηχανία παραγωγής σχετικών μηχανημάτων κλινικών κ.λπ.», τόνισε η ομιλήτρια.

«Το τελευταίο 7ο κεφάλαιο αποτελεί μια σύνοψη της μαρξιστικής προσέγγισης... με ορισμένα πολύ δυνατά κομμάτια, αξιοποιώντας θέσεις των Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν», σημείωσε χαρακτηριστικά στην ομιλία της και στάθηκε στις αναφορές του βιβλίου σχετικά με «την κριτική του Μαρξ στον "πρωτόγονο κομμουνισμό". Αναφέρει επίσης τη γνωστή επιστολή του Λένιν προς την επαναστάτρια Ινές Αρμάντ, κάνοντας κριτική στην αναφορά μπροσούρας για τις εργάτριες (...) περί "ελευθερίας του έρωτα". Ο Λένιν το θεωρούσε ως αστικό και όχι εργατικό αίτημα. Επιδίωξε να διαχωρίσει τα ταξικά εργατικά - λαϊκά αιτήματα κοινωνικής απελευθέρωσης της γυναίκας από τα αστικά (...)

Δεν είναι καινούργιο στην αστική ιδεολογία, στην οπορτουνιστική, να παρουσιάζεται ανεστραμμένα η εξής σχέση: Τα ζητήματα του σεξ, του έρωτα κ.λπ. να παρουσιάζονται ως κύρια κοινωνικά ζητήματα, αντίστοιχα ως καθοριστικά αξιών όπως η "ελευθερία", η "δημοκρατία", κοινωνικών πράξεων, όπως η επανάσταση, και όχι ως συμπληρώματα του κύριου κοινωνικού ζητήματος της ατομικής ιδιοκτησίας, που προσδιορίζει και τον βασικό στόχο της κοινωνικής επανάστασης.

Στις τελευταίες σελίδες του κεφαλαίου, ο Χόλιτσερ επιχειρεί να σκιαγραφήσει τι σημαίνει επαναστατικοποίηση των ερωτικών σχέσεων (...) τη διαμόρφωση των σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων απαλλαγμένων από την υποκρισία, καταστρέφοντας τον πατριαρχικό χαρακτήρα των οικογενειακών σχέσεων.

Οσο εξελίσσονται οι ανθρώπινες μορφές συμβίωσης θα αναπτύσσονται συναισθήματα όπως η τρυφερότητα, η φροντίδα, η αλληλοαποδοχή της ερωτικής ψυχικής ευφορίας, ο σεβασμός στα συναισθήματα του εκάστοτε ερωτικού συντρόφου, που είναι γνωρίσματα της ανθρώπινης αγάπης στην πιο γνήσια και βαθιά έννοιά της, όπως αναφέρει κι ο συγγραφέας.

Στον καπιταλισμό μπορούν να εμφανιστούν μόνο ως φύτρα στους κομμουνιστές επαναστάτες/-τριες, χωρίς να αποσπόμαστε από την επίδραση που ασκεί το καπιταλιστικό περιβάλλον και σε αυτούς, οπότε απαιτείται συνεχής ανεβασμένη κομμουνιστική συνείδηση και προσπάθεια στην καθημερινή πρακτική. Πιο γενικευμένα θα το συναντήσουμε κατά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Η ουσία είναι ότι οι νέες ερωτικές σχέσεις προϋποθέτουν τις οικονομικές - πολιτικές συνθήκες και όχι το αντίστροφο».

Ο νέος αυτός χώρος, ο οποίος ήδη από την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ αγκαλιάστηκε πλατιά, αποτελεί σημείο συνάντησης όπου Ελληνες και μετανάστες εργαζόμενοι και πρόσφυγες μπορούν να βρεθούν, να συζητήσουν, να βάλουν ένα ακόμα λιθαράκι στον κοινό αγώνα για ζωή και δουλειά με δικαιώματα, ενάντια στην εκμετάλλευση, στον πόλεμο, στον ξεριζωμό. Να φωτιστούν πλευρές της πάλης ενάντια στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα της αδικίας, της φτώχειας και της προσφυγιάς, που γεννά καραβάνια ξεριζωμένων, που εγκλωβίζει σε ΝΑΤΟικές δομές - φυλακές, που χαράζει διαρκώς νέες αιματοβαμμένες θαλάσσιες οδούς, που κοιτά «στα δόντια» τους πρωταγωνιστές της σύγχρονης «Οδύσσειας» προκειμένου να εξασφαλίσει φτηνό εργατικό δυναμικό για να αυγατίσουν τα κέρδη τους μια χούφτα παράσιτα.

Δίπλα έχουν στήσει τις δικές τους γωνιές νέα παιδιά από το Μαρόκο και την Παλαιστινιακή Παροικία, όπου διαθέτουν αναμνηστικά από τις πολύπαθες χώρες τους.

Προχωρώντας δίπλα, τα στοιχεία που παρατίθενται είναι αμείλικτα. Μεταξύ αυτών: 61 πολεμικές συγκρούσεις σε 36 χώρες, ο μεγαλύτερος αριθμός μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. 122,1 εκατομμύρια εκτοπισμένοι άνθρωποι, αριθμός - ρεκόρ στην ανθρώπινη Ιστορία. Ειδική μνεία γίνεται στο αντιδραστικό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο. Υπεύθυνοι του δράματος του ξεριζωμού και οι ελληνικές κυβερνήσεις, που υλοποιούν τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Και ακριβώς δίπλα το κόκκινο της αντίστασης.

Μέσα σε έναν κόσμο που φλέγεται, το ΚΚΕ διεκδικεί προστασία για όλους τους πρόσφυγες, άσυλο, χαρτιά και ταξιδιωτικά έγγραφα για τις χώρες του πραγματικού προορισμού, να κλείσουν οι δομές - φυλακές.

Η έκθεση κλείνει προβάλλοντας την κοινή πάλη Ελλήνων και μεταναστών εργατών: «Οι μετανάστες και πρόσφυγες δεν είναι εγκληματίες, όπως λένε ΕΕ και κυβερνήσεις. Είναι τα ταξικά μας αδέρφια. Με τις κοινές μας φωνές τσακίζουμε τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, τον φασισμό».

Με μεγάλη επιτυχία και πλήθος κόσμου πραγματοποιήθηκε στο Στέκι Μεταναστών και Προσφύγων η εκδήλωση - συζήτηση «Κλειστά ή ανοιχτά σύνορα; "Εισβολή" ή "ευκαιρία"; Αυτά και άλλα ψευτοδιλήμματα για τη μετανάστευση και την προσφυγιά. Οι θέσεις του ΚΚΕ».

Παίρνοντας τον λόγο ο Βάλσαμος Συρίγος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζόμενων στο έργο του Ελληνικού, ξεκίνησε με κάλεσμα στην πανελλαδική πανεργατική απεργία της 1ης Οκτώβρη ενάντια στο νομοσχέδιο - έκτρωμα για 13 ώρες δουλειά. Μίλησε για την ανάγκη να δυναμώσει η κοινή πάλη Ελλήνων και μεταναστών εργατών για δουλειά με δικαιώματα, ενάντια στον πόλεμο και στην καταστροφή, να ενισχυθεί ο αγώνας για τη σοσιαλιστική προοπτική.

Ακολούθως ο Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, πιάνοντας το «νήμα» της συζήτησης ανέπτυξε σε βάθος πτυχές γύρω από το αντιδραστικό Σύμφωνο της ΕΕ για τη Μετανάστευση και το Ασυλο, το οποίο συμπυκνώνει την αντιδραστική στρατηγική της ΕΕ και πρέπει να ιδωθεί ως τμήμα της πολεμικής οικονομίας και πολεμικής προετοιμασίας της ΕΕ, αναδεικνύοντας συγχρόνως τις γιγαντιαίες γεωπολιτικές σκοπιμότητες και τα παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες των ξεριζωμένων.

«Κλειστά ή ανοιχτά σύνορα; "Εισβολή" ή "ευκαιρία"; "Νόμιμη" ή "παράνομη" μετανάστευση; Με αυτά και άλλα ψευτοδιλήμματα η αστική προπαγάνδα, η κυβέρνηση και τα επιτελεία του κεφαλαίου προσπαθούν να συσκοτίσουν την ουσία του προσφυγικού - μεταναστευτικού ζητήματος, να αποσπάσουν τη συναίνεση του λαού σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στην αντιλαϊκή πολιτική», επεσήμανε στην ομιλία της η Κατερίνα Γεράκη, υπεύθυνη της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για τα Δικαιώματα των Μεταναστών και Προσφύγων. Επιπλέον ανέδειξε τις διαχρονικές ευθύνες των ελληνικών αστικών κυβερνήσεων και αστικών κομμάτων, λέγοντας πως «είναι όλοι αυτοί που συμφωνούν στις πολεμικές δαπάνες και στους υπέρογκους εξοπλισμούς, που στηρίζουν τη συμμετοχή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς τους, που έχουν βάλει ο καθένας το δικό του ξεχωριστό λιθαράκι στην ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας στις επεμβάσεις και στον πόλεμο. Δηλαδή όλοι αυτοί που υπηρετούν όσα προκαλούν τα τεράστια κύματα των προσφύγων και μεταναστών».

Στη συνέχεια ανέλυσε την ταξική ρίζα του ζητήματος και ανέδειξε τις θέσεις του ΚΚΕ γύρω από το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό, καταλήγοντας: «Το ΚΚΕ έχει διαλέξει πλευρά! Είναι με τους εργάτες και όχι με το κεφάλαιο. Στηρίζουμε τους κοινούς αγώνες Ελλήνων και μεταναστών εργατών».

Γιατί είναι ικανό να παγώνει μισθούς, να καταργεί επιδόματα και να προωθεί π.χ. μαζικές απολύσεις με ευρωενωσιακή εποπτεία;

Γιατί η αστυνομία ή τα ματ σπεύδουν μόνο για να παρεμποδιστούν απεργίες εργατών κι όχι η απόλυσή τους, ή η καταπάτηση του ωραρίου ή άλλων δικαιωμάτων τους;

Πότε καταδικάστηκε και τιμωρήθηκε παραδειγματικά εργοδότης για εργατικό ατύχημα, για παραβίαση ωραρίου, για εργοδοτική τρομοκρατία;

Γιατί αποδίδονται τιμές στους ναζί και τους πολίτικους απόγονους τους ενώ διώκονται κι απαγορεύονται Κομμουνιστικά Κόμματα;

Γιατί η αστική δικαιοσύνη απελευθερώνει το ναζί εγκληματία Μιχαλολιάκο, την ώρα που πετούν με πλειστηριασμούς έξω από το σπίτι τους ανάπηρους, γέροντες, ανήμπορους;

Με αυτά τα ερωτήματα άνοιξε ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής, τη συζήτηση που έγινε χτες στη Διεθνούπολη με θέμα: «Πίσω από τον μύθο του "κράτους δικαίου": Η ΕΕ του πολέμου, της εκμετάλλευσης, του αντικομμουνισμού». Μια συζήτηση που πυροδότησε το ενδιαφέρον των επισκεπτών, καθώς το «κράτος δικαίου» και οι ευρωενωσιακές «αξίες» έρχονται με κάθε αφορμή στο προσκήνιο για να καλύψουν τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους.

Ο «Ριζοσπάστης» θα επανέλθει με εκτενέστερες ανταποκρίσεις από τις συζητήσεις.

Σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο με ταμπλό αφιερωμένα σε δύο πολύ ενδιαφέροντα βιβλία, όπως «Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Ποιος; Πού; Πότε; Γιατί;» των εκδόσεων «Σύγχρονη Εποχή» και «Η χώρα του αύριο» της Ρωσίδας καλλιτέχνιδας Τάνια Σαφόναβα (κείμενα - εικονογράφηση) από τις εκδόσεις «Φουρφούρι», οι μικροί μαθητές και μαθήτριες έδωσαν συνέχεια στον Μαραθώνιο Ανάγνωσης που «έτρεξε με χίλια» το μυαλό τους καθ' όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Εμπνευσμένα ειδικά από τη «Χώρα του Αύριο», ένας «Ατλας» που βάζει ανθρώπους όλων των ηλικιών στο σύμπαν του κονστρουκτιβισμού, οι φίλοι του «Κόκκινου Αερόστατου» με απλά υλικά και τα πινέλα ανά χείρας «βούτηξαν» σε αυτόν τον γεμάτο ζωντανά χρώματα, περίεργα μοτίβα και μεγάλα μεγέθη κόσμο. Με ροζ, μωβ, πράσινες και θαλασσί μπογιές, κορδέλες, χαρτόκουτα και κόλλα έφτιαξαν το δικό τους φαντασμαγορικό κατασκεύασμα, εμπνευσμένο από τις σελίδες του βιβλίου.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια σύγχρονη έκδοση που με απλό και κατανοητό τρόπο εξηγεί την ιστορική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση όπου αναπτύχθηκε ο κονστρουκτιβισμός πριν έναν αιώνα και την έκρηξη που αυτός γνώρισε ειδικά στην Τέχνη τα πρώτα χρόνια μετά τη Μεγάλη Σοσιαλιστική Οκτωβριανή Επανάσταση.

Ο Χώρος απλώνεται στο φόντο του διατρανωμένου συνθήματος από χιλιάδες φωνές στις αντιιμπεριαλιστικές αντιπολεμικές κινητοποιήσεις: «Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά».

Τα βασικά αιτήματα για την απεμπλοκή της χώρας δεσπόζουν στα ταμπλό: «Εξω η Ελλάδα από τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ», «Να κλείσουν οι βάσεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ», «Καμία αποστολή Ενόπλων Δυνάμεων εκτός της χώρας». Μαζί υπάρχουν στιγμιότυπα από επιστολές και τοποθετήσεις αξιωματικών και φαντάρων που σήκωσαν το ανάστημά τους, συμβαδίζοντας με τα φιλειρηνικά αισθήματα του λαού. «Οι φαντάροι είμαστε παιδιά βγαλμένα από τα σπλάχνα του λαού... Οι λαοί έχουν τη δύναμη να βάλουν εμπόδιο στους πολεμοκαπήλους σχεδιασμούς», και άλλα θαρρετά λόγια, συγκίνησαν βαθιά και σκόρπισαν περηφάνια.

Στον Χώρο επίσης διακινείται δωρεάν έντυπο του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για τις Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας. Σε αυτό περιλαμβάνεται μόνο ένα μικρό τμήμα από τη σύγχρονη ιστορία που γράφουν χιλιάδες φαντάροι, με την αγωνιστική στάση που κρατούν την περίοδο της θητείας τους μέσα στα στρατόπεδα, καθώς και αξιωματικοί και υπαξιωματικοί. Στις σελίδες του μπορεί να βρει κανείς αποσπάσματα από τις επιστολές διαμαρτυρίας που έστειλαν φαντάροι και δημοσιεύτηκαν στον «Ριζοσπάστη», στο «902.gr» και στο «Αlt.gr», ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Επίσης, ομιλίες και αρθρογραφία με τις θέσεις του ΚΚΕ για την πυροπροστασία.

Κατάμεστος ήταν ο Χώρος στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε χθες, με το ομώνυμο θέμα: «Φαντάροι και αξιωματικοί ενάντια στον πόλεμο και στην εμπλοκή της χώρας μας».

Νέοι στρατευμένοι, αξιωματικοί και απόστρατοι των Ενόπλων Δυνάμεων παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον την εκδήλωση. Παρευρέθηκαν ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Νίκος Παπαναστάσης, βουλευτής του Κόμματος, αντισυνταγματάρχης ε.α.

Στη εκδήλωση μίλησαν ο Γιώργος Κολλάρος, στρατιώτης στην ΕΛΔΥΚ, ο Βάιος Τσαπρούνης, υπολοχαγός εν ενεργεία, η Αμαλία Παπασωτηρίου, σμήναρχος ε.α., η Τάνια Παληκαρώνα, γιατρός, ακτινοφυσικός του 401 ΓΣΝΑ, και ο Σάββας Θεοδωρής, αντιστράτηγος ε.α. του Πυροσβεστικού Σώματος - υπαρχηγός.

Οι ομιλητές ανέδειξαν τους κινδύνους από την εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και στις πολεμικές συγκρούσεις σε βάρος άλλων λαών, που καμία σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας. Στάθηκαν στην ανησυχία και τη δίκαιη διαμαρτυρία που εκφράζουν οι στρατευμένοι και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, τολμηρές φωνές που πρέπει να πληθύνουν το επόμενο διάστημα, όπως τόνισαν, στο πλάι του λαού και της νεολαίας που αγωνίζεται.

Παρέθεσαν πείρα από την οργάνωση της διεκδίκησης για δικαιώματα που δεν σταματάνε εντός των στρατοπέδων, όπως με την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό και την καταδίκη της στήριξης της χώρας στο κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.

Επεσήμαναν ακόμα τα δισεκατομμύρια ευρώ που δίνονται στην πολεμική οικονομία, για ανάγκες που δεν αφορούν την αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων, δηλαδή την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, αλλά τα κέρδη των λίγων, την ίδια ώρα που βασικές λαϊκές ανάγκες, όπως η πρόσβαση σε δημόσια και ποιοτική Υγεία και η προστασία από τις φυσικές καταστροφές, συνθλίβονται. Σε αυτό το πλαίσιο, υπογράμμισαν μια σειρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι στρατευμένοι, οι αξιωματικοί και οι υπαξιωματικοί, όπως και οι οικογένειές τους.

Τις ομιλίες ακολούθησαν πολλές ερωτήσεις από τους παρευρισκομένους, επιβεβαιώνοντας το αμείωτο ενδιαφέρον καθ' όλη την εκδήλωση.

Ο Γ. Φιλέρης ευχαρίστησε την ΚΝΕ, που όπως είπε δίνει την ευκαιρία να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση για τον αθλητισμό ως δημόσιο αγαθό που δίνει τη δυνατότητα σε όλους να συμμετέχουν σε αυτόν, και όχι τον αθλητισμό ως εμπορεύσιμο προϊόν.

Ο Κ. Πελετίδης αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στις προσπάθειες της δημοτικής αρχής Πάτρας, κόντρα σε πολλά προβλήματα και δυσκολίες, να διασώσει το Παμπελοποννησιακό Στάδιο, το οποίο είχε εγκαταλειφθεί στη μοίρα του από τις κυβερνητικές πολιτικές και την αδιαφορία των προηγούμενων δημοτικών αρχών, προκειμένου να προσφέρει έναν σημαντικό χώρο άθλησης για τη νεολαία, τους εργαζόμενους και τα σωματεία της περιοχής. Στάθηκε στην ανύπαρκτη βοήθεια από το κράτος, ειδικά στον τομέα της χρηματοδότησης, την ώρα που τα λεφτά «περισσεύουν» για τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, τους εξοπλισμούς κ.λπ.

Η Σ. Σακοράφα μίλησε εκτενώς για τη σημερινή πραγματικότητα του αθλητισμού στη χώρα μας και τα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν Ομοσπονδίες, σωματεία και οι ίδιοι οι αθλητές στην καθημερινότητα, με βασική αιτία την έλλειψη χρηματοδότησης. Ανέδειξε την προβληματική κατάσταση των περισσότερων αθλητικών εγκαταστάσεων, αλλά και την απουσία νέων υποδομών, την ώρα που - όπως είπε - εγκαταστάσεις όπως ο Αγιος Κοσμάς, το ΣΕΦ και το ΟΑΚΑ με τις κυβερνητικές ευλογίες παραδίδονται στην ιδιωτικοποίηση, ή για τις ανάγκες των αθλητικών εταιρειών.

Με αυτά τα λόγια καλωσόρισε ο Πέτρος Γκιώνης, μέλος της Επιτροπής Πολιτισμού του ΚΣ της ΚΝΕ και της Ορχήστρας της ΚΝΕ, το κοινό που βρέθηκε στο Στέκι Πολιτισμού για να ακούσει το όμορφο πρόγραμμα που ετοίμασε η Ορχήστρα.

Ενα πρόγραμμα τιμής στους μεγάλους μας δημιουργούς που με το έργο τους λάμπρυναν και καθόρισαν το ελληνικό τραγούδι: Στον Μίκη Θεοδωράκη, στον Μάνο Χατζιδάκι, στον Μάνο Λοΐζο, στον Χρήστο Λεοντή. Αφορμή ήταν η δουλειά που έκανε η Ορχήστρα πάνω σε μια παράσταση - σταθμό, τη «Μαγική Πόλη» του 1963, που ήταν και η πρώτη μουσική σύμπραξη των δύο μεγάλων μας συνθετών, του Θεοδωράκη και του Χατζιδάκι.

Μαέστρος της χορωδίας ήταν ο νεαρός τότε Μ. Λοΐζος και της ορχήστρας ο επίσης νεαρός Χρ. Λεοντής, οι οποίοι είχαν παρουσιάσει κι αυτοί τα πρώτα τους τραγούδια σε εκείνη την ιστορική παράσταση.

Το χειροκρότημα για την Ορχήστρα ήταν θερμό από τους ανθρώπους όλων των ηλικιών που βρέθηκαν στο θεατράκι, ενώ αποδείχθηκε για άλλη μια φορά η δουλειά που συντελείται στο Στέκι Πολιτισμού για την ανάπτυξη του μορφωτικού και πολιτιστικού ρεύματος.

Την επιμέλεια και τη διεύθυνση είχε ο Τεό Λαζάρου.

Επαιξαν και τραγούδησαν: Γιάννης Ερης, Χάρης Παπαϊωάννου, Δημήτρης Πέππας, Φραντσέσκος Βεντούρης, Τάσος Τσάκος, Αφροδίτη Τσιγάρα, Νέστορας Μπέσιος, Δήμητρα Ελευθερίου, Μυρτώ Λάβαρη, Λήδα Καλλιόπη Αγγέλου, Κατερίνα Δημοπούλου, Μίνα Ψυχιά, Πέτρος Γκιώνης.

Πατώντας πάνω σε βαλκανικούς και ροκ ρυθμούς, συνδυάζοντας στοιχεία ποπ, τζαζ και παραδοσιακής μουσικής, και με βάση και τα δικά της μουσικά ακούσματα όπως δήλωσε, χάρισε μια υπέροχη βραδιά με ελληνικά και ξένα κομμάτια.

Η 21 ετών Rosadenia, με σπουδές στη χορωδία και συνεργασίες με τον Γ. Νταλάρα, την Μ. Σάττι, τον Δ. Σαββόπουλο κ.ά., ξεσήκωσε όσους γέμισαν τον χώρο, παντρεύοντας από τη μια παραδοσιακά τραγούδια, όπως το «Κάτω στο περιγιάλι», με την «Κανελόριζα», και από την άλλη αγγλικό με αραβικό στίχο!

Παράλληλα ένωσε τα ακούσματα της νέας γενιάς με τις παλιότερες, χάρη και στο τραγούδι του Χρήστου Αηδονίδη «Βλέφαρό μου».

Μιλώντας εκ μέρους όλων όσοι βρέθηκαν στη Σκηνή ο μαέστρος της μπάντας της Rosadenia, Φώτης Τσώλης, κάλεσε στην απεργία της 1ης Οκτώβρη, στο πλευρό των ταξικών συνδικάτων, όπου θα συμμετάσχει και ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, και ευχαρίστησε την ΚΝΕ για την τιμή που τους έκανε με την πρόσκλησή της να πάρουν μέρος στις εκδηλώσεις, με την ευχή και την ελπίδα η Οργάνωση να φτάσει και να ξεπεράσει τα 100 Φεστιβάλ!

Ο λόγος δόθηκε στα μπουζούκια στη Λαϊκή Σκηνή, όπου ο Βασίλης Κορακάκης πήρε τη σκυτάλη από τη Rosadenia για να μας ταξιδέψει στη «Μάγισσα της Αραπιάς», σε «Νύχτες μαγικές», σε γνήσια λαϊκούς δρόμους της μουσικής, με συνοδοιπόρους στα μικρόφωνα την Ανατολή Μαργιόλα και τον Βασίλη Προδρόμου.

«Το λαϊκό τραγούδι πιστεύω πως είναι δύσκολη υπόθεση», έχει πει πρόσφατα ο Βασίλης Κορακάκης, με αφορμή την κυκλοφορία του καινούργιου δίσκου του, «Αλανιάρικα σφυρίζω», όμως σε αυτήν την υπόθεση έδειξε ότι τα καταφέρνει πολύ καλά, έχοντας εξάλλου τις καλύτερες οικογενειακές περγαμηνές, αλλά και ένα μουσικό σχήμα που υποστήριξε εξαιρετικά το πρόγραμμά του: Τάσος Αθανασιάς (πιάνο), Μιχάλης Δάρμας (μπάσο), Γιάννης Καλαφατέλης (ακορντεόν), Βασίλης Κορακάκης (μπουζούκι), Αγης Παπαπαναγιώτου (κιθάρα), Βασίλης Προδρόμου (μπαγλαμάς), Στράτος Σαμιώτης (κρουστά), Θοδωρής Στούγιος (μπουζούκι).

«Κάτσε ν' ακούσεις μια πενιά» ο τίτλος του προγράμματος, από το τραγούδι «Ο Χρήστος», ένα από τα πολλά λογοκριμένα ρεμπέτικα, όπου ο αργκιλές έγινε ζεϊμπεκάκι, κι αμέσως μετά... «Να μην τολμήσεις να προσέξεις μην τυχόν παρεκτραπείς, γιατί να ξέρεις πώς θα παρεξηγηθείς»...

Ρεμπέτικα κι άλλα λαϊκά, παρεξηγημένα αλλά και αγαπημένα, μια τέχνη που ενώνει γενιές, σηκώνει βάρη, λυτρώνει, εμπνέει...

Γιατί «είμαστε αλάνια και δεν την τρομάζουν οι φουρτούνες τη δική μας ράτσα», γιατί «μέσα στο τραγούδι φεύγουνε χαρούμενα οι ώρες»... Και οι κυκλωτικοί χοροί ξεκινούν μπροστά στη σκηνή!

Τη σκυτάλη πήραν οι «Σακάτηδες», όνομα και πράγμα, λιγότεροι απ' ό,τι συνήθως ...λόγω τραυματισμών. Ο «Νεοέλληνας» έδωσε τη σειρά του στη «Layla» του Κλάπτον, και εκείνη στον «Νέγρο θερμαστή από το Τζιμπουτί», του Νίκου Καββαδία και του Θάνου Μικρούτσικου.

Η Μουσική Ακαδημία Ιλίου και το Εργαστήρι Μουσικής «Οδός Ονείρων», για εφήβους άνω των 16 ετών, μας ταξίδεψαν σε πιο λαϊκές νότες. Υπό την καθοδήγηση του μαέστρου Γιάννη Γαβρά ακούσαμε τραγούδια των Ξαρχάκου, Κουγιουμτζή, Πλέσσα, Ζαμπέτα, και η 17μελής ορχήστρα έκλεισε με τους «Χαρταετούς» του Μίκη. Την παράσταση έκλεψε η μικρούλα της ορχήστρας με την ερμηνεία της.

Ο συνθέτης, στιχουργός και συγγραφέας, ευρύτερα γνωστός από το συγκρότημα «Ενδελέχεια», ένα από τα δημοφιλέστερα της δεκαετίας του '90, μετρά ήδη 30 χρόνια πορείας. Από τη «Λίστα» και «Ολα αυτά που δεν γουστάρω τα 'χω γράψει σε μια λίστα, κι είναι πρώτο μες στη λίστα η σαπίλα του φασίστα», μέχρι τη «Βουτιά από ψηλά» και τη «Διαμαντένια Προβλήτα»... Ενώ το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» ήχησε δυνατά όταν αφιέρωσε στους πρόσφυγες το τραγούδι του, «Θηρίο σαν την ξενιτιά».

Η ΚΝΕ διαχρονικά σε αυτόν τον μοναδικό νεολαιίστικο θεσμό της πρόβαλε και στηρίζει ουσιαστικά τη νέα δημιουργία. Ετσι, στην Κεντρική Σκηνή ανέβηκαν οι Βασιλική Μιχαλοπούλου, Ιντρα Κέιν, Αλεξάνδρα Κόνιακ, Πολυξένη Καράκογλου, Νίνα Μαζάνη, Χριστιάνα Γαλιάτσου και Βίκυ Καρατζόγλου, οι οποίες με την όμορφη παρουσία τους «ταξίδεψαν» το κοινό σε δικά τους τραγούδια, αλλά και σε αγαπημένα τραγούδια άλλων δημιουργών με τη μοναδική ενορχηστρωτική ματιά του Γιάννη Δίσκου, ο οποίος είχε και την επιμέλεια του προγράμματος.

Από τις πρώτες νότες το κοινό άρχισε να «ζεσταίνεται» και να γεμίζει τον χώρο μπροστά στη Σκηνή.

Η Βασιλική Μιχαλοπούλου με τα «Ενδεχόμενά» της που έχουν ήδη αγαπηθεί πολύ καλωσόρισε το κοινό του Φεστιβάλ, δηλώνοντας πως ευχαριστεί την ΚΝΕ για την πρόσκληση.

Η Ιντρα Κέιν με τη γεμάτη ενέργεια παρουσία της επιφύλαξε μια έκπληξη, καθώς ερμήνευσε για πρώτη φορά το καινούριο της τραγούδι, με τίτλο «Αυταπάτη».

Η Αλεξάνδρα Κόνιακ ξεσήκωσε το κοινό με το «Οταν δεν είμαι καλά», ενώ ολοκλήρωσε την εμφάνισή της με μια ξεχωριστή διασκευή της «Αρνησης» του Μίκη Θεοδωράκη και του Γιώργου Σεφέρη για «αυτόν τον ιστορικό θεσμό».

RIZOSPASTIS

Η εκρηκτική Νίνα Μαζάνη μας ταξίδεψε στο «Πάντα» και τη «Νύχτα Μαγική» σκορπώντας παντού ξεσηκωτικές μελωδίες.

Να ακούγονται οι φωνές μας ως τα πέρατα της Γης, μέχρι τον λαό της Παλαιστίνης που αγωνίζεται για το αυτονόητο, την ειρήνη και την ελευθερία, δήλωσε από σκηνής η Χριστιάνα Γαλιάτσου. Με την ξεχωριστή λαϊκή της φωνή ερμήνευσε το «Τραπουλόχαρτο», αλλά και τη διασκευή του «Αν είναι η αγάπη αμαρτία».

Η Βίκυ Καρατζόγλου ερμήνευσε μοναδικά το «Εγώ είχα φτιάξει» σε μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους της Λίνας Δημοπούλου, αλλά και τον «Παλιό στρατιώτη» του αξέχαστου Λαυρέντη Μαχαιρίτσα κερδίζοντας το πιο θερμό χειροκρότημα.

Το φινάλε βρήκε και τις εφτά ερμηνεύτριες πάνω στη σκηνή να γίνονται μια φωνή με τον κόσμο τραγουδώντας το «Δίχτυ» του Σταύρου Ξαρχάκου.

Με τη γνωστή ζωντάνια του, άλλοτε σε ρυθμούς σκα και άλλοτε λάτιν ή ρέγκε, ξεσήκωσε το νεανικό κοινό.

«Είναι η εποχή περίεργη, οι αλλαγές στον κόσμο προς το χειρότερο, η ανθρωπότητα βιώνει κρίσεις, επικρατεί ο νόμος του ισχυρού. Πώς να δώσεις τη χαρά όταν η κατάσταση είναι τόσο δύσκολη; Για να παραφράσω τον Ελύτη, που έλεγε "το καλοκαίρι αν δεν το βρεις, το φτιάχνεις", είμαστε εδώ για να φτιάξουμε το καλοκαίρι μας και τα καλοκαίρια όλων των ανθρώπων. Αυτό το τραγούδι σας το αφιερώνω», είπε και έπαιξε την «Ανθισμένη Αυλή», ενώ όλοι μαζί τραγούδησαν το «Δεν ζητάω πολλά» και άλλες επιτυχίες.

Το φετινό σύνθημα που δεσπόζει στο Μαθητικό Στέκι είναι «Σε έναν κόσμο που φλέγεται, λαός και νεολαία θα βγούμε νικητές», εμπνευσμένο από τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος και τις δράσεις που έκαναν στα σχολεία τους, δείχνοντας την αλληλεγγύη τους στον Παλαιστινιακό λαό.

Στον χώρο δεσπόζει η κεντρική έκθεση «Γιατί γίνονται πόλεμοι», που απαντά στους προβληματισμούς των μαθητών και στα ψέματα που ανακυκλώνονται στα σχολεία τους σχετικά με την πολεμική εμπλοκή. Βασικός προβληματισμός των μαθητών ήταν το «τι μπορούμε να κάνουμε εμείς απέναντι στον πόλεμο», όπου από την έκθεση αναδεικνύεται ότι η μόνη διέξοδος είναι ο σοσιαλισμός και ότι μέσα από την οργανωμένη πάλη και την πρωτοπόρα δράση ο λαός όλα μπορεί να τα αντιπαλέψει και να βγει νικητής.

Η άλλη πλευρά του Στεκιού «συστήνει» στους νέους την ΚΝΕ, τα χαρακτηριστικά της Οργάνωσης, την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα.

Στον χώρο του Στεκιού οι μαθητές του Γυμνασίου έχουν την ευκαιρία να παίξουν Κυνήγι Χαμένου Θησαυρού, κάνοντας ένα ευχάριστο, ποιοτικό διάλειμμα μαθαίνοντας για την 9η Μάη, μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, με βάση την έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» «Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Ποιος; Πού; Πότε; Γιατί;».

Οι μαθητές βρίσκουν «ανάσα» για μία ακόμα χρονιά στο δικό τους Στέκι, στη δική τους όμορφη γωνιά, δίπλα στη λίμνη, όπου συζητούν τους προβληματισμούς τους και στέλνουν το δικό τους μήνυμα, ότι «όλα με αγώνες κατακτιούνται».

Στις συζητήσεις τους αναφέρονται στις ελλείψεις και στα προβλήματα των υποδομών που έχουν στα σχολεία τους. Ενδεικτικά, μαθήτριες από το Μουσικό Σχολείο Ιλίου, που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ και με το μουσικό τους σύνολο, σημείωσαν τις ελλείψεις σε όργανα, καθηγητές και αίθουσες, ενώ μαθήτρια σε σχολείο της Πετρούπολης αναφέρθηκε στις τραγικές ελλείψεις σε καθηγητές.

Στον χώρο λειτουργούν escape room και σχετική έκθεση, με κεντρικό σύνθημα «Ζωή σε stories ή ζωή που γράφει Ιστορία;», μια πολύ καίρια πρωτοβουλία της ΚΝΕ σε σχέση με τον σύγχρονο και συχνά παραγνωρισμένο εθισμό στο διαδίκτυο και στα social media. Το escape room περιλαμβάνει επίσης αθλητικές δραστηριότητες με μπασκέτες και παιχνίδια ερωτήσεων.

Στον χώρο αναδεικνύεται ότι «το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είμαστε οι μόνες πολιτικές δυνάμεις που έχουν σταθερά και διαχρονικά μέτωπο ενάντια στα ναρκωτικά και σε κάθε είδους εξάρτηση, κόντρα στη ναρκωκουλτούρα που προωθείται μαζί με την ανοχή και αποδοχή της ναρκωχρησίας, την προσπάθεια να δοθεί άλλοθι σε κάθε μορφή εξάρτησης.

Παλεύουμε για να δυναμώσει ουσιαστικά η πρόληψη, η ενίσχυση των "στεγνών" προγραμμάτων θεραπείας, αντιπροβάλλοντας ταυτόχρονα έναν άλλο τρόπο ζωής. Μιας ζωής στην οποία ο άνθρωπος είναι πρωταγωνιστής και κύριος του εαυτού του, που θέλει να αντικρίζει κατάματα την πραγματικότητα, να αμφισβητεί, να αναζητά την αλήθεια, να δρα, να δημιουργεί!».

Το «παρών» στο φεστιβάλ δίνουν το Εθνικό Συμβούλιο Κατά των Ναρκωτικών και οι Σύλλογοι Οικογενειών ΚΕΘΕΑ «Παρέμβαση», «Νόστος», «Διάβαση» και Φαέθων. Ξεχωρίζει και συγκινεί η παρουσία των παιδιών από τις κοινότητες του ΚΕΘΕΑ «Παρέμβαση» και από τον νεοσύστατο Σύλλογο Αποφοίτων ΚΕΘΕΑ, που αγκαλιάζει όλους τους αποφοίτους των προγραμμάτων. Ηχηρή είναι και η παρουσία της Ομοσπονδίας Συλλόγων Οικογένειας ΚΕΘΕΑ, που πρωτοστάτησε στους αγώνες ενάντια στο κυβερνητικό νομοσχέδιο που διαλύει τις δομές απεξάρτησης στη χώρα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σημαντική προσθήκη φέτος είναι και το παράρτημα ενάντια στον εθισμό στον τζόγο και στα τυχερά παιχνίδια.

Με σύνθημα «Ολοι για έναν και ένας για όλους! Αυτό είναι το δίκιο των παιδιών!», ξετυλίχθηκε ένα πλούσιο πρόγραμμα γεμάτο χειροτεχνίες, ταχυδακτυλουργικά και παράσταση «Καραγκιόζη», μέσα από το οποίο οι μικροί θαμώνες του παιδότοπου είχαν την ευκαιρία να ψυχαγωγηθούν, αλλά και να έρθουν σε επαφή με αξίες, όπως η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη στους λαούς που σφαγιάζονται εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών πολέμων που μαίνονται στις χώρες τους και υφίστανται τη φτώχεια και την εξαθλίωση που γεννά το σημερινό βάρβαρο και εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα.

Χαρακτηριστικό της μετάδοσης αυτών των πολύτιμων αξιών στα μικρά παιδιά ήταν όταν κατά τη διάρκεια της παράστασης Μαγείας για μικρούς και μεγάλους με τον μάγο Τριστάν, ζητήθηκε από τους μικρούς θαμώνες να απαντήσουν «αν είχαν να κάνουν μια ευχή, ποια θα ήταν αυτή». Ενα παιδάκι ευχήθηκε «να μην υπάρχει φτώχεια», ένα άλλο έκανε ευχή το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», ο ηρωικός λαός της οποίας υφίσταται τη γενοκτονία που συντελεί εις βάρος του το ισραηλινό κράτος - δολοφόνος, με χιλιάδες παιδιά να σκοτώνονται καθημερινά, είτε από τις βόμβες, είτε από την πείνα.

Νωρίτερα, είχαν προηγηθεί Χειροτεχνίες, Ομαδική Δραστηριότητα και Καλλιτεχνικό Εργαστήρι Κούκλας με την Ιρίνα Μπόικο, με τις δημιουργίες των μικρών καλλιτεχνών να σηματοδοτούν την αστείρευτη παιδική φαντασία.

Το πρόγραμμα στον Παιδότοπο συνεχίστηκε με αμείωτο κέφι με την παράσταση του Θεάτρου Σκιών Καραγκιόζη από τον Δήμο Ρεπούλη «Ο Θρίαμβος του Καραγκιόζη». Οι παραδοσιακές και πάντα αγαπημένες καρικατούρες και ατάκες προκάλεσαν το ξέφρενο γέλιο τόσο των μικρών, όσο και των μεγάλων...

Πλήθος επισκέπτες κατέφταναν συνεχώς στους πάγκους με τα βιβλία, περιεργάζονταν με έντονο ενδιαφέρον τις εκδόσεις και διάβαζαν με προσήλωση τα οπισθόφυλλα, συζητούσαν και αποφάσιζαν ποιους τίτλους θα προμηθευτούν, αξιοποιώντας και τις μεγάλες προσφορές που θα ισχύουν σε όλη τη διάρκεια των εκδηλώσεων.

Οπως κάθε χρονιά, έτσι και φέτος στο βιβλιοπωλείο υπάρχουν δεκάδες τίτλοι τοποθετημένοι ανά κατηγορία. Ανάμεσά τους η Πολιτική, η Επαναστατική Θεωρία, με έργα των Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν, η Ιστορία, οι εκδόσεις που απευθύνονται ειδικά στη νεολαία, σύγχρονες επεξεργασίες του ΚΚΕ, λογοτεχνία και εκδόσεις πολιτιστικού περιεχομένου, καθώς και βιβλία για εφήβους και παιδιά. Φέτος ξεχωρίζει ακόμα μια γωνιά, αυτή του «Βazaar», που περιλαμβάνει βιβλία με εκπτώσεις έως και 80%.

Δυνατές προσφορές με έκπτωση της τάξης του 50% υπάρχουν και για τις σειρές με τα Απαντα του Β. Ι. Λένιν και του Ι. Β. Στάλιν, αλλά και για εκδόσεις της «Μικρής Μαρξιστικής Βιβλιοθήκης».

Την πρώτη του παρουσία καταγράφει φέτος και ο «Βιβλιοστάτης», το περιοδικό της «Σύγχρονης Εποχής», με το 2ο τεύχος του, που στοχεύει στη γνωριμία με νέες και παλαιότερες εκδόσεις και στην ανάδειξη της σημασίας τους στην καθημερινότητα του αναγνώστη, αφού «η γνώση είναι δύναμη»

- «Αλήθειες και ψέματα για τον καπιταλισμό - 3. Για την εκμετάλλευση».

- «Για το σοσιαλιστικό κράτος. Η Ιστορία που διδάσκει, η Ιστορία που μένει να γραφτεί».

- «Οδηγός: Μάθε, πάλεψε για τα δικαιώματά σου».