Η κυβέρνηση της ΝΔ με την απόφασή της να ιδρύσει - μέσω Σύμπραξης (ΣΔΙΤ) με αμερικάνικο ιδιωτικό ινστιτούτο μεταμοσχεύσεων - «Διεθνές Κέντρο Μεταμοσχεύσεων», ΝΠΙΔ κοινωφελές ίδρυμα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, επεκτείνει και γενικεύει την επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα των μεταμοσχεύσεων.

Προβλέπεται ότι στο «Κέντρο μεταμοσχεύσεων» θα ενσωματωθούν όλες οι μονάδες μεταμόσχευσης του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Δηλαδή, διαμορφώνεται ένα νομικό πλαίσιο, που θα παρακάμπτει τον υπάρχοντα νόμο 1737/99, που απαγορεύει την ιδιωτική επιχειρηματική δράση στις μεταμοσχεύσεις συμπαγών οργάνων.

Ανοίγει, λοιπόν, το δρόμο στους επιχειρηματικούς ομίλους να λειτουργούν ιδιωτικές μονάδες μεταμόσχευσης και για συμπαγή όργανα (μέχρι τώρα είχαν δικαίωμα στη μεταμόσχευση μόνο ιστών και κυττάρων), μέσα από την ένταξή τους στο «Διεθνές Κέντρο Μεταμοσχεύσεων».

Η σύμπραξη αυτή και με το νομικό καθεστώς (ιδιωτικού δικαίου), που θα έχει, θα οδηγήσει όλους τους φορείς που θα συμμετέχουν να λειτουργούν με τα ίδια κριτήρια, τους ίδιους κανόνες λειτουργίας. Δηλαδή, και οι δημόσιες μονάδες να υιοθετήσουν τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια των ιδιωτικών, που κριτήριο έχουν το κέρδος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην οικονομική επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων, των ίδιων των ασθενών, αλλά και στην αλλαγή των εργασιακών σχέσεων των υγειονομικών.

Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται από τη δήλωση του υπουργού Υγείας ότι «ο τομέας των μεταμοσχεύσεων είναι και θα παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο και εποπτεία». Δηλαδή, δε θα ανήκει αποκλειστικά στο δημόσιο σύστημα υγείας, όπως θα έπρεπε. Αντίθετα, θα «απελευθερωθεί» και το κράτος θα διατηρήσει μόνο «τον έλεγχο και την εποπτεία», όπως γίνεται σήμερα και στις υπόλοιπες ιδιωτικές επιχειρήσεις υγείας.

Επίσης, το «Κέντρο» μπορεί να έχει εργαζόμενους όχι με μόνιμη και σταθερή εργασία, αλλά με διάφορες ελαστικές σχέσεις, όπως συμβάσεις έργου, ορισμένου χρόνου κλπ. Γίνεται φανερό ότι στο βωμό του κέρδους θυσιάζονται και τα υπόλοιπα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και των σημερινών εργαζομένων στο δημόσιο σύστημα υγείας.

Είναι γεγονός ότι αυτή η μορφή ΣΔΙΤ δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά. Παρόμοιες περιπτώσεις στον τομέα της υγείας έχουμε και στο νομοσχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, όπου δημόσιες, δημοτικές και ιδιωτικές μονάδες, υπηρεσίες κλπ. εντάσσονται σε ένα «ενιαίο δίκτυο» και λειτουργούν με τα ίδια κριτήρια. Επίσης, έχουμε την κατασκευή κλινικών από Μη Κυβερνητικές ή «Φιλανθρωπικές» οργανώσεις, που λειτουργούν μέσα σε δημόσια νοσοκομεία (π.χ. στο νοσοκομείο «Λαϊκό» ή η εξαγγελία για κλινική μόνο με κρεβάτια ΜΕΘ στο «Σωτηρία» κλπ.). Η μορφή αυτή Σύμπραξης επεκτείνεται τώρα και στην Πρόνοια με το νέο ευρωπαϊκό πρόγραμμα του υπουργείου Απασχόλησης, όπου μετέχουν από κοινού δημοτικοί και ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί, Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης παιδιών, εφήβων και ΑμΕΑ.

Ομως, με οποιαδήποτε μορφή και αν εφαρμόζονται οι ΣΔΙΤ στην Υγεία - Πρόνοια οδηγούν στην παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Την πολιτική αυτή και σε πλείστους άλλους τομείς την εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και την αποδέχεται ο ΛΑ.Ο.Σ. ως κόμματα - υπηρέτες του κεφαλαίου.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι διαφωνεί με τις ΣΔΙΤ. Αποδέχεται, όμως, τη συνύπαρξη μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα υγείας, που ήταν και είναι ο προπομπός, η βάση στην οποία στηρίζονται τώρα οι ΣΔΙΤ. Δηλαδή, αποδέχεται να υπάρχει ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας και προβάλλει το αίτημα για καθιέρωση ενιαίων κανόνων ελέγχου και λειτουργίας του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Μα, αυτό ακριβώς κάνει τώρα η κυβέρνηση.

Η συνύπαρξη και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας και οι πολιτικές εφαρμογής της, είναι αυτές που οδήγησαν στη γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα και στην αύξηση της κερδοφορίας του. Είναι αυτές που οδηγούν στη συνεχή υποβάθμιση του δημόσιου τομέα προς όφελος του ιδιωτικού. Κυρίως όμως, είναι αυτές που οδηγούν στην υιοθέτηση των κριτηρίων και των κανόνων λειτουργίας του ιδιωτικού τομέα Υγείας, από το δημόσιο.

Εξάλλου, στον καπιταλισμό, το Δημόσιο, που είναι συλλογικός καπιταλιστής, πάντα λειτουργεί - είναι νόμος - υπέρ του ιδιωτικού τομέα, του καπιταλιστικού, ακόμα και αν από αυτή τη στήριξη μπορεί να ικανοποιούνται και κάποιες λαϊκές ανάγκες, π.χ. το μέχρι πρότινος Δημόσιο Σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, τα μεγάλα έργα, όπως δρόμοι, λιμάνια κλπ.

Ομως, για τους οπορτουνιστές τέτοιου είδους αναλύσεις - παρόλο που τις ξέρουν - τους είναι όχι απλά περιττές, αλλά και επικίνδυνες, γιατί αποκαλύπτουν την ουτοπική και επικίνδυνη πολιτική τους για το κίνημα, που είναι η στήριξη ουσιαστικά του συστήματος, αλλά με δήθεν φιλολαϊκές κορόνες και αιτήματα, για να σπείρουν αυταπάτες στα λαϊκά στρώματα.

Ολα αυτά που σχεδιάζει η κυβέρνηση είναι σε εφαρμογή των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για πλήρη απελευθέρωση της δράσης του κεφαλαίου σε όλους τους τομείς των υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων και των υπηρεσιών υγείας.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού Υγείας, στόχος της κυβέρνησης είναι το «Διεθνές Κέντρο Μεταμοσχεύσεων να αποτελέσει κέντρο αναφοράς για ασθενείς από την Ελλάδα, αλλά και από χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης».

Ο στόχος αυτός εντάσσεται στην υλοποίηση των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη δημιουργία «των ευρωπαϊκών κέντρων αναφοράς» [com (2004) 301 τελικό που ψηφίστηκε στις 9/6/2005].

Στην απόφασή της αυτή, η Κομισιόν αναφέρει ότι: «Τα ευρωπαϊκά κέντρα αναφοράς θα μπορούσαν να παράσχουν υπηρεσίες ιατρικής περίθαλψης για ασθενείς που έχουν παθήσεις, οι οποίες απαιτούν ιδιαίτερη συγκέντρωση πόρων ή ειδίκευσης (σ.σ. όπως οι μεταμοσχεύσεις) - υψηλής ποιότητας και αποτελεσματικής ως προς το κόστος...».

Το κριτήριο του κόστους - οφέλους για την ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις των κρατών - μελών της είναι ο βασικός δείκτης αξιολόγησης των υπηρεσιών υγείας. Με άλλα λόγια, αν δε βγαίνει κέρδος, δε χρηματοδοτείται η λειτουργία μιας δημόσιας μονάδας υγείας, όσο κι αν από αυτή κρίνεται ακόμη και η ζωή του ασθενή, όπως, π.χ., στην Ελλάδα οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας ή στην Αγγλία με τις μεγάλες λίστες αναμονής σε όλες τις ιατρικές ειδικότητες.

Επίσης, στην ίδια απόφαση της Κομισιόν, αναφέρεται και το εξής, που συνδέεται με το χαρακτηρισμό «διεθνές» για το υπό ίδρυση μεταμοσχευτικό κέντρο: «...η ομάδα υψηλού επιπέδου για τις υπηρεσίες υγείας και την ιατρική περίθαλψη που έχει συσταθεί, συνεργάζεται στενά με άλλους συναφείς φορείς σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο...».

Στην τελευταία (23/5/2007) απόφασή του, το Ευρωκοινοβούλιο στην αναφορά στα «δίκτυα κέντρων αναφοράς» συμπεριλαμβάνει και τα «ηλεκτρονικά κέντρα αναφοράς». Τα «δίκτυα» αυτά θα προσφέρουν και «ανταλλαγές γνώσεων περί βέλτιστων θεραπευτικών πρακτικών και περί οργάνωσης των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης μεταξύ των κρατών - μελών». Γι' αυτό ο υπ. Υγείας εξήγγειλε ότι «έχει ήδη συνάψει μνημόνιο, το οποίο θα κοστίσει περί τα 10 με 15 εκατ. ευρώ για τρία χρόνια με το αμερικάνικο ινστιτούτο μεταμοσχεύσεων, που θα αναλάβει να εκπαιδεύσει υγειονομικό προσωπικό, ενώ θα παράσχει την τεχνογνωσία. Στο πλαίσιο αυτό, θα κληθούν και Ελληνες διακεκριμένοι επιστήμονες που εργάζονται στο εξωτερικό, ώστε στο μέλλον να εγκατασταθούν μόνιμα στην Ελλάδα» (Εφημερίδα «ΧΩΡΑ», 6/7/2008).

Εξάλλου η απόφαση της Κομισιόν του 2005 «επισημαίνει τον κίνδυνο "διαρροής εγκεφάλων" από τα νέα κράτη - μέλη προς εκείνα που προσφέρουν υψηλότερες αποδοχές... για το λόγο αυτό ενθαρρύνει την έρευνα για μελλοντική ζήτηση για επαγγελματίες υγείας...».

Το ίδιο χρονικό διάστημα, η ΕΕ έδωσε στοιχεία που δείχνουν το ...επιστημονικό έλλειμμα με αριθμούς: «400.000 Ευρωπαίοι επιστήμονες και ερευνητές στελεχώνουν σήμερα τα αμερικάνικα πανεπιστήμια. Μόνο το 13% εξ αυτών επιδιώκει να επαναπατριστεί. 700.000 επιστήμονες υψηλών προσόντων αναζητεί αυτή τη στιγμή η ΕΕ για την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της» (Εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», 31/3/05).

Στόχος της ΕΕ είναι η ανάπτυξη μιας ενιαίας αγοράς υπηρεσιών υγείας ανάμεσα στα κράτη - μέλη της με συμμετοχή δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, των δήμων, της Εκκλησίας, των ΜΚΟ και άλλων οργανώσεων. Μέσα σ' αυτή την ενιαία αγορά θα υπάρχει και καταμερισμός εξειδικευμένων θεραπειών και επεμβάσεων σε ορισμένα κράτη της ΕΕ. Π.χ., η Ελλάδα έχει έλλειψη υψηλής ειδίκευσης κέντρων αποκατάστασης σε αντιδιαστολή με τις Αγγλία, Σουηδία, Γερμανία. Επίσης η Αγγλία, που έχει μεγάλες λίστες αναμονής, έχει συνάψει σύμβαση με τον Ιατρικό Ομιλο του Αποστολόπουλου για να νοσηλεύονται εκεί ένα μέρος των Αγγλων ασθενών.

Με τη λογική αυτή του καταμερισμού, οι χώρες θα μείνουν με βασικές υπηρεσίες υγείας - άκρως αναγκαίες για την αποκατάσταση της εργατικής δύναμης και τη διαχείριση της φτώχειας - και οι περισσότερο εξειδικευμένες υπηρεσίες θα καταμεριστούν μεταξύ των χωρών - μελών με κριτήρια οικονομικά - ανάλογα με την πρόθεση για επενδύσεις των μονοπωλίων στο χώρο της Υγείας - αλλά και γεωπολιτικά.

Φαίνεται ότι ο σχεδιασμός για την Ελλάδα περιλαμβάνει την ανάπτυξη του τομέα των μεταμοσχεύσεων με την ενθάρρυνση των επιχειρηματιών να επενδύσουν στον τομέα αυτόν.

Η ίδρυση του «Διεθνούς Κέντρου» εντάσσεται και στους γενικότερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης (πρόσφατη ίδρυση Ευρωπαϊκής Ενωσης Μεσογείου), του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ - εξαγγελία για σύμπραξη με αμερικανικό ινστιτούτο μεταμοσχεύσεων - για στήριξη και επέκταση των συμφερόντων τους και στον τομέα της Υγείας στα Βαλκάνια, στη Μέση και Εγγύς Ανατολή και τη Β. Αφρική.

Φαίνεται ότι προκρίνεται η Ελλάδα, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, ως κέντρο υγειονομικών υπηρεσιών (νοσοκομείο του ΝΑΤΟ στη Θεσσαλονίκη) στις περιοχές αυτές, που είναι στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Επίσης φαίνεται ότι είναι ασφαλής προορισμός για επέκταση της δράσης των μονοπωλίων Υγείας (η MARFIN είναι από κεφάλαια του Ντουμπάι), λόγω των φιλικών της σχέσεων με τις αραβικές χώρες. Σε αντίθεση, για παράδειγμα, με την περίπτωση του Ισραήλ, όπου αντίστοιχες προσπάθειες «σκόνταψαν» στις εχθρικές σχέσεις με τις αραβικές χώρες.

Εκτός αυτών, στην ΕΕ κυριαρχεί η λογική της ανάπτυξης του λεγόμενου «ιατρικού τουρισμού», της πολιτικής, δηλαδή, που βλέπει τις ανθρώπινες ανάγκες για υγειονομική περίθαλψη ως πηγή κέρδους, τόσο για τα διάφορα ιατρικά κέντρα και ασφαλιστικές εταιρείες, όσο και για τους επιχειρηματίες, που επενδύουν στον τομέα των τουριστικών υπηρεσιών.

Στην Εκθεση του Ευρωκοινοβουλίου (9/4/2005) αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Καλεί την Επιτροπή να εκπονήσει έκθεση σχετικά με τη φύση και τη διάδοση του τουρισμού για λόγους υγείας και το βαθμό στον οποίο καλύπτεται επί του παρόντος από τις θεσμοθετημένες υπηρεσίες και τον ιδιωτικό ασφαλιστικό τομέα ή από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο».

Από τα προαναφερθέντα γίνεται φανερό ότι είναι τουλάχιστον υποκριτικά τα επιχειρήματα της κυβέρνησης ότι προχωρεί στην ίδρυση του Κέντρου Μεταμοσχεύσεων, επειδή δήθεν ενδιαφέρεται να αντιμετωπίσει τα τεράστια προβλήματα των χιλιάδων ασθενών, που περιμένουν στις λίστες για μεταμόσχευση.

Η πρόθεση της κυβέρνησης να εγκαταστήσει το «Διεθνές Κέντρο Μεταμοσχεύσεων» σε πτέρυγα του νέου κτιρίου του αντικαρκινικού νοσοκομείου «Αγ. Ανάργυροι» σηματοδοτεί τα σχέδιά της για αλλαγή του χαρακτήρα του και μείωση του αριθμού των δημόσιων ογκολογικών κρεβατιών (ήδη ετοιμάζεται στην Παιανία μεγάλο ιδιωτικό ογκολογικό κέντρο).

Στον τομέα των μεταμοσχεύσεων, το κυριότερο πρόβλημα είναι ο μικρός αριθμός διαθέσιμων μοσχευμάτων, λόγω των μεγάλων ελλείψεων σε υγειονομικό προσωπικό στις ΜΕΘ, αλλά και άλλων επιστημονικών ειδικοτήτων (ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών κλπ.) και ειδικών κέντρων στήριξης μέσα στα δημόσια νοσοκομεία για την προώθηση της δωρεάς οργάνων από νεκρούς δότες. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει μεγάλη λίστα αναμονής στους ασθενείς που περιμένουν μεταμόσχευση.

Αυτό το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με τεχνητές μεθόδους αύξησης των δωρητών, όπως προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ και πρότειναν παλαιότερα και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, να θεωρούνται αυτόματα όλοι οι ενήλικες ως δωρητές οργάνων και ιστών, εκτός αν δηλώσουν διαφορετικά στη διάρκεια της απογραφής του πληθυσμού ή σε άλλες αρμόδιες υπηρεσίες.

Με αυτόν τον τρόπο, τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να αποκόψουν το πρόβλημα μη ανάπτυξης των μεταμοσχεύσεων από τα γενικότερα αντιλαϊκά χαρακτηριστικά του συστήματος υγείας, που, εκτός των άλλων, δημιουργεί κλίμα καχυποψίας μεταξύ των υποψήφιων δοτών και των γιατρών. Δείχνουν να παραγνωρίζουν τον επηρεασμό της ανθρώπινης συνείδησης από την κυρίαρχη ιδεολογία και πολιτική για μικρή προσφορά μοσχευμάτων. Μάλιστα, καθηγητής Πανεπιστημίου προπαγανδίζει, σε άρθρο του σε επιστημονικό περιοδικό, το θετικό αποτέλεσμα που έχει η εμπορία νεφρών και στους λήπτες που σώζουν τη ζωή τους και στους πωλητές, γιατί εξοικονομούν χρήματα χωρίς να βλάπτεται η υγεία τους, αφού μπορούν να ζουν περισσότερο (το «αποδεικνύει» με στατιστικά στοιχεία) με ένα νεφρό.

Ομως, η δωρεά οργάνων και ιστών, όπως και η εθελοντική αιμοδοσία, πρέπει να είναι προσφορά προς τον άνθρωπο και για να «ανθίσει», χρειάζεται η διαμόρφωση τέτοιου κλίματος αξιών που να έρχεται σε σύγκρουση με τον ατομισμό, το κυνήγι του κέρδους, την αδιαφορία για το συνάνθρωπο, τη λογική ότι τα πάντα είναι εμπορεύματα που πωλούνται και αγοράζονται.

Μια άλλη παράμετρος για την ανάπτυξη της δωρεάς οργάνων, είναι η οργανωμένη εκστρατεία ενημέρωσης των λαϊκών οικογενειών, για να ξεπεραστούν καθυστερημένες απόψεις, προλήψεις, θρησκευτικές αγκυλώσεις κλπ.

Η ανάγκη για ενημέρωση, για ευαισθητοποίηση του πληθυσμού, για καλλιέργεια υψηλών ιδανικών έρχεται όμως σε αντίθεση με τη λειτουργία των κρατικών και ιδιωτικών ΜΜΕ, που έχουν μοναδικό γνώμονα και κριτήριο το κέρδος.

Για να εμποδιστούν τα κυβερνητικά σχέδια για την ιδιωτικοποίηση και του τομέα των μεταμοσχεύσεων, για να αντιμετωπιστεί η σημερινή άθλια κατάσταση και να σωθούν άμεσα ανθρώπινες ζωές, χρειάζεται η πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος και γι' αυτά τα ζητήματα. Να ενταχθούν στον αντιμονοπωλιακό αγώνα, για τη λαϊκή συμμαχία που έχει στόχο τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία, για να βρουν οριστική λύση τα βάσανα του λαού μας.

Πρωτοπόρο ρόλο μπορούν να παίξουν τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, οι φίλοι και οι συνεργαζόμενοι.

Οι συσπειρώσεις ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, τα εργατικά σωματεία, τα σωματεία επαγγελματοβιοτεχνών, οι σύλλογοι γυναικών, οι σύλλογοι γονέων, οι σύλλογοι ΑμΕΑ κλπ. μπορούν να εντάξουν στη δράση τους και το ζήτημα της αύξησης της δωρεάς οργάνων. Να παλέψουν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των υπό μεταμόσχευση και των μεταμοσχευθέντων ασθενών.

Τέτοιοι στόχοι πάλης μπορεί να είναι:

• Η μετατροπή του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) σε δημόσιο οργανισμό, με διευρυμένη κοινωνική εκπροσώπηση στο ΔΣ και ανάπτυξη ενός πλήρους δημόσιου δικτύου ενημέρωσης και ανεύρεσης οργάνων και ιστών.
• Η λειτουργία πλήρως στελεχωμένων με μόνιμο προσωπικό και εξοπλισμένων με τα πιο σύγχρονα μηχανήματα δημόσιων δωρεάν Μεταμοσχευτικών Κέντρων και σε μεγάλα αστικά κέντρα της περιφέρειας, που να διαθέτουν ξενώνες για τη φιλοξενία των συνοδών των ασθενών και να είναι πλήρως ενταγμένα στο αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας.
• Η κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης είτε ανοιχτά ιδιωτικής, είτε συγκαλυμμένης με τη μορφή «κοινωφελών ιδρυμάτων», «φιλανθρωπικών οργανώσεων» ή «Μη Κυβερνητικών οργανώσεων» στον ευαίσθητο τομέα των μεταμοσχεύσεων και γενικότερα στον τομέα της Υγείας και της Πρόνοιας.
• Η δημιουργία κέντρων δωρεάν παρακολούθησης των μεταμοσχευμένων, σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία.
• Η σύσταση και λειτουργία συντονιστικών επιτροπών μεταμοσχεύσεων σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία.
• Η επιβολή σε όλα τα ΜΜΕ, δημόσια και ιδιωτικά, με ευθύνη ενός δημόσιου Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων ή άλλων επίσημων επιστημονικών οργάνων του κράτους, να γίνονται ενημερωτικές εκπομπές σε ζώνες υψηλής τηλεθέασης και ακροαματικότητας για την ανάγκη της δωρεάς οργάνων και ιστών, της εθελοντικής αιμοδοσίας, αλλά και για άλλα ζητήματα προστασίας και προαγωγής της υγείας του λαού.
• Ολόπλευρη στήριξη από το δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας των υπό μεταμόσχευση χρονίως πασχόντων ή των μεταμοσχευμένων και των οικογενειών των δοτών.
• Εξασφάλιση δουλειάς για τους χρόνιους πάσχοντες και μεταμοσχευμένους, που μπορούν να δουλέψουν, με μειωμένα ωράρια σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και με συντάξεις που να αντιστοιχούν στις σύγχρονες ανάγκες.
• Δωρεάν χορήγηση, με επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, όλων των απαραίτητων φαρμάκων για τους υπό μεταμόσχευση και μεταμοσχευμένους ασθενείς.

Αυτοί οι στόχοι πάλης είναι ενταγμένοι στη διεκδίκηση ενός αποκλειστικά δημόσιου, δωρεάν συστήματος Υγείας και Πρόνοιας, με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και τους εργοδότες, που να καλύπτει πλήρως τις λαϊκές ανάγκες για ισότιμες, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας.

Η καθιέρωση της κοινής Κάρτας Ασφάλισης και Υγείας (ΚΑΥ), με τα συνοδευτικά μέτρα, που θα οριστικοποιηθούν τον ερχόμενο Οκτώβρη, δεν αποτελούν παρά την ενοποίηση των αντιδραστικών ρυθμίσεων του νόμου 3655/2008 (νόμου Πετραλιά) με τα άγρια σχέδια περικοπών των παροχών Υγείας και φαρμακευτικής περίθαλψης, των σχεδίων του υπουργείου Υγείας για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ). Κι όλες αυτές οι περικοπές για τους ασφαλισμένους και η αιμορραγία των ασφαλιστικών ταμείων - που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «ποιοτικότερη παροχή υπηρεσιών Υγείας - θα καταλήξουν σε πριμοδότηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της Υγείας, εξισώνοντας το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα Υγείας και η Κάρτα θα αποτελεί το μέσο διασύνδεσής τους με τα ασφαλιστικά ταμεία.

Ο «Ριζοσπάστης» είχε αποκαλύψει έγκαιρα τα σχέδια της κυβέρνησης στις 2.7.2008, υπογραμμίζοντας ότι παρότι το νομοσχέδιο για την ΠΦΥ καθυστερεί, η κυβέρνηση θα προωθήσει την Κάρτα Υγείας με άλλα νομοσχέδια στο όνομα του νοικοκυρέματος των οικονομικών της Υγείας. Επίσης, αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για την καθιέρωση της Κάρτας Υγείας είχε ανήμερα της σύσκεψης του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή με τους υπουργούς Απασχόλησης Φάνη Πάλλη - Πετραλιά και Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλο, στην οποία οριστικοποιήθηκε η εφαρμογή της ΚΑΥ στις 23.7.2008. Επιβεβαίωση αυτών των αποκαλύψεων αποτελούν οι δηλώσεις της Φάνης Πετραλιά μετά τη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου (23.7.2008). «Με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση κάθε Ελληνας πολίτης έχει υποχρεωτικά το μοναδικό αριθμό για την κοινωνική του ασφάλιση. Με τη συνεργασία που θα έχουμε με το υπουργείο Υγείας, ο αριθμός αυτός, θα είναι μια Κάρτα Ασφάλισης και Υγείας. Θεωρώ ότι είναι, πραγματικά, ένα πολύ μεγάλο έργο... (που) θα οδηγήσει και στην πάταξη της εισφοροδιαφυγής, στον εξορθολογισμό του συστήματος, στον εξορθολογισμό των ασφαλιστικών ταμείων». Αυτά δήλωσε η υπουργός Απασχόλησης, επιχειρώντας να χρυσώσει το χάπι, τονίζοντας ότι τελικός στόχος είναι η «παροχή ποιοτικότερων υπηρεσιών στους Ελληνες πολίτες».

Στις 23.7.2008, το υπουργείο Υγείας έδωσε στη δημοσιότητα τα βασικά στοιχεία για την Κάρτα Υγείας απ' την οποία προκύπτουν τα εξής:

• Γίνεται κατηγοριοποίηση των εφαρμοζόμενων θεραπευτικών αγωγών με τα θεραπευτικά πρωτόκολλα του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ). Δηλαδή, ο γιατρός θα κάνει διάγνωση με βάση τα πρωτόκολλα και όχι με βάση την επιστημονική κρίση του.
• Η χορήγηση της αντίστοιχης φαρμακευτικής αγωγής θα εντάσσεται στις «θεραπευτικές ομάδες των φαρμάκων» που θα καθοριστούν απ' τον ΕΟΦ. Ο άρρωστος θα αποζημιώνεται μόνο γι' αυτά τα φάρμακα. Στην περίπτωση που του συστήσει άλλα ο γιατρός θα τα πληρώνει απ' την τσέπη του.
• Το ΚΕΣΥ θα ορίζει τις ασθένειες κατά κατηγορίες. Ο ΕΟΦ θα ορίζει την τιμή αποζημίωσης των φαρμάκων, που αντιστοιχούν σε κάθε κατηγορία θεραπείας. Η τιμή αναφοράς, που θα καθορίζεται από τον ΕΟΦ για κάθε φάρμακο, θα είναι και η ανώτατη τιμή, που θα καλύπτουν υποχρεωτικά όλα τα ασφαλιστικά ταμεία.

Η Κάρτα Υγείας υπάρχει σε όλα τα προσχέδια του υπουργείου Υγείας για την ΠΦΥ και προβλέπει και ετήσιο πιστωτικό όριο, το οποίο καθορίζεται με εντελώς απάνθρωπα κριτήρια. Παρά τις επίμονες ερωτήσεις του «Ρ», κατά τη διάρκεια των δηλώσεων των υπουργών στην έξοδό τους απ' το Μέγαρο Μαξίμου, αν η κοινή Κάρτα Ασφάλισης και Υγείας θα έχει και πιστωτικό όριο, ο Δ. Αβραμόπουλος δεν απάντησε. Αμέσως μετά τις δηλώσεις, όταν τέθηκε και πάλι το ερώτημα, η Φ. Πάλλη - Πετραλιά δήλωσε κατηγορηματικά, όπως είπε, ότι δε θα υπάρχει κανένα όριο.

Μέγα παραμένει το ερώτημα τι θα γίνει με τους άπορους, τους ανασφάλιστους και τους μετανάστες, καθώς η κάρτα θα καλύπτει μόνο όσους έχουν Ασφάλιση.

Η Κάρτα Υγείας, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας, θα είναι συνδεδεμένη με τα ασφαλιστικά ταμεία, τους δημόσιους φορείς Υγείας, και με τους ιδιωτικούς συμβεβλημένους φορείς παροχής Υγείας. Ως προέκταση αυτής της διασύνδεσης μπορεί να θεωρηθεί και η προώθηση σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος για τη λειτουργία των ιδιωτικών φορέων στην ΠΦΥ στο Συμβούλιο της Επικρατείας (θα συζητηθεί στις 5.8.2008) χωρίς τον ελάχιστο - τυπικό βέβαια - περιορισμό που ίσχυε μέχρι τώρα να κατέχουν γιατροί το 51% των μετοχών που δραστηριοποιούνται στο χώρο της ιδιωτικής Υγείας. Μ' άλλα λόγια, απελευθερώνονται πλήρως - όπως επιτάσσει η Ευρωπαϊκή Κοινότητα - και απ' τα ελάχιστα εμπόδια οι υποδοχείς της Κάρτας...

Η Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθένειας (ΕΚΑΥ) εγκρίθηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βαρκελώνης (Μάρτιος του 2002) για να αντικαταστήσει «τα έντυπα που είναι αναγκαία για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε άλλο κράτος - μέλος κατά τη διάρκεια μιας προσωρινής διαμονής».

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε (21.2.2003) ως ημερομηνία έναρξης της Κάρτας Υγείας την 1.6.2004 και έτυχε της μεγάλης επιδοκιμασίας της τότε Ελληνίδας Επιτρόπου στην Ευρωπαϊκή Ενωση Αννας Διαμαντοπούλου, η οποία αφού αναφέρθηκε στις διευκολύνσεις της παροχής υπηρεσιών τόνισε: «Η κάρτα θα έχει επίσης και συμβολική αξία: Μετά το ευρώ, η ευρωπαϊκή Κάρτα Υγείας είναι ένα ακόμα στοιχείο Ευρώπης στην τσέπη μας».

Την πραγματική διάσταση της ευρω-κάρτας αποκάλυψε ο - τότε - ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Πατάκης, στην παρέμβασή του στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Δεκέμβρης του 2003), που τόνισε: «Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις για την κάρτα ασφάλισης μπορεί να καταργούν κάποιες γραφειοκρατικές διαδικασίες, αλλά στην πράξη τα όποια θετικά τους ακυρώνονται από την πολιτική μείωσης των κοινωνικών δαπανών και παροχών», που, «με πρόσχημα την εναρμόνιση των συστημάτων Υγείας», οδηγούν στην «εξίσωση προς τα κάτω των κοινωνικών παροχών, την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα και την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των συστημάτων Υγείας και Κοινωνικής Ασφάλισης, τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση των εισφορών των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία».

Στις 10.5.2004, η τότε ηγεσία του υπουργείου Υγείας ανακοίνωσε - στα λόγια - την πιλοτική εφαρμογή της Κάρτας Υγείας απ' την 1.6.2004, επειδή ήταν υποχρέωση για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Ενα χρόνο αργότερα, η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση στη «Στρατηγική για την Υγεία» ομολογούσε απροκάλυπτα: Η εφαρμογή της ηλεκτρονικής υγείας - στοιχείο της οποίας αποτελεί και η Κάρτα Υγείας - «μπορεί κυρίως να συμβάλει στη μείωση του κόστους και στη βελτίωση της παραγωγικότητας σε τομείς όπως η τιμολόγηση και η αρχειοθέτηση, η μείωση των ιατρικών σφαλμάτων, ο περιορισμός των αδικαιολόγητων θεραπειών, αλλά και η βελτίωση της ποιότητας της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης» (Ηλεκτρονική ενημέρωση στις 20.5.2005).

Στα πλαίσια της λεγόμενης ανανεωμένης Κοινωνικής Ατζέντας (2.7.2008), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επανέλαβε το στόχο της εφαρμογής της Κάρτας Υγείας, η οποία θα διευκολύνει «διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη». Δηλαδή, μέχρι τώρα η κάρτα χρησιμοποιείται ως πιστοποιητικό της δημόσιας ασφάλισης σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης σε άλλη χώρα, ώστε στη συνέχεια να αναλάβει ο ασφαλιστικός φορέας του ασθενούς τα έξοδα του ασθενούς. Οταν θα ισχύσει η διασυνοριακή περίθαλψη η Κάρτα θα δημιουργεί τους όρους της προγραμματισμένης περίθαλψης στο εξωτερικό. Ετσι, οι ασθενείς θα πληρώνουν με βάση τα τιμολόγια του κράτους που νοσηλεύονται και επανερχόμενοι στη χώρα τους θα εισπράττουν το ποσοστό των εξόδων που θα εισέπρατταν αν είχαν νοσηλευτεί στη χώρα τους.

Τα παραπάνω συνόψισε ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος, βγαίνοντας απ' το Μέγαρο Μαξίμου στις 23.7.2008: «Επιτέλους, να περάσουμε και εμείς στη συντροφιά των πολιτισμένων ευρωπαϊκών χωρών... Πρώτα από όλα, τελειώνουμε μια για πάντα με τις αλόγιστες συνταγογραφήσεις και τις άσκοπες ιατρικές πράξεις...»