Δυναμώνει ταυτόχρονα και στη χώρα μας η επίθεση στις εκδηλώσεις αλληλεγγύης σωματείων και φορέων, την ίδια στιγμή που η αστική τάξη και τα κόμματά της εμβαθύνουν την εμπλοκή στον πόλεμο και τη στρατηγική συμμαχία με το κράτος - τρομοκράτη.

Στο πλαίσιο αυτό, ο «Ριζοσπάστης» αναδημοσιεύει πλευρές της διαπάλης με αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις σε σχέση με τον πόλεμο του Ισραήλ ενάντια στον παλαιστινιακό λαό, με βάση σχετικά αποσπάσματα από σημείωμα του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων στην ΚΟΜΕΠ τεύχος 3 του 2024.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, για να δικαιολογήσει την εμπλοκή της στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή στο πλευρό του Ισραήλ και των συμμάχων του, από κοινού με ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και εθνικιστικά μορφώματα υιοθέτησαν από την πρώτη στιγμή το πρόσχημα της «αυτοάμυνας» του Ισραήλ απέναντι στην «τρομοκρατία». Εφτασε μάλιστα η κυβέρνηση στο σημείο να απόσχει και από την ψηφοφορία ψηφίσματος του ΟΗΕ που ζητούσε την άμεση κατάπαυση του πυρός και την ανθρωπιστική εκεχειρία στη Γάζα, το οποίο υπερψήφισαν 120 κράτη. Επιπλέον, προκλητικά καλεί όλους - και το ΚΚΕ - «να καταδικάσουν την τρομοκρατία».

Εδώ και αρκετές δεκαετίες το ζήτημα της λεγόμενης «τρομοκρατίας» αξιοποιείται από αστικές τάξεις και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για να «τρέξουν» αντιλαϊκοί σχεδιασμοί και να δικαιολογηθούν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πόλεμοι. Η «τρομοκρατία» έχει γίνει μια έννοια - «λάστιχο». Στην ΕΕ προωθείται ο λεγόμενος «ευρωτρομονόμος», που στοχοποιεί τους αγώνες εργατών, αγροτών, νεολαίας και επιτρέπει να χαρακτηριστεί μια μαζική κινητοποίηση, μια κατάληψη ενός εργασιακού ή δημόσιου χώρου, ενός δρόμου, «τρομοκρατική ενέργεια».

Αντίστοιχα, η αντιμετώπιση της «τρομοκρατικής δράσης» και της «ριζοσπαστικοποίησης» αποτελεί το βολικό πρόσχημα για να παίρνονται μέτρα μαζικής προληπτικής παρακολούθησης και καταστολής και στο εσωτερικό χωρών.

Σε διεθνές επίπεδο η έννοια της «τρομοκρατίας» αποτελεί επίσης το βολικό άλλοθι επιζήμιων για τους λαούς στοχεύσεων αστικών τάξεων - π.χ. ο λεγόμενος «Ελεύθερος Συριακός Στρατός», που ευθύνεται για μια σειρά εγκλημάτων στη Συρία, δεν είναι «τρομοκρατική οργάνωση» για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, ενώ τέτοια θεωρείται η Χαμάς.

Επιπλέον, η αστική προπαγάνδα βάζει στο «μίξερ» της προπαγάνδας της οργανώσεις όπως η Αλ Κάιντα και οι Ταλιμπάν, τις οποίες έφτιαξαν, στήριξαν και εξόπλισαν για τους σκοπούς τους οι ιμπεριαλιστές, και δυνάμεις όπως η Χαμάς, που αναδείχθηκε πρώτη στις εκλογές του 2006, πράγμα που αποδεικνύει ότι αυτή η αστική δύναμη, για διάφορους λόγους που δεν είναι του παρόντος, έχει στηριχθεί από λαϊκές δυνάμεις που παλεύουν για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης.

Το ΚΚΕ έχει αντίθετες ιδεολογικές, πολιτικές, φιλοσοφικές αντιλήψεις σε σχέση με αυτήν την πολιτικοστρατιωτική οργάνωση, ωστόσο δεν θα επιτρέψει ποτέ να περάσει στις λαϊκές συνειδήσεις ότι ο μαζικός βομβαρδισμός της Γάζας και οι δολοφονίες χιλιάδων μικρών παιδιών γίνονται δήθεν για την «εξάλειψη της τρομοκρατίας» και να δικαιολογηθεί η πολύχρονη κατοχή, την ώρα που το ένα μετά το άλλο τα στοιχεία αναδεικνύουν τις πραγματικές εγκληματικές στοχεύσεις του Ισραήλ σε βάρος του λαού της Παλαιστίνης.

Καμία σημασία δεν πρέπει να δίνεται και στα κατασκευασμένα από τις ισραηλινές αρχές «πειστήρια» για τις «αγριότητες της Χαμάς», που ήδη πολλά από αυτά τα fake news έχουν καταπέσει με πάταγο.

Κανείς άλλωστε δεν πρέπει να προσπερνά το γεγονός ότι η πολύχρονη ισραηλινή κατοχή, η καταπίεση, το απαρτχάιντ, πράγματι μπορεί να οδηγήσουν σε μεγάλη οργή, αντίποινα και ακρότητες. Ο ίδιος ο πόλεμος που διεξάγεται εδώ και 7 δεκαετίες σε βάρος του λαού της Παλαιστίνης είναι μια φρικαλεότητα, εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι έχουν βασανιστεί, έχουν δολοφονηθεί. Το κρίσιμο ζήτημα είναι οι εργαζόμενοι να εστιάζουν στις αιτίες, στον χαρακτήρα του πολέμου και στη σφαγή του παλαιστινιακού λαού, που παλεύει - όπως έχει δικαίωμα - για την απελευθέρωσή του με όλα τα μέσα, συμπεριλαμβανομένης της ένοπλης εξέγερσης και πάλης κατά του εισβολέα κατακτητή.

Σημείο αιχμής της λαϊκής διεκδίκησης για το Παλαιστινιακό παραμένει η υλοποίηση της απόφασης για ίδρυση παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα προ του 1967.

Παρά ταύτα, υπάρχουν δυνάμεις σήμερα που υποστηρίζουν πως είναι ανέφικτη η λύση αυτή και ουσιαστικά προτρέπουν στην αποδοχή ως τετελεσμένων των συνεπειών της ισραηλινής επιθετικότητας.

Να σημειωθεί ότι μεσολάβησαν δεκαετίες απ' όταν η σοβιετική αντιπροσωπεία στον ΟΗΕ υπερασπιζόταν πως η συγκρότηση ενός ενιαίου αραβο-εβραϊκού κράτους με ίσα δικαιώματα για τους Εβραίους και τους Αραβες αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για την επίλυση του Παλαιστινιακού ζητήματος, και πως αν αυτό το σχέδιο ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθεί, λόγω της επιδείνωσης των σχέσεων ανάμεσα σε Εβραίους και Αραβες, τότε θα έπρεπε να προχωρήσει η συγκρότηση δύο ανεξάρτητων - αυτόνομων κρατών, ενός εβραϊκού και ενός αραβικού.

Ακολούθησε η απόφαση διχοτόμησης από τον ΟΗΕ, για την οποία η «Πράβντα» έγραφε ότι «διασφαλίζει την απελευθέρωση της Παλαιστίνης από την ξένη εξάρτηση, την ικανοποίηση των εθνικών ελπίδων του εβραϊκού και αραβικού λαού, τη δημιουργία της δυνατότητας για τους εβραϊκούς και αραβικούς πληθυσμούς της Παλαιστίνης να γίνουν κύριοι των τόπων τους, πέρα από ξένες ιμπεριαλιστικές επιρροές».

Σημειώνουμε όλα τα παραπάνω για να υπογραμμίσουμε πως υπάρχει μια ιστορική συνέχεια στο ζήτημα, ενώ αυτό που ισχύει σήμερα είναι ότι το κράτος του Ισραήλ είναι ένα κατοχικό κράτος, που παραβιάζει κατάφωρα την απόφαση του ΟΗΕ και το δικαίωμα του λαού της Παλαιστίνης.

Συνεπώς, η θέση ότι είναι ανέφικτη σήμερα η λύση ύπαρξης παλαιστινιακού κράτους συνιστά υπόκλιση στην επιθετικότητα του Ισραήλ και αποδοχή της πραγματικότητας που αυτό έχει επιβάλει. Η συγκεκριμένη προσέγγιση καλεί σε παραίτηση από το δικαίωμα του λαού της Παλαιστίνης να ιδρύσει το δικό του κράτος στα σύνορα πριν το '67, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, και σε μετατροπή του Παλαιστινιακού από «εθνικό ζήτημα» σε «θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων», άρα σε αποδοχή, επί της ουσίας, της κατοχής. Η κοσμοπολίτικη αυτή προσέγγιση, που σβήνει εθνικά και άλλα χαρακτηριστικά των λαών στο όνομα ενός θολού «πανανθρωπισμού», κάθε άλλο παρά προοδευτική είναι, γιατί επιδιώκει να σπείρει την ηττοπάθεια στον λαό της Παλαιστίνης και σε κάθε λαό που αγωνίζεται απέναντι στον αρνητικό διεθνή συσχετισμό δυνάμεων.

Σε μια σειρά καπιταλιστικές χώρες, που οι αστικές τάξεις τους στηρίζουν απροκάλυπτα το δολοφονικό έργο του Ισραήλ, όπως είναι οι ΗΠΑ και η Γερμανία, εξαπολύθηκε ο κατασταλτικός μηχανισμός ενάντια στις εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους σφαγιαζόμενους Παλαιστινίους, ακυρώνοντας ακόμα και αυτές τις αστικές διακηρύξεις περί «ελευθερίας του λόγου». Στις ΗΠΑ, φοιτητές και καθηγητές συλλαμβάνονται και αποβάλλονται από τα πανεπιστήμια, ενώ στη Γερμανία απαγορεύτηκαν διαδηλώσεις υπέρ του λαού της Παλαιστίνης.

Η όλη κατασταλτική επιχείρηση ντύνεται με την απαράδεκτη ταύτιση της αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης με τον αντισημιτισμό. Η αλληλεγγύη χαρακτηρίζεται «ρητορική μίσους». Στην Ελλάδα, από μερίδα των ΜΜΕ και από ορισμένους κυβερνητικούς παράγοντες επιχειρήθηκε ανάλογη ταύτιση.

Αμεση ήταν η τοποθέτηση του ΚΚΕ και συνδικαλιστικών φορέων ενάντια σε αυτές τις αποπροσανατολιστικές δηλώσεις, που πατούν στην άγνοια του ρόλου που έπαιξαν όχι μόνο η ΕΣΣΔ αλλά και το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα στην εμφάνιση του ισραηλινού κράτους. Το γεγονός π.χ. ότι στην ιδρυτική συνδιάσκεψη της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), το 1945, εγκρίθηκε ειδικό ψήφισμα υπέρ της ίδρυσης του Ισραήλ, ενώ λίγα χρόνια αργότερα, και πάλι η ΠΣΟ καταδίκασε τις επιθετικές - κατακτητικές δράσεις του Ισραήλ σε βάρος των αραβικών λαών.

Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, είναι πασίγνωστο ότι κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, την ώρα που τμήμα της αστικής τάξης συνεργαζόταν με τους ναζί και υλοποιούσε τους σχεδιασμούς του Ολοκαυτώματος των Εβραίων, ξεχώρισε ο ρόλος του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, που υλοποιώντας κατεύθυνση που έδωσε το ΚΚΕ διέσωσαν Εβραίους και στρατολόγησαν αρκετούς από αυτούς στον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα.

Στις σημερινές συνθήκες, η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις στις ΗΠΑ, στη Γερμανία, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και στο ίδιο το Ισραήλ και πολλών Εβραίων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της αντιδραστικής κυβέρνησης Νετανιάχου είναι η καλύτερη απάντηση σε αυτήν την ανιστόρητη προσέγγιση. Για κάθε λογικό άνθρωπο είναι φανερό ότι η κριτική, ακόμα και πολεμική σε αστικά κράτη και κυβερνήσεις σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζεται με το εθνικιστικό μίσος.

Η εμφάνιση του ισραηλινού αστικού κράτους, που είναι σήμερα μια πραγματικότητα, ξεκινά λίγα χρόνια μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σφαγή των Εβραίων από τους ναζί και ο αντισημιτισμός που προωθούσαν οι αστικές τάξεις σε πολλές καπιταλιστικές χώρες πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οδήγησαν στην αποδοχή, από την ΕΣΣΔ και το παγκόσμιο εργατικό κίνημα, της συγκρότησης του κράτους του Ισραήλ δίπλα σε ένα κράτος της Παλαιστίνης. Την απόφαση αυτή προκλητικά παραβίασε το αστικό κράτος του Ισραήλ, η αστική τάξη του οποίου καταπατά εδώ και δεκαετίες κάθε δικαίωμα του λαού της Παλαιστίνης.

Στην αστική τάξη του Ισραήλ και στο κράτος της οι ΗΠΑ, και από κοντά και η ΕΕ, βρήκαν εκείνον τον «σύμμαχο» που χρειάζονταν και που τους έδινε το δικαίωμα της επιδιαιτησίας με τις άλλες αστικές τάξεις της περιοχής, που κι αυτές επιδίωκαν την αναβάθμιση της θέσης τους. Και αυτό το γεωπολιτικό «γαϊτανάκι» έχει ως θύμα του έναν ολόκληρο λαό, τον λαό της Παλαιστίνης, που όλα αυτά τα χρόνια τού υπόσχονταν μια πατρίδα, αλλά το όνειρό του μένει ανεκπλήρωτο.

Το «μάρμαρο» το πληρώνει και ο λαός του Ισραήλ, που είναι κι αυτός θύμα των πολιτικών που ακολουθούν η αστική τάξη του Ισραήλ και το κράτος της. Το ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στο ΚΚ Ισραήλ, στους κομμουνιστές του Ισραήλ, Εβραίους και Αραβες, που παλεύουν μέσα στο «στόμα του λύκου» και υψώνουν φωνή αντίστασης στη βαρβαρότητα κατά του λαού της Παλαιστίνης.

Η τοποθέτηση του ΚΚΕ ότι θύμα της πολιτικής του αστικού κράτους του Ισραήλ και της αντιδραστικής κυβέρνησης Νετανιάχου είναι και ο ίδιος ο ισραηλινός λαός αντιμετωπίστηκε εχθρικά από ορισμένες οπορτουνιστικές δυνάμεις (π.χ. της λεγόμενης «Παγκόσμιας Αντιιμπεριαλιστικής Πλατφόρμας»), οι οποίες δεν αναγνωρίζουν όχι μόνο την ύπαρξη κράτους του Ισραήλ, αλλά ούτε και της αστικής τάξης και του ισραηλινού λαού, χαρακτηρίζοντάς το απλώς «βάση των ΗΠΑ, που πρέπει να καταστραφεί».

Οι δυνάμεις αυτές αρνούνται να δουν ότι η βασική αιτία όλων όσων βιώνουν οι λαοί είναι το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα στο σημερινό του στάδιο, το μονοπωλιακό, όταν πια ανάμεσα στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις εντείνεται η διαπάλη για την εκμετάλλευση όχι μόνο των εργαζομένων των χωρών τους, αλλά και άλλων χωρών, η διαπάλη για πρώτες ύλες, για δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων, για γεωπολιτικά στηρίγματα και μερίδια των αγορών. Και ένα τέτοιο γεωπολιτικό στήριγμα είναι για τις ΗΠΑ και την ΕΕ το αστικό κράτος του Ισραήλ και η αστική τάξη του, και όχι απλώς μια στρατιωτική βάση τους.

Δεν έχει τέλος η θηριωδία του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού και των παιδιών του

Ο φριχτός απολογισμός θυμάτων από τον Οκτώβρη του 2023 αναφέρει τουλάχιστον 59.587 νεκρούς και 143.498 τραυματίες, χωρίς να υπολογιστούν οι δεκάδες χιλιάδες που έχουν θαφτεί σε τόνους ερειπίων ή εξαϋλώθηκαν από τις βόμβες «ακριβείας» και δεν βρέθηκαν ποτέ.

Ο Χάλεντ Κιάρι, βοηθός του γγ του ΟΗΕ για τη Μέση Ανατολή, την Ασία και τον Ειρηνικό, ενημερώνοντας μεσοβδόμαδα το Συμβούλιο Ασφαλείας μίλησε για «εφιάλτη ιστορικών διαστάσεων», καθώς η διανομή λιγοστής βοήθειας σε τρόφιμα από τα τέλη Μάη μέχρι σήμερα έχει μετατραπεί σε παγίδα θανάτου για πάνω από 900 ανθρώπους. Τα θύματα του λιμού αυξάνονται καθημερινά, με τα βρέφη και τα παιδιά να είναι τα πρώτα θύματα. Σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας στη Γάζα, από την έναρξη του πολέμου τον Οκτώβρη του 2023 μέχρι την Παρασκευή είχαν πεθάνει από πείνα τουλάχιστον 115 άτομα, ανάμεσά τους δεκάδες παιδιά και βρέφη. Πρόσφατα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ανέφεραν ότι το 10% του πληθυσμού των 2,3 εκατομμυρίων Παλαιστινίων υποφέρει από οξύ υποσιτισμό, το 20% από υποσιτισμό και το 95% από έλλειψη νερού (καθώς ο ισραηλινός στρατός σκόπιμα στερεί την εισαγωγή καυσίμων ώστε να μη λειτουργούν τα εργοστάσια αφαλάτωσης, αφού κατέστρεψε ή μόλυνε πηγές και πηγάδια). Υπολογίζεται επίσης ότι από τις αρχές του 2025 πάνω από 25.000 παιδιά ηλικίας έως 5 ετών υποφέρουν από οξύ υποσιτισμό, και ότι τουλάχιστον 21 βρέφη έχουν πεθάνει αυτό το διάστημα από λιμό.

Ο πιο σκληρός αγώνας για την επιβίωση αφορά βρέφη και μικρά παιδιά, καθώς το βρεφικό γάλα και οι παιδικές τροφές έχουν εξαντληθεί εδώ και καιρό.

Την Παρασκευή, εκπρόσωπος της UNICEF στο Αμμάν της Ιορδανίας ανακοίνωσε ότι οι θεραπευτικές τροφές για παιδιά που λιμοκτονούν (Ready-to-Use Therapeutic Food, RUTF) επαρκούν μετά βίας μέχρι τα μέσα Αυγούστου. «Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για τα παιδιά που υποφέρουν από πείνα και λιμό», ανέφερε, προσθέτοντας ότι οι τροφές RUFT που υπάρχουν σήμερα επαρκούν το πολύ για 3.000 παιδιά, ενώ μέσα στις δύο πρώτες βδομάδες του Ιούλη υπολογίστηκε πως χρειάζονται τις ειδικές τροφές πάνω από 5.000 παιδιά.

Το Ισραήλ, σε μια προσπάθεια να περιορίσει τις διεθνείς αντιδράσεις που προκαλούν οι εικόνες με τα σκελετωμένα βρέφη και παιδιά στη Γάζα, ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι θα επιτρέψει σε ξένες χώρες (π.χ. Ιορδανία και ΗΑΕ) να κάνουν ρίψεις αλεξίπτωτων με βοήθεια. Κάτι που είχε κάνει η Ιορδανία τους πρώτους μήνες του πολέμου, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν αρκετά άτομα από τα πακέτα βοήθειας που έπεσαν στα κεφάλια τους...

Το ίδιο διάστημα, τα τελευταία στοιχεία της UNOSAT (Υπηρεσίας Δορυφορικής Ανάλυσης του ΟΗΕ) ανέφεραν ότι στη Γάζα υπάρχουν περίπου 53,5 εκατ. τόνοι ερειπίων, δηλαδή μπάζα που έχουν 10 φορές το βάρος της πυραμίδας του Χέοπα στην Γκίζα της Αιγύπτου.

Στο μαύρο φόντο της γενοκτονίας που έχει προκαλέσει το κράτος - δολοφόνος Ισραήλ με τη στήριξη των συμμάχων του κατά των Παλαιστινίων εδώ και δεκαετίες (και όχι μόνο μετά την έναρξη του τελευταίου πολέμου στη Γάζα), ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν ανήγγειλε ότι τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, στη Σύνοδο Κορυφής της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, θα αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος. Ο Μακρόν πέταξε το πυροτέχνημα στον αέρα «ξεχνώντας» να συνοδεύσει την πρότασή του με άλλα κρίσιμα στοιχεία, όπως αν η αναγνώριση θα γίνει με βάση τις δεκάδες αποφάσεις του ΟΗΕ που αναφέρονται στην ίδρυση παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, και στην επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους.

Αυτήν ακριβώς την παράλειψη αξιοποίησαν Αμερικανοί και Ισραηλινοί αξιωματούχοι προκειμένου να καταδικάσουν - υποβαθμίσουν την πρόταση Μακρόν, η οποία χαιρετίστηκε από την Παλαιστινιακή Αρχή, τη Χαμάς, ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. Ισπανία) και αραβικές χώρες, με πρώτη τη Σαουδική Αραβία.

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπ. Νετανιάχου καταδίκασε τη δήλωση Μακρόν, λέγοντας ότι «νομιμοποιεί την τρομοκρατία και ενθαρρύνει τη δημιουργία ενός ακόμη φιλο-ιρανικού αποσταθεροποιητικού παράγοντα, στα πρότυπα της Γάζας». «Οι Παλαιστίνιοι δεν θέλουν κράτος δίπλα στο Ισραήλ, αλλά κράτος που θα αντικαταστήσει το Ισραήλ», τόνισε με στόμφο, λίγες μέρες αφότου η Κνεσέτ υπερψήφισε ψήφισμα για προσάρτηση των παλαιστινιακών εδαφών της Δυτικής Οχθης και αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή ενέκρινε κονδύλιο 918 εκατ. σέκελ (περίπου 275 εκατ. δολάρια) για τη δημιουργία ενός νέου οδικού δικτύου και υποδομών μεταφορών στα κατεχόμενα της Δυτικής Οχθης.

Ο Νετανιάχου επανέφερε την Παρασκευή και τις απειλές κατά της ηγεσίας της Χαμάς για «εναλλακτικές επιλογές» προκειμένου να απελευθερωθούν οι Ισραηλινοί όμηροι στη Γάζα, τονίζοντας: «Η Χαμάς είναι εμπόδιο σε μια συμφωνία απελευθέρωσης των ομήρων. Μαζί με τους συμμάχους μας στις ΗΠΑ, σκεφτόμαστε εναλλακτικές επιλογές για να φέρουμε πίσω τους ομήρους, να τελειώσει η τρομοκρατική εξουσία της Χαμάς και να εξασφαλιστεί μια διαρκής ειρήνη για το Ισραήλ και την περιοχή μας».

Νωρίτερα, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο απέρριψε «σθεναρά» την επιλογή του Μακρόν για επικείμενη αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους, λέγοντας ότι «απομακρύνει την ειρήνη» και ότι είναι «ράπισμα στο πρόσωπο των θυμάτων της 7ης Οκτώβρη» του 2023.

Πιο σφοδρή ήταν η αντίδραση του σιωνιστή πρέσβη των ΗΠΑ στο Ισραήλ Μάικ Χάκαμπι, ο οποίος σχολίασε ότι η «μονομερής διακήρυξη» του Μακρόν για το παλαιστινιακό κράτος «δεν ανέφερε πού θα είναι αυτό». Ετσι, επανέφερε την πρόταση του Προέδρου των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ για μετατροπή της Γάζας σε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής», τονίζοντας: «Μπορώ τώρα να αποκαλύψω αποκλειστικά ότι η Γαλλία θα προσφέρει τη Γαλλική Ριβιέρα και το νέο έθνος θα ονομάζεται "Franc-en-Stine"».

Παράλληλα, ο Τραμπ σχολιάζοντας την Παρασκευή τη δήλωση Μακρόν είπε ότι «δεν θα αλλάξει κάτι» και στη συνέχεια εκτόξευσε κι αυτός απειλές κατά της ηγεσίας της Χαμάς, λέγοντας πως «δεν θέλει να ζήσει».

Το ίδιο διάστημα, στο Λονδίνο ο πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ, εκλεγμένος με τους Δημοκρατικούς, ο οποίος προεκλογικά έταζε κι αυτός «αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους», συνέχισε το «κρυφτούλι» με ένα μέρος της κοινοβουλευτικής ομάδας και της βάσης του κόμματός του, που δυσανασχετεί με τη φιλο-ισραηλινή πολιτική την οποία ακολουθεί η κυβέρνηση.

Ο Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς, στενός σύμμαχος του Νετανιάχου, ξεκαθάρισε την Παρασκευή ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει παλαιστινιακό κράτος. Εκπρόσωπός του δήλωσε πως για τη γερμανική κυβέρνηση «η ασφάλεια του Ισραήλ είναι ύψιστης σημασίας» και τυχόν αναγνώριση θα αποτελούσε «μόνο ένα από τα τελικά βήματα προς μία λύση δύο κρατών».

Μέρος στο γαϊτανάκι δηλώσεων πήρε και ο Ιταλός ΥΠΕΞ Αντόνιο Ταγιάνι, που είπε ότι η Ιταλία είναι υπέρ της λύσης των δύο κρατών, τονίζοντας ωστόσο πως η αναγνώριση του νέου παλαιστινιακού κράτους θα πρέπει να γίνει ταυτόχρονα με την αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ από την Παλαιστινιακή Αρχή. Ο Ταγιάνι φρόντισε να υπενθυμίσει ότι η Ιταλία «είναι φίλος» του Ισραήλ.

Ναρκοπέδιο θυμίζει η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής στο φόντο του σφοδρού διεθνούς και περιφερειακού γεωπολιτικού ανταγωνισμού.

Στη Δαμασκό, μία βδομάδα μετά τις πολύνεκρες συγκρούσεις Βεδουίνων, Δρούζων μαχητών και τζιχαντιστών των κρατικών «δυνάμεων ασφαλείας» στην νότια επαρχία της Συρίας, Σουέιντα, με πάνω από 1.200 νεκρούς (ανάμεσά τους εκατοντάδες Δρούζοι άμαχοι) η κυβέρνηση του τζιχαντιστή «Προέδρου» Αχμεντ αλ Σαράα ενέτεινε τις διαβουλεύσεις με την κυβέρνηση του Τούρκου ομολόγου του, Ρ. Τ. Ερντογάν, έχοντας συμπαραστάτη τον Αμερικανό ειδικό απεσταλμένο και πρέσβη των ΗΠΑ στην Αγκυρα, Τομ Μπάρακ. Οι προσπάθειες για τουρκοσυριακό στρατιωτικό σύμφωνο αλλά και καθορισμού ΑΟΖ με πρότυπο το τουρκολιβυκό μνημόνιο εντείνονται με τις ευλογίες των ΗΠΑ.

Επιβραβεύτηκε επίσης με 47 επενδυτικές συμφωνίες συνολικής αξίας 6 δισ. δολαρίων από τη Σαουδική Αραβία, με αφορμή την επίσκεψη του Σαουδάραβα υπουργού Επενδύσεων Χάλιντ αλ Φάλιχ και τη συμμετοχή του στο διμερές επιχειρηματικό φόρουμ που έγινε την Πέμπτη στη Δαμασκό.

Το ίδιο διάστημα, οι Κούρδοι μαχητές των «Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων» (SDF), που έως πρότινος ήταν οι πιο στενοί συνεργάτες τού αμερικανικού στρατού κατά των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» (που σήμερα είναι στην εξουσία), αντιστέκονται στις πιέσεις Ουάσιγκτον και Αγκυρας για αφοπλισμό και ένταξη της οργάνωσης στον λεγόμενο «νέο συριακό» στρατό επικαλούμενοι τις νέες σφαγές. Είναι ενδεικτικό πως ακυρώθηκε η προγραμματισμένη για την Παρασκευή στο Παρίσι συνάντηση του Τ. Μπάρακ με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών και διπλωμάτες από τη Βρετανία, τη Γερμανία, τον Σύρο ΥΠΕΞ και εκπροσώπους των κουρδικών δυνάμεων SDF και της αυτόνομης κουρδικής κυβέρνησης στη ΒΑ Συρία. Αντ' αυτής της συνάντησης έγινε άλλη μεταξύ των ΥΠΕΞ Γαλλίας και Συρίας με τον Τομ Μπάρακ η οποία χαρακτηρίστηκε σε κοινή ανακοίνωσή τους «πολύ ειλικρινής και παραγωγική σε μία κρίσιμη στιγμή για τη Συρία».

Μία μέρα πριν, ισχυρή έκρηξη υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες σημειώθηκε σε αποθήκη πυρομαχικών του «Ισλαμικού Κόμματος Τουρκεστάν» (συμπολεμιστή των τζιχαντιστών του νυν «μεταβατικού Προέδρου») στο Ιντλίμπ προκαλώντας τον θάνατο τουλάχιστον 12 ανθρώπων και τον τραυματισμό πάνω από 100 άλλων.

Στο κάδρο «αλλαγών» που διαδραματίζονται στο αιματοβαμμένο τοπίο της Συρίας στον καμβά των διεθνών ανταγωνισμών και των σχεδίων ΗΠΑ - Τουρκίας και ΕΕ για «νέα σελίδα» με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα, ΗΠΑ, Ισραήλ και Ιράν εντείνουν τις προετοιμασίες για μία πιθανή νέα πολεμική σύγκρουση. Αυτό καταγράφηκε αυτή τη βδομάδα με δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων και των τριών χωρών με τον Ιρανό πρόεδρο Μ. Πεζεσκιάν να δηλώνει στο δίκτυο Al Jazeera πως το Ιράν είναι ετοιμοπόλεμο. Υπό τη σκιά αυτών των διεργασιών δεν λείπουν τα κάθε λογής παζάρια.

Στο πλαίσιο ανταγωνισμών, πιέσεων και «επιβραβεύσεων» από τη μεριά των ΗΠΑ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, η κυβέρνηση του Προέδρου Ντ. Τραμπ επιβράβευσε χτες την κυβέρνηση του Αιγύπτιου ηγέτη Α. Φ. αλ Σίσι με απόφαση πώλησης νέων συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας NASAMS πυραύλων εδάφους - αέρος έναντι 5 δισ. δολαρίων «για να υποστηρίξει τους στόχους εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ».