Πριν καλά καλά ορκιστεί η κυβέρνηση της ΝΔ, πριν ακόμα καθίσουν στα έδρανά τους οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, άρχισαν να δίνουν «δείγματα γραφής» της «αντιπολίτευσης» που σκοπεύουν να ασκήσουν.

Η ...«δυναμική» λοιπόν αντιπολίτευση καταρχάς από τον ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε με ένα από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του και πρώην υπουργό του, σχεδόν να συγχαίρει τον Κυρ. Μητσοτάκη για τους υπουργούς του. «Είναι μια καλή κυβέρνηση», «ελπίζω και εκτιμώ ότι θα πάει πολύ καλά», σχολίαζε μεταξύ άλλων χτες ο βουλευτής Επικρατείας και πρώην υπουργός Αμυνας του ΣΥΡΙΖΑ Ευάγγελος Αποστολάκης. Μάλιστα, στη διευκρινιστική ερώτηση του δημοσιογράφου σημείωσε ότι προέχει το «καλό της χώρας». Υπενθυμίζεται ότι ο ίδιος είχε επιλεγεί από την κυβέρνηση της ΝΔ για να στελεχώσει το υπουργείο Αμυνας σε έναν από τους ανασχηματισμούς της, κάτι που, αν και δεν ευοδώθηκε, απέδειξε ότι αυτά που ενώνουν τα δύο κόμματα είναι πολύ περισσότερα από όσα τα χωρίζουν.

Βεβαίως δεν πρόκειται για περίπτωση που αποτελεί «εξαίρεση» σε έναν κατά τ' άλλα «αποφασισμένο» ΣΥΡΙΖΑ να μην αφήσει την κυβέρνηση της ΝΔ σε ...χλωρό κλαρί.

Είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τι βλέπει λοιπόν ως «πρόβλημα» ο ΣΥΡΙΖΑ στο νέο κυβερνητικό σχήμα της ΝΔ; Οτι είναι «ογκώδες», ότι «ανακυκλώνει υπουργούς από προηγούμενες κυβερνήσεις» και προφανώς ότι έχει «κρυφή ατζέντα»...

Λες δηλαδή και η φανερή ατζέντα του προγράμματος της ΝΔ, τα εκατοντάδες προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, οι δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ δεν είναι αρκετά για να τεκμηριώσουν το αντιλαϊκό του περιεχόμενο αφού θα φορτώσουν νέα βάρη στις πλάτες του λαού.

Ενώ ο λαός θα έχει να αντιμετωπίσει την ενεργειακή φτώχεια από την επέκταση των ΑΠΕ και από τη χρηματοδότηση των «πράσινων» μπίζνες, ο ΣΥΡΙΖΑ εστιάζει την κριτική του στις «νεοφιλελεύθερες εμμονές» βγάζοντας λάδι μια πολιτική που είναι κοινή για όλες τις κυβερνήσεις και τα κράτη της ΕΕ.

Ενώ υπάρχουν οι ευρωατλαντικές δεσμεύσεις για κλιμάκωση της εμπλοκής της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και για επικίνδυνες ΝΑΤΟικές διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά, ο ΣΥΡΙΖΑ τις κάνει «γαργάρα» και εστιάζει την κριτική του στο αν και κατά πόσο «κόντυνε» ο Κυρ. Μητσοτάκης τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Ν. Δένδια.

Αλλά ξεχαστήκαμε! Αυτές οι δεσμεύσεις δεν είναι διαφορετικές από αυτές που υπηρέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, από αυτές που υπηρέτησε ως αντιπολίτευση αλλά και αυτές που υιοθετεί στο δικό του κυβερνητικό πρόγραμμα.

Αντίστοιχα, συγχαρητήρια δέχεται η νέα κυβέρνηση και από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, για «το καλό της πατρίδας μας», όπως λένε, εντοπίζοντας ότι η κυβέρνηση είναι «συγκροτημένη» και με «πρόγραμμα» από την πρώτη μέρα, με «πλαίσιο συγκεκριμένο», επομένως δεν χρειάζεται «να βγάζει ο ένας τα μάτια του άλλου». Ετσι, δεσμεύονται ότι θα ασκήσουν «αξιόπιστη αντιπολίτευση». Κάπως έτσι μάλιστα σκοπεύουν να χτίσουν τη «σύγχρονη κεντροαριστερά», επιβεβαιώνοντας ότι οι διεργασίες που θα «τρέξουν» τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στο ΠΑΣΟΚ θα είναι σε ένα δεδομένο φόντο στρατηγικής σύγκλισης με την ίδια την κυβέρνηση της ΝΔ.

Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, που δικαίως ανησυχούν για το «σήμερα» και το «αύριο», που χωρίς αμφιβολία βλέπουν ότι θα έχουν απέναντί τους μια εχθρική - αντιλαϊκή κυβέρνηση, διαπιστώνουν από τώρα ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα «βάλουν πλάτη» για μια ακόμα φορά. Οτι πολύτιμοι συνοδοιπόροι στα νέα αντιδραστικά σχέδια θα είναι και οι κάθε λογής ακροδεξιοί και φασίστες, τα μαντρόσκυλα του συστήματος που μπήκαν στη Βουλή.

Στον αντίποδά τους στέκεται μόνο το ΚΚΕ, οι δυνάμεις του στο εργατικό - λαϊκό κίνημα που απέδειξαν από την πρώτη στιγμή ότι είναι στις «επάλξεις». Που χωρίς να χάσουν χρόνο, πήραν την ευθύνη για να σπάσει κάθε στάση αναμονής, κάθε αμηχανία από εργαζόμενους - λαϊκούς ανθρώπους. Για να πάρουν κουράγιο από τα αυξημένα ποσοστά του που ήδη κατατίθενται στην οργάνωση της πάλης, με απανωτές κινητοποιήσεις ενάντια σε πλειστηριασμούς, για εργατικά «ατυχήματα», για τις ΣΣΕ και τα μέτρα προστασίας. Για όλα εκείνα που συνθέτουν την 100% εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση της «επόμενης μέρας», τη μόνη στάση που δίνει την πραγματική προοπτική στον λαό ότι μπορεί να τα καταφέρει όχι μόνο να σταθεί στα πόδια του, αλλά και να ξεμπερδεύει με το σημερινό σάπιο σύστημα του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης. «ΚΚΕ δυνατό, η ελπίδα είναι εδώ», λοιπόν, στον δρόμο της σύγκρουσης με αυτήν την πολιτική και όχι στον εξωραϊσμό της.