Ο άλλοτε περιζήτητος στα «συμμαχικά» Κοινοβούλια Ζελένσκι, δύσκολα θα μπορέσει να συντηρήσει στα ίδια υψηλά επίπεδα τη ΝΑΤΟική στρατιωτική βοήθεια στον πόλεμο με τη Ρωσία. Αυτή η διαπίστωση κυριαρχεί τις τελευταίες πολλές μέρες στην ειδησεογραφία για την Ουκρανία, την ώρα που οι ανταποκρίσεις από το μέτωπο αναφέρουν σημαντικές απώλειες στρατιωτών και εδάφους από τον ουκρανικό στρατό.

Τι συνέβη όμως και ο άλλοτε «ήρωας της ουκρανικής αντίστασης στη ρωσική βαρβαρότητα», όπως τον αποκαλούσαν οι ΝΑΤΟικοί, έχασε την παλιά του αίγλη;

Γιατί σε ΗΠΑ και ΕΕ γίνονται δεύτερες και τρίτες σκέψεις σε ό,τι αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη στήριξη της κυβέρνησης Ζελένσκι; Μήπως η σωστή πλευρά της Ιστορίας άλλαξε θέση; `Η μήπως έπαψε ο ανταγωνισμός ΝΑΤΟ - Ρωσίας, που οδήγησε στην πολεμική κλιμάκωση στην Ουκρανία;

Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει. Η πραγματικότητα είναι ότι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ «έσπρωξαν» και τελικά μπήκαν σ' αυτόν τον πόλεμο για να υπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, απέναντι στις ανταγωνίστριες Ρωσία και Κίνα και τίποτα περισσότερο. Ολα τα άλλα ήταν απλώς προπαγάνδα για να στρατεύσουν τους λαούς σε ξένα γι' αυτούς συμφέροντα.

Αποδεικνύονται, λοιπόν, ψέμα και κοροϊδία όσα έλεγαν οι ΝΑΤΟικοί πριν από δύο χρόνια, ότι ο πόλεμος γίνεται «για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας» και «για να πάρει ένα μάθημα ο επικίνδυνος ρωσικός αναθεωρητισμός που απειλεί τον δυτικό πολιτισμό και τις αξίες».

Εμπαιγμός των λαών ήταν και οι κορόνες ότι η στήριξη της ουκρανικής κυβέρνησης γίνεται για τα δικά τους τάχα συμφέροντα και ότι η σωστή πλευρά είναι με τον έναν ιμπεριαλιστή (ΝΑΤΟ - ΕΕ) απέναντι στον άλλον (Ρωσία και σύμμαχοί της).

Είναι χαρακτηριστική η αποστροφή του Στόλτενμπεργκ ότι θα πρέπει η Ουκρανία και η «Δύση» να προετοιμάζονται για πιθανή απώλεια εδαφών στον πόλεμο που συνεχίζεται με τη Ρωσία.

Γίνεται φανερό δηλαδή ότι το δόγμα «στήριξη μέχρι τέλους» στην κυβέρνηση Ζελένσκι έχει διαφοροποιηθεί, πολύ απλά επειδή η συνέχιση του πολέμου με τους ίδιους όρους που γινόταν μέχρι σήμερα δεν «κουμπώνει» πλέον με τα άμεσα συμφέροντα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Γίνεται φανερό επίσης ότι στο παρασκήνιο αναζητούνται φόρμουλες και σενάρια που θα καθορίσουν τις εξελίξεις στην Ουκρανία.

Η αιτία είναι πρώτα απ' όλα οι εξελίξεις στο πεδίο της μάχης, οι προβλέψεις τους για οικονομική και στρατιωτική κάμψη της Ρωσίας που δεν επαληθεύτηκαν, αλλά και το γεγονός ότι στον στίβο των παγκόσμιων ανταγωνισμών ανάμεσα στο ΝΑΤΟικό, από τη μια, και το υπό διαμόρφωση «ευρασιατικό στρατόπεδο», από την άλλη, μπαίνουν νέες παράμετροι που τροποποιούν τα δεδομένα.

Η κλιμάκωση αυτής της αντιπαράθεσης είναι δεδομένη, ανεξάρτητα από τις όποιες εξελίξεις στην Ουκρανία, και απειλεί να βυθίσει τους λαούς στη δίνη ενός πιο γενικευμένου πολέμου, όπως δείχνουν άλλωστε και οι πολλές περιφερειακές εστίες έντασης που αναζωπυρώνονται με κάθε αφορμή.

Ομως, εδώ και καιρό αναπτύσσεται προβληματισμός για το αν μπορούν να συνεχίζουν με τον ίδιο τρόπο στην Ουκρανία, ενώ πολλές φωνές ακούγονται στη «Δύση», που αμφισβητούν και την «ικανότητα» της κυβέρνησης Ζελένσκι να συνεχίσει αυτόν τον πόλεμο.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν και δικαιώνουν για άλλη μια φορά το ΚΚΕ, που από την πρώτη στιγμή έλεγε ότι ο πόλεμος αυτός είναι ιμπεριαλιστικός και άδικος για τους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Αλλά και για τους λαούς των άλλων χωρών που εμπλέκονται σ' αυτόν, στηρίζοντας στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά την κυβέρνηση Ζελένσκι.

Οτι η σωστή πλευρά της Ιστορίας δεν είναι ούτε με την ευρωατλαντική Ουκρανία ούτε με την καπιταλιστική Ρωσία, που έσπρωξαν τους λαούς τους στον πόλεμο και την καταστροφή για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που είναι εντελώς αντίθετα με τα λαϊκά συμφέροντα.

Τώρα μπορεί ο καθένας ακόμα πιο καθαρά να δει ότι η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι μόνο μία: Με τους λαούς που πληρώνουν τους συμβιβασμούς και τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων, σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ειρήνη. Που τους τσακίζει η εκμετάλλευση σε Ουκρανία, Ρωσία και παντού, για τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλιακών ομίλων. Που σηκώνουν ανάστημα ενάντια στον πόλεμο και την εμπλοκή.

Με τους λαούς που αφυπνίζονται απέναντι στα αδιέξοδα που γεννάει ο καπιταλισμός και αναζητούν διέξοδο και ελπίδα στην πάλη για την ανατροπή του.