Στο φόντο όσων αποκαλύπτονται στην Εξεταστική της Βουλής για τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν στο έγκλημα των Τεμπών και λίγο πριν κλείσει ένας χρόνος από το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα, η κυβέρνηση παρουσίασε την Τρίτη το σχέδιο για τον «Νέο ΟΣΕ».

Η «αναδιοργάνωση» του σιδηροδρόμου που εξαγγέλλει, μόνο «νέα» δεν είναι. Αντίθετα, αποτελεί κρίκο στην αλυσίδα προηγούμενων μεταρρυθμίσεων, που κινούνται όλες στην ίδια τροχιά της «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων, με βάση κατευθύνσεις και Οδηγίες της ΕΕ.

Το ομολογεί άλλωστε εκ των προτέρων η κυβέρνηση: Η «πλήρης αναδιοργάνωση» των εταιρειών που εμπλέκονται στον σχεδιασμό, στην ανάπτυξη, στη συντήρηση και διαχείριση των σιδηροδρομικών υποδομών και του τροχαίου υλικού, θα γίνει «σε συνεργασία με την ΕΕ» και «όπως περιγράφεται στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο».

Κριτήριο και αυτής της μεταρρύθμισης είναι η μείωση του λειτουργικού κόστους για το κράτος, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας για τις εταιρείες - χρήστες του δικτύου και σε μια πορεία η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση, πάντα στη λογική του κόστους - οφέλους για το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους των Μεταφορών.

Τα μεγαλύτερα θύματα της «αναδιοργάνωσης» θα είναι ξανά οι εργαζόμενοι στις εταιρείες που συγχωνεύονται (ΟΣΕ, ΕΡΓΟΣΕ, ΓΑΙΟΣΕ) και οι επιβάτες, που η ασφάλειά τους βρίσκεται υπό διαρκή απειλή από την πολιτική του κέρδους στις Μεταφορές.

Το κυβερνητικό σχέδιο διαπιστώνει «απώλεια πολύτιμων πόρων (ανθρώπινων και οικονομικών)» από τη σημερινή λειτουργία του σιδηροδρόμου και «σημαντική επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού από την πολλαπλότητα προσωπικού αντιστοίχων προσόντων και αρμοδιοτήτων για παρόμοιες διαδικασίες εντός των τριών εταιρειών».

Στρώνεται έτσι το έδαφος για νέα μείωση του προσωπικού και άλλες αντεργατικές ανατροπές, πάνω σ' αυτές που έχουν ήδη γίνει και έχουν οδηγήσει ώστε οι εργαζόμενοι να μειωθούν από 5.150 σε μόλις 730 μέσα σε λίγα χρόνια!

Η μείωση όμως του προσωπικού, η απαξίωση της συντήρησης του δικτύου και του τροχαίου υλικού, μαζί με τον πολυκερματισμό των εργασιακών σχέσεων, ήταν από τις βασικές αιτίες που οδήγησαν στο έγκλημα των Τεμπών και όχι μόνο.

Κατά τ' άλλα, η κυβέρνηση αξιοποιεί υπαρκτά ζητήματα στη λειτουργία του σιδηρόδρομου («κοινές αρμοδιότητες και διεπιφάνειες, παράλληλες, αντικρουόμενες ή/και συμπληρωματικές αρμοδιότητες») για να δικαιολογήσει την «αδυναμία ενιαίου στρατηγικού σχεδιασμού, συντονισμού, ανάπτυξης, συντήρησης, διαχείρισης και πλήρους ελέγχου του σιδηροδρομικού δικτύου, με συνέπειες την καθυστέρηση υλοποίησης έργων».

Ομως, το σημερινό χάλι των σιδηροδρόμων δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής που υπηρετούν με τους νόμους και τις μεταρρυθμίσεις τους όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, με στόχο έναν σιδηρόδρομο φθηνότερο για το κράτος και πιο κερδοφόρο για τους ιδιώτες, που είτε χρησιμοποιούν το δίκτυο είτε επενδύουν στις υποδομές.

Ο στόχος αυτός παραμένει ίδιος και στο σχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση, όσο κι αν προσπαθεί να κρύψει κάτω από το χαλί τις πραγματικές αιτίες των επικίνδυνων ελλείψεων και προβλημάτων που έχει σήμερα ο σιδηρόδρομος.

Για παράδειγμα, ακόμα και οι αρμόδιες ευρωπαϊκές υπηρεσίες διαπιστώνουν ότι η εγκατάσταση σύγχρονων συστημάτων ασφαλείας στους ευρωπαϊκούς σιδηρόδρομους, που μειώνουν την πιθανότητα ατυχήματος με συμμετοχή του ανθρώπινου παράγοντα, προχωράει με πολύ αργούς ρυθμούς (μόλις στο 13% του συνολικού δικτύου) επειδή το κόστος υπερβαίνει τα προσδοκώμενα οφέλη για τους ιδιώτες - χρήστες του δικτύου!

Ετσι και τώρα, «ο Νέος ΟΣΕ θα αναλάβει τη συνολική ευθύνη για όλα τα θέματα ασφαλείας (...) συνεργαζόμενος με τους λοιπούς φορείς (υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, ΡΑΣ, Hellenic Train και λοιποί operators) στο πλαίσιο της εφαρμογής μίας νέας προσέγγισης με συστημική ανάλυση και διαχείριση κινδύνων, σε εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ και του σχετικού Action Plan που εκπονεί η ελληνική κυβέρνηση».

Δηλαδή, «νέο» σχέδιο με τα ίδια παλιά και επικίνδυνα εργαλεία, που υποτάσσουν τις προδιαγραφές ασφάλειας στη ...«συστημική ανάλυση κινδύνων» με κριτήριο το κόστος - όφελος!

Το σύνθημα που κυριάρχησε πριν από έναν χρόνο στις μεγάλες λαϊκές και νεολαιίστικες κινητοποιήσεις, «Το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα ξεχαστεί», διατηρεί και σήμερα τη σημασία του στο πολλαπλάσιο. Η δικαίωση των νεκρών και των συγγενών τους, το πάνδημο αίτημα να μην επαναληφθεί το έγκλημα περνάνε μέσα από το δυνάμωμα της πάλης ενάντια στην πολιτική της «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων, για σύγχρονες, ασφαλείς και φτηνές σιδηροδρομικές μεταφορές.