Αφού ολοκλήρωσαν άρον άρον και με τεράστια κενά την ανάκριση για το έγκλημα στα Τέμπη, κυβέρνηση και αστική Δικαιοσύνη προσπαθούν να εμποδίσουν οποιαδήποτε περαιτέρω έρευνα, συνεχίζοντας στη γραμμή της συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών και ενόχων. Τα υπομνήματα των γονιών - με τα οποία απαιτούν να συνεχιστεί η έρευνα - απορρίπτονται, όπως και τα αιτήματα να εξακριβωθεί έστω και τώρα η πραγματική αιτία θανάτου πολλών από τα θύματα.

Κανείς δεν εκπλήσσεται... Η κυβέρνηση τρέχει από την πρώτη στιγμή έναν μαραθώνιο συγκάλυψης: Αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος, ενοχοποίηση εργαζομένων και υπηρεσιακών παραγόντων, ξέπλυμα των πολιτικών ενόχων, Εξεταστική με αποκλεισμούς μαρτύρων και Προανακριτική - φερετζέ των ευθυνών της, ολοκλήρωση της ανάκρισης χωρίς να εξεταστούν κρίσιμες μαρτυρίες και στοιχεία, παρεμπόδιση κάθε προσπάθειας να συνεχιστεί η έρευνα.

Τι είναι αυτό που θέλουν πάση θυσία να μείνει στο σκοτάδι; Οι αιτίες που οδήγησαν στο βασικό έγκλημα - στη σύγκρουση δηλαδή των δύο τρένων. Και μαζί οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες στελεχών της κυβέρνησης για την επικίνδυνη κατάσταση στον σιδηρόδρομο. Ακόμα και οι τεράστιες ελλείψεις στην ασφάλεια, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και της ΕΕ, παρουσιάζονται ως «τεχνικό» ζήτημα και ως τέτοιο το ερευνά η Ευρωπαία εισαγγελέας, την οποία εμφανίζουν ως θεματοφύλακα του ...«κράτους δικαίου».

Αποσιωπάται έτσι συστηματικά ότι πίσω από τα ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας κρύβονται το κριτήριο του κόστους - οφέλους και η στρατηγική της «απελευθέρωσης» - ιδιωτικοποίησης του σιδηροδρόμου, με Οδηγίες και κατευθύνσεις της ΕΕ, που στήριξαν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα.

Η Εξεταστική Επιτροπή που συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, κάτω από την πίεση των βουλευτών του, πρόσθεσε πλήθος στοιχείων για τις εγκληματικές συνέπειες αυτής της πολιτικής. Οπως τα ανταγωνιστικά συμφέροντα εταιρειών που διεκδικούν μερτικό από κρατικές και ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, οι επιπτώσεις από τον διαχωρισμό σιδηροδρομικού έργου και υποδομών, η ασυμβατότητα του εξοπλισμού, καθώς διαφορετικές εταιρείες - εργολάβοι ενδιαφέρονται για το κέρδος και όχι για την ασφάλεια επιβατών και εργαζομένων.

Οι μεγάλες κινητοποιήσεις λαού και νεολαίας για το έγκλημα στα Τέμπη, που αποτυπώνουν τη δυσαρέσκεια από τη συνολικότερη πολιτική της κυβέρνησης και τα αδιέξοδα που ανακυκλώνονται, συνέβαλε καθοριστικά για να έρθουν στο φως κρίσιμα στοιχεία, που επιβεβαιώνουν το σύνθημα συνδικάτων και φορέων «τα κέρδη τους οι ζωές μας». Αυτό ισχύει και για όσα ακολούθησαν τη σύγκρουση από την κυβέρνηση και την ιταλική πολυεθνική που εκμεταλλεύεται το δίκτυο.

Η κυβέρνηση έφερε και ψήφισε ένα νομοσχέδιο για την «ανασυγκρότηση» του σιδηροδρόμου με τα ίδια παλιά και επικίνδυνα υλικά της «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης, που οδήγησαν δυο τρένα να κινούνται επί 12 λεπτά στην ίδια γραμμή σε αντίθετη κατεύθυνση. Ενώ η «Hellenic Train» κατάργησε τον δεύτερο μηχανοδηγό στα τρένα, απέλυσε εκατοντάδες εργαζόμενους στα εκδοτήρια εισιτηρίων και σήμερα διώκει εργαζόμενο και συνδικαλιστή, συγγενή θύματος, επειδή αρνήθηκε να παραβεί τους κανόνες ασφάλειας, όπως του ζητούσε η εργοδοσία!

Τόσο ίδρωσε το αυτί τους από τους 57 νεκρούς και τη δίκαιη οργή των συγγενών! Μπροστά στο κέρδος αφηνιάζουν και δεν υπάρχει κανένα έγκλημα που δεν θα μπορούσαν να (ξανά)διαπράξουν. Αυτοί είναι οι σιδερένιοι νόμοι του καπιταλισμού και είναι μόνιμη απειλή για την ασφάλεια, ακόμα και τη ζωή του λαού. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τα Τέμπη αυξήθηκαν κατακόρυφα οι καταγγελίες και οι προειδοποιήσεις εργαζομένων και σωματείων ότι είναι θέμα χρόνου να βρεθούμε μπροστά σε τέτοια τραγικά γεγονότα και σε άλλους χώρους, όπως οι αερομεταφορές, η Εκπαίδευση, το οδικό δίκτυο κ.τ.λ.

Στην προσπάθειά της να ελιχθεί απέναντι στην οργή και την αγανάκτηση του λαού για τις ευθύνες της στο έγκλημα και στη συγκάλυψή του, η κυβέρνηση δεν πρέπει να βρει χώρο να σταθεί. Η πραγματική δικαιοσύνη όμως δεν θα αποδοθεί από τη συνένοχη ΕΕ, ούτε από κόμματα που προσπαθούν να ξεπλύνουν τις δικές τους διαχρονικές ευθύνες για την εγκληματική «απελευθέρωση» του σιδηροδρόμου ή να εμφανιστούν ως νέοι Μεσσίες.

Οι κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, με τη μαζικότητα και την αντοχή τους, δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να βαδίσει ο λαός για να αποδοθούν οι πραγματικές ποινικές και πολιτικές ευθύνες. Το μεγαλύτερο χρέος στα θύματα και τους συγγενείς τους είναι να συγκρουστεί ο λαός με την πολιτική που οδήγησε στα Τέμπη, με το σάπιο σύστημα που ζει και αναπνέει για το καπιταλιστικό κέρδος και σπέρνει παντού «κοιλάδες των Τεμπών».