Σαν να μην έγινε τίποτα... Αυτό είναι το επιμύθιο της απαράδεκτης δικαστικής απόφασης που έβγαλε «λάδι» τους κύριους ενόχους για το κρατικό έγκλημα στο Μάτι με τους 104 νεκρούς, 7 ολόκληρα χρόνια μετά την τραγωδία.

Με βάση τη δικαστική απόφαση, ο θάνατος όλων αυτών ήταν αποτέλεσμα λάθος διαχείρισης της πυρκαγιάς από στελέχη του κρατικού μηχανισμού, ή της «ανικανότητάς» τους να αντεπεξέλθουν στην αντιμετώπιση μιας τόσο μεγάλης και επικίνδυνης καταστροφής.

Η αθώωση των εμπλεκόμενων πολιτικών προσώπων, που είχαν την ευθύνη τη μέρα της πυρκαγιάς στην κυβέρνηση και στην Τοπική Διοίκηση, ισοδυναμεί στην πραγματικότητα με ξέπλυμα της πολιτικής που οδήγησε στο Μάτι.

Και αυτό δεν αφορά μόνο τους πολιτικούς χειρισμούς και τις αποφάσεις τη μοιραία μέρα, αλλά τη συνολικότερη εγκληματική πολιτική του κράτους και των κυβερνήσεων, που με κριτήριο το κόστος - όφελος αφήνουν απροστάτευτο τον λαό, την περιουσία του, το περιβάλλον.

Η πολιτική τους ευθύνεται για την υποστελέχωση της Πυροσβεστικής, την έλλειψη των αναγκαίων μέσων πυρόσβεσης, την απουσία ολοκληρωμένου σχεδίου διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων και μάλιστα μέσα στην Αττική.

Το κέρδος που η πολιτική τους υπηρετεί ευθύνεται για τη γη - εμπόρευμα, την άναρχη δόμηση, την ανάπτυξη επιχειρηματικής δράσης στον αιγιαλό και στα δάση. Ολα αυτά δηλαδή που σε συνδυασμό με τραγικά λάθη στη διαχείριση από τον επιλεκτικά ανίκανο κρατικό μηχανισμό οδήγησαν στο έγκλημα στο Μάτι.

Οσο για τους υπόλοιπους κατηγορούμενους και καταδικασθέντες, η υπόθεση «καθάρισε» με μερικά πλημμελήματα, καρμπόν με την περίπτωση της Μάνδρας, που και εκεί δεν αποδόθηκαν ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα, ενώ και όσοι καταδικάστηκαν έπεσαν «στα μαλακά».

Το εγχειρίδιο της αστικής Δικαιοσύνης βρίσκει εφαρμογή όποτε χρειάζεται να συγκαλυφθούν οι πραγματικές αιτίες και η ουσία. Οτι δηλαδή βασικός ένοχος είναι το αστικό κράτος, οι μηχανισμοί του και τα στελέχη του, που στηρίζουν και υλοποιούν την εγκληματική πολιτική.

Η δικαστική απόφαση διαχέει βολικά τις ευθύνες σε επιχειρησιακούς παράγοντες, που κρίνονται για το πώς λειτούργησαν την ώρα της τραγωδίας. Για το αν υλοποιήθηκαν τα επιχειρησιακά σχέδια ή όχι, που όπως αποδείχθηκε υπήρχαν μόνο στα χαρτιά. Κρύβεται έτσι το υπόβαθρο της αντιλαϊκής πολιτικής, πάνω στο οποίο κουμπώνουν και αυτές οι ευθύνες.

Οι αποφάσεις πρώτα για τη Μάνδρα, τώρα για το Μάτι, είναι «οδηγός» και για το έγκλημα στα Τέμπη. Γι' αυτό πρέπει να χτυπήσει καμπανάκι στον λαό. Η προσπάθεια να περιοριστούν οι ευθύνες για τους 57 νεκρούς σε ορισμένους υπαλλήλους του ΟΣΕ ακολουθεί την πεπατημένη του αστικού κράτους, να συγκαλύψει τις ευθύνες του.

Σ' αυτό η κυβέρνηση έχει συνεργούς και τα άλλα κόμματα, που τις πρώτες κρίσιμες ώρες περιόρισαν τις ευθύνες στον σταθμάρχη και στα ρουσφέτια της κυβέρνησης. Στη συνέχεια έδειξαν ως πολιτικά υπεύθυνο έναν υπουργό για τη μη υλοποίηση μίας και μόνο σύμβασης, ενώ στο τέλος έκαναν σημαία της συγκάλυψης το μπάζωμα της σκηνής του εγκλήματος.

Πουθενά στον ορίζοντα της κυβέρνησης και όλων των άλλων κομμάτων δεν υπάρχει η πολιτική της «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων, που με ευλάβεια υλοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και οι συνέπειές της αναγνωρίζονται ακόμα και στα πορίσματα των επίσημων φορέων διερεύνησης της σύγκρουσης.

Με αυτόν τον τρόπο στρώνεται το έδαφος ώστε να μην αποδοθούν οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες σε άμεσα εμπλεκόμενους των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, τους οποίους το ΚΚΕ με το πόρισμα της Εξεταστικής και την πρότασή του για Προανακριτική αναφέρει ονομαστικά και τεκμηριωμένα.

Το πάνδημο αίτημα για πραγματική δικαιοσύνη, ο αγώνας για αποκάλυψη απέναντι στη συγκάλυψη από την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της, περνάει μέσα από τη σύγκρουση με την πολιτική που οδήγησε στα Τέμπη και ευθύνεται για το κύριο έγκλημα. Για το γεγονός δηλαδή ότι τα δύο τρένα κινούνταν επί 12 λεπτά στην ίδια γραμμή προς διαφορετικές κατευθύνσεις, μέχρι να συμβεί το μοιραίο.

Περνάει μέσα από την αδιαπραγμάτευτη απαίτηση και ανυποχώρητη πάλη να αποδοθούν όλες οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες σε αυτούς που τις έχουν. Προπάντων, μέσα από το δυνάμωμα του αγώνα για να ξηλωθούν οι ράγες του κέρδους, που προετοιμάζουν τα επόμενα Τέμπη, το επόμενο Μάτι, τις επόμενες Μάνδρες...