Πρόκειται κυριολεκτικά για πρόκληση από την κυβέρνηση και τα στελέχη της, τους προπαγανδιστικούς τους μηχανισμούς να χαρακτηρίζουν «θυσία» τον τραγικό θάνατο των δύο πιλότων του Καναντέρ στη φωτιά στην Κάρυστο. Να χαρακτηρίζουν δηλαδή «θυσία» ένα δυστύχημα, αποτέλεσμα μιας διαχρονικά εγκληματικής πολιτικής.

Αλλωστε, τα ερωτήματα για τη συντριβή του σχεδόν 50χρονου Καναντέρ παραμένουν αμείλικτα και αφορούν τόσο τις συνθήκες επίγειας τεχνικής υποστήριξης των εναέριων μέσων σε τέτοιες συνθήκες, όσο και επαρκούς εκπαίδευσης των χειριστών. Από χτες δημοσιεύονται και εκτιμήσεις ειδικών, ότι η πτώση ήταν αποτέλεσμα βλάβης. Αλλωστε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός παραμονές της τραγωδίας έλεγε προς τους πιλότους ότι «πετάτε ένα αεροπλάνο το οποίο είναι παλιό και δύσκολο και βγάζει βλάβες». Κυνική ομολογία, λίγες μέρες πριν το σοκαριστικό δυστύχημα.

Τι προσπαθούν να κρύψουν λοιπόν πίσω από τέτοιες αναφορές οι κυβερνώντες, επικαλούμενοι μάλιστα το συναίσθημα και τον πόνο του λαού για τους δύο νέους ανθρώπους που έχασαν άδικα τη ζωή τους;

Οτι, διαχρονικά, οι κυβερνήσεις έχουν φτιάξει ένα εκρηκτικό μείγμα και κάθε χρόνο πυροδοτείται το φιτίλι δίπλα του, που καταστρέφει δάση, περιουσίες και σκοτώνει ανθρώπους. Κι αυτό το μείγμα είναι η γη - εμπόρευμα και η δασοκτόνα πολιτική που εξυπηρετεί τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, οι ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα σε δασικές υπηρεσίες και πυροσβεστική, ανυπαρξία υποδομών για την πρόληψη των πυρκαγιών.

Μάλιστα, το ΚΚΕ, σε μια τραγική σύμπτωση, λίγες ώρες πριν τη συντριβή του αεροσκάφους, σε Ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή αναδείκνυε το τι αντιμετωπίζουν οι πυροσβέστες.

Τι έλεγε το ΚΚΕ; Οτι «σε απαράδεκτες και αντίξοες συνθήκες, αποτέλεσμα της αντιλαϊκής - δασοκτόνας πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων, δίνουν τη μάχη της κατάσβεσης οι πυροσβέστες, εξουθενωμένοι από τις ατέλειωτες βάρδιες λόγω των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό, με υπερεργασία, στέρηση ρεπό και αδειών».

Πως «πυροσβέστες από τις Ειδικές Μονάδες Δασικών Επιχειρήσεων εργάζονται συνεχόμενα, χωρίς καν να έχουν πάει στα σπίτια τους, για έως και 7 μέρες». Πως προσωπικό του ΠΣ «κλήθηκε να επιχειρήσει 48 ώρες χωρίς ανάπαυση, μετακινούμενο από το ένα πύρινο μέτωπο στο άλλο». Πως άλλοι πυροσβέστες (όπως ΕΜΑΚ και ΜΕΤΠΕ) εργάζονται επί μια ολόκληρη βδομάδα σε 24ωρες βάρδιες!

Μάλιστα, με ευθύνη της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι μάχιμοι πυροσβέστες δεν εντάσσονται καν στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα!

Είναι ή δεν είναι λοιπόν αποτέλεσμα όλων των παραπάνω οι συχνοί τραυματισμοί πυροσβεστών με τη μεταφορά τους σε νοσοκομεία από εξάντληση ή με αναπνευστικά προβλήματα; Είναι ή δεν είναι αποτέλεσμα των παραπάνω το οξύ έμφραγμα που έπαθε πυροσβέστης, που βρισκόταν για τουλάχιστον 2 μέρες στην επιχείρηση κατάσβεσης της πυρκαγιάς στα Δερβενοχώρια; Είναι ή δεν είναι αποτέλεσμα των παραπάνω ο πρόσφατος θάνατος του 55χρονου πυροσβέστη από ανακοπή σε πυρκαγιά στη Θεσσαλονίκη στις 7 Ιούλη 2023; Και τελικά, είναι ή δεν είναι αποτέλεσμα των παραπάνω ο τραγικός θάνατος των δύο πιλότων;

Προφανώς η αυτοθυσία των πυροσβεστών είναι μεγάλη, με τραγικά αποτελέσματα. Η ζωή τους όμως τίθεται σε κίνδυνο εξαιτίας ενός σάπιου και εχθρικού για τον λαό κράτους. Γιατί η πηγή του εγκλήματος είναι μια πολιτική που κριτήριό της έχει την εμπορευματοποίηση των πάντων, την εκμετάλλευση των εργαζομένων και του περιβάλλοντος για κερδοφόρες μπίζνες. Μια πολιτική που δεν συναντιέται πουθενά με τις ανάγκες του λαού και των εργαζομένων.

Υπάρχει λοιπόν διέξοδος από τον επαναλαμβανόμενο εφιάλτη. Υπάρχει διέξοδος στη σύγκρουση με αυτήν την πολιτική και στη διεκδίκηση ουσιαστικών μέτρων προστασίας του λαού, των εργαζομένων, των ίδιων των πυροσβεστών που στερούνται ακόμα και στοιχειωδών μέσων. Στην πάλη για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο, με τον λαό στην εξουσία, που θα αντιμετωπίζει τη γη και τα δασικά οικοσυστήματα ως λαϊκή περιουσία και όχι ως εμπορεύματα, ώστε με κεντρικό σχεδιασμό να μπορέσει να οργανωθεί η ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία των δασών.