Με κάθε τρόπο, η συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ επιβεβαιώνει το σταθερό προσανατολισμό για συμμετοχή στους σχεδιασμούς των ΝΑΤΟ και ΕΕ σε όλα τα μέτωπα όπου εκδηλώνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Από την Ουκρανία έως τη Συρία και το Ιράκ. Δρώντας για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου, συμμετέχει σε αυτά τα σχέδια, όπως δείχνουν και οι πρόσφατες αποφάσεις της Συνόδου του ΝΑΤΟ στην Ουαλία και της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ ή της Διάσκεψης για τη Λιβύη σήμερα στην Ισπανία. Αποφάσεις τις οποίες στηρίζει και σε ένα βαθμό συνδιαμορφώνει και η ελληνική κυβέρνηση.

Μήπως, όμως, η αξιωματική αντιπολίτευση κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση; Η τελευταία συνέντευξη Τύπου του Αλ. Τσίπρα στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης επιβεβαιώνει την προεκλογική του δήλωση ότι δεν αμφισβητεί το ευρωατλαντικό πλαίσιο. Συγκεκριμένα, ο Αλ. Τσίπρας, αφού εξήγησε ότι θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως το ΝΑΤΟ δε χρειάζεται πια, αφού αφορά μια παρελθούσα εποχή (λες και χρειαζόταν για τους λαούς την περίοδο αντιπαράθεσης καπιταλισμού - σοσιαλισμού), έσπευσε να διευκρινίσει ότι δεν αποτελεί προτεραιότητα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ το ζήτημα της στάσης της χώρας απέναντι στο ΝΑΤΟ! Και αυτό το λέει ο Αλ. Τσίπρας σε συνθήκες όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, σε συνθήκες που τα σύννεφα μιας πιο γενικευμένης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης είναι ορατά.

Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίζει να λειτουργεί με βάση τις λεγόμενες «συμβατικές συμμαχικές υποχρεώσεις της χώρας»: Συμμετοχή σε στρατιωτικές αποστολές, διατήρηση στρατιωτικών βάσεων, άμεση ή έμμεση υποστήριξη επεμβάσεων, ΝΑΤΟικοί εξοπλισμοί κ.λπ. Λες και η συμμετοχή της χώρας σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι άσχετη με τα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, είναι άσχετη με την επίθεση που δέχονται καθημερινά οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Η ίδια πολιτική που στηρίζει το κεφάλαιο στο «εσωτερικό μέτωπο» είναι αυτή που προκρίνει τη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Με θύμα πάντα το λαό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, διά στόματος Τσίπρα, μάς είπε επίσης ότι το ΝΑΤΟ θα πρέπει να αντικατασταθεί από άλλους «μηχανισμούς συλλογικής ασφάλειας». Επιβεβαίωσε έτσι αυτά που γράφαμε στο «Ριζοσπάστη», πριν μια βδομάδα, σχολιάζοντας άρθρο στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ ότι θέλουν να αντικαταστήσουν το ΝΑΤΟ με έναν άλλο ιμπεριαλιστικό στρατιωτικό - πολιτικό συνασπισμό με άλλο συσχετισμό στο εσωτερικό του, λίγο πιο ευρωπαϊκό. Για του λόγου το αληθές, λοιπόν, ο Τσίπρας δήλωσε ότι τέτοιο ρόλο π.χ. στην Ουκρανία μπορεί να παίξει ο ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη), ένας οργανισμός που διαμορφώθηκε τη δεκαετία του 1970, και με τη συμμετοχή της ΕΣΣΔ και άλλων σοσιαλιστικών κρατών, όμως μετά την αντεπανάσταση έχει παίξει αντιδραστικό ρόλο, στηρίζοντας ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πρωτοστατώντας στον αντικομμουνισμό. «Μεταξύ των αποστολών των δυνάμεων και των στρατηγείων του ΝΑΤΟ συμπεριλαμβάνεται και (...) να συνεισφέρουν στην επίτευξη των στόχων του ΟΑΣΕ που είναι η πρόληψη συγκρούσεων, η αντιμετώπιση κρίσεων (...) η έννομη τάξη, η ασφάλεια...», όπως αναφέρει το «εγχειρίδιο του ΝΑΤΟ», έκδοση 1995.

Ο Αλ. Τσίπρας, όμως, πήγε και λίγο παραπέρα, φτάνοντας να πει ότι κάνει ζημιά στο λαϊκό κίνημα όποιος επιμένει σήμερα να θέτει σε προτεραιότητα το ζήτημα της αποδέσμευσης από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, γιατί δε συμβάλλει στη διαμόρφωση «ενός μεγάλου πλειοψηφικού ρεύματος», που θα τον αναδείξει στην κυβέρνηση...

Η τοποθέτηση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ είναι χρήσιμη για την εξαγωγή συμπερασμάτων από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.