Αν μετρήσει κανείς τους «γύρους» της διαπραγμάτευσης ανάμεσα σε κυβέρνηση και τρόικα για το χρέος, το δημοσιονομικό κενό, τα ισοδύναμα μέτρα, θα φτιάξει έναν τεράστιο λογαριασμό γεμάτο εκβιασμούς σε βάρος του λαού, των εργαζομένων, των λαϊκών οικογενειών. Εκβιασμοί που καταλήγουν πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα: Σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που καταδικάζουν στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Και τους προηγούμενους μήνες, όπως και τώρα, οι γύροι διαπραγμάτευσης συνοδεύονταν από τέτοια άθλια εκβιαστικά διλήμματα. Συζητήσεις που κατέληγαν σε προτάσεις για απαγόρευση νέων συντάξεων, για πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, για κόψιμο προνοιακών επιδομάτων, για ιδιωτικοποιήσεις. Οι ατάκες αξιωματούχων του ΔΝΤ περί «συμφωνίας για συρρίκνωση του χρέους, εφόσον η Αθήνα πετύχει τους στόχους» είναι πλέον κλισέ. Και πάνω σε αυτά στήνεται ένα βρώμικο παιχνίδι όπως αυτό που ξεκινά τώρα: Πρέπει να βρεθούν λεφτά από αλλού, επειδή δεν θα κοπούν οι μισθοί των ενστόλων.

Πρέπει να είναι ξεκάθαρο για το λαό: Οι διαπραγματεύσεις γίνονται στο πλαίσιο σκληρών ανταγωνισμών που εκδηλώνονται ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΕΕ - ΔΝΤ) για λογαριασμό τμημάτων του κεφαλαίου.

Σε κάθε περίπτωση κυβέρνηση και τρόικα συμφωνούν στο βασικό στόχο. Δηλαδή, να πληρώσει ο λαός την έξοδο από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου. Και από αυτή τη σκοπιά οι διαπραγματεύσεις, όπως και όποτε γίνονται, θα καταλήγουν σε νέα αντιλαϊκά μέτρα, είτε με τη σημερινή είτε με όποια άλλη κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού και της ΕΕ. Αυτό το επιβεβαιώνει άλλωστε η έκθεση του ΚΕΠΕ, που προτείνει μια σειρά αναδιαρθρώσεις στην «αγορά εργασίας», με στόχο το περαιτέρω χτύπημα των εργασιακών σχέσεων ακριβώς για να επιτευχθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη.

Ομως τον ίδιο στόχο υπηρετεί αντικειμενικά, ανεξάρτητα από διακηρύξεις, και η πρόταση διαχείρισης που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, σπέρνοντας ταυτόχρονα ψευδαισθήσεις στους εργαζόμενους ότι μπορεί να υπηρετηθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη και οι εργαζόμενοι να βγουν κερδισμένοι.

Γι' αυτό το ΚΚΕ λέει πως έξοδος από την κρίση προς όφελος του λαού και όχι του κεφαλαίου θα υπάρξει μόνο αν ο λαός χαράξει το δικό του δρόμο, διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία. Η ΕΕ δεν μπορεί να αλλάξει. Οι εργαζόμενοι όμως μπορούν να την αντιπαλέψουν και να επιλέξουν το δρόμο της αποδέσμευσης και της ανάπτυξης προς όφελός τους. Από αυτή τη σκοπιά, πρέπει να δουν οι εργαζόμενοι και τις επικείμενες ευρωεκλογές, τοπικές εκλογές, βουλευτικές εκλογές όποτε κι αν γίνουν. Ενα σημαντικό βήμα στην πάλη και την οργάνωση του λαού απέναντι σε αυτό που ζει σήμερα και θα ζει πολύ χειρότερα αύριο, ανεξάρτητα από το διαχειριστή που θα τον κυβερνά, είναι η στήριξη του ΚΚΕ.