Εργατική τάξη
Ο ιστορικός της ρόλος
Feeds
Η ενίσχυση του φιλειρηνικού και γενικότερα του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, με την απαίτηση να κλείσουν τώρα και να απομακρυνθούν οι βάσεις του θανάτου, είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για το λαό
Η κυβέρνηση είναι απόλυτα συνεπής στη στρατηγική της ολοένα και πιο σφιχτής πρόσδεσης στο ιμπεριαλιστικό άρμα, της ενεργητικής προσαρμογής στους οργανισμούς στήριξης και προώθησης της πολιτικής της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Γίνεται δε "βασιλικότερη του βασιλέως" στην εφαρμογή των αμερικανοΝΑΤΟικών επιδιώξεων και σχεδίων, με την ένταξη της χώρας σ' αυτά και την ενεργό συμμετοχή της στους τυχοδιωκτισμούς, που εξυφαίνονται σε βάρος των λαών της περιοχής. Ετσι, δίνοντας για μια ακόμη φορά εξετάσεις στην άρχουσα τάξη και τους συμμάχους της Αμερικανούς, προχώρησε στη μυστική ανανέωση - διαιώνιση της συμφωνίας για την παραμονή των βάσεων στην Ελλάδα.
Ταυτόχρονα, έχει δώσει το "πράσινο φως" για πλήρη ΝΑΤΟποίηση όλης της χώρας, κάνοντας την μια "σούπερ" βάση του ιμπεριαλισμού: Με τη λειτουργία, σε όλη την Ελλάδα, των δεκάδων ΝΑΤΟικών βάσεων, εγκαταστάσεων και διευκολύνσεων. Με την εφαρμογή και την ένταξη της χώρας στη Νέα Δομή του ΝΑΤΟ. Με την ίδια την προσαρμογή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο νέο, επιθετικό δόγμα της Ατλαντικής Συμμαχίας και στο ρόλο του "παγκόσμιου χωροφύλακα", που η τελευταία αναλαμβάνει στις σύγχρονες συνθήκες, με τη δημιουργία ταχυκίνητων και ευέλικτων δυνάμεων. Ακόμη, και με τη διεκδίκηση της εγκατάστασης τέτοιων δυνάμεων στο έδαφος της χώρας.
Μετατρέπεται, έτσι, η Ελλάδα σ' ένα απέραντο πεδίο εξόρμησης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ενάντια στους λαούς της Βαλκανικής, της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και της Μαύρης Θάλασσας. Στόχος, επίσης, είναι και ο ίδιος ο ελληνικός λαός, που εξανδραποδίζεται και μπαίνει σε κατάσταση διαρκούς ομηρίας, ώστε να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Αν ο φόβος της κατακραυγής κράτησε μυστική τη νέα συμφωνία, το αντιιμπεριαλιστικό και, γενικότερα, το λαϊκό κίνημα θα "πληρώσει" την πολιτική και τακτική αυτή, καταδικάζοντας την κυβέρνηση.
Το χτύπημα της ίδιας της πανεργατικής συγκέντρωσης - πορείας μπροστά στη Βουλή από τα ΜΑΤ, το χτύπημα των απεργών του Πειραιά, η ποινικοποίηση της απεργίας των εργαζομένων στην Ιονική και η δεύτερη βάρβαρη επίθεση των ΜΑΤ στο Μηχανογραφικό Κέντρο της Τράπεζας, προχτές τα ξημερώματα, ήταν ορισμένα μόνο γεγονότα της βδομάδας που πέρασε κι έκαναν να ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής. Αυτή την πολιτική, του εντεινόμενου και αντιλαϊκού κυβερνητικού αυταρχισμού, καταγγέλλουν σήμερα στο "Ρ" συνδικαλιστικά στελέχη από όλο το συνδικαλιστικό φάσμα και τους χώρους, που τις τελευταίες μέρες δέχτηκαν την "περιποίηση" των δυνάμεων καταστολής. Από ακόμα περισσότερες κατευθύνσεις, προβάλλει σήμερα η ανάγκη, απέναντι σ' αυτήν την πολιτική, να αντιπαρατεθεί ένα γερό μέτωπο πάλης, η κλιμάκωση των αγώνων και ο συντονισμός τους
"Ξημέρωνε 20 Σεπτέμβρη του 1948. Ηρθαμε σώμα με σώμα. Εγινε Βατερλό. Παράτησαν ντουφέκια και δίκοχα. Εδωσα εντολή να μην τους σκοτώσουν. Τρεις χιλιάδες άνθρωποι τρέχανε προς τα κάτω σαν τα πρόβατα... ". Ζωντανές αφηγήσεις και έντονα συναισθήματα από παλιούς και νέους αγωνιστές στο τρίτο κατά σειρά ταξίδι, που οργάνωσε το ΚΜΕ στα ματωμένα χώματα της Βόρειας Πίνδου
Πενήντα χρόνια μετά και η δολοφονία του συνεχίζει να απασχολεί. Τα ερωτήματα γύρω απ' αυτήν παραμένουν και, κυρίως, το βασικό ερώτημα, ποιος ή ποιοι και γιατί δολοφόνησαν τον Αμερικανό δημοσιογράφο, ζητούν τελεσίδικη απάντηση. Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί σχετικά με τους υπεύθυνους και τα κίνητρά τους. Πού βρίσκεται, όμως, η αλήθεια;
Σαράντα ένα χρόνια από τη δολοφονία του τιμημένου αρχηγού του ΕΛΑΣ. "Τον φάγανε!", ήταν η φράση που ακούστηκε αμέσως μόλις μαθεύτηκε το τραγικό νέο, συνοδευόμενη από εκδηλώσεις αγανάκτησης και οργής για την αμερικανική επικυριαρχία στην Ελλάδα. Ηταν 31 Μάη του 1957
Η πρόσφατη επίσκεψη του βασιλικού ζεύγους της Ισπανίας, πέρα από τις διακρατικές και εθιμοτυπικές σχέσεις, ξύπνησε στους ανθρώπους που ήταν νέοι τη δεκαετία του '60 πολλές αναμνήσεις. Η μοναρχία τότε και η πολιτεία της είχαν πολλαπλές επιπτώσεις στη δημοκρατία, αλλά και γενικότερα στην κοινωνική ζωή της χώρας, επιπτώσεις που αγνοούν οι νεότεροι
