Η εμμονή στην αυστηρή εφαρμογή της μονόπλευρης λιτότητας, καθώς και η επεξεργασία νέων, ακόμη σκληρότερων πολιτικών "δημοσιονομικής πειθαρχίας", κατεδάφισης των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζόμενων, αποτέλεσαν τα κύρια θέματα που συζήτησαν οι αρχηγοί των κρατών - μελών της ΕΕ, στη Σύνοδο Κορυφής στη Φλωρεντία, που τέλειωσε χτες.

Επιβεβαιώνονται έτσι, με δραματικό αλλά και κατηγορηματικό τρόπο, οι αντίστοιχες εκτιμήσεις του ΚΚΕ, όπως και η σχετική προειδοποίηση, που απηύθυνε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην πρόσφατη ομιλία της, στο Πεδίον του Αρεως, όπου τόνισε: "Ετοιμάζεται να ξεσπάσει νέα καταιγίδα. Ηδη, σε όλη την Ευρώπη γκρεμίζονται οι οροφές του μεταπολεμικού κοινωνικού οικοδομήματος, που κτίστηκε με αγώνες και θυσίες των εργαζομένων. Βρισκόμαστε προ των πυλών της ξεθεμελίωσής του".

Χαρακτηριστικό των νέων, ακόμη περισσότερο αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων, που συζήτησε η Σύνοδος Κορυφής, είναι το λεγόμενο "Σύμφωνο Εμπιστοσύνης για την Απασχόληση", που εισηγήθηκε ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Σαντέρ. Πρόκειται για μέτρα που αποσκοπούν, υποτίθεται, στην αντιμετώπιση της διογκούμενης συνεχώς ανεργίας. Στην πραγματικότητα, όμως, αποτελεί μια γενική και σκληρότερη από κάθε άλλη φορά επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων, προς όφελος του πολυεθνικού κεφαλαίου, και τα οποία, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν: "Πάγωμα" μισθών, κατάργηση επιδομάτων, κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών για την κοινωνική ασφάλιση, δραστική περικοπή των δημόσιων κοινωνικών δαπανών, διάλυση του συστήματος κοινωνικής ασφάλειας και κοινωνικής πρόνοιας, κατάργηση των νομικών και πολιτικών εμποδίων στα ποσοστά των απολύσεων, επέκταση της μερικής απασχόλησης, "ελαστικοποίηση" της εργατικής νομοθεσίας.

Επιπλέον, το "Σύμφωνο" προωθεί την ιδέα της συναίνεσης των "κοινωνικών εταίρων" στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τη σύναψη "συμβολαίων ταξικής συνεργασίας" κατά το γερμανικό πρότυπο, ενώ θεωρεί το πρόγραμμα διάλυσης του "κοινωνικού κράτους" στη Γερμανία, από τον καγκελάριο Χ. Κόλ, ως ενδεδειγμένη τακτική.

Οι εξελίξεις αυτές και οι ολοφάνερα και πολύμορφα αρνητικές συνέπειές τους, σε βάρος των εργαζόμενων, του λαού και της οικονομίας γενικότερα, υπογραμμίζουν ακόμη περισσότερο την επιτακτική ανάγκη του μονόδρομου της συσπείρωσης και αντίστασης, της οικοδόμησης ενός πλατιού, μαχητικού λαϊκού μετώπου, για την απόκρουση των φιλομονοπωλιακών αυτών πολιτικών.