Το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2028 - 2034 της ΕΕ, που παρουσιάστηκε χτες στη Βουλή, αποτυπώνει τη στροφή στην πολεμική οικονομία που γίνεται με καταιγιστικούς ρυθμούς και την ανάλογη στήριξη από τους κρατικούς και τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό.

Μπροστά στην όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με την οικονομία της ΕΕ να «πνίγεται» στα απόνερα της σύγκρουσης ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, τα επιτελεία της δεν κρύβουν λόγια.

Ομολογούν κυνικά ότι ο προϋπολογισμός υπηρετεί από τη μια την προετοιμασία της ΕΕ να υπερασπιστεί και με τα όπλα τα συμφέροντα των μονοπωλίων της και από την άλλη να κάνει ενέσεις ανταγωνιστικότητας στην οικονομία της, για να μικρύνει το χάσμα που τη χωρίζει από τους παγκόσμιους ανταγωνιστές της.

Το προκλητικό και στη μια και στην άλλη περίπτωση είναι πως οι στρατηγικές αυτές επιλογές του κεφαλαίου παρουσιάζονται ξεδιάντροπα ως αποφάσεις που προστατεύουν το «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο» και την «ασφάλεια» των λαών!

«Κοινωνικό μοντέλο» δεν υπήρξε ποτέ στην καπιταλιστική ΕΕ - όπως και σε όλο τον κόσμο - ενώ η στροφή στην πολεμική οικονομία θα συρρικνώσει κι άλλο ακόμα και τα λίγα που δίνει ο προϋπολογισμός για στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες.

Ηδη αποφασίζονται περικοπές στα ευρωπαϊκά κονδύλια των δήμων για τους παιδικούς σταθμούς, αναπροσαρμόζονται οι αγροτικές επιδοτήσεις σε βάρος των βιοπαλαιστών αγροτοκτηνοτρόφων, ενισχύεται η είσπραξη «ίδιων πόρων» της ΕΕ για να χρηματοδοτήσει την πολεμική οικονομία, στην πυρά της οποίας ετοιμάζονται να ρίξουν και τα αποθεματικά ασφαλιστικών οργανισμών.

Οσο για την «ασφάλεια», είναι αστείο και να το λέει κανείς. Η ΕΕ, που μαζί με το ΝΑΤΟ έχουν πρωτοστατήσει τα προηγούμενα χρόνια σε πολέμους και επεμβάσεις (Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Β. Αφρική κ.α.), σωρεύοντας «καύσιμη ύλη» για έναν γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, εμφανίζεται τώρα ως το ...θύμα που εξοπλίζεται τάχα από ανάγκη να προστατέψει τους λαούς της!

Μόνο ψέμα υπάρχει σε όσα λένε τα γεράκια της ΕΕ. Ο πήχης των εξοπλισμών μπαίνει ακριβώς εκεί που επιβάλλουν οι ανάγκες των μονοπωλίων στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, προετοιμάζοντας μάλιστα και εκβιάζοντας τους λαούς να χύσουν ακόμα και το αίμα τους, πολεμώντας στα ιμπεριαλιστικά μέτωπα για συμφέροντα εντελώς ξένα προς τα δικά τους.

Βέβαια, η στροφή στην πολεμική οικονομία που αποτυπώνεται και στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό έχει αντιφάσεις, όπως σημειώνουν και οι Θέσεις της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο του ΚΚΕ.

Συγκεκριμένα: «Λόγω της στάσης της ΕΕ στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και του γεγονότος ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών - μελών της είναι ταυτόχρονα και κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, οδηγεί σε αγορές αμερικανικών οπλικών συστημάτων και στην ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας των ΗΠΑ. Παράλληλα, η στροφή αυτή οξύνει αντιθέσεις για τη νέα κατανομή των κοινοτικών κονδυλίων (π.χ. για τον αγροτικό τομέα, για την "πράσινη μετάβαση"), καθώς και για τον τρόπο χρηματοδότησης (π.χ. μορφές κοινού δανεισμού) και την κατανομή τους».

Με άλλα λόγια, η στροφή αυτή δεν γίνεται «αναίμακτα» για την αστική τάξη και την ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ, αφού στο εσωτερικό της δυναμώνουν οι αντιθέσεις. Δείγμα τους είναι και η μεθόδευση να καταργηθεί η αρχή της ομοφωνίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για τα ζητήματα της Αμυνας, ώστε να «τρέχουν» χωρίς «μπρος - πίσω» κατευθύνσεις και αποφάσεις που σκοντάφτουν σε ανταγωνιστικά συμφέροντα.

Κάτω από το βάρος των εξελίξεων, η όξυνση αυτών των αντιθέσεων μπορεί να διευρύνει υπάρχουσες ρωγμές στον ευρωατλαντικό άξονα και στο εσωτερικό της ΕΕ.

Κι επειδή όπως εκτιμάμε στις Θέσεις, «η όξυνση των ανταγωνισμών και η εξέλιξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου καθορίζει αποφασιστικά το έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύσσεται η ταξική πάλη και στην Ελλάδα», διαμορφώνονται νέες δυνατότητες για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της να μετατρέψουν αυτές τις ρωγμές σε ρήγματα κλονισμού της αστικής τάξης και της εξουσίας της σε κάθε χώρα.

Σ' αυτόν τον αγώνα θα συνεχίσει να πρωτοστατεί το ΚΚΕ, ακόμα πιο δυνατό, ακόμα πιο ικανό, εξοπλισμένο με τη συζήτηση των Θέσεων της ΚΕ και τις Αποφάσεις του 22ου Συνεδρίου του!