Τα αρρωστημένα σχέδια που παρουσιάστηκαν στη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου για τη Γάζα και τον ολοκληρωτικό εκτοπισμό των Παλαιστινίων δίνουν στο «πιάτο» τις επιδιώξεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - Ισραήλ για την περιοχή, αλλά και την αποφασιστικότητά τους να τα κάνουν πράξη μέσα από την εξολόθρευση του παλαιστινιακού λαού.

Η ιμπεριαλιστική «ειρήνη», λοιπόν, για την οποία φτάνει ο μακελάρης Νετανιάχου να προτείνει τον ομόλογό του, τον σφαγέα Τραμπ για ...Νόμπελ, περιλαμβάνει μέχρι και χτυπήματα με πυρηνικές βόμβες, ώστε να γίνει πράξη η «ιστορική ευκαιρία» του αφανισμού του παλαιστινιακού λαού και το οριστικό θάψιμο του δικαιώματός του να αποκτήσει τη δική του πατρίδα.

Στο ίδιο πλαίσιο παρουσιάζουν ως «διέξοδο» το «να φύγουν από τη Γάζα οι Παλαιστίνιοι», κάτι που κουμπώνει με τις εξαγγελίες Τραμπ για μετατροπή της Γάζας σε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής», με τον λαό της εκτοπισμένο. Αλλα επιτελεία του ιμπεριαλισμού προβάλλουν σχέδια για «ριζική ανοικοδόμηση» της Γάζας με παράλληλη μετακίνηση του μισού εκατομμυρίου Παλαιστινίων, και με ...μπαξίσι 9.000 δολάρια σε καθέναν από τους διωγμένους. Από κοντά και η ΜΚΟ που έχει στηθεί από ΗΠΑ και Ισραήλ για τα «κέντρα διανομής βοήθειας» στη Γάζα, δηλαδή τα σημεία όπου κάθε μέρα εξοντώνονται με σφαίρες στο ψαχνό εκατοντάδες Παλαιστίνιοι, και η οποία προβάλλει σχέδια για μεγάλους καταυλισμούς «αποριζοσπαστικοποίησης» και μελλοντικής «μετεγκατάστασης» προς άλλες χώρες της περιοχής.

Το «κερασάκι» το βάζει ξανά η ισραηλινή κυβέρνηση, με τον υπουργό Αμυνας του κράτους - δολοφόνου να αναγγέλλει ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Ράφα, όπου θα στριμωχτούν οι εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι.

Ολα τα παραπάνω μπορεί να μοιάζουν με τα πιο εφιαλτικά σενάρια της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Λέγονται όμως αυτές τις μέρες με τον πιο επίσημο τρόπο από τα επιτελεία των μακελάρηδων, αποτυπώνοντας ωμά ότι δεν γνωρίζει «ταβάνι» το δολοφονικό όργιο που έχει εξαπολύσει ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός, σε μια μάχη που δίνει για να επικρατήσει έναντι των ανταγωνιστών του.

Σε αυτή τη μάχη η Μέση Ανατολή αποδεικνύεται ως σημείο - κλειδί, γι' αυτό και στην άλλη όψη των σχεδιασμών για αφανισμό των Παλαιστινίων φιγουράρουν οι προτάσεις π.χ. για λιμενικές υποδομές και διασύνδεση της περιοχής με τον Οικονομικό Διάδρομο Ινδίας - Μέσης Ανατολής, τον περιβόητο IMEC, που αποτελεί αντίβαρο στον κινεζικό «Δρόμο του Μεταξιού». Οπότε, ο ολοκληρωτικός έλεγχος της Γάζας από το Ισραήλ αποτελεί προϋπόθεση για τον παραπάνω διάδρομο, επιβεβαιώνοντας ότι η πολεμική μηχανή του κράτους - δολοφόνου έχει ως καύσιμό της τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για τη διαμόρφωση των σφαιρών επιρροής και των διαδρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων.

Αυτό το σχέδιο έχει μετατρέψει σήμερα τη Γάζα σε ένα τεράστιο νεκροταφείο, με κοντά 60.000 νεκρούς, εκθέτοντας ταυτόχρονα την κυβέρνηση της ΝΔ και τα άλλα κόμματα της εμπλοκής, μαζί με παπαγαλάκια της ισραηλινής προπαγάνδας, που ακόμα και σήμερα αναμασούν προκλητικά το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα».

Αν κάτι επιβεβαιώνεται είναι ότι η περιβόητη «ασφάλεια» και η «σταθερότητα» των σφαγέων περνάνε μέσα από τη γενοκτονία και τον εκτοπισμό, κάτι που αφορά όλους τους λαούς της περιοχής που μπαίνουν στο στόχαστρο, όπως έχει αποδειχθεί τους τελευταίους μήνες με τους βομβαρδισμούς και τις επιδρομές σε Λίβανο, Συρία, Υεμένη, Ιράν.

Σε αυτούς τους εγκληματικούς σχεδιασμούς εμπλέκεται και η χώρα μας, με την αστική τάξη να παίζει κομβικό ρόλο, αφού έχει να «λαμβάνει» από τη γεωπολιτική αναβάθμιση στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, από τα ενεργειακά σχέδια και τις άλλες μπίζνες με τις διασυνδέσεις, τους δρόμους μεταφοράς κ.ο.κ. Στην εγκληματική αυτή πολιτική που προωθεί σήμερα η κυβέρνηση, στοιχίζονται όλα τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωατλαντικού τόξου, μετατρέποντας τον λαό σε θύτη άλλων λαών, βάζοντάς τον στο στόχαστρο αντιποίνων.

Αυτή είναι η «πλευρά» των στρατηγικών συμμαχιών του ελληνικού κράτους με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ και με τις ΗΠΑ, η «πλευρά» που οδηγεί στον όλεθρο, που ταυτόχρονα «ματώνει» τον λαό για να πιάνονται οι κάθε φορά στόχοι των πολεμικών εξοπλισμών και των «συμμαχικών υποχρεώσεων».

Στην άλλη πλευρά, στη σωστή πλευρά της Ιστορίας βρίσκεται ο ελληνικός λαός, μαζί με τους λαούς όλου του κόσμου, που εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στους Παλαιστίνιους, που βροντοφωνάζουν για το δικαίωμά τους να έχουν πατρίδα, για «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Οι αρρωστημένες επιδιώξεις του ιμπεριαλισμού που παίρνουν «σάρκα και οστά» στη Μέση Ανατολή, με τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης, πρέπει να συναντήσουν την αποφασιστική καταδίκη του λαού και της νεολαίας. Με την ένταση της αλληλεγγύης, που πάει μαζί με την απαίτηση να πάψει κάθε στήριξη στο κράτος - δολοφόνο, να διακοπεί κάθε σχέση της Ελλάδας μαζί του, να αναγνωριστεί Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.