Μια χρονιά με «αυξημένες αβεβαιότητες», «πολλαπλές κρίσεις», φόβους και προκλήσεις είναι αυτή που έκανε ποδαρικό, όπως την περιγράφουν στις αναλύσεις και στις προβλέψεις τους για το 2024 τα αστικά επιτελεία.

Τίποτα βέβαια απ' αυτά δεν ξεφεύγει από τα αδιέξοδα που ανακυκλώνει στις πλάτες των λαών ένα σύστημα που έχει κακοφορμίσει πολύ πριν την ...Πρωτοχρονιά.

Για παράδειγμα, τα αδιέξοδα από το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους αποτυπώνονται στις προβλέψεις για «κάμψη των επενδύσεων», που κάνει την ευρωπαϊκή οικονομία να αγκομαχά και ειδικά της Γερμανίας να βρίσκεται ήδη σε ύφεση.

Ενώ οι φόβοι που εκφράζονται για στασιμοπληθωρισμό - χαμηλή ανάπτυξη σε συνδυασμό με υψηλό πληθωρισμό - επιβεβαιώνουν πως όποια κι αν είναι η πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ, είτε περιοριστική, είτε επεκτατική, το «φάρμακο» για ένα σύμπτωμα της βαριά «άρρωστης» οικονομίας είναι «φαρμάκι» για το άλλο.

Στην καρδιά του συστήματος είναι και η όξυνση του ανταγωνισμού ανάμεσα σε μονοπώλια, καπιταλιστικά κράτη και τις συμμαχίες τους, όλα όσα φορτώνουν με καύσιμη ύλη τα πολεμικά μέτωπα. Γι' αυτό και οι προγνώσεις - παρά τα ευχολόγια - μόνο αποκλιμάκωση δεν δείχνουν, πόσο μάλλον τα στοιχεία για την αύξηση των στρατιωτικών εξοπλισμών.

Το στίγμα των εξελίξεων σε όλα τα επίπεδα δίνουν τα καπιταλιστικά κέρδη και τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Γι' αυτό οι «αβεβαιότητες» αγκαλιάζουν από τις τιμές των καυσίμων και του ρεύματος, που θα συνεχίσουν να ανεβοκατεβαίνουν στο χρηματιστήριο της Ενέργειας, έως την υγεία και την ασφάλεια του λαού, που παίζεται στα ζάρια του «κόστους - οφέλους» από το κεφάλαιο και το κράτος του.

Ο καπιταλισμός «σκοντάφτει» λοιπόν ολοένα και περισσότερο στα αδιέξοδα και στις αντιφάσεις του. Την οικονομική κρίση διαδέχονται περίοδοι ανάπτυξης, που αν και αναιμικές, οδηγούν στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίων προετοιμάζοντας τη νέα κρίση.

Οι ανταγωνισμοί είναι πιο δύσκολο πλέον να τιθασευτούν με πρόσκαιρους συμβιβασμούς, στο φόντο της αντιπαράθεσης που οξύνεται ανάμεσα στην Κίνα και στις ΗΠΑ για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Εξ ου και οι «αβεβαιότητες» μεγαλώνουν...

Υπάρχει όμως μια «σταθερά», μια βεβαιότητα, που όποια πέτρα κι αν σηκώσεις τη βρίσκεις από κάτω: Η επίθεση στους εργαζόμενους, συνολικά στον λαό, θα είναι ακόμη σφοδρότερη τη χρονιά που ξεκίνησε, για να θωρακίσει το κεφάλαιο τα κέρδη του, στα «μπουρίνια» που είναι μπροστά.

Είναι η βεβαιότητα ότι το καπιταλιστικό σύστημα θα γίνεται όλο και πιο αντιδραστικό, όλο και πιο επιθετικό απέναντι στον λαό, στα δικαιώματα και τις ανάγκες του. Οτι η εκμετάλλευση θα εντείνεται, με ποδαρικό τους αντιλαϊκούς νόμους που έχει στα σκαριά η κυβέρνηση με το «καλημέρα» του 2024.

Από το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του πρωθυπουργού και τα περί «ορμητικών αλλαγών» που προανήγγειλε, μέχρι την πρόσφατη συμφωνία της ΕΕ για το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, και από τις ΝΑΤΟικές αποφάσεις που ρίχνουν «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών, μέχρι την ελληνική εμπλοκή που βαθαίνει στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, όλα τα σημάδια δείχνουν «κόκκινο συναγερμό» για τον λαό.

Η ψαλίδα ανάμεσα στην «κανονικότητα» της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα ο λαός να ευημερεί και να ικανοποιεί τις διευρυμένες ανάγκες του μεγαλώνει.

Γι' αυτό και τη χρονιά που ξεκίνησε, η ελπίδα βρίσκεται μόνο στην ένταση του δικού του οργανωμένου αγώνα, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ!

Για να σταθεροποιηθεί και να δυναμώσει το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής, να ανοίξει δρόμος ανατροπής, βάζοντας απέναντι τον πραγματικό αντίπαλο: Το κεφάλαιο, το αστικό κράτος, την κυβέρνηση και όσους υπηρετούν την κερδοφορία και τα συμφέροντά του.

Καλή αγωνιστική χρονιά!