Η αποχή της ελληνικής κυβέρνησης από την ψηφοφορία στον ΟΗΕ για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα έχει ήδη γραφτεί στην Ιστορία ως μνημείο ξετσιπωσιάς και αναίσχυντης στήριξης στο κράτος - δολοφόνο, που έχει μετατρέψει τη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του κόσμου σε νεκροταφείο αμάχων και ιδιαίτερα μικρών παιδιών.

Η απαράδεκτη στάση της δεν χωράει καμιά δικαιολογία. Είναι σε πλήρη αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα της αλληλεγγύης και της στήριξης στο δίκιο του Παλαιστινιακού λαού, που εκφράζεται με συγκλονιστικές διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα.

Η κυβέρνηση δίνει και μ' αυτόν τον τρόπο διαπιστευτήρια προσήλωσης στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, στο πλάι του κράτους και της κυβέρνησης του Ισραήλ, που έχει βαμμένα τα χέρια της με το αίμα χιλιάδων παιδιών.

Η οργή και η αγανάκτηση που αισθάνεται ο λαός είναι πέρα για πέρα δικαιολογημένη. Η στάση της κυβέρνησης όμως δεν αποτελεί καμιά έκπληξη, αφού εδώ και χρόνια, πρώτα με ΣΥΡΙΖΑ και μετά με ΝΔ, η Ελλάδα σφίγγει όλο και περισσότερο τη στρατηγική της σχέση με το Ισραήλ και μαζί με την Κύπρο αποτελούν την αιχμή του ευρωατλαντικού σχεδιασμού στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου.

Τις βάσεις γι' αυτήν την τριμερή συνεργασία έβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν οκτώ χρόνια, ενώ επί κυβέρνησής του το σχήμα διευρύνθηκε με τη συμμετοχή και των ΗΠΑ, διακηρύσσοντας την «κοινή τους δέσμευση για προώθηση της ειρήνης, της σταθερότητας, της ασφάλειας και της ευημερίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου».

Υπό το φως των σημερινών εξελίξεων, εύκολα καταλαβαίνει κανείς πόση ...ασφάλεια και ευημερία φέρνουν στην περιοχή οι σχεδιασμοί των ιμπεριαλιστών, στους οποίους η Ελλάδα διεκδικεί αναβαθμισμένους ρόλους, με στρατηγικές συμμαχίες όπως αυτή με το Ισραήλ.

Επί κυβέρνησης ΝΔ, η συνεργασία αυτή βάθυνε κι άλλο σε στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο, ενώ με πρόσχημα την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» στην περιοχή, το Ισραήλ πήρε το «πράσινο φως» να κλιμακώσει την επιθετικότητά του σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, με νέες διώξεις, δολοφονίες, επέκταση των εποικισμών κ.ά.

Στην τελευταία σύνοδο της τριμερούς Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, που έγινε τον περασμένο Σεπτέμβρη στη Λευκωσία, η διακήρυξη που συνυπογράφει η ελληνική κυβέρνηση ήταν ξεκάθαρη: «Επαναβεβαιώσαμε την αξία του σχήματος 3+1 με τις ΗΠΑ (...) την ετοιμότητα για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και της καταπολέμησης της τρομοκρατίας».

Στην ίδια διακήρυξη καλούσαν «τους περιφερειακούς εταίρους και την υπόλοιπη διεθνή κοινότητα να εντείνουν τις προσπάθειες για τον περιορισμό της τρομοκρατίας και να καταστήσουν υπόλογους όλους τους φορείς που την προωθούν και την υποστηρίζουν».

Να λοιπόν γιατί η Ελλάδα βγαίνει μπροστά στην «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» του Ισραήλ και των ΑμερικανοΝΑΤΟικών συμμάχων τους σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, έχοντας καταδικάσει εκ των προτέρων ως «τρομοκρατία» τον αγώνα του για ελεύθερη πατρίδα. Να κι από πού δεσμεύεται η κυβέρνηση για να μην ψηφίσει στον ΟΗΕ ακόμα και το ελάχιστο που θα μπορούσε να ασκήσει πίεση στο Ισραήλ, απαιτώντας το όποιο ψήφισμα να καταδικάζει ταυτόχρονα και την Χαμάς ως «τρομοκρατική οργάνωση»!

Και δεν είναι μόνο αυτό: Μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ τρέχει το «Πρόγραμμα Αμυντικής Συνεργασίας» με απανωτές ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις που «επιβεβαιώνουν την ήδη στενή στρατιωτική συνεργασία και εμβαθύνουν περαιτέρω τους ισχυρούς δεσμούς των Ενόπλων Δυνάμεων», σύμφωνα με τις διακηρύξεις τους.

Τη «στρατηγική σχέση» με το Ισραήλ συμπληρώνουν μια σειρά οικονομικές συμφωνίες, που ξεκινάνε από τα ενεργειακά και την προμήθεια στρατιωτικού υλικού και φτάνουν έως τις επενδύσεις στον κλάδο του Τουρισμού, του leasing, της εκμετάλλευσης του νερού κ.ά., προσφέροντας νέες ευκαιρίες στην ελληνική αστική τάξη να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην περιοχή.

Αυτό είναι λοιπόν το «εθνικό συμφέρον» που επικαλείται η κυβέρνηση και που στο όνομά του καταδικάζει τον λαό της Παλαιστίνης στη σφαγή και βάζει πλάτη στο κράτος - τρομοκράτη να μακελεύει ολόκληρη την περιοχή. Συνένοχα σ' αυτό είναι και τα άλλα κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που στηρίζουν τη στρατηγική σχέση με το Ισραήλ, με όλα τα συνεπακόλουθα, όπως και τη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στα ευρωατλαντικά σχέδια, για λογαριασμό της αστικής τάξης, σε βάρος του λαού.

Σ' αυτές τις συνθήκες, η αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό και ο αγώνας ενάντια στην ελληνική εμπλοκή είναι επιτακτική ανάγκη και αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία!