«Ο νέος νόμος - πλαίσιο να μην κατατεθεί», διαδήλωσαν χτες στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις χιλιάδες φοιτητές, δίνοντας ηχηρή απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης να προσαρμόσει παραπέρα τα ιδρύματά τους στα κριτήρια και τις απαιτήσεις της αγοράς, κόντρα στις ανάγκες και τα δικαιώματά τους στις σπουδές και τη ζωή. Αυτός ο σχεδιασμός έρχεται από πολύ «πίσω» και πάει χέρι χέρι με την ένταση της καταστολής.

Τα σχέδια της κυβέρνησης, που αποτυπώνονται στον νόμο - πλαίσιο, «σουμάρουν» και ενσωματώνουν τους αντιδραστικούς νόμους όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ακολουθούν σταθερά τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, για τη δημιουργία μιας υπεραγοράς Ανώτατης Εκπαίδευσης, με πανεπιστήμια που θα πουλούν προγράμματα, υπηρεσίες και τίτλους σπουδών πολλαπλών ταχυτήτων, θα διασυνδέονται ακόμα περισσότερο με τις επιχειρήσεις και θα αναπτύσσουν τα ίδια επιχειρηματική δράση.

Οι μεγάλοι χαμένοι θα είναι ξανά οι φοιτητές και οι σπουδές τους. Γιατί τα πτυχία τους υποβαθμίζονται ακόμα περισσότερο και γίνονται ένα μόνο προσόν ανάμεσα σε άλλα: Σεμινάρια κατάρτισης και προγράμματα σπουδών μονοετή - τριετή - τετραετή, εξάμηνα Erasmus, ξενόγλωσσα προγράμματα, κύκλοι μαθημάτων άλλων αντικειμένων και διαφόρων εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων. Ολα στο κυνήγι για το μάζεμα «πιστωτικών μονάδων».

Ανοίγει έτσι ο δρόμος για εξατομίκευση των σπουδών, απομακρύνοντας ακόμα περισσότερο τα πτυχία από τα επαγγελματικά δικαιώματα, απλώνοντας «βούτυρο στο ψωμί» των εργοδοτών για να συμπιέζουν περαιτέρω μισθούς και δικαιώματα.

Κι όλα αυτά βέβαια σε ένα πανεπιστήμιο που ήδη «πουλά» εκπαιδευτικά προϊόντα και υπηρεσίες και που τώρα θεσμοθετείται η διεύρυνση αυτής της λειτουργίας, με αξιοποίηση κάθε μορφής εμπορευματοποίησης της έρευνας, με συμμετοχή του σε εταιρικά σχήματα - εμπορικές εταιρείες, με επιχειρήσεις να του παραγγέλνουν βιομηχανικά διδακτορικά και «επαγγελματικά μεταπτυχιακά» κ.ο.κ.

Δεν είναι τυχαίο ότι η υπουργός Παιδείας στην επιστολή της προς τα μέλη ΔΕΠ, τους «κλείνει το μάτι», εξαιρώντας από το ανώτατο όριο αποδοχών τις αμοιβές τους από τη συμμετοχή σε κάθε είδους έργα και προγράμματα χρηματοδοτούμενα από ιδιωτικούς ή διεθνείς πόρους! Τους υπόσχεται δηλαδή χυδαία και απροκάλυπτα ότι θα βάλουν κι αυτοί το δάχτυλο στο μέλι, αν συναινέσουν και υπηρετήσουν την παραπέρα εμπορευματοποίηση της λειτουργίας και του ρόλου του πανεπιστημίου. Κανείς ακαδημαϊκός δάσκαλος δεν πρέπει να δεχτεί αυτόν τον ευτελισμό και την έμμεση προσπάθεια εξαγοράς στα σχέδια της κυβέρνησης!

Σε αυτά τα δεδομένα προσαρμόζεται συνολικά η λειτουργία του πανεπιστημίου. Γι' αυτό ο νέος νόμος - πλαίσιο βάζει τους παράγοντες της αγοράς στα Συμβούλια Διοίκησης και τους δίνει το ελεύθερο να διορίζουν διοικήσεις στις σχολές. `Η φέρνει τον εκτελεστικό διευθυντή (μάνατζερ) να εποπτεύει τις διοικητικές υπηρεσίες και αφαιρεί από τη σύγκλητο όλες τις αρμοδιότητές της, πέραν των αμιγώς ακαδημαϊκών.

Δίπλα σ' αυτά, επιχειρεί να στήσει κι ένα παραμάγαζο, που το ονομάζει «Συμβούλιο Φοιτητών» και θα εκλέγεται με ενιαίο ψηφοδέλτιο, δήθεν για να εκπροσωπεί τους φοιτητές στα όργανα διοίκησης! Είναι η άλλη όψη της καταστολής που δυναμώνει με την πανεπιστημιακή αστυνομία. Κοινός στόχος είναι να χτυπηθούν το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα, η συλλογική οργάνωση και δράση ενάντια στα σχέδια παραπέρα υποβάθμισης των σπουδών.

Δίκαια λοιπόν οι φοιτητές διαμηνύουν ότι τα σχέδια αυτά θα μείνουν στα χαρτιά. Κάθε φοιτητής, κάθε εργαζόμενος στα ΑΕΙ, κάθε διδάσκων που σέβεται την επιστήμη του και το λειτούργημά του έχει συμφέρον και καθήκον να βάλει το δικό του λιθαράκι για να ορθωθεί τείχος αντίστασης στο πανεπιστήμιο της αγοράς, που στέκεται μακριά από τις ανάγκες του λαού και των παιδιών του.