«Ο αγώνας σας είναι και δικός μας αγώνας, μας αφορά όλους». Με μηνύματα όπως αυτό, συνδικαλιστικές οργανώσεις και φορείς του λαϊκού κινήματος εκφράζουν την αλληλεγγύη τους σε εργαζόμενους άλλων κλάδων και χώρων δουλειάς, που δίνουν μεγάλες μάχες το τελευταίο διάστημα.

Εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις στήριξαν τους λιμενεργάτες της COSCO, συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις τους, οργάνωσαν αγωνιστικές παρεμβάσεις σε όλη τη χώρα. Το κύμα της αλληλεγγύης ξεπέρασε τα σύνορα, με τις διαμαρτυρίες που οργανώθηκαν σε Τουρκία, Δανία, Γαλλία, ακόμα και στο Μεξικό.

Η δύναμη της αλληλεγγύης φάνηκε και στο συλλαλητήριο των πληγέντων από φυσικές καταστροφές στην Αθήνα, με τη μαζική συμμετοχή εργαζομένων και συνδικάτων της Αττικής, που το ερχόμενο Σάββατο ετοιμάζουν αγωνιστική υποδοχή και στους απεργούς της ΛΑΡΚΟ.

Η οργανωμένη αλληλεγγύη είναι όπλο στα χέρια αυτών που αγωνίζονται. Είναι απάντηση στο «διαίρει και βασίλευε» που καλλιεργούν συστηματικά οι κυβερνήσεις, η αστική τάξη και οι εργατοπατέρες στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Φωτίζει την ανάγκη της κοινής δράσης, του συντονισμένου αγώνα που χρειάζεται να δυναμώσει, ανεξάρτητα από κλάδο και χώρο δουλειάς.

Γιατί τα εργοδοτικά εγκλήματα, όπως αυτό που συνέβη στο λιμάνι του Πειραιά και αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τους εργαζόμενους της COSCO, δεν αφορούν μόνο τους λιμενεργάτες. Κάθε τρεις μέρες χάνει τη ζωή του και ένας εργαζόμενος από τα ελλιπή μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, τους ανύπαρκτους ελέγχους που δίνουν αέρα στην εργοδοσία.

Γιατί οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, ενάντια στις οποίες κινητοποιήθηκαν μαζικά οι διανομείς της «e-food», υποχρεώνοντας την εργοδοσία να τους προσλάβει όλους με σύμβαση αορίστου χρόνου, είναι κάτι που δεν αφορά στενά τις ταχυμεταφορές. Αφορά ολόκληρη την εργατική τάξη, και κυρίως τους νέους, αφού στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, με νόμους όλων των κυβερνήσεων κάνουν θραύση η μερική απασχόληση, τα δουλεμπορικά, οι εργολαβίες.

Γιατί ο πολύμηνος αγώνας των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ, που παραμένουν όρθιοι, στηριγμένοι στην αλληλεγγύη εκατοντάδων συνδικάτων και μαζικών φορέων, δεν κλείνεται στους τέσσερις τοίχους της επιχείρησης, δεν «αγγίζει» μόνο τη γύρω περιοχή. Αφορά τον δίκαιο αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη να αξιοποιείται ο ορυκτός πλούτος της χώρας για τις λαϊκές ανάγκες και όχι να γίνεται βορά για τα κέρδη των μονοπωλίων.

Γιατί ο αγώνας των υγειονομικών για ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας δεν αφορά μόνο τους ίδιους, τη μάχη που δίνουν στην πρώτη γραμμή ενάντια στη φονική πανδημία. Η οργάνωση της αλληλεγγύης και η ανάπτυξη συντονισμένης δράσης με εργατικά σωματεία και φορείς αποκτούν ζωτικό χαρακτήρα για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού, που είναι ασύμβατη με τα κέρδη, με τον εμπορευματοποιημένο και ιδιωτικοποιημένο χαρακτήρα της Υγείας - Πρόνοιας.

Η 48ωρη απεργία στα λιμάνια, που ξεκινάει σήμερα, είναι άλλο ένα «πεδίο δόξης λαμπρό» για να ξεδιπλωθεί η έμπρακτη στήριξη της εργατικής τάξης στον σκληρό αγώνα κόντρα στους εφοπλιστές και στην κυβέρνηση τον οποίο δίνουν οι ναυτεργάτες, που διεκδικούν βελτίωση των όρων δουλειάς και αμοιβής με υπογραφή ΣΣΕ, αλλά και μέτρα για την προστασία της ζωής στη θάλασσα.

Με το καρότο και το μαστίγιο οι κυβερνήσεις, η εργοδοσία και τα άλλα αστικά κόμματα κάνουν ο,τι περνάει από το χέρι τους για να «ξεμοναχιάσουν» τους εργαζόμενους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και ο νόμος Χατζηδάκη, που επιχειρεί να βάλει στον γύψο τη συλλογική οργάνωση και δράση, επεκτείνοντας αντίστοιχους νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Οσο λοιπόν το κεφάλαιο και η εξουσία του σπέρνουν τη μοιρολατρία, τόσο τα παραδείγματα ουσιαστικής και πρακτικής αλληλεγγύης δείχνουν τη διέξοδο στην οργάνωση της πάλης από τα κάτω. Δίνουν σάρκα και οστά στο σύνθημα «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής»!