Το μήνυμα αυτό, με το οποίο ολοκληρώθηκε η μεγαλειώδης συγκέντρωση των σωματείων και των μαζικών φορέων για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, συμπυκνώνει τη στάση που πρέπει να έχει ο λαός την επόμενη μέρα της καταδικαστικής απόφασης. Γιατί ο λαός πρέπει να γυρίσει την πλάτη σε όσους του συστήνουν για μια ακόμα φορά να «κάτσει στ' αυγά του».

Είναι οι ίδιοι που πριν από την ολοκλήρωση της δίκης έλεγαν στο εργατικό κίνημα «να αφήσει απερίσπαστη τη δικαιοσύνη», «να μην ανακατεύεται», ότι «δεν δικάζει ο λαός αλλά τα αστικά δικαστήρια». Οσοι σήμερα ρίχνουν το σύνθημα ότι «η Χρυσή Αυγή τελείωσε», καλλιεργώντας επικίνδυνο εφησυχασμό, είναι οι ίδιοι που, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα, επιχείρησαν το προηγούμενο διάστημα να ξεπλύνουν το αστικό πολιτικό σύστημα από τις ευθύνες του για την καθυστέρηση της δίκης, για την ανοχή στα φασιστοειδή, για τα χαϊδολογήματα που είχε μαζί τους.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν ξεμπερδέψει με το «αυγό του φιδιού».

Πρώτον, γιατί είναι εδώ όλα εκείνα τα στοιχεία που το «εκκολάπτουν». Είναι εδώ το σύστημα που «γεννά» τον φασισμό, ο καπιταλισμός. Είναι εδώ η ιστορική πείρα, που δείχνει ότι οι φασίστες διαχρονικά ανδρώνονταν μέσα από τη διασύνδεσή τους με το αστικό πολιτικό σύστημα.

Δεύτερον, γιατί είναι εδώ η ΕΕ, που με τη χυδαία ιδεολογία των «δύο άκρων» εξωραΐζει τους φασίστες, διώκει Κομμουνιστικά Κόμματα, αποκαθιστά ναζιστές εγκληματίες.

Τρίτον, είναι εδώ η πείρα από την πολύμορφη στήριξη που παρείχε το σύστημα στη Χρυσή Αυγή, για να του βγάλει τη βρώμικη δουλειά σε βάρος του κινήματος, οι διασυνδέσεις και η στήριξη από τμήματα της εργοδοσίας και επιχειρηματικών ομίλων.

Αλήθεια, σε ποιους απευθύνονταν οι υποσχέσεις των χρυσαυγιτών ότι «θα καθαρίσουν τη Ζώνη από το ΠΑΜΕ», αν όχι σε εργολάβους και εφοπλιστές; Ποιος όπλισε το χέρι που άνοιξε κεφάλια συνδικαλιστών; Πολλά επίσης έχουν παραμείνει αναπάντητα και για άλλες σχέσεις με επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως και τους «δεσμούς» με τμήματα κρατικών μηχανισμών.

Τέταρτον, γιατί και η ίδια η δίκη επιβεβαίωσε αυτό που είναι γνωστό από την Ιστορία. Οτι μόνος πραγματικός εχθρός των φασιστών είναι το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Αλήθεια, ποιος ήταν αυτός που αποκάλυψε τα πιο ατράνταχτα στοιχεία, με τα οποία καταδικάστηκε και ποινικά η εγκληματική οργάνωση; Που έφερε στην επιφάνεια στοιχεία της αδιάσειστης αλήθειας και έδωσε τη δυνατότητα στο δικαστήριο να κάνει το αυτονόητο; Τα εργατικά σωματεία, που μέσα από τη δράση τους πίεσαν να έρθει στην επιφάνεια ο εγκληματικός της χαρακτήρας, ή όσοι συνέβαλαν στην καθυστέρηση της δίκης, όσοι σήμερα βιάζονται να πείσουν τον λαό ότι «ξεμπέρδεψε με τη Χρυσή Αυγή»;

Πώς απομονώθηκε το ναζιστικό μόρφωμα; Από τους χιλιάδες εργάτες και νεολαίους, που κάθε τόσο έπαιρναν στο κυνήγι τα φασιστοειδή όπου τα έβρισκαν, ή από υπουργούς, βουλευτές και δημάρχους της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, που τους έδιναν στασίδι σε εκδηλώσεις, επετείους, συμβολικές εκδρομούλες στα ακριτικά νησιά κ.ά.;

Πώς κατοχυρώθηκε στον δημόσιο λόγο ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση, πριν ακόμα το αποφασίσει το δικαστήριο; Από το ΚΚΕ μέσα και έξω από τη Βουλή, τους συνδικαλιστές, αλλά και όλους όσοι ξεκαθάρισαν ότι η συμμορία αυτή είναι εγκληματική επειδή είναι ναζιστική, ή από τα αστικά πολιτικά κόμματα που ψήφιζαν νόμους με τους οποίους θα έπεφταν στα «μαλακά» οι υπόδικοι και ταυτόχρονα τους φέρονταν με «το γάντι», τάχα επειδή ήταν εκλεγμένοι βουλευτές;

Αυτός που μπορεί πραγματικά να τσακίσει τον φασισμό είναι ο λαός, μέσα από την οργανωμένη πάλη του ενάντια στο σάπιο σύστημα, που τον γεννά και τον θρέφει, και όχι όσοι το υπηρετούν. Θα τον τσακίσουν οι εργάτες, οι άνεργοι, οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι, οι συνταξιούχοι και οι νέοι των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, μέσα από τη σύγκρουση με την εργοδοσία και το κράτος της, στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού. Τότε και μόνο τότε θα έρθει και η δικαίωση, η ουσιαστική και οριστική!