«Μάχη για την ανάκτηση της αξιοπρέπειας της εργασίας» και «για την ενίσχυση των ασθενέστερων». «Μάχη για προσέλκυση επενδύσεων», για νέο «παραγωγικό πρότυπο», για τη «δίκαιη ανάπτυξη»... «Μάχη» και για την «εδραίωση της χώρας ως πυλώνα σταθερότητας στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου»...

Αυτό είναι το ...«πακέτο μαχών» που δίνει η κυβέρνηση, προπαγανδίζοντας τις επιτυχίες της. Για το λαό, όμως, αυτές οι «μάχες» συνθέτουν το τρίπτυχο της κοροϊδίας: Κάλπικες προσδοκίες για δήθεν οφέλη από την καπιταλιστική ανάκαμψη, εφησυχασμός γύρω από την εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και «τα κεφάλια μέσα» για να μην επιστρέψει ο εφιάλτης της κρίσης...

Την ίδια ώρα, βέβαια, οι εργαζόμενοι καλούνται «να πληρώσουν τη νύφη» σε όλα τα παραπάνω μέτωπα. Ετσι, η «ανάκτηση της αξιοπρέπειας της εργασίας», που διαφημίζει η κυβέρνηση, για τους εργαζόμενους σημαίνει διαιώνιση του αντεργατικού μνημονιακού νομοθετικού πλαισίου.

Είναι, για παράδειγμα, η εφαρμογή του μνημονιακού νόμου «Βρούτση - Αχτσιόγλου» για τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού με κυβερνητική απόφαση και σύμφωνα με την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρηματικών ομίλων, με καταργημένες τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Κατά τον ίδιο τρόπο, η «ενίσχυση των ασθενέστερων» είναι το διαρκές ανακάτεμα της φτώχειας, είναι οι φτωχότεροι να κάνουν κάθε τόσο ένα «διάλειμμα» από την εξαθλίωση, με την κυβέρνηση να ρίχνει τα βάρη στους λιγότερο φτωχούς.

Την ίδια στιγμή, το κεφάλαιο απολαμβάνει απανωτές ενισχύσεις για τη διευκόλυνση της δράσης του: Φοροαπαλλαγές, μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών, φτηνό χρήμα, τζάμπα Ενέργεια κ.ο.κ.

Η «μάχη για την προσέλκυση επενδύσεων», που δίνει η κυβέρνηση, εκτός από τους κερδισμένους, δηλαδή τους «επενδυτές» καπιταλιστές, έχει και χαμένους, δηλαδή την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Γιατί η «προσέλκυση επενδύσεων» γίνεται στο έδαφος της εργασιακής ζούγκλας που έχει διαμορφωθεί, με την κυβέρνηση να δεσμεύεται ότι δεν πρόκειται να αμφισβητηθούν οι αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις».

Γίνεται στη βάση της παραπέρα συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, με απελευθέρωση τομέων της οικονομίας και νόμους που διευκολύνουν τις συγχωνεύσεις και τις εξαγορές, οδηγώντας σε νέες απώλειες δικαιωμάτων και θέσεων εργασίας.

Το «νέο παραγωγικό πρότυπο» και ο μύθος της «δίκαιης ανάπτυξης» χτίζονται ακριβώς στα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων, στους χώρους δουλειάς με τα δεκάδες εργατικά «ατυχήματα» κάθε βδομάδα, με τις απεργίες να κρίνονται παράνομες και καταχρηστικές πριν ακόμα κηρυχθούν, με τη νομοθετική περιστολή του απεργιακού δικαιώματος.

«Προσέλκυση επενδύσεων» σημαίνει φόρτωμα νέων βαρών στην εργατική - λαϊκή οικογένεια, για να μην αμφισβητείται η «αντοχή των τραπεζών», κι αυτό μαζί με τον πολλαπλασιασμό των πλειστηριασμών, την ένταση των εκβιασμών, ώστε οι τραπεζικοί όμιλοι να ξεφορτωθούν τα «κόκκινα» δάνεια.

Αυτό το «νέο παραγωγικό πρότυπο», που περιλαμβάνει και τη μετατροπή της χώρας σε «διαμετακομιστικό κόμβο», ως στρατηγικό στόχο και επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης, προκειμένου να προσελκύσει η χώρα μεγάλες επενδύσεις, καθοδηγεί κάθε βήμα της κυβέρνησης και προϋποθέτει τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που μυρίζουν μπαρούτι.

Η «Ελλάδα - πυλώνας σταθερότητας», που προπαγανδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη δέσμευση στον ευρωΝΑΤΟικό σχεδιασμό για τα Βαλκάνια, τη Ν/Α Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, την Ανατ. Μεσόγειο, μεγαλύτερη εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που οξύνονται, αναβάθμιση της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, με βάσεις από τον Εβρο έως την Κρήτη.

Η κυβέρνηση, επομένως, όντως δίνει «μάχες» για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Μάχες που έχουν μόνιμα χαμένους τους εργαζόμενους. Γι' αυτό, τα εργατικά - λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να δείξουν κανέναν εφησυχασμό, καμιά ανοχή, αλλά να δώσουν με αποφασιστικότητα τη δική τους μεγάλη μάχη.

Να δυναμώσουν την πάλη για ανάκτηση των απωλειών και να περάσουν στην αντεπίθεση, βάζοντας μπροστά τις δικές τους ανάγκες, κόντρα σε κυβέρνηση, κεφάλαιο και ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η οργάνωση της απεργίας στις 8 Νοέμβρη μπορεί να αποτελέσει μεγάλη συμβολή.